237 – Φθάνει πιά!

237 – Φθάνει πιά!

Εἴμεθα στὸν πάτο τοῦ βαρελιοῦ. Οὔτε γιὰ τρελοὺς πλέον δὲν κάνουμε. Εἴμεθα τὸ ἀπόλυτο μηδὲν τῆς γῆς. Εἴμεθα ἡ μπόχα τῆς οἰκουμένης. Πρέπει νὰ ἐξαφανισθοῦμε ἀπὸ προσώπου γῆς. Πῶς τολμᾶμε ἀκόμα νὰ χρησιμοποιοῦμε τὸ ἱερὸ ὄνομα Ἕλλην γιὰ νὰ αὐτοπροσδιορισθοῦμε. Ὄχι οὔτε κἄν Γραικῦλοι δὲν εἴμεθα, παρὰ μόνον τὸ ἀπόλυτο μηδέν. Οὔτε κρατίδιο σὰν τὴν Μάλτα δὲν εἴμεθα. Οὔτε κράτος Φράνκενσταϊν δὲν εἴμεθα. Φρίκη! Εἴμεθα τὸ ἀπόλυτο μηδέν.

Πῶς τολμᾶμε καὶ ὁμιλοῦμε ἀκόμα γιὰ ἰδέες. Οἱ ἰδέες ἔχουν τελείως ἐξαφανισθῆ ἀπὸ τὰ κινούμενα ζόμπι τῆς ἑλλαδικῆς ἐπικρατείας. Τὰ ζόμπι, δηλαδὴ κορμιὰ νεκρῶν κάποιου ἀρχαίου λαοῦ ποὺ ἐπανέρχονται στὴν σκιὰ  τῆς ζωῆς γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν ἄβουλα τὸν Δράκουλα.

Τὸ τομάρι μας καὶ τίποτα ἄλλο. Οὔτε κἄν ἐγκληματίες δὲν εἴμεθα. Δὲν σφάζουμε τὰ παιδιά μας. Τὰ πετᾶμε μακριὰ ἀπὸ ἐμᾶς στὸ ἐξωτερικὸ γιὰ νὰ μὴν μᾶς βλέπουν νὰ αὐνανιζόμεθα καὶ ντραποῦν. Ὁ αὐνανισμὸς τῶν διαρκῶν ἐκλογῶν μὲ ἀπίθανα συνονθυλεύματα ποὺ ὀνομάζομε κόμματα, σὰν τὸ Ποτάμι ἤ τὸ κόμμα τοῦ Λεβέντη. Μὲ ἀξεπέραστα συνθήματα. Τὸ χθὲς καὶ τὸ αὔριο, τὸ παλιὸ καὶ τὸ νέο. Δὲν πᾶμε πίσω. Πᾶμε μπροστά. Ἀπίθανες μωρίες. Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἑλλαδικῆς ἐπικρατείας θὰ σηκωθοῦν τὴν Κυριακὴ καὶ ὡς ζόμπι θὰ πᾶνε νὰ ψηφίσουν πίσω ἤ μπροστά. Ὄχι σὰν τὰ κατάλευκα, ἀγνὰ καὶ ἠλίθια πρόβατα. Οὔτε σὰν τοὺς μαύρους λύκους. Δὲν ὑβρίζουμε τὰ ζῶα παρομοιάζοντάς τα μὲ τὰ ἑλλαδικὰ ζόμπι.

Αὐτὰ τὰ ζόμπι, ἐκτὸς τῶν συνθημάτων, πίσω καὶ μπροστά, οὔτε κἄν ἑλληνικὰ δὲν ὁμιλοῦν. Μὲ ἄναρθρους ποδοσφαιρικοὺς ἀλαλαγμοὺς καταψηφίζουν ὑβριστικὰ τὴν ἀντίπαλη ὁμάδα, τὴν μόνη Κυριακὴ ποὺ δὲν ἔχουν καιρὸ νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὴν ἐξαπάτηση τοῦ γείτονος. Οὔτε ἡ Κόλαση τοὺς θέλει, οὔτε ἡ γῆ, οὔτε κανεὶς πλανήτης. Εἶναι τὸ ἀπόλυτο μηδέν.

Καὶ ἐλάχιστες ἡμέρες πρὸ τῆς τραγελαφικῆς ἐκλογικῆς ἀναμετρήσεως οἱ κατεδαφιστὲς τοῦ ἔθνους δικάζουν βουλευτὲς νομίμου κόμματος ποὺ κατεβαίνει στὶς ἐκλογές, γιὰ ἐγκληματικὴ δράση! Παπαδόπουλε, σήκω ἀπὸ τὸν τάφο σου καὶ βάλε ἐπιτέλους ὅλους αὐτοὺς τοὺς καραγκιόζηδες ποὺ μᾶς κυβερνοῦν στὰ σίδερα, αὐτοὺς ποὺ ἡ ὑπέρμετρη θρησκοληψία σου δὲν σοῦ ἐπέτρεψε νὰ ἐξοντώσῃς ὅσο κυβερνοῦσες τὸν ἄθλιο τοῦτο τόπο.

