283 – Οἱ βάσεις μίας ἐθνικῆς πολιτικῆς: Γιὰ μία πνευματικὴ Ἄνοιξη

283 – Οἱ βάσεις μίας ἐθνικῆς πολιτικῆς: Γιὰ μία πνευματικὴ Ἄνοιξη

Στὸν Δ΄ αἰῶνα μ.Χ. ὁ αὐτοκράτωρ τῆς Ῥώμης ἀπεφάσισε νὰ μετακομίσῃ στὶς ἀκτὲς τοῦ Βοσπόρου καὶ ἔκανε τὴν πόλη τοῦ Βυζαντίου νέα του πρωτεύουσα, ὡς νέα Ῥώμη. Γιατί: Γιὰ δύο λόγους. Πρῶτον, γιὰ νὰ εὑρίσκεται πιὸ κοντὰ στὸν κεντρικὸ ἐμπορικὸ δρόμο ἀπὸ Ἀνατολάς, τὴν Ὁδὸ τῆς Μετάξης. Δεύτερον γιὰ νὰ σταματήσῃ τὶς ὁρδὲς τῶν προσφύγων-μεταναστῶν ἀπὸ Βορρᾶ, ποὺ τὰ ἐγχειρίδια τῆς Σορβόννης, τὴν ἐποχὴ ποὺ ἐσπούδαζα στὸ Παρίσι, ἀπεκάλουν les Barbares (οἱ Βάρβαροι). Παρὰ ταῦτα, δὲν ἠδυνήθη νὰ σταματήσῃ τὴν εἰσβολὴ τῶν Βαρβάρων στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ Βυζαντίου, παρὰ μόνον μὲ τὸ νὰ τοὺς ἐγκαταστήσῃ στὰ σύνορα, δίδοντάς τους προνόμια καὶ γῆ ὥστε νὰ ἀποτρέπουν τὰ ἑπόμενα κύματα τῶν Βαρβάρων νὰ εἰσχωρήσουν, ἐφ’ὅσον οἱ πρῶτοι ἐκινδύνευαν νὰ χάσουν τὰ προνόμιά τους ἀπὸ τὶς ἑπόμενες εἰσβολές.

Στὴν Δύση, ἡ Ἰταλία ἐσυνέχισε τὴν παρακμή της καὶ ἕναν αἰῶνα ἀργότερα ἐβασίλευσε στὴν Ῥώμη βάρβαρος βασιλεὺς καὶ ἔκτοτε, ἐπὶ χίλια χρόνια ἡ Εὐρώπη, δυτικὰ τῆς Ἀδριατικῆς, ἐξεβαρβαρίσθη καὶ ἐβυθίσθη στὴν νύκτα τῆς ἀμαθείας ἐνῷ ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχή, ὑπὸ τὴν πολιτικὴ πυγμὴ τοῦ Βυζαντίου, ἐσυνέχισε τὸ λαμπρὸ πολιτισμικὸ ἔργο τῆς Ῥώμης. Γιατί αὐτὴ ἡ διαφορὰ μεταξὺ τῶν δύο τμημάτων τῆς Εὐρώπης; Τὸ μυστικὸ τῆς ἐπιτυχίας εἶναι διαχρονικὸ καὶ ἔχει ὡς ἑξῆς:

1 – Πρέπει νὰ ἀποτρέπονται οἱ πρόσφυγες-μετανάστες ποὺ ἄν καὶ ἀνήκουν πολιτισμικὰ στὴν Ἐνδιάμεση Περιοχή, διαφέρουν αἰσθητὰ ἀπὸ τὴν ἑλληνοτουρκικὴ καρδιὰ τῆς αὐτοκρατορίας. Ἔτσι σήμερα, ναὶ μὲν 40% τοῦ πληθυσμοῦ τοῦ Λιβάνου καὶ 40% τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Ἰορδανίας εἶναι πρόσφυγες, μὲ τὴν διαφορὰ ὅμως ὅτι εἶναι στὴν ὁλοκληρώτητά τους Παλαιστίνιοι καὶ στὴν μεγάλη τους πλειονότητα μουσουλμᾶνοι, δηλαδὴ ἀδέλφια τοῦ ντόπιου πληθυσμοῦ τῶν δύο αὐτῶν χωρῶν καὶ δύνανται νὰ ἀφομοιωθοῦν, ὅπως ἦσαν ἀδέλφια καὶ τὰ δύο ἑκατομμύρια τῶν Ἑλλήνων καὶ Τούρκων προσφύγων τῆς μικρασιατικῆς καταστροφῆς ποὺ ἀντηλλάγησαν, ὅπως ἦσαν καὶ τὰ τριάντα ἑκατομμύρια προσφύγων (ἐκ τῶν ὁποίων τὸ 60% ἦσαν Γερμανοί) ποὺ μετεκινήθησαν τὸ 1945 πρὸς τὴν δυτικὴ Εὐρώπη κατόπιν τῆς πτώσεως τοῦ Γ’ Ῥάϊχ.

Παράδειγμα: Ἐὰν σήμερα ἡ Γαλλία μεταλλαχθῇ σὲ ἰσλαμικὸ κράτος λόγῳ προσφύγων, οἱ  χριστιανικοὶ γοτθικοὶ καθεδρικοὶ ναοὶ θὰ ἀντικατασταθοῦν ἀπὸ τζαμιὰ καὶ ὁ οἶνος, τὸ αἷμα τῆς γαλλικῆς κουλτούρας, θὰ ἐξαφανισθῇ. Παρ’ ὀλίγον αὐτὸ νὰ πραγματοποιηθῇ μὲ τὴν μάχη τοῦ Poitiers, τὸ 732, ποὺ εὐτυχῶς γιὰ τὸν χριστιανισμὸ ἐκερδίθη ἀπὸ τὶς ἡνωμένες δυνάμεις τῶν βαρβάρων Φράγκων, ποὺ στὸ μεταξὺ εἶχαν γίνει χριστιανοί, εἰς βάρος τῶν μουσουλμάνων.

