143 - Ἡ φραγκολατρεία θὰ
ἐξαφανίση τὸ ἑλληνικὸ κράτος
Ἀφορμὴ
τοῦ παρόντος κειμένου εἶναι ἄρθρο τοῦ κ. Νίκου Χιδίρογλου στὴν «Ἐλεύθερη Ὥρα»
τῆς σημερινῆς 7ης Ὀκτωβρίου 2014, ἀφιερωμένο στὴν ναυμαχία τῆς
Ναυπάκτου τοῦ 1571, μὲ τίτλο «Ἡ ναυμαχία ποὺ ἔσωσε τὴν Χριστιανοσύνη». Εἶχα τὴν
ἐντύπωση ὅτι ἡ ἐφημερίδα αὐτὴ ἦταν, μὲ τὸν ἑβδομαδιαῖο «Ὀρθόδοξο Τύπο», ἡ ἐφημερίδα
τῶν Ὀρθοδόξων, ὄχι τῶν ἐν γένει χριστιανῶν, τῶν οἰκουμενιστῶν, ἀλλὰ προφανῶς ὁ
κ. Χιδίρογλου ἀνήκει στοὺς οἰκουμενιστές.
Ὅπως γράφει βιβλίο τοῦ ΓΕΣ τοῦ 1989, «ὁ τουρκικὸς στόλος τῶν Χριστιανῶν, δηλαδὴ Βενετοί, Ἱσπανοί, Κρῆτες καθολικοί, καὶ Κερκυραῖοι καθολικοί [ἐχθροὶ τῆς Ὀρθοδοξίας] ὑπὸ τὸν Δὸν Χουὰν ντὲ Ἀούστρια, συγκρούονται στὴν περίφημη ναυμαχία τῆς Ναυπάκτου ποὺ καταλήγει σὲ ἐντυπωσιακὴ νίκη τῶν Χριστιανῶν».
Ἀλλὰ ἄλλα λέγει ἕνα ῥωμαίϊκο δημοτικὸ τραγούδι τῆς Πάργας: Ὅταν ἀπαντηθήκανε οἱ δύο χοντρὲς ἀρμάδες-βροντοκοποῦν οἱ κανονιές-γίνεται ἡ μέρα νύχτα-πλώρη μὲ πλώρη σμίγουνε-κατάρτι μὲ κατάρτι-λαμποκοπᾶνε τὰ λαμιά [=σπαθιά] -βροντᾶνε τὰ τρομπόνια [=τὰ κανόνια] -ποδάρια χέρια και κορμιά-γιομίζουν τὰ καράβια-σκοτώθη κι ὁ Ἀλή Πασᾶς [=ὁ Ὀθωμανὸς ναύαρχος Καπουδὰν πασᾶς Ἀλὶ Ζαζὲ Μουεζὶν] -τὸ ἄξιο παλικάρι». Δηλαδὴ τὸ τραγούδι ὑμνεῖ τὸν Ὀθωμανὸ ναύαρχο Ἀλὶ πασᾶ καὶ τὸν ἀποκαλεῖ ἄξιο παλικάρι. Ἡ ναυμαχία τῆς Ναυπάκτου εἶναι ἰμπεριαλιστικὴ ἱσπανικὴ ἐπίθεση τῆς τότε τεραστίας αὐτοκρατορίας τῆς Δύσεως, ἀντιστοίχου τῆς σημερινῆς ἀμερικανικῆς, ποὺ θυμίζει τὶς ἐπιθέσεις τοῦ ἕκτου ἀμερικανικοῦ στόλου στὴν Μεσόγειο. Ὁ Ἱερὸς Συνασπισμὸς ὑπὸ τῶν Ἱσπανῶν ὑπῆρξε τὸ ἀντίστοιχο τοῦ σημερινοῦ ΝΑΤΟ.
Μετὰ τὴν ναυμαχία τῆς Ναυπάκτου, κατὰ τὴν ὁποία τὸ πλήρωμα τῶν ὀθωμανικῶν πλοίων ἀπετελεῖτο ἀπὸ Ῥωμηοὺς ὀρθοδόξους χριστιανούς, ὁ ὀθωμανὸς αὐτοκράτωρ, ἔχοντας ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στοὺς Ἕλληνες ναῦτες τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου, τοὺς ἀποκαλουμένους λεβέντες, ἀνέθεσε σὲ αὐτοὺς τὴν ἄμυνα τῶν ὀθωμανικῶν θαλασσῶν ἀπὸ τὶς συστηματικὲς ἐπιδρομὲς τῶν Μαλτέζων, Ναπολιτάνων, Ἱσπανῶν, Κορσικανῶν καὶ Γάλλων ῥωμαιοκαθολικῶν πειρατῶν κατὰ τῶν νηοπομπῶν τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας (Βλέπε: Ἀλεξάνδρα Κραντονέλλη, «Ἡ σημασία τῆς Ναυμαχίας τῆς Ναυπάκτου στὴν ἀνάπτυξη τῆς ἑλληνικῆς ἐμπορικῆς ναυτιλίας», Ἀθήνα, Ἐθνικὸ Ἵδρυμα Ἐρευνῶν, 1994, τόμος 9, σελ. 273-275)
Συμπέρασμα: Ἡ φραγκολατρεία τῶν εὐρωλιγούρηδων τῶν ὁπαδῶν τοῦ «ἀνήκωμεν εἰς τὴν Δύσιν» ποὺ ἔχει ἤδη ἐπιφέρει θανατηφόρα πλήγματα στὸν ἑλληνοκεντρισμὸ καὶ ποὺ ἔγινε ἡ αἰτία τὸ ἀθηναϊκὸ κράτος ποὺ κατεσκευάσθη τεχνητὰ μετὰ τὸ 1821 νὰ ὑπάρξῃ ἐξ ἀρχῆς ἀποτυχημένο (ἕνα failed state) θὰ ἀποτελειώσῃ ὅτι ἔμεινε ἀκόμη ὄρθιο ἀπὸ τὴν κακόμοιρη αὐτὴ χώρα διαμελίζοντάς την ὁλοσχερῶς μέσα στὰ σαγόνια τῆς Εὐρώπης.
Δημήτρης Κιτσίκης 7 Ὀκτωβρίου 2014
Ὅπως γράφει βιβλίο τοῦ ΓΕΣ τοῦ 1989, «ὁ τουρκικὸς στόλος τῶν Χριστιανῶν, δηλαδὴ Βενετοί, Ἱσπανοί, Κρῆτες καθολικοί, καὶ Κερκυραῖοι καθολικοί [ἐχθροὶ τῆς Ὀρθοδοξίας] ὑπὸ τὸν Δὸν Χουὰν ντὲ Ἀούστρια, συγκρούονται στὴν περίφημη ναυμαχία τῆς Ναυπάκτου ποὺ καταλήγει σὲ ἐντυπωσιακὴ νίκη τῶν Χριστιανῶν».
Ἀλλὰ ἄλλα λέγει ἕνα ῥωμαίϊκο δημοτικὸ τραγούδι τῆς Πάργας: Ὅταν ἀπαντηθήκανε οἱ δύο χοντρὲς ἀρμάδες-βροντοκοποῦν οἱ κανονιές-γίνεται ἡ μέρα νύχτα-πλώρη μὲ πλώρη σμίγουνε-κατάρτι μὲ κατάρτι-λαμποκοπᾶνε τὰ λαμιά [=σπαθιά] -βροντᾶνε τὰ τρομπόνια [=τὰ κανόνια] -ποδάρια χέρια και κορμιά-γιομίζουν τὰ καράβια-σκοτώθη κι ὁ Ἀλή Πασᾶς [=ὁ Ὀθωμανὸς ναύαρχος Καπουδὰν πασᾶς Ἀλὶ Ζαζὲ Μουεζὶν] -τὸ ἄξιο παλικάρι». Δηλαδὴ τὸ τραγούδι ὑμνεῖ τὸν Ὀθωμανὸ ναύαρχο Ἀλὶ πασᾶ καὶ τὸν ἀποκαλεῖ ἄξιο παλικάρι. Ἡ ναυμαχία τῆς Ναυπάκτου εἶναι ἰμπεριαλιστικὴ ἱσπανικὴ ἐπίθεση τῆς τότε τεραστίας αὐτοκρατορίας τῆς Δύσεως, ἀντιστοίχου τῆς σημερινῆς ἀμερικανικῆς, ποὺ θυμίζει τὶς ἐπιθέσεις τοῦ ἕκτου ἀμερικανικοῦ στόλου στὴν Μεσόγειο. Ὁ Ἱερὸς Συνασπισμὸς ὑπὸ τῶν Ἱσπανῶν ὑπῆρξε τὸ ἀντίστοιχο τοῦ σημερινοῦ ΝΑΤΟ.
Μετὰ τὴν ναυμαχία τῆς Ναυπάκτου, κατὰ τὴν ὁποία τὸ πλήρωμα τῶν ὀθωμανικῶν πλοίων ἀπετελεῖτο ἀπὸ Ῥωμηοὺς ὀρθοδόξους χριστιανούς, ὁ ὀθωμανὸς αὐτοκράτωρ, ἔχοντας ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στοὺς Ἕλληνες ναῦτες τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου, τοὺς ἀποκαλουμένους λεβέντες, ἀνέθεσε σὲ αὐτοὺς τὴν ἄμυνα τῶν ὀθωμανικῶν θαλασσῶν ἀπὸ τὶς συστηματικὲς ἐπιδρομὲς τῶν Μαλτέζων, Ναπολιτάνων, Ἱσπανῶν, Κορσικανῶν καὶ Γάλλων ῥωμαιοκαθολικῶν πειρατῶν κατὰ τῶν νηοπομπῶν τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας (Βλέπε: Ἀλεξάνδρα Κραντονέλλη, «Ἡ σημασία τῆς Ναυμαχίας τῆς Ναυπάκτου στὴν ἀνάπτυξη τῆς ἑλληνικῆς ἐμπορικῆς ναυτιλίας», Ἀθήνα, Ἐθνικὸ Ἵδρυμα Ἐρευνῶν, 1994, τόμος 9, σελ. 273-275)
Συμπέρασμα: Ἡ φραγκολατρεία τῶν εὐρωλιγούρηδων τῶν ὁπαδῶν τοῦ «ἀνήκωμεν εἰς τὴν Δύσιν» ποὺ ἔχει ἤδη ἐπιφέρει θανατηφόρα πλήγματα στὸν ἑλληνοκεντρισμὸ καὶ ποὺ ἔγινε ἡ αἰτία τὸ ἀθηναϊκὸ κράτος ποὺ κατεσκευάσθη τεχνητὰ μετὰ τὸ 1821 νὰ ὑπάρξῃ ἐξ ἀρχῆς ἀποτυχημένο (ἕνα failed state) θὰ ἀποτελειώσῃ ὅτι ἔμεινε ἀκόμη ὄρθιο ἀπὸ τὴν κακόμοιρη αὐτὴ χώρα διαμελίζοντάς την ὁλοσχερῶς μέσα στὰ σαγόνια τῆς Εὐρώπης.
Δημήτρης Κιτσίκης 7 Ὀκτωβρίου 2014
Ω ναι.