Φθάνει πιά! Μόνη καὶ τελευταία λύση, ἡ ἐπέμβαση τοῦ στρατοῦ. Μήπως στὰ βάθη τῶν ἀπαξιωμένων ἀξιωματικῶν εὑρεθῇ δεκανέας Ναπoλέον (le petit caporal) νὰ θυσιασθῆ γιὰ νὰ ἀλλάξῃ μιὰ ζωὴ ποὺ σήμερα δὲν ἔχει πλέον κανένα νόημα. Τὸ ἀπόλυτο μηδέν!

Δημήτρης Κιτσίκης                                 8 Σεπτεμβρίου 2015

95 - Πούτιν ὁ Μέγας

95 - Πούτιν ὁ Μέγας

Χωρὶς νὰ γνωρίζουμε ἀκόμη τὴν τελικὴ ἔκβαση τοῦ νέου μετώπου τοῦ πλανητικοῦ πολέμου -τὸ μέτωπο τῆς Οὐκρανίας- εἶναι πλέον ἐμφανὲς ὅτι ἀναδεικνύεται σταδιακὰ μία τρίτη τεραστία πολιτικὴ μορφὴ στὴν ἱστορία τῆς Ῥωσίας ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς μπολσεβικικῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1917, μετὰ τὸν Λένιν καὶ τὸν Στάλιν: ὁ Πούτιν ὁ Μέγας, πρὸς τὸν ὁποῖο κατευθύνονται πλέον οἱ ἐλπίδες ἀπελευθερώσεως τῶν λαῶν τῆς γῆς ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ δυτικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ.

Ἐνῷ ἡ ἡγεσία τῆς Ἀμερικῆς εἶναι διηρημένη μεταξὺ ἑνὸς ἀποδυναμομένου προέδρου Ὀμπάμα ποὺ ἀγωνίζεται νὰ καταλήξῃ σὲ μία συμφωνία τύπου Γιάλτας μὲ τὴν Ῥωσία καὶ τῆς συντηρητικῆς ῥεπουμπλικανοδημοκρατικῆς πτέρυγος τῶν Neocons ποὺ ὠργάνωσαν τὴν ἀποσταθεροποίηση τῆς Οὐκρανίας μὲ σύμβολο τὸν καραγκιόζη περιφερόμενο χασάπη ῥεπουμπλικανὸ γερουσιαστὴ John McCain καὶ τὴν ἀκραίως φιλοπόλεμη Hillary Clinton, ὑπουργὸ τῶν Ἐξωτερικῶν τοῦ Ὀμπάμα μέχρι τὴν 1η Φεβρουαρίου 2013, πιθανὴ δὲ ὑποψηφία γιὰ τὴν ἀμερικανικὴ προεδρία τοῦ 2016, ἐνῷ τὸ στρατόπεδο τῶν Δυτικῶν ἰμπεριαλιστῶν εἶναι διηρημένο, μὲ τὴν Γερμανία ἐμφανιζομένη ὡς πιὸ συγκρατημένη καὶ μετριοπαθὴς στὸ πολεμικὸ μέτωπο τῆς Οὐκρανίας, ὁ Πούτιν, ὡς ἔξοχος  γνώστης τοῦ παραδοσιακοῦ ῥωσικοῦ ζατρικίου, κερδίζει συνεχῶς ἔδαφος, ἐνώπιον τῆς ἤδη σταδιακὰ ἀνερχομένης ἀνησυχίας τοῦ κινεζικοῦ δράκου μήπως καὶ ἡ Ῥωσία, μὲ τὴν νέα Γιάλτα, ὁδεύσῃ στὰ ἑπόμενα χρόνια σὲ μία συμμαχία κατὰ τοῦ Πεκίνου, στὸ τριαδικὸ πλανητικὸ γεωστρατηγικὸ παιχνίδι Ἀμερικῆς-Ῥωσίας-Κίνας.

