288 - Φωνὴ ἀπελπισίας

Παττακός(1968) καὶ Παπαδόπουλος(1971)

ὑπὲρ τῆς ἑλληνοτουρκικῆς συνομοσπονδίας

288 -  Φωνὴ ἀπελπισίας

Ἐνώπιον τῆς καταρρεύσεως τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας πιέζομα ἀφόρητα ἀπὸ τοὺς νέους ἕλληνες ἐπιστήμονες τοῦ ἐξωτερικοῦ νὰ ἐκπέμψω ἕνα ἠχηρὸ SOS ἀπὸ τὸ κατάστρωμα τοῦ ἑλλαδικοῦ σκάφους ποὺ βυθίζεται αὔτανδρo. Μοῦ γράφουν ἀπεγνωσμένα ἕλληνες συνάδελφοι ἀπὸ τὰ πολλὰ πανεπιστήμια τῆς Ἑσπερίας ὅπου ἔχουν εὕρει καταφύγιο, ὅτι  ἀπὸ τὸ 2009 ἔχουν μεταναστεύσει 250 χιλιάδες παραγωγικῶν ἡλικιῶν στὴν Δύση καὶ ὅτι αὐτοὶ δὲν θέλουν νὰ γίνουν οἱ σύγχρονοι περιπλανώμενοι ἑβραῖοι.

            Ἡ ἐξωτερική μας πολιτικὴ εἶναι ἀνερμάτιστη. Καὶ ὅμως ὑπάρχει μία σταθερὴ γεωγραφία ἀνὰ τῶν αἰώνων, ἀπὸ τὴν ἐποχή τοῦ Ὁμήρου, τὸ Αἰγαῖο. Ἡ τελευταία προσφυγικὴ κρίση μᾶς τὴν ὑπενθύμισε. Εἶναι ἀδύνατον νὰ σταθεροποιηθῇ ἕνας πολιτικὸς ὀργανισμὸς κατέχοντας μόνον τὴν μία ἀπὸ τὶς δύο ὄχθες τοῦ Αἰγαίου. Σύνορο ποὺ νὰ πληγώνῃ τὸ Αἰγαῖο, σκίζοντάς το κατὰ μῆκος του, ἀπεδείχθη κάθε φορὰ καταστροφικό.

            Ῥούμελη καὶ Ἀνατολία, Ἑλλὰς καὶ Τουρκία, ὑπῆρξαν ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς Τροίας οἱ δύο πνεύμονες ζωῆς, μὲ τὸ Αἰγαῖο ὡς τραχεῖα νὰ τοὺς ἐπιτρέπῃ τὴν ἀναπνοή. Μὲ πληγωμένη τὴν τραχεῖα ἡ Ἑλλὰς ὅπως καὶ ἡ Τουρκία δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ ἡρεμήσουν. Στὸ παρελθὸν οἱ αὐτοκρατορίες ἐξησφάλιζαν τὴν ἑνότητα καὶ συνεπῶς τὴν εὐημερία τοῦ ὀργανισμοῦ. Μετὰ τὴν Μικρασιατικὴ καταστροφὴ μόνη λύση παραμένει ἡ ἑλληνοτουρκικὴ συνομοσπονδία, ὅραμα τοῦ Βενιζέλου καὶ πολλῶν ἄλλων ἑλληνικῶν καὶ τουρκικῶν κυβερνήσεων.

            Τὰ ὑπουργεῖα ἐξωτερικῶν τῶν δύο χωρῶν πρέπει νὰ ξεπεράσουν τὴν δυσπιστία γιὰ τὶς προθέσεις τοῦ γείτονος καὶ νὰ προχωρήσουν μὲ ἐπαναστατικὴ νοοτροπία, πέραν τῆς συνεργασίας, σὲ μία οὐσιατικὴ ἕνωση, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὴν Κύπρο. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τὰ μέχρι σήμερα ἄλυτα προβλήματα, συμπεριλαμβανομένου καὶ τοῦ προσφυγικοῦ θὰ ἠμπορέσουν νὰ εὕρουν τὴν πρέπουσα λύση.

