278 - Ὁ πνευματικὸς θάνατος τοῦ Τσίπρα

278 - Ὁ πνευματικὸς θάνατος τοῦ Τσίπρα

Τὸ κράτος τῶν Ἀθηνῶν εἶναι ἀκέφαλο ἐν μέσῳ σφοδροῦ κοινωνικοῦ πολέμου. Στὴν ἐσωτερικὴ ὅπως καὶ στὴν ἐξωτερικὴ πολιτική του, σύρεται ἀπ’εὐθείας ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις τῶν μεγάλων δυνάμεων χωρὶς κἄν νὰ μεσολαβῇ ἕνας ἔστω καὶ φασουλῆς πρωθυπουργός. Τὸ ὄνομα Τσίπρας πλανᾶται ἀπὸ πάνω ἀπὸ τὴν ἑλλαδικὴ γῆ ὡς φάντασμα κάποιας ἄλλης ἐποχῆς ὅταν τὸ κρατίδιο τοῦ 1832 ἦταν περίγελο στοὺς ἀγρότες τῆς Πελοποννήσου καὶ τὰ σαλόνια τοῦ Παρισιοῦ. Τσίπρας θυμίζει κοῦκλα στὸ πανὶ τοῦ Καραγκιόζη. Τσίπρας πάντα γελαστὸς ὅταν οἱ θεατὲς γιουχαΐζουν ὄρθιοι τὴν ἀγανάκτησή τους γιὰ τὸ θλιβερὸ θέαμα. Τὸν εἰρωνεύονται στὶς Βρυξέλλες, τὸν κοιτάζει περιπεκτικὰ ὁ Νετανιάχου.

Στὸ κουκλοθέατρο τῆς Εὐρώπης τρώει  καρπαζιὲς καὶ γελᾷ σαχλά. Τοῦ λένε ὅτι θὰ τὸν διώξουν ἀπὸ τὸ Σένγκεν ἐὰν δὲν μετατρέψῃ τὸ ξέφραγκο ἀμπέλι του σὲ στρατόπεδο συγκεντρώσεως ἑκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων-μεταναστῶν καὶ αὐτὸς μιλᾷ σὰν τὴν κυρὰ Τασία. Πιστεύει ὅτι ἡ Μέρκελ τὸν ἐρωτεύθηκε καὶ καμαρώνει χωρὶς γραβάτα.

Στὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ ἁπλῶς, σὰν κουρδισμένο ζόμπι, ὁ Τσίπρας συνεχίζει τὴν ἀμερικανικὴ πολιτικὴ κατεδαφίσεως τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καὶ συγκροτήσεως φράγματος στὴν ἀνατολικὴ Εὐρώπη κατὰ τῆς Ῥωσίας. Τὸν παλαιστίνιο πρόεδρο Μαχμοὺντ Ἀμπὰς τὸν δέχεται στὴν Ἀθήνα, ἐπειδὴ ἡ Ἀμερικὴ ἐπιθυμεῖ νὰ ὑπάρχῃ ἕνα στοιχειῶδες παλαιστινιακὸ κράτος γιὰ νὰ ἐλέγξῃ κάπως τὴν ἀνεξέλεγκτη πολιτικὴ τοῦ συμμάχου της Ἰσραὴλ καὶ ἐπειδὴ εἶναι σημαντικὴ ἡ παρουσία τῆς παλαιστινιακῆς διασπορᾶς ἀνὰ τὸν κόσμο ὑπὸ ἀμερικανικὴ ὀμπρέλλα.

Ταυτοχρόνως ὅμως, μὲ τὶς ἐπανειλημμένες ἐπισκέψεις του στὸ Ἰσραήλ, ὁ Τσίπρας συνεχίζει τὴν πολιτικὴ Σαμαρᾶ καὶ ὅλων τῶν προηγουμένων κυβερνήσεων, στρατηγικῆς καὶ οἰκονομικῆς συμμαχίας μὲ τὸν Νετανιάχου, ἐξασφαλίσεως τοῦ γεωπολιτικοῦ φράγματος κατὰ τῆς Ῥωσίας στὸν Βορρᾶ καὶ τῶν Ἀράβων στὸν Νότο, μὲ τὴν ἐξαίρεση τῆς Αἰγύπτου ποὺ πάντα ξεχώριζε ἀπὸ τὰ ὑπόλοιπα ἀραβικὰ κράτη, μαζὶ μὲ τὴν Ἰορδανία, λόγῳ τοῦ χριστιανικοῦ καὶ ἑλληνικοῦ τους παρελθόντος

Ὅπως ἔγραφε ὁ Ἠσαΐας Κωνσταντινίδης, στὸ βιβλίο του, Δημήτρης Κιτσίκης. Γεωπολιτικὴ βιογραφία (Ἀθήνα, 2013), «τὸ γεωπολιτικὸ τρίγωνο Ἑλλάδος-Τουρκίας-‘Ισραήλ –καὶ στὴν μέση ἡ Κύπρος- εἶναι ἀπαραίτητο καὶ γιὰ ἕναν ἐπιπρόσθετο λόγο. Διότι  ἑλληνοτουρκισμὸς καὶ ἑβραϊσμὸς ἔχουν μία πιὸ βαθιὰ ἀνάγκη συμπήξεως τῶν δυνάμεών τους, ἐξ αἰτίας τοῦ ὅ,τι αἰσθάνονται περικυκλωμένοι ἀπὸ δύο ἀνταγωνιστικὲς πραγματικότητες: τὸν σλαυϊσμὸ τοῦ Βορρᾶ καὶ τὸν ἀραβισμὸ τοῦ Νότου».

Ὁ ἰσλαμιστὴς τῶν Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων Ἔρντογαν εἶχε πάρει τὴν πρωτοβουλία νὰ διακόψῃ τὶς σχέσεις τῆς χώρας του μὲ τὸ Ἰσραήλ, τὸ 2009-2010, κάτι ποὺ ἐπέτρεψε στὴν Ἑλλάδα, ἀμέσως νὰ συνδεθῇ μὲ τὸ Ἰσραήλ, ποὺ δὲν θὰ εἶχε πραγματοποιήσει ἐὰν ὁ παραδοσιακός της τουρκικὸς ἐχθρὸς ἐσυνέχιζε νὰ ἐρωτοτροπῇ μὲ τὸ Ἰσραήλ. Ἔτσι, καὶ ἐφ’ὅσον ὁ ἀπώτερος σκοπὸς τῶν ΗΠΑ ἦταν ἡ πραγματοποίηση τοῦ τριγώνου Ἑλλάδος-Ἰσραήλ-Τουρκίας , μία ἐπάνοδος τῆς Τουρκίας στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Ἰσραὴλ μετὰ τὴν πτώση τοῦ μισητοῦ γιὰ τὴν Οὐασιγκτῶνα Ἔρντογαν, θὰ ὁλοκληρώσῃ τὸ ποθητὸ τρίγωνο. Στὰ τέλη Ἰανουαρίου 2016, ἡ πραγματοποίηση τοῦ τριμεροῦς ἐνεργιακοῦ κόμβου Ἑλλάδος-Κύπρου-Ἰσραήλ, ἐπέτρεψε μὲ τὸν κεντρικὸ ῥόλο ποὺ καλεῖται νὰ παίξῃ ἡ Κύπρος, νὰ εἰσχωρήσῃ καὶ πάλι ἡ Τουρκία στὴν πολυμερῆ αὐτὴ συμμαχία, μέσῳ τοῦ τουρκοκυπριακοῦ τμήματος, στὴν βάση ἑνὸς μελλοντικοῦ σχεδίου Ἀννάν.

Μέσῳ τοῦ ἑλληνικοῦ ξέφραγκου ἀμπελιοῦ, ἡ Ἀμερικὴ ἀπὸ καιρό, ἀποσυνθέτει ὅλες τὶς δομὲς τῆς ΕΕ μὲ τελευταῖο ὅπλο τὴν ἀσύλληπτη σὲ μέγεθος εἰσβολὴ μεσανατολικῶν μεταναστῶν, μὲ τὴν συνδρομὴ τῶν παρηκμασμένων Ἑλλήνων ποὺ ἀντί νὰ ἀκολουθήσουν τὶς ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης ποὺ ἡ μία μετὰ τὴν ἄλλη κλείνει –καὶ σωστά- τὰ σύνορα της στοὺς μετανάστες, προσπαθοῦν ἀκόμη καὶ νὰ κατεδαφίσουν τὸν φράκτη στὸν Ἔβρο γιὰ νὰ εἰσέρχονται ἐλεύθερα οἱ μετανάστες στὴν Ἑλλάδα, μήπως καὶ πάρουν τὸ βραβεῖο Νομπὲλ εἰρήνης γιὰ τὴν μεγάλη τους καρδιά!

Ἔτσι, ἡ πολιτολόγος Ἀλεξάνδρα Πολιτάκη, ἐδήλωσε στὶς 27 Ἰανουαρίου 2016, στὸ Ῥάδιο 9.84 τοῦ Ἡρακλείου, τὰ ἑξῆς καταπληκτικά: «Ἡ  συνεχιζομένη αὔξηση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν πνιγμῶν στὸ Αἰγαῖο ἀναδεικνύει τὴν ἐγκληματικὴ ἀδιαφορία τῆς ἑλληνικῆς καὶ τῆς τουρκικῆς κυβέρνησης, ἀλλὰ καὶ τῆς ΕΕ ὡς πρὸς τὴν τήρηση μίας καὶ μόνης ὑποχρέωσης: Τῆς ἐγγύησης στὴν πράξη καὶ μὲ ἀποτελεσματικότητα τῆς ἀσφαλοῦς διέλευσης γιὰ τοὺς ἐν δυνάμει πρόσφυγες ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη προστασίας καὶ διάσωσης». Δηλαδή, νὰ διαλυθῇ ὅτι ἔχει ἀπομείνει ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ ἱκανοποιηθοῦν οἱ τρυφερὲς καρδιές.

Οἱ Γάλλοι λένε: «à la guerre comme à la guerre», δηλαδὴ ὅταν ὑπάρχει πόλεμος πρέπει νὰ κάνῃς πόλεμο γιὰ νὰ μὴν φαγωθῇς. Μὰ τόσο χαμηλὰ ἔχει πέσει ἡ νοημοσύνη τοῦ Ἕλληνος;

Δημήτρης Κιτσίκης                                             30 Ἰανουαρίου 2016  

272 – Πῶς νὰ ἀνεξαρτητοποιηθῇ ὁ ἑλληνισμὸς ἀπὸ τὸ σάπιο κράτος τῶν Ἀθηνῶν: Μία γεωπολιτικὴ προσέγγιση

272 – Πῶς νὰ ἀνεξαρτητοποιηθῇ ὁ ἑλληνισμὸς ἀπὸ τὸ σάπιο κράτος τῶν Ἀθηνῶν: Μία γεωπολιτικὴ προσέγγιση

1 – Ποία ἡ μέχρι σήμερα θέση τῶν ΗΠΑ:   Ἡ Οὐάσιγκτων στὸν μακροχρόνιο ἀγῶνα της κατὰ τοῦ εὐροῦ καὶ τὴν γερμανικὴ ἡγεμονία ἐπὶ τῆς Εὐρώπης προσπαθεῖ νὰ χρησιμοποιήσῃ τὸ σαπιοκάραβο «κράτος τῶν Ἀθηνῶν», βοηθῶντας το μὲ προσωρινὲς ἐπισκευὲς νὰ ἀπεξαρτηθῇ ἀπὸ τὸ Βερολῖνο στὰ πλαίσια κάποιας συνταγματικῆς μεταρρυθμίσεως ὅπως ἡ ἐπάνοδος τοῦ βασιλικοῦ θεσμοῦ μέσῳ δημοψηφίσματος ἤ ἀντικοινοβουλευτικῆς ἐκτροπῆς, διότι εἶναι πλέον ὀφθαλμοφανὲς στοὺς πάντες  -ἐκτὸς εἰς τοὺς πληγέντες συνταξιούχους-  μετὰ τὴν κολοτούμπα τοῦ Τσίπρα, ὅτι τὸ κοινοβουλευτικὸ σύστημα ἔχει ὁλοκληρωτικὰ βουλιάξει καὶ ὅτι ἡ παραμονὴ τῆς Ἀθήνας στὸ εὐρώ εἶναι θηλειὰ θανάτου.

