157 - Ἀπεδείχθη ὅτι ἡ τριπλὴ καπιταλιστικὴ ἔννοια τῆς δημοκρατίας, τῆς ἐλευθερίας
καὶ τοῦ φεμινισμοῦ εἶναι καθαρῶς σατανική
Τρεῖς εἶναι
οἱ κοινωνικὲς θέσεις στὴν σημερινὴ κοινωνία μας:
1 - Ἡ
παραδοσιακὴ χριστιανικὴ κοινωνία ὅπου ἡ γυναῖκα ἐργάζεται ἐντὸς τοῦ οἴκου ὡς οἰκοκυρά,
κάνοντας πολλὰ παιδιά καὶ ἀνατρέφοντάς τα πρὸς ὄφελος τῆς κοινωνίας, μὲ τὸν ἄνδρα
νὰ ἐργάζεται ἔξω, κερδίζοντας ἀρκετὰ χρήματα γιὰ νὰ ζήσῃ τὴν πολυπληθῆ οἰκογένεια
του.
2 - Ἡ
κομμουνιστικὴ ἤ φασιστικὴ κοινωνία ὅπου ἡ γυναῖκα ἐργάζεται ἐκτὸς τοῦ οἴκου, ὁμοῦ
μὲ τὸν ἄνδρα, ἀλλὰ προστατευομένη ἀπὸ τὴν κοινωνικὴ ἀλληλεγγύη, δηλαδὴ τὸν μισὸ
χρόνο τῆς ζωῆς της νὰ ὑποστηρίζεται χρηματικὰ καὶ κοινωνικὰ ἀπὸ τὸν κοινὸ
δημόσιο κορβανᾶ ὅταν τεκνοποιεῖ ὑπὲρ τοῦ ἔθνους καὶ τοῦ κοινοῦ συμφέροντος.
3 - Ἡ
καπιταλιστικὴ κοινωνία ἡ ὁποία, στὸ ὄνομα τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀτόμου καὶ μὲ
μοναδικὸ στόχο τὴν συσσώρευση ἀτομικῆς περιουσίας, περνᾷ μέσῳ ἐπαίσχυντης
πλύσης ἐγκεφάλου τὶς σατανικὲς ἔννοιες τῆς δημοκρατίας, τῆς ἐλευθερίας καὶ τοῦ
φεμινισμοῦ ποὺ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ ἀγγλικανοῦ Μάλθους (1766-1834) ὑποδουλώνει τὸν
πλανητικὸ πληθυσμό, καταστρέφοντας τὴν οἰκογένεια, τὴν πολυτεκνία καὶ τὴν γυναῖκα,
ὑποστηρίζοντας μὲ τυπικὴ ἀγγλοσαξωνικὴ ὑποκρισία (βλέπε τὴν σωστὴ ἀνάλυση τοῦ
Μάρξ), τὸ ἔθνος (ποὺ ἐξαφανίζει μέσῳ τῆς ἀτεκνίας), τὴν γυναῖκα (ποὺ ἐξαφανίζει μέσῳ τοῦ
φεμινισμοῦ) καὶ τὴν κοινωνικὴ συνοχή (ποὺ ἐξαφανίζει μέσῳ τοῦ ἀτομισμοῦ). Περικόπτει τὸν μισθὸ
τοῦ ἀνδρὸς γιὰ νὰ ὑποχρεώνῃ τὴν γυναῖκα νὰ ἐργάζεται ἐκτὸς τοῦ οἴκου ὥστε νὰ
συμπληρώνῃ τὸν μειωμένο μισθὸ τοῦ ἀνδρός, χωρὶς τὴν παραμικρὴ κοινωνικὴ
προστασία.
Ἡ
σοσιαλδημοκρατία, δεκανίκι τοῦ καπιταλισμοῦ, ἐμφανίζεται στὴν ἐξουσία στὶς
περιόδους κατὰ τὶς ὁποῖες φουντώνει ἡ λαϊκὴ ὀργὴ κατὰ τοῦ καπιταλισμοῦ (βλέπε
σήμερα τὸν Σύριζα), ὅπως καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ, καὶ
πείθει τοὺς καπιταλιστὲς νὰ κάνουν κοινωνικὲς ὑποχωρήσεις, νὰ περιορίσουν τὰ κέρδη
τους καὶ νὰ ἀποφύγουν τὴν δίκαιη σφαγή τους ἀπὸ τὸν λαό.
