107 - Ἡ Μπαχαμοποίηση τοῦ Ἑλληνισμοῦ
Ὁ κατοχικὸς πρωθυπουργὸς Ἀντώνης Σαμαρᾶς ὑλοποιῶντας τὸ
σχέδιο δεκαετιῶν τῆς Εὐρώπης νὰ μετατρέψῃ τὴν Ἑλλάδα σὲ Φλόριδα τῆς ΕΕ καὶ τὸν Ἕλληνα
σὲ γκαρσόνι τῆς Εὐρώπης, ἐδήλωνε προσφάτως ὅτι ναὶ μὲν ἡ ἔκφραση, «ὁ τουρισμός,
βαρειὰ βιομηχανία τῆς Ἑλλάδος» ἦταν ἄκομψος (ἀντὶ δηλαδὴ τῆς «Βαρειᾶς
Βιομηχανίας στὴν Ἑλλάδα» τοῦ 1947, τῶν ἀειμνήστων Δημήτρη Μπάτση καὶ Νίκου
Κιτσίκη) ἀλλὰ ἀπέδιδε τὴν οὐσία τῆς
προσπαθείας τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως νὰ πραγματοποιήσῃ τὸ ὄνειρο νὰ γίνουν οἱ Ἕλληνες
Μαῦροι τῶν Μπαχαμῶν (βλέπε τὸ ἄρθρο μου, «Οἱ Μπαχάμες καὶ ἡ Μπαχαμοποίηση τοῦ Ἑλληνισμοῦ»,
Ἐνδιάμεση Περιοχή, τεῦχος 67, ἄνοιξη
2013).
Ἤδη, στὶς 14 Δεκεμβρίου 1997, ὁ οἰκονομολόγος Νῖκος
Κεράνης, εἶχε δημοσιεύσει ἄρθρο στὴν Οίκονομικὴ
Καθημερινή, ὑπὸ τὸν χαρρυκλυννικὸ καὶ βαρέως βροντῶν τίτλο, «Ἡ Ἑλλάδα,
Φλόριδα τῆς Εὐρώπης: Μία ῥηξικέλευθη πρόταση γιὰ μία νέα οἰκονομικὴ στρατηγική.
Χώρα φιλοξενίας τῶν Βορειοευρωπαίων συνταξιούχων». Τὸ παραπάνω κείμενο εἴχαμε παρουσιάσει
στὸ τεῦχος 11, ἀνοίξεως 1999, τῆς Ἐνδιάμεσης
Περιοχῆς, μὲ τὸ ἑξῆς σχόλιο:
«1999: Τὸ γκαρσόνι τῆς Εὐρώπης -Ἡ καταστροφὴ ἐπῆλθε. Οἱ
φόβοι τοῦ Νίκου Κιτσίκη ἐπαληθεύθησαν πλήρως. Τὸ 1999, ὁ Μεγαλέξανδρος
προτείνεται ἀνεπιτυχῶς νὰ γίνῃ τὸ γκαρσόνι τῆς Εὐρώπης, ὑπὸ τὸ ἠλίθιο χαμόγελο τοῦ
πρωθυπουργοῦ μὲ τὰ μπιμπίκια... Τὸ δίλημμα τὸ ὁποῖο ἔχουμε νὰ ἀντιμετωπίσωμε στὰ
πρόθυρα εἰσόδου μας στὸ κοινὸ νόμισμα εἶναι: Θέλουμε πλοῦτο χρηματιστηρίου καὶ
καζινῶν χωρὶς παραγωγή, ἐντὸς εὐρώ, δηλαδὴ ἕνα παρασιτικὸ κρατίδιο τύπου
Φλόριδας, ἤ παραγωγὴ μὲ ἰσχὺ ἐκτὸς εὐρώ. Ἡ Ἑλλὰς τῶν τριῶν χιλιάδων χρόνων
πολιτισμοῦ θὰ καταντήσῃ πορνεῖο-Μπανγκὸκ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως; Ἐδῶ ἡ Κούβα ἐκράτησε
ψηλὰ τὸ κεφάλι σαράντα ὁλόκληρα χρόνια, ἀποκλεισμένη ἀπὸ τὸ ἀμερικανικὸ θηρίο,
φτωχὴ καὶ ὑπερήφανη κι ἐμεῖς «καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωή, παρὰ σαράντα
χρόνια σκλαβιὰ καὶ φυλακή», μόνο τραγούδι θἆναι; Θὰ συνεχίσωμε νὰ γλύφωμε τὸ ποῦρο τοῦ ἰσχυροῦ, σὰν τὴν Μόνικα, ἐνῷ θὰ προδίδωμε τὰ κουρδικὰ παληκάρια στὸ τουρκικὸ
