239 – Τηλεμαχία, ἀγκαλιὰ μὲ τὴν ντροπή

239 – Τηλεμαχία, ἀγκαλιὰ μὲ τὴν ντροπή

Μόλις τώρα παρηκολούθησα τὸν δεύτερο ἐναγκαλισμὸ τῶν δύο ἐκπροσώπων τοῦ κατεστημένου πρὸ τῶν ἐκλογῶν ποὺ οἱ ἐξευτελισμένοι δημοσιογράφοι τολμοῦν νὰ ἀποκαλοῦν μάχη. Αἰσθάνθηκα μεγάλη ντροπὴ γνωρίζοντας πὼς ἕνα μέρος τῶν ὑπολειμμάτων τοῦ ἄλλοτε ἐπονομαζομένου ἑλληνικοῦ λαοῦ  θὰ ψηφίσῃ αὐτοὺς τοῦς ἀρλεκίνους. Ἔστω καὶ ἄν εὑρεθοῦν συνολικὰ 30% τῶν ψηφισάντων ποὺ θὰ τοὺς ἔχει ψηφίσει, ἔστω καὶ ἄν αὐτὸ τὸ 30% εἶναι χούφταλα, μία τέτοια κατάπτωση θὰ ἀποδείξῃ γιὰ πολλοστὴ φορὰ ὅτι οἱ κάτοικοι τοῦ ἄλλοτε ὁμηρικοῦ χώρου πρέπει νὰ ἀντικατασταθοῦν τοὐλάχιστον ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῆς μακρινῆς Παπουασίας, ἀσυγκρίτως ἀνώτεροι τῶν Γραικύλων.

Δίδω μία συμβουλὴ στοὺς ἐναπομείναντες νέους τῆς Ἑλλάδος, φυσικὰ ὅλοι ἄνεργοι ποὺ ἐτοιμάζουν τὶς ἀποσκευές τους γιὰ νὰ μεταναστεύσουν, ἀφήνοντας τὰ σπίτια τους στοὺς ἀλλοεθνεῖς πρόσφυγες τῆς Ἀνατολῆς. Ἔστω καὶ τὴν τελευταία στιγμή, φανῆτε Ἕλληνες. Νὰ μὴ ψηφίσῃ  κανεὶς γιὰ Τσίπρα καὶ Μεϊμαράκη ἀλλὰ οὔτε γιὰ Θεοδωράκη καὶ Γεννηματᾶ, οὔτε κἄν γιὰ τὸν Σύριζα 2, τοῦ Λαφαζάνη-Τσίπρα 2 (μὲ ἐξαίρεση τὴν μελλοντικὴ ἡγέτιδα τοῦ ἑλληνισμοῦ, τὴν Ζωὴ Κωνσταντοπούλου). Ψηφίσατε μόνο γιὰ ῥήξη καὶ ἀνατροπή, γιὰ τὴν Χρυσῆ Αὐγή, ποὺ οἱ πολιτικοὶ Ἄλ Καπόνε ἠθέλησαν νὰ ἐξαφανίσουν μὲ τὴν σιωπή τους ἀλλὰ ποὺ ὡς σκελετοὶ χωμένοι στὴν ντουλάπα θὰ ἐξέλθουν αἰφνιδίως τὰ μεσάνυχτα γιὰ νὰ πάθουν συγκοπὴ ἀπὸ τὸν φόβο τους οἱ χωρὶς γραβάτα καὶ οἱ γραβατωμένοι τῶν κοσμικῶν κολωνακιώτικων σαλονιῶν. Ψηφίσατε τὸ ΚΚΕ ποὺ ἀνεπιτυχῶς προσπαθοῦν οἱ ἐγκάθετοι τοῦ Σύριζα καὶ τῆς ΝΔ νὰ τὸ κάνουν συνένοχο τῆς  προδοσίας. Ψηφίσατε κατεδάφιση τοῦ σάπιου οἰκοδομήματος τῆς Μεταπολιτεύσεως. Εἶναι ἡ τελευταία σας εὐκαιρία πρὶν τὴν ἐγκαθίδρυση στρατιωτικῆς δικτατορίας.

Στοὺς ἀπέραντους καταθλιπτικοὺς διαδρόμους τῶν γηροκομείων καὶ τῶν ψυχιατρείων ὅπου περιφέρεται χωρὶς σκοπὸ μὲ τὸ νεκρικὸ εὐρὼ στὸ στόμα, ὁλόκληρος ὁ πληθυσμὸς τῶν ἄνω τῶν 50 ἐτῶν τοῦ κρατιδίου, βουτηγμένος στὴν ἄνοια, ἐνθυμούμενος μόνον τὶς μῖζες, τὶς ἀπάτες καὶ τὶς λοβιτοῦρες τῆς χρυσῆς ἐποχῆς τοῦ Σημίτη, ποὺ ὅμως δὲν πρόκειται νὰ ἐπιστρέψῃ ποτέ.

Ὑπολογίζω ὅτι τὸ 70% τοῦ πληθυσμοῦ τοῦ κρατιδίου πάσχει ἀπὸ τὴν ἄνοια τῆς νόσου τοῦ Ἀλτσχάϊμερ, ποσοστὸ ποὺ ἀντιστοιχεῖ  στὸ σύνολο τῶν ψηφοφόρων τῶν κομμάτων τοῦ κατεστημένου. Γιὰ νὰ θεραπευθῇ αὐτὸς ὁ γηρασμένος προώρως πληθυσμός, συνεπῶς γιὰ νὰ θεραπευθῇ καὶ ἡ χώρα, χρειάζεται μία αἰφνίδια ἀναλαμπὴ στὰ κουρασμένα μυαλὰ τῶν ψυχικὰ ἀναπήρων Ἑλλήνων ΑμεΑ ποὺ μόνον μὲ τὴν ἐπέμβαση ἑνὸς ἁγίου ἤ ἑνὸς ἥρωος δύναται νὰ ἐπιτευχθῇ. Τίθεται λοιπὸν τὸ ἐρώτημα: Χρειάζεται στρατιωτικὴ δικτατορία γιὰ νὰ τοποθετηθῇ αὐτὸς ὁ ἄχρηστος πληθυσμὸς στὰ ψυχιατρεῖα καὶ τὰ γηροκομεῖα ὥστε νὰ δημιουργηθῇ θέση γιὰ τὴν ἐπάνοδο τῶν ἑκατομμυρίων ὑγιῶν Ἑλλήνων τοῦ ἐξωτερικοῦ, τῶν τριῶν τελευταίων γενεῶν συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν Ἑλλήνων ἀνέργων ποὺ κατέφυγαν πρόσφατα στὴν ξενιτειά; Ἴσως ὅλα νὰ ἐξαρτηθοῦν ἀπὸ τὶς ἑπόμενες ἐκλογές.

Δημήτρης Κιτσίκης                                             14 Σεπτεμβρίου 2015

225 - Ἡ καθοριστικὴ συμβολὴ τῶν Ἑλληνοξένων στὸν ἑλληνισμό

225 - Ἡ καθοριστικὴ συμβολὴ τῶν Ἑλληνοξένων στὸν ἑλληνισμό

Ὁ Ἑλληνόξενος, πέραν τοῦ ὁμογενοῦς, εἶναι ὁ ἑλληνικῆς καταγωγῆς ξένος ποὺ κάποια στιγμὴ στὴν ζωή του, στὰ ξένα, κατακεραυνώνεται ἀπὸ ἀστροπελέκι ποὺ τοῦ ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ ἑλληνισμὸς εἶναι ἡ πεμπτουσία τοῦ ἀνθρωπίνου "εἶναι" του. Ἀντιθέτως ὁ Γραικῦλος εἶναι ὁ ἡμιμαθὴς Ἕλλην ποὺ φθονεῖ τὸν Ἑλληνόξενο γιὰ  τὸν παγκοσμισμό του καὶ μετατρέπει τὴν μετριότητά του σὲ ὑπερεθνικισμό. Μόνον ὁ Ἀρμάνδος Δελαπατρίδης (1895-1960), ἀρχηγὸς τοῦ Κόμματος τῶν Κυανολεύκων ἐκατάλαβε, μέσα στὴν θεϊκή του σχιζοφρένεια τὴν μετριότητα τοῦ Γραικύλου ὅταν αὐτοαποκαλούμενος ὅπως ὅλοι οἱ Ἀθηναῖοι «πρόεδρος», ἔταζε στὸν  κάθε Γραικῦλο νὰ τὸν κάνῃ ὑπουργό (τοῦ ἐπιπέδου τῆς νῦν ὑπουργοῦ μεταναστευτικῆς πολιτικῆς, Τίνας Χριστοδουλοπούλου) καταβάλλοντας δύο δραχμὲς γιὰ τὰ ἔξοδα ὁρκωμοσίας.

Ὁ Ἑλληνόξενος εἶναι ἐμπνευστὴς τοῦ πλανητικοῦ ἑλληνισμοῦ. Χωρὶς αὐτὸν, θὰ ὑπῆρχε μόνον ἡ Ἑλλαδίτσα τῶν πονηρῶν, τῶν κλεφτῶν καὶ τῶν ἁμαρτωλῶν, τῶν ντόπιων δημοσίων ὑπαλλήλων, βουλευτῶν, ὑπουργῶν, καθηγητῶν Πανεπιστημίου, φιλολόγων, μεταφραστῶν, ταξιτζίδων καὶ ἀεριτζίδων. Στὸ τελευταῖο μου βιβλίο, ἀφιερωμένο στὴν συμβολὴ τῶν Ἑλληνοξένων στὸν ἑλληνισμό, ποὺ φέρει τὸν τίτλο, «Περὶ Ἡρώων. Οἱ ἥρωες καὶ ἡ σημασία τους γιὰ τὸν σύγχρονο ἑλληνισμό», (Ἡρόδοτος, 2014),παρουσιάζω ὡς ἥρωες, πέραν τοῦ Ἰταλοῦ Σολωμοῦ, τὸν Ῥουμᾶνο Χενάκη, τὸν Ἀμερικανὸ Ῥωμανίδη, τὸν Ὀθωμανὸ Καραθεοδωρῆ, τὴν Γαλλίδα Σάβιτρι Ντέβι καὶ τὸν Ἰάπωνα Κουντεχόβε-Καλλέργη.

