285 –Τρὰμπ καὶ Ῥωσία

285 –Τρὰμπ καὶ Ῥωσία

Πανικὸς ἐκδηλώνεται στὸ κατεστημένο τῶν ΗΠΑ μὲ τὴν ἀκάθεκτη ἐκλογικὴ ἄνοδο τοῦ Donald Trump στὴν πορεία του πρὸς τὸ προεδρικὸ ἀξίωμα τῆς χώρας. Εἶναι κανεὶς νὰ ἀπορῇ γιατὶ τέτοιος πανικός. Ὁ ἀμερικανικὸς οἰκονομικὸς παγκόσμιος κολοσσὸς τῶν τραπεζῶν φοβᾶται ποῖον; Ἕναν αὐτοδημιούργητο κτηματομεσίτη, κατασκευαστὴ μεγάλου μεγέθους κτιρίων ποὺ ἡ περιουσία του ἔφθασε τὸ 2015 στὰ 4 δισεκατομμύρια δολλάρια καὶ ποὺ χρηματοδοτεῖ μόνος του τὴν ἐκλογική του ἐκστρατεία, κάτι σκανδαλῶδες γιὰ τὸν καπιταλισμὸ ποὺ πρέπει ἀπαραιτήτως νὰ χρηματοδοτῇ τοὺς πολιτικοὺς γιὰ νὰ τοὺς ἔχῃ στὸ χέρι του

Στὴν ἀρχαιότητα ὁ Σωκράτης ὠνόμαζε τὸ φαινόμενο Τράμπ, μὲ τὴν καλὴ ἔννοια τοῦ ὅρου, τυραννία καὶ τὴν ἀπεκάλει: «αὐτὸ τὸ εὐγενὲς πρᾶγμα». Σὲ μία καθαυτὸ δημοκρατικὴ κοινωνία λέγει ὁ Σωκράτης ὑπάρχουν τρεῖς κατηγορίες πολιτῶν. Ἡ πρώτη κατηγορία εἶναι οἱ ζητιάνοι ποὺ εἶχαν παραμερισθῆ στὴν πλουτοκρατία. Αὐτοὶ οἱ ζητιάνοι καὶ ἄχρηστοι γίνονται στὴν δημοκρατία πολιτικοί. Τοὺς βλέπουμε σήμερα, στὸ ὄνομα τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων,νὰ ὑποστηρίζονται ἀπὸ τοὺς σοσιαλδημοκράτες καὶ τοὺς κουλτουριάρηδες.

Ἡ δεύτερη κατηγορία κατὰ Σωκράτη, εἶναι οἱ ἔμποροι ποὺ συντηροῦν τοὺς ζητιάνους-πολιτικούς, «διότι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ κάμνουν χρήματα οἱ κηφῆνες παίρνουν τὸ μέλι τους». Καλὴ ὥρα ὁ Σημίτης ἤ ὁ Καραμανλῆς. Ποῖος εἶπε ὅτι ἠμποροῦμε νὰ δίνωμε τὸ χέρι μας στοὺς πολιτικούς, χωρὶς νὰ κρατᾶμε μαζί μας ἕνα μαντήλι γιὰ νὰ τὸ σκουπίζουμε ὥστε νὰ μὴν κολλᾷ καὶ μολυνθοῦμε; Καὶ πῶς ἐτόλμησε ὁ υἱὸς τοῦ κατοχικοῦ πρωθυπουργοῦ τοῦ 1943-1944, τοῦ Ἰωάννου Ῥάλλη, ὁ ὑπουργὸς Ἀσφαλείας Γεώργιος Ῥάλλης, ποὺ τὸν ἀνέτρεψε τὸ στρατιωτικὸ πραξικόπημα τῆς 21^ης Ἀπριλίου 1967 –αὐτὸς ὁ νέος Μανιαδάκης ποὺ ἐφυλακίσθη ἀπὸ τοὺς στρατιωτικοὺς μὲ βάση τοὺς νόμους ποὺ εἶχε ὁ ἴδιος συντάξει κατὰ τῶν κομμουνιστῶν-  νὰ ἀναβαπτισθῇ ὡς πρότυπο μετριοπαθοῦς δημοκράτου καὶ τὸ 1971 νὰ γράψῃ τὸ βιβλίο Ἡ ἀλήθεια γιὰ τοὺς Ἕλληνες πολιτικούς, ἐπειδή, ὅπως ἔγραφε, «ἔγινε συνήθεια τὰ τελευταῖα χρόνια νὰ κατηγοροῦνται ὅλοι οἱ Ἕλληνες πολιτικοὶ ὡς φαῦλοι καὶ ἀνίκανοι».

Μετὰ τὸ 1974, αὐτοὶ οἱ ἴδιοι πολιτικοὶ ἐκυβέρνησαν μέχρι σήμερα τὴν δύστυχη πατρίδα καὶ ἀπέδειξαν γιὰ πολλοστὴ φορὰ πὼς ὁ Σωκράτης εἶχε δίκαιο. Ἤ μήπως ὁ Σωκράτης εἶχε ἄδικο καὶ ὁ Ῥάλλης «ὁμιλῶν ἐκ τοῦ τάφου»(τίτλος τῆς ἀπολογίας τοῦ δωσιλόγου πατέρα του) δίκαιο;

