50 - Ὁ δωδεκάλογος τοῦ Κιτσικισμοῦ

50 - Ὁ δωδεκάλογος τοῦ Κιτσικισμοῦ

Μὲ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ 50στου ἄρθρου τούτου του μπλὸγκ φίλοι μου μὲ παρεκάλεσαν νὰ συνοψίσω σὲ 12 σημεῖα μερικὲς βασικὲς ἀρχὲς τῆς σκέψεώς μου. Ἄς τὸ ἐπιχειρήσουμε λοιπόν:

1 – «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ [ἑλληνικὸς] Λόγος...καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος» ἔγραψε στὸ Εὐαγγέλιό του ὁ Ἰωάννης, τρανὴ ἀπόδειξη ὅτι τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα εἶναι θεόπνευστο καὶ συνεπῶς συμπαντικό. Ἐξ αὐτοῦ ἀπορρέει ὅτι ὁ ἑλληνοκεντρισμὸς ἐπεκτείνει, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν ἐθνικισμὸ ποὺ συρρικνώνει. «Ἡ ἀγάπη ἐπεκτείνει, τὸ μῖσος συρρικνώνει». Ξενοφοβία καὶ ἀντισημιτισμὸς εἶναι ἀδιανόητες ἔννοιες γιὰ τὸν ἑλληνισμό.

2 - Ὁ ἰσοτισμὸς εἶναι μία ἔννοια παρὰ κοινωνίᾳ καὶ παρὰ φύσῃ. Ἀκόμη καὶ ἡ μαρξιστική-λενινιστικὴ κοινωνία θεωρεῖ τὸν ἰσοτισμὸ μαοϊκὴ ῥομαντικὴ οὐτοπία. Ὁ ἰσοτισμὸς πραγματοποιεῖται μόνον ἐν Παραδείσῳ καὶ στὴν ἀταξικὴ κομμουνιστικὴ κοινωνία τοῦ τέλους τῶν καιρῶν. Οἱ ἐκλεκτοί, οἱ ἀριστοκράτες τοῦ πνεύματος πρέπει νὰ κατευθύνουν τὴν κοινωνία καὶ ὄχι ἡ μετριοκρατία τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ καὶ ἡ ὀχλοκρατικὴ δημοκρατία. Καὶ στὴν φύση ὑπερισχύουν τὰ ἀνώτερα εἴδη. Συμπέρασμα: Κάθε ἔθνος, ὅσο βάρβαρο ἤ πρωτόγονο καὶ ἄν εἶναι, ἔχει τὴν ἰδική του κουλτούρα, ἀλλὰ τρεῖς εἶναι οἱ πολιτισμοὶ στὸν πλανήτη: ὁ κινεζικὸς, ὁ ὁποῖος σταδιακὰ τείνει νὰ ὁλοκληρωθῆ μέσα στὸν ἑλληνισμό, ὁ ἑλληνικὸς, ὁ ὁποῖος εἶναι τέλειος καὶ συμπαντικός, καὶ ὁ δυτικὸς ὁ ὁποῖος ὡς σελήνη ἀποσπασμένη ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ γῆ περιστρέφεται γύρω ἀπὸ τὸν ἑλληνισμὸ ὡς ἀποτυχημένος δορυφόρος.

            Τὸ ἀνώτερο γένος τῆς γῆς εἶναι οἱ Ἄρειοι, οἱ ὁποῖοι κατέκτησαν τὴν κοιλάδα τοῦ Γάγγη χίλια χρόνια πρὸ Χριστοῦ μὲ γλῶσσα τὴν ἰνδοευρωπαϊκή, δηλαδὴ τὴν ἑλληνική, ἀπὸ τὴν ὁποία προέρχονται τὰ σανσκριτικά. Συνεπῶς ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι ἡ μόνη παγκόσμια γλῶσσα στὴν ὁποία ὑποτάσσονται καὶ ἡ κινεζική, καὶ ἡ οὐραλοαλταϊκή, καὶ ἡ σημιτική. Ὁ ἑλληνισμὸς εἶναι φυλετικὸς ἐπειδὴ ἀποδεικνύει ὅτι τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων εἶναι  τὸ ἀνώτατο γένος τοῦ Σύμπαντος ποὺ φυσικὰ δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τοὺς σημερινοὺς πολῖτες τοῦ παρηκμασμένου καὶ ἐξευτελισμένου κρατιδίου τῶν Ἀθηνῶν ἀλλὰ ποὺ βασίζεται στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ θρησκεία καὶ τὴν ἀπόλυτη ἀλήθεια τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας.

3 - Ἡ Ἱστορία κινεῖται ἡρωϊκά, μέσῳ τῆς ἐπεμβάσεως τῶν ἡρώων. Ὁ Θεὸς ἀποφασίζει πότε θὰ φέρῃ ἐπὶ τῆς γῆς, στὴν συγκεκριμένη περίοδο, τὸν ἥρωα ποὺ θὰ ἐπακινήσῃ τὴν Ἱστορία. Ὁ Ἥρως ἐμφανίζεται  ὡς ἐπαναστάτης καὶ ἐξολοθρευτής, ποτὲ ὡς ῥεφορμιστής-μεταρρυθμιστής. Γι’αὐτὸ καὶ ἡ σοσιαλδημοκρατία εἶναι ἡ χειρότερη πολιτικὴ ἔκφραση μίας κοινωνίας.

4 - Ὁ ἑλληνισμὸς εἶναι ἀδύνατον νὰ ἐκφρασθῆ μέσῳ τοῦ ἐθνοκράτους. Ἐκφράζεται μόνον μέσῳ τῆς αὐτοκρατορίας. Ἡ αὐτοκρατορία αὐτὴ δὲν δύναται νὰ εἶναι ἐπεκτατική, ἰμπεριαλιστική, κατακτητική, ἀποικιακή, ὅπως ὑπῆρξαν οἱ ψευδοαυτοκρατορίες τῆς Δύσεως (πορτογαλική, ἱσπανική, γαλλική, ἀγγλική, γερμανική, ἀμερικανική) διότι ὑποχρεωτικὰ εἶναι οἰκουμενική, ὅπως αὐτὴ τοῦ Βυζαντίου. Οἰκουμενικὴ σημαίνει συμπαντική, πλανητική, παγκοσμία, ἡ χωρὶς σύνορα αὐτοκρατορία ἡ ὁποία συνεχῶς ἀμύνεται κατὰ τῶν Βαρβάρων τῆς περιφερείας, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν νὰ εἰσχωρήσουν στὴν καρδιὰ τῆς Οἰκουμένης, δηλαδὴ τῆς Οἰκουμενικῆς Αὐτοκρατορίας. Ἡ αὐτοκρατορία αὐτὴ ὑποχρεωτικὰ διοικεῖται ἀπὸ μοναρχικὸ πολίτευμα, μὲ ἀπόλυτο μονάρχη-ἥρωα καὶ ποτὲ μὲ συνταγματικὴ βασιλεία ἤ ἀβασίλευτη δημοκρατία.