Ποία ἡ ἀντίδραση τῶν ἐγχωρίων ἐπαρχιωτῶν τοῦ ἀποτυχημένου κρατιδίου τῶν Ἀθηνῶν; Κατηγοροῦν τοὺς Ἑλληνόξενους ὅτι ἔχουν πολλαπλὰ διαβατήρια (ὁ Κουντενχόβε Καλλέργης  ἐγνώριζε 16 γλῶσσες καὶ ἦταν κάτοχος οὑγγρικῶν, τσεχικῶν καὶ γαλλικῶν διαβατηρίων) καὶ δὲν ὀμνύουν στὸν ἁπλοϊκὸ Κολοκοτρώνη καὶ τὴν Γαλανόλευκη, μὲ ἕνα καὶ μοναδικὸ διαβατήριο, καὶ τρία κουτσὰ δημοσιοϋπαλληλικὰ ἀγγλικά.

Συγκεκριμένα, φίλτατός μου ἱερεύς, καθηγητὴς Πανεπιστημίου, προσπαθεῖ ἀκόμα σήμερα νὰ ὑπερασπισθῇ ὡς νομίζῃ τὸν πατέρα τῆς Ῥωμηοσύνης, Ῥωμανίδη, ἀπορρίπτοντας μετὰ βδελυγμίας τὴν ἀποδεδειγμένη προσήλωση τοῦ τελευταίου στὴν πολιτικὴ τῆς χούντας τοῦ Παπαδοπούλου καὶ τὴν ἀπέχθειά του γιὰ τὴν ἀστικὴ κοινοβουλευτικὴ Δημοκρατία, λὲς καὶ οἱ μεγάλοι ὁριοθετοῦνται στὰ πλαίσια τῆς Δεξιᾶς ἤ τῆς Ἀριστερᾶς. Ἔγραφα γιὰ τὸν Ῥωμανίδη: «Καὶ ὅμως, αὐτὸς ὁ Σωκράτης τῆς Ῥωμηοσύνης, μὲ μία προφορικὴ ἤ γραπτὴ φράση, σὲ ἀπέσπαζε ἀμέσως ἀπὸ τὴν μετριότητα τοῦ ἑλλαδικοῦ κρατιδίου».

Στὶς 12 Ἰουνίου 1968, ἐπὶ χούντας, ὁ Ῥωμανίδης ἐξελέγη τακτικὸς καθηγητὴς τῆς Δογματικῆς στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καὶ ἤρχισε νὰ διδάσκῃ στὴν ἕδρα αὐτὴ ἀπὸ τὸ 1970. Ἐὰν δὲν ξεκίνησε τὴν διδασκαλία του ἀπὸ τὸ 1968 αὐτὸ ὀφείλεται στὸν συνήθη γραικυλισμὸ τοῦ κατεστημένου τῆς ἑλλαδικῆς κοινωνίας ποὺ κατηγορεῖ συστηματικὰ τὸν ἀντίπαλο ὑποψήφιο γιὰ ἰδεολογικὴ τοποθέτηση μὴ ἀρεστὴ στὴν κυβέρνηση ποὺ εὑρίσκεται ἐκείνη τὴν στιγμὴ στὴν ἐξουσία.

Ὁ Ῥωμανίδης ἐκατηγορήθη ἀπὸ Γραικῦλο συνάδελφό του τὸ 1968 ὅτι ἦταν κομμουνιστής. Τὴν ἴδια στιγμὴ εἶχε κατηγορηθῆ γιὰ κομμουνιστὴς ἀπὸ ἄλλον συνάδελφο, ὁ φασιστὴς καὶ θεωρητικὸς τοῦ ἑλληνικοῦ ἐθνικισμοῦ καθηγητὴς Δημήτρης Βεζανῆς (1904-1968). Γιὰ νὰ ἀποδείξη ὅτι ἐπρόκειτο περὶ ψεύδους, ὁ Ῥωμανίδης προσεκόμισε μία δημοσιευμένη διάλεξή του ποὺ εἶχε κάμει στὴν Βοστώνη, στὶς 9 Ἀπριλίου 1964, πρὸς τιμὴν τοῦ Ἀμερικανοῦ γερουσιαστοῦ τῆς Μασσαχουσέττης Soltonstall.

Μὲ τὴν Μεταπολίτευση, ἡ νοοτροπία τῶν "συναδέλφων" δὲν εἶχε ἀλλάξει. Αὐτὴν τὴν φορὰ τὸν ἐκατηγόρησαν γιὰ χουντικό. Φυσικά, ὁ Ῥωμανίδης ὡς μοναρχικὸς αὐτοκρατορικός, δὲν ἦταν οὔτε δημοκράτης, οὔτε χουντικός, οὔτε ὑπὲρ τῆς συνταγματικῆς βασιλείας οὔτε τῆς ρεπούμπλικας καὶ δὲν εἶχε οὐδεμίαν σχέσιν μὲ τοὺς νεωρθοδόξους (νεω... μὲ ὠμέγα) "δημοκράτες καὶ σοσιαλιστές", τοὺς ἀποκαλουμένους "χριστιανοσοσιαλιστὲς" τοῦ μεταπολιτευτικοῦ κατεστημένου ("χριστιανοσοσιαλιστὲς γιὰ νὰ μὴν μᾶς ποῦν φασίστες" ἔλεγαν, ποὺ εἶχαν δῆθεν κάμει "ἀντιδικτατορικὸ ἀγῶνα"). Ὡς γνήσιος Ὀρθόδοξος δὲν εἶχε τίποτα τὸ "νέο" ἀλλὰ μόνον τὸ συντηρητικὸ καὶ τὸ ἐπαναστατικό. Δὲν εἶχε στὸ πρόσκέφαλόν του τὴν ἀνδρεϊκή «Ἐλευθεροτυπία», οὔτε ἐχρησιμοποίει τὴν ἀνδρέϊκὴ δημοτική. Δὲν ἔγραφε τό «νὰ ἀναπαραγάγῃ», ἀλλὰ τό «νὰ ἀναπαράξη». Ἧταν ὑπὲρ τοῦ βυζαντινοῦ προτύπου διακυβερνήσεως, σφόδρα ἀντιδυτικὸς ἀντιφρᾶγκος, ἀντιοικουμενιστὴς ἀντιπαπικός, συνάμα ὅμως καὶ ὑποστηρικτὴς τοῦ δυτικοῦ ἀνθρώπου ὡς ἀπολωλὼς καὶ παραστρατημένο πρόβατο τοῦ πλανητικοῦ ἑλληνισμοῦ. Δὲν εἶχε κανένα λόγο νὰ προτιμᾷ τοὺς ἀστοὺς τοῦ Κολωνακίου τῆς Μεταπολιτεύσεως ἀπὸ τοὺς συνταγματάρχες τῶν λαϊκῶν συνοικιῶν τῆς Ἀθήνας. Καὶ πάλι, γιὰ νὰ ὑποστηρίξη τὸν φίλο του, ὁ π. Μεταλληνὸς ἐθεώρησε ὅτι ἔπρεπε νὰ γράψη ὅτι "ἡ προσπάθεια τοῦ π. Σπιτέρη, [καπουτσίνου κληρικοῦ καθηγητοῦ Ἱωάννου Σπιτέρη], νὰ δημιουργήσῃ τὴν ἐντύπωση ὅτι ὁ π. Ῥωμανίδης ἔχει ἀντιδυτικὰ αἰσθήματα εἶναι ἀποκύημα καθαρᾶς φαντασίας".

Οἱ Ἑλληνόξενοι διανοούμενοι, καὶ μόνον αὐτοί, ἀντιπροσωπεύουν τὸν πλανητικὸ ἑλληνισμὸ καὶ συμβάλλουν μὲ τὴν παρουσία τους καθοριστικὰ στὴν διάσωση τῆς θεοπνεύστου ἑλληνικῆς σκέψεως ποὺ θάβεται ἀπὸ τοὺς Γραικύλους τοῦ Κρατίδιου ὑπὸ λόφων ἀπορριμάτων τῶν χωματερῶν μὲ ἄρωμα Κολωνακίου.

Δημήτρης Κιτσίκης                                 13 Αὐγούστου 2015

212 – Carthago delenda est

212 – Carthago delenda est

Ἡ Καρχηδὼν πρέπει νὰ καταστραφῇ! Τὸ Κολωνάκι πρέπει νὰ καταστραφῇ! Ὁ Κάτων ὁ Πρεσβύτερος (234-149 π.Χ.) ἐπανελάμβανε τὴν φράση αὐτὴ μέχρι ποὺ τὸ 146 π.Χ. ἡ πόλη ἰσοπεδόθη καὶ ἐξηφανίσθη ἀπὸ προσώπου γῆς. Καὶ τότε, γράφοντας γιὰ πρώτη φορὰ στὴν γλῶσσα τῶν ἀγροτῶν, δηλαδὴ τῶν λατινικῶν, ἀντί  τῶν ἑλληνικῶν τοῦ ῥωμαϊκοῦ Κολωνακίου, τὸ  «Περὶ Γεωργίας», ἐπανέφερε στὸ προσκήνιο τοὺς ἐργάτες τῆς γῆς καὶ ὁ Σκιπίων Αἱμιλιανὸς ἔσφαξε σχεδὸν ὁλόκληρο τὸν πληθυσμὸ τῶν πατρικίων τῆς Καρχηδόνος, δηλαδὴ 200.000 ἀπὸ τοὺς 250.000 θαμῶνες τῆς ἁμαρτωλῆς πόλεως, μὲ τὸν ἀναθεματισμὸ νὰ μείνῃ ἔκτοτε ἀκατοίκητη γιὰ πάντα.