ReplyDeleteMιὰ μικρὴ παρατήρηση ἐπὶ τοῦ φιλολογικοῦ. Στὰ δημοτικά τραγοῦδια παρατηρεῖται μιὰ αὐστηρῆ, σκληρᾶ οὐδέτερη έκ πρώτης ὄψεως στάση τοῦ συλλογικοῦ ἀφηγητῆ, πάρα πολῦ παρόμοια μὲ αὐτὴ τοῦ χοροῦ τῆς ἀρχαῖας τραγῳδίας. Ἡ λέξη τραγοῦδι ἔρχεται φαίνεται ἀπὸ τη λέξη τραγῳδία. Ἠ ὑπόθεσή μου εἶναι ὄτι ἠ δομή τῆς τραγῳδίας προἔρχεται άπὸ ἀρχαῖα δημοτικά τραγοῦδια.
ReplyDeleteΣτὰ ἑλληνικὰ δημοτικὰ ό ἤρωας εἶναι συχνά ἀλλόθρησκος ὄπως ὀ Τοῦρκος Κιαμήλμπεης, ὀ πλούσιος μπέης τῆς Κορίνθου καὶ φίλος τῶν Δεληγιανναίων ποὺ ἔδωσε λῦτρα γιὰ νὰ σώσουνε αὐτὸν καὶ τὴν οἰκογένειά του ἀπὸ τὴν Τριπολιτσὰ καὶ άφοῦ τὰ πήρανε τὰ λῦτρα τὸν δολοφονήσανε οὶ νεόκοποι Ἔλληνες, ὄχι οἱ Δεληγιανναῖοι νομίζω, καὶ μοιραστήκανε τὸ χαρέμι του. Ὑπάρχει πλήρης ἀδιαφορία γιὰ τὸ ἠθικό ποιὸν τοῦ ἤρωα, μάλιστα δὲ κάποιος θαυμασμός γιὰ τὰ ληστρικά του κατορθώματα ἄν αὐτά τὸν φέρνουν πάνω ἀπὸ τὸ κοινό μέτρο, ὄπως στοὺς ἀρχαίους ἤρωες ποὺ εἶναι συχνά καθάρματα. Παρόμοια στὰ ῥεμπέτικα θρηνοῦνται δολοφόνοι, σὰν τὸν Σακαφλιᾶ, σωματέμποροι κ.ο.κ. Ἠ αύστηρή αύτὴ άντικειμενικότητα εἶναι ἀξιοπρόσεκτη. Κάτι παρόμοιο ὐπάρχει καὶ στὸν Αἰσχῦλο, στοὺς Πέρσες, ποὺ εἶναι θρῆνος γιὰ τὴ νίκη τῶν Ἑλλήνων καὶ δὲν χρειάζεται νὰ διαβαστεῖ μόνο πατριωτικά.
Σὲ ὄλα αὐτά ὑπάρχει ἴσως ἔνα εἶδος θρησκευτικῆς συνείδησης.
Οι Έλληνες είναι καθαρά ανατολίτικος λαός με τέτοια χαρακτηριστικά.Άλλωστε αυτό άρχισε ήδη να επιτελείται από την εποχή του Μ.Αλεξάνδρου και την ανταλλαγή πολιτιστικών αξιών με την Ανατολή.Και μετά συνεχίστηκε με το Βυζάντιο κα την τουρκοκρατία.
ReplyDeleteΕπίσης μπορούμε να υποστηρίξουμε , ότι ίσως να βρισκόμαστε και στην μέση Ανατολής και Δύσης.Αν θεωρήσουμε Δύση από Ρώμη και πιο Δυτικά και Ανατολή από Τουρκία και πιο ανατολικά.Στο κέντρο του κόσμου.Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας είναι γλύκισμα.
Ἀκριβῶς. Εἴμαστε ἀκριβῶς στὴ μέση.
ReplyDeleteΚαὶ αὐτό τὸ "στὴ μέση" ἔχει καὶ ψυχολογικά χαρακτηριστικά. Ὄπως καὶ στὸ δημοτικό τραγοῦδι, ὐπάρχει ἀπόσταση άπό τὸν σπρωγμένο, ὐστερικό συναισθηματισμό άνατολῆς τε καὶ Δύσης.
ReplyDeleteΓιατί αὐτό δὲν μεταφράζεται καὶ στὸ πολιτικό ἐπίπεδο ; Ὁ λαός βγάζει ἀριστουργήματα σὰν τὸ παραπάνω τραγοῦδι, ποὺ εἶναι χίλιες φορές ἀνώτερο άπὸ μιὰ χολυγουντιανή ταινία. Ἑκατὸ χρόνια πρὶν τὴ ναυμαχία, οἱ Παλαιολόγοι εἴχανε πάρει σβάρνα τὴν Εὐρώπη ζητώντας Σταυροφορία γιὰ νὰ σωθεῖ ἡ Πόλη μὲ ἀντίτιμο τὴν ἔνωση τῶν ἐκκλησιῶν. Ἀπὸ τότε τουλάχιστον ὐπάρχει διάσταση λαοῦ καὶ ἡγέτιδος τάξεως. Ἀλλά καὶ στὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας εἴχε γίνει έμφύλιος σχεδόν γιὰ θέματα πίστεως. Ἐπικράτησε μιὰ μέση τομή, κρατᾶμε τὶς εἰκόνες ἀλλά φροντίζουμε νὰ ἔχουν πάντοτε πνευματικό περιεχόμενο. Σήμερα δὲν ἀποφασίζουμε γιὰ τίποτα ἀπολύτως καὶ ἔχουμε ἀπορροφηθεῖ πλήρως.
ReplyDeleteἘπιχειρῶ μιὰ τολμηρή ἤ καὶ γελοῖα ἐξήγηση. Ἠ Ἑλλάδα εἶναι ὀ προπομπός τῆς ἀνατολῆς καὶ πρέπει να ἀποκεφαλίσει τὴ Δύση. Ὀπότε δὲν πρέπει νὰ φοβάται τὴν ἀπορρόφηση καὶ ὅσο θὰ τὴ φοβάται θὰ ἀπορροφᾶται.Τὸ ἐρώτημα εἶναι γιατί οἱ ἡγέτιδες τάξεις τῆς Ἑλλάδας δὲν ἔχουν τὴ δύναμη ἤ, καλύτερα, τὸν τρόπο νὰ τὰ βάλουνε μὲ τὴ Δύση καὶ μόλιςβλέπουνε ξένο κάνουνε γονυκλισίες.
Ἐπὶ Τουρκοκρατίας δηλαδή τὸ πνευματικό σκέλος τοῦ Βυζαντίου, ἐκκλησία καὶ λαϊκός πολιτισμόςὄχι μόνο παραμένει ἀλώβητο, ἀλλά ἐνισχύεται κιόλας καὶ καλυτερεύει δίνοντας τὸν νεοελληνικὸ πολιτισμό. Ἐκεῖ ποὺ τα χαλάμε εἶναι στὸ κοσμικό σκέλος, ἐκεῖ ἔχουμε χοντρό πρόβλημα. Τὸ οἰκονομικό σκέλος καλά πῆγε, ἔφτιαξε τὸν ἐμπορικό στόλο ποὺ καὶ σήμερα εἶναι ἀπὸ τοὺς πρώτους. Τὸ πολιτικό καὶ στρατιωτικό σκέλος ποὺ πάντοτε εἶναι συνυφασμένα εἶναι ἄστα νὰ πᾶνε.
ReplyDeleteἘρώτηση. Μήπως τὸ πνευματικό σκέλος ἔφτασε σὲ τέτοιο ὔψος, ποὺ ἀποφάσισε νὰ παρατήσει το κοσμικό ;
Μπορεί να έγινε κι έτσι.Αλλά δε νομίζω ότι θα μπορούσε να υπάρχει εθνικό κοσμικό σκέλος σε μια κατεχούμενη χώρα.
DeleteΣτην Ελλάδα δεν είχαμε ποτέ συμπόρευση κοσμικής και πνευματικής εξουσίας.Γιατί η κοσμική εξουσία δεν είναι ποτέ αυτοδύναμη.Αυτό γίνεται.
Για αυτό κάποιες φορές η Εκκλησία υποκαθιστά τους πολιτικούς.Δεν έχει καλούς πολιτικούς και έντιμους η Ελλάδα.Παράγοντες βαρυσήμαντους δηλαδή.
Από την άλλη το να βάλεις 5-10 ακραίους ιδεολογικά στην εξουσία της χώρας δεν αποτελεί λύση.
Άσχετο με το θέμα.Συγχωρέστε με αλλά θα το βάλω.Είπαν οι πασοκτσήδες ότι ο Κασιδιάρης έγραψε να εκτελεσουν τον Παπανδρέου;;
ReplyDeleteΧαχαχαχα
Απάντηση Κασιδιάρη στα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ
Τα λαμόγια και οι κλέφτες του ΠΑΣΟΚ μπορεί να μας έκλεισαν στη φυλακή με συνεργό τον Σαμαρά, αλλά δεν θα μας στερήσουν το δικαίωμα στην ιστορική κριτική.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε ένας από τους βασικούς ολετήρες της χώρας που ανήγαγαν σε προσόν την απάτη, την διαφθορά, την κλοπή δημοσίου χρήματος και οδήγησαν την Ελλάδα στην καταστροφή.
Για την ιστορία επισημαίνω ότι στο επίμαχο άρθρο μου δεν αναφέρεται πουθενά πως θα έπρεπε να εκτελεστεί ο Παπανδρέου όπως ψευδώς διαδίδουν οι μόνιμοι συκοφάντες μας.
Ηλίας Κασιδιάρης
Βουλευτής Αττικής
Λαϊκός Σύνδεσμος - Χρυσή Αυγή
Η Ελλαδα δεν ανηκει στην δυση. Της ανηκει η δυση.
ReplyDeleteΤο οτι η Ελλαδα ειναι πιο κοντα στην δυση παρα στην ανατολη σημερα δεν ειναι παρα αποτελεσμα του Εξελληνισμου της δυσης.
Αυτο βεβαια ειναι ασχετο απο το γεγονος οτι οι Ελληνες πολιτικοι ηταν ανεκαθεν τα μεγαλυτερα σκουληκια της υφηλιου. Σημερα που οι συνθηκες το απαιτουν εχουν δωσει γη και υδωρ στους Τουρκους και στους μωαμεθανους λαθρομεταναστες, οπως εκαναν και με τους δυτικους.
Το αρθρο δεν μιλαει για μια συμμαχια με την ανατολη αλλα για τον πολυχρονεμενο σουλτανο που περιεβαλε με εμπιστοσυνη τους λεβεντες γκιαουρηδες ραγιαδες που σταματησαν την ιμπεριαλιστικη επιθεση των δυτικων εναντιον της Οθωμανικης αυτοκρατοριας που προφανως δεν θεωρειται ιμπεριαλιστικη. Στο κατω κατω τι εκανε: Ελληνες υποδουλωσε. Τιμη τους και καμαρι τους να σκοτωνονται για την δοξα του πολυχρονεμενου. Ειναι αλλωστε και λογικο να σκοτωνεσαι για να παραμεινεις ραγιας των Τουρκων και να μην γινεις δουλος των Ισπανων.