5 - Ἡ σύνθεση τῶν ἀκραίων πολιτικῶν στοιχείων τῆς κοινωνίας εἶναι ἀπαραίτητη. Γιὰ τὴν σημερινὴ ἑλληνικὴ κοινωνία χρειάζεται ἡ σύνθεση τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς μὲ τὸ ΚΚΕ σὲ ἕνα σύνολο ποὺ ἀποκαλῶ ἐθνικομπολσεβικισμό.

6 – Τὸ κράτος καὶ οἱ νόμοι εἶναι οἱ μεγαλύτεροι ἐχθροὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ. Στὴν τρομοκρατία τοῦ κράτους καὶ τὴν αὐθαιρεσία τῶν νόμων ποὺ ψηφίζονται ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν βουλευτῶν, οἱ ὁποῖοι, ἐξ ὁρισμοῦ, εἶναι  ποντικοί, πρέπει νὰ ἀντιταχθῆ τὸ σύνθημα, «τρομοκρατεῖτε τοὺς τρομοκράτες». Εὐτυχῶς, τὸ ἑλλαδικὸ κράτος ἔχει κατακλυσθῆ ἀπὸ τὶς αὐθαίρετες οἰκοδομὲς οἱ ὁποῖες πρέπει νὰ πολλαπλασιασθοῦν στὸ ἔπακρον καὶ νὰ κατεδαφισθῆ ἡ μοναδικὴ γνησία αὐθαίρετη οἰκοδομὴ ποὺ εἶναι τὸ ἑλληνικὸ κρατίδιο.

7 – Οἱ λαθρομετανάστες προερχομένοι ἀπὸ χῶρες ἀκραίου ἰσλαμισμοῦ καὶ οἱ ὀπαδοὶ αὐτοῦ τοῦ φανατικοῦ μορφώματος πρέπει νὰ ἐξαφανισθοῦν ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ χῶρο, διότι τὸ ἀκραῖο Ἰσλὰμ εἶναι ὁ ἀπόλυτος ἐχθρὸς τοῦ ἑλληνισμοῦ.

8 - Ἡ μεγαλύτερη ἐπαναστατικὴ προσπάθεια στὸν χῶρο τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους, ἄν καὶ ἀποτυχημένη, ὑπῆρξε ἡ ἐπανάσταση τῆς 21^ης Ἀπριλίου καὶ ἡ μεγαλύτερη προπαγανδιστικὴ ἐπίτευξη, βασισμένη στὸ ἀπόλυτο ψεῦδος ὑπῆρξε ἡ ἐξέγερση τοῦ Πολυτεχνείου τῆς 17^ης  Νοεμβρίου 1973. Ἀντιθέτως, ἡ μεγαλύτερη πατριωτικὴ ἐξέγερση τῶν νεοελληνικῶν χρόνων ὑπῆρξε ὁ ἀνταρτοπόλεμος τοῦ ΕΛΑΣ ὑπὸ τὸν ἥρωα Ἄρη Βελουχιώτη καὶ ὁ κατοπινὸς ἀγὼν τοῦ Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ, τὸ 1946-1949, ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ ἡρωϊκοῦ ΚΚΕ.

9 -Ἡ ἐπέμβαση τοῦ στρατοῦ στὴν σημερινὴ ἑλληνικὴ πολιτικὴ συγκυρία εἶναι ἐπιβεβλημένη.

10 -  Ἡ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῆς Ἑλλάδος πρέπει νὰ βασισθῆ στὴν διαμόρφωση τοῦ τριγώνου συνεργασίας Ἑλλάδος-Τουρκίας-Ἰσραὴλ μὲ κέντρο τὴν Κύπρο.

11 -  Ὁ ἀπώτερος στόχος τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἡ συγκρότηση τῆς ἑλληνοτουρκικῆς συνομοσπονδίας.

12 – Τὸ σύμβολο τῆς ἑλληνικῆς πολιτικῆς διαφθορᾶς καὶ ἀνυποληψίας ὑπῆρξε ὁ Κώστας Σημίτης καὶ συνεχίζει νὰ εἶναι σήμερα ὁ Εὐάγγελος Τούρκογλου, ὁ ἐπωνομαζόμενος Βενιζέλος. Ἀντιθέτως ὁ πλέον δημιουργικὸς ἕλλην πολιτικὸς τῶν νέων χρόνων εἶναι  ὁ Γιῶργος Παπανδρέου ὁ νεώτερος ποὺ προωθεῖ διακυβέρνηση μέσῳ δημοψηφισμάτων καὶ συμμετοχικῆς δημοκρατίας.

Δημήτρης Κιτσίκης   2 Ἰουλίου 2013

46 - Ὅσοι ζωντανοί

46 - Ὅσοι ζωντανοί

Σὲ τούτην τὴν κοινωνία γερόντων δὲν δίδω συμβουλὲς πρὸς νεολαίαν. Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς εἶναι γέρικος καὶ ἡλικιακὰ καὶ πνευματικά. Πιθηκίζει, ἀπὸ τὸ εὐρὼ μέχρι τὸ black metal. Πιθηκίζει τὴν Δύση καὶ τὴν Ἀνατολή, τὸν οἱονδήποτε ἐπιτυχημένο: Χθὲς τὴν Γαλλία καὶ τὴν Ἀγγλία, σήμερα τὴν Ἑλβετία, τὴν Δανία, τὴν Ἰρλανδία, αὔριο τὴν Κίνα. Πιθηκίζει οἱοδήποτε μοντέλο πλὴν κάποιου ἑλληνικοῦ. Εἰσάγει τὰ πάντα: κοινοβουλευτισμό, συμμετοχικὴ δημοκρατία, ὁλοκληρωτισμό, ἐθνικισμό, νόμους καὶ συντάγματα. Δὲν ἐξάγει τίποτα. Ἔχουμε ξένη σκέψη, ποτὲ ἑλληνική. Ἀπὸ τὸν Περικλῆ Γιαννόπουλο,τὸν Ἰωάννη Συκουτρῆ, μέχρι τὸν Δημήτρη Λιαντίνη, οἱ ἐκλεκτοὶ βοοῦν ἐν τῇ ἐρήμῳ θυσιάζοντας τὶς σάρκες τους γιὰ ὅσους ἐλαχίστους ζωντανούς.