Ἡ Ἑνωμένη Εὐρώπη  εὑρίσκεται σὲ βαθιὰ κρίση καὶ μία ἐνδεχομένη διάλυσή της θὰ μᾶς ἀφήσῃ ὀρφανοὺς καὶ ἀπροστάτευτους. Χωρὶς ἡνωμένο Αἰγαῖο ὑπὸ τὴν ὀμπρέλα τοῦ ΝΑΤΟ, κινδυνεύουν καὶ οἱ δύο ὄχθες, μαζὶ καὶ ἡ Κύπρος, νὰ εἰσέλθουν σὲ μία περίοδο ἀποσταθεροποιήσεως ἕως καὶ διαμελισμοῦ.

Δημήτρης Κιτσίκης                                 24 Μαρτίου 2016

57 - Ζήτω ἡ χούντα τῆς 21ης Ἀπριλίου!

57 - Ζήτω ἡ χούντα τῆς 21^ης Ἀπριλίου!

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς χούντας δὲν εἶχα τὴν τιμὴ νὰ συνεργασθῶ οὔτε στὸ ἐλάχιστο μὲ τοὺς ἀνιδιοτελεῖς ἀξιωματικοὺς ποὺ ἐθυσιάσθησαν γιὰ νὰ σώσουν τὴν χώρα μας ἀπὸ τὴν διαφθορὰ τοῦ Κολωνακίου καὶ τῶν κοινοβουλευτικῶν ἐκπροσώπων τους. Ἐγνώρισα μερικοὺς ἐξ αὐτῶν μετὰ τὴν πτώση των. Ὡς ἱστορικός, στὸ βιβλίο μου, Ἱστορία τοῦ ἑλληνοτουρκικοῦ χώρου, 1928-1973 (Βιβλιοπωλεῖο τῆς Ἑστίας, 1981), ἐλάχιστα χρόνια μετὰ τὸν ἐγκλεισμό τους στὶς φυλακὲς τοῦ ἀστικοῦ κατεστημένου, τοὺς ἀπεκατέστησα, ἀψηφῶντας μόνος, μεταξὺ τῶν πανεπιστημιακῶν διδασκάλων, τὴν τρομοκρατία τῆς κοινουβουλευτικῆς χούντας. Ἐθεώρησα τὴν ἐπανάστασή τους, ποὺ ἐπραγματοποίησαν μὲ ἕνα ὑποδειγματικὸ πραξικόπημα, ὡς τὸ πλέον σημαντικὸ γεγονὸς γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ γένους μας μετὰ τὸ 1821. Δυστυχῶς ἀπέτυχαν καὶ ἡ χώρα, μετὰ τὸ 1974, ἐβούλιαξε στὰ πιὸ ἀκάθαρτα καὶ δύσοσμα νερὰ τῶν παρφουμαρισμένων ἐμιγκρέδων ποὺ εἶχαν ἐπιστρέψει στὸ Κολωνάκι στὰ βαγόνια τῶν ξένων ἀπὸ τὰ Παρίσια καὶ τὰ Λονδίνια ὅπου ἔπαιζαν, μαζὶ μὲ τὴν ἀγράμματη ἠθοποιίνα Μελίνα Μερκούρη, τοὺς ἀντιστασιακούς! Εἶναι δὲ χαρακτηριστικό, ὅτι τὰ ΜΜΕ ἠθέλησαν, ἀκριβῶς τώρα ποὺ ἔχει σημάνει ἡ κατάρρευση τοῦ οἴκου ἀνοχῆς τῆς Μεταπολιτεύσεως, νὰ θυμηθοῦν τὴν έκ Παρισίων Μαντάμ.

