162 - Ἐπανάσταση χωρὶς ὅπλα γίνεται;

 162 -  Ἐπανάσταση χωρὶς ὅπλα γίνεται;

Τὴν ἐρώτηση αὐτὴ τὴν κάνουμε ἐμεῖς οἱ ἱστορικοὶ ἀπὸ τὴ πεῖρα ποὺ ἔχουμε τῆς μελέτης τῶν ἐπαναστάσεων. Ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ μακρόχρονη δράση στὴν Ἑλλάδα τῶν ἀνταρτῶν πόλεως ποὺ σὲ κάθε ἐξέγερση χρησιμοποιοῦν πρωτόγονα μέσα κατὰ τῶν ἀστυνομικῶν δυνάμεων τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ, ὅπως βόμβες μολότοφ, ἐμπρησμὸ κάδων ἀπορριμάτων καὶ θραύση βιτρινῶν, ἀκόμη καὶ ῥίψη γλαστρῶν ἀπὸ ταράτσες!

Εἶναι γνωστὸ ὅτι οἱ ξένες δυνάμεις καὶ σήμερα οἱ ΗΠΑ χρησιμοποιοῦν τέτοιου εἴδους ἐξεγέρσεις ποὺ ἀποκαλοῦν ἔγχρωμες ἤ ἀνοιξιάτικες, γιὰ νὰ προκαλέσουν πτώση καὶ ἀλλαγὴ καθεστώτων. Συγκεκριμένα αὐτὸ συνέβη στὴν Τουρκία στὶς δεκαετίες τοῦ 1960, 1970, 1980, 1990, ἀκόμη καὶ τὸ 2013, γιὰ τὴν ἀνοτροπὴ τῆς κυβερνήσεως Ἐρντογάν. Αὐτὸ συνέβη καὶ στὴν Ἑλλάδα, στὶς 17 Νοεμβρίου 1973, στὸ Πολυτεχνεῖο, γιὰ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου. Αὐτὸ συνέβη στὴν Γαλλία τὸν Μάϊο 1968 γιὰ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ στρατηγοῦ ντὲ Γκώλ καὶ τὸ ἴδιο συνέβη στὴν Γιουγκοσλαυῒα τὸ 2000, γιὰ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ Μιλόσεβιτς καὶ μετὰ σὲ μία σειρὰ ἐγχρώμων καὶ ἀνοιξιάτικων  «ἐπαναστάσεων». Ἡ πλέον χαρακτηριστικὴ τοῦ ἀμερικανικοῦ συστήματος αὐτοῦ, ἀλλαγῆς καθεστώτων, ὑπῆρξε τὸν Φεβρουάριο 2014, ἡ ἐξέγερση τοῦ Κιέβου.

Ὅταν μία τέτοιου εἴδους ἐξέγερση δὲν ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα ἀλλαγὴ καθεστῶτος αὐτὸ σημαίνει ὅτι  δὲν ὑποστηρίζεται ἀπὸ τὶς ΗΠΑ, διαφορετικὰ εἶναι σχεδὸν ἀδύνατον νὰ μὴν εἶναι ἀποτελεσματική.

Ἡ ἱστορικὴ πεῖρα μᾶς διδάσκει ὅτι ὁ σχεδὸν μοναδικὸς τρόπος ἀλλαγῆς καθεστῶτος μέσῳ ἐσωτερικῆς λαϊκῆς βουλήσεως, εἶναι ἡ συγκρότηση παραστρατιωτικῶν δυνάμεων μὲ μαζικὴ χρήση ὅπλων καὶ μὲ βασικοὺς δύο τρόπους:   

 1 - Ἀνταρτοπόλεμος στὰ βουνά, ὅπως ὁ Μάο στὴν Κίνα, ὁ Κάστρο στὴν Κούβα, ὁ Ἄρης Βελουχιώτης στὴν Ἑλλάδα, ὁ Τίτο στὴν Γιουγκοσλαυΐα.                         

2 – Πραξικόπημα μὲ συγκρότηση παραστρατιωτικῶν δυνάμεων ὅπως οἱ Κοκκινοφρουρῖτες τῆς Ῥωσσικῆς ἐπαναστάσεως ἤ ἡ κατάληψη τῆς Βαστίλλης μὲ τοὺς Ξεβράκωτους τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως.

Σαφὴς ἔνδειξη ὅτι ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ εἶναι ἐπαναστατικὸ μαζικὸ ἐγχώριο κίνημα εἶναι ὅτι, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν εἴσοδό της στὴν Βουλή,  ἐδημιούργησε παραστρατιωτικὰ ἔνοπλα τάγματα γιὰ τὴν κατάληψη τῆς ἐξουσίας ἐνῷ ἀντιθέτως, σαφὴς ἔνδειξη ὅτι τὸ ΚΚΕ ἔχει χάσει τὴν ἐπαναστατική του ὁρμὴ εἶναι ὅτι δὲν συγκροτεῖ πλέον παραστρατιωτικὰ τάγματα ὅπως ἔκαμε τὸ 1944.

Καὶ ἡ βασικὴ ἐρώτηση παραμένει: Γιατί οἱ ἀντάρτες πόλεων ἐπιμένουν νὰ μὴν ὁπλίζονται μαζικά, παρὰ μόνον ὑπὸ μορφὴν μεμονωμένων κτυπημάτων;  Ὅσο δὲν τὸ κάνουν καὶ εἶναι ἀναποτελεσματικοί, θὰ εὑρίσκονται ὑπὸ τὴν συνεχῆ ὑποψία ὅτι δροῦν πρὸς ὄφελος τοῦ συστήματος, ἤ τότε πρὸς ὄφελος τῶν ΗΠΑ ὅταν εἶναι ἀποτελεσματικοί, ὅπως στὶς 17 Νοεμβρίου 1973.

            Δημήτρης Κιτσίκης                                 7 Δεκεμβρίου 2014