4 -Ὁ Στάλιν, προφήτης τοῦ ΚΑ΄αἰῶνος

4 -Ὁ Στάλιν, προφήτης τοῦ ΚΑ΄αἰῶνος

Λαοὶ εὐφρανθεῖτε ! Τὸ τέλος τοῦ κόσμου φθάνει ! Ἡ Δύση θνήσκει μὲ σύσσωμη τὴν διανοουμενίστικη ἀριστερά της. Πρὸ 50 ἐτῶν, ὁ Ναπολέων τῆς Ρωσίας, ὁ Στάλιν ἄφηνε, ἐν εἴδει πνευματικῆς διαθήκης, δύο κείμενα προτοῦ ἀποβιώσῃ, ποὺ ἐχλευάσθησαν ἀπὸ τοὺς πολέμιους τῆς ἀξιοκρατίας, κείμενα τὰ ὁποῖα προέβλεπαν τὸ τέλος τοῦ δυτικοῦ κόσμου, τῶν ἀριστερῶν γλωσσολόγων τῆς σειρᾶς Ψυχάρη-Κριαρᾶ-Κακριδῆ-Μπαμπινιώτη καὶ τοῦ ἀριστερίστικου πνευματικοῦ λούμπενπρολεταριάτου τῆς νατοϊκῆς παρέας Πρετεντέρη-Σωμερίτη. Οἱ προφῆτες ἔχουν πάντα δίκαιο ἐπειδὴ δὲν ὑπολογίζουν τὸν χρόνο. Παρὰ τὴν λιλιπούτια τριάδα Χρουστσώφ-Γκορμπατσώφ-Γιέλτσιν ποὺ ἠσέλγησαν ἐπὶ τοῦ σώματος τοῦ νεκροῦ Ρώσου Ναπολέοντος, τὸ φάντασμά του ἐπανέρχεται μὲ τὴν δύναμη στίχων ἑνὸς Βίκτωρος Οὑγκό. Ἰδοὺ ἀποσπάσματα τῆς διαθήκης του :
α) Περὶ γλωσσολόγων (κείμενο 28ης Ἰουλίου 1950) : Δὲν ὑπάρχει γλῶσσα ταξική, γλῶσσα τοῦ λαοῦ, παρὰ μόνον γλῶσσα ἐθνική. Ὑπάρχει δημοτική -ὑπὸ μορφὴν τοπικῶν διαλέκτων- ποὺ πρέπει σταδιακῶς νὰ παραμερισθῇ πρὸς ὄφελος τῆς ἱστορικῆς ἐθνικῆς γλώσσης (δηλαδὴ ἀκριβῶς ὅπως ἔκαμε τὸ Ἰσραὴλ μὲ τὰ ἑβραϊκά). "Ἐρώτηση : Μήπως εἶναι σωστὸ πὼς ἡ γλῶσσα πάντα εἶχε καὶ διατηρεῖ ταξικὸ χαρακτῆρα ; Στάλιν : Ὄχι. Αὐτὸ εἶναι λάθος. [Μερικοὶ ἰσχυρίζονται] πὼς κάθε ταξικὴ γλῶσσα ἔχει τὴν ταξικὴ γραμματική της, ἤτοι προλεταριακὴ γραμματική [δημοτική], καὶ ἀστικὴ γραμματική [καθαρεύουσα]. Στὴν πραγματικότητα ὅμως, τέτοιο πρᾶγμα δὲν ὑπάρχει... Στὴν ἐθνικὴ γλῶσσα ὑποτάσσονται οἱ διάλεκτοι [δημοτική], ὡς κατώτερες μορφές".
