126 - Ὁ Ἕλλην ὡς ῥουφιάνος
Ὑπάρχει ὁ μῦθος τοῦ Ἕλληνος μὲ τὸ φιλότιμό του. Ὑπάρχει ὁ
μῦθος τῆς λεβεντιᾶς τοῦ Ἕλληνος. Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πραγματικότης τοῦ Ἕλληνος ῥουφιάνου
ὁ ὁποῖος γιὰ νὰ στρογγυλέψῃ τὴν σύνταξή του τῶν τριακοσίων εὐρῶν θὰ καταδώσῃ τὸν
διπλανό του, ἀκόμη καὶ τὸν ἀδελφό του. Ἐμφανίζονται ἐδῶ καὶ ἐκεῖ σὲ διάφορα
μπλόγκ, ὡς ἀνώνυμοι γαϊδάροι, γεννημένοι στὴν σκιὰ τῆς Ἀκροπόλεως, ἄρα μὲ ἀπαιτήσεις,
καὶ ἐξαπολύουν ὀγκανίσματα (γκαρίσματα) ὑβρίζοντας χυδαῖα τὸν διαφωνοῦντα.
Διαβάζω ἕνα ἐνδιαφέρον ἄρθρο στὴν «Ἐλεύθερη Ὥρα» τοῦ Ἰφικράτη
Ἀμυρᾶ, ποὺ φέρει τὸν τίτλο: «Πολιτικὴ ἀνυπακοή. Καμμία συνεργασία μὲ τὴν
κατοχικὴ κυβέρνηση», στὸ ὁποῖο προτείνει ἐμμέσως ἐπαναλειτουργία τῆς
πολιτοφυλακῆς τῆς ΟΠΛΑ τοῦ 1944 κατὰ τῶν Γερμανοτσολιάδων, ἀλλὰ χωρὶς ἐκτελέσεις
προδοτῶν. Γράφει συγκεκριμένα: «Οἱ πραιτωριανοί, ὡς ἔνοπλοι τραμποῦκοι τοῦ
δωσιλόγου Σαμαρᾶ, τρομοκρατοῦν καθημερινῶς τὸν λαό. Εἶναι οἱ πραγματικοὶ
τρομοκράτες. Καμμία συνεργασία μὲ τοὺς δωσιλόγους, τοὺς πρωταιριανούς, τοὺς
προδότες καὶ τοὺς τρομοκράτες».
Δηλαδή, τρομοκρατήσατε τοὺς τρομοκράτες! Πράγματι, ὅπως
γράφει, ἐξεδόθη κυβερνητικὴ ἀνακοίνωση ποὺ ζητεῖ ἀπὸ ῥουφιάνους νὰ
τροφοδοτήσουν μὲ πληροφορίες τὴν Ἀρχὴ γιὰ τοὺς ἀντάρτες πόλεων πέριξ τοῦ
Μαζιώτη. Καὶ εἶναι πολλοὶ οἱ καφενόβιοι συνταξιοῦχοι στὴν γηρασμένη
Ψωροκώσταινα, ἔτοιμοι νὰ καταδώσουν. Ἀλλὰ θὰ ἦταν λάθος νὰ προβῇ μία τέτοια
προτεινομένη πολιτοφυλακὴ σὲ ἐκτελέσεις, ἐπαναλαμβάνοντας τὸ 1944. Διότι ὁ ἐμφύλιος
πόλεμος εἶναι ἡ μεγαλύτερη κατάρα γιὰ κάθε χώρα καὶ μόνον οἱ δυνάμεις τοῦ
Κατεστημένου ἐπωφελοῦνται ἀπὸ αὐτόν. Ὁ Λένιν ὅταν κατέλαβε πραξικοπηματικὰ τὴν ἐξουσία
τὸ 1917, δὲν ἠθέλησε ἐμφύλιο. Τοῦ τὸν ἐπέβαλαν οἱ δυτικοὶ ἰμπεριαλιστές, στοὺς ὁποίους
προσετέθη δυστυχῶς καὶ ἡ Ἑλλὰς τοῦ Βενιζέλου, ὅταν περικύκλωσαν τὴν Ῥωσία γιὰ νὰ
πνίξουν στὸ αἶμα τὴν μπολσεβικικὴ κοινωνικὴ ἐπανάσταση.
Μόνον ὁ ἐθνικομπολσεβικισμός, ἑνώνοντας τὴν ἑλληνικὴ
νεολαία τῶν κομμουνιστῶν καὶ τῶν φασιστῶν, δύναται νὰ κλειδαμπαρώση μέσα στὰ
καφενεῖα τους τὰ πνευματικὰ χούφταλα τῶν πενηντάχρονων ἀκόμη Ἑλλήνων
συνταξιούχων ποὺ ὀμνύουν στὸ ὄνομα τοῦ Βαγγελοσαμαρᾶ, καὶ μετά, ψημένους, νὰ τοὺς
πετάξουν στὰ πεζοδρόμια μὲ ἕνα καὶ μοναδικὸ εὐρὼ στὸ στόμα γιὰ νὰ περάσουν τὸν Ἀχέροντα
στὴν αἰωνιότητα, στὸν Ἅδη, μήπως καὶ γίνουν ἐπιτέλους Ἕλληνες στὸν ἄλλο κόσμο.
Αὐτὰ τὰ πρόωρα πνευματικὰ γεροντάκια θὰ ἤθελαν φασιστὲς καὶ κομμουνιστὲς νὰ
σφάζονται στοὺς δρόμους τῶν ἑλληνικῶν πόλεων γιὰ νὰ ἀλληλοεξουδετερωθοῦν καὶ νὰ
παραμείνουν στὸ εὐρὼ ὥστε νὰ συνεχίσουν
νὰ παίρνουν τὰ ἐλάχιστα εὐρουλάκια τῶν συντάξεών τους. Παλιά, οἱ
Σουλιώτισσες μὲ τὰ βρέφη τους ἔπεφταν στὸν γκρεμό. Σήμερα, οἱ καφενόβιοι, πρώην
δημόσιοι ὑπάλληλοι, παίζουν τάβλι ἀντιδικῶντας
γιὰ τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τῆς πατρίδος στὴν ἐπαπειλούμενη Βόρειο Ἤπειρο, Σκόπια, Θράκη καὶ Κύπρο καὶ
συμπεραίνοντας: Δὲν πᾶνε νὰ πνιγοῦν ὅλοι! Ἐγὼ τὴν ἐσκαπούλαρα καὶ ἄς πᾶνε οἱ
νεώτεροι νὰ προβάλλουν τὰ στήθη τους γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τοῦ ἔθνους!
Τί κατάντια αὐτὸς ὁ λαός! Νὰ κατεβαίνῃ ὡς συνδικαλιστὴς
στὸ Σύνταγμα μὲ ἀνούσια πανώ, ἀντὶ νὰ παίρνῃ τὰ βουνὰ τῆς Πίνδου. Τί κατάντια αὐτοὶ
οἱ ἔνστολοι. Νὰ διαμαρτύρονται ζητιανεύοντας 50 εὐρὰ παραπάνω, ἀφήνοντας τὰ ὅπλα
τους νὰ σκουριάζουν! Καὶ οἱ ὑπόλοιποι
κάθονται καὶ μαλώνουν μεταξὺ ἀρχαιολατρῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν ἐνῷ αὐτὰ τὰ
μάρμαρα συνεχίζουν νὰ ἱδρώνουν στὸν ἥλιο ἀπὸ ντροπή. Τιμὴ στοὺς φυλακισμένους
φασιστὲς καὶ κομμουνιστές. Ἐσεῖς, μόνον ἐσεῖς, δικαιοῦσθε δάφνες. Ξύπνα
Κουτσούμπα! Εἴτε μὲ δωρικὸ χαιρετισμό, εἴτε μὲ μπουνιά μούτζωνε τοὺς
συνταξιούχους! Ἐμεῖς καὶ στοὺς θεοὺς ὀρθοὶ μιλοῦμε.
Δημήτρης Κιτσίκης 30 Ἰουλίου
2014
Το τελευταίο σχόλιο της τελευταίας ανάρτησης του κου Γιώργου Γιάγκου τελειώνει ως εξής ¨ σ ενα εθνικιστικο κρατος, οι πολιτες θα προτιμουσαν να πεθανουν στην πεινα παρα να υποθηκευσουν την χωρα και να χασουν την κυριαρχία τους."
ReplyDeleteO υποψήφιος καταδότης που περιγράφει ο κος Κιτσίκης θα στείλει στα βασανιστήρια, τη φυλακή και ενδεχομένως το θάνατο κάποιον συνάνθρωπό του για να λάβη κάποιο χρηματικό όφελος.
Εάν το ελληνικό κράτος όμως όντας κράτος, έχει κυριαρχία - αλλιώς τι κράτος είναι ;
Και αν το σύμβολο της κυριαρχίας ενός κράτους είναι το χρήμα, διότι η κυκλοφορία του χρήματος απαιτεί 'κυριαρχία, άνευ της οποίας το χρήμα δεν έχει άλλη αξία απόσο έχει ενα παλιόχαρτο.
Τότε ο καταδότης δεν επιτελεί άλλο τίποτα παρά το εθνικό του καθήκον.
(Παρεμπιπτόντως αναρωτιέμαι αν έδειξα ρουφιαιά τις προάλλες με τον κο Ανώνυμο σχολιαστή).
Στον δε απευκταίο εμφύλιο αν δεν κάνω λάθος οι μεν κουκουλοφόροι κατέδιδαν τους αγωνιστές στα μπλόκα των Γερμανών- εδώ στους διαδρόμους του παρισινού μετρό οι ελεγκτές στήνουνε μπλόκα στους επιβάτες - και μετά οι κουκουλοφόροι κατεδίδοντο στην ΟΠΛΑ.
ReplyDeleteΤέλος υπάρχει η έμμεσος κατάδοσις, που είναι αποτελεσματικότατη. Διακόσιοι απεργοί διαδηλώνουνε. Η αστυνομία τους λέει να διαλυθούνε. Οι εκατόν ενεννήντα εννια το στρίβουνε. Ο μόνος που μένει καταμεσίς του δρόμου είναι ο ιδεολόγος της απεργίας, τον οποίο και τσιμπάνε.
ReplyDeleteΔιακόσιοι επιβάτες πέφτουμε πάνω στους ελεγκτές του μετρό, και αμέσως βγάζουμε τα εισιτήρια. Ο ένας μαυρούλης ή αλλιώς αράπακλας που είναι τζαμπατζής, και πώς να μην είναι με αυτές τις τιμές, απομενει στα χέρια των ελεγκτών.
Στην ταινία Σπάρτακος του Κιούμπρικ οι nikhm;enoi σκλάβοι που πρόκειται να σταυρωθούν ακούνε να τους λένε - "όποιος μας δείξει το Σπάρτακο θα τού χαριστεί η ζωή". Ένας ένας απάντάνε "Εγώ είμαι ο Σπάρτακος".
όπο εννενήντα διάβαζε ενενήντα και nikhm;enoi νικημένοι.
DeleteΟντως αυτο που χρειαζεται ειναι μια συμμαχια των "ακραιων" του αυτονοητου.
ReplyDeleteΟ Ι. Αμυρας που αναφερει ο κ. Κιτσικης ειναι κλασικο παραδειγμα. Τρομαξε ακομη και τους αριστερους με τις τοποθετησεις του κατα την εποχη των αγανακτισμενων για τσεκουρια και κρεμαλες.
Εκαναν το λαθος να τον βγαλουν στα τηλεπαραθυρα για να τον μαλωσουν για την ακροτητα του και τους πηρε τα σωβρακα.
Γιατι ακραιο ειναι να σε φερουν σε τετοια χαλια και να εχουν το θρασσος να θελουν να κυβερνανε ακομη.
Το να τους κρεμασει και να τους παλουκωσει ειναι το νομιμο δικαιωμα του λαου που υποφερει απο τις λαμογιες τους.
Εδω να επισημανω οτι σε καποιες συζητησεις που συμετειχε μαζι με εκπροσωπους της Χ.Α ο Αμυρας εδειξε ολη την καλη θεληση να γεφυρωσει το χασμα των δυο χωρων. Δυστυχως οι χρυσαυγιτες δεν εδειξαν τα αναλογα, ειτε γιατι δεν εχουν αποβαλλει την αντιπαθεια για τους αριστερους, ειτε γιατι ηταν εκπροσωποι κομματος ενω αυτος μονο του εαυτου του.
Παρολο που μιλησαν ευγενικα δεν ανταποκριθηκαν στο ανοιγμα.
Νομιζω οτι το εγχειρημα του να βρεθει ενα πλαισιο συννενοησης ειναι (ανεξηγητα για μενα) τοσο δυσκολο, που οι καλες σχεσεις εστω και με προσωπα απο τον αλλο χωρο, ειναι θετικα βηματα που δεν πρεπει να αφηνονται ανεκμεταλλευτα.