2 – Σήμερα μία πλήρως ἐξαρτημένη ἀπὸ τὶς Μεγάλες Δυνάμεις χώρα ὅπως ἡ Ἑλλάς, δὲν δύναται νὰ ἐπαναλάβῃ οὔτε τὴν ἐθνικοαπελευθερωτικὴ ἐξέγερση τῶν πρώην ἀποικιακῶν χωρῶν τοῦ Τρίτου Κόσμου, ὅπως τὸ ἀντάρτικο τῆς Ἀλγερίας, 1954-1962, ποὺ μᾶς εἶχε ὑποσχεθῆ ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου τὸ 1967-1974, οὔτε τὸν ἀντιγερμανικὸ ἀγῶνα τοῦ Ἄρη Βελουχιώτη στὴν Κατοχή, ἰδίως λόγῳ ἐξαφανίσεως τοῦ παγκοσμίου σοσιαλιστικοῦ στρατοπέδου καὶ τῆς ΕΣΣΔ.

3 – Συνεπῶς γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἐπανερχόμεθα στὸ δίπολο ἠπειρωτικῶν δυνάμεων (Ῥωσία, Γερμανία) καὶ θαλασσίων δυνάμεων (Ἄγγλοι καὶ Ἀμερικανοί) καὶ πρέπει νὰ διαλέξουμε ὅπως ὁ Μεταξᾶς, παρὰ τὴν ἠπειρωτικὴ συναισθηματική μας προτίμηση, τὴν Μεσόγειο θάλασσα.

4 - Ἡ εὐρύτερη γεωπολιτικὴ θέση τῶν ἀγγλοσαξωνικῶν δυνάμεων γιὰ τὸν πλήρη ἔλεγχο τῆς θαλασσίας μεσογειακῆς ὁδοῦ, συνάμα καὶ φράγμα κατὰ τῆς ἠπειρωτικῆς γερμανο-ῥωσικῆς καθόδου, εἶναι ἡ συνέχιση τῆς ἑνετικῆς πολιτικῆς τῆς Βενετίας ἀπὸ τὸ 1204 ἕως τὸ 1797, μὲ  μία ἁλυσίδα ἀπὸ ναυτικὲς σκάλες (échelles), ἤτοι ἀπὸ Δυσμὰς πρὸς Ἀνατολάς: Γιβραλτάρ, μέλλουσσα ἀνεξάρτητη Καταλωνία, μέλλουσα ἀνεξάρτητη Κορσική, Μάλτα, μέλλουσα ἀνεξάρτητη Σικελία, μέλλουσα ἀνεξάρτητη Κρήτη, Κύπρος, Ἰσραήλ. Ἡ πραγματοποίηση τοῦ ἀμερικανικοῦ αὐτοῦ σχεδίου προχωρεῖ ἀκάθεκτα καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐναντιωθοῦμε σὲ αὐτήν.

5 - Ἔχοντας ὑπ’ὄψιν τὰ παραπάνω, δηλώνουμε ὄχι ἀπὸ καρδιᾶς ἀλλὰ ἀπὸ μυαλοῦ, ὅτι τασσόμεθα μὲ τὴν ἐπιλογὴ τοῦ Μεταξᾶ, συνεργασίας μὲ τοὺς Ἀγγλοσάξωνες. Στὰ πλαίσια ὅμως αὐτὰ ἐξαρτήσεως ἀπὸ τὴν ἀγγλοσαξωνικὴ δύναμη, ἀκολουθοῦμε τὸ παράδειγμα τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραὴλ ποὺ ἐπέτυχε τὴν ἐνδυνάμωσή της μέσα στὰ ἀγγλοσαξωνικὰ πλαίσια. Καὶ ἐδῶ κλειδώνει τὸ παρακάτω σχέδιό μας, σύμφωνο μὲ τὶς ἀμερικανικὲς ἐπιδιώξεις ἀνεξαρτητοποιήσεως τῆς Κρήτης,  ποὺ ἐπαρουσιάσαμε παλαιότερα, ἀλλὰ ποὺ γιὰ νὰ πραγματοποιηθῇ, ἀπαραίτητη εἶναι μία ὑγιὴς νεολαία, κάτι ἀπίθανο νὰ εὑρεθῇ, ἐφ’ὅσον, παρὰ τὶς ἐξαγγελίες της, δὲν εἶναι ἔτοιμη οὔτε κἄν, γιὰ ἐθνικοὺς λόγους, νὰ μάθη τὴν πολυτονικὴ γραφή:  

«Ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ ἀδράνεια τῆς ἑλληνικῆς νεολαίας ποὺ ναὶ μὲν ἔχει ἀποδεκατισθῆ ἀπὸ τὴν πολύχρονη οἰκονομικὴ κρίση καὶ τὴν μαζική της φυγὴ στὸ ἐξωτερικὸ ἀλλὰ φαίνεται συνάμα νὰ ἔχῃ χάσει ὅλα τὰ δημιουργικὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ γένους μας. Εἶναι φυσικὸ ἡ πλειοψηφία τοῦ γηρασμένου ἑλληνικοὺ πληθυσμοῦ νὰ ἀσχολεῖται ἀποκλειστικὰ μὲ τὶς συντάξεις καὶ στὶς ἐσωτερικὲς ἐκλογὲς τῆς Νέας Δημοκρατίας τὰ περήφανα γηρατειὰ νὰ παίρνουν μέρος σὲ παλαιοκομματικὰ παιχνίδια, ἀλλὰ δὲν εἶναι φυσικὸ ἡ ἐναπομείνουσα ἐσωτερικὴ νεολαία νὰ ἐπιμένῃ νὰ ἐπιβιώνῃ μὲ τὴν ἰσχνὴ σύνταξη τοῦ παπποῦ καὶ νὰ σπαταλᾷ τὴν ἐφηβική της δυναμικότητα στὰ Ἐξάρχεια καίγοντας κάδους σκουπιδίων σὲ μία στεῖρα ἀντιπαράθεση μὲ τὰ ἀδέλφια της τῶν σωμάτων ἀσφαλείας ποὺ καὶ αὐτὰ πονᾶνε ἐνώπιον τῆς ἑλληνικῆς παρακμῆς ἀλλὰ ἀρέσκονται ἀπὸ ἡττοπάθια νὰ παίζουν τὸν ῥόλο μπουλντὸγκ τοῦ κολωνακιώτικου καθεστῶτος τύπου κουβανοῦ Μπατίστα.

Ἡ μητρῶα γῆ, ἡ λεβεντομάνα Κρήτη, ἡ πατρίδα τῆς μητέρας μου Μπεάτας Πετυχάκη, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Μήνωος ἔπαιξε καθοριστικὸ ῥόλο στὴν ἑδραίωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὁ κρητικὸς λαὸς ἀκόμη σήμερα παραμένει ἀτίθασος, καλὰ ἐξοπλισμένος περιφρουρημένος ὡς μεγαλόνησος ἀπὸ θαλάσσια σύνορα, πλέοντας ὡς ναυαρχίδα τοῦ ἑλληνισμοῦ στὴν Μεσόγειο, περιστοιχισμένος μὲ τεράστιο πλοῦτο ὑδρογονανθράκων. Τὸ πνεῦμα ἀνεξαρτησίας τῶν Κρητικῶν δὲν εἶναι ἀποσχιστικὸ εἶναι ἡγετικό. Ἡ μακραίωνη Ἱστορία ἔδωσε στοὺς Κρητικοὺς καθοδηγητικὸ ῥόλο, συνθέτοντας τὴν Φραγκιὰ μὲ τὴν Τουρκιά, τὴν Δύση μὲ τὴν Ἀνατολή, πρὸς ἀποκλειστικὸ ὄφελος τοῦ θεοπνεύστου ἑλληνισμοῦ. Στὸν ΙΘ΄αἰῶνα ἡ Κρήτη ἐκέρδισε τὴν ἀνεξαρτησία της ὄχι γιὰ νὰ πορευθῇ ἀποσχιστικὰ ἀλλὰ ἀντιθέτως γιὰ νὰ βοηθήσῃ στὴν συγκρότηση ἐκσυγχρονισμένου ἰσχυροῦ ἑλληνικοῦ κράτους. Κατὰ τὴν γερμανικὴ κατοχὴ τοῦ 1941-1944 ἀπέδειξε γιὰ πολλοστὴ φορὰ ὅτι ἦταν Ἕλληνες μὲ καρδιὰ λεόντων παρ’ὅλο ποὺ ἡ ἕνωσή της μὲ τὴν Ἑλλάδα τοῦ Βενιζέλου τὴν μετέτρεψε σὲ ἁπλὴ ἐπαρχία τῶν Ἀθηνῶν, κάτι ποὺ τελικὰ ἀπέφυγε ἡ Κύπρος, ἔστω καὶ κουτσουρεμένη.

Παρουσιάζω λοιπὸν στοὺς νέους ποὺ ζητοῦν τὴν συμβουλή μου γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ γένους νὰ ξεχάσουν τὰ ἀναρχικὰ παιχνίδια τῶν Ἐξαρχείων καὶ τῶν καλῶς ἐννοουμένων μὲ πνεῦμα Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως, τρομοκρατικὴ δράση τῆς Μεταπολιτεύσεως ἀπὸ τὴν 17Ν μέχρι καὶ τὶς Πυρῆνες τῆς Φωτιᾶς. Ὁ Λένιν στὸν ΙΘ΄αἰῶνα καὶ ὁ Κάστρο στὸν Κ΄αἰῶνα ἐκατάλαβαν ὅτι ὁ ῥομαντισμὸς τῆς ἀναρχικῆς δράσεως δὲν ὁδηγεῖ πουθενά.

α) - Τὸ κράτος τῶν Ἀθηνῶν εἶναι τελείως σάπιο. Δὲν ἐπισκευάζεται μὲ τίποτα. Συνεπῶς πρέπει νὰ ἀπομακρυνθῇ κανεὶς ἀπὸ τὸ ἔκτρωμα αὐτὸ καὶ νὰ διακόψῃ κάθε σχέση μαζί του.

β) -Πρέπει νὰ εὑρευθῇ ἕνας ἄλλος χῶρος γιὰ νὰ οἰκοδομηθῇ μία νέα Ἑλλάς. Προτείνω ὁ χῶρος αὐτὸς νὰ εἶναι ἡ νῆσος Κρήτη. Νὰ γίνη ἀνάλειψη ἐξουσίας στὴν Κρήτη δημιουργῶντας ἀνεξάρτητο ἐπαναστατικὸ κράτος.

γ) - Ἀπαραίτητη προϋπόθεση εἶναι ἡ συγκρότηση μία παρέας πολὺ νέων ἀνθρώπων ποὺ ὅπως ἡ παρέα τοῦ Κάστρο στὴν δεκαετία τοῦ 1950 στὴν Κούβα νὰ ἀποβιβασθῇ στὴν Κρήτη καὶ νὰ πάρῃ τὰ βουνά. Πολὺ γρήγορα ὁ ἀγέρωχος καὶ φιλοπόλεμος λαὸς τῆς Κρήτης θὰ περιβάλῃ τοὺς ἀντάρτες μὲ συμπάθεια καὶ ὑλικὴ ὑποστήριξη.

δ) -Οἱ ἐπαναστάσεις γίνονται ἀπὸ μεσαῖα εὔπορα καὶ μορφωμένα στρώματα πολὺ νέων ἀνθρώπων, συνήθως φοιτητῶν καὶ ἀνέργων ποὺ ῥισκάρουν. Δύνανται νὰ πάρουν ὡς σύμβολο ἕναν γηραιὸ διανοούμενο ποὺ νὰ ἐμπνέῃ τὴν δράση τους μὲ συνθετικὴ συσπειρωτικὴ ἰδεολογία ποὺ νὰ καλύπτῃ ὅλες τὶς πολιτικὲς ἐκφάνσεις, ἀπὸ τὴν ἄκρα ἄριστερὰ στὴν ἄκρα δεξιὰ μὲ μοναδικὸ στόχο τὴν οἰκοδόμηση ἰσχυροῦ ἑλληνικοῦ κράτους.

