Sep 22, 2013

63 - Κιτσικισμός: Περὶ βίας καὶ πολιτικῆς ἀπεργίας

63 - Κιτσικισμός: Περὶ βίας καὶ πολιτικῆς ἀπεργίας

Οἱ παρακάτω σκέψεις ἑστιάζονται στὸ ἐπίπεδο τῆς πολιτικῆς ἐπιστήμης καὶ δὲν ἔχουν τὴν πρόθεση νὰ ἐνθαρρύνουν τὴν βία.

1 - Ἡ βία εἶναι πανταχοῦ παροῦσα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς πτώσεως ἀπὸ τὸ Παράδεισο, καὶ στὸ ἐσωτερικὸ τῶν κρατῶν καὶ στὸ ἐξωτερικό. Ἡ εἰρήνη δὲν εἶναι οὐτοπία διότι τότε θὰ ἦτο κάποτε πραγματοποιήσιμη. Ὑπάρχει μόνον στὰ νεκροταφεῖα καὶ θὰ ὑπάρξῃ μόνον μετὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία. Οἱ εἰρηνιστὲς εἶναι ἀφελεῖς ἤ ὑποκριτές.

2 -Ἡ πάλη τῶν τάξεων εἶναι μία πραγματικότης ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. Κομμουνιστὲς καὶ φασιστὲς τὸ ἀναγνωρίζουν. Οἱ πρῶτοι τὴν χρησιμοποιοῦν ὡς μηχανὴ τῆς Ἱστορίας, οἱ δεύτεροι πασχίζουν νὰ τὴν μετατρέψουν σὲ συνεργασία τῶν τάξεων.

3 – Τὸ κόμμα τοῦ Λένιν ὑπῆρξε τὸ πρότυπο στρατιωτικῆς ὀργανώσεως γιὰ τὴν κατάληψη τῆς ἐξουσίας. Στὸ περιοδικό μου Ἐνδιάμεση Περιοχὴ (τεῦχος 60, θέρος 2011), εἶχα δημοσιεύσει μία φωτογραφία (μία φωτογραφία ἀξίζει χίλιες λέξεις) στὸ ἄρθρο μου, «Ὁ ῥόλος τοῦ λενινιστικοῦ ΚΚ καὶ τὰ 90 χρόνια τοῦ ΚΚ Κίνας», ποὺ ἔδειχνε «ἄνδρες καὶ γυναῖκες τοῦ ῥωσικοῦ ΚΚ νὰ ἐξασκοῦνται στὰ ὅπλα, προετοιμαζόμενοι νὰ καταλάβουν τὴν ἀρχή, μὲ τὴν μπολσεβικικὴ ἐπανάσταση τοῦ 1917». Καὶ τὸ σχόλιό μου προσέθετε: «Ἡ ἐπάνοδος στὴν κομμουνιστικὴ ὀρθοδοξία τοῦ ΚΚΕ θὰ ἔπρεπε νὰ συμπεριλάβῃ καὶ τὴν ἐξάσκηση στὰ ὅπλα τῶν στελεχῶν του». Στὸ ἴδιο ἄρθρο δημοσιεύω σοβιετικὸ πίνακα ποὺ δείχνει τὴν κατάληψη δημοσίων κτιρίων ἀπὸ ἐνόπλους μπολσεβίκους ἐρυθροφρουρούς  ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἀργότερα οἱ ἐθνικοσοσιαλιστὲς στὴν Γερμανία θὰ ἐμπνευσθοῦν γιὰ νὰ ὀργανώσουν τὰ τάγματα ἐφόδου (ὁμοίως καὶ ἡ Χρυσῇ Αὐγή). Μετὰ τὴν ἀπαγόρευσή τους, τὸν Ἰούλιο τοῦ 1917, οἱ ὁπλισμένοι ἐρυθροφρουροί πέρασαν στὴν παρανομία (ὅπως ἐνδεχομένως ἠμπορεῖ νὰ γίνῃ μὲ τὰ τάγματα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ἐὰν τεθῆ τὸ κόμμα τους ἐκτὸς νόμου) γιὰ νὰ ἐπανεμφανισθοῦν στὴν κατάληψη τῆς ἀρχῆς τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1917 καὶ νὰ καταλήξουν στὴν ἵδρυση τοῦ Κόκκινου Στρατοῦ, τὸν Ἰανουάριο 1918. (Βλέπε SA καὶ SS στὸ Γ΄Ῥάϊχ).

