54 - Ὁ Ἑλληνισμὸς μεταξὺ Σκύλλας καὶ Χαρύβδης

54 - Ὁ Ἑλληνισμὸς μεταξὺ Σκύλλας καὶ Χαρύβδης

Ἀπὸ τὸ 1923 καὶ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ μέχρι σήμερα οἱ πολιτικὲς καὶ θρησκευτικὲς ἀρχὲς τοῦ κρατιδίου τῶν Ἀθηνῶν ἐπιταχύνουν τὴν ἀποσύνθεσή τους. Γιὰ τὴν πολιτική, εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι ἡ ἀφαντάστων διαστάσεων κρίση τῆς Μεταπολιτεύσεως τοῦ 1974 βαίνει πρὸς τὴν ἐξαφάνιση τοῦ σημερινοῦ ἑλληνικοῦ κράτους. Γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ἡ προδοσία  τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ ἐπέβαλε ἡ στρατιωτικὴ χούντα τοῦ Πλαστήρα-Γονατᾶ τοῦ 1922 μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου ἐπλήγωσε μόνιμα τὸ σῶμα τῆς θρησκευτικῆς ῥωμαίϊκης παραδόσεως καὶ λεβεντιᾶς. Καὶ τώρα ζοῦμε ὅλοι τὸ ἀπίστευτο ἐκκλησιαστικὸ χάος τῆς κατατμήσεως τῆς  Ὀρθοδοξίας, ὄχι μόνον μεταξὺ Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν (ΓΟΧ) ἀκόμη καὶ στὸ θέμα τῆς ἀπεικονήσεως τῆς Ἁγίας Τριάδος (δύναται ὁ ἁγιογράφος νὰ ἀναπαριστάνῃ ὡς γέρο τὸν Θεὸ πατέρα ὅπως τὸν ἐζωγράφησε ὁ Μιχαὴλ Ἄγγελος στὴν ὀροφὴ τῆς Καπέλλας Σιστίνας τοῦ Βατικανοῦ;) ἀλλὰ καὶ μεταξὺ οἰκουμενιστῶν ποὺ θέλουν διάλογο μὲ τὸν πάπα τῆς Ῥώμης καὶ τῶν ἀντιοικουμενιστῶν, μεταξὺ τῶν νεοημερολογιτῶν, ἀλλὰ καὶ μεταξὺ τῶν 19 μονῶντοῦ Ἁγίου Ὄρους ποὺ ναὶ μὲν ἀκολουθοῦν τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο ἀλλὰ μνημονεύουν τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη Βαρθολομαῖο ποὺ αὐτὸς ἀκολουθεῖ τὸ νέο ἡμερολόγιο καὶ τῆς 20^η μονῆς τῆς Ἐσφιγμένου ποὺ ἀρνεῖται νὰ μνημονεύσῃ τὸν Βαρθολομαῖο ἐπειδὴ συμπροσεύχεται μὲ τὸν πάπα. Ὁ δὲ Βαρθολομαῖος κηρύσσει σχισματικοὺς τοὺς Ἐσφιγμενῖτες καὶ δημιουργεῖ σὲ ἀντιπαράθεση πλαστὴ νέα μονὴ Ἐσφιγμένου ποὺ ἐπιτίθεται κατὰ τῆς σεβαστῆς χιλιόχρονης μονῆς γιὰ νὰ τὴν καταλάβῃ ὡς στρατιωτικὸ τάγμα κατὰ πολιορκημένου Μεσολογγίου!

