141-Μεγάλη Δύναμη, ὑλικὴ καὶ πνευματική
Σὰν βυζαντινὸ παραμύθι καὶ ὅμως πραγματικὸ εἶναι ἡ ἱστορία
τοῦ ἁγίου στυλίτου ποὺ εἶχε στηθῆ ἐπάνω σὲ ἕναν στῦλο στὴν Κωνσταντινούπολη, ἐνώπιον
τοῦ παραθύρου τοῦ αὐτοκράτορος ἐνῶ ὁ τελευταῖος κάθεν ἡμέρα ἔβγαινε ἀπὸ τὸ παλάτι του γιὰ νὰ
προσευχηθῇ στὴν εἴσοδο τοῦ στύλου καὶ νὰ προσκυνήσῃ τὸν ἅγιο.
Ἀκριβῶς τέτοια εἶναι ἡ σχέση τῆς ὑλικῆς Μεγάλης Δυνάμεως
(αὐτοκράτωρ) καὶ τῆς πνευματικῆς Μεγάλης Δυνάμεως (μοναχός στυλίτης). Ἡ ὑλικὴ Μεγάλη Δύναμη στηρίζεται ὑποχρεωτικὰ
στὸ ἔγκλημα (Μέγας Ἀλέξανδρος, Μέγας Κωνσταντῖνος) καὶ παίρνει καὶ πλουτίζει ἐνῷ
ἡ πνευματικὴ Μεγάλη Δύναμη δίνει ἀκατάπαυστα σὲ αἰωνία θυσία τὸ ἅγιο σῶμα της.
Ὁ πλανήτης διοικεῖται ἀπὸ καταβολῆς κόσμου ἀπὸ ὑλικὲς
Μεγάλες Δυνάμεις, ὅλες, χωρὶς ἐξαίρεση, βουτηγμένες στὸ αἷμα: Κινεζικὴ αὐτοκρατορία,
βυζαντινὴ αὐτοκρατορία, ὀθωμανική, ἱσπανική, πορτογαλική, γαλλική, ἀγγλική, ῥωσική, ἀμερικανικὴ
αὐτοκρατορία, ὅλες νὰ βουΐζουν ἀπὸ τὰ τρομερὰ ἐγκλήματά τους. Τὸ ἔγκλημα εἶναι
μεταδοτικό. Ὅλοι ὀνειρεύονται νὰ γίνουν ἰσχυροί, νὰ κυριεύσουν τὴν γῆ καὶ τὸ
σύμπαν, τὴν Σελήνη καὶ τὸν Ἄρη. Ὅλοι προσπαθοῦν νὰ κατασκευάσουν τὰ ἐργαλεῖα τῆς
ἰσχύος: μεγάλος πληθυσμός, αὔξηση κρατικοῦ ἐδάφους (βιωτικὸς χῶρος), σύνορα
στέρεα, νόμισμα ἰσχυρό, ὑπερσύγχρονα ὅπλα, ἔλεγχος πηγῶν ἐνεργείας. Ἀκόμα καὶ οἱ
δύο ὀμφαλοὶ τοῦ παγκοσμίου πολιτισμοῦ, Κίνα καὶ Ἑλλάς, ὑποτιμοῦν τὸν πολιτισμό
τους καὶ ἀγωνίζονται νὰ αὐξήσουν τὴν ὑλική τους ἰσχύ: ἡ Κίνα ἐπιτυχῶς λόγῳ
τεραστίων ἐκτάσεων ἐδάφους καὶ πληθυσμοῦ, ἡ Ἑλλὰς ἀνεπιτυχῶς λόγῳ μικροσκοπικῶν
ἐκτάσεων ἐδάφους καὶ πληθυσμοῦ.
Ἡ Κίνα ἤδη ἔχει χάσει τὸ παιχνίδι τοῦ Στυλίτου διότι τὸ
τεράστιο σωματικό της βάρος δὲν τῆς ἐπιτρέπει νὰ σταθῇ ἐπὶ τοῦ στύλου. Ἡ
μικροσκοπικὴ Ἑλλὰς ἤδη ἔχει κερδίσει, μόνη στὸν πλανήτη, τὸ παιχνίδι τοῦ
Στυλίτου, ἐφ’ ὅσον ὅμως τὸ θελήσῃ.
