262 -Ἦλθε ἡ ὥρα τῆς Ὀρθοδοξίας

262 -Ἦλθε ἡ ὥρα τῆς Ὀρθοδοξίας

Τὸν τίτλο τοῦ ἄρθρου μου αὐτοῦ τὸν δανείζομαι στὴν βιντεοσκοπημένη συνέντευξή μου, στὴν ἐκπομπὴ «Λόγος ῥωμαίϊκος» ποὺ ἀνέβηκε στὶς 6 Σεπτεμβρίο 2014, στὸ You Tube. Ἡ δήλωσή μου αὐτὴ εἶχε φυσικὰ βασισθῆ στὴν μακροχρόνια ἐπιστημονική μου εἰδικότητα, τὴν γεωπολιτική, ποὺ εἶχε ἐπιτρέψει στὸν Χ. Ῥάπτη, νὰ γράψῃ ὅτι οἱ τρεῖς μεγάλοι τῆς παγκοσμίας πολιτικῆς σκέψεως ἦσαν οἱ «Κὰρλ Χαουσχόφερ, Χάλφορντ Μακίντερ καὶ Δημήτρης Κιτσίκης» (σελίδα 25, τοῦ ἄρθρου του, «Ἡ »Η  γεωγραφία ὡς  σύγχρονο  ἐργαλεῖο πολιτικῆς ἐπιβολῆς», Τρίτο Μάτι, τ.223, 10 Σεπτεμβρίου 2014).

Ἡ τραγικὴ ἔλλειψη εἰδικῶν ἐπιστημόνων στὴν χώρα μας ἔχει μετατρέψει τοὺς περισσοτέρους αὐτόχθονες ἐπιστήμονες σὲ γενικολόγους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀνατρέχουμε στοὺς προφῆτες γιὰ νὰ μελετήσουμε καὶ νὰ προβλέψουμε τὸ μέλλον. Μόνον στὸ ἐξωτερικὸ δύναται ὁ Ἕλλην νὰ γίνῃ σοβαρὸς ἐπιστήμων.

Στὶς 18 Νοεμβρίου 2014, ὁ δημοσιογράφος Λεωνίδας Ἀποσκίτης, σὲ ἄρθρο του στὸ Τρίτο Μάτι, τεῦχος 225, στὴν σελίδα 16, ἐδημοσίευσε  ἕνα πολὺ γνωστὸ στὸ κοινὸ ἀπὸ καιρό, χάρτη τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, μὲ τίτλο, «Ὁ μυστικὸς χάρτης τῆς CIA γιὰ τὴν Μέση Ἀνατολή», μὲ τὴν ἑξῆς ἐπεξήγηση: «Σὲ ἐκδήλωση ποὺ ἔγινε στὴν Λευκωσία μὲ τίτλο, Ἡ τουρκικὴ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ καὶ οἱ τελευταῖες ἐξελίξεις στὴν Μέση Ἀνατολή, μὲ ὁμιλητὲς τὸν καθηγητὴ τοῦ Παντείου Πανεπιστημίου Μάριο Εὐριβιάδη καὶ τὸν διευθυντὴ τοῦ Κυπριακοῦ Κέντρου Μελετῶν Χρῆστο Ἰακώβου, ὁ καθηγητὴς Εὐρυβιάδης παρουσίασε αὐτὸν τὸν μυστικὸ χάρτη τῆς CIA».

