Jun 16, 2013

48 - Ἕνα μάθημα ἱστορίας γιὰ τὴν Χρυσῆ Αὐγή

48 - Ἕνα μάθημα ἱστορίας γιὰ τὴν Χρυσῆ Αὐγή

Θὰ κάνω, ὡς ἱστορικός, δύο παρατηρήσεις:
1  - Ὅταν στὴν Ἱστορία ἐμφανίζεται ἕνας μεγάλος, ἀσχέτως ἠθικῆς (διότι οἱ μεγάλοι δὲν ἔχουν τὴν συνήθη ἠθική),  ὑποχρεωτικὰ πρῶτα περνοῦν ἀπὸ μία περίοδο ἀπαξιώσεως καὶ λήθης καὶ μετὰ ἀπὸ μία τοὐλάχιστον γενεά, ὅταν αὐτοὶ ποὺ τὸν ἔζησαν ἔχουν ἀποβιώσει, ἐπανέρχεται στὴν μνήμη ἀκόμη πιὸ μεγάλος μέσα στὶς νέες γενεές. Τυπικὸ παράδειγμα ὁ Βοναπάρτης, ὁ ὁποῖος ἦτο τοῦ ἀναστήματος τοῦ Χίτλερ καὶ μέγας σφαγεύς. Ἀπὸ τὸ 1815 μέχρι τὸ 1848, ἐπέρασε ἀπὸ καθαρτήριο καὶ ἐπανῆλθε ὡς μέγας Ναπολέων, ὑμνούμενος ἀπὸ τὸν Βίκτωρα Οὑγκό καὶ ἀκόμη μεγαλύτερος στὴν παγκόσμια συνείδηση εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ὁμοίως καὶ ὁ Στάλιν, καὶ αὐτός, ἀκόμη μεγαλύτερος σφαγεύς. Τὸ ἴδιο βλέπουμε νὰ γίνεται σήμερα μὲ τὸν Παπαδόπουλο. Τὸ ἴδιο συμβαίνει ἐπίσης μὲ τὸν Χίτλερ μέσα στὴν νέα γενεά. Ἀντιθέτως σωρεία ὀνομάτων μὲ τίτλους καὶ ἀξιώματα ἐν ζωῇ, βουλιάζουν στὴν ἀνυποληψία καὶ τὴν αἰωνία λήθη. Ποῖος θὰ ἐνθυμεῖται ἕναν Σημίτη σὲ ἑκατὸ χρόνια;
2  - Ὁ ναζισμός, δηλαδὴ ὁ γερμανικὸς φασισμός ἤ ἐθνικοσοσιαλισμός, δὲν ὑπῆρξε ἐθνικιστικὸς ἀλλὰ φυλετικός. Στὴν δεκαετία τοῦ 1970, εἶχα στείλει σὲ ἕνα ἀγγλόφωνο ἐπιστημονικὸ περιοδικὸ ποὺ εἰδικεύετο στὸ ἐθνικισμὸ ἀνὰ τὸν κόσμο, μία μελέτη γιὰ τὸν ἑλληνικὸ ἐθνικοσοσιαλισμό. Μοῦ ἐπεστράφη ἀμέσως μὲ τὴν παρατήρηση ὅτι δὲν ἠδύναντο νὰ τὴν δημοσιεύσουν διότι ὁ ἐθνικοσοσιαλισμὸς δὲν ἦτο ἐθνικισμὸς καὶ ὅτι τὸ περιοδικὸ ἐδημοσίευε μόνον μελέτες ποὺς ἐσχετίζοντο μὲ τὸ φαινόμενο τοῦ ἐθνικισμοῦ.
Πράγματι, ὁ Χίτλερ ἐπίστευε στὴν ἀνωτερότητα τῆς ἀρείας φυλῆς, ποὺ διεσώζετο ἐν μέρει στὴν γερμανικὴ φυλὴ ἀλλὰ ποὺ τὸ πρότυπό της ἦτο ἡ ἑλληνικὴ φυλή. Ἔχει ἀποδειχθῆ ὅτι οἱ μυθικοὶ Ἄρειοι ποὺ κατέκτησαν τὴν βόρειο Ἰνδία χίλια χρόνια πρὸ Χριστοῦ, δηλαδὴ πολὺ πρὸ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάδρου καὶ ἵδρυσαν ἑκατοντάδες πόλεις-κράτη κατὰ μῆκος τοῦ Γάγγη ποταμοῦ, ἦσαν οἱ Ἕλληνες (ἀκόμη καὶ πιὸ νότια ἡ Βομβάη ἱδρύθη ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες καὶ ὠνομάζετο Ἑπτανησία) καὶ ὅτι τὰ σανσκριτικὰ ποὺ ἐπεβλήθησαν στὸν ἰνδικὸ χῶρο ὡς ἰνδοευρωπαϊκὴ γλῶσσα ἦταν ἑλληνικῆς προελεύσεως καὶ ὄχι τὰ ἑλληνικὰ σανσκριτικῆς προελεύσεως. Ἀκόμη σήμερα, τὰ ἀγγλικὰ καὶ τὰ γαλλικά εἶναι, χωρὶς ὑπερβολή, ἑλληνικὲς διάλεκτοι.
Βάσει τῶν ἀνωτέρω, ἐπιμένω στὴν ἄποψη ὅτι ὁ ἐθνικισμὸς συρρικνώνει τὸν ἑλληνισμὸ διότι τὸν κατατάσσει στὴν ἴδια μοῖρα μὲ ἑκατοντάδες ἄλλους ἐθνικισμούς καὶ ὅτι ἡ σωστὴ θέση εἶναι ὁ ἑλληνοκεντρισμός, ἐφ’ ὅσον ὅλη ἡ οἰκουμένη εἶναι ἑλληνογενής, μὲ στόχο νὰ μετονομασθῆ ὁ πλανήτης Γῆ σὲ πλανήτη Ἑλλὰς καὶ νὰ ἀναγνωρισθοῦν κάποτε τὰ ἑλληνικὰ ὡς ἡ γλῶσσα τῆς  Οἰκουμένης, κάτι γιὰ τὸ ὁποῖο συνεφώνει καὶ ὁ Χίτλερ, ἀλλὰ καὶ ὁ ἑβραϊκὸς λαὸς ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ αὐτὸς ἑλληνογενής. Ἀντὶ λοιπὸν νὰ χάνουμε χρόνο μὲ ἰδεολογικοὺς καυγᾶδες πρέπει νὰ συσπειρωθοῦμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες γιὰ τὴν πραγμάτωση τοῦ μοναδικοῦ αὐτοῦ στόχου τῆς ἀναγνωρίσεως ἀπὸ τοὺς λαοὺς τῆς γῆς τοῦ γεγονότος ὅτι ὅλοι ἀνήκουν στὸν ἑλληνισμό, κάτι ποὺ οὐσιαστικὰ ἀποδέχονται ἀλλὰ ποὺ διαιρετικὰ συμφέροντα δὲν τοὺς ἀφήνουν νὰ ἀναγνωρίσουν.