Ἡ χώρα μας εὑρισκομένη σήμερα στὸ σταυροδρόμι, ἔχει νὰ ἐπιλέξῃ
ἤ τὴν ὑλικὴ ἰσχὺ ποὺ ποτὲ δὲν θὰ δυνηθῇ νὰ ἀποκτήσῃ ἔναντι τῶν γιγάντων κρατῶν
τῆς γῆς, ἤ τὴν παγκοσμία πνευματικὴ ἰσχὺ τοῦ Στυλίτου, κάτι ποὺ ἐπὶ δυόμισυ
χιλιάδες χρόνια ὁλόκληρος ὁ πλανήτης δὲν παύει νὰ τῆς ἀναγνωρίζῃ. Ἐὰν
συνεχίσουμε νὰ ἀγνοοῦμε αὐτὴν τὴν τεραστία πνευματικὴ κληρονομία γιὰ ἕνα βαρέλι
πετρελαίου, εἶναι ἀναπόφευκτο οἱ Μεγάλες ὑλικὲς Δυνάμεις νὰ ἰδιοποιήσουν τὸν ἑλληνικὸ
πολιτισμὸ καὶ νὰ τὸν θεωρήσουν ἰδιοκτησία τους, ὅπως τὸ ἔκαμε ἡ Γαλλία τοῦ
Ναπολέοντος ποὺ αὐτοανεκηρύχθη συνεχιστὴς τοῦ Περικλέους καὶ ἔπεισε τὸν Κοραῆ πὼς
γιὰ νὰ ξαναγίνουν οἱ Ῥωμηοὶ Ἕλληνες ἔπρεπε πρῶτα νὰ γίνουν Γάλλοι.
Προτείνω λοιπόν, ὡς μόνη συμφέρουσα λύση γιὰ τὴν χώρα μας,
τὴν αὐτοδιάλυση τοῦ ἑλληνικοῦ κρατιδίου τῶν Ἀθηνῶν καὶ τὴν ἀντικατάστασή του μὲ
δύο ὀντότητες γύρω ἀπὸ τὰ δύο παγκόσμια πνευματικὰ κέντρα τοῦ Παρθενῶνος (ἀρχαῖος
ἑλληνικὸς πολιτισμός) καὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους (ἑλληνωχριστιανικὸς πολιτισμός), τὰ ὁποῖα
θὰ λειτουργοῦν ὑπὸ τὴν σκέπη τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν ὡς ὀμφαλὸ τοῦ παγκοσμίου
πολιτισμοῦ μὲ τὴν Ἀθήνα ὡς μόνιμη ἕδρα τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων καὶ γλωσσικὸ κέντρο παγκοσμίας ἐξαπλώσεως τῆς ἑλληνικῆς
γλώσσας, καὶ τὴν μελλοντικὰ ῥωσοκρατούμενη Κωνσταντινούπολη-Φανάρι, ὡς ὑπὸ ἑλληνικὴ
βασιλεία νέο Βυζάντιο ποὺ θὰ ἑνώνῃ Ἕλληνες ὀρθοδόξους μὲ Τούρκους Ἀλεβῆδες σὲ
μία βυζαντινοῦ τύπου ἑλληνοτουρκικὴ συνομοσπονδία.
Μία τέτοια λύση ποὺ δύναται εὐκόλως νὰ ἀποδεχθοῦν οἱ
Μεγάλες Δυνάμεις Δύσεως καὶ Ἀνατολῆς, ὅπως ὁ αὐτοκράτωρ ἀπεδέχετο τὸν στυλίτη,
θὰ δώσῃ στὸν ἑλληνισμὸ τὴν μοναδικὴ θέση τῆς παγκοσμίας πνευματικῆς δυνάμεως, ἕνα
εἶδος Δελφῶν, ὀμφαλοῦ τοῦ Ἀπόλλωνος Ἡλίου.
Δημήτρης Κιτσίκης 24
Σεπτεμβρίου 2014
Δεν αντιλαμβανομαι γιατι πρεπει να προηγηθει η αυτοδιαλυση του "κρατους των Αθηνων" για να τεθει ο Ελληνικος πολιτισμος υπο την σκεπη του ΟΗΕ.