Κατ’ἀρχάς, ἐφ’ὅσον εἶναι μυστικὸς πῶς τὸν ἐπρομηθεύθη;  Στὴν πραγματικότητα, ἡ ἱστορία ποὺ ἀποσιωπᾶται λόγω ἀγνοίας ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες ἐπιστήμονες καὶ ποὺ εἶναι γνωστὴ στοὺς ἐπιστημονικοὺ κύκλους τοῦ ἐξωτερικοῦ, ἔχει ὡς ἑξῆς, ἔτσι ὅπως τὴν ἔχω δημοσιοποιήσει, ἀπὸ καιρὸ στὰ γραπτά μου: Τὸν Φεβρουάριο 2007, τὸ γαλλικὸ περιοδικὸ, Diplomatie, ἐδημοσίευσε ἄρθρο μου ποὺ ἄρχιζε ὡς ἑξῆς: «Μοῦ παρεδόθη ἄρθρο τοῦ Ralph Peters [πρώην ἀξιωματικοῦ ἀμερικανικῶν μυστικῶν ὐπηρεσιῶν], μὲ τίτλο  Blood Borders, ποὺ δημοσιεύει δύο χάρτες ποὺ συγκρίνουν τὴν σημερινὴ Μέση Ἀνατολὴ μὲ μία μελλοντικὴ ὅπως τὴν προβλέπει αὐτός, ἄρθρο ποὺ ἐδημοσίευσε τὸν Ἰούνιο 2006 στὸ περιοδικὸ τοῦ ἀμερικανικοῦ στρατοῦ Armed Forces Journal». Τὸ γαλλικὸ περιοδικὸ μοῦ ἐζήτει τὴν γνώμη μου ὡς γεωπολιτικό. Τότε ἐγὼ ἔδωσα ἄρθρο στὸ ἐν λόγῳ περιοδικό, μὲ τίτλο, Géopolitique  d’un Proche-Orient à venir, στὸ ὁποῖο ἐδημοσίευα ἰδικό μου χάρτη, ὄχι μόνον τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἀλλὰ καὶ τῶν Βαλκανίων ἐπαυξάνοντας τὶς προτάσεις πλήρους ἀλλαγῆς τῶν συνόρων τοῦ Peters. Ἔκτοτε, ἀπὸ τὸ 2007, οἱ χάρτες τοῦ Peters  καὶ οἱ ἰδικοί μου, ἔκαμαν τὸν  γύρο τοῦ κόσμου καὶ τοὺς ἐπαναδημοσίευσα καὶ στὸ ἐξωτερικὸ καὶ στὴν Ἑλλάδα. Οἱοσδήποτε δύναται νὰ τὶς εἰδῇ σὲ μία ἀπὸ τὶς τελευταῖες μου τηλεοπτικὲς συνεντεύξεις, δύο ὡρῶν ποὺ ἔδωσα στὴν ἐκπομπὴ Ἀντιθέσεις τοῦ Γιώργου Σαχίνη στὸ Ἡράκλειο (You Tube, μὲ τίτλο, Στρατηγικὰ σχέδια καὶ ἐφιαλτικὰ σενάρια). Τίποτα τὸ μυστικό, οὔτε ἐξ ἀρχῆς.

Στὶς 28 Μαΐου 2014, σὲ ἄρθρο μου στὸ Τρίτο Μάτι, τεῦχος 220, ἔγραφα στὴν σελίδα 56: «Γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ ῥωσικοῦ στόχου δὲν χρειάζεται ἡ Ῥωσία νὰ καταλάβῃ στρατιωτικὰ τὴν Κωνσταντινούπολη οὔτε νὰ τὴν προσαρτήσῃ. Φθάνει γι αὐτὸ ὁ ῥωσικὸς ἔλεγχος τοῦ Φαναρίου. Γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ῥωμηοὺς εἶναι ἡ καλύτερη λύση. Ἡ ἐπάνοδος τοῦ Βυζαντίου στὴν Πόλη θὰ γίνῃ μὲ θρησκευτικό τρόπο χάρι στὸν Ὀρθόδοξο ἡγέτη Βλαδίμηρο Πούτιν. Ἐνῷ τὸ ἑλληνικὸ κρατίδιο παραμένει σκανδαλωδῶς ἀσυγκίνητο ἐνώπιον τῶν φοβερῶν διωγμῶν τῶν χριστιανῶν στὴν Ἐνδιάμεση Περιοχή, ἡ Ῥωσία ὑψώνει τὸ ἀνάστημα της γιὰ νὰ τοὺς προστατεύσῃ. Ὁ Βολοκολὰμσκ Ἱλαρίων ἐδήλωσε τὴν 1^η Μαΐου 2014: «Ὁ χριστιανισμὸς παραμένει ἡ πλέον δεδιωγμένη θρησκεία ἀνὰ τὸν κόσμο... Ἀπὸ τὶς πλέον προβληματικὲς περιοχὲς εἶναι ἡ Μέση Ἀνατολή, κοιτίδα τοῦ χριστιανισμοῦ... Ἦταν πάρα πολὺ μεγάλης σημασίας εἰδικώτερα τὸ μήνυμα τῶν ἀρχηγῶν τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν κατὰ τὴν Σύναξη τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὸν περασμένο Μάρτιο... Ἡ χώρα μας ἔμεινε ἡ μόνη προστάτιδα τῶν χριστιανῶν τῆς περιοχῆς καὶ σὲ αὐτὴν προσδοκοῦν πολλοὶ χριστιανοί», ἐνῷ ἡ Δύση τοὺς ἔχει ἐγκαταλείψει. Ἡ κραυγὴ ποὺ ἀκούγεται σήμερα, στὴν Ἐνδιάμεση Περιοχὴ εἶναι: Ἔλα Πούτιν, σῶσε τὴν Ὀρθοδοξία».