β) Περὶ ἀναποφεύκτου ἀλληλοεξοντώσεως τῶν καπιταλιστικῶν χωρῶν μὲ πολέμους (κείμενο 28ης Σεπτεμβρίου 1952) : Μεγαλύτερες εἶναι οἱ πιθανότητες πολέμου μεταξὺ καπιταλιστικῶν χωρῶν, παρὰ μεταξὺ τοῦ καπιταλιστικοῦ καὶ τοῦ σοσιαλιστικοῦ στρατοπέδου. Ἡ τοποθέτηση αὐτὴ τοῦ Στάλιν ἀπεδείχθη τελείως σωστή. Πόλεμος μεταξὺ ΝΑΤΟ καὶ Συμφώνου τῆς Βαρσοβίας δὲν ἔγινε ποτέ, ἐνῷ ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ κατέρρευσε τὸ κομμουνιστικὸ στρατόπεδο, τὸ ΝΑΤΟ ὀργιάζει μὲ φοβεροὺς πολέμους. Τὶς  χῶρες ποὺ κτυπᾷ ἔχουν ἤδη ἐνταχθῆ στὸ καπιταλιστικὸ οἰκονομικὸ σύστημα. Ὁ Στάλιν γράφει : "Λένε ὅτι οἱ ἀντιφάσεις μεταξὺ καπιταλισμοῦ καὶ σοσιαλισμοῦ εἶναι περισσότερο ἔντονες ἀπὸ αὐτὲς ποὺ ὑπάρχουν μεταξὺ καπιταλιστικῶν χωρῶν. Παρὰ ταῦτα, ὁ δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος δὲν ἤρχισε μὲ πόλεμο ἐναντίον τῆς ΕΣΣΔ, ἀλλὰ μὲ πόλεμο μεταξὺ καπιταλιστικῶν χωρῶν. Γιατί ; Πρῶτον, διότι ὁ πόλεμος κατὰ τῆς ΕΣΣΔ, εἶναι περισσότερο ἐπικίνδυνος γιὰ τὸν καπιταλισμό ἀπὸ τὸν πόλεμο μεταξὺ τῶν καπιταλιστικῶν χωρῶν. Διότι ἐνῷ ὁ πόλεμος μεταξὺ καπιταλιστικῶν χωρῶν θέτει μόνον τὸ πρόβλημα τῆς ἐπικρατήσεως καπιταλιστικῶν χωρῶν ἐπὶ ἄλλων, ἐπίσης καπιταλιστικῶν, ὁ πόλεμος κατὰ τῆς ΕΣΣΔ ὑποχρεωτικὰ θὰ πρέπη νὰ θέση τὸ ζήτημα τῆς ἰδίας τῆς ὑπάρξεως τοῦ καπιταλισμοῦ. Τὴν ἐπαύριο τοῦ πρώτου παγκοσμίου πολέμου, ἐθεωρῆτο ἐπίσης ὅτι ἡ Γερμανία ἦταν διὰ παντὸς ἐκτὸς μάχης, ὅπως εἶναι σήμερα κατὰ τὴν γνώμη μερικῶν συντρόφων [ἐνῷ δὲν εἶναι] ἡ Ἰαπωνία καὶ ἡ Γερμανία. Ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἔλεγον ἐπίσης καὶ διελάλουν διὰ τοῦ τύπου, ὅτι οἱ ΗΠΑ εἶχαν συρρικνώσει τὴν Εὐρώπη, στὴν θέση τοῦ φτωχοῦ συγγενοῦς, ὅτι δὲν θὰ ἔπρεπε πλέον ποτὲ νὰ ὑπάρξη πόλεμος μεταξὺ καπιταλιστικῶν χωρῶν. Καὶ ὅμως, εἶναι ἡ ἴδια ἡ Ἀγγλία καὶ οἱ ΗΠΑ οἱ ὁποῖες ἐβοήθησαν τὴν Γερμανία νὰ ἀνακάμψῃ οἰκονομικά. Παρὰ ταῦτα, τελικά, ἡ Γερμανία κατηύθυνε τὶς δυνάμεις της κατὰ τοῦ ἀγγλογαλλοαμερικανικοῦ συνόλου ποὺ ὑπεχρεώθη νὰ συμμαχήσῃ μὲ τὴν ΕΣΣΔ. Συνεπῶς, ἡ πάλη τῶν καπιταλιστικῶν χωρῶν γιὰ τὴν ἐξασφάλιση τῶν ἀγορῶν καὶ ἡ ἐπιθυμία τους νὰ ἐξουδετερώσουν τοὺς ἀντιπάλους τους, ἀπεδείχθησαν ἰσχυρότερες τῶν ἀντιφάσεων μεταξὺ τοῦ καπιταλιστικοῦ στρατοπέδου καὶ τοῦ σοσιαλιστικοῦ".