ε) - Χρειάζεται κάποια χρηματικὴ ὑποστήριξη ποὺ δύναται νὰ τὴν φέρῃ στὴν παρέα κάποιος νέος ποὺ νὰ ἀνήκῃ σὲ εὔπορο ἀστικὸ περιβάλλον. Χωρὶς τὴν οἰκονομικὴ ἐνίσχυση τοῦ βιομηχάνου Ἔνγκελς ὁ Μὰρξ δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ συγγράψῃ τὸ ἔργο του καὶ νὰ κινηθῇ ἐπαναστατικά.

στ) -Χρειάζονται ὅπλα. Ἡ Κρήτη εἶναι γεμάτη ἀπὸ ὅπλα. Ἐπιπλέον ἀγορὰ ὅπλων δύναται σήμερα νὰ γίνῃ σὲ πολὺ χαμηλὴ τιμή. Ὁ ἑλληνικὸς ἐφοπλιστικὸς κόσμος ποὺ φημίζεται γιὰ τὸν πατριωτισμό του ἔχει γερὲς βάσεις στὴν Κρήτη. Στὸ παρελθὸν ἀπὸ τὴν Κρήτη ξεκίνησαν πολλὲς ἔνοπλες ἐξορμήσεις, ὅπως αὐτὲς τοῦ Ἐλ.Βενιζέλου.

ζ) – Δὲν ὑπάρχει καιρὸς γιὰ χάσιμο. Ἡ ΕΕ εἶναι καταδικασμένη νὰ διαλυθῇ καὶ μόνον οἱ θλιβεροὶ παπποῦδες συνταξιοῦχοι γαντζώνονται ἀκόμη στὴν σανίδα σωτηρίας τοῦ καταδικασμένου εὐροῦ. Δυστυχῶς καὶ τὸ ΚΚΕ ἔχει ἐνταχθῆ στὸ κοινοβουλευτικὸ παιχνίδι καὶ στὶς συνεχεῖς ἀπεργειακὲς κινητοποιήσεις τοῦ ΠΑΜΕ ποὺ δὲν ἔχουν κανένα ἀποτέλεσμα. Ἐν τῷ μεταξὺ ἡ χώρα βουλιάζει ὑπὸ τὸ βάρος προσφύγων καὶ μεταναστῶν μὲ καμμία ἀπολύτως δυνατότητα ἀπορροφήσεώς τους καὶ ἀποφυγῆς μεταξύ των ἀνδρώσεως τοῦ ἰσλαμιστικοῦ ὀλέθρου».

6 – Οἱ Ἀμερικανοὶ ἔχουν γίνει ἄσοι στὴν ἐκμετάλλευση καὶ προώθηση λαϊκῶν ἐξεγέρσεων ἀνὰ τὸν κόσμο (βλέπε διάφορες ἔγχρωμες καὶ ἀραβικοῦ τύπου ἐπαναστάσεις, ἀρχικὴ συγκρότηση ἰσλαμιστικῶν ἐπαναστάσεων τύπου Μπὶν Λάντεν καὶ Ἀλ Μπαγκνταντί, ὅπως τὸ ἐδήλωσε ὁ Ἀμερικανὸς προεδρικὸς ῥεπουμπλικανὸς ὑποψήφιος Ντόναλντ Τράμπ). Συνεπῶς ἕνα ἀντάρτικο στὴν Κρήτη γιὰ τὴν ἀνεξαρτητοποίηση τῆς νήσου, ποὺ συμφέρει τὶς ΗΠΑ, θὰ ἔχῃ δυνατότητες νὰ ὑποστηριχθῇ καὶ χρηματικὰ καὶ ὁπλικὰ ἀπὸ τὴν Οὐάσιγκτων. Ἡ περαιτέρω πράξις ἐπανενοποιήσεως μὲ τὴν ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα σὲ ὑγιεῖς βάσεις, κατὰ τὸ προηγούμενο τοῦ Βενιζέλου μετὰ τὸ 1910, θὰ ἔχῃ δυνατότητες νὰ ὑποστηριχθῇ ἐπίσης ἀπὸ τὴν Ἀμερική.

7 – Τὸ Ἰσραὴλ μέχρι τελευταῖα ὑπεστήριζε τὴν ἀντιεξουσιαστικὴ σουννιτικὴ τρομοκρατικὴ συριακὴ ὀργάνωση Ἀλ Νόσρα, στὸ ὑψίπεδο τοῦ Γκολάν, σὲ σημεῖο νὰ δέχεται στὰ νοσοκομεῖα του γιὰ θεραπεία, ἀπὸ τὸ 2013, ἐπάνω ἀπὸ 1600 Ἀλ Νόσρα τραυματίες, μὲ τὸ σκεπτικὸ ὅτι ὁ ἐχθρὸς τοῦ ἐχθροῦ μου εἶναι φίλος μου. Ἀπὸ τὴν πλευρά της ἡ Τουρκία τοῦ Ἔρντογαν, ἰδίως μετὰ τὸν ἐκλογικὸ θρίαμβο τοῦ Νοεμβρίου ποὺ ἐνεθουσίασε τὴν Χαμὰς τῆς Γάζας, παραμένει ὁ ἐχθρὸς τῶν Ἀμερικανῶν καὶ τοῦ Ἰσραήλ ποὺ θέλουν τὸ κεφάλι του, ὅπως τὸ θέλει καὶ ἡ Ῥωσία. Σὲ πλήρη άπομόνωση καὶ πανικὸ ὁ Ἔρντογάν, τὴν Πρωτοχρονιά, ἔκαμε στροφὴ πρὸς τὸ Ἰσραήλ, δηλώνοντας ὅτι ἡ Τουρκία χρειάζεται τὸ Ἰσραήλ.

8 - Ἀποτέλεσμα: Ἡ κατάρριψη τοῦ ῥωσικοῦ μαχητικοῦ ἀπὸ τὸν Ἔρντογαν ὑποχρεώνει τὴν Τουρκία νὰ ἐπανασυνδεθῇ μὲ τὸ ἀμερικανικὸ  φράγμα ἀποτροπῆς τῆς ῥωσικῆς καθόδου στὴν Μεσόγειο, δηλαδὴ τὴν ἀμυντικὴ ἁλυσίδα Ἑλλάδος-Κύπρου-Ἰσραήλ στὴν ὁποία ἡ ναυαρχίδα Κρήτη παίζει διπλὸ ῥόλο, ὡς μελλοντικὰ ἀνεξάρτητη καὶ ὡς μοχλὸ ἐπανιδρύσεως τοῦ ἀθηναϊκοῦ ἀμερικανοϋποστηριζομένου κράτους, στὴν θέση τῆς σημερινῆς ἐπικινδύνου τρύπας ξέφραγκου ἀμπελιοῦ τοῦ Αἰγαίου.

Συμπέρασμα: Τὸ σημερινὸ ἀπόλυτο κενὸ στὴν μέση τοῦ Αἰγαίου δὲν προέρχεται μόνον ἀπὸ τὸ σάπιο κατασκεύασμα τοῦ ἑλληνικοῦ κοινοβουλευτισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸν ἑλλαδικὸ ψηφοφόρο του, τελείως ἀποχαυνωμένο ἀπὸ τὸ σήριαλ τῶν συντάξεων, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται ὑπὸ τὴν μόνιμη ναρκωτικὴ οὐσία τῆς συνωμοσιολογίας, ἕνα πλέγμα ἀντισημιτισμοῦ, ἀντισιονισμοῦ καὶ ἀντιμασονισμοῦ, ποὺ τὸν ἐμποδίζει νὰ καταλάβῃ τὰ πλέον ἁπλὰ πράγματα.

Δημήτρης Κιτσίκης                                             3 Ἰανουαρίου 2016                       

270 – Τὸ 2016 θὰ εἶναι ἡ χρονιὰ τοῦ βασιλέως Κωνσταντίνου καὶ τοῦ Πάνου Καμμένου

Ἡ ἐπανόδος τῆς ἑλληνικῆς βασιλικῆς οἰκογενείας στὸν θρόνο της ποὺ προετοιμάζεται μὲ μεθοδικότητα ἤδη ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς Μεταπολιτεύσεως, τὸ 1975, θὰ φθάσῃ στὸ αἴσιο τέλος της τὸ 2016. Αὐτὴ ἡ ἐπάνοδος συνδέεται μὲ τὴν πολιτικὴ σταδιοδρομία τοῦ Πάνου Καμμένου.

Ὁ Καμμένος ἀπεφάσισε νὰ ἀποσχισθῇ ἀπὸ τὴν Νέα Δημοκρατία  τὸν Ἰανουάριο-Φεβρουάριο 2012, μὲ σκοπὸ νὰ ὑποστηρίξη ἕνα συγκεκριμένο ἄν καὶ μὴ δημοσιοποιημένο πρόγραμμα:  1 –Νὰ βοηθήσῃ στὴν ἐπάνοδο τῆς βασιλικῆς οἰκογενείας στὸν θρόνο της.  2 – Νὰ ὑπερασπισθῇ τὴν ἀμερικανικὴ καὶ νατοϊκὴ γραμμὴ κατὰ τῆς γερμανικῆς εὐρωζώνης καὶ τοῦ εὐρωνομίσματος.  3 – Νὰ βοηθήσῃ στὰ πλαίσια τῆς Νέας Γιάλτας στὴν προσέγγιση τῆς φιλοαμερικανικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν Ῥωσία καὶ τὸ Ισραήλ. 4 – Νὰ γίνῃ ὑπουργὸς Ἀμύνης γιὰ νὰ ἐλέγξῃ τὸν στρατὸ καὶ νὰ ἐτοιμάσῃ ἐν καιρῷ τὴν στρατιωτικὴ ὀργάνωση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας στὸν πρότυπο τοῦ Ἰσραήλ μὲ τὴν ἐπιστράτευση τῶν γυναικῶν καὶ τὴν συνεχῆ ὑπαγωγὴ στὰ ὅπλα τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ ἐν ὄψει τῆς συμμετοχῆς τῆς Ἑλλάδος στὸν συνεχιζόμενο πλανητικὸ πόλεμο, στὸ πλευρὸ τοῦ Ἰσραήλ. 5 –Νὰ δώσῃ καθοδηγητικὸ ῥόλο στὴν Ὀρθοδοξία, ἐφ’ὅσον ἡ ἰδεολογία του περιστρέφεται στοὺς ἑξῆς τέσσερις βασικοὺς ἄξονες: φιλοβασιλισμός, φιλοαμερικανισμὸς μὲ χρήση δολλαρίου, φιλοϊσραηλινισμὸς καὶ στρατικοποίηση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας καὶ Ἑλλὰς Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων.

Τὸ κύριο μέλημα τῆς τακτικῆς του γιὰ νὰ ἐξασφαλίσῃ τὴν συμμετοχή  του στὴν πολιτικὴ ἐξουσία ἦταν νὰ εὕρη ἕνα ὄχημα καὶ νὰ προσκολληθῇ σὲ αὐτὸ ὥστε, διεκδικῶντας τὸ ὑπουργεῖο Ἀμύνης, νὰ δυνηθῇ νὰ παίξη τὸν ῥόλο μελλοντικοῦ Μεταξᾶ.

Τὸ ὄχημα αὐτὸ εὑρέθη στὸ πλέον ἀναξιόπιστο καὶ ὀππορτουνιστικὸ κόμμα ποὺ ἐγνώρισε ποτὲ ὁ ἑλληνικὸς κοινοβουλευτισμός, ξεπερνῶντας ἀκόμη καὶ τὸ ΠΑΣΟΚ τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἀνδρέα, δηλαδὴ τὸν Σύριζα τοῦ Τσίπρα. Ὁ Καμμένος ἐπέτυχε νὰ ἐξαρτηθῇ ἡ παραμονὴ στὴν ἐξουσία τοῦ Σύριζα ἀπὸ τὴν συνεργασία του μὲ τὸ κόμμα του ΑΝΕΛ ἔτσι ὥστε νὰ τοῦ ἐξασφαλισθῇ τὸ μοναδικὸ ὑπουργεῖο ποὺ τὸν ἐνδιέφερε, τὸ ὑπουργεῖο Ἀμύνης. Καὶ μέχρι στιγμῆς τὸ ἔχει ἐπιτύχει.