Ἐμέναμε στὸ Κολωνάκι. Ἡ μητέρα μου, ἡ Κρητικιὰ Μπεάτα, ὑπῆρξε ἀπὸ τὶς ἐλάχιστες Κολωνακιώτισσες ποὺ ἐμίσησαν τὴν μικροσκοπικὴ αὐτὴ παρασιτικὴ ἐπαρχία τῆς Δύσεως μὲ τὴν γελοία ἐπωνυμία «Κολωνάκι». Ὡς μικρὸ παιδὶ τὴν ἄκουγα νὰ λέγῃ ὅτι ὅσο ζοῦσε δὲν τὴν ἄφηνε νὰ κοιμηθῇ τὸ φάντασμα τοῦ ἁμαρτωλοῦ Κολωνακίου. Τὸ Κολωνάκι ἔπρεπε νὰ καταστραφῇ. Γι’αὐτὸ καὶ τὸν Νοέμβριο 1947, σὲ κατάστημα τοῦ Κολωνακίου, συνελήφθη ἀπὸ τὴν ἀστυνομία καὶ κατεδικάσθη σὲ θάνατο, ὑπὸ τὶς ἐπευφημίες τῶν κυριῶν τῶν σαλονιῶν τοῦ Κολωνακίου ποὺ τὴν ἐκατηγόρουν ὅτι εἶχε προδώσει τὴν τάξη της αὐτὴν τῶν μεγαλοαστῶν.

Ἔκτοτε ὡς υἱὸς της δὲν ἔπαυσα νὰ ἐπαναλαμβάνω καθημερινῶς Kolonaki delenda est! Καὶ ὅταν αὐτὸ συμβῇ ἀκούω αὐτοὺς ποὺ λένε ὅτι θὰ ἀνεγερθῇ ἐπὶ τῆς πλατείας Κολωνακίου, ἕνας τύμβος, ἕνας λόφος τῶν διεφθαρμένων, ποὺ θὰ καλυφθῇ μὲ ἕναν ὑπέροχο κῆπο μὲ παγκάκια, γιὰ νὰ ξαποσταίνουν οἱ ἄνθρωποι τοῦ μόχθου μὲ τὶς οἰκογένειές τους.

Στὸ δημοψήφισμα τῆς 5^ης Ἰουλίου 2015, σύσσωμο τὸ Κολωνάκι, ἐκφραζόμενο ἀπὸ τὸ δημοσιογραφικὸ συγκρότημα τῆς Καθημερινῆς καὶ τοῦ Σκάϊ, ἐψήφισε Ναί, ναὶ καὶ πάλι ναὶ στὴν δουλεία τῶν Βρυξελλῶν, ὅπως εἶχε ψηφίσει Ναὶ στοὺς Γερμανοὺς, στὴν Κατοχή, καὶ πάντα μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι ψηφίζει τάξη καὶ ἀσφάλεια, δημοκρατία καὶ ἐλευθερία, ὑπὲρ τοῦ δημοκρατικοῦ τόξου, μακριὰ ἀπὸ τὶς ὑπερβολὲς τῶν ἄκρων τοῦ φασισμοῦ καὶ τοῦ κομμουνισμοῦ. Τὸ ἄκρως δημοκρατικὸ καὶ φιλελεύθερο Κολωνάκι σνομπάρει καὶ τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ Βασιλέως ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπιβολὴ ἑνὸς Ἕλληνος Πινοσέτ, διότι θέλει νὰ συνεχίζῃ νὰ ἐκμεταλλεύται τὴν ἄμοιρη ἑλληνικὴ οἰκογένεια μὲ μέτρο καὶ μὲ γάντι καὶ μὲ τὴν ὑποστήριξη τῶν  διανοουμένων τῆς ἀστικῆς τάξεως,  τοὺς νομπελίστες Σεφέρη καὶ Ἐλύτη, τοὺς ὁμοφυλοφίλους Τσαρούχη καὶ Ταχτσῆ καὶ τοὺς δημάρχους Μπουτάρη καὶ Καμίνη. Τί ὡραῖος πολιτισμένος κόσμος ποὺ ξαποσταίνει στὰ καφενεῖα  τῆς πλατείας Κολωνακίου; Δημοκρατικός, δημοτικιστής, μονοτονιστής, μακριὰ ἀπὸ κάθε ἀκρότητα. Τὰ ζευγάρια συνουσιάζονται ἀκάθεκτα στὶς ἐρημικὲς ἀμμουδιὲς τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου, ἀπὸ τὴν Ὕδρα, τὸν Πόρο καὶ τὶς Σπέτσες μέχρι τὴν Μύκονο καὶ τὴν Σαντορίνη ἐνῷ τὸ παίζουν ῥωμαίϊκα στὶς ταβέρνες ὑψηλῆς λαϊκούρας μὲ ἀστακὸ γιὰ μεζέ.

Κάποτε θὰ ἐμφανισθῇ ὁ συμμορίτης κομμουνιστὴς μὲ τὴν χαντζάρα ἀνάμεσα στὰ δόντια καὶ ἡ παράσταση θὰ λάβῃ τέλος. Ἀλληλούϊα!

Δημήτρης Κιτσίκης                                             8 Ἰουλίου 2015

210 – Οἱ βασιλικοὶ εἶναι οἱ μεγαλύτεροι ἐχθροὶ τῆς μοναρχίας

210 – Οἱ βασιλικοὶ εἶναι οἱ μεγαλύτεροι ἐχθροὶ τῆς μοναρχίας

Οἱ βασιλικοὶ ἔκαμαν καὶ συνεχίζουν νὰ κάνουν τεραστία ζημία στὸν θεσμὸ τῆς μοναρχίας. Πρωτίστως ἀντικομμουνιστές, ὑποστηρικτὲς τοῦ καπιταλισμοῦ τῶν τραπεζῶν, καθυστερημένοι νοσταλγοὶ τῶν μαχῶν κατὰ τῶν "συμμοριτῶν", δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν οὐσία τοῦ μοναρχικοῦ θεσμοῦ παρὰ μόνον γιὰ τὶς ἐξωτερικὲς ἐκφάνσεις του, τὶς δεξιώσεις ἀνακτόρων, τὶς ἐνδυμασίες ὑψηλῆς μοδιστρικῆς καὶ τὰ ἀνυπόληπτα ἀστραφτερὰ μετάλλια μωροδοξίας.

Στὴν παραπάνω ἐθνοκτόνο γιὰ τὸν μοναρχικὸ θεσμὸ θέση τῶν βασιλικῶν, προστίθεται καὶ ἡ πολιτικὴ ἀπαιδευσία τῶν πριγκίπων τοῦ θρόνου, ὅπως τοῦ Νικολάου ποὺ ἀντὶ νὰ πίνῃ καφὲ στὶς λαϊκὲς συνοικίες, ἐθεάθη νὰ τὸν πίνῃ στὸ Κολωνάκι! Ὅσο γιὰ τὸν πρίγκιπα Παῦλο, ὑπὸ τὴν ἐπιρροὴ μωροδόξων συμβούλων, ἐτάχθη ὑπὲρ τοῦ Ναί στὸ δημοψήφισμα τῆς 5^ης Ἰουλίου 2015. Ἡ στάση καὶ τῶν δύο θυμίζει αὐτὴν τῶν πριγκίπων τοῦ 1909, κατὰ τῶν ὁποίων ἐξηγέρθησαν δικαίως οἱ ἀξιωματικοὶ πραξικοπιματίες στὸ Γουδί.

Ὁ μοναρχικὸς θεσμὸς τοῦ ἑλληνικοῦ χώρου δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ αὐτὸν τῆς βασιλευομένης καρέκλας τῶν Ἀγγλοσαξώνων ποὺ νὰ ἐπιτρέπῃ στοὺς γαλαζοαίματους ὡς παράσιτα νὰ ἐξασκοῦνται στὴν ἱππασία καὶ στὸν ἀθλητισμό. Ἡ βυζαντινὴ μοναρχία ἦταν ἀπόλυτη, βασισμένη στὴν λαοκρατία. Δὲν ἦταν βασιλευομένη δημοκρατία βασισμένη στὴν ἀστικὴ ὀλιγαρχία. Πιὸ κοντὰ στὸ βυζαντινὸ ὀρθόδοξο πρότυπο εὑρίσκεται ἡ Πουτινικὴ Ῥωσία παρὰ ὁ ἀγλλοσαξωνικὸς παρασιτισμὸς τῆς βασιλίσσης Ἐλισάβετ. Στὶς ἀρχὲς τοῦ Κ΄ αἰῶνος ὁ τότε διάδοχος Κωνσταντῖνος ἐδήλωνε σωστὰ πὼς κατεδίκαζε τὸ ἰσχῦον εἰς τὴν Ἑλλάδα πολίτευμα τοῦ ἀστικοῦ κοινοβουλευτισμοῦ καὶ ὅτι ὁ βασιλεὺς ὑπάρχει ἤ δὲν ὑπάρχει, ἀλλὰ ὅτι δὲν εἶναι πλασμένος γιὰ νὰ περιορίζεται στὴν εἴσπραξη χρημάτων.

Ἀντ’ αὐτοῦ, οἱ σελίδες τοῦ Facebook καὶ ἡ δημοσιογραφία τῶν βασιλικῶν ἐκτρέπουν τὸν βασιλέα πρὸς ἀντιδραστικὲς ἀντικομμουνιστικές, φιλοεμφυλιακὲς θέσεις. Οἱ Ἕλληνες βασιλικοὶ εἶναι ὑπολείμματα τῆς περιόδου τῆς γερμανικῆς κατοχῆς καὶ τῶν μετέπειτα ἐμφυλιακῶν συρράξεων, ὡς οἱ πλέον ἐξωγήϊνοι.

Ἀντί νὰ προτρέψουν τοὺς βασιλικοὺς νὰ ψηφίσουν μαζικὰ ὑπὲρ τοῦ Ὄχι, γιὰ νὰ ἀποκαταστήσουν στὴν συνείδηση τοῦ λαοῦ τὸ ἰσχυρότατο λαοκρατικὸ ὅπλο τοῦ δημοψηφίσματος καὶ ἀργότερα νὰ τὸ χρησιμοποιήσουν γιὰ τὴν ἐπάνοδο τοῦ μοναρχικοῦ θεσμοῦ, ὅπως αὐτὸ εἶχε πραγματοποιηθῆ τὸ 1935, ὅταν μὲ δημοψήφισμα ἐπέστρεψε στὸν θρόνο του ὁ Γεώργιος Β’ καὶ ἐπελέγη ὁ Μεταξᾶς ποὺ  τὸ 1940 εἶπε τὸ ἱστορικὸ Ὄχι, οἱ βασιλόφρονες μπουμποῦνες ἐχαράμισαν τὴν ψῆφο τους γιὰ νὰ ἀπομακρύνουν τὸν βασιλέα ἀπὸ τὴν ἐξουσία.