Τὸ ἐπίσημο κάλεσμα πρὸς τὴν Τουρκία, τῆς 25^ης Νοεμβρίου 2015 τοῦ κομμουνιστικοῦ κόμματος τῆς Ῥωσίας καὶ τοῦ Ῥωσικοῦ Κοινοβουλίου νὰ ἐπιστρέψῃ τὴν Ἁγιὰ Σοφιὰ στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μὲ φόντο τὴν σημερινὴ ῥωσοτουρκικὴ διένεξη, ἐπιβεβαιώνει ἀπολύτως τὰ παραπάνω. Οὐδεὶς λόγος νὰ ἐπιστρατευθοῦν οἱ προφητεῖες. Οὔτε τοῦ Νοστράδαμου, οὔτε τῶν μοναχῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, οὔτε κἄν τοῦ Ἁγίου Παϊσίου. Φθάνει νὰ ἐφαρμόζεται ἡ ἐπιστήμη τῆς γεωπολιτκῆς ὅπως στὸ Ἐξωτερικό, ἐνῷ στὴν Ἑλλάδα, ὅπου ἀκόμη καὶ ἡ κουτσὴ Μαρία δηλώνει γεωπολιτικός, ἡ συνωμοσιολογία καὶ οἱ ἅγιοι δίνουν καὶ παίρνουν.

Δημήτρης Κιτσίκης                                 1^η Δεκεμβρίου 2015

245- Τὸ Ξανθὸ Γένος τοῦ Βορρᾶ καὶ ἡ ῥωσικὴ ἀχαριστία

245- Τὸ Ξανθὸ Γένος τοῦ Βορρᾶ καὶ ἡ ῥωσικὴ ἀχαριστία

Ἐξ ὁρισμοῦ ἡ Μεγάλη Δύναμις δὲν δύναται νὰ ἔχῃ φίλους παρὰ μόνον συμφέροντα. Τὴν ἐποχὴ ποὺ ἡ Ῥωσία τοῦ Λένιν καὶ ἡ Κίνα τοῦ Μάο διεξήγαγαν ἐπαναστατικὸ ἀγῶνα ὑπῆρχε τοὐλάχιστον γνησία ἀλληλεγγύη μὲ τοὺς κομμουνιστὲς συντρόφους τῆς ὑφηλίου. Σήμερα οἱ δύο αὐτὲς χῶρες ἀκολουθοῦν ὅπως καὶ οἱ ἄλλες Μεγάλες Δυνάμεις τὴν ἰμπεριαλιστικὴ ὁδό. Σὲ ὑπολογίζουν ἐὰν ἔχῃς καὶ προσφέρῃς χρήματα. Σοῦ δίδουν ἐὰν δίδῃς.  

Ὅμως, ἡ Ῥωσία, τὸ ξανθὸ γένος τοῦ Βορρᾶ, ἡ μεγάλη κόρη τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶναι ἡ ἀπαραίτητη σύμμαχος τοῦ ἑλληνισμοῦ στὴν περικύκλωση τῆς Τουρκίας. Μαζὶ μὲ τοὺς ὑπολοίπους Σλαύους ὀρθοδόξους παρουσιάζεται ὡς τὸ κατ’ ἐξοχὴν δίκοπο μαχαίρι. Ἡ κόρη προσεπάθησε στὸ παρελθὸν καὶ θὰ προσπαθήσῃ στὸ μέλλον νὰ καταβροχθίσῃ τὴν μητέρα.

Γιατί ὅμως χρειάζεται περικύκλωση τῆς Τουρκίας μὲ στόχο τὴν ἀπόσχιση τῶν Κούρδων καὶ τῶν μὴ ἀλεβηδικῶν ἐδαφῶν της; Διότι ἡ σημερινὴ Τουρκία περιλαμβάνει μονίμους ἐχθροὺς τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων καὶ πρωτίστως τῶν σουννιτῶν Ἰσλαμιστῶν.  Ὁ σουννιτικὸς ἰσλαμισμός, ξένος πρὸς τὸν τουρκισμό (παρὰ τὴν συστηματικὴ σύγχυση ποὺ κάνει ὁ Γραικύλος μεταξὺ Τούρκου καὶ ἀκραίου μουσουλμάνου) εἶναι τυπικὸ προϊὸν τῆς καπιταλιστικῆς περιόδου. Γιὰ νὰ τὸν ἀντιστρατευθῇ χρησιμοποιεῖ τὰ ὅπλα του. Μετατρέπει τὸ Ἰσλὰμ σὲ πολιτικὴ ἰδεολογία. Οἱ μαθητευόμενοι μάγοι τοῦ Βατικανοῦ καὶ τῆς Οὐασιγκτῶνος ἤνοιξαν τοὺς ἀσκοὺς τοῦ Αἰόλου. Ἐὰν ὁ ἰσλαμισμὸς ἠπείλη μόνον τὴν Δύση, θὰ ἦτο εὐπρόσδεκτος σύμμαχός μας. Ἀλλὰ ἀπειλεῖ πλέον καὶ τὸ Αἰγαῖο.