Λοιπόν, ὄχι συντάγματα καὶ νόμους ἀλλὰ γλῶσσα. Γλῶσσα ἑλληνικὴ καὶ πάλι γλῶσσα. Μία κυβέρνηση ποὺ ὡς μόνο μέλημα θὰ ἔχῃ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα. Ἐγὼ ποὺ γράφω δὲν τὴν γνωρίζω ἀλλὰ τὴν ἐρωτεύομαι. Εἶναι ἡ μόνη σταθερὴ ἀξία τοῦ θεοπνεύστου συμπαντικοῦ ἑλληνισμοῦ. Ἀκόμη καὶ οἱ θρησκεῖες ἀλλάζουν στὸν ἑλληνικὸ χῶρο. Ἀλλὰ ἐὰν χαθῇ ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἡ μοναδικὴ (διότι δὲν ὑπάρχει ἀρχαία ἤ νεωτέρα) ἀπὸ τὸν Ὅμηρο μέχρι τὸν Καβάφη, ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμὸς ἐξαφανίζεται καὶ μαζὶ ὁ πολιτισμὸς ὁλοκλήρου τοῦ πλανήτου. Ὁ μελλοντικὸς ἡγέτης τῆς χώρας πρέπει νὰ ἀσχοληθῇ μὲ ἕνα πρᾶγμα. Νὰ ταξιδεύῃ ἀνὰ τὸν κόσμο ὡς ἱεραπόστολος καὶ νὰ ἱκετεύῃ τοὺς λαοὺς νὰ ἐνστερνισθοῦν τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα γιὰ νὰ μὴν γνωρίσουν τὸν Ἀρμαγεδδῶνα. Νὰ βάλῃ τέλος στοὺς πολυπληθεῖς ἕλληνες φιλολόγους ποὺ συνεχίζουν νὰ πειραματίζονται  μὲ χειρουργικὰ ἐργαλεῖα ἐπάνω στὸ ματωμένο σῶμα τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης. Ἡ ξένη γλωσσολογία ἀπευθύνεται στὶς ὑπόλοιπες γλῶσσες τοῦ κόσμου. Δὲν δύναται νὰ ἀφορᾷ τὴν ἑλληνική, μητέρα ὅλων τῶν γλωσσῶν. Ὁ ΚΑ’ αἰὼν θὰ ὁμιλῇ ἑλληνικὰ ἤ δὲν θὰ ὑπάρξῃ. Πολὺ ἁπλά.

Δημήτρης Κιτσίκης          7 Ἰουνίου 2013

33 - Γιατί πρέπει νὰ ἐπανέλθῃ ὁ βασιλικὸς θεσμός

33 - Γιατί πρέπει νὰ ἐπανέλθῃ ὁ βασιλικὸς θεσμός

Οἰκουμενικὴ αὐτοκρατορία ἤ ἐθνοκράτος; Ὁ ἑλληνισμὸς πάντοτε ἐφτούρησε μονάχα μέσα στὴν οἰκουμένη ποὺ τὸ περίβλημά της ὑπῆρξε ἡ αὐτοκρατορία. Ἡ Ῥεπούμπλικα συρρικνώνει τὸν πνευματικὸ ἄνθρωπο ποὺ ὁ Θεὸς ὠνόμασε Ἕλληνα, ἐπειδὴ ὑποχρεωτικὰ εἶναι συνδεδεμένη μὲ τὸ ἐθνοκράτος. Μόλις ἡ πόλις τῆς Ῥώμης ἠθέλησε νὰ ἀγκαλιάσῃ τὴν Ἀνθρωπότητα καὶ νὰ κρατήσῃ στὸ πῦρ τὸ ἐξώτερον τοὺς Βαρβάρους, μετουσιώθη σὲ οἰκουμενικὴ, δηλαδὴ παγκοσμία αὐτοκρατορία. Στὸν ἐσωτερικὸ χῶρο τῆς Pax Romana ὁ ἑλληνισμὸς  ἐφούσκωνε σὰν τὸ καλὸ ψωμὶ εὐωδιάζοντας πολιτισμὸ μὲ εἰρήνη, κρατῶντας μακριὰ στὸ διάστημα μὲ συνεχεῖς πολέμους, τοὺς ἐξωγήϊνους βαρβάρους. Καὶ στὴν ὀροφὴ τῆς πυραμίδος ἐπρέσβευε ὁ Θεὸς, ὑπεράνω θρησκειῶν καὶ κομμάτων, μὴ ἀνήκοντας σὲ συναγωγὴ ἀλλὰ συντονίζοντας τὰ ἐπὶ μέρους συμφέροντα σὲ συμφωνία συναλληλίας καὶ ἀρμονίας. Ὁ Θεός, δηλαδὴ ὁ μονάρχης, ὁ Στάλιν, ὁ σουλτάνος, ὁ βυζαντινὸς βασιλεύς, ὁ Ἄρης Βελουχιώτης, ὁ τσάρος, ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλέων, ὁ σάχης, ὁ Κάστρο καὶ ὁ Τσάβες.

Ἡ Ῥεπούμπλικα στὸ ὄνομα τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἰσότητος καὶ τῆς ἀδελφοσύνης, ἐπέβαλε τὴν ἐλευθερία τῆς ἀγορᾶς, τὴν ἰσότητα τῶν βουλευτῶν καὶ τὴν μετριότητα τῶν ἀδελφῶν. Στὸ ὄνομα τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἐβίασε παιδιά, ἐπούλησε τὰ ὀργανά τους, ἐρήμωσε τὶς οἰκογένειες, ἐδολοφόνησε μὲ μὴ ἐπανδρωμένα ἀεοπλάνα, ἔσφαξε λαϊκοὺς ἥρωες, τὸν Σαντάμ,  τὸν Καντάφι, τὸν Τσάβες σὲ ἕναν ὠκεανὸ ὑποκρισίας καὶ ἠθικολογίας. Ἡ Ῥεπούμπλικα ἔφερε τὸν θάνατο τοῦ πλανήτου μέσῳ τοῦ Ἀρμαγεδδῶνος. Ἡ Ῥεπούμπλικα δὲν εἶναι μοναρχικὴ λαοκρατία, εἶναι φραγκοφορεμένη δημοκρατία, φοβερὴ μασκαράτα τῆς παράταιρης Δύσεως, μὲ φρύγειο σκοῦφο γυρολόγο, σὲ ξεθωριασμένο κρανίο Βαγγελικοῦ οὐρακοτάγκου. Ὁ ἑλληνισμὸς δὲν εἶναι ἐθνοκράτος, εἶναι οἰκουμενικὸς πολιτισμὸς  γι' αὐτὸ καὶ χρειάζεται οὐρανὸ τὴν μοναρχία.