                                                                                                           

Ἐπίσης, ὁ βασιλεὺς πρέπει νὰ γνωρίζῃ ὅτι ὅπως μὲ τὸν Κονδύλη τὸ 1935, πληθαίνουν οἱ φιλοβασιλικοὶ ὅταν ὀσφραίνονται ὡς αἰώνιοι ὀππορτουνιστὲς νὰ πλησιάζῃ τὸ βασιλικὸ κρέας, ὅτι πρέπει νὰ ἔχῃ ἐμπιστοσύνη μόνον στοὺς ἀκραιφνεῖς βασιλικούς, οἱ ὁποῖοι δὲν ἐπιζητοῦν θέση στὴν αὐλή του, ἀκραιφνεῖς  ὅπως ὑπῆρξε ὁ ἄμεμπτος Ἰωάννης Μεταξᾶς.

Συνεπῶς, ἡ βασιλική μας οἰκογένεια πρέπει  νὰ κλείσῃ τὰ αὐτιά της στοὺς κατ’ ἐπάγγελμα βασιλικούς, ἐὰν θέλῃ κάποτε νὰ κυβερνήσῃ τὴν χώρα. Διαφορετικὰ θὰ παραμείνῃ γιὰ τὸν λαὸ ἁπλῶς ἡ οἰκογένεια Γλύξμπουργκ χωρὶς ποτὲ νὰ ταυτισθῇ μὲ τὸν Ἰωάννη Βατάτζη μὲ χιτῶνα καλογήρου. Ἡ 5^η Ἰουλίου 2015 θὰ παραμείνῃ πάντως στὴν Ἑλληνικὴ Ἱστορία τὸ δεύτερο ἱστορικὸ Ὄχι μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τοῦ Μεταξᾶ, στὶς 28 Ὀκτωβρίου 1940 καὶ πρέπει καὶ ἐπισήμως νὰ ἀνακηρυχθῇ ἐθνικὴ ἑορτή.

Δημήτρης Κιτσίκης                                 6 Ἰουλίου 2015

183 - Νὰ ἀπελευθερωθοῦν ὅλοι οἱ πολιτικοὶ κρατούμενοι ἀπὸ τοὺς 17Νοεμβρῖτες μέχρι καὶ τοὺς Χρυσαυγῖτες!

183 - Νὰ ἀπελευθερωθοῦν ὅλοι οἱ πολιτικοὶ κρατούμενοι

ἀπὸ τοὺς 17Νοεμβρῖτες μέχρι καὶ τοὺς Χρυσαυγῖτες!

Μόνον ἡ Ἰσπανία τοῦ Μεσοπολέμου δύναται νὰ συγκριθῇ σὲ φανατισμὸ μὲ τὴν Ἑλλάδα. Εἶναι ἡ μεγάλη ντροπὴ τοῦ ἔθνους. Νὰ ἐγκληματοῦμε ἐπάνω στὰ κορμιὰ τῶν Ἑλλήνων γιὰ πολιτικοὺς λόγους. Νὰ ἀποκαλοῦμε συμμορῖτες, τρομοκρᾶτες καὶ ἐγκληματίες, κομμουνιστές, ἀναρχικοὺς καὶ φασιστές, δηλαδὴ τοὺς καλύτερους Ἕλληνες, αὐτοὺς ποὺ ἐσηκώθησαν ἀπὸ τοὺς καναπέδες, κατέβηκαν στοὺς δρόμους, ἐπῆραν τὰ βουνὰ γιὰ νὰ δώσουν τὴν ζωή τους γιὰ κάτι ποὺ ἐπίστευαν, πέραν τῶν χρημάτων, αὐτοὶ ποὺ ἠρνήθησαν νὰ γίνουν μαυραγορῖτες, δημόσιοι ὑπάλληλοι, διεφθαρμένοι φακελάκηδες, αὐτοὶ ποὺ ἐπίστευσαν σὲ κάποιαν ἰδέα, ἀσχέτως ποία ἰδέα, ἀλλὰ σὲ ἰδέα, ὄχι σὲ στομάχι.

Φυσικὰ καὶ ἐχρησιμοποίησαν βία καὶ ὅπλα, φυσικὰ καὶ ἐσκότωσαν ἤ ἀπεπειράθησαν νὰ σκοτώσουν, διότι ἡ ἱστορία  τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς ἀδελφοκτόνου πορείας τοῦ Κάϊν  καὶ τοῦ Ἄβελ εἶναι ἱστορία ἀγώνων γιὰ χίμαιρες μακριὰ ἀπὸ καναπέδες καὶ μαγαζιά, μακριὰ ἀπὸ τράπεζες καὶ γραφεῖα, ὄνειρα γεμάτα αἵματα, θυσίες καὶ ἐσταυρωμένους, ἀγῶνες ποὺ ἔφεραν τοὺς πειρατές, τοὺς τυχοδιῶκτες, τοὺς σταυροφόρους, τοὺς κονκουισταδόρες στὰ πέρατα τῆς γῆς.

Χάσιμο χρόνου καὶ ὑπέρτατο ἔγκλημα κατὰ τῆς Ἱστορίας εἶναι οἱ προσπάθειες τῶν γραφειοκρατῶν, τῶν φαρισαίων καὶ τῶν τελώνων νὰ καθηλώσουν τὸν ἄνθρωπο στὸν καναπὲ καὶ τὸν καφενὲ καὶ νὰ τὸν καταντήσουν πειθήνιο φυτὸ, κακόσχημο μαραμένο λουλούδι ποὺ ἀποπνέει μετριότητα. Πάντοτε θὰ ὑπάρξουν ῥέμπελοι ποὺ θὰ τοὺς ἀψηφίσουν γιὰ νὰ γράψουν ἱστορία.

Σήμερα ἡ χώρα μας βουλιάζει στὴν μετριότητα. Κυριολεκτικὰ πεθαίνει. Νὰ φέρουμε λοιπὸν μὲ δημοψήφισμα  ἕνα ὑπέρτατο σύμβολο ὑπεράνω κομμάτων νὰ ἑνώσῃ τοὺς ὀνειροπόλους ὅλων τῶν χρωμάτων, μαύρων καὶ ἐρυθρῶν, φασιστῶν καὶ κομμουνιστῶν, νὰ τοὺς ἀμνηστεύσῃ καὶ νὰ τοὺς βγάλη ἀπὸ τὶς φυλακὲς τοὺς 17Νοεμβρῖτες, τοὺς Πυρῆνες τῆς Φωτιᾶς καὶ τοὺς Χρυσαυγῖτες καὶ νὰ τοὺς ὑποχρεώσῃ μὲ ὁλοκληρωτικὸ σύστημα  διακυβερνήσεως νὰ συνεργαστοῦν γιὰ νὰ μεγαλουργήσῃ ἕνα νέο Βυζάντιο. Ἕνα μοναρχικὸ σύμβολο ὑπὸ τὴν σκέπη τοῦ ὁποίου νὰ μεγαλουργήσῃ ἕνας κυβερνήτης, χωρὶς φυλακὲς ἀλλὰ μὲ μαστίγιο στὸ χέρι.

Φθάνει πιὰ ἡ διακυβέρνηση τῶν κομμάτων, τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ καὶ τῆς διαφθορᾶς. Χρειαζόμεθα λαοκρατία, ἄμεση δημοκρατία καὶ λαιμητόμο γιὰ τοὺς διεφθαρμένους τοῦ Κολωνακίου,  αὐτῆς τῆς ἐπαρχιωτικῆς ἀριστοκρατίας ἐνὸς τριτοκοσμικοῦ Παρισίου. Χρειαζόμεθα ἀνέγερση λόφου διεφθαρμένων ἐν μέσῳ τῆς πλατείας Κολωνακίου γιὰ νὰ ξαποσταίνουν οἱ λαϊκὲς οἰκογένειες μὲ τὰ παιδιά τους ἐπὶ τοῦ λόφου.

Δημήτρης Κιτσίκης                                 15 Μαρτίου 2015

 

161 – Νῖκος Ῥωμανὸς ἤ περὶ ἡρώων

161 – Νῖκος Ῥωμανὸς ἤ περὶ ἡρώων

Τὸ τελευταῖο μου βιβλίο ποὺ ἐξεδόθη πρὸ μηνῶν στὸν Ἡρόδοτο, φέρει τὸν τίτλο «Περὶ Ἡρώων» καὶ ἀφιερώνεται στὴν νεολαία ποὺ ἐξαφανίζεται στὴν Ἑλλάδα μὲ σχέδιο νεοκτονίας τῆς Μεταπολιτεύσεως τοῦ 1974. Γράφω σὲ αὐτό: «Ἡ ἀνθρωπότης βλέπει τὸ ἑλληνικὸ αἷμα νὰ χύνεται καὶ τὰ νιάτα της νὰ προσπαθοῦν νὰ τὸ ἀντικαταστήσουν μὲ τὸ πλαστικὸ αἷμα τῶν ψευδῶς ἀποκαλουμένων ἡρώων τοῦ θεάματος καὶ τοῦ γηπέδου καὶ τὸ παραισθησιογόνο  τῆς ἡρωΐνης. Ἐγκληματίες βουλευτές, ἐγκληματίες νομοθέτες, ἐγκληματίες λογιστές, ἐγκληματίες δημοκράτες, τὰ νιάτα τοῦ πλανήτου σᾶς ξερνοῦν. Ξερνοῦν τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματά σας, ξερνοῦν τὴν αἱματοβαμένη μὲ χρήματα ἐλευθερία σας, δὲν ἀναγνωρίζουν τοὺς νόμους σας».