Τὸ σημερινὸ
παράδειγμα ποὺ διαφημίζεται σὲ ὅλα τὰ ΜΜΕ τῆς μικρῆς Ἑλλάδος, ὅπου οἱ ἐργοδότες,
ἀπελευθερωμένοι ἀπὸ τὸν βραχνᾶ τῶν πιέσεων τοῦ ΚΚΕ ποὺ ἔχασε τὸ ἀποκούμπι της τῆς
ΕΣΣΔ, πρώην πατριδος τοῦ σοσιαλισμοῦ, ὑποχρεώνουν τὴν ἐργαζομένη γυναῖκα νὰ μὴν
τεκνοποιῇ, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ ἤδη τραγικὰ ὑπογεννητικὴ Ἑλλάδα νὰ ἐξαφανίζεται μέσῳ
ἐλλείψεως πληθυσμοῦ καὶ ἐνθαρρύνσεως ἀλλοδαπῶν τριτοκοσμικῶν μεταναστῶν ποὺ ἐκμεταλλεύονται
μὲ μηδὲν κοινωνικὴ κάλυψη, ἀποδεικνύει ἐλπίζω, ἐπιτέλους, στοὺς πάντες, ὅτι οἱ ἔννοιες
τῆς δημοκρατίας, τῆς ἐλευθερίας, τῆς φιλοπατρίας, στὸ στόμα τῶν Σαμαρᾶ καὶ Σία
εἶναι λέξεις καθαρῶς σατανικές.
Στὰ χωριά,
κάποτε, ἔδιδαν στὰ βρέφη, μᾶκο, δηλαδὴ παπαρούνα-ὄπιο, γιὰ νὰ μὴν κλαῖνε καὶ νὰ
κοιμοῦνται ἥσυχα. Οἱ ἔννοιες τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς δημοκρατίας εἶναι καθαρὸ μᾶκο
γιὰ ἐνήλικες. Εὐτυχῶς, τελευταῖα, οἱ δημοσκοπήσεις ἀποδεικνύουν ὅτι ἐπάνω ἀπὸ τὸ
ἥμισυ τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ τάσσεται κατὰ τοῦ συστήματος, ὄχι ἁπλῶς κατὰ τῶν
κυβερνήσεων. Μὲ ἄλλα λόγια θὰ ὑπεστήριζαν μία βίαιη ἐπανάσταση, πραγματικὴ ῥήξη
καὶ ἀνατροπή, ὄχι στὰ λόγια ἀλλὰ στὴν πράξη, γιὰ νὰ καθαρίσῃ ὁ τόπος ἀπὸ τὸν
σατανισμὸ τοῦ καπιταλισμοῦ, φθάνει νὰ ὑπῆρχε νεολαία (ποὺ δὲν ὑπάρχει) γιὰ νὰ
πάρῃ τὰ βουνά. Ὁ καπιταλισμὸς τῆς δημοκρατίας, τῆς ἐλευθερίας, τῶν καζινῶν,
λαχείων, τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ καὶ τῆς ἐγγενοῦς διαφθορᾶς εἶναι ἡ μόνη Κόζα
Νόστρα, ἡ μοναδικὴ ἀπόλυτη ἐγληματικὴ ὀργάνωση τῆς χώρας ποὺ προστατεύεται ἀπὸ
τοὺς ἰδίους τοὺς νόμους τοῦ κράτους ποὺ ἡ ἴδια ἐθεσμοθέτησε.
Δημήτρης
Κιτσίκης 20
Νοεμβρίου 2014
Σέ ποιές δημοσκοπήσεις ἀναφέρεσθε ; Ἀπό αὐτές πού γνωρίζω δέν ἐκδηλώνεται κάποια ἀπέχθεια γιά τό σύστημα τοῦ καπιταλισμοῦ, ἀλλά μόνον γιά τούς κυβερνῶντες ὡς πρόσωπα. Ἀντίληψη δηλαδή τουλάχιστον ἀφελής καί μυωπική, σίγουρα ἀνακουφιστική γιά τό σύστημα. Ἀπό τήν ἄλλη οἱ ἀηδιασμένοι καί ἀγανακτησμένοι μέ τούς πολιτικούς ἴδιοι ἐρωτώμενοι ἀπαντοῦν σέ σημαντικό ποσοστό ὅτι θεωροῦν τόν Σαμαρᾶ ὡς τόν καταλληλότερο πρωθυπουργό. Τρίχες δηλαδή... Τί νά λέμε τώρα... Οἱ δημοσκοπήσεις στήνονται καί ξεστήνονται κατά παραγγελία, ὄταν μάλιστα ἀπαντᾶς ἄνευ κόστους τότε γίνεσαι ἐπαναστάτης στό πιτς φυτίλι ὥστε στήν ὑπόλοιπη ζωή σου νά εἶσαι πρόβατο πού ροχαλίζει ἤ φωνακλᾶς ζητιάνος...