κατεστημένο; Παραδομένοι στὸν σημιτικὸ σαλίγκαρο, ἀναφωνοῦμε: Ποῦ εἶσε
Μεγαλέξανδρε νὰ σβήσῃς τὴν ντροπή μας;»
Δεκαπέντε χρόνια ἀργότερα ὁ Σαμαρᾶς ὑλοποιεῖ τὸ σχέδιο,
κατ’ ἐντολὴν τῶν Γερμανῶν. Κι ἐγώ, στὸ
προαναφερθὲν ἄρθρο μου γιὰ τὶς Μπαχάμες, τῆς ἀνοίξεως τοῦ 2013, γράφω: «Ἰδοὺ
μία εἰκόνα [τῶν Μπαχαμῶν] τοῦ τί μᾶς καταδικάζει ἡ Εὐρώπη νὰ γίνουμε: τὸ
γκαρσόνι τῆς Εὐρώπης. Ἕνας λαὸς μὲ τὸ χέρι μονίμως τεντωμένο, ἱκετεύοντας ἕνα
γερὸ φιλοδώρημα. Ἕνας λαὸς πιτσαδόρων, ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ μέχρι τὴν Κύπρο. Ἕνας λαὸς
ἀπὸ καμάκια ποὺ ἀρέσκεται νὰ προφέρῃ τὸ Do you like Mademoiselle the Greece?»
Δημήτρης Κιτσίκης Ἀγωνιστικὴ Πρωτομαγιὰ 2014
Ευγε κε καθηγητα.
ReplyDeleteΔεκαετιες τωρα εχουμε γινει το γκαρσονι.
Η ξεφτιλα σε ολο της το μεγαλειο.
Ντροπη, ντροπη, ντροπη.
Οι υπευθυνοι ελπιζω να το πλρωσουν.
Καλος ειναι ο τουρισμος για συμπληρωμα, αλλα οι χωρες πρεπει να εχουν γερες βασεις και αρχες.
ReplyDeleteΑν ο εθνικος σου στοχος ειναι να φιλοξενεις πολλους τουριστες, ειναι αναμενομενο οτι θα γινεις φιλοξενουμενος στον τοπο σου.
Η διεκδικηση της χωρας σου γινεται με αιμα και οχι με μουσακαδες.
Ωραία όλα αυτά ρε παιδιά αλλα όπως και στην περίπτωση του Ανδρέα Παπανδρέου, του Γιώργου Παπανδρέου και τώρα με την " Μπαχαμοποίηση" της χώρας τις φαίδρας πορτοκαλέας, έχει τεθεί επί τάπητος το ζήτημα του τι ήτανε αυτό το πράγμα για το οποιο μιλάμε και το τι θα απογίνει. E έχει προκύψει λοιπόν ότι αυτό το πράγμα, κι ας λέγεται δημοκρατία, έθνος, απόλυτη μοναρχία, βούβαλος, Ελλάς, είναι ένα συναίσθημα και κάτι παραπάνω από συναίσθημα συλλογικού ανήκειν. Αυτό το πράγμα, η τόχεις η δεν τόχεις. Και εδώ σας ρωτώ, το πρόβλημα είναι με αυτούς που "τοχουνε"; η αυτούς που δεν "τοχουνε" ? Με αλλα λόγια, αυτός που έχει πατριωτισμό, ίσως να μην το λέει καν. Τι γίνεται όμως με αυτόν που δεν αντέχει να παραδεχτεί ότι το έχει μεν, αλλα έλα μου ντε που κάποιο λάκκο έχει η φάβα ? E ο λάκκος συγγνώμη αλλα δεν είναι η τάδε η η δεινα καλή η κακή ηγεσία. Άμα δεν είσαι ερωτευμένος με τι γυναικα σου κι όμως είσαι παντρεμένος μαζί της, τι φταίει που δεν πάει καλά ο γάμος ?