Ἡ συμμαχία μὲ τοὺς Σλαύους, ὅπως καὶ μὲ τοὺς Κούρδους πρέπει νὰ εἶναι προσεκτικὴ διότι ἀπὸ φίλους ἐνδέχεται ἀφνιδίως νὰ μετατραποῦν σὲ ἐχθρούς. Κατὰ τὴν περίφημη προφητεία τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, στὸν ΙΗ΄ αἰῶνα, οἱ Κοῦρδοι ποὺ ἀντιπροσωπεύουν τὸ ἕν τρίτον περίπου τοῦ πληθυσμοῦ τῆς σημερινῆς Τουρκίας, καὶ δὲν ἔχουν καμμία πολιτιστικὴ συγγένεια μὲ τὸν κόσμο τοῦ Αἰγαίου, θὰ πᾶνε στὴν Κόκκινη Μηλιά, οἱ Ἀλεβῆδες ποὺ ἀντιπροσωπεύουν τὸ δεύτερο τρίτο αὐτοῦ τοῦ πληθυσμοῦ, θὰ βαπτισθοῦν χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι καί, τέλος, μετὰ ἀπὸ ἕναν πόλεμο, τὸ τελευταῖο τρίτο, αὐτὸ τῶν σουννιτῶν Ἰσλαμιστῶν τοῦ Ἔρντογαν, θὰ ἀποδεκατισθῇ.

Ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ ὑπερισχύσουν μονίμως οἱ  κοινὲς ῥίζες τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶναι ἡ Ῥωσία νὰ ἀναγνωρίσῃ μιὰ γιὰ πάντα, τὰ πνευματικὰ πρωτεῖα τοῦ ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης. Τὰ ἑλληνικὰ πρέπει νὰ διδάσκονται ὑποχρεωτικὰ σὲ ὅλες τὶς ὀρθόδοξες σλαυϊκὲς χῶρες ἀπὸ τὸ Δημοτικὸ μέχρι τὸ Πανεπιστήμιο σὲ ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς κατοίκους. Ὀρθοδοξία χωρὶς τὴν μεγάλη σλαυϊκὴ συμβολὴ γλωσσῶν καὶ κουλτούρας δὲν νοεῖται, ἀλλὰ ὑπὸ τὸν ὅρο νὰ μὴν ἀμφισβητηθῇ ποτὲ πλέον τὸ ἑλληνικὸ πρωτεῖο.

Ἐπειδὴ ὅμως, ὅπως ἐπανειλημμένως ἀπεδείχθη στὸ παρελθόν, καὶ συγκεκριμένα μὲ τὸ σχέδιο ἀναβιώσεως τοῦ Βυζαντίου στὴν Πόλη ἀπὸ τὴν Αἰκατερίνη τὴν Μεγάλη, τυπικὰ ὡς ἑλληνικὸ κράτος, στὴν οὐσία ὅμως ὡς ῥωσικὸ προτεκτορᾶτο, ἤ καὶ σήμερα ὅταν ὁ Πούτιν ἀποφεύγει νὰ κάμη χρήση τῆς προσωπικότητος τοῦ Καποδίστρια γιὰ νὰ ὑπογραμμίσῃ ὅτι μία ἐνδεχομένη ἐπάνοδος τοῦ ῥωσικοῦ κόμματος στὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση θὰ σημάνῃ τὴν ἀναγνώριση ἀπὸ τὴν Μόσχα τῶν πρωτείων τῶν Ἀθηνῶν, εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ ἐπιλέξουμε καὶ πάλι ὡς γεωπολιτικὸ ἑταῖρο τὸν Ἀγγλοσάξωνα ποὺ ναὶ μὲν μᾶς κρατᾷ τὸ κεφάλι κάτω ἀλλὰ τοὐλάχιστον δὲν βάζει σὲ κίνδυνο τὴς ἐπιβίωση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ κρατᾷ σὲ ἀπόσταση τὸ Φανάρι ἀπὸ τὴν Μόσχα, ὡς Τρίτη Ῥώμη.

Ἐμεῖς ὅμως δὲν πρέπει νὰ ἀπογοητευόμεθα. Ὅπως καὶ τὸ μικρὸ Ἰσραὴλ ἐπεβλήθη ἐπὶ τῆς Μεγάλης Δυνάμεως τῶν ΗΠΑ, ἔτσι καὶ ἐμεῖς, ὑπὸ τὴν καθοδήγηση ἑνὸς Πανέλληνος ἥρωος, ποὺ θὰ ἐπιβληθῇ ὡς μονάρχης ἐπὶ τῶν ἐθνικιστικῶν μύθων τῶν Γραικύλων μὲ μίαν ἄκρως συνθετικὴ καὶ πολύπλευρη πολιτικὴ ποὺ ἀρχικὰ μόνον αὐτὸς θὰ γνωρίζῃ, μὲ τὴν τακτικὴ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου πού «ἀφοῦ ἐξευτέλισε τοὺς Ἕλληνες, πῆρε τὴν κόρη τοῦ Δαρείου γυναῖκα καὶ κατάχτησε τὴν Ἀνατολή» (Ἴων Δραγούμης, Ὅσοι ζωντανοί, 1911), θὰ ὑποχρεώσουμε τοὺς Ῥώσους μέσῳ ὠσμώσεως, ὅπως ἔγινε καὶ μὲ τοὺς Τούρκους, νὰ ἐξελληνισθοῦν.