Για το θεμα της σημερινης αναρτησης, δεν ξερω αν μπορει καποιος να ορισει σαφως τον ρουφιανο.
Το να καταδωσεις ενα δολοφονο στις αρχες ειναι ρουφιανια;
Οταν νομιζεις οτι κανεις το σωστο εισαι ρουφιανος;
Γενικα εγω θα ελεγα οτι οταν κανεις το σωστο δεν θα το θεωρουσα ρουφιανια, αλλα οι κρισεις δεν ειναι παντα ευκολες.
Σιγουρα θα ελεγα ρουφιανους ολους τους αριστερους σημερα που καταδιδουν τους χρυσαυγιτες με τους οποιους ερχονται σε καυγα, οπως αυτα τα καλοπαιδα του ΠΑΜΕ στο Περαμα.
Θα μπορουσαν να μην τσακωθουν και να φωναξουν την αστυνομια να τους αποδοσει το δικιο τους, θα μπορουσαν και να τσακωθουν και να δωσουν η να φανε. Αυτοι κανανε και τους μαγκες και οταν τις φαγανε δειχνανε σαν κουκουλοφοροι. Αυτο ειναι ρουφιανια.
Το ιδιο εκαναν και στο Ρεσαλτο οι αναρχοαπλυτοι. Επιτεθηκαν στους χρυσαυγιτες με τουβλα απο τις ταρατσες και μετα εδιναν βιντεο με τους χρυσαυγιτες που τους κυνηγαγανε. Μια απο αυτες τις φωτογραφιες που εδειχνε τον βουλευτη της Χ.Α να στεκεται θεωρηθηκε ενοχοποιητικο στοιχειο απο τους πουλημενους δικαστες που τον προφυλακισαν.
Απο οταν ειμουν πιστιρικας θυμαμαι την ροπη αυτη καποιων αριστερων, που ελεγαν οτιδηποτε και εκαναν τα παντα για να εξοντωσουν τον αντιπαλο τους. Βεβαια στις περισσοτερες περιπτωσεις τα ορια μεταξυ ρουφιανιας και συκοφαντιας, μπλεκονται.
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΗ ρουφιανιά καταδικάζεται απερίφραστα από το λαϊκό αίσθημα αλλά το λαϊκό αίσθημα δεν είναι πάντοτε σωστό διότι συχνά δεν κοιτάει να δει τα πράγματα από όλες τις οπτικές γωνίες.Αυτό συμβάινει διότι συχνά η κοινωνία είναι ένα είδος ακύρηχτου εμφυλίου πολέμου, εξ απαλών ονύχων, ήδη από την αυλή του σχολείου, και ο ακήρυχτος αυτός πόλεμος φτιάχνει ρόλους και στρατόπεδα από μόνος του.Γιια παράδειγμα ο λαός αντιπαθεί τις ρουφιάνες (προαγωγούς ) αλλά πηγαίνει με τις πόρνες. Το τμήμα του λαού που είναι , εργατικής ευαισθησίας αποφεύγει συνήθως τους αστυνομικούς και αποφεύγει να τους φωνάζει, αλλά το τμήμα του λαού που επανδρώνει την αστυνομία έχει την τάση να θεωρεί τους αστυνομικούς παιδιά του λαού που εργάζονται φιλότιμα και τους αναρχοάπλυτους τώρα, κομμουνιστοσυμμορίτες παλαιότερα, πλουσιόπαιδα βλαμμένα.
ReplyDeleteΤο θέμα είναι ότι αυτές οι εγγενείς αντιφάσεις όταν παροξύνονται σε περιόδους κρίσεις είναι ό,τι πρέπει για να βάλεις ανθρώπους της ίδιας περίπου, ας πούμε, ταξικής τοποθετήσεως να τρώνε ο ένας τον άλλο. Η Ελλάδα θα έφτιαχνε ένα ωραίο τόξο για να συνδέσει μέσω Κύπρου τη Συρία με την Ουκρανία, οριοθετώντας την Κιτσίκειο Ενδιάμεση Περιοχή με ένα Σιδηρούν Παραπέτασμα Εμφυλίων Πολέμων (ΣΠΕΠ).
Μεγάλη κατρακύλα ...
ReplyDeleteἐννοῶ α) νά προβάλλονται σιδερωμένες οἱ προβοκατόρικες μέχρι κυπατζίδικες θέσεις τοῦ Ἀμυρά ( ὡραῖο ἀνέκδοτο νά καταδικάζει τήν ρουφιανιά ...) καί β) νά δαφνοστεφανώνονται μαζί ὁ Μπελογιάννης μέ τόν Μιχαλολιάκο...
DeleteΥΓ. Μέχρι καί σέ ΜΚΟ ἦταν χωμένος ὁ τάχα μου ἀντισυστημικός Ἀμυρᾶς... αὐτός ὁ τύπος πέρασε ἀπό ΣΥΡΙΖΑ καί ΕΠΑΜ καί διεγράφη... τό θέμα δέν εἶναι τόσο τό ὅτι διεγράφη ἀλλά πῶς μέ γνωστές τίς " ἀκραῖες" καί " ἀντισυστημικές" θέσεις μπόρεσε νά χωθεῖ ἐκεῖ μέσα... τί κάνει νιάου νιάου στά κεραμίδια...
Γενικά το φαντασιακό των ανθρώπων διαμορφώνεται συχνά με βάση τον τελευταίο πόλεμο που έχει ζήσει το περιβάλλον τους, διότι ο πόλεμος έχει πάντοτε μια πλευρά ί που μοιάζει με τη φαντασία και τις εικόνες του παιδιού. Επειδή στην Ελλάδα ο τελευταίος πόλεμος και παγκόσμιος και αμυντικός και εμφύλιος, έχεις μια μεγάλη γκάμα φαντασιώσεων που τώρα επανέρχονται. Στην ελληνική εστία του Παρισιού είχα έναν φίλο που δεν μπορούσε να κοιμηθεί επειδή κάθε βράδυ οι αριστεροί τρόφιμοι γκαρίζανε αντάρτικα τραγούδια του παππού τους.Έχω και έναν άλλο φίλο που δεν ξέρει άλλη μουσική εκτός από αυτά και τη Διεθνή. Οι άλλοι πάλι απότι βλέπω με την αρχαιολατρεία και τις χλαμύδες, μου θυμίζουνε τις γιορτές της Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων στο Καλλιμάρμαρο επί Χούντας. Ίσως σε όλα αυτά να υπάρχει μια κάποια πρόοδος σε σχέση με τη σκυλαδοπόπ.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΟ Έλληνας είναι ρουφιάνος για τον εξής λόγο. Του λες, ρε παιδί μου, εσύ τι άποψη έχεις για το θεσμό της δικαιοσύνης ; Τα μασάει. Τι λες για τις οικονομικές ανισότητες ; Τα μασάει. Καλό πράγμα ο πόλεμος ή κακό ; Τα μασάει. Τι κάνεις στη ζωή σου ; Δικηγόρος. Τι κόμμα ψηφίζεις ; ΚΚΕ και πηγαίνω και εκδρομές. Τι έκανες πέρσι ; Έβγαλα μια γυναίκα από το σπίτι της γιατί δεν είχε να πληρώσει το νοίκι. Τι πιστεύεις για το στρατό ; Θα πάω. Άμα γίνει πόλεμος θα πολεμήσεις ; Ε δε θα γίνει πόλεμος. Θα παντρευτείς ; Ε να μην παντρευτώ ; Είσαι μονογαμικός ; Ε, να σου πω, έχει εδωνά κάτι γκομενάρες... Είμαι εγώ καλύτερος από αυτον ; Όχι. Αυτός φταίει; Όχι.
ReplyDeleteΠίσω από αυτό το πράγμα υπάρχει ΘΡΗΣΚΕΙΑ. Δεν είναι θέμα συμβιβασμού. Ο συμβιβασμός δεν πιάνει, δεν μπορείς να λειτουργήσεις, το έχω προσπαθήσει και όταν προσπαθείς να συμβιβαστείς κλατάρεις. Ο τύπος Έλληνος που μόλις περιέγραψα κινείται με βάση μιαν ομοιγενή ΘΡΗΣΚΕΙΑ που διαπερνάει τους θεσμούς.
ReplyDeleteΚατ'ἀρχὰς εὐχαριστῶ τοὺς σχολιαστὲς γιὰ τὶς ἐνδιαφέρουσες παρατηρήσεις τους. Τοὺς ἀπαντῶ ὡς ἑξῆς:
ReplyDeleteα) Γιὰ τὸν Ἀμυρᾶ μοῦ ἔχουν ἀπὸ καιρὸ δηλώσει ὅτι ἐργάζεται γιὰ τὴν ΕΥΠ. Αὐτὸ δὲν μὲ ἐνοχλεῖ γιὰ τοὺς ἑξῆς λόγους. Ὑπὸ τὶς σημερινὲς συνθῆκες, μία ἐκ τῶν ἔσω γνώση τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν δύναται νὰ εἶναι κάτι θετικό. Ἐὰν ὁ Πούτιν καὶ τὸ ἄμεσο περιβάλλον του, ἀκόμη καὶ ὁ Ντούγκιν, δὲν ἦσαν ἄνθρωποι τῶν ῥωσικῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν δὲν θὰ ἤξεραν πῶς νὰ ἀμυνθοῦν καὶ μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς θὰ εἶχαν δολοφονηθῆ ἀπὸ τοὺς ἀντιπάλους τους ἀπὸ καιρό. β) Οἱ περισσότεροι Ἕλληνες ὀνειρεύονται νὰ γίνουν πράκτορες ἤ ἀλληλοκατηγοροῦνται γιὰ πράκτορες. Πάντως ὅλοι ἀνήκουμε ἀπὸ τὸ 1821, στὸ ῥωσικὸ κόμμα, στὸ ἀγγλικὸ κόμμα, στὸ γαλλικὸ κόμμα κ.ο.κ. Ἐγὼ φυσικά, λόγῳ τῶν θέσεών μου πρέπει λογικὰ νὰ εἶμαι Ῥῶσος πράκτωρ (ὡς κομμουνιστὴς τὴν ἐποχὴ τῆς ΕΣΣΔ καὶ σήμερα ὡς Πουτινικός), Γάλλος πράκτωρ ὡς Γάλλος καὶ φυσικὰ Τοῦρκος πράκτωρ. Ὅλοι δὲ οἱ Ἕλληνες εἴμεθα CIA. γ) Φυσικὰ ὁ Μιχαλολιᾶκος δὲν συγκρίνεται μὲ τὸν Μπελογιάννη. Ὁ τελευταῖος ἔδωσε τὴν ζωή του γιὰ τὶς ἰδέες του καὶ εἶναι ἥρωας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Μακάρι ὁ Μιχαλολιᾶκος νὰ ἀκολουθήσῃ τὸ παράδειγμα τοῦ Μπελογιάννη. δ) Ἡ γνώμη μου εἶναι ὅτι ἕνα ἀπὸ τὰ βασικὰ ἐλαττώματα τοῦ Ἕλληνος εἶναι ἡ ῥουφιανιὰ ἐπειδὴ εἶναι ἀθεράπευτα φθονερὸς καὶ δὲν ἀντέχει ὁ διπλανός του νὰ εἶναι καλύτερος ἀπὸ αὐτόν. Ἐγὼ δὲν θὰ κατέδιδα οὔτε τὸν δολοφόνο. Ἵσως νὰ τὸν ἐκτελοῦσα ὁ ἴδιος. Δὲν ἔχω κανέναν σεβασμὸ γιὰ τὸ κράτος οὔτε γιὰ τοὺς νόμους του ἐφ'ὅσον νομίζω ὅτι δὲν μὲ ἀντιπροσωπεύουν. Τὸ κράτος εἶναι πάντα δολοφονικὸ καὶ τὸν Μάη τοῦ 68 ἐγράφαμε στοὺς τοίχους τοῦ Παρισιοῦ "ἀπαγορεύεται τὸ ἀπαγορεύειν". ε) Ὁ στόχος τοῦ ἐθνικομπολσεβικισμοῦ εἶναι νὰ ἑνώσῃ τοὺς πάντες: παπάδες, πόρνες πράκτορες, καλοὺς καὶ κακούς, κατὰ τοῦ ὑψίστου ἐχθροῦ ποὺ εἶναι ὁ καπιταλισμὸς καὶ ἡ θρησκεία τοῦ χρήματος.