ReplyDeleteΤί θά πεῖ σατανισμός; Σύμφωνα μέ τήν δική μου νοηματοδότηση σατανιστής εἶναι ὅποιος ἐπιδιώκει τήν θανάτωση τοῦ πνεύματος. Θεωρῶ λοιπόν ὅτι ὅσο ἐχθρικοί καί ἄν εἶναι μεταξύ τους, φιλελευθερισμός καί φασισμός εἶναι ἐξ ἴσου σατανικοί...
Στά ὑπόλοιπα πού θίγετε συμφωνῶ...( πλήν τοῦ ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἐξαφανίζεται λόγῳ ἐλλείψεως πληθυσμοῦ... τό ἀνάποδο ἰσχύει ἡ ἀνυπαρξία Ἑλλάδος - ἀρχικά ὡς πνεύματος - συνεπάγεται τήν ὑπογεννητικότητα καί τήν πληθυσμιακή ἔλλειψη...)
Η "Χριστιανική ηθική" που αντιλαμβάνεται την γυναίκα ως αναπαραγωγική μηχανή δεν συμβαδίζει με τα Ελληνικά ιδεώδη και με τον τρόπο ζωής των Αρχαίων Ελλήνων στην ακμή του πολιτισμού τους. Αυτούς θα έπρεπε να έχουμε ως παράδειγμα προς μίμηση και όχι τους βαρβάρους του Βορρά και της Ερήμου.
ReplyDeleteΠαρακαλῶ τὸν Θησέα νὰ λάβῃ ὑπ'ὄψιν του τὶς θέσεις τοῦ Ἀριστοτέλους ὡς πρὸς τὴν ὑποδεέστερη θέση τῆς γυναίκας. Ὁ Χριστὸς, στὴν πορεία ποὺ εἶχαν ἤδη χαράξει οἱ Σωκράτης καὶ Πλάτων ὑπῆρξε ἀπελευθερωτὴς τῶν γυναικῶν.
ReplyDeleteΔημήτρης Κιτσίκης
Μὲ τὴν ἀπαιτούμενη, ἐλπίζω, μετριοπάθεια θὰ προσπαθήσω νὰ τονίσω μὲ τὶς λιγοστές μου γνώσεις ἔνα σημαντικότατο θέμα ποὺ θἐτει ἡ ἀνάρτηση αὐτή, ὄχι ἀπομονώνοντάς το ἀπό τὸ πλαίσιο στὸ ὁποίο ἐτέθη, ἀλλά ἀντιπαραθέτοντάς το στὸ πλαίσιο αὐτό - εἶναι αὐτό ποὺ λένε, φωτίζω τὸ θέμα άπό μιὰν ἄλλη ὀπτική γωνία ὤστε νὰ φανεῖ στὶς περισσότερές του διαστάσεις.
ReplyDeleteἈπό τὴν Ἀντιγόνη τοῦ Σοφοκλέους ἔως τὰ σημερινά χολυγουντιανά ἔργα, ὁ δραματικός καμβάς ἐπί τοῦ ὁποίου ὑφαίνονται τὰ περισσότερα δραματικά ἔργα εἶναι τὸ ζευγάρι ἐρωτευμένων. Μιὰ τυπική κωμῳδία τοῦ Μολιέρου ἔχει σὰν δραματικό καμβά δύο νέους ποὺ ὀ πατέρας τῆς νύφης, συνήθως, ἐμποδίζει νὰ παντρευτοῦν.
Ἡ κάθε κοινωνία, ὄπως ἐμφανίζεται στὴν περιγραφή της, εἶναι πάντοτε ἐνάντια στὸν ἔρωτα. Εἶναι ἐνάντια στὸν ἔρωτα μὲ τρείς τρόπους. 1) Ἀπαγορεύοντας τὶς σεξουαλικές καὶ ἐρωτικές σχέσεις μὲ ´ ἄμεσο ἤ ἔμμεσο τρόπο. 2)Ῥυθμίζοντας τὶς σεξουαλικές καὶ ἐρωτικές σχέσεις με ἄμεσο ἤ ἔμμεσο τρόπο. 3) Διὰ τῆς προπαγανδίσεως τῆς περιβόητης άρχῆς τοῦ ῥεαλισμοῦ.