Σήμερα ἀφιερώνω τὸ βιβλίο μου στὸν 21χρονο Νῖκο Ῥωμανὸ ποὺ τὸ ὄνομά του τὸν προώριζε νὰ γίνῃ ἥρωας, νέος Ῥωμανὸς Διογένης (1068-1071) ποὺ «ἐφόρεσε τὴν πανοπλία του, ἐγύμνωσε τὸ ξῖφος ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν καὶ ἐσκότωσε πλῆθος βαρβάρων. Ὅμως, πληγωμένος, ἐγλίστρησε ἀπὸ τὸ ἄλογό του καὶ ἐπιάσθη δορυάλωτος». Στὶς 6 Δεκεμβρίου 2008, ἡμέρα τῆς ἑορτῆς του, ἕνα τυπικὸ ἑλληνικὸ κτῆνος, ὁ εἰδικὸς φρουρὸς Ἐπαμεινώνδας Κορκονέας, φουσκωμένος ἀπὸ τὸν πρωτόγονο ἀνδρικὸ ἐγωϊσμὸ γνωστὸ ὡς φιλότιμο, ἐδολοφόνη μέσα ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Ῥωμανοῦ τὸν ἀδελφικό του φίλο Ἀλέξανδρο Γρηγορόπουλο, τὸ φέρετρο τοῦ ὁποίου ἐτοποθέτησε στὸ χῶμα. Ἀποτέλεσμα: Ἠνδρώθη ὁ Ῥωμανὸς καὶ ἔγινε ἀντάρτης πόλεων.  Ἀντί νὰ συχνάζῃ, σὰν ἄλλοτε ὁ δολοφόνος Κορκονέας, στὰ γήπεδα, οὐρλιάζοντας πρὸς δόξαν τῆς μπάλας, ἐπῆρε τὰ σοκάκια τῶν πόλεων καὶ ἔγινε ἥρωας. Καὶ τώρα ἀργοπεθαίνει στὰ σαμαρικὰ δεσμωτήρια τοῦ γερμανοκρατουμένου ἐξευτελισμένου κρατιδίου τῶν Ἀθηνῶν.

Σὲ ὅλους ἐμᾶς, τὰ ὑπολείμματα τοῦ ὑπογεννητικοῦ ἑλληνισμοῦ, τὰ χούφταλα τῶν καφενοβίων ποὺ προτιμοῦμε νὰ ζητιανεύουμε, ψηφίζοντας Σαμαρᾶ, τὶς πενταροδεκάρες τῶν μειομένων συντάξεών μας, παρὰ νὰ ἀγοράζουμε στὰ ἐλάχιστα ἐναπομείνοντα ἐγγόνια μας ὅπλα καὶ φισεκλίκια γιὰ νὰ καθαρίσουν τὰ ἀπορρίμματα τοῦ τόπου μας, κατάρα καὶ τρισκατάρα!

Ἡ ἐπανάσταση εἶναι ὅπως ὁ καθαρὸς ἀέρας ποὺ εἰσέρχεται στὶς κατοικίες μας ὅταν ἀνοίγουμε διάπλατα τὰ παράθυρα. Ἀλλὰ ἐμεῖς, οὔτε τὰ ἄχρηστα χέρια μας ἀπλώνουμε γιὰ νὰ ἀνοίξουμε τὰ παράθυρα αὐτά. Ἀλέξανδρε Γρηγορόπουλε, Νῖκο Ῥωμανέ, ἔφηβοι τοῦ ἀρχαίου κάλλους καὶ τῆς ἀρετῆς, ἔστω καὶ τὴν ὑστάτη στιγμή, μὲ τὴν θυσία σας, σῶστε ἀπὸ τὴν ἐσχάτη ἐξαθλίωση τὴν Ψωροκώσταινα, τὴν πόρνη τοῦ Κολωνακίου!

Δημήτρης Κιτσίκης                                 3 Δεκεμβρίου 2014  

103 - Τὸ αἷμα ὡς πηγὴ ἐγκληματικότητος

103 - Τὸ αἷμα ὡς πηγὴ ἐγκληματικότητος

Τὸ αἷμα εἶναι πάντα συνδεδεμένο μὲ ἐπανάσταση. Γιὰ τὸν θεωρητικὸ τοῦ ἐπαναστατικοῦ συνδικαλισμοῦ Γεώργιο Σορὲλ καὶ γιὰ τὸν θεωρητικὸ τοῦ ἐθνικοσοσιαλισμοῦ Ἀλφρέδο Ῥόζενμπεργκ,, ὁ μῦθος τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος ὑπῆρξε τὸ αἷμα. Προέλευση τοῦ μύθου αὐτοῦ ἦταν ὁ Ἰταλοεβραῖος ἰατρὸς ἐγκληματολόγος Καίσαρ Λομπρόζο (1835-1909) καὶ οἱ παραδόσεις ὅλων τῶν θρησκειῶν.

Στὴν Παλαιὰ διαθήκη (Λευϊτικόν, XVII-11 ἕως 14) διαβάζουμε: "Ἡ ζωὴ πάσης σαρκὸς εἶναι τὸ αἷμα αὐτῆς...Δὲν θέλετε φάγει αἷμα ούδεμιᾶς σαρκός". Στὸν χριστιανὸ ὀρθόδοξο ἀπαγορεύεται κατὰ τὶς νηστεῖες του νὰ τρώγῃ τροφὲς μὲ αἷμα (κρέας, ψάρι, αὐγὰ καὶ γαλακτερὰ προερχόμενα ἀπὸ ζῶα μὲ αἷμα), ἐνῷ ἐπιτρέπονται τὰ θαλασσινὰ ὀστρακοειδῆ διότι δὲν ἔχουν αἷμα. Στὸ κρέας κόσερ ἤ χαλὰλ, στοὺς ἑβραίους καὶ τοὺς μουσουλμάνους πρέπει νὰ ἀφαιρεθῇ τὸ αἷμα.

Ἡ παράδοση διατείνεται πὼς τὸ αἷμα εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωή, καὶ ἡ ποιότητα τῆς ζωῆς ὁρίζεται ὑπὸ μορφὴν καλοῦ ἤ κακοῦ αἵματος. Στὴν χριστιανικὴ παράδοση ἡ γυναῖκα δὲν δύναται νὰ ἔχει σχέση μὲ τὴν ἐκκλησία κατὰ τὴν διάρκεια τῆς περιοδικῆς της ἐμμήνου καθάρσεως, ὅταν χάνῃ αἷμα. Ὁ Λομπρόζο στὸ βιβλίο του, Ἡ ἐγκληματικὴ γυναῖκα, σχετίζει ἀρνητικὲς ὄψεις τῶν γυναικῶν μὲ  τὴν ἔμμηνη κάθαρση. Ἡ συνοχὴ καὶ οἱ δεσμοὶ τῆς οἰκογενείας βασίζονται στὸ κοινὸ αἷμα. Τὸ παγκόσμιο ἔθιμο τῆς ἀδελφοποιΐας γίνεται μὲ ἀνταλλαγὴ αἵματος καὶ μὲ τὸν ὅρκο, ὡς βλάμηδες, "ἡ ζωή σου εἶναι ζωή μου καὶ ἡ ψυχή σου εἶναι ψυχή μου".

Ἄν καὶ ὁ ταξικὸς πόλεμος τῶν μαρξιστῶν-λενινιστῶν βασίζεται θεωρητικὰ στὴν οἰκομικὴ καὶ ὄχι τὴν βιολογικὴ ἐξόντωση τοῦ ταξικοῦ ἐχθροῦ, ὅλες οἱ ἐπαναστάσεις τους ὑπῆρξαν ἑκατόμβες μὲ ἄφθονο αἷμα νὰ ῥέῃ. Ἀλλὰ καὶ ἡ 21η Ἀπριλίου ἐκατηγορήθη ὅτι δὲν ὑπῆρξε πραγματικὴ ἐπανάσταση ἐπειδὴ ἐχύθη ἐλάχιστο αἷμα λόγῳ προσωπικῆς ἀπέχθειας τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου γιὰ τὸ ἐπαναστατικὸ ἔγκλημα.

Τὰ παραπάνω εἶναι ἁπλῶς διαπιστώσεις ἱστορικοῦ καὶ σὲ καμμία περίπτωση δὲν συμπεριλαμβάνουν ἀποδοχὴ τοῦ ἐπαναστικοῦ ἐγκλήματος. Ὅταν καὶ στὴν χώρα μας, ἀναποφεύκτως πνιγῇ τὸ Κολωνάκι στὸ αἷμα, ὅσο καὶ φρικιαστικὸ αὐτό, καὶ δικαίως, νὰ μᾶς φανῇ, δὲν θὰ παύσῃ ὡς φαινόμενο, νὰ εὑρεθῇ μέσα στὸν ῥοῦ τῆς Ἱστορίας. Ἡ Ἱστορία ἐγεννήθη μὲ τὴν πτώση τοῦ Ἀδὰμ καὶ θὰ λάβῃ τέλος μόνον μὲ τὴν Δευτέρα Παρουσία.

            Δημήτρης Κιτσίκης                     12 Ἀπριλίου 2014  

100 - Πρὸς τὸν λαὸ τῶν ἀνέργων

100 - Πρὸς τὸν λαὸ τῶν ἀνέργων

Στὸ βιβλίο μου, «Συγκριτικὴ  Ἱστορία  Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας στὸν 20ο αἰῶνα», εἶχα γράψει γιὰ τὸ πραξικόπημα στὸ Γουδὶ τοῦ 1909 (διότι εὐτυχῶς καὶ ἐπρόκειτο γιὰ πραξικόπημα, ὅπως  παραστρατιωτικὸ πραξικόπημα κοκκινοφρουρῶν ὑπῆρξε ὁ ῥωσικὸς Ὀκτώβρης τοῦ 1917) ὅτι «οἱ Ἕλληνες ἀξιωματικοὶ θὰ μποροῦσαν  νὰ σχηματίσουν οἱ ἴδιοι κυβέρνηση, ἀλλὰ δὲν τόλμησαν ν’ ἀναλάβουν μία τέτοια εὐθύνη». Εὐτυχῶς ὁ Παπαδόπουλος ἐτόλμησε ἀλλὰ ὑπὸ τὴν συνεχῆ πίεση τοῦ Κατεστημένου ἐδήλωνε ὅτι τὸ ἐπαναστατικό του καθεστὼς  ἦταν μεταβατικὸ μέχρι ποὺ νὰ ἐπιστρέψῃ ἕνας ὑγιὴς κοινοβουλευτισμὸς καὶ δυστυχῶς αὐτὸ ἀπεφάσισε νὰ κάνῃ τὸ 1973 καὶ ἔπεσε.