Σήμερα ἡ κατάσταση ἔχει ἀντιστραφῆ. Ἡ βορειοδυτικὴ Εὐρώπη εἶναι εὔρωστη καὶ σὲ θέση νὰ ἀντισταθῇ μὲ τὸ οἰκονομικὸ καὶ πολιτικὸ ὅπλο τοῦ φασιστικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ. Ἀντιθέτως ἡ Ἑλλὰς στὴν Εὐρώπη εὑρίσκεται σὲ πλήρη παρακμὴ καὶ στὰ πρόθυρα ἐκβαρβαρισμοῦ. Τὸ ἀντίστοιχο πολίτευμα τοῦ σημερινοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ (κομμουνιστικοῦ ἤ φασιστικοῦ) ἦταν ἡ βυζαντινὴ μοναρχικὴ λαοκρατία. Οὔτε τὸ ΚΚΕ, οὔτε ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ εἶναι προσαρμοσμένα στὶς ἔκτακτες περιστάσεις εἰσβολῆς ἀπὸ Ἀνατολάς.

2 – Πρέπει νὰ ἐγκατασταθῇ ὁλοκληρωτικὸ καθεστώς, κομμουνιστικὸ ἤ φασιστικὸ ποὺ νὰ δίδῃ τὴν ἐξουσία στὴν πολιτικὴ  ἐπὶ τῆς οἰκονομίας, ἀντί τοῦ σημερινοῦ ἀντιθέτου. Τὸ σημερινὸ φιλελεύθερο καπιταλιστικὸ σύστημα δίδει παρασιτικὴ προτεραιότητα στὸν τριτογενὴ τομέα τῶν ὑπηρεσιῶν καὶ τῶν τραπεζῶν ποὺ παράγουν χρῆμα ἀπὸ τὰ δάνεια καὶ ποὺ ἐπιτρέπουν στὸν Λάκωνα πτωχὸ ἀγρότη νὰ μεταναστεύῃ μὲ ἕνα δολλάριο στὴν τσέπη στὴν Βόρειο Ἀμερικὴ καὶ ἀντί νὰ πηγαίνῃ νὰ συνεχίσῃ τὴν παραγωγική του ἐργασία στὰ χωράφια τῆς Ἀμερικῆς, νὰ ἐγκαθίσταται στὶς πόλεις στὸν τριτογενῆ τομέα, καὶ νὰ γίνεται πάμπλουτος ἔχοντας καταλάβη τὸ καπιταλιστικὸ σύστημα συσσωρεύσεως περιουσίας ἀπὸ ἀέρα κοπανιστό. Μὲ τὸ χρῆμα-δάνειο ὑποτάσσει τὸν πολιτικὸ καὶ τὸν μετατρέπει σὲ μαριονέτα.

3 - Ἐπιστροφὴ στὴν παράδοση. Ὁ Ἴων Δραγούμης ἔλεγε: Θέλω παράδοση, ὄχι πρόληψη. Αὐτὸ σημαίνει σήμερα τρεῖς ἀπόλυτες προτεραιότητες ἑνὸς ἑλληνικοῦ λαοκρατικοῦ καθεστῶτος, ἀμέσου δημοψηφισματικοῦ καὶ  δημοκρατικοῦ: α) Ἐγκαθίδρυση κληρονομικῆς μοναρχίας. β) Ἀνασυγκρότηση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας μέσῳ ἐπιστροφῆς στὴν πολυτονικὴ γραφή. γ)Ἐπάνοδος στὴν παράδοση τοῦ θρησκευτικοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου ποὺ θὰ μᾶς ξεχωρίζῃ ἀπὸ τὴν Δύση. δ) Ἄμεση ἀπελευθέρωση ὅλων τῶν πολιτικῶν κρατουμένων, ἀνεξαρτήτως ἰδεολογικῆς τοποθετήσεως, χωρὶς νὰ ἐξαιροῦνται αὐτοὶ ποὺ διέπραξαν δολοφονίες εφ’ὅσον, ἐξ ὁρισμοῦ ἡ ἐπαναστατικὴ δράση εἶναι αἱματηρή. ε) Ἐπαναφορὰ τῆς ποινῆς τοῦ θανάτου.

4 - Ἀρχαιοελληνικὴ καὶ χριστιανικὴ παιδεία μὲ πλήρη σεβασμὸ γιὰ τὶς ἄλλες θρησκεῖες τοῦ πλανήτου. Ἡ ἑλληνικὴ παιδεία πρέπει νὰ βασίζεται στὴν ἀποτροπὴ τοῦ καταναλωτισμοῦ, στὶς ἔννοιες τῆς ἀρετῆς, τῆς κοινωνικῆς ἁρμονίας καὶ στὴν προσήλωση, ὄχι στὸ ἀτομισμό, ἀλλὰ στὸ κοινὸ συμφέρον, στὸ  πνευματικὸ θάρρος καὶ τὴν θυσία γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν συμφερόντων τοῦ συνόλου.

Δημήτρης Κιτσίκης                                 23 Φεβρουαρίου 2016