            Δημήτρης Κιτσίκης                                             8 Μαρτίου 2013 

23 - Ἐθνικισμός: Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τοῦ ἑλληνισμοῦ

23 - Ἐθνικισμός: Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τοῦ ἑλληνισμοῦ

Μὲ τὴν οἰκονομικὴ κρίση ποὺ σαρώνει ἀπ'ἄκρη σὲ ἄκρη τὸν δυτικὸ κόσμο καὶ τὴν ἀπελπισία τῶν λαῶν ἐνώπιον τῆς ἀδυναμίας τους νὰ ἐξουδετερώσουν τὴν καπιταλιστικὴ ἀπληστία κέρδους, φουντώνει καὶ πάλι ὁ ἐθνικισμός, ὡς ψυχολογικὸ ἀντίδοτο στὸν κοινωνικὸ ἐξευτελισμὸ τῶν μαζῶν. Εἰδικὰ γιὰ ἐμᾶς, τὸ ἀντίδοτο αὐτὸ, τὸ ὁποῖο -ὅπως ἄλλωστε καὶ ὅλες οἱ ἰδεολογίες-  προέρχεται ἀπὸ τὴν Δύση, εἶναι ἐξαιρετικὰ ἐπικίνδυνο γιὰ τὴν ἐπιβίωση τῆς χώρας μας. Φερ' εἰπεῖν, ὁ ἐθνικισμὸς ἐξισώνει τὸν ἑλληνισμὸμὲ τὸν ἀλβανισμό, τὴν διεκδίκηση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν διεκδίκηση τῆς Τσαμουριᾶς. Ὁ ἐθνικισμὸς εἶναι ὁ θάνατος τοῦ ἑλληνικοῦ παγκοσμισμοῦ, δηλαδὴ τοῦ ἑλληνοκεντρισμοῦ. Ὁ πλανήτης βροντοφωνάζει ἀπὸ τὴν αὐγὴ τῆς Δημιουργίας: Εἴμεθα ὅλοι Ἕλληνες! Οὐδεὶς ὅμως λέγει: Εἴμεθα ὅλοι Ἀλβανοί! Τὸ παιχνίδι τοῦ ἐθνικισμοῦ εἶναι ἀνάξιο τοῦ ἑλληνισμοῦ. Ὁ ἕνας ἐθνικισμὸς γεννᾷ τὸν ἄλλον καὶ τελικὰ ἐξουδετερώνει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ἡ ἑλληνικὴ φουστανέλλα ἔναντι τῆς ἀλβανικῆς φουστανέλλας! Ὁ ἀλβανὸς πρωθυπουργὸς Σαλὶ Μπερίσα ὡμίλησε στὴν Αὐλῶνα, στὶς 27 Νοεμβρίου 2012, ἐνώπιον λαοῦ, γιὰ μία "ἐθνικὴ Ἀλβανία, τὴν Ἀλβανία ὅλων τῶν ἀλβανικῶν ἐδαφῶν, ἀπὸ τὴν Πρέβεζα μέχρι τὸ Πρέσεβο, ἀπὸ τὰ Σκόπια μέχρι τὴν Ποντγκόριτσα", θέτοντας θέμα Τσαμουριᾶς, ἀλλὰ καὶ Κοσσυφοπεδίου, ἀλλὰ καὶ δυτικῆς FYROM. Ὁ πλανητικὸς ἑλληνισμὸς αὐτοαναιρεῖται ὅταν καταδέχεται νὰ κατέβῃ στὸ γήπεδο γιὰ νὰ παίξῃ μπάλα μὲ τὸν κάθε ἐθνικισμό.

Δημήτρης Κιτσίκης                     1η Δεκεμβρίου 2012 

12 - Ἑλληνισμὸς καὶ Ἐπανάσταση

12 - Ἑλληνισμὸς καὶ Ἐπανάσταση

(Ὁ ἑλληνισμὸς δὲν εἶναι οὔτε γεωγραφία, οὔτε ἱστορία. Ὁ ἑλληνισμὸς δὲν εἶναι κράτος, δὲν εἶναι τὸ κράτος τῶν Ἀθηνῶν. Ὁ ἑλληνισμὸς δὲν εἶναι οὔτε ἡ ἀνθρωπότης. Ἐπάνω καὶ πέρα ἀπὸ ὅλα αὐτά, ὁ ἑλληνισμὸς εἶναι συμπαντικός. Συνεπῶς δὲν δύναται νὰ ἐγκλωβισθῇ σὲ ἰδεολογίες, θρησκεῖες, πολιτικὰ κόμματα, κοινωνικὲς διαμάχες. Χαιρετοῦμε ὅσοι ὑπηρέτησαν μὲ ἐντιμότητα τὸν ἑλληνισμό· καὶ αὐτοὶ εἶναι, τὰ τελευταῖα 50 χρόνια, οἱ Γεώργιος Παπαδόπουλος, Γιῶργος Ἀ. Παπανδρέου καὶ Ἀλέκα Παπαρήγα. Ἀντιθέτως, ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος μὲ τὴν ἰδεολογία τῆς Μεγάλης Ἰδέας, ἔφερε τὸ 1922, μὲ τὴν ὑποχρεωτικὴ ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσμῶν, τὴν μεγαλύτερη καταστροφὴ ποὺ ἐγνώρισε ποτὲ ὁ ἑλληνισμός. Οἱ στίχοι ποὺ παραθετοῦμε στὴν συνέχεια, ἀφιεροῦνται στὴν λεβεντιὰ καὶ τὸ ἀπτόητο ἦθος ποὺ πάντα ἐχαρακτήριζε τὸν οἰκουμενικὸ Ἕλληνα. Δημήτρης Κιτσίκης – 15 Ἰουλίου 2012).