Ὁ ἔρωτας, ώς διακριτός ἀπό τὴν κοινωνία, εἶναι διακριτός καὶ μάλιστα άντίθετος άπό τὶς ῤυθμισμένες ἐρωτικές σχέσεις. Διότι ὁ ἔρωτας εἶναι ἡ φυσική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν εἶναι τὸ ζευγάρωμα δύο κορμιῶν, μὲ ἤ χωρίς συμβόλαιο, μέ ἤ χωρίς συγκατοίκηση, μέ ή χωρίς τέκνα. Εἶναι μιὰ ὀλική, ψυχική, σωματική καὶ ἐγκεφαλική κατάσταση. Ὴ κοινωνία δὲν τὸν θέλει στὸν βαθμό ποὺ ὀ ἔρωτας εἰναι ἀποκλειστικός. Στὸ Συμπόσιο τοῦ Πλάτωνα, ἐκεί ποὺ κανείς δὲν τὸ περίμενε, ὸ Σωκράτης, ὁ τελευταίος ὁρισμένος ὁμιλητής, λέει τί εἶναι ὸ έρωτας. Ὁ ἔρωτας εἶναι ὴ ἀθανασία.
Ἡ κοινωνία εἶναι ὸ θάνατος. Γιατί ; Διότι ὴ κοινωνία τραβάει τὴν προσοχή ἀπό τὸν ἔρωτα. Ὁ ἔρωτας εἶναι ἀποκλειστικός.
Ἡ καπιταλιστική κοινωνία τραβάει τὴν προσοχή άπό τὸν ἔρωτα διὰ τοῦ κομματιάσματος τοῦ χρόνου. Ὄμως ὁ χρόνος εἶναι ἡ σκέψη ἡ ἴδια. Γιατί ἡ πορνεία δὲν εἶναι ἔρωτας, παρόλο ποὺ κατά τὴ διάρκειά τηςἐμφανίζονται ἐρωτικά στοιχεῖα ; Διότι κρατάει πέντε λεπτά, ἕνα τέταρτο, ἕνα βράδυ, καὶ τὸ κομμάτιασμα του χρόνου συμβαδίζει μὲ τὸ γεγονός τῆς πληρωμῆς. Ἄλλο παράδειγμα. Τὸ θέατρο ποὺ δείχνει τοὺς ἐρωτευμένους ἔχει ἀναπτυχθεῖ στὸ καπιταλιστικό περιβάλλον. Ὄπως ο καπιταλισμός πληρώνει τὸν ἐργάτη μὲ τὸ μεροκάματο, ἔτσι ὁ καπιταλισμός, τὴ μουσική, τὸ θέατρο, τὶς τέχνες τοῦ χρόνου, τὶς κλείνει σὲ μιὰ παράσταση τριῶν ὠρῶν καὶ ἔτσι κομματιάζει τὸν χρόνο, ἄρα τὴ σκέψη, ἄρα τὸ σῶμα, ἄρα τὸν ἔρωτα.
Ἕχοντας ἀπομακρύνει τὸν ἄνθρωπο ἀπό τὴν ὁλότητα τοῦ ἑαυτοῦ του, τὸν ἕρωτα, ὴ κοινωνία, καὶ στὴ δική μας περίπτωση ὸ καπιταλισμός, προκειμένου νὰ δημιουργήσει μιά διέξοδο γιὰ νὰ μὴν ἐκραγεῖ τὸ κοινωνικό καζάνι ποὺ μέσα του ἀποζητᾷ ὁ κάθε ἄνθρωπος τὸν ἑαυτό του, δημιουργεί ἔνα φάντασμα τοῦ ἔρωτα ὤστε οὶ ἄνθρωποι νὰ συνεχίζουν νὰ βράζουνε μέσα στὸ καζάνι κομματιασμένοι χωρίς τὸ καζάνι νὰ σπάσει. Αύτό τὸ φάντασμα παίρνει διάφορες μορφές. Στὸ ποσοστό ποὺ μιὰ ἐπανάσταση, φασιστική,κομμουνιστική ἤ άκόμα καὶ άστική εἶναι φάντασμα, δὲν εἶναι στὴν πραγματικότητα παρά τὸ καπάκι τῆς κατσαρόλας. Ὁ Παντοκράτωρ στὸ θόλο τῆς ἐκκλησίας ἐάν δὲν εἶναι σύμμαχος τοῦ ἔρωτα, εἶναι φάντασμά του.
