59 - Περὶ Πανελλήνων τοῦ Μυστρᾶ

59 - Περὶ Πανελλήνων τοῦ Μυστρᾶ

Πολὺς λόγος ἔγινε τοὺς τελευταίους μῆνες γιὰ ὕπαρξη Πανελλήνων τοῦ Μυστρᾶ, στοχεύοντας τὴν ἰδική μου σχέση μὲ τὴν ἱστορικὴ καστροπολιτεία ὡς κάτοικος τοῦ Μυστρᾶ. Ὑπενθυμίζω ὅτι τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1996 εἶχα ἱδρύσει μὲ μερικοὺς συνεργάτες μου, τὸ τριμηνιαῖο περιοδικό, μὲ τίτλο Ἐνδιάμεση Περιοχή, καὶ ὑπότιτλο «Ὄργανο τοῦ Συλλόγου Μυστρᾶς». Ὅσοι παρηκολούθησαν τὸ περιοδικὸ ἀπὸ τὸ 1996 μέχρι τὸ 2013 εἶχαν ἀντιληφθῆ ὅτι ὀπίσω ἀπὸ τὴν κίνηση αὐτὴ ὑπῆρχε ἕνα θυσιαστικὸ δόσιμο στὸ ὅραμα τοῦ θεοπνεύστου ἑλληνισμοῦ, ἑνὸς ἀπολύτου ἑλληνοκεντρισμοῦ ποὺ συνωψίζετο στὴν συμπαντικότητα τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας ( τὰ ἄστρα, τὴν νύχτα ψιθυρίζουν σὲ γλῶσσα ἑλληνική), στὴν μελλοντικὴ ὀνομασία τοῦ πλανήτου μας σὲ πλανήτη Ἑλλάς, στὴν ἑρμηνεία τῆς πρώτης φράσεως τοῦ κατὰ Ἰωάννου εὐαγγελίου, νὰ σημαίνῃ «ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ [Ἑλληνικὸς] Λόγος...καὶ Θεὸς ἦν ὁ [Ἑλληνικὸς] Λόγος». Πέραν τοῦ ἐθνικισμοῦ τῶν συνόρων ὁ ἑλληνοκεντρισμὸς ἐστόχευε στὴν μετατροπὴ τῆς Ἀνθρωπότητος σὲ ἑλληνικὸ αἰώνιο γίγνεσθαι.

Φυσικὰ τὸ ὅραμα ἦταν ῥεαλιστικὸ ἀκριβῶς ἐπειδὴ ἦταν ἀπόλυτα οὐτοπικό καὶ σήμερα εὑρισκόμεθα στὰ πρόθυρα πραγματώσεως τοῦ ὁράματος: Τὴν μετατροπὴ τοῦ κρατιδίου σὲ Ἁγίους Τόπους τοῦ Ἑλληνισμοῦ, συνθέτοντας τὸν λόφο τῆς Ἀθηνᾶς τῆς Ἀκροπόλεως μὲ τὸ βουνὸ τῆς Παναγίας τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Στὴν τακτικὴ πραγματώσεως τοῦ ὁράματος ἐκαλέσαμε τὸν πρόεδρο Πούτιν στὸν Μυστρᾶ τοῦ Δήμου Σπάρτης καὶ τὸν περασμένο Ἰούλιο ἐπεσκέφθη μὲ τὸν σκοπό αὐτό, κατόπιν προσκλήσεώς μας, ὁ πληρεξούσιος ὑπουργὸς τῆς Ῥωσικῆς πρεσβείας τῶν Ἀθηνῶν τὸν ὁποῖον ὑπεδέχθη ὁ δήμαρχος Σπάρτης, παρουσίᾳ ὁλοκλήρου τοῦ δημοτικοῦ συμβουλίου μὲ τὴν πρόταση νὰ ἀνακηρυχθῇ ὁ ῥῶσος πρόεδρος ἐπίτιμος δημότης τῆς πόλεως τοῦ Λεωνίδα καὶ νὰ στεφθῆ μέσα στὸν καθεδρικὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Μυστρᾶ, ἐκεῖ ὅπου ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος, στὶς 6 Ἰανουαρίου 1449, εἶχε τοποθετήσει ἐπὶ τῆς κεφαλῆς του τὸ στέμμα τῆς Αὐτοκρατορίας τῶν Ῥωμαίων.

Μοναδικὸς ὅρος ποὺ ἐθέσαμε στὸν πρόεδρο Πούτιν ἦταν ἡ ῥωσικὴ Ὀρθοδοξία νὰ ἀναγνωρίσῃ ἐπισήμως καὶ διὰ τὸν αἰῶνα τὸν ἄπαντα, τὰ πρωτεῖα τοῦ ἑλληνισμοῦ ὡς μητέρα τῆς Ῥωσίας καὶ τῆς Ἀνθρωπότητος, νὰ ἀποδεχθῇ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα ὡς τὴν μητέρα ὅλων τῶν γλωσσῶν, συνεπῶς καὶ τῆς ῥωσικῆς, νὰ παραμείνη ἡ κόρη μας Ῥωσία, ὑποτακτικὴ τοῦ πνευματικοῦ γέροντος τοῦ ἑλληνισμοῦ, γονατιστὴ στὰ πόδια τῆς Ἀκροπόλεως καὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Διαφορετικά, ἡ Ἑλλάς, ὡς ναυτικὴ δύναμις, θὰ ὑπεχρεώνετο νὰ παραμείνῃ, σὲ ἕναν γάμο ψυχρῆς λογικῆς, στὴν οἰκία τοῦ ἀγγλοσάξωνος δεσπότου. Ἀπὸ τὸν Πούτιν ἐξηρτᾶτο ποῖον γεωπολιτικὸ δρόμο θὰ ἠκολούθη ὁ ἑλληνισμός. Μὲ εἰλικρίνεια καὶ ὄχι μὲ δόλο.

Οἱ Πανέλληνες τοῦ Μυστρᾶ δὲν ἀποδέχονται τὴν διάκριση Ἀρχαιολατρῶν καὶ Ὀρθοδόξων, χρυσαυγιτῶν καὶ κομμουνιστῶν. Ὁ ἑλληνισμὸς εἶναι θεῖον δῶρο ποὺ δίδεται μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ σὲ ὅλην τὴν Ἀνθρωπότητα. Διαφορετικά, χωρὶς τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ ἡ ψυχή-ἑλληνισμὸς τοῦ κάθε ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς, ἐπὶ τοῦ πλανήτου Ἑλλάς, νεκρώνεται. Ἄς τὸ γνωρίζουν ὅσοι Ῥῶσοι καὶ Ἀμερικανοὶ  ἐπιζητοῦν τὴν ἀθανασία.

            Δημήτρης Κιτσίκης                                 3 Σεπτεμβρίου 2013