Δημήτρης Κιτσίκης                                 5 Ὀκτωβρίου 2015

217 - Ἡ ἀπόλυτη γεωπολιτικὴ θεωρία: Ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχή

217 - Ἡ ἀπόλυτη γεωπολιτικὴ θεωρία: Ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχή

Ὅταν στὴν δεκαετία τοῦ 1970 ἀνέπτυξα, ὡς καθηγητὴς γεωπολιτικῆς στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Ὀττάβας, τὴν θεωρία μου ποὺ ὠνόμασα «Ἐνδιάμεση Περιοχή» (βλέπε τὸ σχετικὸ ἄρθρο, Ἐνδιάμεση Περιοχή, στὴν Βικιπαίδεια), ἐλάχιστοι στὸν κόσμο ἐκατάλαβαν τὴν σημασία της. Ἦταν ἡ ἐποχὴ τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου μεταξὺ καπιταλιστικῆς Δύσεως καὶ κομμουνιστικῆς Ἀνατολῆς  ὅπου ἡ ἰδεολογία ἔπαιζε ἀπόλυτο μανιχαϊστικὸ ῥόλο καὶ ὅπου οἱ πολιτισμοὶ ὑπάγοντο στὸ ἰδεολογικὸ μοντέλο (π.χ. ἡ κομμουνιστικὴ Ῥουμανία, μαζί μὲ τὴν Μογγολία ὑπάγοντο στὴν Ἀνατολὴ ἐπειδὴ ἦσαν κομμουνιστικές, ἐνῷ ἐγὼ μὲ τὴν θεωρία μου κατέτασα, ἀσχέτως πολιτικοῦ συστήματος, τὴν Ῥουμανία στὴν πολιτισμικὴ Ἐνδιάμεση Περιοχή, καὶ τὴν Μογγολία στὴν πολιτισμικὴ Ἀνατολή). Ἡ μόνη γεωπολιτικὴ θεωρία ποὺ εἶχε χρησιμοποιηθῇ μέχρι τότε ἦταν αὐτὴ τοῦ Μακίντερ καὶ τοῦ Χαουσχόφερ περὶ συγκρούσεως ἠπειρωτισμοῦ καὶ θαλασσοκρατίας, ἄν καὶ αὐτὴ ἀκόμη εἶχε παραμερισθῆ ὡς αἰτία τοῦ ἐπεκτατισμοῦ τοῦ Γ΄Ῥάϊχ.

Ὅταν τὸ 1989 κατέρρευσε τὸ ἀνατολικὸ ἰδεολογικὸ σκέλος τοῦ διπόλου Ἀνατολή-Δύση, ἡ γεωπολιτικὴ ἐπανῆλθε στὸ προσκήνιο καὶ ἡ πολιτισμικὴ θεωρία μου τῆς Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς ἤρχισε νὰ γίνεται γνωστή, ἐνῷ στὴν δεκαετία τοῦ 1990 ἐχρησιμοποιήθη μάλιστα ἀπὸ ἕναν Ἀμερικανὸ καθηγητή, τὸν Σαμουὴλ Χάντινγκτον, ποὺ τὴν παρεμόρφωσε γιὰ νὰ τὴν κάνῃ ὅπλο τοῦ ἀμερικανικοῦ ἐπεκτατισμοῦ, ὑπὸ τὴν ὀνομασία «σύγκρουση πολιτισμῶν» (βλέπε τὸ ἀντίστοιχο ἀγγλικὸ ἄρθρο, “clash of civilizations” τῆς Βικιπαιδείας). Ὅταν τὸ 1999, ξεκίνησε στὴν Γιουγκοσλαυΐα ὁ «πλανητικὸς πόλεμος» (ἰδική μου ἔκφραση) ποὺ διανύουμε σήμερα (πέραν τοῦ πρώτου παγκοσμίου πολέμου, τοῦ δευτέρου παγκοσμίου πολέμου καὶ τοῦ ψυχροῦ πολέμου), ἡ θεωρία τῆς Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς ἐπῆρε ὅλο καὶ περισσότερη σημασία, ὡς πεδίο πλανητικῆς συγκρούσεως Κίνας-ΗΠΑ, Εὐρώπης-Ῥωσίας, σὲ σημεῖο μάλιστα ποὺ ἡ Κίνα, ἐνοχλημένη, νὰ ἐπέμβη τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2015, καὶ νὰ ἐξαφανίσῃ στὸ λῆμμα Ἐνδιάμεση Περιοχή, τῆς Βικιπαιδείας, τὸ ἀντίστοιχο ἄρθρο στὰ κινεζικὰ ποὺ ἦταν ἀναρτημένο ἀπὸ χρόνια, ὅταν ἡ θεωρία μου εἶχε γίνη γνωστὴ στὴν Κίνα κατὰ τὴν διάρκεια τῆς διδασκαλίας μου στὸ πανεπιστήμιο Σοὺν Γιάτ-σὲν τῆς Καντόνας (ἐνῷ ἐκράτει τὸ κινεζικὸ ἄρθρο στὸ λῆμμα "Δημήτρης Κιτσίκης" τῆς Βικιπαιδείας).