4 - Ὁ φασισμὸς τοῦ μεσοπολέμου ἀντέγραψε τὶς μεθόδους δράσεως καὶ προπαγάνδας του ἀπὸ τὸ λενινιστικὸ κόμμα. Ἡ Χρυσῆ Αὐγή, ὡς γνήσιο ἐθνικοσοσιαλιστὸ κίνημα, συνεχίζει μὲ τὰ τάγματα ἐφόδου, νὰ ἀκολουθῇ τὸ λενινιστικὸ πρότυπο.

5 – Τὸ σημερινὸ ΚΚΕ, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀπὸ τὸ 1991, χάρη στὴν σοφὴ καθοδήγηση τῆς Ἀλέκας Παπαρήγα ἐπανέφερε τὸ ἑλληνικὸ ἐργατικὸ κίνημα τοῦ Νίκου Ζαχαριάδη στὸ λενινιστικὸ πρότυπο, ὡς σιδηρόφρακτο κόμμα, τὸ ἔκαμε μόνον στὰ λόγια, μιλῶντας γιὰ ἀνυπακοή, ῥήξη καὶ ἀνατροπή, ἐνῷ στὴν οὐσία κατέληξε σὲ ἕνα κοινοβουλευτικὸ κόμμα σεβόμενο τὴν ἀστικὴ δημοκρατία, ἀφήνοντας ἔτσι ἐλεύθερο τὸ πεδίο δράσεως στὴν Χρυσῆ Αὐγή, διότι φυσικὰ ὁ Σύριζα δὲν εἶναι λενινιστικὸ κόμμα. Ἡ ἀπογοήτευση πολλῶν κομμουνιστῶν γιὰ τὴν ἀδράνεια αὐτὴ τοὺς ἔσπρωξε πρὸς τὴν Χρυσῆ Αὐγή.

6 -Ἡ ἐξωφρενικὴ θεωρία τῆς σημερινῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως ὅτι μόνον τὸ κράτος δικαιοῦται νὰ ἐξασκῇ βία διότι εἶναι δημοκρατικὰ ἐκλεγμένη καὶ οἱ νόμοι ποὺ ψηφίζονται στὴν Βουλὴ νομιμοποιοῦν τὴν κρατικὴ βία, δύναται νὰ ὑποστηριχθῇ ἐπειδὴ ἡ ἀστικὴ προπαγάνδα ἔχει πείσει τοὺς ψηφοφόρους νὰ ψηφίζουν ἀστικὰ κόμματα, νομιμοποιῶντας μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τὴν κοινοβουλευτικὴ δικτατορία.

7 - Ἡ ἀπεργία ἐγεννήθη στὸν ΙΘ΄αἰῶνα ὡς πολιτικὸ ὅπλο ἀνατροπῆς τοῦ ἀστικοῦ καθεστῶτος. Ἡ ἀπεργία εἶναι έξ ὁρισμοῦ πολιτικὴ καὶ συνεπῶς βίαιη, μὲ χρησιμοποίηση, φερ’εἰπεῖν, καταλήψεων σχολείων καὶ δημοσίων κτιρίων, μὲ στόχο τὴν ἀνατροπὴ τοῦ κατεστημένου.  Δὲν νοεῖται νὰ εἶναι  μόνον μέσον γιὰ καλυτέρευση τοῦ μισθοῦ καὶ τῆς κοινωνικῆς προνοίας ὅπως τὴν κατήντησε ἡ σοσιαλδημοκρατία. Ἡ ἐργατικὴ πρωτομαγιὰ εἶναι ἀγωνιστικὴ πολιτικὴ ἑορτὴ καὶ ὡς τούτη καθιερώθη ἐπισήμως ἀπὸ τὰ κομμουνιστικὰ καὶ τὰ φασιστικὰ καθεστῶτα.

8 – Ἀπὸ τὴν κρατικὴ καὶ τὴν ἐπαναστατικὴ βία, καμμία ἐκ τῶν δύο δύναται νὰ ἱσχυρισθῇ ὅτι εἶναι νόμιμη, διότι πρόκειται περὶ κοινωνικοῦ ἐσωτερικοῦ πολέμου, ὅπως καὶ οἱ διεθνεῖς συρράξεις εἶναι ἐξωτερικοὶ κοινωνικοὶ πόλεμοι. Ἡ κρατικὴ δικτατορία (ὀνομαζομένη κοινοβουλευτικὴ δημοκρατία) ἀντικαθίσταται ἀπὸ τὴν ἐπαναστατικὴ δικτατορία (φασιστικὴ δικτατορία τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ἤ δικτατορία τοῦ προλεταριάτου τοῦ ΚΚΕ).