ReplyDeleteΕπειδη δηλαδη οι Ελληνες δημιουργησαν τον τελειωτερο πολιτισμο του κοσμου θα πρεπει να μην εχουν κρατος; Δεν μου φαινεται δικαια ανταμοιβη.
Δεν ξερω ποσοι προσβλεπουν με εμπιστοσυνη στον ΟΗΕ, αλλα αν υπαρχουν τετοιοι δεν μπορω να καταλαβω γιατι.
Οποιος δεν εχει νυχια να ξυστει μην περιμενει απο τον ΟΗΕ να τον ξυσει.
Το πιθανοτερο ειναι οτι θα τον γδαρει.
Εκτος κι αν θεωρησουμε οτι ολοι αυτοι οι εγκληματικοι κρατικοι μηχανισμοι που δημιουργησαν τον ΟΗΕ τον δημιουργησαν σαν τροχοπεδη στην διεκδικηση των συμφεροντων τους.
Αν ο ΟΗΕ ηθελε να θεσει υπο προστασια τον Ελληνικο πολιτισμο δεν ειχε αναγκη να του το επιτρεψουμε και οπωσδηποτε δεν μπορουμε να του το επιβαλλουμε.
Το οτι κανενας δεν το σκεφτηκε, ειναι μαλλον αστειο.
Το πιθανωτερο ειναι οτι ο ΟΗΕ θα προτιμησει να τιναξει την υφηλιο στον αερα παρα να διαδωσει τον Ελληνικο πολιτισμο.
Οσο για το Αγιον Ορος θα χρησιμοποιησω ενα αποσπασμα απο τον Ανωνυμο της "Ελληνικης Νομαρχιας"
Ὅποιος ἤθελε νὰ συνθέσῃ ἕνα κώδικα εἰς τὰ ἐγκλήματα, καὶ ἤθελε νὰ μὴν παραιτήσῃ κανένα ἁμάρτημα ἀνθρώπινον, ἂς ἤθελεν ὑπάγει εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, καὶ ἀνίσως ἤθελε ἐξετάσει τοὺς ἐκεῖ κατοικοῦντας, ἤθελε κάμει τὸν ἐντελέστερον κώδικα ἀπ᾿ ὅσους μέχρι τῆς σήμερον ἐφάνησαν.
Καλο θα ειναι να μην συγκρινουμε τον Πολιτισμο (Ελληνικο γιατι δεν υπαρχει αλλος) με τα αισχη των καλογηρων.
Υπαρχουν βεβαια και αξιεπαινες πραξεις και πολλοι αξιολογοι κληρικοι αλλα σε καμμια περιπτωση δεν ειναι δημιουργοι κανενος πολιτισμου.
Επαινουνται δικαιως οσοι ακομη και με την ζωη τους διαφυλαξαν κομματια του Ελληνικου πολιτισμου μεσα σε εποχες που αυτο ηθελε πολυ μεγαλο θαρρος και ξεκθαρη σκεψη. Δεν μπορει ομως να επαινειται η κουλτουρα που καταδικασε ανθρωπους που μπορουσαν να ειναι δημιουργοι πολιτισμου, σε απλους αντιγραφεις.
Μόλις συζητούσαμε μὲ ἔναν φίλο ὄτι ὀ ἀρχαῖος πολιτισμός ἤταν μιὰ εὔθραυστη ψυχοσωματικὴ ἐνότητα, χωρίς κεντραρισμένη ἰδεολογία, ἔνας λεπτὸς τρόπος ζωῆς που τέθηκε σὲ κίνδυνο ἀπὸ τὴν ἀπληστία τῆς ἀνατολής, ὄχι μόνο διὰ τῆς στρατιωτικῆς ἰσχῦος, ἀλλὰ κυρίως διὰ τῆς πνευματικῆς δυνάμεως τῶν Ἰώνων φιλοσόφων.
ReplyDeleteΓιὰ νὰ ἀντιστρέψουμε τὸ παράδειγμα, ἤταν σὰν ὸ Μέγας Κωνσταντίνος νὰ βαστούσε στοὺς ὤμους του τὸν στυλίτη καὶ ὀ στυλίτης νὰ έγιγαντώνετο, νὰ γινόταν τέρας.