 Σύμφωνα μὲ  συνέντευξη ποὺ εἶχε δώσει ὁ Μίκης Θεοδωράκης στὸν ῥαδιοσταθμὸ τοῦ Σκάι, τρεῖς μῆνες μετὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ πραξικοπήματος τοῦ 1967, στὶς 13 Ιουλίου 1967, ἡ Βίκυ Μοσχολιοῦ, μαζὶ μὲ τὸν Γρηγόρη Μπιθικώτση, ἐτραγούδησαν στὸ νυκτερινὸ κέντρο Δειλινά, στὴν Ἀθήνα, σὲ πρώτη δημοσία ἐκτέλεση, τὸν παρακάτω Ὑμνο τῆς 21ης Ἀπριλίου, "Μέσα στ΄ Ἀπρίλη τὴ γιορτή", (στίχοι Η. Καραμανέα και μουσική Ἀ. Ῥεμούνδου), σὲ ἐκδήλωση τοῦ τότε ῥαδιοσταθμοῦ τῆς ΥΕΝΕΔ, ὑπὸ τὴν καλλιτεχνική παρουσίαση τοῦ Γ. Οικονομίδη. Στὶς 17 Νοεμβρίου 2011, ἡ Σχολὴ τῶν Εὐελπίδων ἐτραγούδησε μὲ τὴν σειρά της αὐτὸν τὸν ὕμνο.

Ὕμνος τῆς 21^ης Ἀπριλίου 1967

____________

Μέσα στ’ Ἀπρίλη τὴ γιορτή
τὸ μέλλον χτίζει ἡ νιότη,
ἀγκαλιασμένη δυνατή
μ’ ἐργάτη, ἀγρότη, φοιτητή καὶ πρῶτο τὸν στρατιώτη (δις)
Τραγούδι ἀγάπης ἀντηχεῖ γελοῦν ὅλα τὰ χείλη
καὶ σμίγουν, μέσα στὴν ψυχή τοῦ Εικοσιένα ἡ ἐποχὴ κι ἡ Εἰκοσιμιὰ τοῦ Ἀπρίλη (δίς)
Μὲς στὶς καρδιές, μὲς στὶς καρδιές, φτάνει ζεστή, φτάνει ζεστή,
τοῦ Ἀπριλιοῦ ἡ λιακάδα
κι ἔχουν στὰ στή-, κι ἔχουν στὰ στήθια μας κλειστεῖ
θρησκεία, οἰκογένεια καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα Ἑλλάδα (δίς)

________________________________

7 - Ἡ συνάντηση Ντούγκιν-Κιτσίκη στὴν Μόσχα

   7 - Ἡ συνάντηση Ντούγκιν-Κιτσίκη στὴν Μόσχα         

Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2011, ὁ καθηγητὴς τοῦ περιφήμου Πανεπιστημίου Λομονόσοβ τῆς Μόσχας καὶ θεωρητικὸς τοῦ εὐρασιανισμοῦ, Ἀλέξανδρος Ντούγκιν, ἐμπνευστὴς τοῦ Πούτιν, μὲ ἐκάλεσε στὸ Πανεπιστήμιό του γιὰ νὰ δώσω μία σειρὰ διαλέξεων, ὡς θεωρητικὸς τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς καὶ τοῦ ἑλληνοτουρκισμοῦ. Οἱ τιμὲς μὲ τὶς ὁποῖες μὲ περιέβαλε ἔδειχναν καθαρὰ ὅτι ἡ Ῥωσία τοῦ Πούτιν εἶχε μεγάλη ἐπιθυμία νὰ φθάσῃ σὲ μία σύνθεση ντουγκινισμοῦ καὶ κιτσικισμοῦ, πέραν μίας ἐναρμονήσεως τῶν δύο ἀντιθετικῶν θεωρίων, φθάνοντας σὲ μία σύνθεση ποὺ θὰ ἐπέτρεπε στὴν Ῥωσία ἀλλὰ καὶ στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Τουρκία νὰ ἐκδιώξουν ἀπὸ τὴν Μέση Ἀνατολὴ τὴν ἀγγλοσαξωνικὴ παρουσία, χωρὶς αὐτὴ νὰ καταληφθῇ ἀπὸ τὸ ἀντίπαλο δέος, τὴν Κίνα. Μὲ ἄλλα λόγια, τὸ ἀπραγματοποίητο ὄνειρο δύο αἰώνων γιὰ ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὸν δυτικὸ ἰμπεριαλισμὸ ποὺ συνωψίζετο στὸ σύνθημα "τὰ Βαλκάνια στοὺς Βαλκανίους", ἤ "ἡ Τουρκία στοὺς Τούρκους" ἤ "ἡ Ἑλλὰς στοὺς Ἕλληνες"  θὰ ἠδύνατο νὰ γίνῃ πράξη μὲ συντονισμὸ τῶν κρατῶν ὁλοκλήρου τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς καὶ μὲ τὴν ἀναγνώριση ἀπὸ ὅλους ἑνὸς καὶ μόνου πολιτισμικοῦ κέντρου, τὴν πρωτεύουσα Κωνστντινούπολη τῆς μοναδικῆς ῥωμαϊκῆς χριστιανοαλεβιδικῆς αὐτοκρατορίας, τὰ τελευταῖα 1700 χρόνια.

Αὐτὸ ἐσήμαινε ὅτι ὁ Ντούγκιν, καὶ μαζί του ἡ νέα Ῥωσία, ἔπρεπε νὰ ἀποδεχθοῦν τὸν κιτσικικὸ ἰσχυρισμὸ ὅτι: 

1 - Δὲν ὑπάρχει νέα Ῥώμη, οὔτε δεύτερη βυζαντινὴ Ῥώμη, οὔτε τρίτη ῥωσικὴ Ῥώμη. Μία εἶναι ἡ θεόπνευστη ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ Χριστοῦ Ῥώμη, ἡ Βασιλεύουσα. Διότι ἡ Ῥώμη τῶν εἰδωλολατρῶν αὐτοκρατόρων τῆς Ἰταλίας ἦταν ἡ καταραμένη Βαβυλωνία. 

2 - Ἡ Ῥωσία εἶναι ἡ πρωτότοκη κόρη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ. Οἱ Ῥῶσοι εἶναι οἱ καλύτεροι Ὀρθόδοξοι. Εἶναι τὸ ξανθὸ γένος ἀπὸ βορρᾶ. Ἀποδεχόμεθα νὰ πάρῃ ἡ Ῥωσία τὴν τιμιτικὴ θέση τῆς πρωτοκαθεδρίας, πρώτη μεταξὺ ἴσων, ἐφ' ὅσον ὅμως ἀποδεχθῇ ὅτι ἡ ἑνότητα τοῦ χώρου τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, ὅπως καὶ αὐτὴν ὁλοκλήρου τοῦ πλανήτου, ἐξασφαλίζεται ἀπὸ τὸν ἑλληνισμό. 