Δεν ξερω λοιπον ποσο καλυτερη ειναι η οπτικη αυτη απο την δουλοπρεπεια των πολιτικων μας απεναντι στις "προστατιδες" δυναμεις.
Θα επρεπε ο κ. Κιζικης εφ οσον εχει τις (ενδιαφερουσες ομολογουμενως) αποψεις του, να απαιτει απο τους Τουρκους να ζητησουν συγγνωμη για την σκλαβια που μας επεβαλλαν και για τα εγκληματα τους εις βαρος μας για να μπορεσει να εχει μελλον μια συνεργασια και οχι να προσπαθει να εξωραΐσει τον ραγιαδισμο. Θα επρεπε κυριως να απαιτει να σταματησει η επιθετικη πολιτικη τους απεναντι μας και οι διεκδικησεις στα εδαφη και την θαλασσα μας.
Μονο ετσι θα ειχε μια λογικη η θεωρια του. Αλλιως δεν μιλαμε για μια συμμαχια αλλα για υποτελεια,
Παρατηρω και τον Ενοχο που θεωρει ακραιους οσους θεωρουν αδιαπραγματευτη την εθνικη κυριαρχια και αναρωτιεμαι αν αυτη η χωρα μπορει να σωθει.
Το μονο που χρειαζεται ειναι απλη λογικη. Μ αυτην μεγαλουργησε η Ελληνικη φυλη και αυτην χανοντας, κινδυνεψε να χαθει και απ οτι φαινεται τωρα δεν θα την γλυτωσει.
Ο εθνικος δικαστης Τερτσετης το λεει πιο ομορφα
Νυμφίος τῆς Ἑλλάδος εἶναι τὸ πνεῦμα, ὅταν αὐτὸς ὁ νυμφίος συζευχθεῖ μὲ τὸν Πλάτωνα καὶ Ἀριστοτέλη, τὰ σκῆπτρα τῆς φιλοσοφίας βασιλεύουν τὸν κόσμον, κρατούμενα ἀπὸ χέρια Ἑλληνικὰ· ὅταν, μὲ τὸν Ἀλέξανδρον, φθάνομεν τροπαιοφόροι ἕως εἰς τὸν Γάγγη ποταμόν· - ὅταν πάλε ἡ Ἑλληνικὴ φυλὴ κάμει διαζύγιον ἀπὸ τὸν εὔμορφον νυμφίον της καὶ σκοταδιάζει ὁ ἥλιος τοῦ ὀρθοῦ λόγου, τότε ἡ αἰχμαλωσία τῆς Ἑλλάδος εἰς τοὺς Ῥωμαίους, καὶ εἰς μελίσσι βαρβάρων τῆς Δύσεως, καὶ εἰς τοὺς Ὀθωμανούς, καί, διὰ νὰ μὴ μακρολογῶ τὸ πικρὸν ἡμερολόγιον τοῦ διαζυγίου, εἰς τὲς ἡμέρες μας καῖμε τὰ καράβια μας εἰς τὸν Πόρο μὲ δαυλὸ Ἑλληνικό, σκοτώνομε τὸν Κυβερνήτη, σέρνομεν ὡς ἐγκληματίαν προδοσίας τὸν Κολοκοτρώνη εἰς τὴ γκιλοτίνα, καὶ ἀράζομε τὸν Πάρκερ εἰς τὰ Ἀμπελάκια.
Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου εἶναι τὸ πνεῦμα, ἀλλὰ διὰ νὰ σὲ λυτρώσει πρέπει νὰ τὸ δοξολογεῖς καὶ νὰ τὸ ἀσπάζεσαι ὡς τὲς εἰκόνες τῶν Ἁγίων εἰς τὲς Ἐκκλησίες.
Τὴν περίοδο πρὶν τὴν Ἄλωση, ὄπως ἴσως καὶ έπί εἰκονομοχίας, ἡ πολιτική διάσταση μεταξύ ἡγεσίας καὶ λαοῦ παίρνει μορφή θρησκευτική. Οὶ Ἴσαυροι εἶναι εἰκονομάχοι καὶ μεγάλο μέρος τοῦ λαοῦ εἰκονολάτρες. Οἱ Παλαιολόγοι εἶναι ἐνωτικοί καὶ ὁ λαός τῆς Πόλης ἀνθενωτικός.
ReplyDeleteΓενικά ὀ λαός δὲν χρειάζεται ταμπέλες. Μπορεῖ ὀ λαός νὰ πιστεύει βαθειά ἀλλά νὰ μὴν ξέρει σχεδόν νὰ σοῦ πεῖ τὶ πιστεύει - παράδειγμα τὸ δημοτικό τραγοῦδι. Ἠ ἠγεσία εἶναι ἐκείνη ποὺ χειρίζεται τὸ λόγο.
Ἀν πάρουμε τὴν ἠγεσία, πρὶν τὴν Ἄλωση, θὰ ἔπρεπε νὰ πεῖ κάτι ἀπὸ τὰ ἐξής.
- Εἴμαστε Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι
-Εἶμαστε Ῥωμαῖοι
-Εἴμαστε Ἔλληνες
-Εἴμαστε Γραικοί.
Μήπως ἡ ὴγεσία ἔχασε τὴν ἐπαφή μὲ τὸ λαό γιὰτί δὲν μποροῦσε νὰ άπαντήσει μὲ σαφήνεια σὲ αὐτό τὸ θέμα ;
Τὴν ὤρα ποὺ τὴν ἠγεσία, μὲ σύμβολο τὸν αὐτοκράτορα, τὸν βασιλιά Ῥωμαίων, τὴν τρῶν τὰ ὑπαρξιακά της, ὁ λαός τὰ καταφέρνει περίφημα. Ἐνῶ ἡ βυζαντινή γραμματεῖα μιμεῖται τοὺς ἀρχαίους συγγραφείς μὲ πομπώδες ὔφος, σύμφωνα μὲ τὸν βυζαντινολόγο Ῥάνσιμαν, ὸ λαός στὴ δημώδη - δημοτική - φτιάχνει στὴν κλίμακά του τέτοια ἀριστουργήματα σὰν καὶ αύτό ποὺ μᾶς ἔδωσε ὀ Κιτσίκης. Δὲν ἔχει χάσει τίποτα ἀπολύτως άπό τὸν καιρό τοῦ Ὁμήρου - κατά κάποιον τρόπο εἶναι παλαιότερος τοῦ Ὁμήρου καὶ τῆς τραγῳδίας. Στὴ γλώσσα εἶναι ὀ καλύτερος. Ἐπί Τουρκοκρατίας καὶ στὴν παρακμή τῶν Ὀθωμανῶν, μετὰ τὴ Ναύπακτο, στὸ μαύρο χάλι τῆς Ὀθωμανικῆς παρακμῆς, ὄπου κάθε ἀξίωμα εἶναι κατάχρηση (Ἀλῆ Πασάς), ὄπου κάθε χωροφύλακας (ἀρματολός) εἶναι καὶ ληστής, φονιάς, ἐκβιαστής (Κολοκοτρωναῖοι, Κατσαντωναῖοι, Ἀντροῦτσοι) καὶ τὸ μόνο πού ξέρει νὰ κάνει ὁ Σουλτάνος εἶναι νὰ στέλνει ἕνα ἀπόσπασμα γενιτσάρων ποὺ ἀποκεφαλίζουνε ποῦ καὶ ποῦ τὸν καταχραστὴ άξιωματοῦχο, ὁ λαός κρατάει τὴν ψυχραιμία του καὶ τοὺς δοξάζει καὶ αὐτούς στὰ τραγούδια του, ἄψογα, τέλεια στὴ μορφή καὶ στο περιεχόμενο, ἀμίμητα παραδείγματα καλλιτεχνικῆς ὄχι δημιουργίας, βέβαια, άλλα ὑπόστασης. Καὶ ποὺ στὴ γλῶσσα καὶ στη μουσική άλλά καὶ στο συναίσθημα κάπου ἴσως προἔρχονται ἀπό τὴν ἴδια φλέβα μὲ τὰ ἀρχαιότερα άρχαῖα. Ἐπιπλέον ὀ λαός δὲν ἔχει ἤ δὲν ἔχει σχεδόν ποτέ θρησκευτικό φανατισμό, ἄν δὲν διαφθαρεῖ. Δέχεται Τούρκους, Φράγκους καὶ Ῥωμιούς, μὲ κάποια ἐπιφύλαξη, βέβαια, σὰν τὸν χορό τῆς ἀρχαίας τραγῳδίας. Στὴν ἀρχιτεκτονική, τὴν κάθε δουλειά, σὲ ὄλες τὶς τέχνες τὰ κάνει ὄλα τέλεια. Ἡ ἠγεσία εἶναι αὐτή ποὺ τὰ κάνει σαλάτα. Σὲ προηγούμενες ἀναρτήσεις εἴχαμε συζητήσει γιὰ τὴν ἠγεσία.
ReplyDeleteὈ ῤόλος τῆς ήγεσίας στὴν περιγραφή ποὺ κάνει ὀ Ῥανσιμαν δὲν εἶναι νὰ κυβερνᾷ, ἀλλά νὰ άποτελεῖ τὴ γέφυρα ἀνάμεσα στὴν κοσμική καὶ τὴν πνευματική ζωή. Ὁ Βυζαντινός αὐτοκράτορας κανονικά πρέπει νὰ εἶναι μακριά ἀπό το λαό. Οί εὐρωβουλευτές μας, γιὰ νὰ δώσω ἕνα παράδειγμα, ὁ ρόλος τους στὸ εὐρωκοινοβούλιο δὲν εἴναι νὰ παίρνουν νὰ διαβιβάζουν ἤ να δίνουν ἐντολές, ἀλλά νὰ εἶναι σὲ έπαφή μέ τὸν κοινό Θεό, ἤ, ἀν δὲν θέλετε Θεό, τὴν κοινή αἴσθηση, ἀπό άπόσταση. Ἡ ἠγεσία ἠγεῖται ἀπό άπόσταση. Ὄπως ἠ καλή μάνα, κε Γιάγκο, ποὺ λέγαμε τίς προάλλες, εἶναι αύτή ποὺ τὸ παιδὶ τὴ νιώθει κοντά του κι ας βρίσκεται στὰ ξένα - Ἔλα εὐκή τῆς μάνας μου καὶ τοῦ κυροῦ μου ! λέει μπροστά στὸν κίνδυνο τὸ παλληκάρι στὰ παραμύθια, ἄλλη μεγαλειώδης δημιουργία τοῦ λαοῦ ποὺ βάζει κάτω καὶ ξεφτιλίζει ὀποιονδήποτε μυθιστοριογράφο. Ἡ καλή μάνα ἔχει πνευματική ἐπικοινωνία μὲ τὸ παιδί της, δὲν εἶναι αὐτή ποὺ τρέχει ἀπό πίσω νὰ τὸ μαζεύει καὶ νὰ τὸ παχαίνει.
Ἐρωτῶ. Γιατί ἡ ἡγεσία μας λακίζει ; Ἡ ἀπάντηση, εἶναι σκουλήκια, δὲν άρκεῖ.