Σὲ μία ἐποχὴ ὅπου τὸ Βατικανὸ εὑρίσκεται σὲ πλήρη πνευματικὴ διάλυση καὶ προβλέπεται ἀπὸ τοὺς ἱστορικοὺς ὅτι θὰ ἐξαφανισθῇ ἀρκετὰ σύντομα, ἡ Ὀρθοδοξία κατακερματίζεται μεταξὺ ἀντιμαχομένων παρατάξεων στὶς ὁποῖες προστίθεται ἡ ἀντιδικία μεταξὺ τοῦ πατριαρχείου Μόσχας καὶ τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριαρχείου καὶ μεταξὺ νέων χωρῶν καὶ παλαιῶν ἐντὸς Ἑλλάδος ὥς καὶ τῶν ἐθνικιστικῶν τάσεων τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας. Στὴν ἀπελπιστικὴ αὐτὴ εἰκόνα προστίθεται καὶ ἡ ὅλο μεγαλύτερη ἐπιρροὴ τῶν ὀπαδῶν τῆς ἑλληνικῆς θρησκείας τοῦ Δωδεκαθέου.  Τέλος, στὴν περιφέρεια τοῦ ἑλληνικοῦ καὶ ὀρθοδόξου χώρου, τὸ φανατικὸ Ἰσλὰμ κατακρεουργεῖ τοὺς χριστιανοὺς ἀπὸ τὴν Τυνησία μέχρι τὴν Αἴγυπτο καὶ τὴν Συρία, κατακαίει τὶς ἐκκλησίες, ἐνῷ ἡ ἐξευτελισμένη ἑλληνικὴ κυβέρνηση ὡς μέλος τῆς ΕΕ καὶ τοῦ ΝΑΤΟ ὑποστηρίζει τοὺς μαφιόζους μισθοφόρους τῆς Συρίας ἀποκαλῶντας τους στὰ ἑλληνικὰ ΜΜΕ ἀγωνιστὲς τῆς ἐλευθερίας! Τὸ ἐπιστέγασμα εἶναι ἡ ἐσωτερικὴ πολιτικὴ ἰδεολογικὴ διαμάχη μεταξὺ ΚΚΕ καὶ Χρυσῆς Αὐγῆς ποὺ ἀντί νὰ συμμαχήσουν γιὰ νὰ κάψουν μαζί τὸ Κολωνάκι ἀναβιώνουν τὸν ἐμφύλιο πόλεμο τῆς δεκαετίας τοῦ 40. Ὁμόνοια καὶ πάλι ὁμόνοια παιδιά, γιὰ τὴν Ἑλλάδα ῥὲ γαμῶτο!

Δημήτρης Κιτσίκης                       30 Ἰουλίου 2013

43 - Τί περιμένω ἀπὸ τὸ ΚΚΕ

43 - Τί περιμένω ἀπὸ τὸ ΚΚΕ