Τὸ 2016 λοιπὸν θὰ εἶναι ἡ καθοριστικὴ χρονιὰ γιὰ τὸν Καμμένο, ἐν μέσῳ πρωτοφανοῦς ἐπιδεινώσεως τοῦ πλανητικοῦ πολέμου μὲ βάση τὸ ἀπόλυτο χάος ποὺ θὰ ἐπιφέρῃ ἡ συνεχὴς αὔξηση τοῦ μεταναστευτικοῦ ἀδιεξόδου, ὁ πολλαπλασιασμὸς τῶν ἰσλαμιστικῶν τρομοκρατικῶν κρουσμάτων, ἡ τελεία ἀποβλάκωση τῶν ψηφοφόρων τῆς κυρὰ Τασίας, ἡ ἐπέκταση τοῦ ὁμοφυλοφιλικοῦ φαινομένου ποὺ θὰ σαπίζῃ ὅλο καὶ πιὸ βαθιὰ τὴν ἑλληνικὴ καὶ εὐρωπαϊκὴ κοινωνία. Ἡ ὑποστήριξη τοῦ Κωνσταντίνου στὸν Σύριζα διὰ τοῦ London Times τὴν 1η Φεβρουαρίου τοῦ 2015 καὶ ἡ κοινοποίηση, τὴν ἴδια χρονιά, στὸν Β΄ τόμο τῆς αὐτοβιογραφίας του τῆς προτάσεως νομιμοποιήσεως τοῦ ΚΚΕ ποὺ εἶχε κάνει τὸ 1965, εἶχαν ὡς σκοπὸ νὰ παρουσιάσουν ἕνα ἀριστερο προφὶλ τοῦ Ἄνακτος ἐν ὄψει τῆς ἐπικειμένης ἐπανενθρονίσεώς του, ἀπὸ τὴν ὁποία ὁ Καμμένος περιμένει νὰ ἐπωφεληθῇ.

Ἀλλὰ  βεβαίως οἱ προβλέψεις, ὅσο καὶ νὰ βασίζονται σὲ μία εἰς βάθος γνώση τῆς ἐσωτερικῆς καὶ διεθνοῦς καταστάσεως, ὑπόκεινται στὸ ἀπρόβλεπτο ἐπεμβάσεως κάποιου κόκκου ἄμμου στὸν μηχανισμὸ τοῦ χρόνου ποὺ δύναται νὰ τὸν μπλοκάρῃ.

Δημήτρης Κιτσίκης                                 27 Δεκεμβρίου 2015

266 – Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι ὁ Ἀλλάχ

266 – Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι ὁ Ἀλλάχ

Στὶς 17 Ἀπριλίου 2010, ὁ οἰκουμενικὸς πατριάρχης Βαρθολομαῖος, κατὰ τὴν ἐπίσκεψή του στὴν Ἀμερική, σὲ ἐρώτηση Ἀμερικανοῦ δημοσιογράφου ἐὰν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἐπὶ τῆς γῆς ἔχουν τὸν ἴδιο Θεό, ἀπήντησε στὰ ἀγγλικά: «Φυσικά, ὁ ἴδιος Θεὸς (God) μᾶς ἔπλασε καὶ συνεπῶς εἴμεθα ὅλοι ἀδέλφια καὶ ὅλοι μας ἔχουμε τὸν ἴδιο οὐράνιο Πατέρα, ἀσχέτως πῶς τὸν ὀνομάζουμε. Ἡ ὀνομασία «Θεός» (God) εἶναι ἁπλῶς ἕνα ἀπὸ τὰ ὀνόματά του, ὅπως καὶ Ἀλλὰχ ἤ Γιαχβέ».

Τὸ Γραφεῖο ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων καὶ τῶν Παραθρησκειῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀντί νὰ κεραυνοβολῇ μὲ τὸ ἀζημίωτο τὸν κάθε χριστιανὸ ὀρθόδοξο ποὺ ἀγαπᾷ τὴν πατρίδα του καὶ συνεπῶς καὶ τὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ πολιτισμό, στὸν ὁποῖο φυσικὰ συμπεριλαμβάνεται καὶ ἡ ἑλληνικὴ θρησκεία ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας ἀποκαλεῖ εἰδωλολατρική, καλὸ θὰ ἦταν νὰ ἠσχολεῖτο μὲ τὴν δήλωση αὐτὴ  τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἡ ὁποία εἶναι ἀναμφισβητήτως, καλοπροαίρετη  μέν, ἀλλὰ αἱρετική.

Ὁ Βαρθολομαῖος δὲν ἔχει τὴν δικαιολογία πολλῶν Ὀρθοδόξων τοῦ λαοῦ μας ποὺ εἶναι ἀνεπαρκῶς διαβασμένοι. Ἐπὶ πέντε συναπτὰ ἔτη παρηκολούθησε μεταπτυχιακὲς σπουδὲς στὸ Ἰνστιτοῦτο Ἀνατολικῶν Σπουδῶν τῆς Ῥώμης, στὸ Οἰκουμενικὸ Ἰνστιτοῦτο Bossey τῆς Ἑλβετίας καὶ στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Μονάχου. Ἔλαβε διδακτορικὸ στὸ Κανονικὸ Δίκαιο ἀπὸ τὸ Γρηγοριανὸ Πανεπιστήμιο τῆς Ῥώμης, ὑποβάλλοντας διατριβὴ μὲ θέμα, «Περὶ τὴν κωδικοποίησιν τῶν ἱερῶν κανόνων καὶ τῶν κανονικῶν διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησία». Ἀνεκηρύχθη ἐπίτιμος διδάκτωρ τῶν Πανεπιστημίων Ἀθηνῶν, Θεσσαλονίκης, Πατρῶν, Ἰωαννίνων, Georgetown καὶ Yale τῶν ΗΠΑ, Flinders τῆς Αὐστραλίας, Μανίλας Φιλιππινῶν, Λονδίνου, Ἐδιμβούργου, Λουβέν, Μόσχας, Βολωνίας, καὶ Βουκουρεστίου. Γνωρίζει ἑλληνικά, τουρκικά, λατινικά, ἰταλικά, γερμανικά, γαλλικὰ καὶ ἀγγλικά.

Ὁ Βαρθολομαῖος λοιπὸν γνωρίζει ὅτι ὁ Θεὸς τῶν Ὀρθοδόξων εἶναι ὁ Τριαδικὸς Θεός, Πατήρ, Υἱὸς καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, κάτι ποὺ δὲν εἶναι οὔτε ὁ Ἀλλάχ, οὔτε ὁ Γιαχβέ, οὔτε ὁ Ζεύς. Διότι, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ διατείνεται ὅτι ὁ Ἀλλάχ εἶναι ὁ Θεός, τότε πρέπει νὰ πιστεύῃ τὸ ἴδιο καὶ γιὰ τὸν Δία. Ἐὰν πάλι νομίζει ὅτι δὲν ἔχει σημασία ἐὰν ὁ Θεὸς τῶν Ὀρθοδόξων εἶναι τριαδικὸς τότε δὲν πρέπει νὰ θεωρῇ σημασία ὅτι ὁ Θεὸς τῶν προχριστιανῶν Ἑλλήνων ἦταν δωδεκάθεος.

           

Ἡ αἵρεση ὅμως τοῦ Βαρθολομαίου δὲν εἶναι μόνον θεολογική, εἶναι καὶ ἐκκλησιολογική. Ὁ Ὀρθόδοξος πιστεύει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἐνσαρκωμένος Θεός ποὺ ἵδρυσε τὴν μόνη σωστὴ θρησκεία, τὴν μία ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία καὶ ὅτι ἐμεῖς, ὡς Ὀρθόδοξοι, εἴμεθα «γένος ἐκλεκτόν», καὶ «ἔθνος ἅγιον». Ὁ ἀπόστολος  Πέτρος στὴν πρώτη ἐπιστολή του (κεφάλαιο Β΄, στίχο 9) γράφει: «Ὑμεῖς δὲ γένος  ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον» καὶ δὲν γίνεται νὰ διοικούμεθα ἀπὸ μὴ Ὀρθοδόξους, ὅπως ἕναν ἄθεο ἤ μὴ ὀρθόδοξο πρωθυπουργό, διότι «βασίλειον ἱεράτευμα» σημαίνει ὅτι τὸ Ὀρθόδοξο ἱερατεῖο ἔχει βασιλικὴ καταγωγή, δηλαδὴ ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι συγχρόνως  βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς.

Ὡς Ὀρθόδοξοι εἴμεθα τὸ Νέο Ἰσραήλ, ὁ περιούσιος λαός. Ἐδῶ ἡ ἔννοια τοῦ περιουσίου λαοῦ ποὺ ἀκόμη καὶ οἱ ἐθνικιστὲς ἔχουν δυσκολία νὰ καταλάβουν ὅταν δὲν σκέπτονται ὀρθόδοξα, εἶναι λογικωτάτη. Ὁ ἑβραϊκὸς λαός, κατὰ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ἦταν ὁ περιούσιος λαὸς καὶ ἡ πνευματικὴ Ἱερουσαλήμ. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ὅμως ποὺ δὲν ἀνεγνώρισαν τὸν Χριστό, τὸ δακτυλίδι τῆς διαδοχῆς ἐπέρασε αὐτομάτως στὸν Ὀρθόδοξο λαό (ὄχι τὸν ῥωμαιοκαθολικὸ ἤ τὸν προτεσταντικὸ ποὺ εἶναι αἱρέσεις). Συνεπῶς ὁ μὴ Ὀρθόδοξος Ἕλλην δὲν δύναται νὰ ἀξιοῖ νὰ εἶναι περιούσιος καὶ ὁ Ὀρθόδοξος Ῥῶσος δύναται νὰ φέρῃ τὸν τίτλο τοῦ περιουσίου λαοῦ μόνον ἐὰν προηγουμένως ἀναγνωρίσῃ ὅτι τὸν δικαιοῦται διὰ μέσου τῶν Ἑλλήνων (δηλαδὴ τοῦ μπαμπᾶ τους!) οἱ ὁποῖοι ἔβαλαν τὶς βάσεις, μέσῳ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως.

Ἡ αἱρετικὴ κατανόηση τοῦ χριστιανισμοῦ μᾶς ὁδηγεῖ ἀπ΄εὐθείας στὴν ἀντίληψη τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως τοῦ Τσίπρα ποὺ θεωρεῖ λογικὸ νὰ ἀντικατασταθῇ τὸ μάθημα τῶν κατηχητικῶν μὲ μάθημα θρησκειολογίας ὅπου θὰ διδάσκονται ὅλες οἱ θρησκεῖες ὡς ἴσες μεταξύ των, έφ’ὅσον «ἕνας εἶναι ὁ Θεός», εἴτε λέγεται Ἀλλάχ, εἴτε Γιαχβέ, εἴτε Κρίσνα. Σὲ τελευταία ἀνάλυση ἡ πανθρησκεία καταργεῖ ὅλες τὶς θρησκεῖες. Τὸ Ἰσραὴλ εὑρίσκει τὴν δύναμη δημιουργίας τοῦ κράτους του στὴν συσπείρωση ποὺ πάντα πραγματοποιεῖ γύρω ἀπὸ τὸν Θεό του, τὸν Γιαχβέ. Ἡ Ἑλλὰς ἄς παραδειγματισθῇ ἀπὸ τὸ Ἰσραήλ, διαφορετικά, ἡ θέση ὀπαδῶν τοῦ «ἕνας εἶναι ὁ Θεός» κατεδαφίζει τὸν ἑλληνισμό, ἀλλὰ καὶ τὸ ἴδιο τὸ ἑλληνικὸ κράτος. Ὁμοίως, ἥ ἔκφραση «ὁ Θεὸς εἶναι Ἕλλην», κατὰ τὸ «ὁ Γιαχβέ εἶναι Ἑβραῖος», ἀκολουθεῖ  τὴν παραπάνω λογική καὶ εἶναι ἡ λαϊκὴ ἑρμηνεία τῆς βασικῆς ἀληθείας ὅτι χωρὶς τοὺς Ἕλληνες ὁ χριστιανισμὸς, μετὰ τὸν θάνατο καὶ τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ θὰ εἶχε παραμείνει μία ἑβραϊκὴ αἵρεση περιορισμένων διαστάσεων. Ἄλλωστε, τὴν σχέση αὐτὴ χριστιανισμοῦ καὶ ἑλληνισμοῦ τὴν άνεγνώρισε καὶ ὁ πρώην πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄, ὅταν σὲ μία περίφημη ὁμιλία του τῆς 12^ης Σεπτεμβρίου 2006, στὸ γερμανικὸ πανεπιστήμιο τοῦ Ῥέγκενσμπουργκ , ἐδήλωσε ὅτι ὁ δυτικὸς χριστιανισμὸς εἶχε ἀκολουθήσει στραβὸ δρόμο μετὰ τὴν Ἀναγέννηση, κάτι ποὺ ἐξηγεῖ τὴν παρακμή του, ἐπειδὴ εἶχε καταλάβει τὸν ἑλληνισμὸ ὡς ἀποκομμένο ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία. Ἔπρεπε, εἶπε, ὁ χριστιανισμὸς νὰ ἐπιστρέψῃ στὸ Βυζάντιο, διαφορετικὰ ὁ χριστιανισμὸς ἐκαθίστατο ἀνεξήγητος. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ, στὰ γραπτά μου, τὸν ἐπωνόμασα «ὁ Ἕλλην πάπας». (Βλέπε στὸ τεῦχος 41, Φθινοπώρου 2006, τοῦ περιοδικοῦ Ἐνδιάμεση Περιοχή, τὸ ἄρθρο μου, «Ὁ Ἕλλην πάπας: Τὸ πλήρες ἐπαναστατικὸ κείμενο ἐπαναφορᾶς τοῦ ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας».