 Ἀλλὰ ὑγιὴς κοινοβουλευτισμός, ἐξ ὁρισμοῦ, δὲν δύναται νὰ ὑπάρξῃ ποτέ. Ὁ μελλοντικὸς ἐπαναστάτης ἀξιωματικὸς πρέπει μιὰ γιὰ πάντα νὰ ἀποκλείσῃ τὸν ἀστικὸ κοινοβουλευτισμό, νὰ ἀφανίσῃ τοὺς βουλευτὲς καὶ νὰ ἐγκαθιδρύσῃ λαοκρατία, μὲ δημοψηφίσματα καὶ ἀπόλυτο μονάρχη βυζαντινοῦ τύπου.  Θὰ ἀντιμετωπίσῃ βεβαίως τὴν παρακμὴ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ποὺ λόγῳ προχωρημένης γηράνσεως καὶ ἀνοίας ἀδυνατεῖ νὰ πρωτοτυπήσῃ ὅπως κάνουν οἱ Ἱσπανοί, οἱ ὁποῖοι ἵδρυσαν τὸ κίνημα τῶν ἀγανακτησμένων ποὺ ἐμεῖς ἁπλῶς ἀντιγράψαμε ὡς αἰώνιοι ἀντιγραφεῖς. Τώρα οἱ Ἱσπανοὶ πρωτοτυποῦν καὶ πάλι μὲ τὴν «πορεία τῆς φτώχειας» τῶν ἀνέργων, ἀπὸ τὰ ἔσχατα τῆς χώρας, ὁδηγούμενοι μὲ τὰ πόδια πρὸς τὴν Μαδρίτη, ὅπως ἔκαμε τὸ κίνημα τοῦ Μουσσολίνι τὸ 1922, μὲ τὴν «πορεία πρὸς τὴν Ῥώμη».

Διερωτῶμαι γιατὶ τὸ ΚΚΕ, παραμένει σοφὴ κουκουβάγια καὶ δὲν ὀργανώνει πορεία-ποδαρόδρομο ἀπὸ τὰ ἔσχατα τῆς χώρας πρὸς τὴν Ἀθήνα, γιὰ τὴν κατάληψη τοῦ Κολωνακίου καὶ ἀφήνει ἕναν Τάκη Μπαλτᾶκο, γραμματέα τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου, κομματόσκυλο τοῦ Σαμαρᾶ, νὰ διαιρῇ τὸν ἑλληνικὸ λαὸ μὲ τὴν ἀπίθανη δήλωσή του ὅτι «ἀσφαλῶς καὶ εἶμαι ἀντικομμουνιστής, ἔτσι γεννήθηκα καὶ ἔτσι θὰ πεθάνω», στὸ ῥαδιόφωνο Βῆμα 99,5, τὴν Παρακευὴ 21 Μαρτίου 2014. Ἡ ἀναγέννηση τῆς χώρας χρειάζεται ἑνότητα καὶ κανένα «ἀντί». Ἐὰν ἐννοοῦσε ὅτι «κουτσὸς γεννήθηκα καὶ ἔτσι θὰ πεθάνω» ἡ ἀναπηρία του αὐτὴ εἶναι προσωπικό του πρόβλημα ἀλλὰ καὶ εἶναι ἐπικίνδυνη διότι εἶναι καὶ πνευματικὴ ἀναπηρία. Μόνον μία ξένη Δύναμις θὰ ἐνδιεφέρετο νὰ διχάσῃ τὸν ἑλληνικὸ λαό. Καλά, ποῦ εἶναι οἱ τιμωροὶ αὐτῶν τῶν προδοτῶν τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους; Ὅταν ὁ βυζαντινὸς βασιλεὺς ἐπιστρέψῃ μὲ δημοψήφισμα καὶ ὄχι ἐκλογές, πρέπει νὰ ἐξαφανίσῃ τὸ ἀντικομμουνιστικὸ Κολωνάκι, ὄχι γιὰ νὰ ἐγκαθιδρύσῃ κομμουνισμὸ ἀλλὰ  γιὰ νὰ ἐπαναφέρῃ τὴν ἑνότητα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ διὰ τῆς λαοκρατίας.

Ἐσεῖς, οἱ ὀλίγοι νέοι ποὺ ἔχετε παραμείνει στὴν Ἑλλάδα, σκεφθῆτε το. Βγάλτε τοὺς καναπέδες τῶν γερόντων  στὸ πεζοδρόμιο καὶ κάψατέ τους. Νὰ παρατήσετε ἀκόμη καὶ τὰ ποδήλατα καὶ μὲ τὰ πόδια νὰ διασχίσετε τὴν ὀμορφώτερη χώρα τοῦ κόσμου, στὰ βουνὰ καὶ τὰ λαγκάδια, καὶ νὰ κατασκηνώσετε, ὄχι στὴν πλατεῖα Συντάγματος ἀλλὰ στὶς κορυφὲς τοῦ δωδεκάθεου Ὀλύμπου, ἐκεῖ ποὺ ἀπεβιβάσθησαν οἱ πρῶτοι Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι δὲν ἦσαν οὔτε κομμουνιστὲς οὔτε καπιταλιστές. Ἦσαν θεοί.

            Δημήτρης Κιτσίκης                                                         22 Μαρτίου 2014

86 - Δυστυχῶς, μόνη λύση ἡ Χρυσῆ Αὐγή

86 - Δυστυχῶς, μόνη λύση ἡ Χρυσῆ Αὐγή

Ζητῶ στὶς ἑπόμενες δημοτικές, εὐρωπαϊκὲς καὶ βουλευτικὲς ἐκλογές, ὁ κόσμος νὰ ψηφίσῃ Χρυσῆ Αὐγή. Ὄχι δὲν ἔχω ἀλλάξει ἰδεολογία. Ὅσοι μὲ γνωρίζουν, ξέρουν ὅτι ὑπῆρξα πάντα Ὀρθόδοξος ἀλλὰ καὶ μαρξιστής-λενινιστὴς σταλινικῆς κατευθύνσεως, γι'αὐτὸ καὶ δὲν παύω νὰ ὑποστηρίζω τὸ ΚΚΕ. Ἀλλά:

Σήμερα ἡ χώρα εὑρίσκεται στὰ πρόθυρα ἐξαφανίσεως, στὰ χέρια μίας πολιτικῆς καὶ ἐπιχειρηματικῆς μαφίας δωσιλόγων μαφιόζων ποὺ βαρύνονται μὲ τὰ φοβερὰ σκάνδαλα τῶν ἐξοπλισμῶν τῆς χώρας. Ἄλλη λύση ἀπὸ τὴν ἐμφάνιση Ἡρακλέους ποὺ θὰ καθαρίσῃ τοὺς σταύλους τοῦ Αὐγεία, ποὺ θὰ σκοτώσῃ τὴν Λερναία Ὕδρα δὲν ὑπάρχει.  Πρὸς στιγμὴν ἤλπισα πὼς ὁ Ἡρακλῆς αὐτὸς θὰ ἦτο ὁ ΓΑΠ (βλ. στὸ περιοδικό μου Ἐνδιάμεση Περιοχή, τὸ τεῦχος 54, χειμώνας 2009-2010, "Ὁ Γιῶργος Παπανδρέου ὡς οἰκοσοσιαλιστής", σ.19-23). Ἀλλὰ ἀργότερα ἐπείσθην ὅτι μὲ γάντια δουλειὰ δὲν γίνεται. Ἡ κόπρος εἶναι βουνό. Ἀνέτρεξα λοιπὸν ὡς ἱστορικός, σὲ δύο γεγονότα:

1 -  Στὸ Κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιον, κεφάλαιο ΙΘ΄, στίχος 27: "Πλὴν τοὺς ἐχθρούς μου ἐκείνους, τοὺς μὴ θελήσαντάς με βασιλεῦσαι ἐπ' αὐτούς, ἀγάγετε ὧδε καὶ κατασφάξατε αὐτοὺς ἔμπροσθέν μου". Δηλαδή, τοὺς ἐχθρούς μου, λέγει ὁ Χριστός, ποὺ δὲν ἠθέλησαν νὰ βασιλεύσω, κατασφάξατέ τους ἐμπρός μου!

2 - Ὁ Στάλιν, ὅπως καὶ ὁ Μέγας Πέτρος τῆς Ῥωσίας, ἐθαύμασε  τὸν ἀπόγονο τῶν Παλαιολόγων, τὸν πρῶτο τσάρο πασῶν τῶν Ῥωσιῶν, Ἰβὰν Δ΄ τὸν Τρομερό (1547-1584), βαθειὰ ὀρθόδοξο χριστιανὸ ποὺ μὲ τὶς συνεχεῖς μετάνοιές του εἶχε σχηματίσει καρούμπαλο στὸ μέτωπο. Γιὰ νὰ ὑπηρετήσῃ τὸν λαὸ καὶ νὰ πατάξῃ τοὺς διεφθαρμένους βογιάρους τῆς ἄρχουσας τάξεως, ὠργάνωσε κάτι ἀντίστοιχο μὲ τὴν Χρυσῆ Αὐγή, μία ἐπίλεκτη παραστρατιωτικὴ ὁμάδα 6.000 ἐνόπλων, μὲ τὸ ὄνομα  Ὀπρίτσνικοι, ἐνδεδυμένοι στὰ μαῦρα, ἔχοντας δεμένη στὴν σέλλα τοῦ ἀλόγου τους μία σκοῦπα καὶ ἕνα κεφάλι σκύλου, ποὺ ὁ λαὸς ἀπεκάλεσε "σατανικὸ στρατό". Οἱ Ὀπρίτσνικοι ἐπὶ 7 χρόνια, ἀπὸ τὸ 1565 στὸ 1572, ἐκκαθάρισαν, δηλαδὴ κατέσφαξαν 10.000 βογιάρους "Κολωνακιῶτες" καὶ κατόπιν αὐτοῦ ὁ Ἰβάν, στὰ μάτια τοῦ ῥωσικοῦ λαοῦ, ἔμεινε στὴν Ἱστορία ὡς Μέγας.