3 - Ὡς παραδοχὴ αὐτή, πρέπει ὁ εὐρασιανισμὸς, ὅπως καὶ ὁ ἑλληνοτουρκισμὸς νὰ ἀναγνωρίσουν ὅτι, παρὰ τὸν ἀφάνταστο πλοῦτο τῆς ῥωσικῆς γλώσσας καὶ τῆς ῥωσικῆς λογοτεχνίας, ὁ κοινὸς παρανομαστὴς τοῦ πολιτισμοῦ τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς εἶναι καὶ πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα, ὄχι ἡ δημοτική, ἀλλὰ ἡ διαχρονικὴ παραδοσιακὴ πολυτονικὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα, ὡς σύνθεση τριῶν χιλιάδων ἐτῶν πλανητικῆς πορείας. 

4 - Οἱ Τοῦρκοι εἶναι οἱ καλύτεροι Ἕλληνες,  καὶ οἱ γνήσιοι Τοῦρκοι εἶναι οἱ Μπεκτασῆδες-Ἀλεβῆδες οἱ ὁποῖοι δύνανται νὰ ἀναβιβασθοῦν στὸ ὕψος τῆς Ὀρθοδοξίας. Χωρὶς τοὺς Τούρκους εἶναι ἀδύνατον στὴν πράξη νὰ σταθῇ ἡγεμονικὰ ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχή. Εἶναι τὸ συνθετικὸ καὶ ὀργανωτικὸ τσιμέντο χάρη στὸ ὁποῖο θὰ οἰκοδομηθῇ τὸ ἐπιβλητικὸ κτίριο τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, κάτι ποὺ οἱ ἀναρχικοὶ (Ῥῶσοι καὶ Ἕλληνες) ἀδυνατοῦν νὰ κάνουν. Ὁ Ντούγκιν εἶναι θαυμαστὴς τῶν ὀργανωτικῶν ἱκανοτήτων τῶν Τουρκομογγόλων  ποὺ ἐβοήθησαν στὴν ἀνέγερση τοῦ ῥωσικοῦ κράτους στὸν ΙΓ΄αἰῶνα. Γι' αὐτόν, ἡ σημερινὴ Ῥωσία δὲν δύναται νὰ ὀρθοποδήσῃ χωρὶς τοὺς Τούρκους. Τὸ ἴδιο πιστεύω καὶ ἐγὼ γιὰ τὴν Ἑλλάδα.  

5 - Ὅταν ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχὴ ἀνεξαρτητοποιηθῇ θὰ δυνηθῇ νὰ βάλῃ σὲ πράξη τὸν οἰκουμενικό της προορισμὸ ποὺ τὸν χρωστᾷ καὶ μόνον, στὸν ἑλληνισμό. Συνεπῶς ἡ ἑπόμενη κίνηση θὰ εἶναι ἡ προσπάθεια συνθέσως τοῦ ἑλληνισμοῦ μὲ τὸν σινισμό, δηλαδὴ τῶν δύο μεγαλυτέρων πολιτισμῶν τοῦ πλανήτου, κατόπιν ὅμως τῆς ἐξαφανίσεως τῆς αὐτονομίας τοῦ διεστραμένου πολιτισμοῦ τῆς Δύσεως ποὺ θὰ περάσῃ ὑπὸ τὴν  πνευματικὴ κηδεμονία τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς καὶ θὰ ἀναβαπτισθῇ στὸ φῶς τοῦ ἑλληνισμοῦ. 

6 -Ὡς τελευταῖο στάδιο ἑνοποιήσεως τοῦ πλανήτου, πέραν τῆς συνθέσεως ἑλληνισμοῦ καὶ σινισμοῦ, θὰ εἶναι ἡ ἀναγνώριση τῆς μοναδικότητος τοὺ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας σὲ μία πλανητικὴ πολυσύνθετη χρωματικὴ διαφορετικότητα ποὺ θὰ ὀνομασθῇ "πλανήτης Ἑλλάς", κατόπιν ὅμως, ὑποχρεωτικά, τῆς ἐξαφανίσεως τῆς Ἑλλάδος ὡς ἐθνοκράτος. 

7 - Ἐν κατακλεῖδι, ἐγκαθίδρυση τοῦ πλανητικοῦ ἑλληνοκεντρισμοῦ καὶ καταδίκη τοῦ διαιρετικοῦ ἐθνικισμοῦ.

             Δημήτρης Κιτσίκης

6 -Τὸ ἑλληνικὸ ἀδιέξοδο

6 -Τὸ ἑλληνικὸ ἀδίεξοδο

Ἐγκλωβισμένη στὸ πολιτικὸ σύστημα καὶ στὴν διεθνῆ ὑποτέλεια, καμμία κοινοβουλευτικὴ ὁμάδα, ΚΚΕ, Συνασπισμός, ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία, ΛΑΟΣ, δὲν ἠμπορεῖ νὰ λύση τὸ ἑλληνικό πρόβλημα διότι κινεῖται μέσα στὰ στενὰ ὅρια τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ.