Δημήτρης Κιτσίκης                       16 Ἰουνίου 2013

2 comments:

  1. Σέ σχέση μέ τήν δεύτερη παρατήρηση… θά συνεισφέρω τήν φράση « Ἕλληνας γίνεσαι , δέν γεννιέσαι».

    Ἔχει σχέση ὁ φυλετισμὸς μὲ τὸν ἑλληνισμό; Κατ' ἐμὲ - δηλαδὴ ὅπως ἐγὼ ἀντιλαμβάνομαι τὸν ἑλληνισμὸ - ἀπολύτως καμιά. Ὑπάρχει ἑλληνισμὸς χωρὶς τὴν ἀλληλεπίδραση διαφορετικῶν λαῶν; Κατηγορηματικὰ ὄχι.

    Ὁ καλύτερος τρόπος γιὰ νὰ ἀποδομηθῆ, νὰ ἀτονήση ἢ νὰ διαβρωθῆ μία ἰδέα εἶναι νὰ ὑποστηριχθῆ μὲ λάθος θεωρίες καί ἐπιχειρήματα. Δὲν θὰ ἐπεκταθῶ στὸ τί σημαίνει λάθος θεωρία, ἰσχυρίζομαι ὅμως ὅτι δυὸ παραδείγματα, ὄχι ἁπλῶς βλαβερῆς ἀλλὰ ἄκρως ἐπικίνδυνης ἐπίδρασης στὸν ἑλληνισμὸ εἶναι ὁ ἐθνικισμὸς καὶ ὁ φυλετισμός. Δὲν μπορῶ νὰ δεχθῶ ὅτι ἡ ὑποστήριξη τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας ἀπὸ τὸν Χίτλερ εἶναι ἐνισχυτικό τοῦ ἑλληνισμοῦ στοιχεῖο, μὲ τὸν ἴδιο ἀκριβῶς τρόπο πού δὲν δέχομαι ὅτι ἡ σύγχρονη κοινοβουλευτικὴ δημοκρατία εἶναι τὸ σημερινὸ ἀνάλογο τῆς δημοκρατίας τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος.
    Ὁ ἑλληνισμός δέν ἔχει σχέση μέ ἰδεοληψίες, οὔτε μέ τόν φιλελευθερισμό, οὔτε μέ τόν χιτλερισμό. Σέ ἐπαφή μαζί τους διαστρεβλώνεται.