Διάφοροι ἀρχαῖοι διεῖδαν τὸν κίνδυνο καὶ προσπάθησαν νὰ διαφυλάξουν τὸν άρχαῖο τρόπο ζωῆς, τὸ μέτρο ποὺ δὲν εἶναι σκλαβιά. Τὸ μέτρο έπιτυγχάνεται ὄταν προσέχεις τὰ πάντα χωρὶς νὰ τρέχεις νὰ τὰ πραγματώσεις.
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΣτὸ μεταξὺ ἡ γρηᾶ ἀργοπεθαίνει σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ τόσα διαμερισματάκια τῆς Ἀθήνας. Ἡ μάνα της καὶ ἡ γιαγιὰ της πεθάνανε σὲ ἕνα δωματιάκι, ἀφοῦ κάνανε τὸ χρέος τους νὰ γεννήσουνε. Αὐτή πεθαίνει ἀνύπαντρη καὶ ἄκληρη. Τῆς λέγανε νὰ μὴ βγαίνει ἔξω ἀπό τὸ σπίτι μπὰς καὶ τὴ γελάσουνε. Ἔτσι ξεχνιότανε μιὰ ζωή. Διάβαζε βίους ἀγίων καὶ ἐφημερίδες. Σὰν νὰ εἶχε σημασία γιὰ τὸν κόσμο ἔξω τὸ τί σκέφτεται ἐκείνη μέσα στὸ δωματιάκι.Το πνεῦμα εἶναι μιὰ παρηγοριά. Ἡ δόξα τοῦ Βυζαντίου ἔγινε κάτσε σπίτι. Ἡ ἀρχαῖα Ἑλλάδα ἔγινε κάτσε σπίτι. Ἡ μόνη λύση γιὰ ὅλα τὰ προβλήματα ἔγινε κάτσε σπίτι. Γιατὶ ἄμα βγεῖς μπορεῖ νὰ γίνει λάθος. Ἡ ἑλληνικὴ ἐπανάσταση δὲν ἔγινε βέβαια γιὰ λόγους πολιτικοὺς ἀλλά γιὰ νὰ βρεθεῖ μιὰ διέξοδος ἀπὸ τὸ σπίτι. Ποιὰ ἡ διαφορά μεταξύ ἀρχαῖας καὶ νεωτέρας ἐποχῆς; Ἀν πάτε στὸ μουσεῖο τοῦ Λούβρου θὰ περάσετε ἀπὸ τὴν Ἀφροδίτη τῆς Μήλου στὴν Παναγία τοῦ Τσιμαμποῦε.
ReplyDeleteἩ Ἀφροδίτη τῆς Μήλου εἶναι γυμνή, σὰν νὰ τὴν ἔχουνε συλλάβει ἐνῶ πλενότανε. Ἀθάνατη (Ἀθάνα Ἀθήνα Ἀθηνᾶ) κοιτάει τὸν εἰσβολέα. Ἡ Παναγία τοῦ Τσιμαμποῦε καρφώνει τὸ θεατὴ μὲ τὰ μάτια ὅπου κι ἀν βρίσκεται αὐτός. Κι οἱ δύο εἶναι ἔργα θρησκευτικά. Ποιὰ ἡ διαφορά μεταξύ ἀρχαίας καὶ νεωτέρας θεᾶς; Ὀ ἔρωτας. Ποὺ βρίσκεται ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι. Τὸ πνεῦμα ποὺ ἔχει φτιαχτεῖ γιὰ νὰ μείνει τὸ ἴδιο στοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων εἶναι ἄκληρο, ἄγονο, αἰμομεικτικό. Τὸ πρόβλημα ποὺ εἶχαν νὰ ἀντιμετωπίσουν οἰ ἀρχαῖοι ἤταν ἡ σχέση πνεύματος καὶ κορμιοῦ. Δὲν ἤταν ἀφηρημένο ζήτημα γιὰ νὰ γίνει ῥεπορτάζ. Οὔτε ζήτημα ἀκαδημαϊκό. Καθόλου δὲν τοὺς ἔνοιαζε ἠ δόξα τοῦ Ἀϊνστάιν. Τοὺς ἔνοιαζε νὰ βγοῦν ἔξω ἀπό τὸ σπίτι χωρίς νὰ καταστραφοῦν. Τὸ πνεῦμα καὶ τὸ κορμί δὲν μποροῦν νὰ διαχωριστοῦν.Τὸ σημεῖο ἐπαφῆς μεταξῦ πνεύματος καὶ κορμιοῦ εἶναι οἱ αἰσθήσεις. Οἱ αίσθήσεις περνᾶνε μέσα ἀπό τήν ψυχή, ἡ ὁποία εἶναι μιὰ λέξη. Ὁ ὀμφαλὸς τοῦ παγκοσμίου πολιτισμοῦ βρίσκεται στὴν κοιλιά μας.