Πράγματι, ἡ Κίνα, μὲ τὴν ἀνακατασκευὴ τὴς νέας Ὁδοῦ τῆς Μετάξης (ποὺ οἱ Ἕλληνες φιλόλογοι ἀποκαλοῦν βαρβαριστί, «Δρόμο τοῦ Μεταξιοῦ»!) ἡ ὁποία καταλήγει στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο, προσπαθεῖ μέσῳ τοῦ λιμένος τοῦ Πειραιῶς, διὰ τῶν ἐγκαταστάσεων τῆς κινεζικῆς Κόσκο, νὰ εἰσβάλῃ καὶ νὰ κατακτήσῃ οἰκονομικὰ τὴν Δυτικὴ Εὐρώπη, μέσῳ τῆς σιδηροδρομικῆς γραμμῆς Πειραιῶς-Βερολίνου, θυμίζοντας ἔντονα τὴν δράση τῶν  δυτικῶν ἰμπεριαλιστικῶν Δυνάμεων πρὸ τοῦ πολέμου τοῦ 1914, μὲ τὴν ἐπέκταση τοῦ σιδηροδρόμου Βερολίνου-Κωνσταντινουπόλεως μέχρι τὴν Βαγδάτη, ἄν καὶ σήμερα πρὸς τὴν ἀντίθετη κατεύθυνση. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἡ Κίνα θέλει νὰ ἀγνοῇ ὅτι ἡ Ἑλλὰς δὲν ἀνήκει στὴν Δύση ἀλλὰ στὴν Ἐνδιάμεση Περιοχή, καὶ ἀγωνίζεται νὰ πείσῃ τὴν Ἀθήνα νὰ παραμείνῃ στὸ εὐρὼ καὶ τὴν ΕΕ γιὰ νὰ χρησιμοπόιηθῇ ἡ χώρα μας ὡς διάδρομο κινεζικῆς οἰκονομικῆς διεισδύσεως στὴν Δυτικὴ Εὐρώπη.

Παρὰ ταῦτα, σήμερα ἡ πραγματικότης τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, ὡς κέντρο τῆς πλανητικῆς γεωπολιτικῆς, καὶ τὸ Αἰγαῖο ὡς κέντρο τοῦ κέντρου, δίδει στὸν  ἑλληνικὸ χῶρο, καὶ δικαίως, ἀπὸ γεωπολιτικῆς ἀπόψεως, τὴν σημασία ποὺ ἀπὸ χιλιάδες χρόνια εἶχε στὸ παγκόσμιο πολιτισμικὸ ἐπίπεδο. Ὁ Εὐρασιανισμὸς τοῦ Ντούγκιν, ὅπως καὶ τὸ Heartland τοῦ Μακίντερ εἶναι ξεπερασμένες γεωπολιτικὲς ἔννοιες σὲ σύγκριση μὲ τὴν ὑπερτάτη πραγματικότητα τῆς Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς. ΗΠΑ, Γερμανικὴ Εὐρώπη, Ῥωσία, Κίνα συγκρούονται στὸ Αἰγαῖο, καὶ ὄχι στὸν Ἀτλαντικὸ ἤ τὸν Εἰρηνικὸ Ὠκεανό, οὔτε κἄν σὲ ὁλόκληρη τὴν Μεσόγειο. Ἐδῶ στὸ Αἰγαῖο, στὸ σταυροδρόμι τῆς ὁριζοντίου συμβολῆς τῶν ἀγωγῶν πετρελαίου καὶ τῆς καθέτου συμβολῆς τοῦ θαλασσίου διαύλου Εὐξείνου Πόντου-Στενῶν-Κρήτης, θὰ κριθῇ τελικὰ ἡ ἔκβαση τοῦ πλανητικοῦ πολέμου, γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἑλλάς, ὡς ἀποτυχημένο κράτος (failed state) ἀπὸ τῆς 25ης Μαρτίου 1821, γιὰ νὰ μὴν διαμελισθῇ ὅπως τὸ Ἰράκ, τὴν Συρία καὶ τὴν Λιβύη, θὰ ὑποχρεωθῇ νὰ οἰκοδομήσῃ μία ἑλληνοτουρκικὴ συνομοσπονδία μὲ στήριξη τοῦ Ἰσραήλ.

