43 - Τί περιμένω ἀπὸ τὸ ΚΚΕ
Εἴμεθα στὴν μέση τοῦ 30
χρόνου πλανητικοῦ πολέμου ποὺ ξεκίνησε ὁ δυτικὸς ἰμπεριαλισμὸς στὴν τελευταία
του μαφιόζικη φάση, μὲ τὴν ἐπίθεση κατὰ τῆς Γιουγκοσλαυΐας, στὶς 24 Μαρτίου
1999 καὶ ποὺ θὰ ὁλοκληρωθῇ μὲ τὸ πυρηνικὸ ὁλοκαύτωμα ὅταν οἱ ΗΠΑ ἐπιτεθοῦν κατὰ
τῆς Κίνας. Σὲ ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα διαπιστώνουμε ὅτι τὸ διεθνὲς κομμουνιστικὸ
κίνημα ἔχει καταρρεύσει ἐνῷ τὸ ΚΚΕ, τὸ μόνο ποὺ παρέμενε ὀρθόδοξα
μαρξιστικό-λενινιστικό, εἶναι ὑποτονικό. Προβλέπω ὅτι ἐὰν γίνουν ἐκλογὲς σήμερα
θὰ καταρρεύσῃ κυριολεκτικά. Ἡ ἡγεσία τοῦ ΚΚΕ ἄς μὴν εἶναι ὑπεροπτική. Ἄς ἀκούσῃ
καὶ ἀνθρώπους ποὺ εἰλικρινὰ ἀγαπᾶνε τὸ ἡρωϊκὸ αὐτὸ κόμμα. Κάτι τὸ δυναμικὸ θὰ ἔπρεπε
νὰ ξεπηδήσῃ ἀπὸ τὴν νεολαία τῆς ΚΝΕ. Βέβαια φταίει καὶ ἡ ὑπογεννητικότητα τῆς
χώρας ποὺ δύσκολα δύναται νὰ ἀναδείξη εἰκοσιπεντάρηδες, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἐπιτυγχάνουν
τὶς ἐπαναστάσεις. Ἀλλὰ τότε ἡ λύση πρέπει νὰ ἔλθῃ ἀπὸ ἀλλοῦ διότι λύση πρέπει νὰ
ὑπάρξῃ. Καὶ ὡς μητέρα τοῦ λαοῦ, τὸ ΚΚΕ, νὰ μὴν παραπονιέται ὅτι δὲν τὴν ἀγαπᾶνε
καὶ ὅτι μὲ τὴν παραμικρὴ κριτικὴ νὰ μᾶς λέγῃ ὅτι κάνουμε ἀντικομμουνισμό. Ὅπως
καὶ ἡ Ὀρθοδοξία, τὸ ΚΚΕ εἶναι ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ συμπαντικοῦ ἑλληνισμοῦ. Ἀλλὰ
χρειάζεται μεγάλη καρδιά, πολὺ ἀνεξιθρησκεία καὶ ὄχι μόνον ἡρωϊσμό. Χρειάζεται
μυαλό. Ἀναρωτιέμαι τί θὰ μᾶς ἔλεγε ὁ Λένιν σήμερα; Τί ἔγινε τὸ κόμμα τῶν
διανοουμένων, τῶν μεγάλων ποιητῶν, τῶν μεγάλων ζωγράφων; Μὲ ἀγωνία περιμένουμε ἕνα
θαῦμα στὸ ΚΚΕ. Βεβαίως, ἐγὼ ποὺ ὁμιλῶ, δὲν εἶμαι μέλος τοῦ κόμματος καὶ ἴσως νὰ
μὴ δικαιοῦμαι νὰ ὁμιλῶ. Ὅμως, ἡ ὑπεροψία δὲν βοηθᾷ καὶ οὐδεὶς τὰ γνωρίζει ὅλα, ὅσο
Λένιν καὶ νὰ διαβάζουμε. Σὺν Λένιν καὶ χεῖρα κίνει!