Σήμερα, κλίνουμε τὸ γόνυ στὴν μνήμη τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου. Ἀπεβίωσε ἔγκλειστος, ἄφραγκος καὶ ἔντιμος, δίδοντας τὰ πάντα γιὰ τὴν πατρίδα. Ἡ ἐπανάστασή του δυστυχῶς ἀπέτυχε διότι τὴν ἤθελε ἀναίμακτη. Ἀλλὰ ἀναίμακτες ἐπαναστάσεις δὲν διαρκοῦν. Ἡ ἡρωϊκὴ μπολσεβικικὴ ἐπανάσταση τοῦ Ὀκτώβρη 1917 ποὺ ὁ Λένιν εἶχε πραγματοποιήσει μὲ πραξικόπημα, ἐπεβίωσε γιὰ 73 ὁλόκληρα χρόνια ἐπειδὴ ἦταν ἄκρως αἱματηρή. Καὶ τώρα τί κάνουμε;  Διαλυμένος καὶ ἀποχαυνωμένος ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἀπὸ τοὺς ἐγκληματίες τοῦ Κοινοβουλίου ἀρέσκεται νὰ ὀνειρεύεται τὴν ἔλευση ἑνὸς Ἕλληνος Στάλιν, Τσάβεζ, Πούτιν, ἀλλὰ δύσκολα ἐπανεμφανίζεται μέσα σὲ μία γενεὰ ἕνας Παπαδόπουλος. Ἕλληνα ἀξιωματικέ, ἐὰν ἔχῃς ἀκόμη ἴχνος ἀξιοπρεπείας, κινήσου! Βλέπε τί γίνεται γύρω μας. Οἱ Ὀρθόδοξοι Ῥωμηοὶ τρομοκρατοῦνται καὶ σφάζονται, οἱ ἐκκλησιές τους καίγονται καὶ καταστρέφονται, ἀπὸ τὶς ὁρδὲς τῶν φανατικῶν σουννιτῶν μουσουλμάνων, στὴν Αἴγυπτο, τὴν Συρία, ἀκόμη καὶ στὴν Ἀλβανία. Ὁ στρατὸς ἐπενέβει εὐτυχῶς στὴν Αἴγυπτο, ὁ πρόεδρος Ἀσσὰντ μάχεται ἡρωϊκὰ στὴν Συρία μὲ τὴν συμπαράσταση τοῦ Πούτιν κατὰ τῶν μισθοφόρων ἰσλαμιστῶν ποὺ σφάζουν τοὺς χριστιανοὺς μὲ τὴν βοήθεια τῶν «χριστιανῶν» τῆς Δύσεως.  Ξύπνα στρατέ!