Τὸσο ὴ γνώση ὄσο καὶ ἡ ´ἄγνοια μποροῦν νὰ γίνουν φαντάσματα τοῦ ἔρωτα. Ὴ γνώση, διὰ τῆς άρχῆς τοῦ ῥεαλισμοῦ. Δὲν μπορεῖς νὰ τὸν ἔχεις ἐπειδή δὲν γίνεται. Ἡ ἄγνοια, διὰ τῆς ὑποκρισίας. Δὲν μπορεῖς νὰ τὸν ἔχεις, ἐπειδή εἶσαι ψεύτης, δηλαδή, δὲν εἶσαι πλήρης. Ὁ ἔρωτας εἶναι ἀποκλειστικός, τὰ θέλει ὄλα μὰ όλα μὰ ὄλα. Ἡ ἄγνοια εἶναι να μὴν παραδέχεσαι τὸν ἔρωτα.
Αὐτά καὶ ἐλπίζω νὰ μὴν εἶμαι ἐκτός θέματος.
Κομμάτιασμα τοῦ χρόνου καί ἀφαιρέσεις ἐπί ἀφαιρέσεων. Εἶσαι περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά ἐκτός θέματος. Αὐτό δέν εἶναι πρόβλημα ἀφοῦ κατά βάθος κανείς μας δέν εἶναι 100% ἐντός θέματος. Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι τώρα εἶσαι περίπου κατά 99% ἐκτός, ἀλλά δέν πειράζει...θά προσπαθήσω νά σέ ἐπαναφέρω Ἔχεις ἀναλογισθεῖ μήπως τό φάντασμα τό δημιουργεῖς ἐσύ ὁ ἴδιος, καί προβάλλεις - ρίχνεις τό "φταίξιμο" ἀλλοῦ ..π.χ. στήν κοινωνία, στίς τράπεζες, στούς ἑβραίους; Αὐτοί εἶναι φαντάσματα ἤ ὄχι; Μήπως μόνον ἐσύ - γιά τούς δικούς σου ρεαλιστικούς λόγους - μπορεῖς νά δημιουργήσεις τά φαντάσματα; Καί γιατί θεωρεῖς δεδομένο ὅτι καί ἐγώ ἤ ὁ παραδίπλα βλέπει φαντάσματα; Μήπως εἶσαι καί ἐσύ φάντασμα; Μπορεῖ ἕνα φάντασμα νά δημιουργήσει ἄλλο φάντασμα;
DeleteΜιά ἀτελείωτη λίστα ἐρωτημάτων φυγῆς... ἡ ἀπάντηση σέ ὅλα εἶναι ἡ ἑξῆς: ἀντί τοῦ μηχανιστικοῦ ρεαλισμοῦ καί τῆς ψυχαναλυτικῆς - ἐρωτικῆς ἑρμηνείας τοῦ νόμου τοῦ Coulomp ( τά ἑτερώνυμα ἕλκονται μπλα μπλα μπλα ) ...προτείνεται ἡ κατανόηση τῆς πραγματικότητας, ἡ πραγματικότητα δέν εἶναι φάντασμα ἐκτός ἄν ἐμεῖς τήν βλέπουμε ἔτσι
«Ὁ ἔρωτας εἶναι ὴ ἀθανασία. Ἡ κοινωνία εἶναι ὸ θάνατος».
DeleteΚωσταντή, εάν η κοινωνία είναι ο θάνατος, τότε η αρχή είναι ο θάνατος (διότι η κοινωνία/κοινότητα/πόλης είναι η αρχή, και όχι το άτομο), κάτι το οποίο δεν πιστεύω, ή δεν θέλω να πιστέψω.
Θὰ προσπαθήσω νὰ ἀπαντήσω παρακάτω.
DeleteY.Γ. Γιὰ νὰ τὸ κάνω λιανά, ὁ ἔρωτας καταργεῖ τὴν ἔννοια τῆς ἐργασίας καὶ τὴν ἔννοια τῆς σχόλης, διαλύοντας τὴν κοινωνία στὰ ἐξ ὦν συνετέθη.