Εἴμεθα στὴν μέση τοῦ 30 χρόνου πλανητικοῦ πολέμου ποὺ ξεκίνησε ὁ δυτικὸς ἰμπεριαλισμὸς στὴν τελευταία του μαφιόζικη φάση, μὲ τὴν ἐπίθεση κατὰ τῆς Γιουγκοσλαυΐας, στὶς 24 Μαρτίου 1999 καὶ ποὺ θὰ ὁλοκληρωθῇ μὲ τὸ πυρηνικὸ ὁλοκαύτωμα ὅταν οἱ ΗΠΑ ἐπιτεθοῦν κατὰ τῆς Κίνας. Σὲ ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα διαπιστώνουμε ὅτι τὸ διεθνὲς κομμουνιστικὸ κίνημα ἔχει καταρρεύσει ἐνῷ τὸ ΚΚΕ, τὸ μόνο ποὺ παρέμενε ὀρθόδοξα μαρξιστικό-λενινιστικό, εἶναι ὑποτονικό. Προβλέπω ὅτι ἐὰν γίνουν ἐκλογὲς σήμερα θὰ καταρρεύσῃ κυριολεκτικά. Ἡ ἡγεσία τοῦ ΚΚΕ ἄς μὴν εἶναι ὑπεροπτική. Ἄς ἀκούσῃ καὶ ἀνθρώπους ποὺ εἰλικρινὰ ἀγαπᾶνε τὸ ἡρωϊκὸ αὐτὸ κόμμα. Κάτι τὸ δυναμικὸ θὰ ἔπρεπε νὰ ξεπηδήσῃ ἀπὸ τὴν νεολαία τῆς ΚΝΕ. Βέβαια φταίει καὶ ἡ ὑπογεννητικότητα τῆς χώρας ποὺ δύσκολα δύναται νὰ ἀναδείξη εἰκοσιπεντάρηδες, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἐπιτυγχάνουν τὶς ἐπαναστάσεις. Ἀλλὰ τότε ἡ λύση πρέπει νὰ ἔλθῃ ἀπὸ ἀλλοῦ διότι λύση πρέπει νὰ ὑπάρξῃ. Καὶ ὡς μητέρα τοῦ λαοῦ, τὸ ΚΚΕ, νὰ μὴν παραπονιέται ὅτι δὲν τὴν ἀγαπᾶνε καὶ ὅτι μὲ τὴν παραμικρὴ κριτικὴ νὰ μᾶς λέγῃ ὅτι κάνουμε ἀντικομμουνισμό. Ὅπως καὶ ἡ Ὀρθοδοξία, τὸ ΚΚΕ εἶναι ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ συμπαντικοῦ ἑλληνισμοῦ. Ἀλλὰ χρειάζεται μεγάλη καρδιά, πολὺ ἀνεξιθρησκεία καὶ ὄχι μόνον ἡρωϊσμό. Χρειάζεται μυαλό. Ἀναρωτιέμαι τί θὰ μᾶς ἔλεγε ὁ Λένιν σήμερα; Τί ἔγινε τὸ κόμμα τῶν διανοουμένων, τῶν μεγάλων ποιητῶν, τῶν μεγάλων ζωγράφων; Μὲ ἀγωνία περιμένουμε ἕνα θαῦμα στὸ ΚΚΕ. Βεβαίως, ἐγὼ ποὺ ὁμιλῶ, δὲν εἶμαι μέλος τοῦ κόμματος καὶ ἴσως νὰ μὴ δικαιοῦμαι νὰ ὁμιλῶ. Ὅμως, ἡ ὑπεροψία δὲν βοηθᾷ καὶ οὐδεὶς τὰ γνωρίζει ὅλα, ὅσο Λένιν καὶ νὰ διαβάζουμε. Σὺν Λένιν καὶ χεῖρα κίνει!

