7 - Ἡ συνάντηση Ντούγκιν-Κιτσίκη στὴν Μόσχα

   7 - Ἡ συνάντηση Ντούγκιν-Κιτσίκη στὴν Μόσχα         

Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2011, ὁ καθηγητὴς τοῦ περιφήμου Πανεπιστημίου Λομονόσοβ τῆς Μόσχας καὶ θεωρητικὸς τοῦ εὐρασιανισμοῦ, Ἀλέξανδρος Ντούγκιν, ἐμπνευστὴς τοῦ Πούτιν, μὲ ἐκάλεσε στὸ Πανεπιστήμιό του γιὰ νὰ δώσω μία σειρὰ διαλέξεων, ὡς θεωρητικὸς τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς καὶ τοῦ ἑλληνοτουρκισμοῦ. Οἱ τιμὲς μὲ τὶς ὁποῖες μὲ περιέβαλε ἔδειχναν καθαρὰ ὅτι ἡ Ῥωσία τοῦ Πούτιν εἶχε μεγάλη ἐπιθυμία νὰ φθάσῃ σὲ μία σύνθεση ντουγκινισμοῦ καὶ κιτσικισμοῦ, πέραν μίας ἐναρμονήσεως τῶν δύο ἀντιθετικῶν θεωρίων, φθάνοντας σὲ μία σύνθεση ποὺ θὰ ἐπέτρεπε στὴν Ῥωσία ἀλλὰ καὶ στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Τουρκία νὰ ἐκδιώξουν ἀπὸ τὴν Μέση Ἀνατολὴ τὴν ἀγγλοσαξωνικὴ παρουσία, χωρὶς αὐτὴ νὰ καταληφθῇ ἀπὸ τὸ ἀντίπαλο δέος, τὴν Κίνα. Μὲ ἄλλα λόγια, τὸ ἀπραγματοποίητο ὄνειρο δύο αἰώνων γιὰ ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὸν δυτικὸ ἰμπεριαλισμὸ ποὺ συνωψίζετο στὸ σύνθημα "τὰ Βαλκάνια στοὺς Βαλκανίους", ἤ "ἡ Τουρκία στοὺς Τούρκους" ἤ "ἡ Ἑλλὰς στοὺς Ἕλληνες"  θὰ ἠδύνατο νὰ γίνῃ πράξη μὲ συντονισμὸ τῶν κρατῶν ὁλοκλήρου τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς καὶ μὲ τὴν ἀναγνώριση ἀπὸ ὅλους ἑνὸς καὶ μόνου πολιτισμικοῦ κέντρου, τὴν πρωτεύουσα Κωνστντινούπολη τῆς μοναδικῆς ῥωμαϊκῆς χριστιανοαλεβιδικῆς αὐτοκρατορίας, τὰ τελευταῖα 1700 χρόνια.

Αὐτὸ ἐσήμαινε ὅτι ὁ Ντούγκιν, καὶ μαζί του ἡ νέα Ῥωσία, ἔπρεπε νὰ ἀποδεχθοῦν τὸν κιτσικικὸ ἰσχυρισμὸ ὅτι: 

1 - Δὲν ὑπάρχει νέα Ῥώμη, οὔτε δεύτερη βυζαντινὴ Ῥώμη, οὔτε τρίτη ῥωσικὴ Ῥώμη. Μία εἶναι ἡ θεόπνευστη ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ Χριστοῦ Ῥώμη, ἡ Βασιλεύουσα. Διότι ἡ Ῥώμη τῶν εἰδωλολατρῶν αὐτοκρατόρων τῆς Ἰταλίας ἦταν ἡ καταραμένη Βαβυλωνία. 

2 - Ἡ Ῥωσία εἶναι ἡ πρωτότοκη κόρη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ. Οἱ Ῥῶσοι εἶναι οἱ καλύτεροι Ὀρθόδοξοι. Εἶναι τὸ ξανθὸ γένος ἀπὸ βορρᾶ. Ἀποδεχόμεθα νὰ πάρῃ ἡ Ῥωσία τὴν τιμιτικὴ θέση τῆς πρωτοκαθεδρίας, πρώτη μεταξὺ ἴσων, ἐφ' ὅσον ὅμως ἀποδεχθῇ ὅτι ἡ ἑνότητα τοῦ χώρου τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, ὅπως καὶ αὐτὴν ὁλοκλήρου τοῦ πλανήτου, ἐξασφαλίζεται ἀπὸ τὸν ἑλληνισμό. 

