205 – Πινοσὲτ ἤ Παπαδόπουλος;

205 – Πινοσὲτ ἤ Παπαδόπουλος;

Ὄχι, ἀρνοῦμαι νὰ πιστεύσω ὅτι ὁ Τσίπρας δύναται ποτὲ νὰ γίνῃ προδότης! Ἕνας κομμουνιστής, ἔστω καὶ πρώην, ποὺ ἐπίστευσε βαθειὰ στὴν κοινωνικὴ ἐπανάσταση, σὰν τοὺς πρώτους χριστιανούς, προτιμᾷ τὸ μαρτύριο παρὰ τὴν ἀλλαξοπιστία. Καὶ δηλωσίας νὰ ἔχῃ γίνει, σὰν τὸν Ἄρη Βελουχιώτη, πάλι πεθαίνει μὲ τὸ κεφάλι ψηλά. Ἡ ὁμολογία πίστεως καὶ τὸ μαρτύριο εἶναι μέρος τῆς κομμουνιστικῆς πίστεως.

Ἡ Ἱστορία δὲν ἐπαναλαμβάνεται ἀλλὰ οἱ ἴδιες καταστάσεις δημιουργοῦν ἴδια ἀποτελέσματα. Ὁ Ἀλλιέντε παρέμεινε ὄρθιος καὶ ἐξοντώθηκε τὸ 1973. Ἔμεινε στὴν Ἱστορία ὡς ἅγιος τῆς κοινωνικῆς ἐπαναστάσεως σὲ ἕναν λαὸ βαθύτατα χριστιανικό. Ἀντιθέτως ὁ Σιάντος, τὸ 1945, ὑπέγραψε τὴν προδοτικὴ συμφωνία τῆς Βάρκιζας. Ποῖος θυμᾶται σήμερα τὸν Σιάντο, ἐνῷ ὅλος ὁ πλανήτης θυμᾶται τὸ θῦμα τοῦ σατανικοῦ φιλελευθερισμοῦ, τὸν Ἀλλιέντε.

Ὑπάρχουν τρεῖς καὶ μόνον  ἐκδοχές: 1 ) Ὁ Τσίπρας ὑπογράφει καὶ ἀναποφεύκτως οἱ Ἐρινύες θὰ τὸν κατασπαρἀξουν ἐφ’ὅσον ἐγεννήθησαν ἀπὸ τὸ αἷμα τοῦ Οὐρανοῦ. 2) Ὁ Τσίπρας δὲν ὑπογράφει καὶ ἕνας Ἕλληνας Πινοσὲτ, ὅπως τὸ 1973, ἤ μία συνταγματικὴ ἐκτροπὴ ὅπως τὸ 1936, ὑπὸ τὴν ἡγεσία τῆς Βουλῆς,  χύνει τὸ αἷμα του γιὰ νὰ ὑπενθυμηθῇ στοὺς πάντες ὅτι τοῦ Ἀλέξη τὸ αἷμα εἶναι ἀγνὸ κόκκινο. 3) Ἐμφανίζεται ἕνας ἥρωας, ὡς ἀπρόσμενος Σωτήρ, ἀπὸ μηχανῆς θεός, ὅπως αὐτὸ συνἐβη τὸ 1967.

Καὶ στὶς τρεῖς περιπτώσεις ἡ χώρα θὰ εἰσέλθῃ στὴν ἀνωμαλία. Καὶ αὐτὸ γιατί; Διότι ἀπὸ τὸ 1944, ἡ Ἑλλὰς ἀκολουθεῖ τὴν μοῖρα τῆς τριτοκοσμικῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς. Ἡ τεραστία γεωπολιτική της θέση, στὸ μέσον τῆς Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς τὴν καθιστᾷ τὸ ἕρμαιον τῶν ἰμπεριαλιστικῶν δυνάμεων. Διακόσια χρόνια προσπαθεῖ ἡ Λατινικὴ Ἀμερικὴ νὰ ἀπελευθερωθῇ ἀπὸ τὸ θηρίο τῆς Δύσεως, διακόσια χρόνια ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχὴ προσπαθεῖ νὰ ἀπελευθερωθῇ ἀπὸ τὴν ἰδία Δύση, χωρὶς ἀποτέλεσμα. Μπολιβάρ, Περόν, Κάστρο, Τσάβες, γιὰ τὴν Λατινικὴ Ἀμερική, Καποδίστριας, Μεταξᾶς, Βελουχιώτης, Νάσσερ, Παπαδόπουλος, Σαντάμ, Καντάφι γιὰ τὴν Ἐνδιάμεση Περιοχή. Καὶ οἱ δήμιοι πάντα ξεδιπλώνουν ἀδιάντροπα τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, τὴν δημοκρατία καὶ τὴν ἐλευθερία τῶν ἀγορῶν γιὰ νὰ καθυποτάξουν τοὺς λαοὺς καὶ νὰ διαμελίσουν τὰ ἔθνη.

Ἤδη ἡ νέα γενεὰ περιμένει τοὺς ἀδέκαστους ἱστορικοὺς γιὰ νὰ ξεδιπλώσουν τὴν ἀθλιότητα τῆς μεταπολιτεύσεως τοῦ 1974-2015, νὰ ἀποκαλύψουν τὸ τεράστιο ψεῦδος τοῦ Πολυτεχνείου τοῦ Νοέμβρη 1973 ὅπως καὶ τοῦ Μάη 1968 τῶν Παρισίων. Ἀλλὰ αὐτοὶ θὰ παραμείνουν στὸ ἐξωτερικὸ ἐνῷ ἡ Ἑλλὰς θὰ ἀγκομαχᾷ ὑπὸ τὴν δικτατορία τοῦ Ἕλληνος Πινοσὲτ ἀντὶ τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ τοῦ Λίντερ Μάξιμο τοῦ ἑλληνικοῦ ἐθνικομπολσεβικισμοῦ.

Καϋμένη Ἑλλάδα, ποὺ χρειάζεσαι νὰ πεινάσῃς καὶ νὰ ὑποστῇς τὸ μαστίγιο τοῦ Λένιν γιὰ νὰ δημιουργήσῃς τὰ ὑπερόπλα τοῦ πολιτισμοῦ τοῦ μέλλοντος! Ἡ ἐλπίδα ὅμως ποτὲ δὲν πεθαίνει, οὔτε στὴν Λατινικὴ Ἀμερική, οὔτε στὴν Ἐνδιάμεση Περιοχή, μέχρι ποὺ νὰ φθάσουμε στὸν Ἀρμαγεδδῶνα. Ἐν τῷ μεταξύ, Ἀλέξη, σὲ περιμένει ὁλόκληρο κεφάλαιο στὸ βιβλίο δόξης τῆς Οἰκουμένης. Μὴν τὸ χάσῃς!

Δημήτρης Κιτσίκης                                 21 Ἰουνίου 2015