Ἐγῶ σὰς ἔχω μιὰν ὐποθετική ἀπάντηση, ποὺ θὰ μὲ κράξει ὀ κος Ζαρατοῦστρα. Ἠ ἡγεσία ἔχασε τὰ ἐργαλεῖα τῆς ἠγεσίας, ἐνῶ ὀ λαός δὲν τὰ ἔχασε ποτέ καὶ τὸ βασίλειό του εἶναι ή τέχνη, ποὺ δὲν εἶναι τέχνη, ἀλλά ἀλήθεια. Τὸ πρότυπο ἡγέτη ποὺ εἶναι ἠγέτης εἶναι ὀ Οἰδίπους Τύραννος. Ὀ ἠγέτης εἶναι σαμάνος.
ReplyDeleteὉ λαός του Οίδίποδα πάσχει άπό κάτι, καὶ αύτός ἀρχίζει μιὰ πνευματική ἔρευνα γιὰ νὰ βρεῖ τὴν αἰτία τοῦ κακοῦ. Ἠ άπλή λογική, ποὺ λέει ό κος Γιάγκος, εἶναι ἀκριβῶς τό ἐργαλεῖο τοῦ Σαμάνου - λογική, δεισιδαιμονία, ἡγεσία, έπιστήμη ταυτίζονται.Ὄταν ὀ Οίδίπους συνειδητοποιεῖ μετά ἀπό έπιστημονική έρευνα ὄτι ὀ ἴδιος εΐναι τὸ πρόβλημα, βγάζει τα μάτια του - δηλαδή παραιτεῖται ἀπό τὴν ἐγκόσμια ἐξουσία, καί πάει στὸν Κολωνό.Ὁ ἠγέτης εἶναι μόνος του, πρέπει νὰ μπορεῖ νὰ εἶναι αύτόνομος, ὄχι νὰ δίνει καὶ νὰ παίρνει έντολές. Καὶ κυρίως νὰ παραιτεῖται άπό τὰ άξιώματα του.
Οἱ Παλαιολόγοι πηγαίνοντας στὴ Δύση γιὰ βοήθεια, ἴσως ἔπαθαν τὸ ἴδιο ποὺ ἔπαθε ὀ Γιωργάκης ἀνάμεσα σὲ Μέρκελ, Σαρκοζύ καὶ Ὀμπάμα. Χάσανε τὰ ἐπιστημονικά ἐργαλεῖα τοῦ Σαμάνου καὶ πιαστήκανε ὄμηροι. Ό Γιωργάκης ἔπρεπε νὰ παραιτηθεῖ ἐκεῖ μπροστά στὸ τραπέζι. Ἔτσι θὰ συνέχιζε νὰ εἶναι ἠγέτης. Μὲ τὸ νὰ κρατήσει τὸ ἀξίωμά του μὰς διέλυσε. Ἴσως μάλιστα αύτός νὰ εἶναι κανονικά ὁ ἐκπρόσωπός μας καὶ νομίζω θὰ τὸν ξαναδοῦμε μπροστά μας τον κύριο ΓΑΠ θέμε δὲ θέμε. Ὀ Ῥωμανός Διογένης πιάστηκε αἰχμάλωτος άπό τὸν Σελτζοῦκο στὸ Ματζικέρτ καὶ ἠ αύτοκρατορία χάθηκε γιὰ νὰ πληρωθοῦν τὰ λῦτρα.
Ὂλα αὐτά μὰ ὀδηγοῦν στὴν ὐπόθεση ὄτι ὀ λαός δὲν τὴ θέλει τὴν ἠγεσία γιὰ νὰ τοῦ μοιράζει ἄρτον καὶ θεάματα, ἀνάπτυξη καὶ τρίχες κατσαρές, Κόσκο, Ζῆμενς, Πεσινέ, μαλλί τῆς γρηάς. Μιὰ χαρά ξέρει νὰ τα βγάλει πέρα μόνος του ἄν δὲν τὸν διαφθείρει ἡ ἡγεσία νὰ τὸν κάνει ἐξαρτημένο, ναρκομανῆ. Ὀ λαός εἶναι έπίσης γενναῖος καὶ δὲν τὸν νοιάζει ἄν ὀ Ποῦτιν ἔχει ντάτσες ἤ ὁ βασιλιάς παλάτι. Ὀ λαός τὴ θέλει τὴν ἠγεσία γιὰ ἄλλη δουλειά.Ἡ δουλειά τῆς ἐξουσίας εἶναι μία, νὰ εἶναι ὀ ἐαυτός της, χωρίς καμία ἐξωτερική μίμηση καὶ ὑποταγή. Ὀ ρόλος τῆς ήγεσίας εἶναι ἡ μοναξιά καὶ ἡ τελειότητα.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteἩγεσία εἶναι μόνο ἡ πνευματική. Ἡγεσία δὲν σημαίνει διοίκηση, σημαίνει ἰδεολογική παραγωγὴ. Δὲν ἐξουσιάζει, δέν διαφθείρει γιατί χρειάζεται τὸν λαὸ γιὰ τὴν ἀναπαραγωγή της. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ ἐξουσία διοικεῖ, διαφθείρει, ἀντὶ γιὰ ἰδέες τροφοδοτεῖ τὸν λαὸ - ὡς ἀντικείμενο ἐξουσίασης τὸν κολακεύει ὅπως ὁ Κωνσταντῆς - μὲ διαφημίσεις ζωῆς, ἐπειδὴ ἡ ἐξουσία ἐνδιαφέρεται μόνο γιὰ τὸ τώρα , δὲν ἔχει – σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἡγεσία - τὸ ἔνστικτο τῆς ἱστορικῆς διάρκειας καὶ ἐπιβίωσης...
ReplyDeleteὉ λαὸς εἶναι δεμένος μὲ τὴν ἡγεσία. Δεν ὑπάρχει ἡγεσία χωρίς λαό, δεν ὑπάρχει λαός χωρίς ἡγεσία. Ὅταν ὁ λαός ἀποκοπεῖ καὶ γίνει ἀντικείμενο ἐξουσίασης βγάζει τὸν πόνο του στὸ δημοτικὸ τραγούδι.
Μεταξὺ ἐξουσίας καὶ λαοῦ ὑπάρχει χάσμα. Ἕνας λαὸς χωρὶς ἡγεσία, δηλαδὴ ἕνας λαὸς ἐξουσιαζόμενος, εἶναι τοῦ κλώτσου καὶ τοῦ μπάτσου, ἕρμαιο πού διαμαρτύρεται στὸ καφενεῖο γιὰ τοὺς πολιτικούς, θαμώνας αὐτοκτονικὸς στὰ μπαράκια, τραγουδάει ἀντάρτικα στὶς ταβέρνες, γελάει μὲ τὸν Βέγγο καὶ τὸν Χάρυ Κλύν, φουσκώνει πατριωτικὰ μὲ τὸν Κώστα Πρέκα, συγκινεῖται μὲ τὸν Ξανθόπουλο καὶ τὴν Μάρθα Βούρτση.
Ναὶ τὸ δημοτικὸ τραγούδι εἶναι ὡραῖο – ἀριστούργημα ὅμως ὄχι, βαφτίζοντας το ἀριστούργημα ἀκυρώνουμε τὴν λειτουργία ὅλου τοῦ λαϊκοῦ πολιτισμοῦ - ἡ συναισθηματικὴ διέξοδος ὅμως δὲν δίνει λύση στὰ ἱστορικὰ ἀδιέξοδα.
Ἡ σημερινὴ Ἑλλάδα διαθέτει τὰ πάντα ἐκτὸς ἀπὸ τὸ θεμελιῶδες. Πνευματικὴ ἡγεσία. Γιὰ αὐτὸ βρίσκεται ὑπὸ κηδεμονία, ὄχι λόγω τοῦ πολιτικοῦ προσωπικοῦ. Ἔχει ὅμως θέατρα καὶ βιβλιοπωλεῖα σὲ κάθε οἰκοδομικὸ τετράγωνο, γιὰ νὰ «προβληματίζεται» ὁ λαὸς ὅταν δὲν πνίγει τὸν πόνο του στὶς χορδὲς τοῦ μπουζουκιοῦ, χορεύοντας τσάμικο ἤ καλαματιανό στά πανηγύρια, ξορκίζει τήν μιζέρια ποιητικά καμαρώνοντας γιὰ τὰ νόμπελ της καὶ ζητᾶ μετ’ ἐπιτάσεως τὴν ἐπιστροφὴ τῶν μαρμάρων... Κάπου εἶχα διαβάσει ὅτι στὶς διεθνεῖς ἐκθέσεις βιβλίου, ὅπου κάθε χώρα ἐκθέτει λίγο πολὺ τὴν πνευματική της παραγωγή, τὸ μεγαλύτερο ποσοστὸ λογοτεχνικῶν βιβλίων– γύρω στὸ 90% μπροστὰ ἀπὸ κάθε ἄλλη χώρα – κατεῖχε ἡ Ἑλλάδα …Χαρά ἡ Μελίνα με κάτι τέτοια. Πού πᾶς ρὲ Καραμῆτρο λέω ἐγώ ...Ὁ Μάνος Χατζιδάκις σοφὰ εἶχε πεῖ: «…μιὰ χώρα πού διαθέτει ὑπουργεῖο πολιτισμοῦ δὲν ἔχει πολιτισμό…»
Εὖγε Ζαρατούστρα, ἔβαλες ἐπιτέλους τὰ πράγματα στὴν θέση τους!
ReplyDeleteΔημήτρης Κιτσίκης
Να και μια φορα που θα συμφωνησω με τον Ζαρατουστρα.
ReplyDeleteΠολυ σωστη η διακριση της εξουσιας που καταπιεζει και εκμεταλλευεται απο την ηγεσια που δειχνει στο λαο τον δρομο για τον προορισμο που αυτος επελεξε.
Πιστευω ομως οτι εκτος απο πνευματικη που οντως η απουσια της ειναι εκκωφαντικη, υπαρχει και πολιτικη ηγεσια που ειναι αυτη που δεν επιβαλλει τα δικα της δογματα αλλα οδηγει τον λαο στα δικα του.
Θα μπορουσα να πω οτι σημερα και η πνευματικη, ειναι εξουσια και οχι ηγεσια γιατι προσπαθει ο καθε κομματοκινουμενος να περασει στον λαο πραγματα που δεν θελει.
Εχω ξαναπει οτι σημερα δεν υπαρχουν μεγαλοι ποιητες και λογοτεχνες οπως υπηρχαν στον προηγουμενο αιωνα. Αυτο προφανως δεν εγινε γιατι οι Ελληνες εχασαν την ικανοτητα να γινουν ποιητες αλλα γιατι οι ποιητες εχασαν την ικανοτητα να γινουν Ελληνες. Δεν μιλανε στην καρδια του Ελληνα, γραφουν για τον εαυτο τους και συνηθως αυτος ειναι και ο μονος που τους διαβαζει.
Στο πολιτικο πεδιο, πιστευω οτι μονο με τον ελεγχο του λαου πανω στους κυβερνητες, εξασφαλιζεται η πορεια που εξυπηρετει τα συμφεροντα του και του επιτρεπει να ζει οπως επιθυμει, χωρις ομως να αφηνεται ασυδοτος να καταστραφει απο τα παθη του.
Οι λαοι δεν μπορουν να ζησουν χωρις κρατος. Η μονη επιλογη λοιπον, ειναι αν οι αρχες του κρατους θα ειναι ηγεσια η εξουσια.