Δημήτρης Κιτσίκης
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΣούρχεται ο Πλάτωνας λοιπόν και σού λέει το εξής, για να ερθουμε στα λεγόμενα του κυρίου Γιάγκου. Τους βλέπεις, σού λέει, αυτούς τους ηγέτες που έχεις ; Του λες, τους βλέπω. Ωραία, σού λέει, δε μού λες, αυτοί είσαι σίγουρος πως δεν θα προδώσουνε ποτέ ; Όχι, του λες. Γιατί, παιδί μου ; Γιατί είναι θνητοί σαν και μένα και μπορεί να λυγίσουνε. Δηλαδή, για παράδειγμα, αν βρεθούνε σε μια στιγμή αδυναμίας, μπορεί νάρθει να τους λαδώσει κανάς Πέρσης ή κανάς Καρχηδόνιος. Ναι Κι αυτό θα το κάνουνε επειδή είναι θνητοί. Ακριβώς. Δηλαδή όταν δωροδοκούνται γίνονται αθάνατοι. 'Όχι. Εμ, τότε, γιατί τα παίρνουνε τα λεφτά ; Από φόβο. Δηλαδή άμα δεν φοβόντουσαν, δεν θα τα παίρνανε ' Όχι. Κι αν έρθει κανάς συκοφάντης και σε καταδώσει στα δικαστήρια, κι αυτός από φόβο θα το κάνει ; Όχι. Γιατί θα το κάνει ; Από φθόνο.
ReplyDeleteΟ φθόνος όμως δεν είναι φόβος ; Ναι. Αρα κι αυτός από φόβο σε καταδίδει. Ναι. Μα καλά, τι φοβούνται οι προδότες κι οι συκοφάντες και πάνε και προδίδουν και καταδίδουν ; Ο ένας φοβάται τη φτώχεια, ο άλλος φοβάται να μην του φάω τη θέση.
ReplyDeleteΕ άμα γίνουν φτωχοί ή άνεργοι, τι θα πάθουνε ; Μπορεί να αρρωστήσουνε και να πεθάνουνε. Μα την ώρα που προδίδουν ή καταδίδουν, είναι άρρωστοι ; Όχι.
Δηλαδή προδίδουν και καταδίδουν σε καλή υγεία. Έτσι φαίνεται. Ε κι αν δεν καταδίδαν και δεν πρόδίδαν θα αρρωσταίναν ; Μπορεί να αρρωσταίναν, μπορεί και όχι. Μήπως καταδίδουνε και προδίδουνε για νάναι πιο σίγουροι ; Έτσι φαίνεται. Γιατί δεν πας λοιπόν να προδώσεις και να καταδώσεις και συ ; Γιατί δεν μπορώ. Καλά κι αυτοί που προδίδουν και καταδίδουν πώς μπορούνε ; Δεν ξέρω. Αν μπορούσες όμως, θα πρόδιδες, θα κατέδιδες ; Σε καμία περίπτωση. Μα αυτοί γιατί το κάνουνε ; Φαίνεται κάποιος τους αναγκαζει. Και ποιος είναι αυτός ; Ο φόβος. Δηλαδή αν πάει ένας στρατηγός και προδώσει τα κρατικά μυστικά σε έναν Πέρση, θα είναι από φόβο . Ναι. Και τι θα φοβάται ; Μην τον σκοτώσουνε κάποιοι άλλοι στρατηγοί δικοί μας, ή τον σκοτώσει ο Πέρσης. Άρα χωρίς φόβο δεν γίνεται προδοσία. Δεν νομίζω. Δηλαδή δεν μπορεί καποιος να πάει να προδώσει έτσι για γούστο ; Δεν μπορώ να το φανταστώ. Αλλά αν οι ηγέτες σου δεν είχανε φόβο, θα προδίδανε τότε ; Όχι. Ξέρεις κανένα τέτοιο ; Όχι. Ξέρεις κανέναν που να μη φοβάται, κι ας μην είναι ηγέτης ; Ξερω. Πώς τονε λενε ; Σωκράτη. Ε, γιατί δεν τον κάνετε αυτόν ηγέτη ; Του είπαμε, αλλά δε θέλει. Γιατί δε θέλει ; Λέει, μόνο οι φοβιτσιάρηδες γίνονται ηγέτες.
Δηλαδή όταν έχετε να βγάλετε αρχηγό, διαλέγετε φοβιτσιάρη. Έτσι φαίνεται, γιατί δεν έχουμε άλλους. Ε τότε καλύτερα να μη διαλέγατε. Και ποιος θα κάνει τη δουλειά ; Μα η ηγεσία είναι δουλειά; Είναι. Όμως και η ψαρική είναι δουλειά. Ναι. Και η γεωργία είναι δουλειά. Ναι. Κι η ηγεσία είναι δουλειά σαν τη γεωργία και την ψαρική '.Ναι. Μα, όταν έχεις πολλούς ψαράδες, γίνεται ο ένας από αυτούς να είναι αρχηγός των άλλων ; Γίνεται. Και όταν έχεις πολλούς γεωργούς, γίνεται ο ένας γεωργός να είναι αρχηγός των υπολοίπων ; Γίνεται.Κι όταν έχεις πολλούς αρχηγούς, γίνεται ο ένας να είναι αρχηγός των άλλων αρχηγών ; Κι αυτό γίνεται. Καλά, κι αυτός έχει άλλον αρχηγό ; Όχι. Δηλαδή αυτός η δουλειά του είναι να κυβερνάει τους άλλους αρχηγούς. Ναι. Κι οι άλλοι αρχηγοί κυβερνάνε καθένας τους δικούς του, άλλος τους ψαράδες, άλλος τους γεωργούς, άλλος τους φουρνάρηδες. Έτσι είναι. Αλλά αυτός δεν τον κυβερνάει κανείς. Όχι. Ενώ τους άλλους καποιος τους κυβερνάει. Ναι. Ποιος ; Αυτός. Ε, ποιος είναι αυτός ; Δεν ξέρω.
ReplyDeleteΑλλά δεν μου λες, αυτός που κυβερνάει τους άλλους, είναι φοβιτσιάρης για θαραλλέος ; Θαραλλέος. Κι οι άλλοι τον φοβουνται ; Ναι. Άρα είναι φοβιτσιάρηδες. Ναι. αλλά αυτόν τον έχετε βγάλει εσείς αρχηγό ; Όχι. Μήπως τον έχουνε βγάλει οι άλλοι ; Ούτε. Ε ποιος τον έκανει αρχηγό αυτόνα ; Κανείς. Καλά, δε μου λες,αυτός κυβερνάει μόνο τους αρχηγούς, ή κυβερνάει κι αυτούς που έχουνε βγάλει τον καθε αρχηγό ; Κι αυτους. Οπότε οι άλλοι που βγάζετε τους αρχηγούς έχετε ό αυτόν για αρχηγό. Ναι. Ε τότε γιατί βγάζετε κι άλλους ; Μπας και γλιτώσουμε από αυτόν. Και γλιτώνετε ; Όχι. Ε τότε τι κάνετε αφού δε γλιτώνετε ; Βγάζουμε άλλους στη θέση των παλιών. Ε πόσους θα βγάλετε πια ; Δεν ξέρω. Καλά, αυτός ο αρχηγός, αλλάζει ή μένει ο ίδιος ; Ο ίδιος. Αν άλλαζε αυτός, θα βγάζατε άλλους ; Δεν ξέρω. Ε γιατί δεν αλλάζει ; Γιατί βγάζουμε συνέχεια αρχηγούς. Δηλαδή όσο βγάζετε εσείς αρχηγούς, αυτός είναι αρχηγός ολωνών. Ναι. Μήπως βγάζετε αρχηγούς για να μη φύγει αυτός ; Ναι. Μα αφού μόλις πριν μούπες ότι τους βγάζετε για να γλιτώσετε. Ε, λάθος έκανα. Μήπως θέλεις να πείς ότι αυτός σας βάζει να βγάζετε αρχηγούς ; Καλά τα λες. Οπότε αν αυτός δεν σας έβαζε να γάζετε αρχηγούς, εσείς δεν θα βγάζατε. Ακριβώς. Άρα μήπως δεν βγάζετε εσείς αρχηγούς, αλλά αυτός ; Ακριβώς . Ε κι εσείς γιατί τον αφήνετε να βγάζει αρχηγούς ; Μα δεν τον αφήνουμε. Ε πως τους βγάζει ; Μας λέει, ο τάδε κι ο τάδε έιναι αρχηγοί εκεί και εκεί. Καλά, γιατί μούπες πρωτύτερα ότι εσείς βγάζετε τους αρχηγους ; Δεν ξέρω. άρα κανένας δεν βγάζει αρχηγό εκτός από αυτόν. έτσι φαίνεται. Κι εσείς τους άλλους αρχηγούς που βγάζει αυτός τους φοβάστε ; Πότε ναι πότε όχι. Κιι αυτοί σας φοβούνται ; Πότε ναι πότε όχι. Αλλά αυτόν όλοι τον φοβούντaι. Ναι. Κι ο Σωκράτης; Όχι.
ReplyDeleteΓιατί ; Γιατί ο Σωκράτης δεν του πάει κόντρα. Δηλαδή όλοι εσείς του πάτε κόντρα ; Ναι. Αλλά τον φοβάστε. Ναι. Κι ο Σωκράτης όχι ; Είπαμε, όχι. Ε τότε γιατί του πάτε κόντρα ; Γιατί δεν θέλουμε νάχουμε αρχηγό. Ενώ ο Σωκράτης θέλει ; Όχι. Ε τότε γιατί ο Σωκράτης δεν του πάει κόντρα, αφού δεν θέλει αρxηγό ; Γιατί δεν τον αναγνωρίζει. Και σεις τον αναγνωρίζετε; Ναι. Γιατί τον αναγνωρίζετε ; Γιατί μας μοιάζει. Κι ο Σωκράτης δεν σας μοιάζει ; Όχι. Γιατί δεν σας μοιάζει ; Γιατί δεν έχει αρχηγό. Μα εσείς που έχετε, και του πάτε κόντρα, γιατί του πάτε κόντρα, αφού σας μοιαζει ; Γιατί πάμε κόντρα ο ένας στον άλλο. Ε γιατί πάτε κόντρα ο ένας στον άλλο ; Γιατί άμα δεν πάμε κόντρα ο ένας στον άλλο, θα μοιάσουμε στο Σωκράτη. Ε κι άμα μοιάσετε στο Σωκράτη, τι σας πειράζει ; Άμα μοιάσουμε στο Σωκράτη, δεν θάμαστε εμείς. Ε κι άμα δεν είσαστε εσείς, τι σας πειράζει ; Αμα δεν είμαστε εμείς, τότε ο Σωκράτης θα φύγει. Και πού θα πάει ; Θα εξαφανιστεί. Ε και τι πειράζει ; Άμα φύγει ο Σωκράτης, δεν θα μοιάζουμε με κανένα.
ReplyDeleteΔεν καταλαβαινω τι ακριβως προσφερει το να ονομαζουμε την θεληση για καλοπεραση ρουφιανευοντας και αδικωντας τους γυρω μας, ως φοβο για κακοπεραση, περα απο το να προσφερουμε την συμπαθεια μας στις ιδιες πρακτικες για τις ιδιες αιτιες αλλαζοντας το ονομα.
ReplyDeleteΤα παντα μπορουν να εξηγηθουν με βαση τον φοβο και την θνητοτητα. Τι μας προσφερει αυτο σε κατανοηση;
Οσο για τους αρχηγους, το θεμα ειναι να φοβονται τον ανωτερο τους, αλλα αυτος να ειναι ο λαος.
Ολοι μηδε του Σωκρατη εξαιρουμενου μπορουν να ζουν δικαια, στα πλαισια ενος κρατους που τους προστατευει απο την αδικια. Ειτε να την δεχτουν ειτε να την ασκησουν. Αλλιως οι δικαιοι γρηγορα εξαφανιζονται απο τον χαρτη, μια και την θεση των κρατων παιρνουν συμμοριες. Πολλες φορες βεβαια εχουμε κρατη συμμοριες, αλλα συνηθως ακομη κι αυτα ειναι καλυτερα απο το τιποτα.
Αυτό που προσπαθώ να πω, και το κατάλαβα γράφοντας τον διάλογο, δεν άφησα παρά την κάθε πρόταση να βγαίνει από την επόμενη, είναι ότι το κράτος σαν υποχρέωση, σαν σύστημα διακιώμάτων και υποχρεώσεων, είναι μια εικόνα.
ReplyDeleteΚατά κάποιον τρόπο δεν υπάρχει. Αυτό που λέτε είναι να αντιπαραθέσουμε στην εικόνα του κακού κράτους μια εικόνα ενός καλύτερου κράτους. Όμως όλα αυτά παραμένουν εικόνες. έτσι αρχίζω κα καταλαβαίνω αυτό που έλεγε ο Πλάτωνας για τον κόσμο των ιδεών. Και ο Πλάτων επιμένει ότι ο καλός ηγέτης δεν πρέπει να φοβάται το θάνατο, διότι αν τον φοβάται είναι κακός ηγέτης ή πολίτης, δεν θυμάμαι καλά. Εγώ όμως νομίζω ότι φόβος και ηγεσία πάνε μαζί.