Δημήτρης Κιτσίκης                     15 Δεκεμβρίου 2015

249 - Ἡ Γενοκτονία τῶν Ἑβραίων καὶ οἱ Παλαιστίνιοι

249 -  Ἡ Γενοκτονία τῶν Ἑβραίων καὶ οἱ Παλαιστίνιοι

Ἡ Ἱστορία πάντα θριαμβεύει. Ἁπλῶς χρειάζεται χρόνος ἕως ποὺ νὰ ἀποκαταστήσῃ τὴν ἀλήθεια. Ὅλα τὰ ἐγχειρίδια τοῦ κόσμου βρίθουν ἀπὸ μύθους ποὺ μεταδίδονται στοὺς πολῖτες ἀπὸ τὸ Δημοτικὸ καὶ τοὺς φανατίζουν. Κάτι ξέρουμε στὴν Ἑλλάδα μὲ τοὺς τεραστίους μύθους περὶ τῆς Ἱστορίας μας ποὺ εὑρίσκονται στὰ ἀναγνώσματα τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου μὲ τοὺς ὁποίους ἐνηλικιώνονται οἱ Ἕλληνες καὶ ὅταν γίνουν πολῖτες κουβαλοῦν μαζί τους βουνὰ ἀπὸ ψευδεῖς ἀντιλήψεις.

Ἡ ἀσθένεια τοῦ ἀντισημιτισμοῦ προέρχεται ἀποκλειστικὰ ἀπὸ τοὺς Φράγκους καὶ δὴ ἀπὸ τοὺς Ἀγγλοσάξωνες. Ὁ χριστιανικὸς ὀρθόδοξος ἀνθεβραϊσμὸς ποὺ κατηγορεῖ τοὺς Ἑβραίους τῆς ἐποχῆς τῆς Ῥώμης καὶ τὸν Ἰούδα γιὰ τὸν θάνατο τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι ἀντισημιτισμός. Ἀντιθέτεως, στὸ δεύτερο ἥμισυ τοῦ ΙΘ΄αίῶνος ἡ Δύση, στὴν Γαλλία, τὴν Ἀγγλία καὶ παντοῦ στὴν Φραγκιά, ὁ ἀντισημιτισμὸς ἐπῆρε τεράστιες διαστάσεις καὶ μετεδόθη καὶ στὴν Γερμανία ὅπου ἐκατοίκουν καὶ οἱ περισσότεροι Ἑβραῖοι.

Συγκεκριμένα, ὁ σύζυγος τῆς κόρης τοῦ Βάγνερ, ὁ Βρεταννὸς Houston Stewart Chamberlain (1855-1927), περισσότερο καὶ ἀπὸ τὸν Γάλλο Γκομπινώ, λάτρης τῆς γερμανικῆς ῥομαντικῆς κουλτούρας, ποὺ εἶχε πάρει τὴν γερμανικὴ ὑπηκοότητα καὶ ἐξεθείαζε τὴν ἀνωτερότητα τῆς «τευτονικῆς φυλῆς», ὑπῆρξε κύριος ἐμπνευστὴς τοῦ θεωρητικοῦ τοῦ ναζισμοῦ, Ἀλφρέδου Ῥόζενμπεργκ. Οἱ Βρεταννοὶ ἐδίδαξαν στοὺς Γερμανοὺς τὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως καὶ  τὴν μαζικὴ καύση τῶν ἀνθρώπων σὲ φούρνους.

Ὅταν, μετὰ τὸ 1917, οἱ Ἑβραῖοι ἀπεφάσισαν νὰ ἐπανέλθουν στὴν χώρα τῶν προγόνων τους, τὴν Παλαιστίνη, οἱ πολιτιστικὰ καθυστερημένοι Ἄραβες σουννῖτες τῆς περιοχῆς, ποὺ ἀπὸ αἰῶνες τοὺς περιφρονοῦσαν οἱ Ὀθωμανοὶ καὶ οἱ Πέρσες γιὰ τὸν θρησκευτικό τους φανατισμό, ἐδέχθησαν νὰ πουλήσουν τὴν ἀκτὴ τῆς Παλαιστίνης στοὺς Ἑβραίους ἀποίκους ποὺ ἦταν ἐκτάσεις ἐρημικές, τὶς ὁποῖες οἱ Ἄραβες δὲν εἶχαν ποτὲ ἀξιοποιήσει καὶ δὲν ἦσαν σὲ θέση νὰ ἀξιοποιήσουν, νομίζοντας ὅτι πουλῶντας ἄμμο ἐκορόϊδευαν τοὺς κουτόφραγκους Ἑβραίους.

Ὅταν στὸν Μεσοπόλεμο οἱ Ἑβραῖοι ἐπεξέτειναν τὸν ἀποικισμό τους στὴν ἀκτὴ τῆς Παλαιστίνης μετατρέποντας τὴν ἄμμο σὲ ὀπωροφόρα δένδρα, οἱ Ἄραβες ἐξύπνησαν καὶ ἔγιναν ὅλο καὶ πιὸ ἐπιθετικοί.

Ἐν τῶ μεταξὺ ὁ Χίτλερ, παίρνοντας τὴν ἀρχὴ στὴν Γερμανία, καὶ πάσχοντας ἀπὸ τὴν φραγκικὴ ἀσθένεια τοῦ ἀντισημιτισμοῦ, ἦταν ἀποφασισμένος νὰ ξεφορτωθῆ ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας του ποὺ ἦσαν Ἑβραῖοι, ἀλλὰ  βαθειὰ Γερμανοὶ στὸ πνεῦμα. Ἤθελε νὰ τοὺς ὑποχρεώσῃ νὰ φύγουν ἀπὸ τὴν χώρα καὶ νὰ πᾶνε νὰ ἐγκατασταθοῦν στὴν Παλαιστίνη, κάτι ποὺ συνέφερε καὶ τοὺς σιωνιστὲς ἀλλὰ ποὺ ἐπανικόβαλε τοὺς Ἄραβες. Ἀπὸ ἐκεῖ προέρχεται καὶ ἡ πολὺ διαδεδομένη φήμη ὅτι ἡγέτες τῆς ἑβραϊκῆς γερμανικῆς κοινότητος συνηργάσθησαν μὲ τὸ Γ΄Ῥάϊχ, στὴν πρώτη φάση του, ἐλπίζοντας ὅτι ὁ Χίτλερ θὰ τὴν βοηθοῦσε νὰ μεταναστεύσῃ στὴν Παλαιστίνη.

Καὶ τότε, πανικόβλητοι οἱ Ἄραβες ἐθνικιστές, ἔστειλαν τὸν μουφτῆ τῆς Ἱερουσαλήμ,  τὸν Mohammed Amin al-Husseini (1895-1974) στὸ Βερολῖνο, στὶς 28 Νοεμβρίου τοῦ 1941, νὰ θερμοπαρακαλέσῃ  τὸν Χίτλερ νὰ κάψῃ τοὺς Ἑβραίους παρὰ νὰ τοὺς ἐκδιώξῃ ἀπὸ τὴν Γερμανία καὶ νὰ πᾶνε νὰ ἐγκατασταθοῦν στὴν Παλαιστίνη. Αὐτὸ ἐδήλωσε ὁ πρωθυπουργὸς τοῦ Ἰσραὴλ Βενιαμὶν Νετανιάχου, ἐπαναφέροντας τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια καὶ οἱ Φράγκοι, ἀκόμα καὶ οἱ ἴδιοι οἱ Γερμανοὶ τοῦ ἔπεσαν ἐπάνω δηλώνοντας, λάθος, ἐμεῖς οἱ Γερμανοὶ εἴμεθα ὑπεύθυνοι τῆς ἀναμφισβητήτου κατὰ τὰ ἄλλα γενοκτονίας. Γιατί; Διότι στὴν σημερινὴ ἐποχὴ ἀθρόας μεταναστεύσεως μουσουλμάνων σουννιτῶν στὴν Εὐρώπη, συμφέρει τοὺς Φράγκους ἡ διαιώνιση τοῦ μύθου τῶν καλῶν σουννιτῶν ποὺ βάζει σὲ κίνδυνο τὸ σπαρτιατικὸ κράτος τοῦ Ἰσραήλ.

Σήμερα ὁ κύριος κίνδυνος γιὰ ὅλους τοὺς γείτονες τῆς Μεσογείου καὶ τοῦ Ἰρὰν καὶ γενικὰ τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν, σιϊτῶν, Ἀλεβιτῶν (Ἀλαουί) καὶ Ἀλεβήδων, εἶναι οἱ φανατικοὶ μουσουλμᾶνοι  σουννῖτες, ἐνῷ τὸ Ἰσραὴλ παραμένει ὁ φυσικὸς σύμμαχος τῶν χωρῶν τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου καὶ ἡμῶν τῶν Ἑλλήνων. Οἱ εἵλωτες τῆς Γάζας σφυροκοποῦνται συστηματικὰ κάθε χρόνο ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλινοὺς  Σπαρτιᾶτες, ἀπαραίτητη πολεμικὴ ἄσκηση διαρκείας γιὰ τὴν ἐτοιμότητα τοῦ ἰσραηλινοῦ στρατοῦ. Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες πρέπει νὰ παραμερίσουμε τὶς δακρύβρεχτες αἰσθηματικὲς ἐξάρσεις τοῦ τύπου τῆς κυρᾶς Τασίας καὶ νὰ ὁπλισθοῦμε κατὰ τοῦ ἰσλαμιστικοῦ κινδύνου.

Δημήτρης Κιτσίκης                                 21 Ὀκτωβρίου 2015

246 - Ἡ Κρήτη ὡς μελλοντικὸ ἀνεξάρτητο κράτος

246 - Ἡ Κρήτη ὡς μελλοντικὸ ἀνεξάρτητο κράτος

Μετὰ τὴν πτώση τοῦ κομμουνιστικοῦ στρατοπέδου καὶ τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως τὸ 1991, οἱ Δυτικὲς Μεγάλες Δυνάμεις ἐπανῆλθαν στὴν πολιτικὴ διαμελισμοῦ καὶ διαμερισμοῦ τῶν ἐδαφῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ποὺ εἶχαν ξεκινήσει στὰ τέλη τοῦ ΙΗ΄αίῶνος μὲ τὸ Ἀνατολικὸ Ζήτημα κατατεμαχισμοῦ τῆς Ὀθωμανικῆς, πρώην Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, πολιτικὴ ποὺ εἶχε ἀνασταλλῆ κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου.

Οἱ Ἕλληνες τοῦ κρατιδίου, ὡς συνήθως ἀστοιχείωτοι, παρηκολούθουν ὡς θεατὲς τὸν διαμελισμὸ αὐτὸ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς χωρὶς νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ ἕνα μέρος εὐρυτέρου σχεδίου διαμελισμοῦ καὶ τῶν Βαλκανίων, δηλαδὴ μία ὁλοκλήρωση τοῦ γενικοῦ διαμελισμοῦ ἀπὸ Ἀδριατικῆς μέχρι Περσίας τῶν ὑπολειμμάτων τῆς πάλαι ποτὲ Αὐτοκρατορίας τῆς Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς.