Αὐτὸ εἶναι τὸ πρόβλημα: ὁ ἑλληνισμός, ἐπὶ 2.500 χρόνια  κυριαρχεῖ σὲ ὅλον τὸν πλανήτη. Κάθε πλανητικὴ γενεὰ ἀνακαλύπτει καὶ πάλι τὸν ἑλληνισμό σὲ οἱανδήποτε γωνιὰ τῆς γῆς καὶ ὄχι μόνον στὴν Εὐρώπη. Ἀπὸ συστάσεως ὅμως τοῦ ἑλληνικοῦ κρατιδίου στὸ πρῶτο τρίτο τοῦ ΙΘ΄ αἰῶνος, οἱ Ἕλληνες ἔχουν ἐξαφανισθῆ. Δὲν ἀντιπροσωπεύουν οὔτε στὸ ἐλάχιστο τὸν ἑλληνισμό. Ὑπάρχει ἑλληνισμὸς χωρὶς Ἕλληνες. Τὸ παρὸν περιοδικὸ ἱδρύθη ἀκριβῶς πρὶν ἀπὸ δέκα χρόνια, τὸ φθινόπωρο τοῦ 1996, γιὰ νὰ τὸ ἐπισημάνῃ. Φοβᾶται ὅμως ὅτι θὰ καταποντισθῇ χωρὶς νὰ εἰσακουσθῇ. Διότι ἀπὸ τὸ 1821 ὁ Ἕλλην παραμένει ληστὴς τῶν ὀρέων   (ἤ Σικελὸς κατὰ τὴν πρόσφατη ἔκφραση) μὲ ὑπερφίαλες ἀπαιτήσεις, ἐπειδὴ πρόγονός του ἦταν ὁ Σωκράτης, χωρὶς ὅμως νὰ κάμῃ τὴν παραμικρὴ προσπάθεια ἑλληνοκεντρισμοῦ. Ἀντιαμερικανὸς καὶ ἀντιδυτικὸς μόνον στὰ λόγια, προχωρεῖ ἀκάθεκτα στὴν πραγματοποίηση τοῦ ὀνείρου του : νὰ γίνῃ τὸ γκαρσόνι τῆς Εὐρώπης. Κάθε χρόνο ποὺ περνᾷ ἀνδρώνεται ἡ τουριστικὴ βιομηχανία τῆς χώρας καὶ ἡ ἑκάστοτε κυβέρνηση διακηρύττει ὅτι ἡ ἐθνικὴ βιομηχανία τῆς χώρας ἔχει καταστῆ πλέον ὁ τουρισμός. Ὅλες οἱ ἄλλες βιομηχανίες κλείνουν ἡ μία μετὰ τὴν ἄλλη ἤ μεταφέρονται βορείως, στὰ Βαλκάνια. Τὸ μοναδικὸ μας σχέδιο εἶναι νὰ γίνουμε ἡ Φλόριδα τῆς Εὐρώπης. Ἡ Ἑλλάς, ὡς τεράστιο ξενοδοχεῖο πῶς θὰ δυνηθῇ νὰ παράξῃ Σωκράτηδες; Καὶ ὅμως Σωκράτηδες ζητᾷ ἀπὸ ἐμᾶς ὁ πλανήτης.

Ἰδοὺ δύο τελευταῖα παραδείγματα: Ὁ πάπας Βενέδικτος ΙϚ΄ στὴν ἀκαδημαϊκὴ ὁμιλία του τῆς 12^ης Σεπτεμβρίου 2006, στὸ γερμανικὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Ρέγκενσμπουργκ ἀνέλυσε μὲ πᾶσα λεπτομέρεια τὰ αἴτια τῆς παρακμῆς τῆς Δύσεως. Ἡ διάγνωσή του ἦταν ὁ ἀφελληνισμὸς τῆς Δύσεως. Τρία ἦσαν τὰ στάδια τοῦ ἀφελληνισμοῦ ἀπὸ τὸν ΙϚ΄ αἰῶνα ἕως σήμερα.Ξεχάσαμε προσέθεσε ὁ πάπας ὅτι ἡ Καινὴ Διαθήκη ἐγράφει στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ περιέχει μέσα της τὴν ἐπαφὴ μὲ τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα, μία ἐπαφὴ ποὺ εἶχε ὡριμάσει ἤδη στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Διαπιστώνει συνεπῶς  ὅτι ἡ χριστιανικὴ πίστη εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀποσυνδεθῇ ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ σκέψη. Ἡ αἰτία τοῦ δυτικοῦ καρκίνου, εἶπε ὁ πάπας στὶς 12 Σεπτεμβρίου, εἶναι ὁ ἀφελληνισμός, δηλαδὴ ἡ παρερμηνία τοῦ ἑλληνικοῦ ὀρθοῦ λόγου, ἡ μετατροπὴ τοῦ ὀρθολογισμοῦ σὲ ρασιοναλισμό. Ἡ δυτικὴ raison  εἶναι πρακτικὴ λογική, εἶναι ρασιοναλισμός, ἐνῷ ὁ ἑλληνικὸς λόγος  εἶναι ὁ ὀρθὸς λόγος, εἶναι ὁ ὀρθολογισμὸς, ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ χριστιανισμοῦ.

Καὶ τὸ δεύτερο παράδειγμα εἶναι ἡ ἑλληνομανία τῶν Τούρκων, ὅπως διαπιστώνει ἄρθρο τῆς Καθημερινῆς  τῆς 1ης Ὀκτ. 2006. Οὐδεὶς δύναται νὰ ἀποφύγη τὸν μαγνήτη τοῦ ἑλληνισμοῦ. Ἕνας Τοῦρκος δηλώνει στὴν Καθημερινή: «Εἴμαστε τόσο Ἕλληνες ὅσο καὶ ἐσεῖς στὴν ἄλλη ὄχθη τοῦ Αἰγαίου, γιατὶ εἴμαστε ἀπόγονοι τοῦ ἐξισλαμισθέντος μικρασιατικοῦ ἑλληνισμοῦ. Αὐτὰ τὰ ἀρχαῖα μνημεῖα εἶναι δικά μας μνημεῖα καὶ πρέπει νὰ ἀγωνισθοῦμε γιὰ τὴν προστασία τους».

Πρὶν ἀπὸ τριάντα χρόνια, ἔγραφα σὲ βιβλίο μου : «Ἡ Τουρκία, ὡς ἡ κυριώτερη κληρονόμος τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας δὲν ἠθέλησε ἀρχικὰ νὰ συγκεντρώσῃ τὴν ἐξωτερική της πολιτικὴ γύρω ἀπὸ τὸν ἄξονα τῶν σχέσεων της μὲ τὴν Ἑλλάδα, ἐφ’ὅσον τὸ ἑλληνικὸ κράτος ἦταν ἕνα μόνον ἀπὸ τὰ πολλὰ κράτη τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου ποὺ εἶχαν ἀποσχισθῆ ἀπὸ τὴν Αὐτοκρατορία. Ἡ δυναμικὴ ὅμως τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ἡ ὁποία εἶχε βασισθῆ στὴν ἑλληνοτουρκικὴ ἀλληλεξάρτηση, ἐπεβλήθη ἐξ ἀντικειμένου καὶ στὴν Τουρκικὴ Δημοκρατία καὶ τὴν ὑπεχρέωσε νὰ διαμορφώσῃ τὴν ἐξωτερική της πολιτικὴ σὲ σχέση μὲ τὴν ἑλληνική».