Όπως βλέπετε, στο τέλος του διαλόγου ο πολίτης παραδέχεται πως δεν ξέρει εν τέλει ποιος διορίζει τους ηγέτες. Και επίσης πως νιώθει ότι φοβάται να μην συμμετάσχει στην ηγεσία, κι ας μην την καταλαβαίνει, γιατί αν δεν συμμετάσχει, θα χάσει τον χειρισμό των εικόνων,
ReplyDeleteΟ Σωκράτης έλεγε οὐδεὶς ἑκὼν κακός, κανείς δεν είναι κακός με τη θέλησή του.
ReplyDeleteΑυτό σημαίνει, για παράδειγμα, ότι οι Σοβιετικοί, απ`ό,τι φαίνεται, δήμιοι, που εκτελούσανε στο Κατύν έναν Πολωνό κάθε τρία λεπτά, άοπλο, με τα χέρια δεμένα στην πλάτη με χειροπέδες, για κάμποσες νύχτες στη σειρά, δεν ήτανε κακοί. Και ούτε ο Μπέρια και ο Στάλινπου τους είχανε ιδατάξει -όλα αυτά σύμφωνα με αυτά που κυκλοφορούν. Οι μεγάλοι φιλόσοφοι δεν μασάνε τα λόγια τους.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΌπως βλέπετε, ο Σωκρης όταν το λέει αυτό, δεν ηθικολογεί ούτε προτείνει κάτι.. Κάνει μια διαπίστωση, και η διαπίστωση και μόνο η αντικειμενική οδηγεί ενδεχομένως σε πράξη. Αντίθετα τα λεγόμενα αυτού του κου Ιφικράτη Αμυρά - δεν τον ξέρω τον άνθρωπο - είναι ότι πρέπει το ένα, δεν πρέπει το άλλο. Στην ιστοσελίδα του λέει ότι ο λαός καταλαβαίνει μόνο από συναισθηματολογια και ότι πρέπι να χρησιμοποιηθεί η επιστήμη της προπαγάνδας. Μα στο διάλογο που μου βγήκε χτες, και επαναλαμβάνω δεν είναι κείμενο με θέση, αλλά αυθόρμητο, όχι δικό μου, προκύπτει ότι όλοι πλην του Σωκράτη προσπαθούνε να ξεφύγουνε από τον αρχηγό που έχουνε ψηφίσει οι ίδιοι.
ReplyDeleteόπου Σωκρης διάβαζε Σωκράτης.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΓιατί είναι ο Έλληνας ρουφιάνος ; Διότι λέει ψέματα. Άμα πάω να καταγγείλω τον τάδε ότι έκλεψε, μπορεί όντως να έκλεψε, αλλά εγώ από ηθική άποψη έχω πει ψέμματα. Ο έλληνας είναι ψεύτης. Δεν λέει ποιτέ αυτό που εννοεί στο βάθος. Ο Πλάτωνας έλεγε ότι δεν γίνεται δουλειά με αυτόν που δεν ΞΕΡΕΙ τι υπάρχει στο βάθος, διότι ο τρόμος του ΜΕΤΑ τον κάνει να λέει ψέμματα. Όχι κύριε Γιάγκο ο φόβος του θανάτου δεν είναι κάτι που δεν λέει τίποτα. Ο Έλληνας λέει ψέμματα, και το τρώω στη μαπα από τότε που γεννήθηκα.
ReplyDeleteΣυγκεκριμένα, λέει ψέμματα διότι τα παίρνει όλα πίσω. Δεν ξερω πώς τα καταφέρνει ο κερατάς. Κάνει το εξής - κάτι που ειπώθηκε, κάτι που βιώθηκε, κάνει σαν να μην έγινε. Σαν να μην έχει σημασία. Καμία.Και μ αυτόν τον τρόπο σού μεταδίδεται η αίσθηση ότι αυτά που βλέπεις με τα μάτια σου ή που σκέφτεσαι ή που αισθάνεσαι, είσαι, συγγνώμη ια την έκφραση, μαλάκας που τα αισθάνθηκες και σκέφτηκες. Δηλαδή ότι αυτό που ζεις είναι λάθος και κάτι άλλο από αυτό που ζεις είξαι το σωστό.
ReplyDeleteOi αγροτικοί πληθυσμοί είναι καμιά φορά πιο ειλικρινείς. Για παράδειγμα, βλέπουνε όνειρα και τα παίρνουνε στα σοβαρά. Τα παίρνουνε στα σοβαρά για τον απλούστατο λόγο ότι τα είδανε. Ή, πιστεύουνε στο μάτι και στους αγίους - αλλά όντως πιστεύουνε. Εμείς οι νευρωτικοί κάτοικοι των πόλεων αναγκάζουμε τον εαυτό μας να πιστέψει πράγματα που δεν είναι αλήθεια. Δεν είναι αλήθεια, ακριβώς διότι αναγκάζουμε τον εαυτό μας να τα πιστέψει.Η σκέψη είναι αντικειμενικό, φυσικό γεγονός. Δεν είναι τόσο αν αυτό που λες γίνεται ή δεν γίνεται, είναι επιστημονικά ορθό ή λανθασμένο, όσο ότι δεν υφίσταται ένα είδος διαστροφής από την προσπάθεια αποφυγής ενός κινδύνου.
ReplyDeleteΕίναι αλήθεια, για παράδειγμα, ότι οι άνθρωποι στην τηλεόραση λένε ψέματα. Αλλά δεν λένε ψέματα τόσο επειδή υπάρχει τέτοια τεράστια προπαγάνδα. Και να μιλάγανε όλη μέρα για κλασσική μουσική, η φύση του μέσου τους αναγκάζει να θυσιάζουνε την αλήθεια της στιγμής χάριν του ημερησίου προγράμματος. Το ίδιο βέβαια γίνεται και στα σχολεία. Η προπαγάνδα είναι εγγεγραμμένη στη μετάδοση του μυνήματος. Το κόλπο είναι παμπάλαιο. Οριοθετώντας τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει η μετάδοση του μυνήματος, ξέρεις ποιο θα είναι το μύνημα. Για να γίνει ελληνική εθνική επανάσταση πρέπει να γίνει ελληνική εθνική πολιτισμική επανάσταση. Η επανάσταση αυτή όμως θα ήτανε κρίμα να περιοριστεί στα βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ, που ήδη έχουνε ξαναρχίσει από καιρό. Πρέπει να γίνει κατά κάποιον τρόπο σε θρησκευτική βάση. Πρέπει να σταματήσει ο άνθρωπος με το πού βλέπει έναν διπλανό του, εκεί που σκεφτότανε Α να καμώνεται πως σκεφτότανε Β. Με άλλα λόγια, να αρθεί η διάκρισις ανάμεσα σε ιδιωτικό και δημόσιο βίο.
Ο κόσμος φοβάται πως αυτό θα έφερνε ένα είδος ψευδούς οικειότητος στην καθημερινή ζωή, στις υπηρεσές, κ.τ.λ. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η διάκριση ανάμεσα σε ιδιωτικό και δημόσιο βίο είναι που φέρνει ψευδή οικειότητα ανάμεσα σε φίλους, συγγενείς, γυναίκα και άντρα, γονείς και παιδιά. Διότι εξαιτίας αυτής της διακρίσεως προπαγανδίζεται η δουλεία. Όταν οι μαθητές κάνουνε τα μαθήματά τους μόνον επειδή τους είπε ο δάσκαλος, και οι δουλευτές δουλεύουνε μόνον επειδή τους βάζει ο προϊστάμενος, λένε, όμως μετά παίζω και με τους φίλους μου και έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Δεν το έχουνε όμως. Διότι στην πραγματικότητα η ανθρώπινη ψυχή δεν αντέχει την εκχώρηση κυριαρχίας. Ο άνθρωπος δεν αντέχει το αφεντικό, η ανθρώπινη συνείδηση δεν αντέχει την εξουσία, η εξουσία είναι ξένο σώμα στη συνείδηση. Όταν όμως τσακώνονται ένας κομμουνιστής, ένας φιλελεύθερος δημοκράτης και ένας ναζιστής για το ποιανού το σύστημα είναι το καλύτερο, αυτό δεν έχει καμία διαφορά από τις μεσαιωνικές έριδες για το αν υπάρχει ή όχι Καθαρτήριο και πόσοι άγγελοι χωράνε να περάσουνε από την κεφαλή μιας καρφίτσας.
Με τα πολλά, μια πολιτισμική επανάσταση δεν μπορεί να γίνει με συλλογικό τρόπο. Διότι αν ένα κίνημα οποιοδήποτε επιχειρήσει να πάρει την εξουσία, θα πρέπει πρώτα να συμπήξει μια σύμπνοια ανάμεσα στα μέλη του και να εγκαθιδρύσει έναν κοινό θεό. Τώρα έχουμε τον θεό του σοσιαλισμού, τον θεό του χρήματος, τον θεό της χούντας (αι ένοπλαι δυνάμεις και η εκκλησία του Μπαλτακου) και τον θεό του ελληνοναζισμού. Όλοι ξέρουμε όμως πως οι θεοί αυτοί είναι ψεύτικοι θεοί. Η προσπάθεια εξέυρεσης μιας κοινής συνισταμένης είναι που τους φέρνει στη φόρα. Όταν ο κος Αμυράς λέει για προπαγάνδα, εννοεί ότι πρέπει να καπελώσουμε το λαό με ένα προδεδιαγραμμένο πλαίσιο επικοινωνίας ώστε να αναγκαστεί εν συνεχεία να τοποθετηθεί επί αυτού του πλαισίου. Αυτή η τεχνική υπάρχει από την εποχή των Σουμερίων. Σιγά την πρωτοτυπία. Αυτό που αντιθέτως θα ήταν πρωτοτυπια, θα ήτανε να αφήσουμε το λαό ήσυχο και να ασχοληθούμε με τα δικά μας χάλια αντί να ασχολιόμαστε με του γείτονα. Ο λαός είναι μια εικόνα. όσο περισσότεροο ασχολείσαι με δαύτονα, τόσο περισσότερο τον χαλάς.
Τα πάντα λοιπόν σχεδόν ανάγονται στην εικόνα, που είναι πάνω κάτω το συνώνυμο της λέξης Ιδέα, για τον Πλάτωνα και τους αρχαίους. Εμείς νομίζουμε ότι η Ιδέα έχει ντε και καλά λεκτική μορφή. Όταν λέμε για κάποιον ότι είναι ιδεαλιστής, έννούμε ότι έχει δυο τρεις προτάσεις μέσα στο μυαλό του, αγαπάτε αλλήλους για παράδειγμα, και ότι πετάει στα σύννεφα. Ιδέα σημαίνει πολύ απλά αυτό που έχεις δει, ή που βλέπεις. Η χρονική διαφορά ανάμεσα στο είδα και στο βλέπω είναι το επίδικο όχι μόνο της φιλοσοφίας αλλά και της πολιτικής. Διότι με το που λες βλέπω, ήδη το είπες. Η προπαγάνδα είναι μία απόπου κι αν προέρχεται, σαν τη βία, που λένε οι προπαγανδιστές.
ReplyDeleteΗ προπαγάνδα είναι το καπέλωμα του παρόντος από το παρελθόν.
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΤο πώς γίνεται το καπέλωμα του παρόντος από το παρελθόν τόχουνε δείξει με τρομακτική σαφήνεια τα φιλαράκια μας, ο Παρμενίδης και ο Ζήνων. Δεν το κάνει το καπέλωμα αυτό ούτε η τηλεόραση, ούτε ο Γκέμπελς, ούτε ο Παβαρότι. Το κάνουμε εμείς οι ίδιοι και μας τόχουνε μάθει μέσω της γλώσσας. Το καπέλωμα αυτό ο Παρμενίδης και ο Ζήνων το ονομάζουνε κίνηση. Κάνουμε μιαν ανεπαίσθητη κίνηση αποφυγής της εδώ και τώρα πραγματικότητος κουνώντας το χέρι μας ή το φρύδι μας.