Δημήτρης Κιτσίκης                                 28 Ἰουλίου 2015

7 - Ἡ συνάντηση Ντούγκιν-Κιτσίκη στὴν Μόσχα

   7 - Ἡ συνάντηση Ντούγκιν-Κιτσίκη στὴν Μόσχα         

Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2011, ὁ καθηγητὴς τοῦ περιφήμου Πανεπιστημίου Λομονόσοβ τῆς Μόσχας καὶ θεωρητικὸς τοῦ εὐρασιανισμοῦ, Ἀλέξανδρος Ντούγκιν, ἐμπνευστὴς τοῦ Πούτιν, μὲ ἐκάλεσε στὸ Πανεπιστήμιό του γιὰ νὰ δώσω μία σειρὰ διαλέξεων, ὡς θεωρητικὸς τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς καὶ τοῦ ἑλληνοτουρκισμοῦ. Οἱ τιμὲς μὲ τὶς ὁποῖες μὲ περιέβαλε ἔδειχναν καθαρὰ ὅτι ἡ Ῥωσία τοῦ Πούτιν εἶχε μεγάλη ἐπιθυμία νὰ φθάσῃ σὲ μία σύνθεση ντουγκινισμοῦ καὶ κιτσικισμοῦ, πέραν μίας ἐναρμονήσεως τῶν δύο ἀντιθετικῶν θεωρίων, φθάνοντας σὲ μία σύνθεση ποὺ θὰ ἐπέτρεπε στὴν Ῥωσία ἀλλὰ καὶ στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Τουρκία νὰ ἐκδιώξουν ἀπὸ τὴν Μέση Ἀνατολὴ τὴν ἀγγλοσαξωνικὴ παρουσία, χωρὶς αὐτὴ νὰ καταληφθῇ ἀπὸ τὸ ἀντίπαλο δέος, τὴν Κίνα. Μὲ ἄλλα λόγια, τὸ ἀπραγματοποίητο ὄνειρο δύο αἰώνων γιὰ ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὸν δυτικὸ ἰμπεριαλισμὸ ποὺ συνωψίζετο στὸ σύνθημα "τὰ Βαλκάνια στοὺς Βαλκανίους", ἤ "ἡ Τουρκία στοὺς Τούρκους" ἤ "ἡ Ἑλλὰς στοὺς Ἕλληνες"  θὰ ἠδύνατο νὰ γίνῃ πράξη μὲ συντονισμὸ τῶν κρατῶν ὁλοκλήρου τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς καὶ μὲ τὴν ἀναγνώριση ἀπὸ ὅλους ἑνὸς καὶ μόνου πολιτισμικοῦ κέντρου, τὴν πρωτεύουσα Κωνστντινούπολη τῆς μοναδικῆς ῥωμαϊκῆς χριστιανοαλεβιδικῆς αὐτοκρατορίας, τὰ τελευταῖα 1700 χρόνια.

Αὐτὸ ἐσήμαινε ὅτι ὁ Ντούγκιν, καὶ μαζί του ἡ νέα Ῥωσία, ἔπρεπε νὰ ἀποδεχθοῦν τὸν κιτσικικὸ ἰσχυρισμὸ ὅτι: 

1 - Δὲν ὑπάρχει νέα Ῥώμη, οὔτε δεύτερη βυζαντινὴ Ῥώμη, οὔτε τρίτη ῥωσικὴ Ῥώμη. Μία εἶναι ἡ θεόπνευστη ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ Χριστοῦ Ῥώμη, ἡ Βασιλεύουσα. Διότι ἡ Ῥώμη τῶν εἰδωλολατρῶν αὐτοκρατόρων τῆς Ἰταλίας ἦταν ἡ καταραμένη Βαβυλωνία. 

2 - Ἡ Ῥωσία εἶναι ἡ πρωτότοκη κόρη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ. Οἱ Ῥῶσοι εἶναι οἱ καλύτεροι Ὀρθόδοξοι. Εἶναι τὸ ξανθὸ γένος ἀπὸ βορρᾶ. Ἀποδεχόμεθα νὰ πάρῃ ἡ Ῥωσία τὴν τιμιτικὴ θέση τῆς πρωτοκαθεδρίας, πρώτη μεταξὺ ἴσων, ἐφ' ὅσον ὅμως ἀποδεχθῇ ὅτι ἡ ἑνότητα τοῦ χώρου τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, ὅπως καὶ αὐτὴν ὁλοκλήρου τοῦ πλανήτου, ἐξασφαλίζεται ἀπὸ τὸν ἑλληνισμό. 