ReplyDeleteΌσο δε για το αίμα, επειδή πολύς λόγος γίνεται για αίμα εκεί κάτω, σας πληροφορώ ότι και ο πιο φλογερός πατριώτης όταν τρώει μια οβίδα στην κοιλιακή χωρα σφαδάζει από τον πόνο και ο πατριωτισμός του πάει περίπατο. Σε τέτοιους δύσκολους καιρούς σφαγές, κονσερβοκούτια, αγχόνες και αλλα τέτοια δεν προσθετουνε τίποτα απολύτως. Η Ελλάς ήταν μια εξαιρετικά βίαιη χωρα και αυτό πάνω από όλα την εμπόδιζε και την εμποδίζει ακόμα.
DeleteΜη μπερδευεις το ευκταιο με το απαραιτητο.
ReplyDeleteΜακαρι η ελευθερεια να κερδιζοτανε με μουσακαδες και θα ειμουν (μαζι με ολους, νομιζω) ο πιο ευτυχισμενος ανθρωπος.
Μακαρι ο λυκος να μην ετρωγε το αρνι και ο ανθρωπος να μην προσπαθουσε να εκμεταλλευτει τον συνανθρωπο του, αλλα δεν φτιαξαμε εμεις τον κοσμο.
Εμεις απλως προσπαθουμε να επιβιωσουμε σ αυτον.
Η αληθεια ειναι οτι η σφαιρα ποναει ειτε την φας στην κοιλια ειτε την φας στην πλατη.
Τελικα, τις περισσοτερες φορες αυτο ειναι το μονο που μπορεις να επιλεξεις.
Πολεμας κι αν μπορεις ζεις ελευθερος, η παραδινεσαι και αν σε αφησουν ζεις σαν δουλος.
Αλλωστε οπως μας θυμιζει και ο Ισοκρατης
ΤΟ ΜΕΝ ΓΑΡ ΤΕΛΕΥΤΗΣΑΙ ΠΑΝΤΩΝ Η ΠΕΠΡΩΜΕΝΗ ΚΑΤΕΚΡΙΝΕΝ, ΤΟ ΔΕ ΚΑΛΩΣ ΑΠΟΘΑΝΕΙΝ ΙΔΙΟΝ ΤΟΙΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΙΣ ΑΠΕΝΕΙΜΕΝ.
Το θανατο σε ολους το πεπρωμενο αποφασισε,τον να πεθανεις ομως καλα μονο στους σπουδαιους ανθρωπους αφησε για βραβειο.
Αν ποτε παρουσιαστει αναγκη εγω προσωπικα ελπιζω οτι θα βρω το κουραγιο να μην πεθανω σαν σκουληκι προσπαθωντας να ζησω μερικα ακομη χρονια.
Νομίζω πως δεν έχω γίνει κατανοητός τόσον καιρό που γράφω για θρησκευτικά ζητήματα, και ότι φαίνεται συχνά ότι αυτά που λέω είναι αλαμπουρνέζικα. Είναι φυσικό. Όμως επιμένω και δεν με βλέπω να σταματάω πολύ σύντομα να επιμένω ότι όλα αυτά που συζητάμε πατάνε πάνω σε θρησκευτικές παραδοχές που συχνά δεν τις αντιλαμβανόμεθα ως τέτοιες, αλλα σαν κάτι το καθημερινό, το φυσικό, το οικείο.
ReplyDeleteΔεν υπάρχει εξουσία χωρίς ιερατείο. Οποιαδήποτε εξουσία, είτε είναι δημοκρατική, είτε ολιγαρχική, είτε ενοσ απλού μπάτσου σε έναν απλό μετανάστη είτε του πατέρα στο παιδί είτε του βλαμμένου συμμαθητή στο άλλο παιδί στηρίζεται σε μιαν ιερατική νομιμοποίηση. Όταν λέει κάποιος ότι εγώ θα πεθάνω για την πατρίδα μου, κάνει θεολογία.