Αν θα οδηγουν το λαο εκει που θελει να παει η θα τον υποχρεωνουν να παει εκει που τον διαταζουν.
Θα συμφωνησω και με τον Κωνσταντη στο οτι ο λαος ξερει καλυτερα απο τους αρχοντες.
Εκτος του οτι ειναι σιγουρο οτι ενδιαφερεται για το συμφερον του, πραγμα που δεν ισχυει για αυτους που τον διοικουν, ο λαος ειναι μια παραξηγημενη εννοια και συνηθως αντιμετωπιζεται εκ των αποτελεσματων ως μαζα ηλιθιων.
Ο λαος ομως δεν ειναι μαζα ηλιθιων, αλλα ηλιθια μαζα. Σαν συνολο οι αποφασεις του ειναι τραγικα αποτυχημενες, αλλα αν τον ρωτησεις σωστα ειναι οτι κοντυτερα υπαρχει στο αλανθαστο.
Αν ρωτησεις για την οικονομια ολους, ειναι φυσικο οτι οι ασχετοι που δυσκολευονται να κανουν εστω και πολλαπλασιασμο θα ειναι περισσοτεροι απο τους γνωστες.
Τι αποτελεσμα περιμενεις;
Αν ρωτησεις ομως ολους τους γνωστες οικονομικων θα παρεις απαντηση που κανενας Στουρναρας δεν μπορει να δωσει πιο σωστη.
Αν θελεις να κτισεις δεν ρωτας τους ασχετους αλλα τους οικοδομους και οταν θελεις να φας ψαρια ρωτας τους ψαραδες.
Ολους τους ρωτας ολους σε πραγματα που ολοι γνωριζουν, τοτε παιρνεις σωστες απαντησεις. Αν κατι ειναι δικαιο η αδικο το ξερουν ολοι. Αν κατι ειναι μεγαλο η μικρο επισης. Αν καποιος μιλαει σωστα την γλωσσα, ειναι ολοι καταλληλοι να κρινουν.
Αν ομως θελεις να παρεις απαντηση απο ολους σε πραγματα που λιγοι ξερουν τοτε δεν ειναι ηλιθιος ο λαος αλλα εσυ που τον ρωτας.
Ὁ λαός δὲν εἶναι κύριοι ἔνα πρὀσωπο, άλλά ὁ καθένας μας ὄταν δέν ἔχει κανέναν νὰ τοῦ ἐγγυηθεῖ τὴν ἐπιβίωσή του. Πρὸς ἀποφυγήν παρεξηγήσεων, κε Ζαρατοῦστρα, δὲν κολακεύω τὸν λαό, κι ας ἔχουν εἰπωθεί αύτά γιὰ κολακεῖες άπό ὄλες τὶς πολιτικές παρατάξεις, δανεισμένα βέβαια άπό τὸ volkisch άφήγημα τῆς Γερμανίας. Λαός εἶναι αύτός ποὺ τὸ μόνο ποὺ ἔχει εἶναι τὸ σαρκίο του καὶ αὐτό ἄν. Πνευματική ἠγεσία εἶναι αύτή που βρίσκεται στὴν ἴδια κατάσταση μὲ τὸν λαό, δηλαδή εἶναι καὶ αὐτὴ μόνη της.
ReplyDeleteἘγώ σᾶς προτείνω ὄχι γιὰ νὰ βγάλουμε λάδι τό λαό - ἐξάλλου ἡ ἡγεσία εἶναι ποὺ νομίζει ὄτι κρίνει - νομίζει -
νὰ καταλάβουμε γιατί ὴ Ἐλλάδα δὲν παράγει πνευματική ἠγεσία, ἀπροκατάληπτα, ὄχι ἠθικολογίστικα καὶ γενικόλογα.
Τῶρα γιὰ τὸ δημοτικό τραγοῦδι, ποὺ εναι ´αρρηκτα δεμένο μ.ε τὴν ἰστρορική κατάσταση ποὺ περιέγραψε ὀ Κιτσίκης. Δὲν εναι ὠραίο τὸ τραγούδι μόνο άπό αἰσθητική ´αποψη, ἀλλά κυρίως ὐποδηλώνει μιὰ μορφή ὔπαρξης άνεξάρτητη. Δὲν μᾶς ένδιαφέρει ἀν ὁ λαός ποὺ τὸ τραγουδάει συνάμα συνάζει κεφαλές Ἰσπανῶν, Τούρκων ἤ κομμουνιτοσυμμοριτῶν καὶ τὸ τραγουδάει χορεύοντας γύρω. Μᾶς ένδιαφέρι τὶ καταλαβαίνουμε ἐμεῖς.
ReplyDeleteΣτό "πῶς" ἡ ἀπάντηση εἶναι σχετικά εὔκολη: Τό νερό στό αὐλάκι τό ἔβαλαν ὁ ψυχαρισμός καί ἡ γενηά τοῦ 30
ReplyDeleteἡ ἀπάντηση στό " γιατί" εἶναι δυσκολώτερη... δέν τό ρισκάρω ...οὔτε γενικολογῶ ὅπως στόν ἀόριστο ὁρισμό τοῦ "λαοῦ" πού ἔδωσες
υγ. διασαφηνίστηκε ἐλπίζω έκ μέρους μου ἡ διαφοροποίηση ἡγεσίας - ἐξουσίας ...
Ἐγώ λοιπόν παρατηρῶ ὄτι ὀ λαός μένει μόνος ἐκ τῶν πραγμάτων, γιατί άλλιῶς δεν θάτανε λαός, ἐνῷ ἠ πνευματική ἠγεσία δὲν μένει μόνη της. Καὶ κάνω τὴν ὐπόθεση ὄτι γι`ὰυτό ἀκριβῶς δὲν εκπροσωπεῖ τὸ λαό.
ReplyDeleteΑὐτό δὲν εἶναι ἡ Φραγκοκρατία ;
ReplyDeleteΔὲν εἶναι δηλαδή ἔνα πλαίσιο λειτουργίας ποὺ μοιάζει μὲ μιὰ βασιλική αὐλή ; Ὁ συγγραφέας γράφει γιὰ νὰ διαβαστεῖ άπό τοῦς ὀμοίους του καὶ γράφει αύτά ποὺ θὰ τοὺς άρέσουν. Ὀ κυβερνήτης κυβερνάει γιὰ νὰ τοῦ δώσουνε τὸ Νόμπελ Εἰρήνης. Ἀκόμα καὶ στὸ μυαλό τοῦ συνθέτη ὐπάρχει τὸ χειροκρότημα. Ὄλα γίνονται γιὰ κάποιον σκοπό. Ἀκόμαι καὶ ὀ Θερβάντες ποὺ ἔχασε τὸ χέρι του στὴ Ναυμαχία τῆς Ναυπάκτου ἔγραψε τὸν Δὸν Κιχώτη γιὰ τοὺς ὀμοίους του μορφωμένους ἀστούς τῆς Ἱσπανίας, δὲν τόγραψε γιὰ ὄλο τὸν κόσμο.
ReplyDeleteΠαρατηρῶ λοιπόν ὄτι οὶ ἠγέτες στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἐτερόφωτοι, διότι βασίζουν τὰ γραπτά τους καὶ τὰ λεγόμενά τους σὲ μιὰ προσδοκία κοινωνικῆς άνόδου.Καὶ πράγματι εἶναι ἠγέτες, διότι ἔτσι δείχνουν τὸ δρόμο στοὺς ἄλλους, ποὺ εἶναι αύτός τῆς προσαρμογῆς, τοῦ κονφορμισμοῦ. Καὶ καλλιεργούν τὴν ἐλπίδα ὄτι θὰ βρεθεῖ ἔνας ἠγέτης νὰ τοὺς σώσει ἤ ὄτι θάρθει ἠ Δευτέρα Παρουσία.
ReplyDeleteἘπομένως τὸ σχῆμα λαός-ἠγέσία τοῦ Ζαρατοῦτρα εἶναι ἔνα σχῆμα άμοιβαῖας ἐξαπάτησης ποὺ ὀ μόνος τρόπος γιὰ νὰ σπάσει εἶναι νὰ μὴν γίνονται τὰ πράγματα γιὰ κάποιον σκοπό.
Ἄπό ὅτι κατάλαβα ὁ διαχωρισμός ἡγεσίας - ἐξουσίας πού ἔκανα σέ ἄφησε ἀδιάφορο...σωστό εἶναι τότε νά διαγράψεις τήν μιά λέξη ἀπό τό λεξιλόγιό σου καί νά χρησιμοποιεῖς μονίμως τήν ἄλλη...εἰλικρινά δέν μπορῶ νά σέ παρακολουθήσω ....ἀπό τήν ἄλλη κάνεις ὑποθέσεις κατά τήν γνώμη μου αὐθαίρετες ( ὅπως τότε πού ἔγραψες ὅτι ὁ Ἕλληνας εἶναι μαθημένος νά σκέφτεται κάτι καί μετά νά τό παίρνει πίσω) τώρα λές ὅτι ἄν κάποιος δέν μένει ἐκ τῶν πραγμάτων μόνος του δέν εἶναι λαός...ἐνῷ - ἄν κατάλαβα καλά- ἡ ἡγεσία δέν εἶναι μόνη της ἀλλά ὅσοι τήν ἁπαρτίζουν κάνουν μεταξύ τους ἀλλαξοκωλιές ... δέν βγάζω ἄκρη
Deleteποτέ δέν εἶπα ὅτι ἡ ἡγεσία ἐκπροσωπεῖ τόν λαό...ἄλλο ἐκπροσωπῶ ,ἄλλο ἡγοῦμαι, ἄλλο ἐξουσιάζω...
Τῶρα σᾶς ἀπαντοῦσα !
DeleteΔίνω λοιπόν ἕναν εὐρύτερο όρισμό τοῦ λαοῦ, ποὺ δὲν εἶναι κοινωνιολογικός οὔτε ῤομαντικός οὔτε volkisch oὔτε κὰν πλατωνικός, ὄπου λαός εἶναι οἰ διάφοροι τεχνίτες ἐνῷ ὸ Σωκράτης ποὺ τοῦς ρωτᾷ δὲν εἶναι. Καὶ θεωρῶ λαό ὄλους μας άνεξαιρέτως. Καὶ αύτό δὲν εἶναι Ψυχαρισμός, οὔτε γενιά τοῦ Τριάντα, οὔτε Μεταξάς, οὔτε ΠΑ.ΣΟ.Κ. Διότι ὄλοι αύτοί κάνουν διάκριση μεταξύ λαοῦ καὶ πνευματικῆς ἠγεσίας βγάζοντας τὴν ούρίτσα τους ἀπέξω. Λέω λοιπόν ὄτι ἠ κατάσταση ποὺ περιγράφει ὀ Κιτσίκης στὴ ναυμαχία τῆς Ναυπάκτου εἴναι μιὰ κατάσταση ὄπου έμείς δὲν βρίσκουμε μέρος νὰ σταθοῦμε τόσο στοὺς λεβέντηδες τοῦ ὀθωμανικοῦ στόλου ὄσο καὶ στοὺς Σταυροφόρους Ἰσπανούς. Καὶ δὲν βρίσκουμε μέρος νὰ σταθοῦμε διότι ὀ πόλεμος εΐναι θρησκευτικός, δὲν εἶναι ἠ Άνατολή ἐνάντια στὴ Δύση, άλλά ἡ μιὰ ἀπελπισία άπέναντι στὴν ἄλλη.Ἐπομένως ἔχουνε καὶ οἱ μὲν καὶ οἱ δὲ τὴν ἴδια θρησκεία, καὶ τὸ ὄνομα αύτῆς ἀπελπισία. Καὶ ὁ Ζαρατοῦστρα λέει
ReplyDeleteἩ σημερινὴ Ἑλλάδα διαθέτει τὰ πάντα ἐκτὸς ἀπὸ τὸ θεμελιῶδες. Πνευματικὴ ἡγεσία.