Ἡ θαλασσία Ἀγγλοσαξωνικὴ Δύναμις (Ἀγγλία-ΗΠΑ) ἐχρησιμοποίησε καὶ συνεχίζει νὰ χρησιμοποιῇ ὡς ὅπλο διαμελισμοῦ τὴν δυτικόφερτη ἰδεολογία τοῦ ἐθνικισμοῦ καὶ τοῦ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ ποὺ ἐξ ὁρισμοῦ διχάζει ἐφ’ὅσον ἡ ἐπέκταση ἑνὸς ἔθνους ὑποχρεωτικὰ πραγματοποιεῖται εἰς βάρος ἄλλου ἔθνους. Ἔτσι ὁ ἑλληνοκεντρισμὸς ποὺ στὸν χῶρο τῆς πολυεθνικῆς αὐτοκρατορίας τοῦ Βυζαντίου-Ὀθωμανίας εἶχε ἐξαπλώσει τὸν ἑλληνισμὸ ἀπὸ τὸν Δούναβη μέχρι τὸν Περσικὸ Κόλπο καὶ ἀπὸ τὴν Κριμαία μέχρι τὴν Αἴγυπτο, ἀντεκατεστάθη τὸ 1910-1922 μὲ τὸν βενιζελικὸ ἐθνικισμὸ τῆς Μεγάλης Ἰδέας, ὑπὸ τὴν ἐνθάρρυνση τοῦ Λονδίνου, ἐγκαθιστῶντας τὸ κράτος τῶν Άθηνῶν στὴν Μικρὰ Ἀσία ὡς πρῶτο Ἰσραήλ. Ἡ ἀποτυχία τοῦ πρώτου τούτου Ἰσραὴλ ἔφερε μετὰ τὸ 1922 τὴν θεαματικὴ καὶ συνεχῆ συρρίκνωση τοῦ ἑλληνισμοῦ ἡ ὁποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Ἐν τῷ μεταξὺ ἡ θαλασσία δύναμη, μετὰ τὸ 1948, προώθησε μὲ τὸν ἴδιο διαμελιστικὸ στόχο τῆς Περιοχῆς, ἕνα δεύτερο Ἰσραήλ, αὐτὸ τῆς Ἱερουσαλήμ, μέχρι στιγμῆς ἀπόλυτα ἐπιτυχὲς, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἀποτυχία τοῦ πρώτου Ἰσραὴλ τῶν Ἀθηνῶν.

Ὁ στόχος τῆς θαλασσίας ἀγγλοσαξωνικῆς Δυνάμεως, ἐκτὸς ἀπὸ γεωπολιτικός, κατὰ τῆς ῥωσικῆς καθόδου, ὑπῆρξε ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου καὶ ὁ ἔλεγχος τῶν πηγῶν ὑδρογονανθράκων, τὸ 1919 τῆς Περσίας, τὸ 1946 τῶν ἀραβικῶν χωρῶν καὶ σήμερα τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου, δηλαδὴ τοῦ χώρου Κρήτης-Αἰγύπτου-Κύπρου-Ἰσραήλ.

Ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ ΙΗ’αἰῶνος, ἡ Ἀγγλία εἶχε ἐκδηλώσει τὴν προτίμησή της, ὅπως πρὸ αὐτῆς, ἡ Βενετία, ὄχι γιὰ ἐπεκταμένα ἠπειρωτικὰ ἐδάφη, ἀλλὰ γιὰ ἐμπορικὲς καὶ στρατηγικὲς σκάλες, ὅπως τὸν βράχο τοῦ Γιβραλτάρ, τὴν Μάλτα, τὴν Κρήτη καὶ τὴν Κύπρο ἁλυσίδα ἐλέγχου τῆς Μεσογείου στὴν ὁποία προσετέθη, μετὰ τὸ 1948 καὶ τὴν ἀμερικανικὴ διαδοχή, καὶ τὸ Ἰσραήλ.

Συνεπῶς ἡ αὐτόνομη Κρήτη ἦταν πάντα στὸ στόχαστρο τῆς θαλασσίας ἀγγλοσαξωνικῆς δυνάμεως, πόσο μᾶλλον ποὺ σήμερα ἀνεγνωρίσθη ἡ θάλασσα πέριξ τῆς Κρήτης πλουσιωτάτη σὲ κοιτάσματα ὑδρογονανθράκων.

Ἡ πλήρης κατάρρευση τοῦ ἀθηναϊκοῦ κρατιδίου μετὰ τὸ 2009 μὲ καμμία ἀπολύτως προοπτικὴ ἀνακάμψεως ἔχει πείσει τὸν ἀμερικανικὸ παράγοντα ὅτι εἶναι ἀδύνατη ἡ ἐπιβίωση τοῦ σημερινοῦ κρατικοῦ σχήματος. Ὁ διαμελισμὸς ὁλοκλήρου τῆς χώρας ἔχει ἤδη δρομολογηθῆ καὶ εἶναι ζήτημα χρόνου. Τὸ πρῶτο τεμάχιο τῆς ἑλληνικῆς πολιτείας ποὺ θὰ ἀποσχισθῇ καὶ θὰ ἀνεξαρτητοποιηθῆ δύναται νὰ εἶναι ἡ Κρήτη.

Οἱ Ἀγγλοσάξωνες ἔχουν παρατηρήσει ὅτι οἱ μόνοι ζωντανοί, δραστήριοι καὶ δημιουργικοὶ Ἕλληνες ποὺ ἔχουν ἀπομείνει ἀνήκουν κατὰ τὸ πλεῖστον σὲ δύο κατηγορίες: τοὺς ἐκ Μικρασίας καὶ τοὺς ἐκ Κρήτης. Ὅταν συναντᾷς στὸν δρόμο ἕναν δημιουργικὸ Ἕλληνα, τὶς περισσότερες φορὲς πρόκειται γιὰ Μικρασιάτη ἤ Κρητικό.

Τὸ ὅπλο ὁλοκληρώσεως τοῦ διαμελισμοῦ τῆς Ἑλλάδος ποὺ θὰ χρησιμοποιήσουν οἱ Ἀγγλοσάξωνες θὰ εἶναι καὶ πάλι ὁ ἐθνικισμός. Γι αὐτὸ καὶ δὲν ἀποκλείεται  νὰ προωθήσουν τὶς ἐγχώριες ἑλληνικὲς ἐθνικιστικὲς δυνάμεις, ὅπως φερ’εἰπεῖν τὴν Χρυσῆ Αὐγή, γιὰ νὰ προκαλέσουν πόλεμο μὲ τοὺς γείτονες τῆς Ἑλλάδος, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι, μετὰ τὴν προβλεπομένη ἧττα της, ἡ Ἑλλὰς θὰ συρρικνωθῇ περαιτέρω ὅπως τὸ 1922.

Δημήτρης Κιτσίκης                                 6 Ὀκτωβρίου 2015

221 – Ἐθνικὴ ἤ κοινωνικὴ ἐπανάσταση χωρὶς ὅπλα εἶναι ἀδύνατη

221 – Ἐθνικὴ ἤ κοινωνικὴ ἐπανάσταση χωρὶς ὅπλα εἶναι ἀδύνατη

Χωρὶς ὅπλα δύνασαι νὰ ἐπιτύχῃς μεταρρύθμιση ἐντὸς συστήματος. Χωρὶς ὅπλα δύνασαι νὰ ἐπιτύχῃς προσωπικὴ πνευματικὴ ἐπανάσταση στὰ μοναστήρια. Ὅμως μέσα στὴν κοινωνία ἐπανάσταση χωρὶς βία, δηλαδὴ χωρὶς ὅπλα εἶναι ἀπολύτως ἀδύνατη.

Στοὺς πρώτους αἰῶνες μ.Χ. ὁ χριστιανισμὸς ἐπορεύθη χωρὶς βία, συνεπῶς ἀνεπιτυχῶς. Στὸν Δ΄ αἰῶνα ἐνεφανίσθη  ἕνας στρατηγός-αὐτοκράτωρ, ὁ Κωνσταντῖνος, ὁ ὁποῖος γιὰ νὰ ἀποκτήσῃ ἀπόλυτη ἐξουσία κατατροπώνοντας τὸν συναυτοκράτορά του, τὸν Μαξέντιο, τὸ 312, ἀδελφὸ τῆς συζύγου του, ἐχρησιμοποίησε τοὺς χριστιανοὺς ὁπλῖτες του κάνοντάς τους νὰ πιστεύσουν ὅτι εἶχε ἰδῆ τὸν σταυρὸ νὰ τοῦ προστάζῃ νὰ νικήσῃ. Ὁ Κωνσταντῖνος ἀπεκεφάλισε τὸν Μαξέντιο, ἐκάρφωσε τὴν κεφαλή του ἐπάνω σὲ παλοῦκι καὶ τὴν περιέφερε στοὺς δρόμους τῆς Ῥώμης. Ἔκτοτε ἡ χριστιανικὴ ἐκκλησία ἐβασίλευσε ἐπὶ τῆς αὐτοκρατορίας μὲ τὴν βία καὶ...σωστά!

Ὁ ἑβραϊκὸς λαὸς, ὅπως καὶ ὁ ἑλληνικός, ἐθεώρει τὸν ἑαυτό του περιούσιο. (Καὶ οἱ δύο σωστά). Στοὺς νεωτέρους χρόνους ὁ ἑβραϊκὸς λαὸς ἐπέτυχε ἐνῷ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἀπέτυχε. Γιατί; Διότι ὁ πρῶτος ἔκαμε ἐπανάσταση, χρησιμοποιῶντας βία, σὲ τρεῖς φάσεις:  Πρώτη φάση: Ἐπάνοδος τοῦ λαοῦ στὴν Παλαιστίνη, κυριεύοντάς την μὲ ἔνοπλη τρομοκρατία, μέχρι τὸ 1948. Δεύτερη φάση: Ἐγκαθίδρυση σπαρτιατικοῦ στρατιωτικοῦ σοσιαλισμοῦ μὲ τὰ κιμπούτς, μετὰ τὸ 1948. Τρίτη φάση: Παγκοσμία ἐξάπλωση, μετατρέποντας τὴν τοπικὴ Μεγάλη Ἰδέα τοῦ ἑβραϊκοῦ ἐθνικισμοῦ, ὀνόματι σιωνισμός, σὲ παγκόσμιο σιωνισμό, ἀγκυροβολημένο σὲ μία μεγάλη δύναμη, τὶς ΗΠΑ, ὑπὸ τὴν ὀνομασία ἀγγλοσιωνισμὸ καὶ ὑποχρεωτικὰ συνεργαζόμενο μὲ τὸν καπιταλισμό.

Ἡ ἀντιγραφὴ μοντέλων δὲν εἶναι ποτὲ ἐπιτυχής. Ἡ Ἑλλὰς δὲν δύναται ποτὲ νὰ γίνῃ Δανία, Ἑλβετία ἤ Ἰσραήλ. Πρέπει νὰ οἰκοδομήσῃ τὸ ἰδικό της μοναδικὸ πρότυπο. Ὅμως, μὲ ἀκραία ἐπανάσταση, συνεπῶς, ὑποχρεωτικά, μὲ τὴν βία τῶν ὅπλων.