Πραγματι δυσκολευομαι πολυ να σε καταλαβω και μαλλον δεν τα καταφερνω, ισως γιατι το μυαλο μου δουλευει με διαφορετικο, τελειως πεζο, τροπο.
ReplyDeleteΓια μενα το θεμα "αγαπη προς την πατριδα" εχει κλεισει απο τον Σωκρατη, με την προταση του που αρχιζει με το "Πατρος τε και μητρος τε" και καταληγει " παρ ανθρωποις τοις νουν εχουσιν"
Οποιος εχει μυαλο θεωρει την πατριδα το πολυτιμωτερο αγαθο, γιατι αυτη ειναι η αληθεια.
Οχι γιατι παραμυθιαστηκε, ουτε γιατι ετσι το βρηκε.
Ειναι δε και σιγουρα αληθεια οτι τα οφελη που εχει ενας ανθρωπος απο την πατριδα ειναι χειροπιαστα ενω η ζωη και ο θανατος ενδιαφερουν τους ανοητους που ενω δεν γνωριζουν πιο ειναι το καλυτερο , προτιμουν να ζουν με οποιονδηποτε τροπο απο το να πεθανουν.
Όταν λες ότι η πατρίδα είναι πιο σιμαντικγή από το θάνατο παίρνεις μεταφυσική θέση. Αυτό προσπαθώ να εξηγήσω. Διότι η ζωή δεν είναι μονο το κορμί μας, αλλα το ΣΥΝΟΛΟ τις εμπειρίας. Όταν λέει κάποιος ότι η πατρίδα είναι πιο σημαντική από τ η ζωή του, λέει ότι η ζωή δεν είναι μονο δικη του αλλα ότι η ζωή έχει διαχωρισμούς, p.ch υπάρχει ζωή μετά το θάνατο, πέρα από το θάνατο, και η ζωή αυτή λέγεται πατρίδα. Κάτι σαν τον χριστιανικό παράδεισο.
ReplyDeleteΜε τα πολλά έρχεσαι στα λεγόμενα μου, ότι όλα αυτά τα ζητήματα είναι θρησκευτικά, αφορούν τη ζωή και το θάνατο, και συγκεκριμένα αν υπάρχει θάνατος η όχι και αν υπάρχει κάτι άλλο από την εδώ ζωή η όχι.
Τέλος ο Σωκράτης μπορεί να το είπε αυτό, αλλα ήπιε το κώνειο υπακούοντας στους νομους τις πατρίδας του. Εμείς όμως έχουμε μονο την έμμεση μαρτυρια του πλάτωνα. Εμείς είμαστε προς το παρόν τουλάχιστον εδωνά.
Όταν κάποιος πάει να δουλέψει σε σούπερ market, του λένε ότι το σούπερ market είναι πιο σημαντικό από την πάρτη του. Όταν κάποιος πάει στο σχολειό του λένε ότι το εκπαιδευτικό σύστημα είναι πιο σημαντικό από την πάρτη του. Όταν παντρεύεται, πολλές φορες, του λένε ότι η οικογενεια είναι πιο σημαντική από την πάρτη του. Όμως ταυτόχρονα σκέφτεται, καλά, πως είναι δυνατόν να είναι όλα αυτά πιο σημαντικά από μένα, αφού όταν πεθάνω δεν θα τα βλέπω ? Άρα, θα εξαφανιστούν ?
DeleteThis comment has been removed by the author.