ReplyDeleteΗ προπαγανδα είναι μια μορφή που παίρνει, ας πούμε, χαριτολογώντας, ο Σατανάς για να μάς πείσει να κάνουμε αυτή την κίνηση. Γι`αυτό η προπαγάνδα είναι πάντα προκλητική, παίρνοντας τη μορφή ενός χονδροειδούς ψέματος. Ο Γκέμπελς είχε πει ότι για να χάψουνε το ψέμα πρέπει να είναι εξοργιστικό. Όταν λέει ο κος Αμυράς ότι πρέπει τα συνθήατα να απευθύνονται στο συναίσθημα και όχι στη λογική, εννοεί αντιθέτως ότι πρέπει να παραβιάζουνε τη λογική και να θυμώνουνε τον άλλο. Δεν σας είπα ότι ημείς οι Έλληνες ψευδόμεθα ασύστολα ;
Ο στόχος αυτής της πρόκλησης είναι να κάνεις βουτιά, με τη δικαιολογία να απαντήσεις στην πρόκληση. Χωρίς να είναι χειρότεροι από τους άλλους, οι φασίστες ου βγαίνουνε στην τηλεόραση είναι πργραμματισμένοι από διάφορους τεχνικούς για να κάνουνε αυτό το πράγμα με χοντροκομμένο τρόπο, τη στιγμή που ο Πρετεντέρης το κάνει με το γάντι (και την περρούκα). Όταν βαίνει ο υιός Πλεύρης στα τηλεπαράθυρα και γκαρίζει - εσύ έχεις πάει στρατό '- δεν το κάνει επειδή είναι λεβέντης μπρατσαράς, αλλά για τον αντίθετο λόγο. Το κάνει επειδή σε χρειαζεται, και αυτό που χρειάζεται από σένα είναι να τον προσέξεις. Επαναλαμβάνω ότι οι φασίστες δεν είναι χειρότεροι από μας. Όταν εξεγείρεται κάποιος ενάντια στην εξουσία, είναι για να τον προσέξει η εξουσία και να τον περιβάλλει με τη μητρική της στοργή. Γι αυτό μου βγήκε στον διάλογο που έγραψα χτες ότι ο Σωκράτης δεν πάει κόντρα στον αρχηγό των άλλω. Δεν πάει κόντρα διότι δεν τον αναγνωρίζει, αλλά με την κυριολεκτική έννοια της λέξης. Ο Σωκράτης δεν έχει αρχηγό διότι δεν βλέπει αρχηγό πουθενά, ούτε γύρω του, ούτε μέσα του, ούτε έξω του, ούτε δίπλα του.
ReplyDeleteΑυτή τη στιγμή το ελληνικό κράτος έχει καταρρεύσει τελείως ως πνευματικό περιεχόμενο. Για την ακρίβεια, δεν είχε ποτέ πνευματικό περιεχόμενο. Είναι μια αρμαθιά νευρωτικοί θεσμοί που είναι θεσμοί καταστροφής. Όμως πάει να αντικατασταθεί από κάτι ακόμα χειρότερο, για την ακρίβεια, αυτό που έρχεται είναι το ίδιο πράγμα, το ίδιο ψέμα, η ίδια καταστροφή σε μεγαλύτερη έκταση. Μπροστά στην κατάρρευση του κράτους ο κόσμος συσπειρώνεται σε αντίπαλα στρατόπεδα, ακριβώς όπως επί κατοχής. Αστοί με τους Ευρωαμερικάνους, κομμουνιστές και φασίστες. Μα η κατάρρευση του κράτους είναι ευλογία. Αφού όλους όχι απλώς μας ενοχλούσε, αλλά μας έχει ρημάξει τα καλύτερά μας χρόνια. Και τώρα που καταρρέει αντί να χαιρόμαστε θα σφαχτούμε μεταξύ μας για το ποιος έχει την καλύτερη ιδέα περί κράτους. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να συνεχιστεί το ίδιο ακριβώς κράτος που μας έχει ρημάξει και να αυτοκτονήσουμε όλοι για να πάμε μιαν ώρα αρχύτερα στο κράτος.
ReplyDeleteΟ Έλληνας καλά έκανε που δεν είχε κράτος. Αυτό που πρέπει να κάνει είναι να σταματήσει τις υστερίες και να κάνει αυτό που του λέγανε οι ένδοξοι πρόγονοί του, αλλα και Χριστός που πιστεύει και όλοι εν γένει οι φωτισμένοι. Νακατσει στα αυγά του και αντί να προσπαθήσει να ξεπεράσει τις αδυναμίες του κάνοντας τον σωματικό ή διανοητικό νταή να ασχοληθεί με τη φιλοσοφία. Δεν αω πλάκα. Κι ομπογιατζής και ο καπνοδοχοκαθαριστής και ο σουβλατζής και ο βοθρατζής είναι φύσει φιλόσοφοι. Αντίθετα αοι διανοόύμενοι, που δεν είναι διανοούμενοι αλλά μισθοδοτούμενοι ηλίθιοι, της συμφοράς, όπως τα μαλακισμένα που είχα στο σχολείο μου και κάνανε πλάκα με τη λέξη βοθρατζής είναι αυτοί πνευματικοί βοθρατζήδες. Η δουλειά δεν είναι ντροπή όταν είναι φιλοσοφία. Όταν όμως η φιλοσοφία είναι δουλειά τότε είναι η μεγαλύτερη ντροπή.
Ο πρόεδρος Μάο ειχε βάλει τους διανοούμενους σε κομμουνιστική επανεκπαίδευση στέλνοντάς τους στις επαρχίες να κουβαλάνε σκατά. Στην Κίνα τα χωράφια λιπαίνονταν με ανθρώπινα κόπρανα. Αλλά κι ο πρόεδρος Μάο τι ήτανε ; Δεν ήτανε και αυτός επαγγελματίας διανοούμενος ; Δεν υπάρχει επαγγελματίας διανοούμενος. Ο επαγγελματίας διανοούμενος είναι τενεκές.
ReplyDeleteΞεγάνωτος. Ο λόγος είναι απλούστατος. Η σκέψη είναι φυσικό φαινόμενο. Υπάρχει επαγγελματικό ποταμάκι ; Υπάρχει επαγγελματίας καταρράκτης ; Όχι βέβαια. Όσο υπάρχει επαγγελματίας πιγκουίνος, άλλο τόσο υπάρχει επαγγελματίας διανοούμενος.
ReplyDeleteΚωσταντῆ, πάσχεις ἀπὸ λογοδιάρροια. Αὐτὰ ποὺ γράφεις εἶναι πολὺ ἐνδιαφέροντα ἀλλὰ ἀπωθεῖς ἐνδεχόμενο συνομιλητή σου ποὺ καταπλακώνεις κάτω ἀπὸ τὰ χαλάσματα τοῦ λόγου σου. Προσπάθησε νὰ λὲς τὰ ἴδια ἀλλὰ πιὸ συνοπτικά. Στὸ βιβλίο μου "Τὸ Βυζαντινὸ πρότυπο διακυβερνήσεως καὶ τὸ τέλος τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ" ποὺ εἶχε ἐκδοθῆ τὸ ἔτος 2001 ἔγραφα πὼς ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία, ἤδη πολὺ πρὸ τῆς κρίσεως τοῦ 2009, ὡμοίαζε καταπληκτικὰ μὲ τὴν ῥωσικὴ κοινωνία τοῦ Τσέχοβ, πρὶν ἀπὸ τὴν ἔκρηξη τοῦ πρώτου παγκοσμίου πολέμου καὶ τὴν Ὀκτωβριανὴ ἐπανάσταση. Ὁ ῥωσικὸς λαὸς εἶχε καταντήσει τότε τελείως ῥάθυμος, ἀπονευρωμένος καὶ πουθενὰ δὲν ἐφαίνετο νὰ ὑπάρχῃ λύση. Καὶ ὅμως εὑρέθη. Ὁ Λένιν ὑπῆρξε ἐπαγγελματίας ἐπαναστάτης, κάτι καινούργιο γιὰ τὴν ἐποχή. Καὶ ὁ Μαζιώτης ἐδήλωσε ἐπαγγελματίας ἐπαναστάτης. Ὁ Γκόρκι ἦταν ἁπλῶς λογοτέχνης ἐπαναστάτης, ἀλλὰ Λένιν καὶ Στάλιν ὑπῆρξαν ἐπαγγελματίες ἐπαναστάτες. Ποῖος Ἕλλην ἆραγε θὰ ἐμφανισθῇ στὸ μέλλον ὡς ἀποτελεσματικὸς ἐπαγγελματίας ἐπαναστάτης; Μήπως ἀφοῦ εἰσέλθῃ ἡ χώρα μας στὸν γενικευμένο πυρηνικὸ πόλεμο;
ReplyDeleteΔημήτρης Κιτσίκης
Ὁ Μαζιώτης, στήν καλύτερη περίπτωση, εἶναι ἐρασιτέχνης μῖμος ... στήν χειρότερη ἐπαγγελματικῶς κατευθυνόμενη μαριονέτα
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΛογοδιάρροια τέλος, από δω και στο εξής λακωνίζειν. Προτείνω ήρεμη επανάσταση, διότι το αστικό καθεστώς είναι επαναστατικό και επομένως θυσιάζει ζωές στο βωμό του υποτιθέμενου μέλλοντος. Ο κομμουνισμός και ο φασισμός το υπηρετούν επειδή κάνουν το ίδιο. Μόλις ονόμασα την επανάσταση αυτή φιλοσοφία. Η φιλοσοφία είναι ήρεμη ενατένιση. ΣΤΟΠ.
ReplyDeleteΚωνσταντη νομιζω οτι η υποσχεσεις σου για τελος στην λογοδιαρροια εμπιπτουν σ αυτο που ελεγες προηγουμενως οτι ο Ελληνας λεει ψεματα.
ReplyDeleteΤο εχεις ξαναπει αλλα μετα το ξεχνας και δεν σε προλαβαινουμε.
Για εμενα παντως εισαι παρηγορια.
Συνηθως ειμαι εγω ο πιο πολυλογας της παρεας.
Η προταση σου για ηρεμη επανασταση, νομιζω οτι ειναι το μισο που λειπει απο την σημερινη κατασταση.
Μονη της δεν φτανει, ειδικα οταν τα πραγματα εχουν ξεφυγει, αλλα ειναι αληθεια οτι το να βλεπεις ανθρωπους να αγωνιζονται προτου σκεφτουν σοβαρα γιατι αγωνιζονται ειναι απελπιστικο. Οι περισσοτεροι αγωνιζονται εναντια στα συμφεροντα τους.
Υπαρχει και ενας παραγοντας που τον ξεχναμε συνηθως.
Αν ολοι, η τουλαχιστον οι περισσοτεροι εκαναν κατι, θα μπορουσαν να το επιτυχουν ανετα.
Αν ας πουμε θελεις να ριξεις την κυβερνηση. Αν ολοι απεργησουν τρεις μερες το θεμα τελειωσε. Το ιδιο και αν αποσυρουν ολοι τα χρηματα τους απο τις τραπεζες η σταματησουν να πληρωνουν εφορια η κανουν κατι απο τα δεκαδες πραγματα που αν τα κανουν ολοι καμια κυβερνηση δεν στεκεται.
Το προβλημα ομως ειναι ακριβως οτι δεν συμφωνουν ολοι να κανουν κατι.
Επομενως αναλαμβανουν δραση μειοψηφιες που για να επιτυχουν τον σκοπο τους χρησιμοποιουν πιο ακραια μετρα.
Εσυ ζητας να πεισεις ολους να κανουν το δυσκολοτερο πραγμα που υπαρχει. Να σκεφτουν. Αν μπορουσες να το πετυχεις θα ηταν σωτηρια για την ανθρωποτητα, αλλα δεν ειναι εφικτο.
Εκτος απο αυτο, ακομη κι αν γινοτανε να πειστει εστω η πλειοψηφια, καποιοι παντα θα σκεπτονται πιο κυνικα και θα προτιμουν να εκμεταλλευονται τους αλλους παρα να προσπαθουν μαζι τους. Αναγκαστικα η βια και η δραση παλι θα χρειαζεται σαν τελευταιο καταφυγιο.
Οπωσδηποτε οσο περισσοτεροι ανθρωποι σκεπτονται, τοσο καλυτερη κοινωνια φτιαχνουν και τοσο προλαμβανουν τις καταστασεις αντι να τις θεραπευουν.
Y.Γ. Η βαρεμάρα, η πλήξη και η αποχάυνωση είναι εσωτερική σύγκρουση καθόλου ήρεμη.
ReplyDeleteΕγώ νομίζω και το ένιωθα πάντα ότι και να θέλουμε δεν μπορούμε να ρίξουμε το φταίξιμο στους άλλους. Το κάνουμε βέβαια μέσα στην απελπισία μας, αλλά όλοι φαντάζομαι έχουνε διαπιστώσει ότι πλλες φορές στην συλλογική διαμαρτυρία ψάχνουνε να βρούνε μιαν ατομική λύση, ή έστω, μια λύση.