Τὸ ἑλληνικὸ μοντέλο ποὺ προέτεινα και συνέχισα νὰ προτείνω  σὲ ὅλη μου τὴν σταδιοδρομία εἶναι  πολὺ συγκεκριμένο: Πολιτισμικά: Ἐνδιάμεση Περιοχή καὶ Ἑλληνοτουρκισμός (Βλέπε τὴν διατριβὴ τοῦ Χρήστου Κυπραίου, "The Ideology of Hellenoturkism, from George of Trebizond to Dimitri Kitsikis", Bilgi University, Κωνσταντινούπολη, 2015).  Πολιτικά: Ἑλληνοτουρκικὴ Συνομοσπονδία ὡς νεωτέρα μορφὴ τῆς Βυζαντινωθωμανικῆς (βυζαντινω... μὲ ὠμέγα) Αὐτοκρατορίας. Καθεστωτικά: Ἀπόλυτη μοναρχία, ὁλοκληρωτισμός, ἐθνικομπολσεβικισμός. Γεωπολιτικά: Θάλασσα περιστοιχισμένη μὲ στεριά, δηλαδὴ κράτος τοῦ Αἰγαίου βασισμένο στὴν ἀγγλοσαξωνικὴ θαλασσία δύναμη, τὶς ΗΠΑ καὶ τὸ Ἰσραήλ. Παγκοσμικά: Πολυκεντρικὸ καὶ ὄχι Διπολικὸ  σύστημα Μεγάλων πολιτικῶν Συνόλων, πέραν τῶν ἐθνοκρατῶν, στὸ ὁποῖο θὰ ἐντάσσεται καὶ ἡ Ἑλληνοτουρκικὴ Συνομοσπονδία. Θρησκευτικά: Παλαιοημερολογιτικὴ Ὀρθοδοξία συνδεδεμένη μὲ τὴν Βαλκανικὴ καὶ Ῥωσικὴ Ὀρθοδοξία, συνεργαζομένη μὲ τὸν Ἀλεβισμὸ καὶ τὴν Ἑλληνικὴ (Ἀρχαία) Θρησκεία. Γλωσσικά: Παγκοσμιοποίηση τῆς ἑλληνικῆς πολυτονικῆς παραδοσιακῆς γλώσσας μέσῳ πολιτισμικοῦ ἑλληνικοῦ σιωνισμοῦ, βασισμένη στὴν αὐτονόητη παγκοσμία ἀποδοχὴ ἀπὸ χιλιάδων ἐτῶν τοῦ ἑλληνικοῦ Λόγου. Κοινωνικά: Συνεργασία μὲ τὸ ἑλληνικὸ πλοιοκτητικὸ κεφάλαιο καὶ μέσῳ αὐτοῦ ἐπιρροὴ ἐπὶ τοῦ παγκοσμίου τραπεζικοῦ συστήματος. Ὑπαγωγὴ τοῦ ἑλληνικοῦ ἰδιωτικοῦ κεφαλαίου στὴν πολιτικὴ βούληση χωρὶς ὑπέρμετρες ἐθνικοποιήσεις. Πνευματικὰ καὶ Παιδευτικά: Ἀριστοκρατικὴ πλατωνικὴ παιδεία. Ἰδιωτικὰ Πανεπιστήμια. Ἐξαφάνιση τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων καὶ τῶν κλειστῶν ἐπαγγελμάτων. Μετατροπὴ τοῦ ἑλληνοτουρκικοῦ χώρου σὲ παγκόσμιο πνευματικὸ κέντρο, γύρω ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολη, τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ τὴν Βασιλεύουσα.

Δημήτρης  Κιτσίκης                                   6 Αὐγούστου 2015

184 - Ὁ φανατισμός, ὑψίστη ἀσθένεια τῶν ἰδεολογιῶν καὶ τῆς θρησκείας!

184 - Ὁ φανατισμός, ὑψίστη ἀσθένεια τῶν ἰδεολογιῶν καὶ τῆς θρησκείας!

Ὁ φανατισμὸς τρώει τὰ σωθικὰ τῶν λαῶν. Ἀκόμη καὶ τοῦ λαοῦ τοῦ Πλάτωνος. Οἱ Ἀρχαῖοι δὲν ἦσαν  φανατικοί, οἱ χριστιανοί εἶναι. Οἱ ὀπαδοὶ τῆς ἑλληνικῆς θρησκείας καὶ τοῦ περσικοῦ ζωροαστρισμοῦ δὲν ἦσαν φανατικοί. Οἱ ὀπαδοὶ τῶν θρησκειῶν τῆς Βίβλου εἶναι φανατικοί: ἑβραῖοι, χριστιανοί, μουσουλμᾶνοι. Ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «προστάτης τῶν γραμμάτων», ἔσπρωχνε τοὺ ὀπαδοὺς του νὰ καταστρέφουν τοὺς πνευματικοὺς θησαυροὺς τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, ὅπως σήμερα τὸ κάνουν οἱ φανατικοὶ ἰσλαμιστές μὲ τὰ ἀρχαῖα μνημεῖα καὶ τὰ δῆθεν εἰδωλολατρικὰ ἔργα τέχνης. Διαβάζουμε στὴν Βικιπαιδεία ὅτι «στὶς ἀρχὲς τοῦ Ε΄ μ.Χ. αἰῶνος, ὁ Θεοδώρητος στὸ ἔργο του Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, ἀναφέρει ὅτι ὁ ναὸς τῆς Ἀρτέμιδος Ἐφέσου ὑπέστη ξανὰ καταστροφὴ μὲ ἐντολὴ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ἐνῷ ὁ νόμος τοῦ Ἀρκαδίου, τὸ 399, ἀπηγόρευε τὴν καταστροφὴ τῶν ἀρχαίων ναῶν». Καὶ ἡ γαλλικὴ Βικιπαιδεία προσθέτει: «Τὸ 401, ὁ ναὸς τῆς Ἀρτέμιδος κατεστράφη ἀπὸ ἕναν ὄχλο ποὺ ὡδηγοῦσε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος».

Ὁ πατὴρ Ἰωάννης Ῥωμανίδης μᾶς ἐδίδαξε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία ὄχι μόνον δὲν εἶναι θρησκεία, ἀλλὰ καὶ θεραπεύει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν ἀσθένεια τῆς θρησκείας, γράφοντας τὰ ἑξῆς συνταρακτικά (βλέπε τὸ ἄρθρο του στὸ τριμηνιαῖο περιοδικό μου Ἐνδιάμεση Περιοχή, θέρος 1998, σ. 10): «Πολλοὶ Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ καὶ Ἑβραῖοι δὲν συμμετέχουν ἐνεργῶς στὴν παραδοσιακὴ θεραπεία τῆς ἀρρώστιας τῆς θρησκείας ποὺ ὅμως ὑποτίθεται πὼς εἶναι στὴν βάση τῶν δοξασιῶν τους καὶ τῶν δραστηριοτήτων τους. Γι  αὐτὸ καὶ μερικὲς φορὲς εἶναι σὲ θέση νὰ ξεπεράσουν ἄλλους σὲ σκληρότητα καὶ βαρβαρότητα. Πάντως, ἡ ἰδέα ὅτι ἡ θρησκεία εἶναι χρήσιμη καὶ ἀναγκαία γιὰ τὴν κοινωνία εἶναι τελεία ἀνοησία. Ὑπάρχουν ἱστορικὲς περιπτώσεις στὶς ὁποῖες συναντοῦμε ἀνθρώπους ποὺ ἐπίστευαν καὶ ἀκόμη πιστεύουν ὅτι θὰ ἔχουν εἰδικὰ προνόμια στὸν παράδεισο [καὶ ὄχι μόνον οἱ μουσουλμᾶνοι] ἐπειδὴ ἐσκότωσαν καὶ ὑποδούλωσαν ἄλλους ἀνθρώπους, μάλιστα δὲ πὼς θὰ ἱκανοποιηθοῦν ἐκεῖ οἱ αἰσθήσεις τους!»

Σήμερα, 21 Μαρτίου, ἑορτάζουμε τὴν μεγάλη ἑορτὴ τοῦ ἰρανικοῦ ἀριανοῦ ζωροαστρισμοῦ τοῦ ἀπολλωνίου φωτός, πυρὸς καὶ ἀνοίξεως, κατὰ τῆς σεληνιακῆς βαρβαρότητος τῶν Ἀράβων τῆς σαουδικῆς ἐρήμου, τὴν ἑορτὴ τῆς ἀρχῆς τοῦ χρόνου, τὸ Νορούζ. Πρωτοχρονιὰ ποὺ ἐφέτος σημαδεύεται ἀπὸ τὴν ἐπάνοδο στὸ προσκήνιο, ὡς μεγάλης δυνάμεως, τῆς Τεχεράνης, ἡ ὁποία, χάρη στὴν ἠλιθία πολιτικὴ τῶν Ἀμερικανῶν, ἐλέγχει ἤδη τέσσερα κράτη: Ἰράκ, Συρία, Λίβανο καὶ Γιεμένη. Μὲ τὴν προβλεπομένη ἐπάνοδο τῆς μοναρχίας στὸ Ἰράν ποὺ θὰ ἐλέγχῃ τὴν πυρηνική του δύναμη, ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχὴ θὰ ἐπανεύρῃ τὴν μεγαλεξανδρινὴ ἰσχύ της μὲ μία συμμαχία Ἑλλάδος-Ἰσραήλ-μοναρχικοῦ Ἰράν, στὴν ὁποία, μετὰ τὴν πτώση τοῦ Ἔρντογαν δύναται νὰ προστεθῇ καὶ ἡ Τουρκία. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θὰ συσταθοῦν οἱ δύο συνομοσπονδίες ποὺ ἀπὸ δεκάδες χρόνια, ὡς γεωπολιτικός, ἔχω σχεδιάσει ἐπὶ χάρτου: ἡ ἑλληνοτουρκικὴ συνομοσπονδία καὶ ἡ περσοσιϊτικὴ συνομοσπονδία ποὺ μαζὶ θὰ καλύπτουν τὸν μεγαλεξανδρινὸ χῶρο ἀπὸ Ἀδριατικῆς μέχρι Κίνας. Καὶ νὰ μὴν διαμαρτυρηθοῦν  μὲ εἰρωνεῖες, τὰ μέτρια μυαλὰ τῶν ῥεαλιστῶν, διότι ὅπως ἔγραφε σὲ βιβλίο του ὁ περίφημος Γάλλος παλαιοντολόγος καὶ φιλόσοφος Pierre Teilhard de Chardin, διευθυντὴς στὸ Ἐθνικὸ Κέντρο Ἐπιστημονικῶν Ἐρευνῶν τῆς Γαλλίας (CNRS) :  «Οἱ οὐτοπιστὲς καὶ ὄχι οἱ ῥεαλιστὲς ἔχουν ἐπιστημονικὰ δίκαιο» (L’avenir de l’homme, Paris, Seuil, σ.96). Δυστυχῶς οἱ Ἕλληνες ἔπαυσαν νὰ δημιουργοῦν διότι ἔπαυσαν νὰ ὀνειρεύονται.

Δημήτρης Κιτσίκης                     21 Μαρτίου 2015 

179 - Ὁ βασιλιᾶς εἶναι γυμνός: Ὁ Βαρουφάκης ὡς ταχυδακτυλουργός

179 - Ὁ βασιλιᾶς εἶναι γυμνός: Ὁ Βαρουφάκης ὡς  ταχυδακτυλουργός

 Μεταρρύθμιση ἤ ἐπανάσταση;  Αὐτὸ εἶναι τὸ μόνιμο δίλημμα τοῦ σοσιαλισμοῦ ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ 1890, μὲ τὴν ἐμφάνιση τοῦ Ἐδουάρδου Μπέρνσταϊν (1850-1932), Γερμανοῦ θεωρητικοῦ τοῦ ἐξελικτικοῦ (ῥεφορμιστικοῦ) σοσιαλισμοῦ ποὺ ἵδρυσε τὴν σημερινὴ σοσιαλδημοκρατία ὡς ἀριστερὸ παρακλάδι τοῦ φιλελευθερισμοῦ-καπιταλισμοῦ, μὲ  τὸ ὁποῖο ἀντετίθετο ὡς ὑπέρμαχος τῆς κοινοβουλευτικῆς ἀστικῆς δημοκρατίας, στὸν ὁλοκληρωτικὸ μονοκομματικὸ σοσιαλισμὸ τῶν δύο τάσεων: φασισμοῦ-ἐθνικοσοσιαλισμοῦ καὶ μαρξισμοῦ-λενινισμοῦ τῆς δικτατορίας τοῦ προλεταριάτου.