DeleteΓια αυτό και ξεκινώντας από τον Όμηρο, που ήταν ένα είδος ευαγγελίου πολλές φορες για τον αρχαίο κόσμο, μαζί με τον Ησίοδο, το βασικό μέλημα τον θρησκευτικών συστημάτων είναι να σε πείσουνε ότι αυτό που βλέπεις με τα ματια σου ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ. Ο Έκτορας σκοτώνεται αλλα ο Ζέυς μένει στο ορος Iδη και συνεχίζει να παρακολουθεί το υπόλοιπο του πολεμου, σαν να βλέπει σήριαλ. Ο Θεός ο Χριστιανικός, σε μια απλοϊκή εκδοχή, βεβαια, είναι πάντα εκεί πάνω, στέλνει κάτω το γιο του, αυτός σταυρώνεται, ανασταίνεται και επιστρέφει στη θέση του. Στον εθνικισμό, η, ας πούμε, τη μοντέρνα εκδοχή τις πατρίδος, αν δεν κάνω λάθος, το εγώ ταυτίζεται συναισθηματικά με την πατρίδα και κονιορτοποιείται πανηγυρικά προτάσσοντας τα στηθη του, σε μια στιγμή σαδομαζοχιστικού οργασμού. Τέλος στην ψυχανάλυση ο αναλυόμενος βασανίζεται αιωνιως από τον αναλυτή, διότι ο αναλυτής κατηγορεί τον αναλυόμενο αιωνιως που δεν είναι αθάνατος αλλα θνητός. Μιλάμε για paranoia.
DeleteΜε αυτα που γραφεις θα συμφωνησω σε γενικες γραμμες.
DeleteΕγω ομως θεωρω την πατριδα το σημαντικοτερο για τον ζωντανο ανθρωπο, γιατι του εξασφαλιζει οσο τιποτ αλλο την καλοπεραση του.
Αξιζει λοιπον να διακινδυνευσει την ζωη του για να ζησει (αν ζησει) καλα.
Πολυ περισσοτερο που δεν ξερει αν η ζωη του ειναι και κατι το καλο, η απλως παιδευεται σ αυτον τον κοσμο επειδη φοβαται τον θανατο.
Αλλωστε οπως ελεγε και ο Επικουρος ο θανατος δεν ενδιαφερει τον ανθρωπο, γιατι οταν υπαρχει ο ανθρωπος δεν υπαρχει ο θανατος ενω οταν ο θανατος ερθει αυτος δεν ειναι εκει.
Εθνικομπολσεβίκε καθηγητά Κιτσίκη,
ReplyDeleteδεν βαρέθηκες να ταλαιπωρείς το Ρωμέηκο; Ας μάθουν οι αναγνώστες σου πως αν σήμερα στα 79 σου εξακολουθείς να επιθυμείς το κάψιμο του Κολωνακίου, αυτό οφείλεται στην δίψα της εκδίκησης που ταρακουνάει τα σωθικά σου: Οι Κολωνακιώτες δεν φέρθηκαν καλά πρίν 60 χρόνια στους αείμνηστους κομμουνίσταρους γονείς σου κι εσύ (αντίθετα από ό,τι διδάσκει ο Εβραίος Ραββίνος Ιησούς Χριστός) θέλεις να πάρεις εκδίκηση πρίν σε καλέσει ο Χάρος κοντά του. Αυτή είναι η ουσία των όσων λές και πράττεις τον τελευταίο μισό αιώνα.
Επειδή σε απογοήτευσε το αγαπημένο σου ΚΚΕ, στρέφεσαι σήμερα προς την Χρυσή Αυγή του Λιάκου του Κασιδιάρη, ελπίζοντας πως το κόμμα του Νίκου του Μιχαλόλια θα κάψει το Κολωνάκι... Αγνοώντας ότι ο Λιάκος έχει φανατικές θαυμάστριες Κολωνακιώτισσες και μέσα στο άντρο της Ρωμέηκης Αστικής Τάξης. Καλό Παράδεισο, καθηγητά Κιτσίκη...
Θεωρουμε εμείς που γράφουμε συχνά σε αυτό εδω το μπλογκ οτι αυτὸς που έγραψε τα παραπάνω είτε αστειεύεται φιλικά σε παλαιό γνωστό είτε είναι μαλάκας.
DeleteΗλιθιων απειρων γενεθλα
DeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΠάντως ανεξάρτητα από τις προθέσεις του, αυτός που έγραψε τα παραπάνω ανέδειξε μια βασική αλήθεια. Ο καθηγητής Μαρκέτος σε μια διάλεξη είπε κάτι χτυπητό - ότι η αστική τάξη είναι πορωμένη, και ότι η ελληνική αστική τάξη είναι από τις πιο πορωμένες που υπάρχουνε. Από προσωπική εμπειρία δηλώνω ότι αν έχω δίκιο σε αυτά που υποψιάζομαι, και με την επιφύλαξη ότι είμαστε όλοι θνητοί, πράγμα που από μονο του δεν σημαίνει τίποτα, λέω τα εξής.