ReplyDeleteΟπότε θεωρώ ότι αυτά που γράφουμε έχουνε μεν σχέση με την εμπειρική πραγματικότητα αλλά λειτουργούν και σαν ένα είδος συμβολικού λεξιλογίου. Μιλώντας για πολιτική επικοινωνείς. Παλιά ντρεπόμουνα να το κάνω αλλά τώρα προσπαθώ να μην αρνούμαι το λόγο σε κανέναν. Ωστόσο θα κάνω ό,τι μπορώ να μην είμαι ψεύτης Έλληνας και να κάνω πάντα υπομονή για τις απαντήσεις.
Νομίζω πως μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι κανείς νε θα μας φάει λάχανο επειδή έχουμε τη δική μας αίσθηση για τα πράγματα. Δεν νομίζω ότι ι Έλληνες δεν σκέφτονται, ίσως μάλιστα να παρασκέφτονται. Αυτό κάνουνε και οι ήρωες του Τσέχοφ. Δεν έχουνε όμως εμπιστοσύνη στο εσωτερικό τους δίκαιο και περιμένουνε μιαν εξασφάλιση. Αυτή τη διαδικασία προσπαθώ να φωτίσω.
Πάντως απότι βλέπω όταν το βουλώνω δεν προχωρά πολύ η συζήτηση και καλά κάνει. Πετάω λοιπόν τη μπάλα στο γήπεδο με την εξής ερώτηση. Έστω ότι ο Eλλην δεν είναι φύσει ρουφιάνος, αλλά κάποιο πρόβλημα έχει. Εκτός του ότι μπορεί να είναι εσχατόγηρος, έχει κάποιο άλλο πρόβλημα ως Έλλην και μόνο, και όχι ως κάτι άλλο ; Ή έχει απλώς τα προβλήματα που έχουνε όλοι οι λαοί σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης ; Αγνοήστε με αν θέλετε και ξαναξεκινήστε από την ανάρτηση.
ReplyDeleteἘάν ὑπήρχε μία λέξις ποῡ θα μποροῡσε νά χαρακτηρίσει τόν Ἓλληνα, αὐτή κατά τήν ἂποψή μου δέν θά ἦταν ρουφιάνος, ἀλλά οὒτε καί φοβιτσιάρης, οὒτε ἀσφαλώς καί οἱ διάφορες διαβαθμίσεις λεβέντη (τεράστιος, μέγιστος, μεγάλος , λαϊκολεβέντης). Οἱ Ἓλληνες στίς περισσότερες περιπτώσεις θά μπορούσαμε νά χαρακτηριστοῡμε ματαιόδοξοι. Τό χαρακτηριστικό μας αὐτό πηγάζει από τόν διακαή μας πόθο νά κυριαρχοῡμε, νά κατέχουμε τόν ἒλεγχο, νά κάνουμε κουμάντο. Προκειμένου να ἐπιτευχθεῑ αὐτό πρέπει νά ἐξυπηρετηθοῡν τά χυδαῑα πάθη ἐκείνων οἱ ὁποίοι εἶναι ἰσχυρότεροι καί καλύτεροι ἀπό ἐμᾱς. Ὑπάρχουν διάφορες παραλλαγές και ποιότητες ματαιόδοξου: ὁ αὐταρχικός, ὁ δουλοπρεπής, ὁ γυναικοκατακτητής, ὁ ἒχων ἐμμονή μέ τήν προβολή τής εἰκόνας τής δυνάμεως, τής ὑγείας (macho), τής παντογνωσίας, τής ὁλοκληρωτικής ἐπιτυχίας (success stories), τής αὐτοπεποιθήσεως, ἀλλά ὃλες αὐτές οι διαφοροποιήσεις ἐξυπηρετοῡν τόν ἲδιο σκοπό. Τήν ἀπόλυτη κυριαρχία. Ἡ διαφορά μεταξύ τοῡ Ἓλληνα καί τοῡ διεθνοῡς ματαιόδοξου εἶναι ἡ ἀγαρμποσύνη τοῡ Ἓλληνα.
ReplyDeleteΕγώ κρίνοντας και από τον εαυτό μου και από άλλους συμφωνώ απολύτως και θα προσέθετα και άλλες παραλλαγές, ας πούμε του αιωνίως νέου, του αθάνατου, του πανέξυπνου, του πανέμορφου, του άφθαρτου, του μεγαλοφυούς και εν πάσει περιπτώσει του Ολύμπιου θεού.
ReplyDeleteΠεριμένοντας και άλλες απόψεις και άλλων συνομιλητών για το κύριο χαρακτηριστικό του Έλληνος, βάζω δίπλα, σιγά σιγά, και τα εξής 2 θέματα.
1) Συνδυάζονται όλα αυτά τα κυριαρχικά χαρακτηριστικά με μια παροιμιώδη ατσαλοσύνη, τόσο στην οργάνωση της υλικής ζωής, που ομολογώ ότι με έχει τσακίσει, όσο και στη σωματική εμφάνιση και συμπεριφορά, χειρότερη από όλους τους Βαλκάνιους λαούς ;
2) Σε φιλοσοφικό επίπεδο, αυτή η τεράστια ιδέα για τον εαυτό του, σημαίνει για τον Έλληνα ότι είναι πλήρως ταυτισμένος με τις ίδιες του τις σκέψεις ;
Συγγνώμη, ξαχάστε το το 2), Συμφωνούμε όλοι ότι στον Έλληνα είναι υπερσυνήθης ένας συνδυασμός κυριαρχικής ματαιοδοξίας και ατσαλοσύνης ;
ReplyDeleteΑς πούμε, ο Γεράσιμος Κακλαμάνης που αναφέρει συχνά ο κος Ζαρατούστρα λέει ότι στην Ελλάδα από τη δεκαετία του 30 προκρίθηκε κακώς η τέχνη έναντι της επιστήμης.
ReplyDeleteΘα μπορούσαμε να συνδυάσουμε τη ματαιοδοξία που περιγράφει ο Ιπτάμενος Δαίμων με την τέχνη, και την αγαρμποσύνη με την έλλειψη επιστήμης που να στηρίζει την τέχνη.
Ξαναπετάω τη μπάλα. Ας πούμε πως όπως ο Έλληνας δεν είναι ρουφιάνος επίτηδες, αλλά οι περιστάσεις τον κάνουν, έτσι και ο Έλλην δεν είναι ματαιόδοξος επίτηδες, αλλά οι περιστάσεις τον κάνουν. Αλλά και δεν είναι άγερμπος επίτηδες, μα οι πριστάσεις τον κάνουν.
ReplyDeleteΑσχολούμαστε συνέχεια με τις περιστάσεις όμως προτείνω κι αν θέλετε αγνοήστε με να μείνουμε στη χαρακτηρολογία. Ας πούμε ότι η ματαιοδοξία και η τέχνη είναι τάση προς ομορφιά,ελευθερία και έρωτα. Και η επιστήμη τάση προς φρόνηση και νοικοκυροσύνη. Κατά τη γνώμη σας, ο Έλλην και η Ελλάδα πάσχουν περισσότερο από έλλειψη ελευθερίας, ή από έλλειψη νοικοκυροσύνης ; Η παραδοσιακή σύγκρουση ανάμεσα σε αριστερά και δεξιά είναι συχνά αυτό το πράγμα.
Οἱ μυστικὲς ὑποηρεσίες ἐπιτελοῦν ζωτική καὶ ἀπαραίτητη ὑπηρεσία γιὰ τὴν λειτουργία μιᾶς χώρας, ἀντίστοιχης τῆς λειτουργίας τοῦ ἐντέρου σὲ ἕναν ζωντανὸ ὀργανισμό. Ὅταν τὸ ἔντερο ὅμως εἶναι ὑποχρεωμένο νὰ λειτουργεῖ στὴν θέση ἐγκεφάλου, λόγω ὑπολειτουργίας τοῦ τελευταίου, τότε τὰ πράγματα σκατώνουν…Μεταφορικά καί κυριολεκτικά…
ReplyDeleteΜαζὶ μὲ τὴν ἐπίσημη ἐθνικὴ διανόηση σέ ὅλες της τίς μορφές, πού ἐπιβάλλει τὴν ἰδεολογικὴ στασιμότητα, ὁ ἄλλος πυλώνας αὐτοῦ τοῦ κράτους εἶναι ὁ χαφιεδισμὸς σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα. Κοινωνικοῦ ἢ προσωπικοῦ καθημερινοῦ βίου. Ὅπου καί νά σκαλίσεις τήν νεοελληνική κρούστα βρεῖς τήν ρουφιανιά ἀπό κάτω...
Ἀναρωτιέμαι ἂν ὑπάρχει ἄλλη χώρα στὸν κόσμο, ὅπου τὰ ταχυδρομεῖα καὶ οἱ τηλεπικοινωνίες ( μέσῳ τοῦ ἐλέγχου τῆς ἀλληλογραφίας καὶ τῶν συνομιλιῶν ) ἐπέχουν ρόλο στηρίξεως τοῦ κράτους ἀναλόγου εἰδικοῦ βάρους μὲ τὴν ἑκάστοτε ΚΥΠ. Κάπου εἶχα διαβάσει ὅτι οἱ ἀνώτεροι ἀξιωματοῦχοι τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν προήρχοντο ἀπό τά ταχυδομεῖα…
Ἀναρωτιέμαι ἂν δὲν ὑπῆρχε ἡ ρουφιανιὰ ( μὲ τὴν ἀρωγὴ ψευδομαρτύρων ) στὰ μετεμφυλιακὰ χρόνια πῶς θὰ εἶχε θριαμβεύσει ἡ ἐθνικοφροσύνη, τότε πού δυσκολευόσουν νὰ ἀποδείξεις ὅτι δὲν εἶσαι ἀντεθνικὸς ἐλέφαντας.
Θυρωροὶ καὶ περιπτεράδες ἀπέβησαν χρησιμώτεροι ἀπὸ ὁπουδήποτε ἀλλοῦ, ὄντες στήν πράξη ἄτυποι κρατικοί υπάλληλοι…
Θά ἔλεγα λοιπόν ἐν κατακλεῖδι ὅτι ἡ ρουφιανιά στήν Ἑλλάδα ὡς ἀφανές ἀλλά πανίσχυρο θεμέλιο τῆς νεοελληνικῆς κοινωνίας εἶναι ἰδιαιτέρως προσεγμένη καί καλλιεργημένη...Πιστεύω ὅτι καί στόν λεγόμενο πνευματικό κόσμο ἀνθεῖ...
... τὸ ἔντερο ὅμως εἶναι ὑποχρεωμένο νὰ λειτουργεῖ στὴν θέση τοῦ ἐγκεφάλου, λόγω ὑπολειτουργίας τοῦ τελευταίου.
ReplyDeleteΣτο σπίτι μου, ο πατέρας απώτερης αγροτικής καταγωγής, κράταγε πάντοτε τη λειτουργία του μεγάλου γεύματος, ό,τι και να συνέβαινε, και με πάχυνε πρόωρα, με ανθυγιεινό τρόπο. Η ρουφιανιά φαντάζομαι σχετίζεται με μιαν ηθική της φάρας, όπου νιώθει ο καθένας ελεύθερος να μακελέψει αυτόν που δεν είναι της δικής του οικογένειας, όπως στη μαφιόζικη Σικελία. Αυτό, εντάξει. Ας πούμε, όμως, πως έχεις τον Έλληνα που δεν είναι μαφιόζος, ούτε τον νοιάζει να γίνει. Αυτουνού το πρόβλημα, είναι ότι δεν θέλει νάναι μαφιόζος, ενώ οι άλλοι είναι, και νιώθει συνέχεια σαν τη μύγα μες στο γάλα ; Αυτό είναι όλο ; Ή μήπως είναι κάτι πιο γενικό, που σχετίζεται και με την πέψη ; Η αγαρμποσύνη που είπε ο Ιπτάμενος Δαίμονας οφείλεται ενδεχομένως σε πάρα πολύ κακές διατροφικές συνήθειες που ρημάζουνε το σώμα και του στερούν τη χάρη.
Kostandi, θέλεις δεν θέλεις είσαι ένας φιλόσοφος. Γιατί δεν αρχίζεις κι ένα δικό σου blog όπως ο ζαρατούστρα ;
ReplyDeleteΕιλικρινά δεν τόχα σκεφτεί...
DeleteΊσως να εννοείτε ότι τα βλέπω όλα αφηρημένα. Αλλά πάντως εμένα με ενδιαφέρει πάρα πολύ αυτό που λέει ο Ζαρατούστρα για το σύστημα ρουφιανιάς. Τώρα αρχίζω να το συνδυάζω με διάφορα περιστατικά. Δηλαδή κε Ζαρατούστρα, η ρουφιανιά είναι ένα σύστημα προκρατικό, όπου ο ρουφιανεύων ρουφιανεύει προσδοκώντας αναμοιβή από εκείνον στον οποίον ανακοινώνει το αποτέλεσμα της ρουφιανιάς ;
DeleteΒασικο στοιχειο ειναι οτι για να υπαρχουν προθυμα στοματα πρεπει να υπαρχουν και ανοικτα αυτια.