ReplyDeleteΚωσταντῆ, εἶναι ἐμφανὲς καὶ ἀπὸ τὰ περισσότερα προηγούμενα σχόλιά σου, ὅτι τὸ ἀπόλυτο κέντρο τῆς σκέψεώς σου εἶναι ὁ θεὸς ἔρως μέσα στὸ πλαίσιο τῆς μεταφυσικῆς καὶ ὄχι τῆς κοινωνικῆς ἐξελίξεως. Ἀλλὰ ὁ ἔρως δὲν νοεῖται ἀποκλειστικὰ μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς οὔτε ἔχει ἄμεση σχέση μὲ τὴν σωματικὴ πράξη. Στὸν Πλάτωνα ὁ ἀποκαλούμενος πλατωνικὸς ἔρως δὲν εἶναι μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς ἀλλὰ μεταξὺ δασκάλου καὶ ἀνηλίκου ἀγοριοῦ χωρὶς σωματικὴ εἰσχώρηση. Ἡ ἔλευση τοῦ Χριστοῦ ἔφερε μία νέα διάσταση στὸ θέμα εἰσάγοντας τὴν ἔννοια τῆς ἀγάπης ποὺ ξεπερνᾷ τὸν ἔρωτα. Ὅπως γνωρίζῃς, ὡς γαλλομαθής, ἡ ἔννοια τῆς ἀγάπης εἶναι σαφῶς χριστιανικὴ γι αὐτὸ καὶ στὰ γαλλικὰ χρησιμοποιεῖται γιὰ τὶς χριστιανικὲς συνάξεις ἡ λέξη, les agapes, ποὺ ξεπερνᾷ τὴν μεταφυσική. Ἡ χριστιανικὴ αὐτὴ ἔννοια τῆς ἀγάπης ἰδιωποιήθηκε καὶ ἀπὸ τὰ μὴ χριστιανικὰ μοναχικὰ σχήματα τοῦ σουφισμοῦ, εἰδικὰ δὲ ἀπὸ τοὺς Ἀλεβῆδες. Ὁ ἔρως, ὡς βασικὸς ἀρχικὸς θεὸς τῶν Ἑλλήνων συναντᾶται ὑπὸ τὴν θεϊκή του μορφὴ ἀκόμη καὶ στοὺς Γιεζιντῆδες, αὐτοὺς ποὺ τελευταῖα ἔσφαξε τὸ Χαλιφᾶτο.. Ὅπως γράφω στὸ βιβλίο μου, "Ἡ σημασία τοῦ μπεκτασσμοῦ-ἀλεβισμοῦ γιὰ τὸν ἑλληνισμό"(Ἐκδόσεις Ἑκάτη), "στὴν ἑλληνικὴ θρησκεία ὁ πτερωτὸς Ἔρως ἐξῆλθε τοῦ κοσμικοῦ αὐγοῦ -ἤ τοῦ ἀκατεργάστου λίθου- ποὺ εἶχε σχισθῆ στὰ δύο, δημιουργῶντας τὸν Οὐρανὸ καὶ τὴν Γῆ". Ἐπίσης, στοὺς Γεζιντῆδες, "Μελὲκ Ταούς καὶ Ἔρως εἶναι ὁ ἴδιος ἀρχάγγελος, δηλαδὴ ὁ Ἑωσφόρος., ὁ ὁποῖος γιὰ τὸν τελευταῖο, κατέπεσε στὸ ἐπίπεδο τοῦ Σατανᾶ, ἐφ'ὅσον μετετράπη ἀπὸ τὸν πνευματικὸ ἔρωτα στὸν σαρκικὸ ἔρωτα"(σσ.64-65).
ReplyDeleteΔημήτρης Κιτσίκης
Ἀπαντῶ καὶ στοῦς δύο. Ὄπως εἶπα, ὁ ἔρως ὄπως τὸν καταλαβαίνω ἀτελῶς εἶναι ὑπέρτερος τῆς ἀγάπης κατά τὸ ὄτι δὲν ἀρνεῖται τὸν σωματικό ἔρωτα καὶ τὴν σωματική ἠδονή. Πλησιάζει τὴ χριστιανική ἀγάπη κατά τὸ ὄτι τὸ ἀγαπημένο πρόσωπο ὅσο κακό καὶ ἄν σοῦ κάνει, δὲν μπορεῖς νὰ τὸ μισήσεις, βρίσκεται πέραν τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ. Ἐξηγεῖ πολλά πράγματα ἀπό τὴν κοινωνική δυναμική, διότι ὸ ἔρωτας δρᾷ στὸ σῶμα σὰν μαγνήτης καὶ τὸ ἐμποδίζει νὰ κάνει πράγματα ποὺ δὲν θέλει ὁ ἴδιος. Ἡ κοινωνία ἀποτελεῖται, ἐκ πρώτης ψεως, τουλάχιστον, άπό κομιά ἐν κινήσει. Τί τά κινεῖ ; Τὸ κορμί τὸ δικό σου βλέπεις πώς κατευθύνεται θὲς δὲν θὲς πρός τὸν ἔρωτα, ποὺ εἶναι καὶ δὲν εἶναι τὸ πρόσωπο ποὺ ἀγαπᾷς.