Δημήτρης
Κιτσίκης 13
Μαΐου 2013
Οἱ συνθῆκες γέννησης τοῦ ΚΚΕ δὲν εἶναι ἡ ταξικὴ πάλη - μέσω τῆς ὁποίας ἀποκτᾶται κοινωνικὴ συνειδητοποίηση – ἀλλὰ οἱ συνθῆκες δυστυχίας καὶ ἐξαθλίωσης τῶν προσφύγων τοῦ 1922 Αὐτὸ συνετέλεσε μόνο σὲ ψίχουλα διανοητικῆς παραγωγῆς ἐκ μέρους τοῦ κόμματος. Τὸ ΚΚΕ σὲ ὅλη τὴν ἱστορία του ἔπασχε ἰδιαίτερα ἀπὸ τὴν ἔλλειψη διανόησης, πράγμα πού τὸ ἐμπόδιζε νὰ συντονισθεῖ μὲ τὸν κοινωνικὸ περιβάλλον ἀλλὰ καὶ τὸ διεθνές. Χωρὶς διανόηση ὁ συντονισμὸς μὲ τὰ ἱστορικὰ προβλήματα εἶναι ἀδύνατος. Λόγω αὐτῆς τῆς ἀποστασιοποίησης τὸ ΚΚΕ πάτησε καὶ τὴν μπανανόφλουδα τοῦ λεγομένου γλωσσικοῦ καὶ τὸ ἀντιμετώπισε ὡς , ἄκουσον ἄκουσον, ταξικὸ ζήτημα. Ὁ δημοτικισμὸς περισσότερο ἔβλαψε παρὰ ὠφέλησε τὸ ΚΚΕ.
ReplyDeleteΓιὰ τοὺς ἴδιους γενεσιουργοὺς λόγους –τῆς ἐξαθλίωσης τῶν προσφύγων - τὴν διαρκῆ κοινωνικὴ διεκδίκηση τὸ ΚΚΕ τὴν ἔχει ταυτίσει ἀπό τότε μὲ ὅρους ἐπαιτείας, δηλαδὴ ἐπιδομάτων, τριετιῶν καὶ χαμηλοῦ ΦΠΑ. Καὶ φυσικὰ δύσκολα θὰ μποροῦσε νὰ διαφέρουν κατὰ πολὺ τὰ πράγματα, ἀφοῦ ἡ καπιταλιστικὴ παραγωγὴ στὴν Ἑλλάδα ὡς ἀεριτζίδικη, αὐτὸ τὸ πλαίσιο διεκδικήσεων ὑπέβαλλε. Αὐτό τό ἐπίπεδο " ἀγωνιστικῶν " διεκδικήσεων πλαισωνόταν ἀπό ἀντάρτικα στίς ταβέρνες, καί πλακάτ σέ συγκεντρώσεις γιά τήν εἰρήνη. Καί σέ κάτι ἀκατάληπτα αἰτήματα περί ἀποχουντοποίησης μετά τήν δικτατορία, ἀπό τήν ὁποία ἀκόμα δέν μᾶς ἔχει ἐξηγήσει τό ΚΚΕ -ἄν δεχθοῦμε ὅτι ἡ δικτατορία τοῦ Μεταξᾶ συνέβαλλε στήν δημιουργία τοῦ ΕΑΜ - γιατί βγῆκε ἐκλογικά ἀποδυναμωμένο.
Πάνω σὲ ὅλα αὐτὰ πρωτίστως θὰ ἔπρεπε νὰ προβληματίζεται τὸ ΚΚΕ. Κατανοητή μέχρι ἕνα βαθμό ἡ καχυποψία ἀλλά ὅταν αὐτή καταλήγει σέ ἀποστασιοποίηση καί θρησκοληψία δείχνει μόνο ἀδυναμία, που ὁ ἀντίπαλος ἐκμεταλλεύεται. Ὁ Λένιν δέν ἐμπόδιζε νά δημιουργοῦνται φράξιες, προτιμοῦσε καί εἶχε τήν ἱκανότητα νά τίς ἐλέγχει.
Πράγματι χρειάζεται μυαλό. Γιὰ νὰ βρεθεῖ λύση πρέπει πρῶτα νὰ γίνη ἀντιληπτὸ τὸ πρόβλημα.Χωρίς μυαλό τό ΚΚΕ ἐντάσσεται πλήρως στήν ἀστική ἰδεολογία ἐνῷ χρέος του εἶναι νά τήν ἀνατρέψει.