Ἐμεῖς ὅμως, ὡς παράσιτα τῶν προγόνων μας, ἔχουμε ἕνα ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ ἀνίκανο νὰ ἀξιοποιήσῃ τὴν πλανητικὴ κληρονομιὰ τοῦ ἑλληνισμοῦ, ἕνα ὑπουργεῖο ποὺ ἠγνόη ἔντυπο τοῦ προέδρου τῆς κοινότητος Μυστρᾶ, Λευτέρη Νικολάρου, ποὺ διένεμε στοὺς ἀλλοδαποὺς περιηγητές τοῦ χώρου, γιὰ νὰ ἐπισημάνῃ ὅτι  ἡ ὑπεύθυνη ἀρχαιολόγος Αἰμιλία Μπακούρου Γκιαούρη ἐγέμιζε ἐπί μία γενεά, καὶ μέχρι σήμερα, τὴν ἀτμόσφαιρα τῆς Λακωνίας μὲ τὴν πτωμαΐνη τῆς ἀκινησίας της. Ἀπὸ τὸ κρατικὸ κεφάλι βρωμᾷ τὸ ψάρι τοῦ γραικυλισμοῦ.

Παρατηρητὴς ἐπισημαίνει: «Βλέποντας ἀκόμη καὶ τοὺς Τούρκους νὰ ἐπιστρέφουν στὶς ἑλληνοχριστιανικές τους ρίζες, δὲν ἠμποροῦμε νὰ μὴν ἀναρωτηθοῦμε γιὰ τὸν σκοπὸ διχασμοῦ ποὺ ἐξυπηρετοῦν οἱ ἑλληνικὲς παγανιστικὲς ὁμάδες ποὺ ἀπεμπολοῦν τὴν χριστιανικὴ κληρονομιὰ τοῦ ἔθνους μας, ἀκολουθῶντας ἀνιστόρητους καὶ φανατικοὺς ρατσιστὲς ἡγέτες».

Δημήτρης Κιτσίκης

  ΙΑ' (41) σελ. 2                        ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ   ΠΕΡΙΟΧΗ                      ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ   2006      

1 - Στόχος τοῦ περιοδικοῦ τοῦ Δημήτρη Κιτσίκη

Ἐνδιάμεση Περιοχή

Ὁ ΚΑ΄αἰὼν θὰ εἶναι ἑλληνικὸς ἤ δὲν θὰ ὑπάρξῃ. Ἤδη βλέπω τὸν λογιστὴ νὰ καγχάζῃ ἀκούγοντας μία τέτοια πρόταση. Οἱ συναισθηματισμοὶ δὲν εἶναι τὸ φόρτε του. Στόχος ὅμως τοῦ περιοδικοῦ, ἐκφραστοῦ τῆς ἀνατολικῆς παρατάξεως στὸν τόπο μας, εἶναι ἡ ἐξουδετέρωση τῶν λογιστῶν καὶ ἡ κατασκευὴ τῆς κιβωτοῦ τοῦ Νῶε τοῦ ἑλληνισμοῦ. Εἶναι ἡ μετακίνηση τοῦ ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὴν περιφέρεια στὸ κέντρο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὸ σύμπαν, ἀπὸ τὴν ποσοτικὴ ἔννοια τῶν δέκα ἑκατομμυρίων κατοίκων στὴν ποιοτικὴ ἔννοια τοῦ ἑλληνικοῦ παγκοσμισμοῦ. Πλέον συγκεκριμένα, τὸ ἑλληνικὸ μοντέλο δὲν δύναται νὰ εἶναι ἰμπεριαλιστικό, ἐπεκτατικό, σωβινιστικό, διότι αὐτὲς οἱ ἔννοιες προϋποθέτουν ὁριοθέτηση τοῦ ἑλληνισμοῦ, δηλαδὴ τὴν περιχάραξή του, ὁ ἑλληνισμὸς εὑρισκόμενος ἐντὸς πλαισίου καὶ ὁ ὑπόλοιπος κόσμος ἐκτός. Ὁ ἑλληνισμὸς ὅμως δὲν ἐπεκτείνεται ἀπὸ κάποιο κέντρο, ὅπως ἡ θεϊκὴ ἀγάπη εἶναι ὁ κόσμος. Μὲ ὅπλο τὴν ἑλληνικὴ διαλεκτικὴ σκέψη, τὴν ὁποία μᾶς ἐχάρισε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ πορευόμεθα πρὸς τὴν ἀλήθεια, γνωρίζομε πὼς ὅπως ὁ Θεὸς εἶναι συνάμα σύμπαν καὶ κέντρο – ὡς πρόσωπο – ἔτσι καὶ ὁ ἑλληνισμὸς δὲν παύει ὡς σύμπαν νὰ εἶναι καὶ κέντρο. Αὐτὸ τὸ γεωγραφικὸ κεντρικὸ πρόσωπο τοῦ ἑλληνισμοῦ εὑρίσκεται ἐντὸς τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς καὶ ἐπεκτείνεται μεταξὺ Ἀδριατικῆς καὶ Καυκάσου, πρόσωπο σήμερα διχασμένο καὶ συνεπῶς ἀναποτελεσματικό, ἀλλὰ ποὺ μὲ τὴν μελλοντικὴ συγκρότηση τῆς ἑλληνοτουρκικῆς συνομοσπονδίας, θὰ ἐπανασυνταχθῆ, θὰ ἀποβάλῃ τὸν γραικυλισμὸ ὡς καὶ τὸν τουρκυλισμό, καὶ θὰ δυνηθῆ ὡς ὁλοκληρωμένο πρόσωπο νὰ εἶναι παρὸν παντοῦ. Καὶ ἡ Εὐρώπη δὲν θὰ δυνηθῆ νὰ γίνῃ ἑλληνικὴ ἐὰν προηγουμένως δὲν ἐξαλειφθῆ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ὁ γραικυλισμός. Φυσικὰ τὸ ἐρώτημα εἶναι πῶς εἶναι δυνατὸν ἀπὸ τὸν σημερινὸ φασουλῆ Ῥωμηό, ὅπως τὸν ἀπεκάλεσε ὁ Παλαμᾶς, νὰ ξεπηδήσῃ ὁ ἄρχων τοῦ πολιτισμοῦ ποὺ θὰ ἡγηθῆ τοῦ πλανήτου. Τοῦτο τὸ περιοδικὸ προσπαθεῖ νὰ δώσῃ τὴν γνώση ποὺ θὰ ἐπιτρέψῃ τὴν ἐπαναστατικὴ ἀνατροπὴ τῆς δομῆς τοῦ σημερινοῦ γελοίου κρατιδίου τῶν Ἀθηνῶν καὶ τὴν οἰκοδόμηση ἐθνικοῦ καθεστῶτος.

(Ἀπὸ τὸ κύριο ἄρθρο τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, τεῦχος 9, Φθινόπωρο 1998, σ.2)