Στὴν χώρα μας ἤδη ἀκούγονται ὅλο καὶ πιὸ εὐδιάκριτα τὰ τύμπανα τοῦ πολέμου. Ἡ σαμαροβαγγελικὴ κυβέρνηση, χωρὶς νὰ τὸ διαφημίσῃ, ἔστειλε πρόσφατα σὲ ὅλους τοὺς ἰδιοκτῆτες φορτηγῶν στὴν Ἑλλάδα, διαταγὴ μελλοντικῆς ἐπιτάξεως τῶν ὀχημάτων τους, μαζὶ μὲ τὸν ὁδηγό τους, γιὰ μεταφορὰ στρατοῦ καὶ πυρομαχικῶν σὲ περίπτωση πολέμου. Στὶς ἐπερχόμενες τριαδικὲς ἐκλογές -διότι καὶ οἱ κοινοβουλευτικὲς δὲν θὰ ἀργήσουν καὶ αὐτές- παρὰ τὴν συσκότιση ποὺ ἐπιχειρεῖται μὲ τὶς μαγειρεμένες δημοσκοπήσεις, θεωρεῖται πιθανή, τὴν μὲν πρώτη θέση νὰ τὴν πάρῃ τὸ φιλοαμερικανικὸ Σύριζα, ἀλλὰ τὴν δεύτερη νὰ τὴν πάρῃ ἡ φιλορωσικὴ Χρυσῆ Αὐγή, εἴτε αὐτὴ κηρυχθῆ ἐκτὸς νόμου (κάτι ποὺ θὰ θεωρηθῆ πραξικόπημα) εἴτε ὄχι, ἐκτὸς καὶ ἐγκατασταθῇ ἀπὸ τὸ Κατεστημένο, δικτατορία τύπου Πινοσέτ.

Καλὸ εἶναι ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ νὰ προετοιμάζεται ἀπὸ τώρα νὰ ἐνστερνισθῇ -τοὐλάχιστον μεταβατικά- τὶς ἀρχὲς τοῦ ἐθνικομπολσεβικισμοῦ, τῆς συνθέσεως τῶν ἄκρων, ἐὰν θέλῃ νὰ κυβερνήσῃ, πόσο μᾶλλον ποὺ ὁ Πούτιν, ὡς νέος Ναπολέων τῆς Εὐρώπης (ὁ Ναπολέων ἦταν συνεχιστὴς τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως, ὁ Πούτιν εἶναι συνεχιστὴς τῆς Μπολσεβικικῆς Ἐπαναστάσεως) ἔχει, πρῶτος ἀπ' ὅλους, ἐνστερνισθῆ τὸν ἐθνικομπολσεβικισμό, ποὺ εἶχε γεννηθῆ στὴν Γερμανία τὴν ἑπομένη τοῦ Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (βλέπε Dimitri Kitsikis, Le National-Bolchevisme, Nantes, Ars Magna Éditions, 2006) καὶ τὸν ὁποῖο προσπαθῶ ἀπὸ χρόνια νὰ ἐξηγήσω στὸ ἑλληνικὸ κοινό.

            Δημήτρης Κιτσίκης                                 3 Μαρτίου 2014 

48 - Ἕνα μάθημα ἱστορίας γιὰ τὴν Χρυσῆ Αὐγή

48 - Ἕνα μάθημα ἱστορίας γιὰ τὴν Χρυσῆ Αὐγή

Θὰ κάνω, ὡς ἱστορικός, δύο παρατηρήσεις:

1  - Ὅταν στὴν Ἱστορία ἐμφανίζεται ἕνας μεγάλος, ἀσχέτως ἠθικῆς (διότι οἱ μεγάλοι δὲν ἔχουν τὴν συνήθη ἠθική),  ὑποχρεωτικὰ πρῶτα περνοῦν ἀπὸ μία περίοδο ἀπαξιώσεως καὶ λήθης καὶ μετὰ ἀπὸ μία τοὐλάχιστον γενεά, ὅταν αὐτοὶ ποὺ τὸν ἔζησαν ἔχουν ἀποβιώσει, ἐπανέρχεται στὴν μνήμη ἀκόμη πιὸ μεγάλος μέσα στὶς νέες γενεές. Τυπικὸ παράδειγμα ὁ Βοναπάρτης, ὁ ὁποῖος ἦτο τοῦ ἀναστήματος τοῦ Χίτλερ καὶ μέγας σφαγεύς. Ἀπὸ τὸ 1815 μέχρι τὸ 1848, ἐπέρασε ἀπὸ καθαρτήριο καὶ ἐπανῆλθε ὡς μέγας Ναπολέων, ὑμνούμενος ἀπὸ τὸν Βίκτωρα Οὑγκό καὶ ἀκόμη μεγαλύτερος στὴν παγκόσμια συνείδηση εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ὁμοίως καὶ ὁ Στάλιν, καὶ αὐτός, ἀκόμη μεγαλύτερος σφαγεύς. Τὸ ἴδιο βλέπουμε νὰ γίνεται σήμερα μὲ τὸν Παπαδόπουλο. Τὸ ἴδιο συμβαίνει ἐπίσης μὲ τὸν Χίτλερ μέσα στὴν νέα γενεά. Ἀντιθέτως σωρεία ὀνομάτων μὲ τίτλους καὶ ἀξιώματα ἐν ζωῇ, βουλιάζουν στὴν ἀνυποληψία καὶ τὴν αἰωνία λήθη. Ποῖος θὰ ἐνθυμεῖται ἕναν Σημίτη σὲ ἑκατὸ χρόνια;