ReplyDeleteΑυτο ισως θα μπορουσε να εξηγησει την διαφορα του Ελληνα σ αυτο το θεμα.
Στα Ευρωπαικα κρατη τον τελευταιο τουλαχιστον αιωνα υπαρχουν κρατη και πολιτες, οποτε η ρουφιανια περιοριζεται στο ρουφιανεμα πολιτων στο κρατος.
Στην Ελλαδα δεν υπηρχε σχεδον ποτε ενα κρατος, αλλα αντιμαχομενες ομαδες που εφερναν την χωρα σ ενα διαρκη διχασμο.
Επομενως η ρουφιανια γινεται πιο πολιπλοκη, καθως οι μισοι καρφωνουν τους μισους στους μεν και οι αλλοι στους δε, ενω το βολεμα και η καλοπεραση εξαρταται απο την αποτελεσματικοτητα σου σαν ρουφιανος.
Ολ αυτα βεβαια με την πιο διευρυμενη εννοια της ρουφιανιας, της οποιας ομως μερος ειναι και η πιο συνηθης σημασια της λεξης.
Δεν εχω εμπειρια απο το εξωτερικο παρα μονο ως παλιος ναυτικος, αλλα νομιζω οτι δεν θα ειναι ευκολο να βρεις ανθρωπους που η πολιτικη τους αναζητηση ειναι σχετικα με το ποιος θα τους βολεψει που, σε βαρος του διπλανου τους.
Στην Ελλαδα ειναι συνηθες φαινομενο, η ενταξη στην κομματικη συμμορια να δημιουργει τετοιες προσδοκιες και αναλογα ελλεεινες υποχρεωσεις. Γλυφουμε τους απο πανω, ποδοπαταμε τους απο κατω και ρουφιανευουμε τους διπλα.
Παλιοτερα, μετα την χουντα ειχαμε αποκτησει καποια ντροπη γι αυτες τις πρακτικες, με τον καιρο ομως η ρουφιανια αναδειχτηκε σε κομματικη αρετη.
Αυτο που ονομαστηκε σε παραπανω σχολια σαν αγαρμποσυνη στην ουσια νομιζω ειναι απλως ξεδιαντροπια. Οι περισσοτεροι Ελληνες εχουν μεταβληθει σε αθωους ενοχους, που εγκληματουν χωρις καν να συνειδητοποιουν την ανηθικοτητα των πραξεων τους.
Δεν ρουφιανευουν με διακριτικοτητα γιατι νομιζουν οτι η δυναμη τους εναντιον των θυματων τους ειναι μαγκια προς επιδειξη και οχι ντροπη για κρυψιμο.
Πριν αγαρμποσύνη εγώ κατάλαβα σωματική αγαρμποσύνη, αλλά εδώ γνώρισα κάτι που δεν ήξερα. Μια κοπέλα στην ελληνική εστία με καρφώνει στο άσχετο, χωρίς να έχει τεθεί θέμα από τη Διευθύντρια ότι καπνίζω στην κουζίναι όπου απαγορεύεται, αλλά όλοι το κάνανε. Μετά, η κοπέλα που ήτανε μάρτυρας μου καρφώνει ότι με καρφώσε η τάδε, αλλά να μην το πω και τα λοιπά και ταλοιπά. Μέχρις εδώ καλά και αυτό δεν έχει γενικότερη σημασία. Το πράγμα όμως προχωράει. Αυτή η κοπέλα είχε τοποθετηθεί φαίνεται κατά κάποιον τρόπο ατύπως ώστε να καρφώνει, ή η ίδια θεώρησε ότι πρέπει να το κάνει προκειμένου να εξυπηρετήσει κάποιαν εκδούλευση. Όμως θέλω να καταλήξω αλλού. Όλα αυτά ξεκινάνε από κάπου. Ξεκινάνε από το ότι απαγορευότανε το κάπνισμα μέσα στην Εστία, χωρίς να έχει προβλεφθεί καπνιστήριο ή αυλή.
DeleteΟ ρουφιάνος λοιπόν παράγεται.
Οπότε η ρουφιανιά είναι μια μορφή κολακείας, η οποία ανθεί και στο εξωτερικό στην καθαρή της μορφή. Και η ρουφιανιά προυποθέτει απαγόρευση η οποία είναι αδύνατον να τηρηθεί. Στο εξωτερικό οι ρουφιάνοι είναι κρατικοί υπάλληλοι ενώ στην Ελλάδα είναι όλοι.
DeleteΓια το φαινομενο που παρατηρηθηκε σχετικα με την προοδο των Ελληνων στην τεχνη και ειδικα στην λογοτεχνια και την πολυ λιγοτερο θεαματικη ανοδο των θετικων επιστημων, νομιζω πως η απαντηση βρισκεται στις αναγκες ενος Εθνους που προσπαθει να μαζεψει τα κομματια του μετα απο αιωνες.
ReplyDeleteΛογικα προηγηθηκαν οι εμψυχωτες και οι δασκαλοι δημιουργοι της ηθικης και εθνικης υποστασης και αργοτερα θα ακολουθουσαν τα υπολοιπα.
Πρωτα ο Ομηρος και ο Αισχυλος και μετα ο Θεοδωρος και ο Ευκλειδης.
Δυστυχως οπως και η εθνικη ελευθερια των Ελληνων εμεινε κι αυτο στην μεση.
Ουτε οι θετικες επιστημες ανθισαν ουτε και η λογοτεχνια γλυτωσε απο τον μαρασμο.
Χρειαζομαστε επανεκκινηση.
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΑυτό το τελευταίο είναι το θέμα του Διαλόγου του Σολωμού. Εκεί πασχίζει να αποδείξει ένας ποιητής σε ένα δάσκαλο ότι η ελευθερία η πνευματική και η ελευθερία η σωματική είναι το ίδιο πράγμα.
ReplyDelete...κατὰ τοῦ ὑψίστου ἐχθροῦ ποὺ εἶναι ὁ καπιταλισμὸς καὶ ἡ θρησκεία τοῦ χρήματος.
ReplyDeleteΚύριε Κιτσίκη αν δεν υπήρχε ο καπιταλισμός δε θα μπορούσαμε ούτε το παρόν blog να έχουμε να επικοινωνούμε... τώρα για τη θρησκεία του χρήματος θα συμφωνήσω, αλλά δε φταίει ο καπιταλισμός για αυτή, αλλά η παιδεία που είναι ιδανική για αυτούς που χρησιμοποιούν τον καπιταλισμό- κ οφείλουν να τους επαναφέρουν διανοούμενοι κ νομοθέτες, που σήμερα έχουν πουληθεί κ αυτοί.... Καλά να τους επαναφέρει η χα ή ο σύριζα αποτελεί ένα γιγαντιαίο ανέκδοτο που αποδεικνύει μαθηματικά το μέσο όρο αποβλάκωσης της ψωροκώσταινας.
Τώρα για τα άλλα, προφανώς συμφωνώ με τον ζαρατούστρα. Αν υπήρχε έστω και ένας που είχε τις προθέσεις που αναζητούμε σίγουρα δε θα ήταν σε κανένα από τα πολιτικά τσίρκα που αυτοαποκαλούνται πολιτικοί φορείς, ούτε θα τον είχαμε ακούσει στην τηλεόραση.
Όσο για την παραδειγματική τιμωρία, και ο Ροβεσπιέρος που αποκεφάλισε αποκεφαλίσθηκε (ΚΑΙ με σπασμένο σαγόνι).
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΊσως η θρησκεία του χρήματος να είναι ένας μόνιμος πανικός.
ReplyDeleteΘεμιστοκλῆ, ἡ ἰδιωτικὴ ἰδιοκτησία δὲν εἶναι ὑποχρεωτικὰ συνδεδεμένη μὲ τὸν καπιταλισμό. Ὁ φασισμός, ὡς ἰδεολογία τῆς μικροαστικῆς τάξεως, ὑπερασπίζεται τὴν μικροϊδιοκτησία. Ἡ ἀναγνωρισημότητα τοῦ καπιταλισμοῦ εἶναι ὁ φιλελευθερισμὸς ποὺ δίδει προτεραιότητα στὴν οἰκονομία ἐπὶ τῆς πολιτικῆς. Τὸ ἄλφα καὶ τὸ ὠμέγα τοῦ καπιταλισμοῦ εἶναι ἡ προσήλωση στὸ χρῆμα ποὺ δίδει σὲ αὐτοὺς ποὺ τὸ ἀποκτοῦν ὑλικὴ ἐλευθερία καὶ πνευματικὸ θάνατο. Ὁ καπιταλισμὸς ἐπιτρέπει τὸ μπλόγκ μου ἐπειδὴ τὸ θεωρεῖ ἀκίνδυνο. Μοῦ ἐπιτρέπει σήμερα νὰ βροντοφωνάζω ὅτι εἶμαι κομμουνιστὴς ἐπειδὴ σήμερα πλέον τὸ ΚΚΕ δὲν θεωρεῖται κίνδυνος γιὰ τὸ ἀστικὸ καθεστώς, διαφορετικὰ θὰ μὲ εἶχαν ἐγκλείσει στὶς φυλακὲς ὅπως τὸ ἔκαμαν μὲ τὴν μητέρα μου τὸ 1947. Σήμερα ὁ κίνδυνος ἀντιπροσωπεύεται ἀπὸ τὸν ἐθνικοσοσιαλισμὸ τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς γι' αὐτὸ καὶ ὁ καπιταλισμὸς βάζει τὸν Χρυσαυγίτη στὴν φυλακὴ ὄχι, ὅπως ἰσχυρίζεται, γιὰ ἐγκληματικὴ πράξη, ἀλλὰ ἐπειδὴ τολμᾷ νὰ χαιρετᾷ δωρικὰ καὶ νὰ ἔχῃ σπίτι του τὴν φωτογραφία τοῦ Χίτλερ καὶ τὸ βιβλίο Ὁ Ἀγών μου! Ἐλευθερία λόγου δὲν ὑπῆρχε ποτὲ στὸν καπιταλισμὸ παρὰ μόνον γιὰ τοὺς προσκυνημένους καὶ τοὺς ἀκίνδυνους διανοουμένους σὰν κι ἐμένα. Φυσικὰ τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ στὰ δύο ἄλλα ἰδεολογικὰ καθεστῶτα, τὸ φασιστικὸ καὶ τὸ κομμουνιστικό. Στὴν ἐπαρχία, στὴν δεκαετία τοῦ 50, ὁ ἀγοράζων τὴν Αὐγὴ στὸ περίπτερο τὴν ἐδίπλωνε ἀνάποδα γιὰ νὰ μὴν τραβήξῃ τὴν προσοχὴ τοῦ ἀστυφύλακος. Σήμερα τὸ ἴδιο κάμει ὁ ἀγοράζων τὴν ἐφημερίδα Χρυσῆ Αὐγή. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πραγματικὰ ἐλεύθερος μόνον στὸ βουνὸ μὲ καρυοφύλλι ἤ ὡς μοναχὸς μὲ τὸν Θεό.
ReplyDeleteΔημήτρης Κιτσίκης
Σήμερα ὁ κίνδυνος ἀντιπροσωπεύεται ἀπὸ τὸν ἐθνικοσοσιαλισμὸ τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς γι' αὐτὸ καὶ ὁ καπιταλισμὸς βάζει τὸν Χρυσαυγίτη στὴν φυλακὴ ὄχι, ὅπως ἰσχυρίζεται, γιὰ ἐγκληματικὴ πράξη, ἀλλὰ ἐπειδὴ τολμᾷ νὰ χαιρετᾷ δωρικὰ καὶ νὰ ἔχῃ σπίτι του τὴν φωτογραφία τοῦ Χίτλερ καὶ τὸ βιβλίο Ὁ Ἀγών μου!
DeleteΟύτε καν κύριε Κιτσίκη. Η ΧΑ είναι στη βουλή και ούτε το ξύλο που υποσχέθηκαν έκαναν πραγματικότητα, έμειναν στις απειλές. Για αυτό και η ΧΑ είναι κομμάτι του καπιταλισμού, όπως ήταν κ το ΚΚΕ, οι βαλβίδες ασφαλείες τους καλύτερα
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πραγματικὰ ἐλεύθερος μόνον στὸ βουνὸ μὲ καρυοφύλλι ἤ ὡς μοναχὸς μὲ τὸν Θεό.
Τελικά ναι.