Ἀπό μια παληότερη ἀνάρτηση πού ἀναλύει σέ βάθος τό χρόνιο πρόβλημα τῆς ἑλληνικῆς ἀριστερᾶς, τήν ὁποία ὁ νέος ΓΓ Κουτσούμπας πρέπει ὁπωσδήποτε νά διαβάσῃ (ἐδῶ μέ τίτλο Νεοελληνική ἀστική ἰδεολογία καί ἀριστερά κείμενο τοῦ Γερασίμου Κακλαμάνη γραμμένο στά 1975),μεταφέρω ἕνα ἀπόσπασμα,
ReplyDelete«Πολιτικὴ σημαίνει ἀνυπαρξία ἀρχῶν. Τοῦτο δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχουν τελικοὶ σκοποὶ στὴν πολιτική. Μποροῦν νὰ ὑπάρχουν σκοποὶ καὶ μάλιστα νὰ μοιάζουν αἰώνιοι. Διότι ἂν οἱ σκοποὶ δὲν ἀφοροῦν σὲ κάποιο «αἰώνιο» τέλος, καταντοῦν ἄσκοποι. Σημαίνει ὅμως ὅτι δὲν μπορῶ νὰ ἀνακηρύσσω σὲ ἀμετάθετη ἀρχὴ ὅ,τι ἔκανε ὁ Λένιν ἐδῶ κι' ἑκατὸ χρόνια. Γιατί κι' ὁ ἴδιος ὁ Λένιν καμμιὰ ἀρχὴ δὲν ἐτήρησε, προκειμένου νὰ πετύχη τὸν σκοπό του. Εἶναι περιττὸ νὰ ἐπιμείνουμε σὲ λεπτομέρειες. Ἐπειδὴ ὑπάρχουν σκοποὶ στὴν πολιτική, γι' αὐτὸ εἶναι ἀναγκαία ἡ ἀνυπαρξία ἀρχῶν. Ὁ πολιτικὸς συνεπῶς κρίνεται ἀπό τους σκοποὺς πού ἐπιδιώκει καὶ ὄχι ἀπὸ τὰ μέσα πού χρησιμοποιεῖ. Ἀκαμψία ὡς πρὸς τὶς ἀρχές, σημαίνει ἔλλειψη προσηρμοσμένης πολιτικῆς νοοτροπίας. Αὐτό πού λέει τὸ κατεστημένο καὶ πού ἐνδεχομένως θὰ ἀποτελοῦσε δικαιολογία γιὰ τὴν τακτική της Ἀριστερᾶς— ὅτι πρέπει νὰ ὑπάρχουν στὸν τόπο μας κόμματα ἀρχῶν— εἶναι ἔμμεση ὁμολογία τῆς ἔλλειψης ἱστορικῶν καὶ ἐθνικῶν σκοπῶν ἐκ μέρους τῆς κατεστημένης τάξεως, τήν ὁποίαν αὐθαιρέτως βαφτίζει «κόμματα ἀρχῶν». Ἡ φράση αὐτή εἶναι κενή περιεχομένου. Καί τοῦτο τό ξέρει τό κατεστημένο. Ἁπλῶς ταχυδακτυλουργεῖ γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά. Προπέτασμα αὐτῶν τῶν κομμάτων ἀρχῶν εἶναι ἡ Δημοκρατία — δηλαδή κάτι πού ἀποτελεῖ κανόνα βίου καὶ ὄχι ἀναλύσιμη ἔννοια. Μέσα στὴν ὁμίχλη αὐτῆς τῆς λέξης ἐπιβιώνει τὸ νόημα τῶν «κομμάτων ἀρχῶν». Ἡ μεγάλη ὅμως πολιτικὴ εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα, ὅπου τά χρησιμοποιηθέντα μέσα ἁγιάζονται ἐκ τῶν ὑστέρων. Για τόν Λένιν πολιτικὴ ἀρχῶν θὰ ἦταν ἀδιανόητη. Ἡ σημερινὴ Ἀριστερὰ στὸν τόπο μας, τὰ προφανῆ καὶ συνειδητὰ πολιτικὰ ψέμματα τοῦ Λένιν τὰ ἀνεκήρυξε σὲ ἄρθρα πίστης. Δὲν μπορεῖ δηλαδή νὰ διακρίνη τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια ἀπὸ τὸν λεπτὸ πολιτικὸ ἑλιγμό. Μὲ τὶς ἔμμονες θρησκοληψίες της ἀπαλοίφει τὸν βασικὸ ἱστορικὸ συντελεστὴ στὴν χώρα μας, ὅτι δηλαδή στὶς σχέσεις μας μὲ τὴν προστασία εἴμαστε μιὰ σχεδὸν ἀποικιακὴ ὑπανάπτυκτη χώρα. Ὁ Λένιν ἔλεγε: « Εἶναι ἀναγκαῖο νὰ ἀναγνωρίσουμε τὴν ἀκαταμάχητη ἀλήθεια ὅτι ἕνας μαρξιστής πρέπει νά ἔχῃ ἀντίληψη τῆς ζωῆς, τῆς πραγματικότητας, ὅτι δέν πρέπει νά προσκολλᾶται στήν θεωρία τοῦ χθές, πού, ὅπως κάθε θεωρία, περιλαμβάνει μόνο τὰ γενικὰ πλαίσια, καὶ μόνο προσεγγίζει τὸ πολύπλοκο τῆς ζωῆς». (Γράμματα γιὰ τὴν τακτική).