                        Δημήτρης Κιτσίκης                     22 Αὐγούστου 2013 

8 -Περιμένοντας τὴν νέα χούντα

8 -Περιμένοντας τὴν νέα χούντα

Ἡ κραυγὴ τοῦ Καβάφη, τὸ 1900, «περιμένοντας τοὺς βαρβάρους» ἦταν κραυγὴ τοῦ λαβωμένου ἀστοῦ ποὺ δὲν ἤλπιζε πλέον στὴν σωτηρία τῆς τάξεώς του καὶ συνεπῶς οἱ βάρβαροι ἦσαν καὶ αὐτοὶ «μία κάποια λύσις». Τὸ 1967, ἡ ἑλληνικὴ ἀστικὴ τάξη ἐπερίμενε τοὺς βαρβάρους καὶ ἦλθαν,  ἀλλὰ μόνον οἱ μικροί, οἱ συνταγματάρχες ποὺ ἐπρόφθασαν τοὺς μεγάλους, τοὺς στρατηγούς. Ἔφυγαν λοιπὸν οἱ ἀστοὶ στὸ Λονδῖνο καὶ τὸ Παρίσι, ἐπειδή, ὅπως ἐδήλωνε ὁ Πέτρος Γαρουφαλιᾶς, «αὐτοὺς τοὺς μικροὺς ἀξιωματικούς, Δημήτρη, οὐδεὶς στὸ Κολωνάκι τοὺς ἐγνώριζε ὅπως τοὺς δικούς μας τοῦ Μεσοπολέμου ποὺ κάθε ἑξάμηνο ἔκαμαν πραξικόπημα μὲ τὴν ἀνοχή μας. Αὐτοὶ κατέφθασαν ἀπὸ τὶς φτωχογειτονιὲς καὶ ἔπραξαν χωρὶς νὰ μᾶς ῥωτήσουν». Ἔφυγαν λοιπὸν οἱ Κολωνακιῶτες στὴν Ἑσπερία καὶ ἔμειναν ἐκεῖ ἑπτὰ χρόνια σὲ χειμερινὴ νάρκη καὶ ἐπανῆλθαν «στὰ βαγόνια τοῦ ξένου», ἀποψυγμένοι κι ἀπαράλακτοι ὅπως πρὸ τοῦ 1967 καὶ ὑπὸ τὰ παραπλανητικὰ συνθήματα τῆς δημοκρατίας καὶ τῆς ἐλευθερίας, ξανάρχισαν τὰ ἴδια καὶ χειρότερα, χωρὶς οὔτε φυσικὰ λαϊκὴ κυριαρχία νὰ  ἐμπεδώσουν ἀλλὰ οὔτε καὶ ἐλευθερία τῆς ἀγορᾶς. Τὸ ἴδιο τὸ Κολωνάκι τοῦ παρελθόντος ἐβυθίσθη σὲ ἕναν τριτοκοσμικὸ καπιταλισμὸ τῆς ἀρπαχτῆς. Καὶ ἔτσι ἐφθάσαμε στὸ 2009, 35 χρόνια μετά, νὰ προτείνῃ τὸ Κολωνάκι νὰ πωλήσῃ τὴν Ἀκρόπολη στοὺς Ἄγγλους γιὰ νὰ εὕρη χρήματα καὶ νὰ κτίσῃ πολυτελῆ τουαλέτα νὰ ἀφοδεύσῃ ἐν μέσῳ τῆς πλατείας, συμφώνως μὲ τὴν συνταγὴ τῶν μεγαλοϊατρῶν της. Στὴν Αἴγυπτο οἱ βάρβαροι κατέφθασαν μὲ τὸν Νάσερ τὸ 1954 καὶ σήμερα ἡ αἰγυπτιακὴ ἀστικὴ τάξη κουκουλώνεται ὑπὸ τὴν ἀμφίβολη θαλπωρὴ τοῦ πρώην ἀξιωματικοῦ τῆς ἀεροπορίας Μουμπάρακ, ἐνῷ τὸ κομμουνιστικὸ κόμμα τῆς Αἰγύπτου παραμένει ἐκτὸς νόμου καὶ ἐκφράζεται μέσῳ ἑνὸς ἄλλου κόμματος τύπου ΕΔΑ. Τὸ 1967, ὁ Ἄνδρέας Παπανδρέου, ὅπως καὶ οἱ συνταγματάρχες ἐπηρεάζοντο ἀπὸ τριτοκοσμικὰ νασερικὰ πρότυπα, τὰ ὁποῖα πρὶν ἀπὸ τὸ 1973 ὅπως καὶ μετὰ τὸ 1974 ἐχάθησαν ἄδοξα στὰ ἕλη τοῦ λαϊκισμοῦ. Τώρα ὁ Γιῶργος θέλει