78 - Ἡ Οὐκρανία ἀποδεικνύει για τρίτη φορὰ τὴν ὀρθότητα τῆς Κιτσικικῆς θεωρίας περὶ Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς

78 - Ἡ Οὐκρανία ἀποδεικνύει για τρίτη φορὰ τὴν ὀρθότητα

τῆς Κιτσικικῆς θεωρίας περὶ Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς

Τὴν δεκαετία τοῦ 1960, ὅταν οἰκοδομοῦσα τὴν θεωρία μου περὶ Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς ἐδίδασκα ὅτι ἡ ἀπόδειξη τῆς ὀρθότητος τῶν συνόρων τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς θὰ προήρχετο ἀπὸ τὴν μελλοντικὴ ἀπόσχιση, στὰ ἀνατολικὰ ὅπως καὶ στὰ δυτικὰ σύνορα τῆς τρίτης αὐτῆς πολιτισμικῆς περιοχῆς (ποὺ ἀποκαλοῦσα τὸν τρίτο πολιτισμικὸ πλανήτη, μεταξὺ τοῦ πλανήτου Ἀνατολὴ καὶ τοῦ πλανήτου Δύση) ἐδαφῶν ποὺ ἀνῆκαν ἀπὸ θρησκευτικοπολιτισμικῆς σκοπιᾶς εἴτε στὴν Δύση εἴτε στὴν Ἀνατολὴ, ἐφ'ὅσον ὥριζα τὴν Δύση ὡς κυρίως καθολικο-προτεσταντικὴ καὶ τὴν Ἀνατολὴ ὡς κυρίως ἰνδουϊστικὴ καὶ βουδδιστική, ἐνῷ ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχὴ ἦταν κυρίως χριστιανωρθοδοξο-ισλαμική.

Πράγματι, τὸ 1971, ἡ ἀνατολικὴ ἐπαρχία τοῦ Πακιστάν, ἄν καὶ ἐπισήμως μουσουλμανική, ὅπως ἡ Μαλαισία καὶ ἡ Ἰνδονησία, ἀλλὰ μὲ σφοδρὸ ἄρωμα ἰνδουϊσμοῦ, ἀπεσχίσθη καὶ ἵδρυσε τὸ κράτος τοῦ Μπανγκλαντὲς ἤ Ἀνατολικὴ Βεγγάλη, διότι τὸ ἀνατολικὸ πολιτισμικὸ σύνορο τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς ἦταν ὁ Ἰνδὸς ποταμός.

Στὴν δεκαετία τοῦ 1990, οἱ δυτικὲς δημοκρατίες τῆς Γιουγκοσλαυΐας, Σλοβενία καὶ Κροατία, ἀπεσχίσθησαν ἀπὸ τὴν Γιουγκοσλαυΐα ἐπειδὴ ἦσαν ῥωμαιοκαθολικὲς καὶ τὰ δυτικὰ πολιτισμικὰ σύνορα τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς ἔκοβαν ἀπὸ νότο πρὸς βορρᾶ τὴν ἀρτηρία  μεταξὺ Βελιγραδίου καὶ Ζάγκρεμπ.

Σήμερα, ἡ Οὐκρανία σείεται ὁλόκληρη καὶ τείνει νὰ κοπῇ στὰ δύο, ἀφήνοντας τὴν δυτικὴ Οὐκρανία ἡ ὁποία εἶναι οὐνιτικὴ καὶ ῥωμαιοκαθολική, νὰ ἐπανασυνδεθῇ μὲ τοὺς δυτικοὺς καθολικοὺς Σλαύους, ὅπως εἶναι οἱ Πολωνοὶ καὶ οἱ Κροάτες, καὶ τὴν ἀνατολικὴ Οὐκρανία ὡς ὀρθόδοξη, νὰ παραμείνῃ στὸν χῶρο τῶν ὀρθοδόξων Σλαύων τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς.

Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ κρατήσῃ γιὰ πολὺ στὸ ἐσωτερικό της, χῶρες τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, ὄχι μόνον τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ τὴν Βουλγαρία καὶ τὴν Ῥουμανία. Ἡ ἑνότητα τῶν χωρῶν τοῦ Νότου, Ἑλλάδος μὲ Ἰταλία, Ἰσπανία καὶ Πορτογαλία ποὺ εὐαγγελίζεται ὁ Ἀλέξης Τσίπρας, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπιβιώσῃ γιὰ μεγάλο διάστημα, διότι αὐτὸ ποὺ πρωτεύει δὲν εἶναι ἡ παρεμφερὴς οἰκονομικὴ κατάστασή τους ἀλλὰ ὁ κοινὸς πολιτισμικὸς χῶρος. Ἰταλία,  Ἰσπανία, Πορτογαλία ἀνήκουν στὴν Δύση, ἀλλὰ ὄχι ἡ Ἑλλάς.

Τέλος, τὸ κέντρο τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς ὑπῆρξε πάντα τὸ Αἰγαῖο. Συνεπῶς, μὲ τὸν ἕνα ἤ τὸν ἄλλο τρόπο, θέλοντας καὶ μή, οἱ δύο ὄχθες τοῦ Αἰγαίου θὰ ἐπανενωθοῦν, ὅπως αὐτὸ ὑπῆρξε ἡ πραγματικότης ἐπὶ χιλιάδες χρόνια. Αὐτὴ εἶναι ἡ νομοτέλεια, ὁ ντεντερμινισμός, ἡ αἰτιοκρατία τῆς ἱστορικῆς πορείας τοῦ χώρου. Ὅλα τὰ ἄλλα σενάρια εἶναι ἀνεδαφικά.

            Δημήτρης Κιτσίκης                                 15 Δεκεμβρίου 2013