Ὁ σοσιαλιστικὸς αὐτὸς ῥεφορμισμὸς διατείνεται ὅτι εἶναι ἐφικτὴ ἡ μετουσίωση τοῦ καπιταλισμοῦ σὲ σοσιαλιστικὴ κοινωνία χωρὶς χρησιμοποίηση βίας, κάτι ἄκρως οὐτοπικό. Οἱοδήποτε κοινωνικὸ σύστημα θὰ ἀμυνθῇ μέχρι θανάτου, μὲ τὴν βία τοῦ χρήματος καὶ τῶν ὅπλων κατὰ οἱασδήποτε προσπαθείας καταλύσεώς του. Οὐδεὶς θὰ περιμένῃ νὰ μαχαιρωθῇ χωρὶς νὰ ἀντιδράσῃ. Τὸ ἐρώτημα ἐὰν εἶναι κανεὶς ὑπὲρ ἤ κατὰ τῆς βίας δὲν ἔχει νόημα. Ἡ βία εἶναι  ὑποχρεωτικὴ γιὰ ἀλλαγὴ συστήματος ἑνῷ ὁ ῥεφορμισμὸς δύναται νὰ ἀποδώσῃ μόνον γιὰ τὴν ἐπίτευξη ἐπιφανειακῶν ἀλλαγῶν ἐντὸς συστήματος. Οἱ δύο συνιστῶσες τοῦ σοσιαλισμοῦ, δηλαδὴ ὁ φασισμός-ἐθνικοσοσιαλισμὸς τῆς μικροαστικῆ τάξεως, βασισμένος στὴν συνεργασία τῶν λαϊκῶν τάξεων κατὰ τῶν ὀλιγαρχῶν καὶ ὁ μαρξισμός-λενινισμὸς βασισμένος στὴν πάλη τῶν τάξεων τῆς ἐργατικῆς τάξεως, χρησιμοποιοῦν ἐξ ὁρισμοῦ τὴν βία γιὰ τὴν ἐπικράτησή τους καὶ ἀλληλοσφάζονται μονίμως ὡς ἀδελφοφάδες, μεταξὺ τῶν μαυροσκούφηδων καὶ τῶν κοκκινοσκούφηδων, ἐνῷ ὁ ἐθνικομπολσεβικισμὸς τὸν ὁποῖο ὑπερασπίζομαι ἐγὼ στὴν Ἑλλάδα, προσπαθεῖ νὰ διαμορφώσῃ μία μαυροκόκκινη συμμαχία κατὰ τοῦ φιλελευθερισμοῦ-καπιταλισμοῦ, συνεπῶς καὶ ὑποχρεωτικὰ κατὰ τοῦ ῥεφορμισμοῦ τῆς σοσιαλδημοκρατίας. Δηλαδή, ὁ ἐθνικομπολσεβικισμὸς προωθεῖ μία συμμαχία τῶν δύο ἄκρων ἐναντίον τοῦ «δημοκρατικοῦ τόξου», κατὰ τὴν σωστὴ φρασεολογία τοῦ θλιβεροῦ  Γερμανοτσολιᾶ  Εὐαγγέλου Βενιζέλου.

Εἴτε ἡ τετράμηνη ἐκεχειρία ἐφαρμοσθῆ εἴτε ὄχι, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ Ἑλλὰς παραμείνῃ μετέωρη, χωρὶς νὰ ἔχῃ ὀπίσω της οἰκονομικὴ καὶ στρατιωτικὴ ἰσχὺ ποὺ μόνον μία μεγάλη δύναμη δύναται νὰ τῆς ἐξασφαλίσῃ, ὁ ταχυδακτυλουργὸς Βαρουφάκης θὰ παραμείνῃ γυμνὸς καὶ κάποια στιγμὴ κάποιος ἀπὸ τὸ πλῆθος θὰ ἀναφωνήσῃ ὅτι  ὁ βασιλιᾶς εἶναι γυμνός.

Ἡ Ῥωσία ἐτούτη τὴν στιγμὴ ἔχει μεγάλες οἰκονομικὲς καὶ στρατιωτικὲς δυσκολίες στὴν Συρία καὶ τὴν Οὐκρανία καὶ δύσκολα δύναται νὰ βοηθήσῃ ἀποτελεσματικὰ τὴν χώρα μας. Ἡ Κίνα ποὺ ἐνδιαφέρεται νὰ ἁλώσῃ οἰκονομικὰ τὴν Εὐρώπη ὡς σύνολο καὶ ἔχει ἐπιλέξει τὴν Ἑλλάδα ὡς θύρα εἰσόδου στὴν Εὐρώπη θέλει πάσῃ θυσίᾳ νὰ παραμείνῃ ἡ Ἀθήνα στὴν ΕΕ καὶ στὸ εὐρώ. Μένει ἡ Ἀμερικὴ μὲ τὴν Ἀγγλία ποὺ καὶ αὐτὴ εὑρίσκεται σὲ δεινὴ οἰκονομικὴ κατάσταση καὶ ἄν καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ  βοηθήσῃ τὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ ἀποδυναμώσῃ τὴν Γερμανικὴ Εὐρώπη καὶ νὰ ἀποτρἐψῃ τὴν ῥωσικὴ κάθοδο στὸ Αἰγαῖο, διστάζει νὰ τὴν ἀποκόψῃ τελείως ἀπὸ τὴν Εὐρώπη. Ἐνδεχόμενο ἀμερικανικὸ νέο σχέδιο Μάρσαλ πρὸς ὄφελος τῆς Ἑλλάδος ἀπαιτεῖ μία ἰσχυρὰ δημοσιονομικὴ Ἀμερικὴ ποὺ σήμερα δὲν ὑπάρχει.

Τὸν Νοέμβριο τοῦ 2011 εἶχα δηλώσει στὴν τηλεόραση ὅτι ἠτοιμάζετο στρατιωτικὸ πραξικόπημα, ἀλλὰ τὸ σχετικὸ you tube εἶχε ἀποσυρθῆ, μετὰ ἀπὸ μικρὸ χρονικὸ διάστημα, μὲ τὸ πρόσχημα ὅτι εἶχα πέσει ἔξω στὶς προβλέψεις μου, ἐνῷ στὴν πραγματικότητα τέτοιο σχέδιο πραξικοπήματος ὑπῆρχε ἀλλὰ εἶχε ματαιωθῆ.

Σήμερα ἡ συγκυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ ἔχει τὶς ἑξῆς δυνατότητες: α) Προσφυγὴ σὲ δημοψήφισμα γιὰ νὰ ἀποφασίσῃ ὁ λαὸς ἐὰν ἐπιθυμῇ τὴν ἐπιστροφή στὴν δραχμή. β) Νὰ κηρύξῃ χρεωκοπία. γ) Νὰ ἐπιστρέψῃ τὸν βασιλέα μὲ δημοψήφισμα ὡς διαιτητὴς τῆς ἑλληνικῆς πολιτικῆς ὑπεράνω κομμάτων, μὲ τὴν σύμφωνη γνώμη τῶν Ἀγγλοσαξώνων Ἄγγλων καὶ Ἀμερικανῶν καὶ τὴν ἀνοχὴ τῆς Ῥωσίας, στὰ πλαίσια μία νέας Γιάλτας στὴν Μαύρη Θάλασσα  καὶ τὸ Αἰγαῖο, ἀλλὰ καὶ συνομοσπονδιοποίηση Ἑλλάδος-Τουρκίας καὶ στρατηγικὴ συμφωνία Ἑλλάδος-Τουρκίας-Ἰσραήλ.

Ἐὰν ἡ συγκυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ ἀποτύχῃ στὴν παροῦσα συγκυρία ἀλλὰ καὶ δὲν δυνηθῇ νὰ πραγματοποιήσῃ κανένα ἀπὸ τὰ ἄνω σενάρια, ἀπομένει ἡ δυνατότητα «ἰσραηλοποιήσεως» τῆς Ἑλλάδος. Νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι τὸ 1948 τὸ Ἰσραὴλ ἱδρύθη ὡς σοσιαλιστικὸ κράτος καὶ ἐξειλίχθη σὲ καπιταλιστικὴ κοινωνία γιὰ νὰ λάβῃ τὴν ἀπαραίτητη  οἰκονομικὴ ὑποστήριξη τῶν Ἑβραίων καπιταλιστῶν τῆς Δύσεως. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο δύναται ἡ Ἑλλὰς νὰ κυβερνηθῇ ἀπὸ τὴν ἐθνικοσοσιαλιστικὴ Χρυσῆ Αὐγή, μὲ βασιλικὸ πολίτευμα καὶ μὲ τὴν πολιτικὴ ὑποστήριξη, μέσῳ τῆς ἑλληνικῆς δυναστείας, τῶν ἀγγλοσαξωνικῶν Δυνάμεων, ὡς καὶ μὲ τὴν οἰκονομικὴ ἐνίσχυση τῶν «ἐθνικῶν καπιταλιστῶν» τοῦ ἐφοπλιστικοῦ μας δυναμικοῦ καὶ τῆς διεθνοῦς ἑλληνικῆς ἰντελλιγκέντσιας. Γιὰ νὰ ἔχῃ ὅμως ἡ τελευταία αὐτὴ λύση δυνατότητες ἐπιτυχίας πρέπει νὰ ἀποδεκατισθῇ κυριολεκτικὰ ἡ «κολωνακιώτικη παρασιτικὴ ἀστικὴ τάξη», κάτι ποὺ δὲν ἠδυνήθη νὰ πραγματοποιήσῃ τὸ ΕΛΑΣ τοῦ 1944 οὔτε τὸ καθεστὼς τῆς 21^ης Ἀπριλίου καὶ ποὺ θὰ ἠδύνατο ἐνδεχομένως νὰ πραγματοποιήσῃ ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ ἐὰν στὴν παραστρατιωτική της ὀργάνωση (ἀναγκαία ὡς ἐκτελεστικὸ βραχίωνα γιὰ τὴν πάταξη τοῦ Κολωνακίου) προσετίθετο μία ἀμείλικτη πολιτικὴ κατὰ τῆς λαθρομεταναστεύσεως, βασισμένη στὴν χρησιμοποίηση μίας διεθνοῦς ἑλληνικῆς ἰντελλιγκέντσιας ἑβραϊκοῦ ἐπιπέδου ποὺ θὰ τῆς ἐπέτρεπε νὰ δημιουργήσῃ μία ἑλληνικὴ πνευματικὴ ἡγεσία ἀπηλλαγμένη ἀπὸ ἀντισημιτικὲς  καὶ  ἀντιτουρκικὲς ἀγκυλώσεις.

Τὸ 1922, ἡ Ἑλλὰς στὴν Μικρασία ὑπῆρξε ἕνα ἀποτυχημένο Ἰσραήλ. Ἡ ἑλληνικὴ ἰσχὺς δύναται σήμερα νὰ οἰκοδομηθῇ στὸν λίκνο τοῦ πολιτισμοῦ, τὴν Μικρασία, μόνον μὲ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ συνθήματος ὅτι «οἱ καλύτεροι Ἕλληνες εἶναι οἱ Τοῦρκοι» καὶ ὅτι «οἱ καλύτεροι Σπαρτιᾶτες εἶναι οἱ Ἰσραηλινοί». Ἐπειδὴ δὲ ὁ μέσος Ἕλλην εἶναι ἀπολύτως ἀδύνατον νὰ ἐννοήσῃ τὰ ἀνωτέρω, ὅπως οἱ Μακεδόνες ὁπλῖτες τοῦ Ἀλεξάνδρου ἦταν ἀδύνατον νὰ ἐννοήσουν ὅτι ὁ ἡγέτης τους γιὰ νὰ ἐξαπλώσῃ τὸν ἑλληνισμὸ στὴν Ὑφήλιο ἔπρεπε  νὰ χρισθῇ βασιλεὺς τῶν Περσῶν, ἡ μόνη λύση εἶναι νὰ ἐμφανισθῇ ὁ πολιτικὸς ἥρωας μὲ σιδερένια θέληση γιὰ νὰ κραυγάσῃ ὅπως ὁ Ἀθανάσιος Σουλιώτης πρὸς Ἴωνα Δραγούμη, στὸ «Ὅσοι Ζωντανοί»(1911) : «Ὁ βασιλιᾶς Ἀλἐξαντρος ποῦ εἶναι; Αὐτὸς ἤτανε σωστὸς βασιλιᾶς τῆς Ἀνατολῆς πού, ἀφοῦ ἐξευτέλισε τοὺς Ἕλληνες, πῆρε τὴν κόρη τοῦ Δαρείου γυναῖκα καὶ κατάχτησε τὴν Ἀνατολή»!

Δημήτρης Κιτσίκης                                 22 Φεβρουαρίου 2015