ReplyDeleteὉ ἔρωτας τείνει νὰ ἀποκτήσει μιὰ ὁλιστική διάσταση διότι τὸ ἀγαπημένο πρόσωπο δὲν ἔχει σαφῆ μορφή, εἶναι σὰν μιὰ ὀντότης ἐντυπωμένη στὴ σκέψη.Μέ τα πολλά, ὁ ἔρωτας περιέχει στοιχεῖα καὶ ἀπό τὸν χριστιανικό καὶ άπό τὸν άρχαῖο κόσμο, ὄπως δηλαδή τὰ έννοουμε έμεῖς. Τί σχέση ἔχει αὐτό μὲ τίς σημερινές συνθήκες, ὄπως λέει ὸ Ζαρατοῦστρα ; ´Εχει σχέση κατά τὸ ἐξής - ὄτι ὄταν προσπαθοῦμε νὰ συλλάβουμε τὸ νόημα τῶν θεσμῶν, βγάζουμε πάντα προσωρινά συμπεράσματα, πότε τὰ βλέπουμε ἔτσι, πότε τὰ βλέπουμε ἀλλιώς.Ὁ ἔρωτας, άπό τὰ λίγα ποὺ ξέρω, παίρνει τὴν ἐξής μορφή -
εἶναι σὰν ἔνα μακρινό δέντρο πρός τὸ ὁποίο κατευθύνονται ὄλες οἱ σκέψεις.
Παραδόξως, λοιπόν, τείνει νὰ ἀπορροφήσει ἀκόμη καὶ μιὰ γυμνή κοινωνιολογική ἐρμηνεία.
Γιὰ νὰ τὸ πῷ πιό περιγραφικά, καὶ σὲ κάποια άντιστοιχία μὲ τὴν άνάρτηση, θὰ ἔβαζα χοντρικά τρείς μορφές ἔρωτα ποὺ καθορίζουν τρία πολιτισμικά ὑποστρώματα. Συγγνώμη ἀν πάρει κάποια ἔκταση.
ReplyDeleteΚατά τὴν ἀρχή τοῦ Ἡσιόδου, ὅπου ὁ ἔρως κινεῖ τὰ πάντα, βάζω τρείς μορφές ἔρωτα που καθορίζουν τρείς κοινωνικούς τύπους. Ὁ κάθε τῦπος πάει καὶ μέ μιὰ κοινωνική ἀντίληψη.
Ὁ πρῶτος, ποὺ εἶναι ἡ πολύ-πολύ παραδοσιακή κοινωνία, ποὺ κρατᾷ μιὰ συνέχεια ἀπό τὴν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα, τὸν Κιτσίκη τὸν ἐκτιμῶ ἀπεριόριστα διότι τοῦ στρώματος αύτοῦ τοῦ ἔχει δώσει κάποια φωνή. Ἡ κοινωνία αὐτή δὲν εἶναι συντηρητική κατά τὴ Δυτική ἔννοια, ἀναγνωρίζει τὸν ἔρωτα, άλλά καὶ τὸ συνοικέσιο, καὶ τὸ ἐπέκεινα. Δὲν τῆς ἀνήκουν τὰ πολιτισμικά πρότυπα τῆς Δύσεως. Κινεῖται ἀπό ἕνα ἀξεδιάλυτο θρησκευτικό μεῖγμα. Στὴν περίπτωση τῆς σύγχρονης Ἑλλάδας, αὐτό εἶναι κατά τὴν ἐντύπωσή μου τὸ στρῶμα ποὺ τὴν καθορίζει. Καὶ αύτό τὸ γεγονός ἐξηγεῖ πάρα πολλά πράγματα ποὺ ἀλλιῶς δὲν ἐξηγοῦνται εὔκολα μὲ τὰ δυτικά έργαλεῖα.