9 – Μόνον ὁ ἐθνικομπολσεβικισμὸς δύναται νὰ ἑνώσῃ προσωρινὰ τὰ δύο ἐπαναστατικὰ κινήματα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς καὶ τοῦ ΚΚΕ γιὰ νὰ κατεδαφισθῇ ὁ κοινὸς ἐχθρός, δηλαδὴ ἡ κοινοβουλευτικὴ δικτατορία τοῦ ἀστισμοῦ. Φυσικά, μετὰ τὴν ἧττα τοῦ καπιταλισμοῦ ὑπὸ τὰ συντονισμένα κτυπήματα καὶ τῶν δύο, Χρυσῇ Αὐγὴ καὶ ΚΚΕ θὰ ἀναμετρηθοῦν γιὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ ἑνὸς ἐκ τῶν δύο.


            Δημήτρης Κιτσίκης                                 22 Σεπτεμβρίου 2013

3 comments:

  1. Κύριε Κιτσίκη μερικές απορίες και ένα συμπέρασμα:

    - Στην εποχή της τεχνολογίας και του ίντερνετ, μήπως θα έπρεπε να επαναδιευκρινιστεί η "πάλη των τάξεων"? μήπως στο σημερινό κόσμο οι ΗΠΑ έχουν αστικοποιήσει το προλεταριάτο στην Καλιφόρνια και το έχουν γεμίσει με χρήμα (και κεφάλαιο) στο Silicon Valley?
    - Μήπως ο ένοπλος αγώνας των μπολσεβίκων, στη σημερινή εποχή της πληροφορίας που οι επιθέσεις στα κράτη γίνονται μέσω αγορών και η κατάληψή τους μέσω μνημονίων και πολιτισμικά, είναι μία ουτοπία όπως η ειρήνη που αναφέρετε πιο πάνω;
    - Μήπως πλέον όλα τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα είναι απλά πουλημένα και αυτό εξηγεί τα πάντα, και άρα δεν υπάρχει λόγος και ουσία να τα προσεγγίζουμε θεωρητικά-ιδεολογικά;
    - Μήπως και η απεργία χρησιμοποιείται ούτε καν για αυτό που αναφέρετε αλλά για την πληροφορία στον τύπο και την ταλαιπωρία του κόσμου, να προκαλέσει την αηδία του ακόμα περισσότερο για να μην ασχολείται με τα κοινά;

    - Τέλος, δε μπορώ πουθενά να δω την επαναστατικότητα ούτε του ΚΚΕ, ούτε της ΧΑ, και εννοείται ότι πιστεύω ότι αυτά τα κόμματα μπορούν να υπάρξουν μόνο σε μία Ελλάδα που έχει επιστρέψει στο 1945, αφού μορφωτικά εκεί παρέμεινε. Αυτά τα κόμματα αν μοιάζουν κάπου είναι ότι κοροϊδεύουν το μέσο πολίτη, είναι αντιευρωπαικά (όπως οραματίστηκαν την Ευρώπη κάποιοι μεταπολεμικά), προκαλούν την επιστροφή μας στην εποχή των σπηλιών και απλά εκτελούν εντολές, πλέον έχουμε και περιστατικό.
    Θεωρώ λοιπόν ότι αυτά θα μας έχουν φέρει ένα νέο μεσαίωνα, αφού η Ελλάδα ως κράτος δεν υπάρχει όχι μόνο στις "αγορές" για να δανειστεί, αλλά σε καμία αγορά γενικότερα και φταίνε και τα αστικά και να μη αστικά κόμματα στη γενικευμένη αστική και μη βλακεία που έχει επικρατήσει τελικά. Και δεν πρόκειται και να καταφέρουν και τίποτα καλύτερο, αφού μόνο με παιδεία αλλάζει, όπως θα ξέρετε καλύτερα σίγουρα από μένα.