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΣτην Αθήνα μέχρι πρόσφατα τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά, οι διαδηλώσεις γίνονταν, τώρα τα μαγαζιά κλεινουν σωρηδόν,διαδηλώσεις πάλι γίνονται, αλλά θα ξανανοίξουνε τα μαγαζιά; Το παράξενο με τις διαδηλώσεις που γίνονταν ήταν ότι πάντα αφορούσαν ταυτόχρονα ένα επίκαιρο ζήτημα και ένα μεταφυσικό. Εάν τα μαγαζιά παραμείνουν κλειστά οι διαδηλώσεις θα αφορούν αναγκαστικά μόνο μεταφυσικά ζητήματα, αλλά θα απαγορευτούν. Θα απομείνει η τρομοκρατία, όπως τη λένε ορισμένοι, και η προοπτική μεγάλων επαναστάσεων και πολέμων.
ReplyDeleteΑν αποδειχτεί όμως ότι οι άνθρωποι μέσα στα μαγαζιά ήταν ήδη εν πολέμω, και ότι δουλεύανε στα μαγαζιά υπό καθεστώς πανικού, δεν θα θέλουνε οι ίδιοι να ξανανοίξουνε τα μαγαζιά τους. Όταν οι Πέρσες κάψανε την Αθήνα, οι Αθηναίοι την ξαναχτίσανε εν ριπή οφθαλμού. Άρα απεδείχθη ότι οι Πέρσες ήταν σε πανικό και όχι οι Αθηναιοι.
Εάν οι Αθηναίοι μαγαζάτορες θέλουνε ξανα τα μαγαζιά τους ανοιχτά, αυτό δεν αρκεί, διότι σε καιρούς κρίσης δεν μετράει η βούληση αλλά η μοίρα. Ένας τρόπος να μην έχεις πανικό είναι να μην πηγαίνεις κόντρα στη μοίρα σου. Αλλά για να μην πηγαίνεις κόντρα στη μοίρα σου πρέπει να μην πηγαίνεις κόντρα στον εαυτό σου.
Ο μόνος τρόπος να προστατευτεί η ελληνική οικονομία αφής εξαρχής μπήκαμε στο ευρώ ήτανε να γίνει κάτι με το ευρώ. Εμένα μού έχει σφηνωθείι η ιδέα να απελευθερωθεί το νόμισμα από την Φρανκφούρτη και έτσι αμέσως να προστατευθεί. Κανένα κόμμα στην Ελλάδα απόσο ξέρω δεν έχει πρόταση για το ευρώ το ίδιο, πράγμα που σημαίνει ότι κανένα δεν υπερσπίζεται τα συμφέροντα των μαγαζατόρων που έχουνε τα λεφτά τους σε ευρώ και κλείνουνε τα μαγαζιά τους. Δεν βλέπω τι θα μπορουσε να κάνει για αυτό το ζήτημα ένα κόμμα που δεν έχει πρόταση για το ευρώ, ένας τρομοκράτης ή κάποιος άλλος ιδεολόγος, η ακόμα και ένας ηγεμόνας.
Ένα φασιστικό κόμμα θα προσπαθούσε να παρηγορήσει τους μαγαζάτορες προσωρινά, αλλά ο Τάκης Φωτόπουλος λέει οτι σε καιρούς παγκοσμιοποιημένης οικονομίας αυτό δεν γίνεται. Υπό αυτή την έννοιαα η Χρυσή Αυγή θα περιμένει ένα ευρωπαϊκό φασιστικό κίνημα να ενωθεί μαζί του. Δεν θα ήτανε πιο απλό, πιο ειρηνικό, πιο σωτήριο να εξεταστεί ψύχραιμα κάτι σαν αυτό που λέω για την απελευθέρωση του ευρώ ; Όσο δεν γίνεται τίποτα, ο κόσμος θα πετιέται στο δρόμο και θα τρώει συνθήματα αντί για ψωμί.
Το ελευθερο εμποριο και η οικονομια, η ιδιωτικη πρωτοβουλια και η ιδιωτικη περιουσια, λιγο πολυ υπηρχαν παντα. Επομενως πλην ελαχιστων εξαιρεσεων μπορουμε να πουμε οτι ο καπιταλισμος ειναι μονιμη επιλογη των ανθρωπινων κοινωνιων.
ReplyDeleteΗ θρησκεια του χρηματος απο την αλλη υπηρχε παντα, ακομη και σε κοινωνιες που ο καπιταλισμος περιοριζονταν απο μοναρχικα η ολιγαρχικα καθεστωτα.
Οι Περσες σατραπες η οι Βυζαντινοι αρχοντες δεν πιστευαν λιγωτερο σ αυτην την θρησκεια απο οτι οι σημερινοι τραπεζιτες και εμποροι, ουτε ειχαν περισσοτερες ηθικες αναστολες.
Ουτε λοιπον τα προβληματα πιστευω οτι προερχονται απο τον καπιταλισμο, ουτε η τεχνολογικη προοδος πρεπει να χρεωθει σ αυτον, αφου μιλωντας γενικα αυτος ειναι ο φυσικος τροπος οικονομικης δρασης των ανθρωπων.
Σε πολυ βασικο ομως επιπεδο αυτη ειναι και η αιτια δημιουργιας κρατων. Η θεληση καποιων να αυξησουν την ιδιωτικη τους περιουσια εις βαρος των υπολοιπων δημιουργει την αναγκη συνεργασιας των υπολοιπων για την αντιμετωπιση τους.
Μπορει ο τροπος αυξησης της περιουσιας να ειναι ληστεια, πολεμος, εξαπατηση κλπ.
Πλουτισμος "τιμιος" μεσω της εργασιας δεν υπαρχει σ αυτες της συνθηκες, οπου το μαζεμα μια καλης σοδειας ειναι πιθανοτερο να προκαλεσει τον θανατο σου απο τους αρπαγες παρα την καλυτερευση της ζωης σου.
Πριν φτιαχτει κρατος δεν εχει νοημα να μιλαμε για νομιμοτητα των μεσων πλουτισμου, αφου δεν υπαρχουν νομοι.
Το κρατος λοιπον εκ των πραγματων περιοριζει την ελευθερη "οικονομικη δραστηριοτητα", πραγμα που ειναι αυταποδεικτα θετικο νομιζω.
Πρεπει να γινει σαφες οτι η παρεμποδιση μεχρι ενος σημειου της ελευθερης οικονομιας ειναι η αντιδραση των κοινωνιων στους ληστες.
Για να μπορει ομως ενα κρατος να τους ελεγχει, περιοριζοντας τους στο ρολο νομιμων επιχειρηματιων, επωφελων για την κοινωνια, πρεπει να ειναι ισχυροτερο απ αυτους.
Τοτε μπορει να επιβαλλει κανονες υγειους ανταγωνισμου προς οφελος και των επιχειρηματιων και της κοινωνιας.
Σημερα βρισκομαστε σε μια φαση που τα κρατη δεν εχουν δυναμη να εμποδισουν τους οικονομικα ισχυροτερους ιδιωτες.
Δεν εχει γινει για πρωτη φορα στην ιστορια και νομιζω οτι θα καταληξει οπως και οι προηγουμενες στον περιορισμο την ελευθερης οικονομιας απο τους πλουσιωτερους και ισχυροτερους που χρησιμοποιουν την δυναμη τους για να παραμεινουν τετοιοι..
Ηδη οποιος μιλαει για ελευθερη οικονομια σημερα ειναι μακρυα νυχτωμενος.
Επιχειρησεις τερατα ελεγχουν την παγκοσμια οικονομια, φυσικα προς το συμφερον τους.
Τα κρατη ειναι ανισχυρα να επιβαλλουν τον τιμιο ανταγωνισμο οπως και να αποτρεψουν την καταληστευση των λαων.
Συνηθως περιοριζονται στον ρολο εντολοδοχων. Ακομη και τα ισχυροτερα.
Οταν τα συμφεροντα των αμερικανικων πολυεθνικων π.χ κινδυνευουν ο αμερικανικος στολος επιβαλλει τον "ελευθερο ανταγωνισμο" με εξοδα και αιμα των Αμερικανων πολιτων.
Τελικα η ελευθερη οικονομια δεν κινδυνευει απο τον σε λογικα πλαισια κρατικο παρεμβατισμο, αλλα απο την ελλειψη του που επιτρεπει σε καποιους να αποκτουν την δυναμη να ελεγχουν τα κρατη.
Τελικα αυτοι ελεγχουν οχι μονο την οικονομια αλλα και την ελευθερια της σκεψης που ειναι επικινδυνη για τα συμφεροντα τους.
Το οτι οι σημερινοι φιλελευθεροι βλεπουν το κρατος το ιδιο εχθρικα με τους αριστερους ειναι αποτελεσμα οχι του παρεμβατισμου του, αλλα του γεγονοτος οτι αυτος δεν γινεται προς οφελος της κοινωνιας και του ανταγωνισμου, αλλα προς οφελος των επινοητων της ιδεολογιας τους.
Η υπερχρεωση, η οικονομικη καταστροφη και η δημιουργεια κρατων που αδυνατουν να προστατευσουν τους πολιτες τους απο τους ληστες ειναι το ζητουμενο του φιλελευθερισμου και οχι αποτελεσμα κακης εφαρμογης του.
Υ.Γ
DeleteΕπειδη δεν ειμαι ειδικος, ουτε εχω ασχοληθει ιδιαιτερα με τον σαφη ορισμο των ορων καπιταλισμος-φιλευλευθερισμος τους χρησιμοποιω οπως τους καταλαβαινω.
Ελπιζω να μην δημιουργω μπερδεμα στην κατανοηση αυτων που λεω.
Αυτή είναι πάνω κάτω η άποψη του Τάκη Φωτόπουλου και άλλων, φαντάζομαι. Ότι δηλαδή ο φιλελευθερισμός έχει την τάση να κυριεύσει το κράτος και να το χρησιμοποιήσει ως υποχείριό του ή απλώς να το κλέψει, όπως τώρα στην Ελλάδα μέχρις εκεί που θα θελήσει να ασφαλίσει ο ίδιος τα κέρδη του και να γίνει εν τέλει κράτος ο ίδιος. Τι θα γίνει όμως αν αποδειχτεί ότι ο φιλελευθερισμός ήταν πάντα το κράτος ; Δηλαδή ότι η κρατική οικονομία και η κρατική νοηματοδότηση είναι η ίδια στην ουσία με τη φιλελεύθερη οικονομία και τη φιελεύθερη νοηματοδότηση.
ReplyDeleteΕγώ άσχετος είμαι. Λέτε, όμως, ο καπιταλισμος ειναι μονιμη επιλογη των ανθρωπινων κοινωνιων. Όμως οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν επιλέγουνε. Εδώ ακουμπά ο μυθος του φιλελευθερισμου. Στο ότι εκεί που απαγορευότανε, λ.χ. στον έμπορα να εξάγει ή να εισαγάγει όπως ήθελε, με φιλελεύθερη νομοθεσία μπορεί πλέον να εισάγει και να εξάγει όπως θέλει. Αυτό όμως το όπως θέλει δεν έχει σχέση με ελευθερία. Ο Ωνάσσης λόγου χάρη δενήταν εκατομμυριούχος επειδή ήταν ξύπνιος. Ξύπνιος δεν πα να πει τίποτα. Ο φιλελευθερισμός δεν έχει τόσο να κάνει με την οικονομική δραστηριότητα, όσο με μια κοινωνική αντίληψη σχετικά με το άτομο. Ο φιλελευθερισμός είναι μια κοινωνική και φιλοσοφική, έμπρακτα φιλοσοφική, όχι στα βιβλία, αντίληψη περί ζωής που πιστεύει στην ιδιωτική πρωτοβουλία. με άλλα λόγια, στην ελεύθερη βούληση - στην εντύπωση ότι μπορεί κάποιος να διαλέξει ανάμεσα στο Α ή στο Β. Αυτή η αντίληψη υπάρχει από πολύ παλιά, όπως καλά το λέτε και για το χρήμα.
Όταν οι ελληνικές κυβερνήσεις βάζουνε χέρι στα λεφτά των συνταξιούχων και των ιδρυμάτων και τα δίνουνε στους ξένους, ενεργούν σαν κρατικοί υπάλληλοι. Όταν τα γκόλντεν μπόυς στέλνουνε μια χώρα στα τάρταρα εν μία νυκτί καταστρέφοντας την τιμή του σταριύ της, το ίδιο κάνουνε. Τοίδιο κάνουνε τέλος και αυτοί που βομβαρδίζουνε τώρα τα παιδάκια στγβ Παλαιστίνη. Είναι κρατικοί υπάλληλοι.
ReplyDeleteΑν το τραβάγαμε στα άκρα, θα λέγαμε ότι όποιος προσπαθεί να σταματήσει τη σκέψη ή να της δώσει μια κατέυθυνση είναι κρατικός υπάλληλος. Και ότι στην παραγματικότητα υπάρχει μόνο ένα κράτος, όχι πολλά. το κράτος αυτό λέγεται φόβος.
ReplyDelete