ἁπλῶς νὰ ἐπισκευάσῃ τὸ τριτοκοσμικὸ ἑλληνικὸ καπιταλιστικὸ σαπιοκάραβο γιὰ νὰ ὁμοιάζῃ μὲ προηγμένο καπιταλιστικὸ ὄχημα. Ἀλλὰ πλέον εἶναι πολὺ ἀργά. Τὸ Κολωνάκι παρασείρεται στὸν τάφο του μὲ τὴν πλήρη εὐθύνη τῆς ἀνευθύνου φιλελευθέρας πολυλογίας του τοῦ ὑποβαθμισμένου ἀστικοῦ της κόσμου, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν περιορισμένη εὐθύνη ἑνὸς Στρατῆ Τσίρκα ποὺ ἐπέμενε νὰ ἔχῃ στέκι ἕνα κουτούκι στὸ Κολωνάκι ὅπου ἐξέθετε τὶς διανοουμενίστικες δημοκρατικὲς ἀερολογίες τῶν ἀριστεροκολωνακιωτῶν, προσχωρῶντας στὸ ΚΚ Ἐσωτερικοῦ. Ὅταν ὁ αἰγυπτιώτης Τσίρκας, ποὺ εἶχε τόσο ἔξοχα καταλάβει τὸν Καβάφη, ἀπεβίωσε στὴν Ἀθήνα τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1980, σὲ ἡλικία 68 ἐτῶν, στὰ χέρια τῶν κολωνακιωτῶν ἰατρῶν του, ἡ φάρσα τῆς μεταπολιτεύσεως ἦταν πλέον ἐμφανής γιὰ τοὺς ὀλίγους. Ἀκολούθησαν ὁ ἀκατάσχετος λαϊκισμὸς τοῦ Ἀνδρέα, οἱ ἑλληνικὲς στατιστικὲς τοῦ Σημίτη, ἡ ἑπανίδρυση τοῦ κράτους τοῦ μπεμπέκου Καραμανλῆ καὶ τέλος ἡ πλήρης κατάρρευση τοῦ 2009. Κάτι ὅμως θετικὸ προέκυψε. Τὸ ΚΚΕ ἔβαλε μυαλὸ, ἀναδιωργανώθηκε καὶ εἶναι πλέον ἔτοιμο νὰ περάσῃ στὴν παρανομία ἐνῷ ὁ ΓΑΠ, ὡς νέος ἀδιάφθορος Ῥοβεσπιέρρος, φοβερίζει χωρὶς ἀποτέλεσμα τὸ Κολωνάκι μὲ ἀφόρητους φόρους γιὰ βουτυρόπαιδα, τὸ ὁποῖο αἰσθανόμενο πολιορκημένο ἀπὸ τὰ ἀριστερὰ ὅπως καὶ ἀπὸ τὰ δεξιά του, ἐτοιμάζει μία νέα χούντα ποὺ θὰ ἱσχυρισθῇ τὸ ὀξύμωρον ὅτι σώζει τοὺς διὰ βίου κολωνακιῶτες δωσιλόγους ἀπὸ τοὺς ξένους! Διότι, Ἡ ἑλληνικὴ ἀστικὴ τάξη σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ ΚΚΕ, δὲν ἔβαλε μυαλό. Λοιπόν, ὄχι εἰρηνικὴ συνύπαρξη ἀλλὰ πόλεμος μέχρι ἐσχάτων. Πραξικόπημα μὲ χούντα ναί, ἀλλὰ πρὸς ὄφελος τῆς ἐργατικῆς τάξεως. Ὄχι Πινοσὲτ ἀλλὰ Κάστρο. Καὶ ἡ χούντα γιὰ νὰ εἶναι λαϊκή, πρέπει νὰ ἔχῃ καὶ νὰ χρησιμοποιήσῃ ὅπλα ποὺ θὰ χειρίζονται νέα παιδιὰ ἀκόμη καὶ ἐνσωματωμένων Ἀλβανῶν σὲ μία χώρα γερόντων.

Δημήτρης Κιτσίκης

ΙΕ΄ (57) σελ. 1                   ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ   ΠΕΡΙΟΧΗ                  ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ   2010