    Νομίζω ὅτι τῆς ὅποιας συσπειρώσεως τῶν Ἑλλήνων προέχουν δύο πράγματα α) νά ξεκαθαρίσουμε ὅτι πιὸ εὔκολο εἶναι νά κατανοήσουν τόν ἑλληνισμό καί νά διδαχθοῦν ἱστορία, οἱ Μασάϊ τῆς Ἀφρικῆς ἢ οἱ Μαορὶ τῆς Νέας Ζηλανδίας, παρὰ οἱ κατεχόμενοι ἀπὸ τὴν ἐπίσημη ἐθνικὴ ἰδεολογία τῶν τελευταίων 200 ἐτῶν κάτοικοι τοῦ ἑλλαδικοῦ κρατιδίου, πού ἂν ἑξαιρέσουμε τὸν φυλετισμό, ἐλάχιστα ἀπέχει ἀπὸ τὴν χρυσαυγίτικη ἰδεολογία…Μιά ἐθνική ἰδεολογία πού μέ νόμους καί δυτικόφερτα συντάγματα « ἑλληνοποίησε» τόσους διαφορετικούς πληθυσμούς, ὅλους ἑλληνικά βιοῦντες ἐντός τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. Ἀμφιβάλλω ἄν ὑπάρχει λαός πού νά ἔχει ὑποστῇ μεγαλύτερο ἰδεολογικό βιασμό ἀπό τόν ἑλληνικό...

    β) κατόπιν πρέπει ἐμεῖς οἱ ἴδιοι νὰ ἀποκτήσουμε μίαν ἰδέα περὶ τοῦ τί εἶναι ἑλληνισμός. Μία ἰδέα δηλαδὴ διαφορετικὴ ἀπὸ ὅσα μᾶς μάθανε ἐδῶ καὶ 200 χρόνια δυτικοπληξίας, ὅπου στὸ ὄνομα συμφερόντων, σκοπιμοτήτων, παραπληροφόρησης καὶ ἱκανοποίησης ψυχολογικῶν ἀδιεξόδων ὁ ἑλληνισμὸς παίρνει τὴν μορφὴ τοῦ ἑλληνοχριστιανισμοῦ, τοῦ δωδεκαθεϊσμοῦ, τῆς προγονολατρείας καὶ ἄλλων κλειστῶν καὶ στατικῶν ἰδεολογικῶν συστημάτων.

    Ἀντίθετα μὲ ὅλα τὰ παραπάνω ὁ ἑλληνισμὸς ἔχει δυναμική, ἡ ὁποία περιγράφεται θαυμάσια ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ Φρειδερίκου Νίτσε « Τίποτε δὲν εἶναι πιὸ παράλογο ἀπὸ τὸ νὰ ἀποδώσουμε στοὺς Ἕλληνες μία αὐτόχθονη κουλτούρα. Ἀντίθετα, ἀφομοίωσαν πλήρως τὴ ζωντανὴ κουλτούρα ἄλλων λαῶν. Καὶ ἂν ἔφτασαν τόσο μακρυά, εἶναι ἀκριβῶς ἐπειδὴ ἤξεραν νὰ πάρουν τὸ δόρυ ἀπὸ ἐκεῖ πού τὸ εἶχε ἀφήσει ἕνας ἄλλος λαὸς καὶ νὰ τὸ πετάξουν πιὸ μακριά. Εἶναι ἀξιοθαύμαστοι στὴν τέχνη νὰ μαθαίνουν μὲ ὄφελος.». (Ἡ φιλοσοφία στὴν τραγικὴ ἐποχὴ τῶν Ἑλλήνων –μετάφραση Ζήση Ζαρίκα)

    Ἡ ἀνανέωση ἡ δύναμη καὶ ἡ διαιώνιση τοῦ ἑλληνισμοῦ ὀφείλεται στὸ ἀβίαστο καὶ αὐθόρμητο πολιτιστικὸ ἀνακάτεμα.