                        Δημήτρης Κιτσίκης                                   13 Μαΐου 2013 

34 - Ἡ νοσταλγία κατὰ τῆς προόδου

34 - Ἡ νοσταλγία κατὰ τῆς προόδου

Τὸ ὅλο ποιητικό μου ἔργο τῶν 6 βιβλίων καταδικάζει τὴν αὐταπάτη τῆς προόδου καὶ ἐξυμνεῖ τὴν νοσταλγία ὡς κινητήριο δύναμη τῆς Ἱστορίας ποὺ μελετῶ στὰ 80 μου βιβλία ὡς ἱστορικός. Οἱ Ἕλληνες γνωρίζουν ὅτι ἡ πρόοδος ποὺ ἀντιπροσωπεύει ἡ κατάκτηση τῆς Τροίας ὑπῆρξε καταστροφικὴ καὶ ἡ μόνη ἐποικοδομητικὴ πραγματικότης παραμένει ἡ ἐπιστροφὴ στὴν Ἰθάκη. Ἀλλὰ ἡ δυτικὴ Ἀναγέννηση παρερμήνευσε τὴν ἑλληνικὴ διαλεκτικὴ καὶ ἔθεσε πλώρη στὸν ΙΗ΄αἰῶνα ὁλοταχῶς πρὸς τὴν πρόοδο τοῦ Διαφωτισμοῦ ἀπὸ ὅπου ἐξῆλθε ὁ καπιταλιστικὸς φιλελευθερισμὸς καὶ ἡ ἀντίθετη ὄψη του, ὁ προλεταριακὸς σοσιαλισμός. Καὶ ἡ πτωτικὴ πορεία τῆς Ἀνθρωπότητος, ἡ ὁποία εἶχε ξεκινήσει μὲ τὴν Γένεση τῆς πτώσεως ἀπὸ τὸν Παράδεισο, ἐπῆρε ἰλιγγιώδη ἐπιτάχυνση. Ἡ πρόοδος τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως κατέστρεψε τὸν ἄνθρωπο διαλύοντας τὸν κοινωνικὸ ἱστό του. Ἡ ἀρμονία ποὺ ἦταν τὸ νόημα τῆς ἑλληνικότητος, ὅπως καὶ τῆς κινεζικότητος, ἐθρυμματίσθη μὲ ὅλο καὶ πιὸ βίαιες πράξεις ἐκσυγχρονισμοῦ ποὺ ἀτομικοποίησε τὸν ἄνθρωπο, τὸν ἐξεγύμνωσε ἀπὸ τὸ κοινωνικό του ἔνδυμα καὶ τὸν παρέδωσε ἀνυπεράσπιστο στὸ στόμα τοῦ καπιταλισμοῦ. Ἐκραύγαζε ὁ Ῥουσσὼ ὅτι ὁδηγούμεθα στὸν Ἀρμαγεδδῶνα, ἤδη ἀπὸ τὸν ΙΗ΄αἰῶνα, καὶ οὐδεὶς τὸν ἄκουγε. Ἡ ῥωμαιοκαθολικὴ ἐκκλησία μὲ ἀπανωτοὺς ἐκσυγχρονισμοὺς ἔφθασε στὰ μοιραῖα ἔτη 1962-1965 τῆς Δευτέρας Βατικανείου Συνόδου καὶ ἀπετελείωσε τὴν θρησκεία τοῦ Βατικανοῦ. Πέντε χρόνια ἀργότερα, στὴν Γαλλία, Ἰταλία, Κεμπέκ, δηλαδὴ στὶς πλέον θρησκευόμενες χῶρες τοῦ καθολικισμοῦ, οὐδεὶς πλέον ἐπροσεύχετο στὶς ἐκκλησίες. Καὶ σήμερα οἱ πάντες διαπιστώνουν ὅτι τὸ Βατικανὸ πνέει τὰ λοίσθια. Στὴν ἀποικημένη ἀπὸ τοὺς Φράγκους Ἑλλάδα εἶχε προηγηθῆ μέσῳ  πραξικοπήματος, τὸ 1923, τῶν συνταγματαρχῶν Πλαστήρα καὶ Γονατᾶ, στὸ ὄνομα τῆς προόδου, ἡ ἐπιβολὴ τοῦ νέου ἡμερολογίου ποὺ στὴν οὐσία ἐκάλυπτε τὴν φραγκοποίηση τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐνῷ τὸ 1982, ἕνα ἀνδρεικὸ κοινοβουλευτικὸ πραξικόπημα διέλυε τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα μὲ τὴν ἐπιβολὴ τοῦ μονοτονικοῦ, πάντα στὸ ὄνομα τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ. Καὶ τώρα τί; Μᾶς ἔμεινε ἡ νοσταλγία, ἡ ἐποικοδομητικὴ νοσταλγία αὐτὴ ποὺ ἔβαλε φωτιὰ στὶς καρδιὲς τῶν Ἑβραίων καὶ τοὺς ὡδήγησε στὴν τρελλὴ οἰκοδόμηση τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, στὴν ἐπαναφορὰ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἑβραϊκῶν ὡς γλῶσσα τοῦ λαοῦ καὶ στὴν Βίβλο ὡς βασικὸ ἐγχειρίδιο Ἱστορίας, καὶ ἔπεισαν τὸν κόσμον ὅλον ὅτι ἡ νοσταλγία τοῦ χαμένου παραδείσου καὶ ὄχι ἡ πρόοδος τῶν τραπεζῶν τῶν Μεδίκων στὴν ὁποία εἶχαν συμβάλλει οἱ ἴδιοι τοὺς τελευταίους πέντε αἰῶνες, ἦταν ἡ μηχανὴ τῆς Ἱστορίας.

Δημήτρης Κιτσίκης                                                         15 Μαρτίου 2013 