    ReplyDelete
  2. Πολλὰ τὰ ἐρωτήματα ποὺ ἀπαντῶνται μὲ πολὺ διάβασμα. Ἡ πτώση τῆς ΕΣΣΔ ἀπὸ τὴν μία καὶ ἡ νέα τρομακτικὴ δημοσιονομικὴ καὶ οἰκονομικὴ κρίση ἀπὸ τὸ 2008, ἀπέδειξαν μὲ έντυπωσιακὸ τρόπο τὴν ὀρθότητα δύο θεωριῶν τοῦ Μάρξ ποὺ εἶχαν ἀμφισβητηθῆ στὴν Δύση στὴν διάρκεια τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου ἐπειδὴ ὁ καπιταλισμὸς εἶχε τρομοκρατηθῆ ἀπὸ τὶς ἐπιτυχίες τοῦ κομμουνισμοῦ ποὺ εἶναι τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο τοῦ καπιταλισμοῦ. Αὐτὸς ὁ φόβος ἔσπρωχνε τὶς προηγμένες καπιταλιστικὲς κοινωνίες, πρῶτον νὰ εἶναι ἰδιαιτέρως προσεκτικὲς γιὰ νὰ μὴν ἐπανηληφθῇ οἰκονομικὴ κρίση τύπου 1929, ποὺ σὲ ἕναν κόσμο θριαμβέβοντος σοσιαλιστικοῦ στρατοπέδου θὰ ἐσήμαινε ἐκείνη τὴν φορά, βέβαιο θάνατο γιὰ τὸν καπιταλισμό, καὶ δεύτερον νὰ παραχωροῦν γενναῖα ψίχουλα τῶν κερδῶν τους γιὰ κατευνασμὸ τῶν λαϊκῶν στρωμάτων ὥστε νὰ μὴν ἐπωφεληθῇ ἡ ΕΣΣΔ ἀπὸ τὴν ἐξαθλίωση (pauperisation), δηλαδὴ τὴν συνεχῆ κατρακύλα τῆς μεσαίας τάξεως στὶς τάξεις τοῦ προλεταριάτου. Μετὰ τὸ 1989, καὶ τὶς ἀστεῖες θριαμβολογίες τοῦ Φουκουγιάμα γιὰ τέλος τῆς Ἱστορίας, δηλαδὴ τὴν τελικὴ νίκη τοῦ καπιταλισμοῦ, σὲ ἐλάχιστα χρόνια εὑρέθη, κατὰ τὴν ὁμολογία τῆς ἰδίας τῆς ἀμερικανικῆς κοινωνίας, νὰ διευρύνεται ἰλιγγιωδῶς τὸ χάσμα μεταξὺ τοῦ 99% τοῦ πληθυσμοῦ τῶν πλέον ἀνεπτυγμένων χωρῶν τῆς Δύσεως ποὺ ἔχει πέσει στὸν βάραθρο τῆς pauperisation καὶ τοῦ 1%, ὁ πλοῦτος τοῦ ὁποίου ἔχει φθάσει σὲ δυσθεώρατα ὕψη. Δὲν ὑπάρχει καλύτερο παράδειγμα αὐτοῦ, ἀπὸ τὴν τελεία καταστροφὴ τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Σὲ τελικὴ ἀνάλυση ὅμως ἡ αἰφνιδία ἐξαφάνιση τοῦ ταξικοῦ ἀντιπάλου διεθνῶς ἀπεδείχθη μεγαλύτερη καταστροφὴ γιὰ τὸν καπιταλισμὸ ἀπὸ τὴν ἀντιπαλότητα τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου.
    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  3. Προτοῦ σχολιάσω τίς 9 θέσεις θέλω νά διευκρινίσω τό ἑξῆς. Δὲν μπορῶ νὰ δῶ σὲ καμιὰ περίπτωση αὐτές τίς θέσεις νὰ ἐφαρμόζονται στὴν ἑλληνικὴ πολιτικὴ πραγματικότητα. Οἱ τάξεις εἶναι συνυφασμένες μὲ τήν φύση καί τό στάδιο παραγωγῆς στὸ ὁποῖο βρίσκεται κάθε χώρα. Συνεπῶς στὴν Ἑλλάδα δὲν ὑπάρχει σαφής ταξικὸς διαχωρισμός, ἀπεναντίας ὑπάρχει πολτός. Πέραν τοῦ πολτοῦ, ἡ ἀστική « τάξη» καί τά κόμματά της ἀποτελοῦν ἕνα σύνολο παρασίτων. Τὸ ΚΚΕ εἶναι ἕνα ἀπομεινάρι πού ἐκπροσωπεῖ μιὰ ἐργατικὴ τάξη ἀνύπαρκτη, ἡ δὲ Χρυσῆ Αὐγὴ μία συμμορία λοῦμπεν καί μπράβων τῆς νύχτας, πού παράλληλα κάνει ἐμπορικὲς συναλλαγὲς – τίς βαφτίζει πολιτική - πουλῶντας ἐθνικοφροσύνη καὶ προστασία. Παρεμπιπτόντως παίζει καὶ τὰ παιχνίδια τοῦ ἐφοπλιστικοῦ κεφαλαίου ( ψηφοφορίες ὑπέρ ἐφοπλιστῶν στή Βουλή, τραμπούκικες ἐπιθέσεις κατά τοῦ ΠΑΜΕ στό Πέραμα – πού εἶχαν προαναγγελθεῖ).