3 - Ὡς παραδοχὴ αὐτή, πρέπει ὁ εὐρασιανισμὸς, ὅπως καὶ ὁ ἑλληνοτουρκισμὸς νὰ ἀναγνωρίσουν ὅτι, παρὰ τὸν ἀφάνταστο πλοῦτο τῆς ῥωσικῆς γλώσσας καὶ τῆς ῥωσικῆς λογοτεχνίας, ὁ κοινὸς παρανομαστὴς τοῦ πολιτισμοῦ τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς εἶναι καὶ πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα, ὄχι ἡ δημοτική, ἀλλὰ ἡ διαχρονικὴ παραδοσιακὴ πολυτονικὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα, ὡς σύνθεση τριῶν χιλιάδων ἐτῶν πλανητικῆς πορείας. 

4 - Οἱ Τοῦρκοι εἶναι οἱ καλύτεροι Ἕλληνες,  καὶ οἱ γνήσιοι Τοῦρκοι εἶναι οἱ Μπεκτασῆδες-Ἀλεβῆδες οἱ ὁποῖοι δύνανται νὰ ἀναβιβασθοῦν στὸ ὕψος τῆς Ὀρθοδοξίας. Χωρὶς τοὺς Τούρκους εἶναι ἀδύνατον στὴν πράξη νὰ σταθῇ ἡγεμονικὰ ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχή. Εἶναι τὸ συνθετικὸ καὶ ὀργανωτικὸ τσιμέντο χάρη στὸ ὁποῖο θὰ οἰκοδομηθῇ τὸ ἐπιβλητικὸ κτίριο τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, κάτι ποὺ οἱ ἀναρχικοὶ (Ῥῶσοι καὶ Ἕλληνες) ἀδυνατοῦν νὰ κάνουν. Ὁ Ντούγκιν εἶναι θαυμαστὴς τῶν ὀργανωτικῶν ἱκανοτήτων τῶν Τουρκομογγόλων  ποὺ ἐβοήθησαν στὴν ἀνέγερση τοῦ ῥωσικοῦ κράτους στὸν ΙΓ΄αἰῶνα. Γι' αὐτόν, ἡ σημερινὴ Ῥωσία δὲν δύναται νὰ ὀρθοποδήσῃ χωρὶς τοὺς Τούρκους. Τὸ ἴδιο πιστεύω καὶ ἐγὼ γιὰ τὴν Ἑλλάδα.  

5 - Ὅταν ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχὴ ἀνεξαρτητοποιηθῇ θὰ δυνηθῇ νὰ βάλῃ σὲ πράξη τὸν οἰκουμενικό της προορισμὸ ποὺ τὸν χρωστᾷ καὶ μόνον, στὸν ἑλληνισμό. Συνεπῶς ἡ ἑπόμενη κίνηση θὰ εἶναι ἡ προσπάθεια συνθέσως τοῦ ἑλληνισμοῦ μὲ τὸν σινισμό, δηλαδὴ τῶν δύο μεγαλυτέρων πολιτισμῶν τοῦ πλανήτου, κατόπιν ὅμως τῆς ἐξαφανίσεως τῆς αὐτονομίας τοῦ διεστραμένου πολιτισμοῦ τῆς Δύσεως ποὺ θὰ περάσῃ ὑπὸ τὴν  πνευματικὴ κηδεμονία τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς καὶ θὰ ἀναβαπτισθῇ στὸ φῶς τοῦ ἑλληνισμοῦ. 

6 -Ὡς τελευταῖο στάδιο ἑνοποιήσεως τοῦ πλανήτου, πέραν τῆς συνθέσεως ἑλληνισμοῦ καὶ σινισμοῦ, θὰ εἶναι ἡ ἀναγνώριση τῆς μοναδικότητος τοὺ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας σὲ μία πλανητικὴ πολυσύνθετη χρωματικὴ διαφορετικότητα ποὺ θὰ ὀνομασθῇ "πλανήτης Ἑλλάς", κατόπιν ὅμως, ὑποχρεωτικά, τῆς ἐξαφανίσεως τῆς Ἑλλάδος ὡς ἐθνοκράτος. 

7 - Ἐν κατακλεῖδι, ἐγκαθίδρυση τοῦ πλανητικοῦ ἑλληνοκεντρισμοῦ καὶ καταδίκη τοῦ διαιρετικοῦ ἐθνικισμοῦ.

             Δημήτρης Κιτσίκης