7 - Ἡ συνάντηση Ντούγκιν-Κιτσίκη στὴν Μόσχα

   7 - Ἡ συνάντηση Ντούγκιν-Κιτσίκη στὴν Μόσχα         

Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2011, ὁ καθηγητὴς τοῦ περιφήμου Πανεπιστημίου Λομονόσοβ τῆς Μόσχας καὶ θεωρητικὸς τοῦ εὐρασιανισμοῦ, Ἀλέξανδρος Ντούγκιν, ἐμπνευστὴς τοῦ Πούτιν, μὲ ἐκάλεσε στὸ Πανεπιστήμιό του γιὰ νὰ δώσω μία σειρὰ διαλέξεων, ὡς θεωρητικὸς τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς καὶ τοῦ ἑλληνοτουρκισμοῦ. Οἱ τιμὲς μὲ τὶς ὁποῖες μὲ περιέβαλε ἔδειχναν καθαρὰ ὅτι ἡ Ῥωσία τοῦ Πούτιν εἶχε μεγάλη ἐπιθυμία νὰ φθάσῃ σὲ μία σύνθεση ντουγκινισμοῦ καὶ κιτσικισμοῦ, πέραν μίας ἐναρμονήσεως τῶν δύο ἀντιθετικῶν θεωρίων, φθάνοντας σὲ μία σύνθεση ποὺ θὰ ἐπέτρεπε στὴν Ῥωσία ἀλλὰ καὶ στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Τουρκία νὰ ἐκδιώξουν ἀπὸ τὴν Μέση Ἀνατολὴ τὴν ἀγγλοσαξωνικὴ παρουσία, χωρὶς αὐτὴ νὰ καταληφθῇ ἀπὸ τὸ ἀντίπαλο δέος, τὴν Κίνα. Μὲ ἄλλα λόγια, τὸ ἀπραγματοποίητο ὄνειρο δύο αἰώνων γιὰ ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὸν δυτικὸ ἰμπεριαλισμὸ ποὺ συνωψίζετο στὸ σύνθημα "τὰ Βαλκάνια στοὺς Βαλκανίους", ἤ "ἡ Τουρκία στοὺς Τούρκους" ἤ "ἡ Ἑλλὰς στοὺς Ἕλληνες"  θὰ ἠδύνατο νὰ γίνῃ πράξη μὲ συντονισμὸ τῶν κρατῶν ὁλοκλήρου τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς καὶ μὲ τὴν ἀναγνώριση ἀπὸ ὅλους ἑνὸς καὶ μόνου πολιτισμικοῦ κέντρου, τὴν πρωτεύουσα Κωνστντινούπολη τῆς μοναδικῆς ῥωμαϊκῆς χριστιανοαλεβιδικῆς αὐτοκρατορίας, τὰ τελευταῖα 1700 χρόνια.

Αὐτὸ ἐσήμαινε ὅτι ὁ Ντούγκιν, καὶ μαζί του ἡ νέα Ῥωσία, ἔπρεπε νὰ ἀποδεχθοῦν τὸν κιτσικικὸ ἰσχυρισμὸ ὅτι: 

1 - Δὲν ὑπάρχει νέα Ῥώμη, οὔτε δεύτερη βυζαντινὴ Ῥώμη, οὔτε τρίτη ῥωσικὴ Ῥώμη. Μία εἶναι ἡ θεόπνευστη ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ Χριστοῦ Ῥώμη, ἡ Βασιλεύουσα. Διότι ἡ Ῥώμη τῶν εἰδωλολατρῶν αὐτοκρατόρων τῆς Ἰταλίας ἦταν ἡ καταραμένη Βαβυλωνία. 

2 - Ἡ Ῥωσία εἶναι ἡ πρωτότοκη κόρη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ. Οἱ Ῥῶσοι εἶναι οἱ καλύτεροι Ὀρθόδοξοι. Εἶναι τὸ ξανθὸ γένος ἀπὸ βορρᾶ. Ἀποδεχόμεθα νὰ πάρῃ ἡ Ῥωσία τὴν τιμιτικὴ θέση τῆς πρωτοκαθεδρίας, πρώτη μεταξὺ ἴσων, ἐφ' ὅσον ὅμως ἀποδεχθῇ ὅτι ἡ ἑνότητα τοῦ χώρου τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, ὅπως καὶ αὐτὴν ὁλοκλήρου τοῦ πλανήτου, ἐξασφαλίζεται ἀπὸ τὸν ἑλληνισμό. 