Προειδοποιῶ ὅμως τοὺς μελλοντικοὺς  ἐκδικητὲς πὼς ἐὰν δὲν ἀκολουθήσουν τὴν ὁδὸ τοῦ ἐθνικομπολσεβικισμοῦ συμφιλιώσεως μὲ τὶς ἄλλες ἐπαναστατικὲς ὁμάδες, αὐτὲς τοῦ κομμουνισμοῦ, ἀκόμη καὶ τοῦ ἀναρχισμοῦ, γιὰ μία κοινὴ δράση κατὰ τῶν τραπεζιτῶν καὶ ὑποπέσουν στὸν ἐκδικητικὸ ἀντισημιτισμὸ καὶ τὸν φυλετισμό, δὲν πρόκειται νὰ ἐπιτύχουν τοὺς στόχους των. Τοὺς ὑπενθυμίζω μόνον τὸ ἑξῆς: Τὸ "Δοκίμιον ἱστορικὸν περὶ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως" τοῦ φιλικοῦ καὶ ἀγωνιστοῦ τοῦ 1821, Ἰωάννου Φιλήμονος (1798-1874), μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ἡ πρώτη χώρα ποὺ ἀνεγνώρισε ἐμπράκτως καὶ ἐπισήμως τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση, μὲ ἐπιστολὴ τοῦ  μαύρου προέδρου της, Jean-Pierre Boyer, τῆς 15ης Ἰανουαρίου 1822, ἦταν ἡ Ἀϊτή (τὸ Χαΐτιον) καὶ ποὺ μάλιστα, ἄν καὶ τριτοκοσμικὸ κράτος ἔστειλε στὴν Ἑλλάδα, συμβολικά, 45 τόνους καφὲ γιὰ νὰ ἀγορασθοῦν ὅπλα καὶ 100 μαύρους Ἀϊτιανοὺς ἐθελοντές! Ἡ Ἐπανάσταση χρειάζεται συμμάχους καὶ ὄχι διχόνοια.

            Δημήτρης Κιτσίκης                                 17 Ἰανουαρίου 2014

57 - Ζήτω ἡ χούντα τῆς 21ης Ἀπριλίου!

57 - Ζήτω ἡ χούντα τῆς 21^ης Ἀπριλίου!

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς χούντας δὲν εἶχα τὴν τιμὴ νὰ συνεργασθῶ οὔτε στὸ ἐλάχιστο μὲ τοὺς ἀνιδιοτελεῖς ἀξιωματικοὺς ποὺ ἐθυσιάσθησαν γιὰ νὰ σώσουν τὴν χώρα μας ἀπὸ τὴν διαφθορὰ τοῦ Κολωνακίου καὶ τῶν κοινοβουλευτικῶν ἐκπροσώπων τους. Ἐγνώρισα μερικοὺς ἐξ αὐτῶν μετὰ τὴν πτώση των. Ὡς ἱστορικός, στὸ βιβλίο μου, Ἱστορία τοῦ ἑλληνοτουρκικοῦ χώρου, 1928-1973 (Βιβλιοπωλεῖο τῆς Ἑστίας, 1981), ἐλάχιστα χρόνια μετὰ τὸν ἐγκλεισμό τους στὶς φυλακὲς τοῦ ἀστικοῦ κατεστημένου, τοὺς ἀπεκατέστησα, ἀψηφῶντας μόνος, μεταξὺ τῶν πανεπιστημιακῶν διδασκάλων, τὴν τρομοκρατία τῆς κοινουβουλευτικῆς χούντας. Ἐθεώρησα τὴν ἐπανάστασή τους, ποὺ ἐπραγματοποίησαν μὲ ἕνα ὑποδειγματικὸ πραξικόπημα, ὡς τὸ πλέον σημαντικὸ γεγονὸς γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ γένους μας μετὰ τὸ 1821. Δυστυχῶς ἀπέτυχαν καὶ ἡ χώρα, μετὰ τὸ 1974, ἐβούλιαξε στὰ πιὸ ἀκάθαρτα καὶ δύσοσμα νερὰ τῶν παρφουμαρισμένων ἐμιγκρέδων ποὺ εἶχαν ἐπιστρέψει στὸ Κολωνάκι στὰ βαγόνια τῶν ξένων ἀπὸ τὰ Παρίσια καὶ τὰ Λονδίνια ὅπου ἔπαιζαν, μαζὶ μὲ τὴν ἀγράμματη ἠθοποιίνα Μελίνα Μερκούρη, τοὺς ἀντιστασιακούς! Εἶναι δὲ χαρακτηριστικό, ὅτι τὰ ΜΜΕ ἠθέλησαν, ἀκριβῶς τώρα ποὺ ἔχει σημάνει ἡ κατάρρευση τοῦ οἴκου ἀνοχῆς τῆς Μεταπολιτεύσεως, νὰ θυμηθοῦν τὴν έκ Παρισίων Μαντάμ.

Σήμερα, κλίνουμε τὸ γόνυ στὴν μνήμη τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου. Ἀπεβίωσε ἔγκλειστος, ἄφραγκος καὶ ἔντιμος, δίδοντας τὰ πάντα γιὰ τὴν πατρίδα. Ἡ ἐπανάστασή του δυστυχῶς ἀπέτυχε διότι τὴν ἤθελε ἀναίμακτη. Ἀλλὰ ἀναίμακτες ἐπαναστάσεις δὲν διαρκοῦν. Ἡ ἡρωϊκὴ μπολσεβικικὴ ἐπανάσταση τοῦ Ὀκτώβρη 1917 ποὺ ὁ Λένιν εἶχε πραγματοποιήσει μὲ πραξικόπημα, ἐπεβίωσε γιὰ 73 ὁλόκληρα χρόνια ἐπειδὴ ἦταν ἄκρως αἱματηρή. Καὶ τώρα τί κάνουμε;  Διαλυμένος καὶ ἀποχαυνωμένος ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἀπὸ τοὺς ἐγκληματίες τοῦ Κοινοβουλίου ἀρέσκεται νὰ ὀνειρεύεται τὴν ἔλευση ἑνὸς Ἕλληνος Στάλιν, Τσάβεζ, Πούτιν, ἀλλὰ δύσκολα ἐπανεμφανίζεται μέσα σὲ μία γενεὰ ἕνας Παπαδόπουλος. Ἕλληνα ἀξιωματικέ, ἐὰν ἔχῃς ἀκόμη ἴχνος ἀξιοπρεπείας, κινήσου! Βλέπε τί γίνεται γύρω μας. Οἱ Ὀρθόδοξοι Ῥωμηοὶ τρομοκρατοῦνται καὶ σφάζονται, οἱ ἐκκλησιές τους καίγονται καὶ καταστρέφονται, ἀπὸ τὶς ὁρδὲς τῶν φανατικῶν σουννιτῶν μουσουλμάνων, στὴν Αἴγυπτο, τὴν Συρία, ἀκόμη καὶ στὴν Ἀλβανία. Ὁ στρατὸς ἐπενέβει εὐτυχῶς στὴν Αἴγυπτο, ὁ πρόεδρος Ἀσσὰντ μάχεται ἡρωϊκὰ στὴν Συρία μὲ τὴν συμπαράσταση τοῦ Πούτιν κατὰ τῶν μισθοφόρων ἰσλαμιστῶν ποὺ σφάζουν τοὺς χριστιανοὺς μὲ τὴν βοήθεια τῶν «χριστιανῶν» τῆς Δύσεως.  Ξύπνα στρατέ!

                        Δημήτρης Κιτσίκης                     22 Αὐγούστου 2013 

51 - Σφαγὴ καὶ Ἐπανάσταση

51 - Σφαγὴ καὶ Ἐπανάσταση:

Ἀπὸ τὸ Κολωνάκι στὸν λόφο τῶν διεφθαρμένων

Καμμία ἐπανάσταση δὲν ἔγινε ποτὲ χωρὶς σφαγὴ τοῦ κατεστημένου. Στὴν Γαλλικὴ Ἐπανάσταση ἔγιναν οἱ «Σφαγὲς τοῦ Σεπτεμβρίου», ὅταν ὁ λαὸς εἰσῆλθε στὶς φυλακὲς τοῦ Παρισίου, ὅπου εὑρίσκοντο ἔγκλειστοι οἱ ἀριστοκράτες, καὶ τοὺς ἔσφαξαν. Τὸ 1944, τὸ ΕΛΑΣ, ἀφοῦ εἶχε ἀπελευθερώσει τὴν χώρα ἀπὸ τοὺς Γερμανούς, εὑρέθη ἀντιμέτωπο μὲ νέα κατοχή, αὐτὴ τῶν Ἄγγλων, καὶ προσεπάθησε νὰ κάψῃ τὸ Κολωνάκι. Δυστυχῶς ἀπέτυχε καὶ τὸ ἤδη σάπιο κολωνακιώτικο φροῦτο ἐσυνέχισε νὰ σαπίζῃ. Τὸ 1976, ἕνα ἀποτυχὸν πραξικόπημα, ποὺ ἔγινε εὐρέως γνωστὸ διὰ τοῦ τύπου τῆς ἐποχῆς, ἐσχεδίαζε νὰ κάψῃ ὁλοσχερῶς τὸ Κολωνάκι καὶ νὰ ἀναρτήσῃ ἐπὶ τῶν ἐρειπίων του ἕναν «λόφο τῶν διεφθαρμένων» ὑπὸ  τὸν ὁποῖο θὰ ἐθάβοντο τὰ πτώματα τῶν ἐκτελεσθέντων Κολωνακιωτῶν. Καὶ πάλι  ἀπέτυχον. Καὶ σήμερα τὸ κολωνακιώτικο φροῦτο ἔχει ἀπολύτως σαπίσει.

Ἐνώπιον τῆς κοινωνικῆς θυέλλης καὶ τὰ μαῦρα σύννεφα ποὺ καλύπτουν τὴν χώρα, μερικοὶ ἐπαναστάτες προτείνουν, πρῶτα νὰ ἐκτελέσουν, ἐν μίᾳ νυκτί, χωρὶς δίκη, ὅλους τοὺς ὑπουργοὺς καὶ τοὺς βουλευτές, πλὴν  αὐτῶν τοῦ ΚΚΕ καὶ τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, ὄχι ἐπειδὴ συμφωνοῦν μὲ τὴν κομμουνιστικὴ ἤ τὴν ἐθνικοσοσιαλιστικὴ ἰδεολογία, ἀλλὰ ἁπλῶς ἐπειδὴ οἱ ἀντιπρόσωποι τῶν δύο αὐτῶν κομμάτων θεωροῦνται πὼς δὲν εἶναι διεφθαρμένοι.