Ἐ, τὶ πνευματική ἠγεσία νὰ ἔχει ; Μπορεῖ ὁ τυφλός νὰ ὀδηγήσει τὸν ἄλλο τυφλό ; Μπορεῖ, στὰ τυφλά. Ἐπομένως ἠ σημερινή Ἑλλάδα δὲν πάσχει ἀπό ´ἔλλειψη πνευματικῆς ἠγεσίας. Πάσχει ἀπό ἠγεσία, πάσχει βαθύτατα άπό τὴν ΥΠΑΡΞΗ πνευματικῆς ἠγεσίας καὶ καθόλου άπό τὴν ἀνυπαρξία της. Ἠ πνευματική ἠγεσία εἶναι άνώνυμη, γι` αύτό καὶ εἶναι πνευματική. Ἐγώ δὲν κάνω τὴ διάκριση ἠγεσίας καὶ έξουσίας, τίς θεωρῶ τὴ μιὰ συνέπεια τῆς ἄλλης. Τὸ πρόβλημα τῆς Ἑλλάδας εἶναι ἠ ἡγεσία. Καὶ έγώ θεωρῶ ἠγεσία καὶ ἐξουσία τὸ ίδιο ἀκριβῶς. Σημαῖνει μαύρη τύφλα.
Καὶ ἠ ἔκφραση κε Ζαρατοῦτρα ὀ Ἕλληνας εἶναι μαθημένος νά σκέφτεται κάτι καί μετά νά τό παίρνει πίσω
ReplyDeleteεἶναι ἡ έφαρμογή αὐτῆς τῆς πνευματικῆς έξουσίας στὸ ψυχολογικό ἐπίπεδο.
μέ τήν ψυχολογία δέν ἀνακατεύομαι, τήν θεωρῶ παρείσακτη σέ κοινωνικοιστορικά ζητήματα...δέν μοῦ εἶπες ὅμως - στό προηγούμενο θέμα πού σέ ρώτησα - αὐτός ὁ αὐτοκαταστροφικός μμηχανισμός πῶς καί δέν ἐκδηλώθηκε μέχρι τό 1821 , ἀλλά μετά;
DeleteΚαλά, ἔχετε δίκιο ὄτι τόχω παρακάνει μὲ τὴν ψυχολογία. Άλλά πριν τὸ 21, ὄπως φαίνεται καὶ άπό τὸ ἄρθρο τοῦ Κιτσίκη, οἰ θεσμοί στὴν Ἐλλάδα εἶναι πολύ πιὸ χῦμα. Ἐπικρατεῖ δηλαδή ἔνα εἶδος δαρβινισμοῦ - δὲν ὺπάρχει διαφορά ψυχολογίας καὶ κοινωνιολογίας, ἀπό κάποια ἄποψη. Ἠ ἐπανάσταση γίνεται γιὰ δύο άντιφατικούς σκοπούς - τὴν προσωπική άπελευθέρωση, καί τὴ δυτικοποίηση ποὺ θάφερνε εὐμάρεια. Μιὰ καὶ σὰς ένδιαφέρει ἠ κοινωνιολογία, ἠ σύνθεση ψυχολογίας καὶ κοινωνιολογίας γίνεται στὸ ἔργο του Νορμπερτ Ἐλίας. Σὲ περιβάλλον πολιτισμένης Δύσεως, λέει ὀ Ἐλίας, μὲ πρότυπο τὴν αὐλική κοινωνία τῶν ευρωπαἰκῶν μοναρχιῶν, ό καλλιεργημένος ἀριστοκράτης καὶ μετά άστός μαθαίνει νὰ συγκρατεῖ τὴ συμπεριφορά του μπροστά στοὺς ἄλλους, ἴνα μὴν έκτεθεῖ.
DeleteΣτὴν ἐπαναστατημένη Ἑλλάδα μιὰ ἔκχυση συναισθήματος παρατηρεῖται λίγο πρίν τὴν έπανάσταση, θὰ ξέρετε ἴσως τὴν περίπτωση τοῦ νεαροῦ φούρναρη ποὺ άναφέρει ο Φωριέλ καὶ ποὺ ὄταν τοῦ διαβάζανε τὸν Θοῦριο τοῦ Ῥῆγα ἔτρεμε σύγκορμος. Ἀπό τὸν πρῶτο χρόνο ὅμως διαμορφώνεται ὀ πυρήνας τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους, ποὺ εἶναι οὐσιαστικά οἰ κοινωνικές σχέσεις τῆς Τουρκοκρατίας μεταφερμένες στὸ εὐρωπαϊκό περιβάλλον.
Στὴν περίπτωση τῆς Ἑλλάδας ἠ αὐτοαναστολή τῆς ἔκφρασης καὶ τῶν παρορμήσεων χωρίζεται σὲ αὐτή τῶν αύτοχθόνων καὶ σὲ αὐτή τῶν έτεροχθόνων - πολιτισμικά έννοῶ. Οἰ έτερόχθονες πολιτισμικά ζοῦν μὲ τό ὄνειρο τῆς Δύσεως καὶ τὸ βουλώνουνε μὲ τὸ ὄνειρο νὰ γίνουνε δυτικοί μπουρζουάδες - σνομπάρουνε δὲ άσυστολα τοὺς αὐτόχθονες.
Οἰ αύτόχθονες πάλι τὸ βουλώνουνε γιὰ δύο λόγους. Πρῶτον, λόγω θρησκεῖας, ποὺ εΐναι ἄμεσα συνυφασμένη μὲ τὴν οἰκογένεια.
Δεὔτερον, μπὰς καὶ τοὺς άκούσει ὀ γέιτόνας, ὀ πατέρας, ή μάνα, τὸ σόι, ὀ χωροφύλακας, τὸ άφεντικό, ὄλο τὸ χωριό και τα λοιπά. Ἐν τέλει ὄλοι τὸ βουλώνουνε. Κάπως ὄμως πρέπει νὰ έκφραστοῦνε.
Αὐτός λοιπόν ποὺ ἐλέγχει τὸν τρόπο τῆς έκφράσεως, έκδότες, καναλάρχες, δημοσιογράφοι, σύστημα παιδεῖας κλπ. καὶ κυρίως σκυλάδικα, μπαρ, καφετέριες εἶναι στὴν Ἐλλάδα ὀ τσίφ .Αὐτός ποὺ κάνει κουμάντο εναι αύτός ποὺ ὀρίζει τὴν ἀτζέντα τῆς παρέας. Δὲν άποκλείεται άκόμη καὶ στὴν Ἐπανάσταση ἔτσι νὰ ἔγινε. Διάφοροι, οι Χιῶτες γιὰ παράδειγμα καὶ οί καθολικοί Συριανοί, δὲν θέλανε νὰ ἐπαναστατήσουνε.
Στὴν Ἑλλάδα ταμποῦ εἶναι ὅλα τὰ βασικά θέματα. Σεξουαλική ζωή, οἰκονομία, θάνατος, ἐξουσία. Καὶ ἔτσι γίνεται ταμποῦ ὁ ἔρωτας, τὸ ὑπέρτατο ἀγαθό.
Πάμε τῶρα νὰ δοῦμε τὶ σημαίνει διάκριση ἐξουσίας καὶ ἡγεσίας ποὺ λέει ὸ Ζαρατοῦστρα. Εἶναι ἀπλό. Ἐξουσία εἶναι ὁ φόβος τοῦ ἄλλου, ἡγεσία εἶναι ἠ ἐλπίδα μας νὰ γίνουμε ἀρχηγοί.
ReplyDeleteὄχι δέν μοῦ ἀρέσει τό βρίσκω γενικόλογο καί ἠθικολογικό...προτιμῶ αὐτό πού ἔγραψα πρίν καί τό ξαναγράφω γιά τελεταία φορά συνοπτικά , ἡ ἡγεσία ἔχει αἴσθηση τοῦ ἱστορικοῦ χρόνου καί χρειάζεται τόν λαό γιά τήν ἀναπαραγωγή της ἄρα δέν τόν ἐξολοθρεύει, ἡ ἐξουσία εἶναι ἀδηφάγα σέ χρόνο παρόντα... τό κλείσαμε ἔτσι;
ReplyDeleteΕεεεεε.. άφοῦ δὲν σᾶς άρέσει, ἔστω. Βασικά, διαφωνῶ, διότι αύτό σημαίνει ὄτι ἠ ἠγεσία ἄμα γουστάρει ἀλλάζει λαό. Στὴν πραγματικότητα δὲν εἶναι ἔτσι. Ἠ ἠγεσία βεβαίως ἔχει διακεκυρηγμένο σκοπό τὴν άναπαραγωγή της άλλά διαφωνῶ στὴν ωφελιμιστική τελεολογία, ὄχι άπό ήθική άλλά γνωσιολογική σκοπιά.
ReplyDeleteΔὲν πιστεύω ὄτι ἠ ἠγεσία ἔχει ποτέ συναίσθηση τοῦ ἰστορικοῦ χρόνου. Κατασκευάζει ἠ ἴδια τὸν ἰστορικό χρόνο γιὰ νὰ ὑπηρετήσει τὸ μεταφυσικό της ὄραμα. Ἔχει ἀνάγκη νὰ πιστέψει ή ἴδια ὄτι εἶναι ἠγεσία καὶ ὄχι ἐξουσία καὶ ποτέ δὲν τὰ καταφέρνει.Τὸ ὄτι στὴν Εύρώπη φτιάχνει πέντε πράματα ἀντί νὰ τὰ ρημάζει ὄλα ὄπως στὸ Ἑλλαδιστάν, δὲν άλλάζει καὶ πολλά, ὁ σκοπός της καὶ στὶς δύο περιπτώσεις εἶναι φαραωνικός, ὁ λαός ἔρχεται καὶ κολλάει ἀπελπισμένος γιὰ ἔνα πιάτο φαΐ. Ἡ ἐξουσία εἶναι ἔνας Πῦργος τῆς Βαβέλ. Ὁ ξετσίπωτος Ἕλληνας άδηφάγος καὶ ὸ ἐκλεπτυσμένος μπουρζουά ἀνεβαίνουν τὴν ἴδια κλίμακα.