ReplyDeleteΗ ελληνική αστική τάξη όσο την ξέρω από μικρό παιδί και την τρώω στο πετσί μου είναι ψυχολογικά εγκληματική. Από το πρωί ως το βραδυ, ίσως και στα όνειρα της, ασχολείται από τη μια πως να εξαφανίσει όλους τους αντιπάλους της και από την άλλη να αισθάνεται αγνή και καθάρια. Σαν να μην της έφτανε αυτό, τα τελευταία τριάντα χρονια, εμβαπτισμένη στην κυριλέ αριστερά που είναι άκρα συστηματική δεξιά, τύπου tea party, θέλει να είναι και όμορφη και αθάνατη και sexy. Τα θέλει όλα !
Λες και υπάρχει αστική τάξη στην Ελλάδα.... τα είπε ο Κονδύλης, δεν αποκτήσαμε δικό μας μεταμοντερνισμό ποτέ. Καεί δεν καεί το Κολωνάκι, αυτό θα παραμένει φακτ.
DeleteThis comment has been removed by the author.
DeleteThis comment has been removed by the author.
DeleteΌπως όλα τα πράγματα στην Ελλάδα, ξεκινώντας από το όνομα της χώρας, αστική τάξη υπάρχει και δεν υπάρχει. Όταν θέλει, μια χαρά υπάρχει, όπως υπάρχει και παγκόσμιος αστική τάξη. Τι είναι τα δικαστήρια, η αστυνομία, τα σούπερ market, τα ναυπηγεία ? Φεουδαρχία είναι ? Δεν τα είπε μονο ο Κονδύλης, τα λέγανε και οι μαρξιστές απανταχού της γης, που θέλανε πρώτα να γίνει αστική τάξη εκεί που δεν υπήρχε αρκετή, Ρωσία, Ελλάδα (δηλαδή να φάνε αυτοί με χρυσά κουταλια) και μετά να την ανατρέψουνε ! Τέλος πάντων, η αστική τάξη, όπως όλες οι ηγεμονίες, δεν κυριαρχεί ούτε με το χρήμα, ούτε με τη δύναμη, ούτε με την ισχύ, που λέει ο Δημήτρης Κιτσίκης. Για να κυριαρχήσει σε αυτά πρέπει να κυριαρχήσει στην ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ. Τα πιο ισχυρά πράγματα είναι αυτά που δεν λέγονται. Το ίδιο πρόβλημα είχανε οι δημοκρατικοί στην αρχαία Ελλάδα, είχανε μπροστά τους τον γαμημένο τον ολιγαρχικό πολιτισμό, το απόλλωνειο πνεύμα, που λέει ο μουρλάρας ο Νίτσε. Οι αριστοκράτες δεν δέχονται τον χωρικό διότι είναι βρώμικος και βρωμάει σκόρδο. Βασικό βιβλίο ίσως δεν είναι τόσο ο Κονδύλης, αλλα ο Norbert Elias. Εμάς δουλειά μας είναι να ανατρέψουμε την ηγεμονία της αστικής τάξης, που τώρα εξαπλώνεται παγκοσμίως η πουτάνα όπως εξαπλωνόντουσαν τα ελληνιστικά βασίλεια και μετά πλακώσανε οι κερατάδες οι Ρωμαίοι. Οι ευαίσθητοι φιλόλογοι τραβάγανε τα μαλλιά τους για τη Χαιρώνεια, διότι θεωρούσανε, δικαίως ίσως, τον κοσμοπολίτικο ελληνισμό τον Διαδόχων σαν διαστροφή.
DeleteΓια ανατρέψουμε την αστική τάξη πρέπει να ανατρέψουμε την αισθητική της. Αυτό δεν γίνεται με ένοπλη επανάταση, ούτε με άρνηση των επιτευγμάτων της, αλλα με παρατήρηση απλή του τι μας συμβαίνει. Δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα και δεν πρέπει να υποκύψουμε στον ύπουλο εκβιασμό.