2  - Ὁ ναζισμός, δηλαδὴ ὁ γερμανικὸς φασισμός ἤ ἐθνικοσοσιαλισμός, δὲν ὑπῆρξε ἐθνικιστικὸς ἀλλὰ φυλετικός. Στὴν δεκαετία τοῦ 1970, εἶχα στείλει σὲ ἕνα ἀγγλόφωνο ἐπιστημονικὸ περιοδικὸ ποὺ εἰδικεύετο στὸ ἐθνικισμὸ ἀνὰ τὸν κόσμο, μία μελέτη γιὰ τὸν ἑλληνικὸ ἐθνικοσοσιαλισμό. Μοῦ ἐπεστράφη ἀμέσως μὲ τὴν παρατήρηση ὅτι δὲν ἠδύναντο νὰ τὴν δημοσιεύσουν διότι ὁ ἐθνικοσοσιαλισμὸς δὲν ἦτο ἐθνικισμὸς καὶ ὅτι τὸ περιοδικὸ ἐδημοσίευε μόνον μελέτες ποὺς ἐσχετίζοντο μὲ τὸ φαινόμενο τοῦ ἐθνικισμοῦ.

Πράγματι, ὁ Χίτλερ ἐπίστευε στὴν ἀνωτερότητα τῆς ἀρείας φυλῆς, ποὺ διεσώζετο ἐν μέρει στὴν γερμανικὴ φυλὴ ἀλλὰ ποὺ τὸ πρότυπό της ἦτο ἡ ἑλληνικὴ φυλή. Ἔχει ἀποδειχθῆ ὅτι οἱ μυθικοὶ Ἄρειοι ποὺ κατέκτησαν τὴν βόρειο Ἰνδία χίλια χρόνια πρὸ Χριστοῦ, δηλαδὴ πολὺ πρὸ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάδρου καὶ ἵδρυσαν ἑκατοντάδες πόλεις-κράτη κατὰ μῆκος τοῦ Γάγγη ποταμοῦ, ἦσαν οἱ Ἕλληνες (ἀκόμη καὶ πιὸ νότια ἡ Βομβάη ἱδρύθη ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες καὶ ὠνομάζετο Ἑπτανησία) καὶ ὅτι τὰ σανσκριτικὰ ποὺ ἐπεβλήθησαν στὸν ἰνδικὸ χῶρο ὡς ἰνδοευρωπαϊκὴ γλῶσσα ἦταν ἑλληνικῆς προελεύσεως καὶ ὄχι τὰ ἑλληνικὰ σανσκριτικῆς προελεύσεως. Ἀκόμη σήμερα, τὰ ἀγγλικὰ καὶ τὰ γαλλικά εἶναι, χωρὶς ὑπερβολή, ἑλληνικὲς διάλεκτοι.

Βάσει τῶν ἀνωτέρω, ἐπιμένω στὴν ἄποψη ὅτι ὁ ἐθνικισμὸς συρρικνώνει τὸν ἑλληνισμὸ διότι τὸν κατατάσσει στὴν ἴδια μοῖρα μὲ ἑκατοντάδες ἄλλους ἐθνικισμούς καὶ ὅτι ἡ σωστὴ θέση εἶναι ὁ ἑλληνοκεντρισμός, ἐφ’ ὅσον ὅλη ἡ οἰκουμένη εἶναι ἑλληνογενής, μὲ στόχο νὰ μετονομασθῆ ὁ πλανήτης Γῆ σὲ πλανήτη Ἑλλὰς καὶ νὰ ἀναγνωρισθοῦν κάποτε τὰ ἑλληνικὰ ὡς ἡ γλῶσσα τῆς  Οἰκουμένης, κάτι γιὰ τὸ ὁποῖο συνεφώνει καὶ ὁ Χίτλερ, ἀλλὰ καὶ ὁ ἑβραϊκὸς λαὸς ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ αὐτὸς ἑλληνογενής. Ἀντὶ λοιπὸν νὰ χάνουμε χρόνο μὲ ἰδεολογικοὺς καυγᾶδες πρέπει νὰ συσπειρωθοῦμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες γιὰ τὴν πραγμάτωση τοῦ μοναδικοῦ αὐτοῦ στόχου τῆς ἀναγνωρίσεως ἀπὸ τοὺς λαοὺς τῆς γῆς τοῦ γεγονότος ὅτι ὅλοι ἀνήκουν στὸν ἑλληνισμό, κάτι ποὺ οὐσιαστικὰ ἀποδέχονται ἀλλὰ ποὺ διαιρετικὰ συμφέροντα δὲν τοὺς ἀφήνουν νὰ ἀναγνωρίσουν.

Δημήτρης Κιτσίκης                       16 Ἰουνίου 2013