    Ἕνα κείμενο τοῦ Δημήτρη Δημητριάδη ἀπό τό παρελθόν, μέ τίτλο Ἐμεῖς και οἱ Ἕλληνες -τό ἐπισυνάπτω πάντα σέ ἀνάλογα ζητήματα - εἶναι ὅτι οὐσιαστικώτερο ἔχω διαβάσει καί ἐκφράζει σέ μεγάλο βαθμό τίς θέσεις μου γιά τό τί σημαίνει καί τό τί δέν σημαίνει Ἕλληνας. Κάποιες μικρές ἐνστάσεις μου ὑπάρχουν στά σχόλια τῆς ἀνάρτησης( http://katotokerdos.blogspot.gr/2010/04/blog-post_23.html ).

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ὡς Ῥουσσωϊκὸς μία ζωὴ ἐπίστευσα στὸ ἐπίκτητο καὶ ὄχι στὸ κληρονομικό. Ἀλλὰ ἡ πεῖρα τῆς ζωῆς καὶ τὰ τέσσερα παιδιά μου μὲ κατηύθυναν μερικῶς στὸ κληρονομικό. Ὁ Φρόϋδ ὡμίλησε γιὰ συλλογικὴ συνείδηση ποὺ κληρονομεῖται στὰ βάθη τοῦ ὑποσυνειδήτου ὄχι πλέον ἑνὸς ἀτόμου ἀλλὰ ἑνὸς ὁλοκλήρου λαοῦ. Ὡς μαρξιστής-λενινιστὴς καὶ πιὸ συγκεκριμένα ὡς σταλινιστής, παρηκολούθησα τὴν γενεὰ τῆς οἰκοδομήσεως τοῦ σοσιαλισμοῦ στὴν ΕΣΣΔ καὶ τὴν τρελὴ ἐλπίδα τῆς ἐπιτεύξεως τοῦ ἀκατορθώτου μέσῳ τῆς παιδείας, ἀκόμη καὶ στὸν τομέα τῆς βιολογίας καὶ τῆς ἀγρονομίας μὲ δασκάλους τὸν Λυσένκο καὶ τὸν Μιτσούριν. Τὸ ἐπίκτητο εἶχε ἐνσωματωθῆ στὴν ἰδεολογία τοῦ προλεταριάτου καὶ τοῦ ἔδιδε φτερὰ νὰ φθάση στὶς πλὲον ὑψηλὲς κορυφές. Ἀπὸ ἄλλο δρόμο ὡδήγει στὸ σταυροδρόμι, συναντῶντας τὸν θεληματισμὸ τοῦ Νίτσε καὶ τοῦ Μάο, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἐμᾶς τὸν Κοραῆ, ποὺ ἐθεώρει πὼς γιὰ νὰ γίνῃς Ἕλλην ἔπρεπε πρῶτα νὰ γίνῃς Γάλλος. Ὠνόμασα τὴν πρώτη μου κόρη μικρὴ μεταλλουργὸ ἐπειδὴ ἐγεννήθη στὸ Παρίσι τὸ 1955, στὴν κλινικὴ τῶν κομμουνιστῶν ἐργατῶν τῆς μεταλλουργίας ὅπου ὁ γυναικολόγος Fernand Lamaze ἐφήρμοζε τὴν σοβιετικὴ μέθοδο αὐθυποβολῆς ἀνωδύνου τοκετοῦ. Ὅμως ἔκτοτε κατέληξα στὴν πιὸ ἰσορροπημένη ἄποψη ὅτι ἐπίκτητο καὶ DNA συνυπάρχουν καὶ ἡ ἐκπαίδευση δύναται ἁπλῶς νὰ αὐξήσῃ τὸ ποσοστὸ τοῦ ἐπικτήτου. Γιὰ νὰ γίνῃς Ἕλλην χρειάζεσαι νὰ μελετήσῃς βασανιστικὰ καὶ νὰ πάρῃς διδακτορικὸ ἑλληνισμοῦ διότι καὶ ὁ γάϊδαρος δύναται νὰ γεννηθῇ στὴν σκιὰ τῆς Ἀκροπόλεως χωρὶς νὰ γίνῃ ἕλλην γάϊδαρος.Δημήτρης Κιτσίκης

      Delete