Τὸ δεύτερο στρῶμα εἶναι τὸ χριστιανικό κατά τὴν ἔννοια τοῦ πουριτανισμοῦ, θὰ λέγαμε σχηματικά, καὶ τῆς μεταφυσικῆς ἀγνοιας καὶ άπορίας. Οὶ περισσότεροι τῆς ἡλικίας μου καί μικρότεροι ποὺ περιφέρονται σὲ Ἑλλάδα καὶ Δύση ἀνήκουν σὲ αὐτό τὸ στρῶμα, ἀνεξαρτήτως ἐμπειριῶν. Ἡ μετάβαση ἀπό τὸ πρῶτο στάδιο στὸ δεύτερο συμβολίζεται ἀπό τὴ μετάβαση, στὸ Λοῦβρο, ἀπό τὴν Ἀφροδίτη τῆς Μήλου στὴ βυζαντινή Παναγία τοῦ Τσιμαμποῦε. Καί τα δύο εἶναι θρησκευτικά, ἄγαλμα καὶ εἰκόνα, άλλά αὐτοί ποὺ ἀνήκουν στὸ στρῶμα αὐτό, τὸ θεολογικά χριστιανικό, στὸ ὀποίο ὴ ἀνάρτηση βάζει τὸν καπιταλισμό, τὸν φεμινισμό κ.λπ., δὲν μποροῦν νὰ συνδυάσουν στὸ κεφάλι τους μητρότητα καὶ ἔρωτα. Τὸ ἔνα ἀποκλείει τὸ ἄλλο - μένουν συνέχεια εὐνουχισμένα παιδιά. Ὁ Νῖτσε εἶχε κάνει κάποια σύνδεση χριστιανισμοῦ καὶ ἐπιστήμης, χριστιανισμοῦ ὅμως ὄπως τὸν καταλάβαινε αὐτός, ὠς μιὰ δύναμη ποὺ ξηραίνει τὸν ἄνθρωπο.
Τὸ τρίτο στάδιο ποὺ μὲ ἔλκει ἐμένα προσωπικά χωρίς νὰ σημαίνει ὄτι θὰ ἀξιωθῶ νὰ τὸ φτάσω εἶναι ἕνα στάδιο ὅπου ἡ μητρότητα δέν ἐμποδίζει τὸν ἔρωτα καὶ ἀνάποδα. Κατά τὴν ἄποψη αύτή τὸ στάδιο αύτό εἶναι α-κοινώνητο ἤ ὑπερ-κοινωνικό, ἐκτός καὶ ἄν έπανακαθορίζει τὴν κοινωνία μὲ ἕναν ἄγνωστο σὲ μένα τρόπο.
Ἀνάμεα στὰ τρία αὐτά στάδια ὑπαρχουν τὰ ζητήματα φτώχειας, ἀπορίας, μαφίας καὶ πολέμου, άλλά τείνουν ἴσως στὴ ῤητή ἤ ἄρρητη ἐπιθυμία νὰ καταταγοῦν σὲ ἕνα ἀπό τὰ προαναφερθέντα στάδια. Αὐτό εἶναι τὸ χοντρικό σχήμα μου σύνδεσης ἔρωτα-κοινωνίας.
Υ.Γ. Ἐνῶ παραδοσιακά ἡ μαφία ἀντλεῖ άπό τό α. στρῶμα, τὸ παραδοσιακό, στὴν παροῦσα κρίση τείνει νὰ μαφιοζοποιήσει σὲ τεράστια κλίμακα τὸν ἀνέραστο πληθυσμό ποὺ ἀμήκει στό β. στρῶμα. Ἕνας ἠθοποιός-περφόρμερ σὲ φεστιβάλ τῆς ὑποτιθέμενα αντικαπιταλιστικῆς ΑΝΤΑΡΣΥΑ κορόιδευε δουλοπρεπῶς μπάτσους καὶ Χρυσαυγίτες ὄπως ἀκριβῶς οὶ προπαγανδιστές τῶν Ναζί κορόιδευαν δουλοπρεπῶς τούςἙβραίους. Ὁ νεώτερος φίλος μου ποὺ μοῦ ἔδειξε τὸ βίντεο δὲν καταλάβαινε τόν ἀντίστροφο ναζισμό.Ἐντελῶς παρόμοια καταλαβαίνει τὸν ἔρωτα ὠς κοινωνικό καὶ μόνον άγαθό. Οὶ
ReplyDelete....σατανικὲς ἔννοιες τῆς δημοκρατίας, τῆς ἐλευθερίας καὶ τοῦ φεμινισμοῦ....
παίρνουν ἀνοιχτά ὁλοκληρωτική μορφή,παίρνοντας σβάρνα ἀκόμη καὶ τὶς ἔννοιες τοῦ κομμουνισμοῦ καὶ τοῦ ἀναρχισμοῦ.
Ἀπό τὴ μιά ὴ ἀγάπη καὶ ὁ ἀγνός ἔρωτας, ἀπό τὴν ἄλλη ὸ θάνατος.