3 - Ὡς παραδοχὴ αὐτή, πρέπει ὁ εὐρασιανισμὸς, ὅπως καὶ ὁ ἑλληνοτουρκισμὸς νὰ ἀναγνωρίσουν ὅτι, παρὰ τὸν ἀφάνταστο πλοῦτο τῆς ῥωσικῆς γλώσσας καὶ τῆς ῥωσικῆς λογοτεχνίας, ὁ κοινὸς παρανομαστὴς τοῦ πολιτισμοῦ τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς εἶναι καὶ πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα, ὄχι ἡ δημοτική, ἀλλὰ ἡ διαχρονικὴ παραδοσιακὴ πολυτονικὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα, ὡς σύνθεση τριῶν χιλιάδων ἐτῶν πλανητικῆς πορείας. 

4 - Οἱ Τοῦρκοι εἶναι οἱ καλύτεροι Ἕλληνες,  καὶ οἱ γνήσιοι Τοῦρκοι εἶναι οἱ Μπεκτασῆδες-Ἀλεβῆδες οἱ ὁποῖοι δύνανται νὰ ἀναβιβασθοῦν στὸ ὕψος τῆς Ὀρθοδοξίας. Χωρὶς τοὺς Τούρκους εἶναι ἀδύνατον στὴν πράξη νὰ σταθῇ ἡγεμονικὰ ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχή. Εἶναι τὸ συνθετικὸ καὶ ὀργανωτικὸ τσιμέντο χάρη στὸ ὁποῖο θὰ οἰκοδομηθῇ τὸ ἐπιβλητικὸ κτίριο τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, κάτι ποὺ οἱ ἀναρχικοὶ (Ῥῶσοι καὶ Ἕλληνες) ἀδυνατοῦν νὰ κάνουν. Ὁ Ντούγκιν εἶναι θαυμαστὴς τῶν ὀργανωτικῶν ἱκανοτήτων τῶν Τουρκομογγόλων  ποὺ ἐβοήθησαν στὴν ἀνέγερση τοῦ ῥωσικοῦ κράτους στὸν ΙΓ΄αἰῶνα. Γι' αὐτόν, ἡ σημερινὴ Ῥωσία δὲν δύναται νὰ ὀρθοποδήσῃ χωρὶς τοὺς Τούρκους. Τὸ ἴδιο πιστεύω καὶ ἐγὼ γιὰ τὴν Ἑλλάδα.  

5 - Ὅταν ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχὴ ἀνεξαρτητοποιηθῇ θὰ δυνηθῇ νὰ βάλῃ σὲ πράξη τὸν οἰκουμενικό της προορισμὸ ποὺ τὸν χρωστᾷ καὶ μόνον, στὸν ἑλληνισμό. Συνεπῶς ἡ ἑπόμενη κίνηση θὰ εἶναι ἡ προσπάθεια συνθέσως τοῦ ἑλληνισμοῦ μὲ τὸν σινισμό, δηλαδὴ τῶν δύο μεγαλυτέρων πολιτισμῶν τοῦ πλανήτου, κατόπιν ὅμως τῆς ἐξαφανίσεως τῆς αὐτονομίας τοῦ διεστραμένου πολιτισμοῦ τῆς Δύσεως ποὺ θὰ περάσῃ ὑπὸ τὴν  πνευματικὴ κηδεμονία τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς καὶ θὰ ἀναβαπτισθῇ στὸ φῶς τοῦ ἑλληνισμοῦ. 

6 -Ὡς τελευταῖο στάδιο ἑνοποιήσεως τοῦ πλανήτου, πέραν τῆς συνθέσεως ἑλληνισμοῦ καὶ σινισμοῦ, θὰ εἶναι ἡ ἀναγνώριση τῆς μοναδικότητος τοὺ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας σὲ μία πλανητικὴ πολυσύνθετη χρωματικὴ διαφορετικότητα ποὺ θὰ ὀνομασθῇ "πλανήτης Ἑλλάς", κατόπιν ὅμως, ὑποχρεωτικά, τῆς ἐξαφανίσεως τῆς Ἑλλάδος ὡς ἐθνοκράτος. 

7 - Ἐν κατακλεῖδι, ἐγκαθίδρυση τοῦ πλανητικοῦ ἑλληνοκεντρισμοῦ καὶ καταδίκη τοῦ διαιρετικοῦ ἐθνικισμοῦ.

             Δημήτρης Κιτσίκης