Ἡ τρίτη κατηγορία, μετὰ τοὺς κηφῆνες-πολιτικοὺς καὶ τοὺς ἐπιχειρηματίες ποὺ τοὺς χρηματίζουν, μᾶς λέγει ὁ Σωκράτης στὴν Πολιτεία τοῦ Πλάτωνος, εἶναι «αὐτοὶ ποὺ ἐργάζονται μὲ τὰ χέρια τους   ποὺ δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὴν πολιτικὴ καὶ εἶναι κυρίως πτωχοί. Καὶ αὐτὴ ἡ τάξη σὲ μία δημοκρατία εἶναι ἡ πολυπληθέστερη καὶ ἡ σημαντικώτερη ὅταν εἶναι ἡνωμένη». Γι’ αὐτὸν τὸν λαό, ἡ δημοκρατία εἶναι ξένο παιχνίδι ποὺ δὲν τὸν ἀφορᾷ διότι δὲν ἀντιπροσωπεύει τὰ συμφέροντά του. Τὸ σύστημα ποὺ ὁ λαὸς ὑποστηρίζει, τὸ ὀνομάζει ὁ Σωκράτης, τυραννία.

Τὴν τυραννία ἠμποροῦμε σήμερα νὰ ὀνομάσουμε λαοκρατία ἤ λαϊκισμός, ὑποχρεωτικὰ συνδεδεμένη μὲ τὴν δημαγωγία. Ὁ τύραννος ἐξηγεῖ ὁ Πλάτων μέσῳ τοῦ Σωκράτους, εἶναι «ὁ ἀντιπρόσωπος τοῦ λαοῦ» καὶ προέρχεται ἀπὸ τὸν λαό. Ἀκριβῶς αὐτὸ εἶναι ὁ Τράμπ.

Τὸν ἀντιπρόσωπο αὐτὸ ποὺ ἀκυρώνει τὰ δάνεια καὶ διανέμει τὴν γῆ στὸν λαό (δηλαδὴ τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο τοῦ σοσιαλδημοκράτου Τσίπρα), ὁ λαὸς τὸν μετατρέπει «σὲ μεγάλο ἄνδρα» (σὰν τὸν Στάλιν, τὸν Μάο ἤ τὸν Πούτιν). Ἀλλὰ αὐτὸς ἐκτρέπεται ἀπὸ τὴν ἀποστολή του καὶ καταπιέζει τὸν λαό. Μὲ τὸ ὅπλο στὸ χέρι ἐπιδίδεται σὲ συνεχεῖς πολέμους.

Τρὰμπ καὶ Πούτιν εἶναι ἔτοιμοι νὰ βάλουν σὲ πράξη στὴν ἐξωτερικὴ πολιτική, τὴν Νέα Γιάλτα στὴν Μεσόγειο, βασισμένοι στὴν ἄνοδο τῶν φασιστικῶν κινημάτων σὲ ὅλην τὴν Εὐρώπη. Ἐὰν λοιπὸν ὁ Τρὰμπ τελικὰ ἐκλεγῇ πρόεδρος, μία τέτοια ἀμερικανορωσικὴ συμμαχία θὰ στραφῇ ὑποχρεωτικὰ κατὰ τῆς Κίνας καὶ τοῦ ἰσλαμισμοῦ. Κίνα καὶ ἰσλαμισμὸς θὰ συμμαχήσουν κατὰ τῆς φασιστικῆς Εὐρώπης βασισμένης στὸν ἀμερικανορωσικὸ ἄξονα καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ μεγάλες εἶναι οἱ πιθανότητες νὰ κερδίσουν οἱ Ἀμερικανορῶσοι (δηλαδὴ ἡ Δύση καὶ ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχή) τὸν πλανητικὸ πόλεμο κατὰ τῆς Ἀνατολῆς, τὴν Κίνα.

Ἡ συνεχὴς ἀναφορὰ τοῦ συμβόλου τοῦ ἀμερικανικοῦ κατεστημένου, τῆς Χίλλαρυ Κλίντον, στὸν «χιτλερικό» Τράμπ, οὐσιαστικὰ ἀπευθύνεται στὸν «πουτινικό» Τράμπ.

Ἡ ἀντικομμουνίστρα Ῥωσίδα Νίνα Χρούστσεβα, καθηγήτρια Διεθνῶν Σχέσεων στὸ Πανεπιστήμιο The New School τῆς Νέας Ὑόρκης, ἔγραψε τὴν 1^η Ἰανουαρίου 2016, τὰ ἑξῆς: «Ὁ Πούτιν σχεδιάζει νὰ παραμείνῃ στὴν  ἐξουσία γιὰ τοὐλάχιστον ἄλλη μία δεκαετία. Ἐὰν οἱ ΗΠΑ ἐκλέξουν πρόεδρο τὸν Τράμπ, θὰ ἔχουν ἕναν φίλο στὴν Ῥωσία, ἄν καὶ σχεδὸν πουθενὰ ἀλλοῦ». Ἐὰν πάλι δὲν ἐκλεγῇ ὁ Τράμπ, ἡ Ἀθήνα θὰ χάσῃ τὴν ὑψίστη εὐκαιρία νὰ ἐπιπλεύσῃ στὶς πλάτες μίας ῥωσοαμερικανικῆς συμμαχίας, ὑποχρεωτικὰ ὅμως στὰ πλαίσια μίας ἑλληνοτουρκικῆς συνομοσπονδίας μὲ κέντρο τὴν Κύπρο καὶ ἀνάδοχο τὸ Ἰσραήλ. Ἀντιθέτως, μὲ τὴν Χίλλαρυ Κλίντον θὰ ξαναζήσουμε τὸν ἐφιάλτη τοῦ Μποὺς τοῦ Νεωτέρου.

Δημήτρης Κιτσίκης                                 8 Μαρτίου 2016