Κατόπιν αὐτοῦ, νὰ ἰσοπεδώσουν τὸ Κολωνάκι καὶ νὰ φυτέψουν ἐπὶ τοῦ λόφου ἕναν ἐθνικὸ κῆπο γιὰ τὴν ξεκούρασῃ τῶν πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι, μὲ τὸν τρόπο αὐτό, θὰ ἐνθυμοῦνται μὲ ἀποτροπιασμό, τὴν ἐποχὴ ὅπου ἡ χώρα ἔπλεε μέσα στὴν δυσοσμία τῆς διαφθορᾶς. Ἐὰν δὲν ὑπάρξῃ στὸ Κολωνάκι, νύκτα τοῦ Ἁγίου Βαρθολομαίου, ἰσχυρίζονται οἱ ἐν δυνάμει ἐπαναστάτες, δὲν θὰ ὑπάρξῃ ποτὲ κάθαρση καὶ ἡ χώρα θὰ ἐξαφανισθῇ ὡς νέα Ἀτλαντίδα.

Δημήτρης Κιτσίκης                       11 Ἰουλίου 2013

8 -Περιμένοντας τὴν νέα χούντα

8 -Περιμένοντας τὴν νέα χούντα

Ἡ κραυγὴ τοῦ Καβάφη, τὸ 1900, «περιμένοντας τοὺς βαρβάρους» ἦταν κραυγὴ τοῦ λαβωμένου ἀστοῦ ποὺ δὲν ἤλπιζε πλέον στὴν σωτηρία τῆς τάξεώς του καὶ συνεπῶς οἱ βάρβαροι ἦσαν καὶ αὐτοὶ «μία κάποια λύσις». Τὸ 1967, ἡ ἑλληνικὴ ἀστικὴ τάξη ἐπερίμενε τοὺς βαρβάρους καὶ ἦλθαν,  ἀλλὰ μόνον οἱ μικροί, οἱ συνταγματάρχες ποὺ ἐπρόφθασαν τοὺς μεγάλους, τοὺς στρατηγούς. Ἔφυγαν λοιπὸν οἱ ἀστοὶ στὸ Λονδῖνο καὶ τὸ Παρίσι, ἐπειδή, ὅπως ἐδήλωνε ὁ Πέτρος Γαρουφαλιᾶς, «αὐτοὺς τοὺς μικροὺς ἀξιωματικούς, Δημήτρη, οὐδεὶς στὸ Κολωνάκι τοὺς ἐγνώριζε ὅπως τοὺς δικούς μας τοῦ Μεσοπολέμου ποὺ κάθε ἑξάμηνο ἔκαμαν πραξικόπημα μὲ τὴν ἀνοχή μας. Αὐτοὶ κατέφθασαν ἀπὸ τὶς φτωχογειτονιὲς καὶ ἔπραξαν χωρὶς νὰ μᾶς ῥωτήσουν». Ἔφυγαν λοιπὸν οἱ Κολωνακιῶτες στὴν Ἑσπερία καὶ ἔμειναν ἐκεῖ ἑπτὰ χρόνια σὲ χειμερινὴ νάρκη καὶ ἐπανῆλθαν «στὰ βαγόνια τοῦ ξένου», ἀποψυγμένοι κι ἀπαράλακτοι ὅπως πρὸ τοῦ 1967 καὶ ὑπὸ τὰ παραπλανητικὰ συνθήματα τῆς δημοκρατίας καὶ τῆς ἐλευθερίας, ξανάρχισαν τὰ ἴδια καὶ χειρότερα, χωρὶς οὔτε φυσικὰ λαϊκὴ κυριαρχία νὰ  ἐμπεδώσουν ἀλλὰ οὔτε καὶ ἐλευθερία τῆς ἀγορᾶς. Τὸ ἴδιο τὸ Κολωνάκι τοῦ παρελθόντος ἐβυθίσθη σὲ ἕναν τριτοκοσμικὸ καπιταλισμὸ τῆς ἀρπαχτῆς. Καὶ ἔτσι ἐφθάσαμε στὸ 2009, 35 χρόνια μετά, νὰ προτείνῃ τὸ Κολωνάκι νὰ πωλήσῃ τὴν Ἀκρόπολη στοὺς Ἄγγλους γιὰ νὰ εὕρη χρήματα καὶ νὰ κτίσῃ πολυτελῆ τουαλέτα νὰ ἀφοδεύσῃ ἐν μέσῳ τῆς πλατείας, συμφώνως μὲ τὴν συνταγὴ τῶν μεγαλοϊατρῶν της. Στὴν Αἴγυπτο οἱ βάρβαροι κατέφθασαν μὲ τὸν Νάσερ τὸ 1954 καὶ σήμερα ἡ αἰγυπτιακὴ ἀστικὴ τάξη κουκουλώνεται ὑπὸ τὴν ἀμφίβολη θαλπωρὴ τοῦ πρώην ἀξιωματικοῦ τῆς ἀεροπορίας Μουμπάρακ, ἐνῷ τὸ κομμουνιστικὸ κόμμα τῆς Αἰγύπτου παραμένει ἐκτὸς νόμου καὶ ἐκφράζεται μέσῳ ἑνὸς ἄλλου κόμματος τύπου ΕΔΑ. Τὸ 1967, ὁ Ἄνδρέας Παπανδρέου, ὅπως καὶ οἱ συνταγματάρχες ἐπηρεάζοντο ἀπὸ τριτοκοσμικὰ νασερικὰ πρότυπα, τὰ ὁποῖα πρὶν ἀπὸ τὸ 1973 ὅπως καὶ μετὰ τὸ 1974 ἐχάθησαν ἄδοξα στὰ ἕλη τοῦ λαϊκισμοῦ. Τώρα ὁ Γιῶργος θέλει ἁπλῶς νὰ ἐπισκευάσῃ τὸ τριτοκοσμικὸ ἑλληνικὸ καπιταλιστικὸ σαπιοκάραβο γιὰ νὰ ὁμοιάζῃ μὲ προηγμένο καπιταλιστικὸ ὄχημα. Ἀλλὰ πλέον εἶναι πολὺ ἀργά. Τὸ Κολωνάκι παρασείρεται στὸν τάφο του μὲ τὴν πλήρη εὐθύνη τῆς ἀνευθύνου φιλελευθέρας πολυλογίας του τοῦ ὑποβαθμισμένου ἀστικοῦ της κόσμου, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν περιορισμένη εὐθύνη ἑνὸς Στρατῆ Τσίρκα ποὺ ἐπέμενε νὰ ἔχῃ στέκι ἕνα κουτούκι στὸ Κολωνάκι ὅπου ἐξέθετε τὶς διανοουμενίστικες δημοκρατικὲς ἀερολογίες τῶν ἀριστεροκολωνακιωτῶν, προσχωρῶντας στὸ ΚΚ Ἐσωτερικοῦ. Ὅταν ὁ αἰγυπτιώτης Τσίρκας, ποὺ εἶχε τόσο ἔξοχα καταλάβει τὸν Καβάφη, ἀπεβίωσε στὴν Ἀθήνα τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1980, σὲ ἡλικία 68 ἐτῶν, στὰ χέρια τῶν κολωνακιωτῶν ἰατρῶν του, ἡ φάρσα τῆς μεταπολιτεύσεως ἦταν πλέον ἐμφανής γιὰ τοὺς ὀλίγους. Ἀκολούθησαν ὁ ἀκατάσχετος λαϊκισμὸς τοῦ Ἀνδρέα, οἱ ἑλληνικὲς στατιστικὲς τοῦ Σημίτη, ἡ ἑπανίδρυση τοῦ κράτους τοῦ μπεμπέκου Καραμανλῆ καὶ τέλος ἡ πλήρης κατάρρευση τοῦ 2009. Κάτι ὅμως θετικὸ προέκυψε. Τὸ ΚΚΕ ἔβαλε μυαλὸ, ἀναδιωργανώθηκε καὶ εἶναι πλέον ἔτοιμο νὰ περάσῃ στὴν παρανομία ἐνῷ ὁ ΓΑΠ, ὡς νέος ἀδιάφθορος Ῥοβεσπιέρρος, φοβερίζει χωρὶς ἀποτέλεσμα τὸ Κολωνάκι μὲ ἀφόρητους φόρους γιὰ βουτυρόπαιδα, τὸ ὁποῖο αἰσθανόμενο πολιορκημένο ἀπὸ τὰ ἀριστερὰ ὅπως καὶ ἀπὸ τὰ δεξιά του, ἐτοιμάζει μία νέα χούντα ποὺ θὰ ἱσχυρισθῇ τὸ ὀξύμωρον ὅτι σώζει τοὺς διὰ βίου κολωνακιῶτες δωσιλόγους ἀπὸ τοὺς ξένους! Διότι, Ἡ ἑλληνικὴ ἀστικὴ τάξη σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ ΚΚΕ, δὲν ἔβαλε μυαλό. Λοιπόν, ὄχι εἰρηνικὴ συνύπαρξη ἀλλὰ πόλεμος μέχρι ἐσχάτων. Πραξικόπημα μὲ χούντα ναί, ἀλλὰ πρὸς ὄφελος τῆς ἐργατικῆς τάξεως. Ὄχι Πινοσὲτ ἀλλὰ Κάστρο. Καὶ ἡ χούντα γιὰ νὰ εἶναι λαϊκή, πρέπει νὰ ἔχῃ καὶ νὰ χρησιμοποιήσῃ ὅπλα ποὺ θὰ χειρίζονται νέα παιδιὰ ἀκόμη καὶ ἐνσωματωμένων Ἀλβανῶν σὲ μία χώρα γερόντων.

Δημήτρης Κιτσίκης

ΙΕ΄ (57) σελ. 1                   ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ   ΠΕΡΙΟΧΗ                  ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ   2010