3 - Ὡς παραδοχὴ αὐτή, πρέπει ὁ εὐρασιανισμὸς, ὅπως καὶ ὁ ἑλληνοτουρκισμὸς νὰ ἀναγνωρίσουν ὅτι, παρὰ τὸν ἀφάνταστο πλοῦτο τῆς ῥωσικῆς γλώσσας καὶ τῆς ῥωσικῆς λογοτεχνίας, ὁ κοινὸς παρανομαστὴς τοῦ πολιτισμοῦ τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς εἶναι καὶ πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα, ὄχι ἡ δημοτική, ἀλλὰ ἡ διαχρονικὴ παραδοσιακὴ πολυτονικὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα, ὡς σύνθεση τριῶν χιλιάδων ἐτῶν πλανητικῆς πορείας. 

4 - Οἱ Τοῦρκοι εἶναι οἱ καλύτεροι Ἕλληνες,  καὶ οἱ γνήσιοι Τοῦρκοι εἶναι οἱ Μπεκτασῆδες-Ἀλεβῆδες οἱ ὁποῖοι δύνανται νὰ ἀναβιβασθοῦν στὸ ὕψος τῆς Ὀρθοδοξίας. Χωρὶς τοὺς Τούρκους εἶναι ἀδύνατον στὴν πράξη νὰ σταθῇ ἡγεμονικὰ ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχή. Εἶναι τὸ συνθετικὸ καὶ ὀργανωτικὸ τσιμέντο χάρη στὸ ὁποῖο θὰ οἰκοδομηθῇ τὸ ἐπιβλητικὸ κτίριο τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, κάτι ποὺ οἱ ἀναρχικοὶ (Ῥῶσοι καὶ Ἕλληνες) ἀδυνατοῦν νὰ κάνουν. Ὁ Ντούγκιν εἶναι θαυμαστὴς τῶν ὀργανωτικῶν ἱκανοτήτων τῶν Τουρκομογγόλων  ποὺ ἐβοήθησαν στὴν ἀνέγερση τοῦ ῥωσικοῦ κράτους στὸν ΙΓ΄αἰῶνα. Γι' αὐτόν, ἡ σημερινὴ Ῥωσία δὲν δύναται νὰ ὀρθοποδήσῃ χωρὶς τοὺς Τούρκους. Τὸ ἴδιο πιστεύω καὶ ἐγὼ γιὰ τὴν Ἑλλάδα.  

5 - Ὅταν ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχὴ ἀνεξαρτητοποιηθῇ θὰ δυνηθῇ νὰ βάλῃ σὲ πράξη τὸν οἰκουμενικό της προορισμὸ ποὺ τὸν χρωστᾷ καὶ μόνον, στὸν ἑλληνισμό. Συνεπῶς ἡ ἑπόμενη κίνηση θὰ εἶναι ἡ προσπάθεια συνθέσως τοῦ ἑλληνισμοῦ μὲ τὸν σινισμό, δηλαδὴ τῶν δύο μεγαλυτέρων πολιτισμῶν τοῦ πλανήτου, κατόπιν ὅμως τῆς ἐξαφανίσεως τῆς αὐτονομίας τοῦ διεστραμένου πολιτισμοῦ τῆς Δύσεως ποὺ θὰ περάσῃ ὑπὸ τὴν  πνευματικὴ κηδεμονία τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς καὶ θὰ ἀναβαπτισθῇ στὸ φῶς τοῦ ἑλληνισμοῦ. 

6 -Ὡς τελευταῖο στάδιο ἑνοποιήσεως τοῦ πλανήτου, πέραν τῆς συνθέσεως ἑλληνισμοῦ καὶ σινισμοῦ, θὰ εἶναι ἡ ἀναγνώριση τῆς μοναδικότητος τοὺ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας σὲ μία πλανητικὴ πολυσύνθετη χρωματικὴ διαφορετικότητα ποὺ θὰ ὀνομασθῇ "πλανήτης Ἑλλάς", κατόπιν ὅμως, ὑποχρεωτικά, τῆς ἐξαφανίσεως τῆς Ἑλλάδος ὡς ἐθνοκράτος. 

7 - Ἐν κατακλεῖδι, ἐγκαθίδρυση τοῦ πλανητικοῦ ἑλληνοκεντρισμοῦ καὶ καταδίκη τοῦ διαιρετικοῦ ἐθνικισμοῦ.

             Δημήτρης Κιτσίκης