    Οἱ ὅποιες ἐπαναστατικὲς ἰδεολογίες γιὰ νὰ ἐφαρμοσθοῦν χρειάζονται τὶς μάζες. Στὴν Ἑλλάδα δὲν ὑπάρχουν μάζες ἀλλὰ ἕνας ἀδρανής κοινωνικά ὄχλος πού ἀναδεύεται…Ὅποιος θέλει να πραγματοποιήσῃ ἐδῶ ἐπανάσταση πρέπει νά συμπεριλάβῃ στον σχεδιασμό του τήν κατάργηση τῆς ἐθνικῆς ἰδεολογίας…

    Πᾶμε τώρα στά 9 σημεῖα

    1. Συμφωνῶ ὑπὸ ὅρους. Ἡ βία δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἀπὸ μόνη της, χωρὶς τὴν εἰρήνη. Και ἀντιστρόφως. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο πού δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξη ἡ ἡμέρα χωρὶς τὴν νύχτα, τὸ φῶς χωρὶς τὸ σκοτάδι. Δέν μπορεῖ νά νοηθῇ, οὔτε νά γίνῃ ἀντιληπτό τό κρύο χωρίς τήν ζέστη. Συνεπῶς καὶ οἱ εἰρηνιστὲς ( προπαγανδιστὲς τῆς εἰρήνης), ἀλλὰ καὶ οἱ φασιστὲς ( προπαγανδιστὲς τῆς βίας ὡς φαρμάκου διά πᾶσαν νόσον) ἀποτελοῦν οἱ μέν κατοπτρικά εἴδωλα τῶν δέ καί εἶναι ἀμφότεροι ἀφελεῖς ἢ ὑποκριτές.
    2. Νομίζω καί οἱ φιλελεύθεροι τό γνωρίζουν, ἀσχέτως ἄν δέν τό ὁμολογοῦν. Ἡ πάλη τῶν τάξεων, σὰν μία ἀπὸ τὶς ἀτμομηχανὲς τῆς ἱστορίας – γιὰ μένα δὲν εἶναι ἡ μοναδικὴ ἀτμομηχανὴ ἀφοῦ δὲν ἀντιμετωπίζω τὸν μαρξισμὸ σὰν μονοδιάστατη οἰκονομικὴ θεωρία - δὲν μπορεῖ νὰ καταργηθεῖ. Ἄρα οἱ φασιστὲς - ἀνεξάρτητα ἄν ἡ κατάργηση τῆς ταξικῆς πάλης εἶναι στόχος ἤ μέσον για αὐτούς - εἶναι ἀφελεῖς ἢ ὑποκριτές.
    3.4. Πέραν τοῦ στρατιωτικοῦ μηχανισμοῦ ὑποθέτω ὅτι παίζει καθοριστικό ρόλο κατά πόσον ἡ ἐπιλογή καί ἡ ἀποτελεσματικότης τῶν πληγμάτων εἶναι κατά τοῦ καθεστῶτος ( περίπτωση Λένιν ), ἤ ἔχουμε πλήγματα ἐντυπωσιασμοῦ ἄρα τελείως ἀνώδυνα καί εὐνοϊκά γιά τό σύστημα ὅπως δολοφονίες ξεμοναχιασμένων μεταναστῶν ἤ πολιτικά ἀντιφρονούντων ἁπλῶν ἀνθρώπων, πάγκοι λαϊκῆς ( περίπτωση Χρυσῆς Αὐγῆς)
    5. Προσωπικά δέν γνωρίζω οὔτε ἕναν κομμουνιστή πού νά πῆγε στήν Χρυσῆ Αὐγή.
    6. Συμφωνῶ
    7. Συμφωνῶ
    8. Συμφωνῶ
    9. Διαφωνῶ. Καί ὡς πρός τήν διαδικασία ἀλλά καί ὡς πρός τό τέλος. Δέν καταλαβαίνω ἀπό ποῦ προκύπτουν αὐτά τά συμπεράσματα. Στά αὐτιά μου ἀκούγονται σάν μιά ἄλλη πρόβλεψη πού ἀκολουθεῖ τήν γραμμική ἐκδοχή τῆς ἱστορίας. Πόσο διαφορετική δηλαδή εἶναι ἡ θέση Φουκουγιάμα; Ἐπειδή διαφέρει στό διαγραφόμενο τέλος; Θεωρῶ ὅτι ἡ ἱστορία ὅπως και ἡ ζωή εἶναι ἀπρόβλεπτη.

    ReplyDelete