1) Ναυμαχία-ἱστορία-ἡγεσία. Σύμφωνα μὲ τὴν καθημερινή μας ἐμπειρία καὶ διανοητές ὄπως ὀ Τολστόη, οὐδέποτε γίνεται διαβίβαση ἐντολῶν. Ὁ βασιλιάς τῆς Ἱσπανίας καὶ ὀ Σουλτάνος εἶναι ἀνίκανοι νὰ διατάξουν ἔναν ὑπηρέτη ἤ εὐνοῦχο. Οἱ μὲν καὶ οἱ δὲ λένε ὄτι πολεμᾶνε γιὰ τὴν πίστη τους καὶ τὸ βασιλιά τους ὁ καθένας ἀλλά αὐτὸ εἶναι μυθολογική ἐξήγηση ποὺ ἀναπαράγεται ἀπό τοὺς ὶστορικούς καὶ τὸ Χόλυγουντ. Ἐρώτηση - πῶς ἔγινε ἡ ναυμαχία ;
ReplyDelete2) Ἕλληνες. Ἔχουν ἐπίγνωση οὶ ἑλληνόφωνοι ποὺ πολεμᾶνε καὶ στὰ δύο πληρώματα ὅτι ἔχουν κάτι κοινό μεταξύ τους ;
3) Τὸ πνεῦμα τοῦ τραγουδιοῦ τῆς Πάργας ποὺ περιγράφει τὴ ναυμαχία ἕχει κάποια ἀπάντηση γιὰ τὰ ἀνωτέρω ;
4) Ἐάν ἡ ἡγεσία δὲν εἶναι μεταβίβαση ἐντολῶν, τότε τί εἶναι ; Λεξικογραφικά, ἠ λέξη ἐξουσία σημαίνει περισσότερο ἀπαγόρευση, καὶ ἡ λέξη ἡγεσία περισσότερο ὄτι ὀ ἠγέτης πάει μπροστά καὶ οἰ ἄλλοι ἀκολουθοῦν. Στὸ ὄνομα τοῦ βασιλιά ὸ κάθε καπετάνιος ἀσκεῖ ἐξουσία πάνω στὴ γαλέρα ἀπαγορεύοντας στοὺς κωπηλάτες νὰ ἀφήσουν τὸ κουπί, καὶ ὸ Τοῦρκος ναύαρχος ἠγεῖται γιατί συμμετέχει στὸν κίνδυνο. Ὑπάρχει διαφορά ἀναμεσα στὰ δύο ;
5) Ἐμεῖς ποὺ τὰ διαβάζουμε αύτά, συμμετέχουμε σὲν μιὰ ἰστορική κίνηση ποὺ εἶναι ἠ ἴδια ἀκριβῶς μὲ αὐτή ποὺ κινεῖ τούς κωπηλάτες ; Ἀν ναὶ, εἶναι ἠ ἴδια μὲ αὐτή ποὺ ἔφτιαξε τὸ τραγοῦδι ;
6) Ἐάν εἶναι ἡ ἴδια κίνηση, τότε πῶς διάολο γίνεται να τσουγγρίζουνε δύο φουσάτα ποὺ συμμετέχουνε στὴν ἴδια κίνηση ;
Ηγετης στο κοπαδι των προβατων ειναι το κριαρι που τα οδηγει εκει που εχουν αναγκη να πανε.
ReplyDeleteΕξουσια ειναι ο βοσκος που τα προσεχει, τα αρμεγει, τα κουρευει και τα παει στο χασαπη για τις δικες του αναγκες.
Τα ανθρωπινα κοπαδια ειναι τα πιο επικερδη για τους βοσκους τους γι αυτο και οι εξουσιαστες ειναι απειρως πλουσιωτεροι απο τους κτηνοτροφους, κοπιαζοντας ελαχιστα.
Πνευματικη παραγωγη δεν μπορει να παραξει η πνευματικη εξουσια γιατι αυτη κατατεινει στην κακια και οχι στην αρετη.
Η δικαιοσυνη, η ανδρεια και η σωφροσυνη δεν ειναι επιθυμητοι στοχοι για αυτον που θελει να φτιαξει δουλους.
Οι ανθρωποι αν και δεν την ακολουθουν συνηθως, ενστικτωδως περισσοτερο καταλαβαινουν οτι η σωτηρια τους βρισκεται στην αρετη.
Οσο λοιπον προβαλονται ως πνευματικα δημιουργηματα αυτα που δεν σπρωχνουν τον κοσμο προς το ωραιο και το αγαθο οι μονοι που θα τα εκτιμουν ειναι οι αυλοκολακες της εξουσιας που διατασσονται να μενουν εκστασιασμενοι μπροστα στην Γκουερνικα.
Οσο δημιουργουν θεατρικα με τον Χριστο τρανσεξουαλ και τον Διακο κερατα σουβλατζη θα τα βλεπουν μονοι τους γιατι ο κοσμος καταλαβαινει οτι το οποιο μηνυμα εχει (αν εχει) το εργο δεν μπορει να καλυψει την υβρη και την αναιδεια της υποθεσης που εξαχριωνει τους θεατες.
Ετσι για τον λαο απομενει η πορνογραφια και το κουτσομπολιο το οποιο συγκινει τα πιο ταπεινα του ενστικτα.
Τοσο οι πνευματικοι οσο και οι πολιτικοι ηγετες που θα προσπαθησουν να οδηγησουν στην αρετη τον λαο, ειναι τοσο μισητοι στην εξουσια οσο τα κριαρια που κουτουλανε τον βοσκο.
Ο Ελληνικος πολιτισμος και κατ επεκταση και ο συγχρονος δυτικος, βασιστηκε στην απελευθερωση των ανθρωπων απο την εξουσια και την αναζητηση της αρετης.
Δυστυχως φαινεται οτι η εξουσια επανερχεται και η αρετη αντικαθισταται απο την "πολιτικη ορθοτητα" ενω οι ηδη εξαχριωμενοι λαοι τρεχουν ασθμαινωντας να προσκυνησουν και να φιλησουν το ποδαρι του καινουργιου "πολυχρονεμενου" αφεντη, κυνηγωντας το δεκαευρω που εχει τοποθετηθει σαν δολωμα στην φακα.
ΟΥΚ ΑΡΑ ΟΥΔ Ο ΠΛΟΥΤΗΣΑΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΟΣ ΑΠΑΛΑΤΤΕΤΑΙ, ΑΛΛ Ο ΣΩΦΡΟΝΗΣΑΣ.
Δεν απαλασσεται ομως απο την αθλιοτητα ο πλουτησας αλλα ο σωφρωνησας λεει στον Αλκιβιαδη ο Σωκρατης.
ΟΥΚ ΕΚ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΑΡΕΤΗ ΓΙΓΝΕΤΑΙ, ΑΛΛ ΕΞ ΑΡΕΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΓΑΘΑ ΤΟΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ
Γιατι δεν γινεται η αρετη απο τα χρηματα αλλα απο την αρετη τα χρηματα και τ αλλα αγαθα και ιδιωτικα και δημοσια στους ανθρωπους.
Kύριε Γιάγκο μὲ βρίσκετε ἐμένα προσωπικά σύμφωνο σὲ ὄλα άνεξαιρέτως. Καὶ τῶρα μπορῶ έπιτέλους νὰ διασφηνίσω αὐτά τὰ ἀνατολίτικα ποὺ προσπαθῶ νὰ πῶ τόσον καιρό.
ReplyDeleteἈς ποῦμε πῶς εἴμαστε το κοπάδι. Ὸ βοσκός μας, εἶτε βασιλιάς τῆς Ίσπανίας, εἴτε Σουλτάνος μὰς πάει γιὰ σφάξιμο. Ἡ μιά λύση εἶναι νὰ πᾶ νὰ σφαχτοῦμε καὶ ὄποιος γλυτώσει νὰ βγάλει τραγοῦδι, άποδεχόμενος τὸ γεγονός, πράγμα ποὺ εΐναι φαντάζομαι αὐτό άκριβῶς ποὺ σιχαίνεται ὁ Ζαρατοῦστρα στὸν λαϊκό πολιτισμό καὶ άκόμα περισότερο στὴν προπαγάνδα ὑπέρ αὐτοῦ, δήθεν, μὲ λόγους δεκάρικους. Καὶ ἔχει δίκιο βέβαια ὁ Ζαρατοῦστρα ποὺ τάφε ἔφη.
Μιὰ λύση θὰ ἤτανε το κριάρι, ὀ ἀρχηγός μας, νὰ πάει να κουτουλήσει τὸν βοσκό καὶ τὰ τσιράκια του καὶ νὰ τούς στείλει κατὰ διαόλου. Στὴν εἰκόνα ποὺ ἔδωσε ὀ κος Κιτσίκης, ὁ Σουλτάνος θὰ μποροῦσε ἐν τέλει νὰ εἶναι κριάρι καὶ ὁ βασιλιάς τῆς Ἱσπανίας βοσκός.
Ἀν ὄμως δεχτοῦμε αύτά ποὺ λέει ὁ Τολστόη, τὸ κριάρι ποὺ πάει μπροστά ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ὄτι ὀδηγεῖ τὸ κοπάδι. Στὴν πραγματικότητα τὸ κοπάδι πάει ΟΛΟ ΜΑΖΙ ΚΑΙ.....ΠΡΟΣΟΧΗ.
Πάει ΜΑΖΙ ΜΕ ΜΑΣ ποὺ τὸ παρατηροῦμε. Κβαντομηχανική ~ ὁ παρατηρητής καὶ τὸ παρατηρούμενο εἶναι ἡ ἴδια κίνηση.
Μά τί εἶναι αὐτό πάλι... ἐνῷ τό πᾶς καλά, δηλαδή ἀρχίζω καί σέ παρακολουθῶ μιά χαρά - πετᾶς στίς 2 τελευταῖες γραμμές τήν κβαντομηχανική ... τελείως ἄσχετο...ἀσε πού ἄλλα λέει ἡ κβαντομηχανική...
Deleteπαρεμπιπτόντως δέν σιχαίνομαι τήν ἀποδοχή ἤ μή τῆς σφαγῆς ἀπό τόν λαϊκό καλλιτέχνη...ὁ λαϊκός καλλιτέχνης μιά χαρά κάνει τήν δουλειά του, ἀλλά τήν ἐξύψωσή του σέ τοτέμ ἔχεις δίκιο πράγματι τήν σιχαίνομαι...ὄχι μόνο γιατί παγιδεύει ἀλλά κρύβει καί ὑστεροβουλία...
Ἁχ βρὲ Ζαρατοῦστρα μου εἶστε κακούλης ἀλλά καλά κάνετε. Πέταξα τὴν κβαντομηχανική σὰν γνωστό στοὺς ἄσχετους σὰν καὶ μένα παράδειγμα ἐπιστημονικῆς άναζήτησης κατὰ τὸ ὀποίο ἠ σκέψη πέφτει πάνω στὴ σχέση ὑποκειμένου καὶ ἀντικειμένου. Τὶ σχέση ἔχει αὐτό μὲ τὴν ἱστορία ; Ἔχει άμεσότατη διότι ἱστορικά ἡ ἱστορία ἐμφανίζεται ὡς διακριτὴ άπὸ τὸν μῦθο (=αύτό ποὺ λέει ὁ κόσμος) μὲ τὸν Ἡρόδοτο καὶ κυρίως τὸν Θουκυδίδη ἀκριβῶς ἐκεί ὄπου ἐμφανίζεται ἡ καθαρή, ὑποτίθεται, διάκριση ὑποκειμένου καὶ ἀντικειμένου τὴν ὁποία καταγγέλλει ὁ Παρμενίδης.
DeleteΔηλαδή τὸ ἐπιστημονικό πνεῦμα δὲν εἶναι ἐπιστημονικά, πολιτικά καὶ θρησκευτικά οὐδετερο, ἀλλά άντιστοιχεῖ σὲ μιὰ κοσμοθεώρηση, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ὁ κόσμος εἷναι ἁθάνατος, λειτουργεῖ μὲ τοὺς δικούς του νόμους, ἀλλά ἑμάς θὰ μὰς φάει ἡ μαρμάγκα. Ἀν τὸ καλοσκεφτεῖτε, αὑτή ἡ θεώρηση εἷναι ἡ ἵδια άκριβῶς μὲ τὴν ὁμηρική - ἐμεῖς θὰ γίνουμε σκιές στὸν Ἄδη ἐνῶ οὶ θεοί πάνω στὰ σύννεφα θὰ γλεντοκοπᾶνε αἰωνίως....
Βλ. το παρακάτω σχόλιό μου.
Ειναι κατανοητά αὐτά ; Μὲ τὰ πολλά, λέω,
ἡ ἐξουσία στὴν πνευματικὴ της μορφή βασίζεται στὴν ὑποτιθέμενη ἀντικειμενικότητα τοῦ κόσμου καὶ τὴ δική μας θνητότητα. Λέει ὁ διευθυντής τοῦ Σοῦπερ Μάρκετ ἡ ώραῖα Ἑλλάςστὸν ὑπάλληλο ποὺ τούχει κόψει τὸ μισθό- Τί μὲ νοιάζει ἅν ψοφήσεις ; Τὸ Σούπερ Μάρκετ θὰ ζήσει καὶ μετά ἀπό σένα.
DeleteΤὸ ἑρώτημά μου γιὰ τὸ τραγούδι εἶναι ἅν εἶναι μὲ τὴ μεριά τοῦ διευθυντή.
Ἄλλο παράδειγμα εἶναι ὁ Ἀγαμέμνων, ὀ Θερσίτης καὶ ὀ Όδυσσέας στὴν Ἰλιάδα. Ὀ Ἀγαμέμνων εἶναι ἠ ἐγκόσμια ἑξουσία, ὁ Ὀδυσσέας ἡ πνευματική ἡγεσία. Ἡ ἐπαναστατική μάζα τοῦ κοινωνιολόγου Λεμπέση πάει νὰ γίνει ἐπαναστατική. Ὁ Θερσίτης άμφισβητεῖ τὴν καθεστηκυἴα τάξη καὶ ἐδραζόμενος στὸ ressentiment, στὸν φθόνο, λέει στὴ μάζα, άς ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὸν φθόνο καθαιρῶντας τοὺς ἀρχηγούς. Ἡ ἄθλια μάζα μένει πίσω καὶ βλέπει τὸν Ὀδυσσέα νὰ ξυλοφορτώνει τὸν Θερσίτη χειροκροτώντας.Ποιό ἤταν τὸ λάθος τοῦ Θερσίτη ;
ReplyDeleteΠαρεμπιπτόντως, προσέξτε τὸ ἐξής - καὶ oὶ Ὶσπανοί καὶ οἱ Ἀχαιοί καὶ οἰ Σταυροφόροι καὶ οἱ ΝΑΤΟϊκοί ὅλοι εἶναι κατακτητές ποὺ πάνε ἀπό δυσμάς πρὸς άνατολάς. Ὀ Θερσίτης λέει νὰ γυρίσουνε ἀπό ἀνατολάς πρὸς δυσμάς.
Χαριτολογῶντας, λοιπόν, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὂτι ἀνατολίτικη σκέψη εἶναι νὰ ἔχεις πίσω σου τὴν ἀνατολή, καὶ δυτική, φράγκικη σκέψη, νά πᾷς κόντρα στὸν ἤλιο. Ἴσως τὸ λάθος τοῦ Θερσίτη ήταν ὄτι ζήτησε ἀλλαγή πορεῖας καὶ περιμένοντας τὴ γνώμη τῶν ἄλλων, τὸν διαλέξανε πρῶτο γιὰ σφάξιμο, άφοῦ είχε ξεχωρίσει ἀπό τὸ κοπάδι χωρίς νὰ ἔχει φύγει ἀπὸ τὸ κοπάδι.
ReplyDeleteΓιὰ νὰ τὸ πῶ ἀλλιῶς, τὴ σύγκρουση Ἁνατολῆς κὰι Δύσης μποροῦμε νὰ τὴ δοῦμε σὰν θρησκευτικό πόλεμο. Ποιὲς εἶναι οἱ θρησκεῖες ποὺ παλεύουνε ; Μποροῦμε νὰ ἀντιστοιχίσουμε τὴ Δύση στὸν πολυθεϊσμό, ποὺ εἶναι παρακλάδι τοῦ ἀνιμισμοῦ. Σύμφωνα μὲ τὸν ἀνισμισμό, ὑπάρχουν πολλά πνεύματα, πολλές ἐνσαρκώσεις.Ὅ, τι καὶ ἂν κάνω ἐγῶ, δὲν πᾷ νᾷναι πλιάτσικο, δὲν πᾷ νάναι φόνος, εἶμαι ἔνα πνεῦμα κι ἁφοῦ εἶμαι πνεῦμα, θὰ κάνω αὐτό ποὺ μοῦ λέει τὸ πνεῦμα. Ἑπειδή ἐγώ εἰλικρινά δὲν καταλαβαίνω τὸ πνεῦμα τῆς Δύσεως, περιμένω διαφωτίσεις. Δηλαδή δὲν καταλαβαίνω πῶς λειτουργεῖ ἡ ἁγέλη πᾶμε βοὺρ κατὰ Δυσμάς καὶ Ἁνατολάς νὰ σφάξουμε, νὰ κακουργήσουμε καὶ νὰ φάμε.
ReplyDeleteὙποθέτω ὅτι τόσο στὴν ἱσπανική βερσιόν ὅσο καὶ στὴν ὁμηρική, τῶν Ἁχαιῶν, ὑπάρχει ἔνα σύστημα ἐξουσίας σύμφωνα μὲ τὸ ὁποίο ὁ στρατιώτης Θερβάντες εἶναι μὲν διακριτός τοῦ βασιλέα τῆς Ἱσπανίας (καὶ ἑπομένως ὑποκείμενος σὲ τιμωρία) ἀλλά μετέχει ταυτόχρονα τῆς ἀγέλης καὶ παίρνει τὸ μερδικό του. Ποιὸς εἶναι πάνω άπό τόν ἁρχηγό τῆς άγέλης ; Ὁ Ὅμηρος τὸ βουλώνει, σὲ αύτό τὸ θέμα. Πετάει ποῦ καὶ ποῦ τὸ Δία, καὶ πάνω ἀπὸ τὸ Δία καμιά Μοῖρα. Ὁ Ἡσίοδος πετάει κανὰ Χάος καὶ κανάν Κρόνο. Οὶ Σπανιόλοι λένε, δὰ τὴν δόξαν τοῦ βασιλέως μας καὶ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστην τὴν ἀγίαν.
Τὰ βλέπει ὄλα αύτά ή ἀνατολή, καὶ λέει, μὲ τὸν ἁνισμισμό καὶ τὸν πολυθεἰσμό δὲν γίνεται δουλειά. Ἡ άνατολή λοιπόν βγάζει τὸ μονοθεἰσμό. Ὁ μονοθεἰσμός λέει -
Ἁκοῦστε μάγκες, δὲν εἴστε πολλές ἐνσαρκώσεις, εἴστε τσογλάν ἀσκέρ, διότι μόνο Μία ἑπιτυχημένη ἐνσάρκωση ὑπάρχει, τοῦ άπόλυτου ἄρχοντα - ἡ, τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Μωάμεθ. Ὅλοι ἀνεξαιρέτως ἑμείς οἰ ὑπόλοιποι εἴμεθα ἀτελεῖς ἐνσαρκώσεις ὄσο ζοῦμε τῆς Μίας καὶ Μόνης πετυχημένης, τοῦ Μωάμεθ, τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἀσιατικοῦ ἡγεμόνος. Ἑσεῖς εἶστε ἕνα σμάρι μῦγες. Ἑμεῖς ἔχουμε ἕνα ΚΕΝΤΡΟ ποὺ μᾶς καθοδηγεῖ. Ἑσεῖς εἶστε ζῶα.
Ὑπάρχει ὅμως μιὰ ἄλλη θεώρηση, ὁ μονισμός, τοῦ ὁποίου ὁ μονοθεϊσμός εἶναι μπαστάρδεμα. Σύμφωνα μὲ τὸν μονισμό, δὲν ὑπάρχει ἐνσάρκωση. Ὁ μονισμός δὲν μπορεῖ νὰ ἔρθει σὲ σύγκρουση, σὲ θρησκευτικό πόλεμο, ἴσως διότι εἶναι ἡ ἀπλή ἀλήθεια. Δὲν μπορεῖ νὰ μετάσχει σὲ θρησκευτικό πόλεμο διότι δὲν βλέπει ἀντίθετα. Ἐ γιατί νὰ μὴν ποῦμε λοιπόν ὅτι στὰ δύο στρατόπεδα Ἀνατολῆς καὶ Δύσης εἶμαστε μονιστές, βλέπουμε τὴν ἴδια οὐσία, δὲν ἔχουμε κράτος σὰν τῶν ὑπολοιπων καὶ ἡγεμόνα σὰν τῶν ὑπολοίπων διότι δὲν βλέπουμε ἀντίθετα ; Ἀν θέλουνε νὰ μᾶς φορέσουνε τὰ άντίθετα κολλάρο, άς θέλουνε, ἑμάς δὲν μᾶς νοιάζει.
Κατά συνέπεια τὸ νεοελληνικό κράτος δὲν εἶναι σφάλμα, οὔτε failed state, εἶναι ἕνα ἄλλο state, κατάστασις. Ποὺ δὲν βλέπει ἀντίθετα.
Y.Γ. Γιὰ νὰ δώσω ἔνα παράδειγμα τῶν τριῶν θεωρήσεων. Μιὰ συγγραφέας ὄπως ἡ κα Ἄλκη Ζέη ποὺ περιγράφει τὰ ἰστορικά γεγονότα ὑπό τὸ δικό της ἀτομικό πρίσμα, εἶναι ἀνιμιστρια, διότι διαχωρίζει τὸν κόσμο σὲ πολλά ἀντιμαχόμενα πνεύματα. Μιὰ συγγραφέας ὄπως ἡ Πηνελόπη Δέλτα ποὺ ἐπιχειρεῖ νὰ τοποθετήσει τὶς άτομικές ζωὲς ὑπό μιὰ κοσμοθεωρία. ἀς ποῦμε, τὴν ἐθνική, εἶναι μονοθεΐστρια. διότι θωρεῖ τούς ἀνθρώπους ποὺ ἀντιμάχονται ἀτελεῖς έκφάνσεις τῆς ἀλήθειας. Καὶ ἐμείς ποὺ τίς διαβάζουμε εἴμαστε μονιστές.
ReplyDelete