Φαντάζομαι ὀ κύριος Γιάγκος θὰ τὰ θεωρεῖ ὅλα αὐτὰ ὀμφαλοσκόπηση. Δὲν παραπονιόντουσαν ὅμως ὀ Πλάτωνας κι ὁ Άριστοφάνης γιὰ τὴν άπώλεια ένός κάποιου τρόπου ζωῆς καὶ συνέδεαν τὴν άπώλεια αύτὴ μὲ τὴν παρακμὴ τῆς Ἀθήνας ; Δὲν ῥίχνανε τὸ φταίξιμο ὁ ἕνας στοὺς μουσικοὺς καὶ τὰ θέατρα, ὁ ἄλλος στόν Εὐριπίδη ; Δὲν σχετίζονται ὅλα αὐτὰ μὲ τὸ κορμί καὶ τὸ τὶ κάνει, καὶ ποιὸς τὸ κινεῖ, αὐτὸ τὸ κορμί ; Ύπάρχει ἔθνος, πολιτισμός, δίχως σῶμα ; Ὺπάρχει ζωὴ δίχως σῶμα ;
ReplyDeleteΠίσω ἀπὸ ὄ,τι διαβάζει κανεὶς γιὰ τήν ἀρχαιότητα διαισθάνεται ἕνα πάρα πολὺ ἔντονο μέλημα γιὰ μιὰ ψυχικὴ καὶ σωματικὴ υγιεινὴ, ποὺ ὐπάρχει σήμερα σὲ χῶρες ὄπως ἠ Ἰνδία. Τὸ περιεχόμενο τῆς παγκοσμίου πνευματικῆς δυνάμεως θὰ ἔπρεπε ἴσως νὰ εἶναι κάτι τέτοιο, καλύτερο ἀπὸ τὸν καταστροφικὸ σημερινὸ τρόπο ζωῆς.
ReplyDeleteΕχω την εντυπωση Κωνσταντη οτι ψαχνεις για κουβεντα και ποτε δεν λεω οχι.
ReplyDeleteΦοβαμαι ομως οτι θα την αφησω στην μεση γιατι αυριο θα φυγω για καποια δουλεια για καμια βδομαδα.
Ο ιδανικος πολιτης κατα την αρχαια αντιληψη ηταν ο "καλος και αγαθος".
Δηλαδη ο ομορφος στο σωμα και στην ψυχη.
Ο Ελληνικος πολιτισμος ειναι ισοροπημενος.
Ο πολιτης αφηνεται ελευθερος να εξερευνησει τον κοσμο αλλα ταυτοχρονα ειναι σφιχτα δεμενος με το συνολο της Πολης.
Ο Αιγυπτιακος ας πουμε πολιτισμος βασιστηκε στους ιερεις οι οποιοι ηταν οι φορεις των γνωσεων, γι αυτο και δεν καινοτομουσε οπως και οι υπολοιποι.
Ο Ελληνικος και κατ επεκταση και ο Δυτικος πολιτισμος στηριχθηκε στην ατομικη προσπαθεια και ελευθερια του οποιουδηποτε ηθελε να ερευνησει και να ανοιξει δρομους.
Γι αυτο και πετυχε και πετυχαινει ακομη τρομακτικες προοδους στην επιστημη και σε ολες τις μορφες της τεχνης.
Πολλοι το συγχεουν αυτο με τον φιλελευθερισμο, αλλα κανουν πολυ μεγαλο λαθος.
Η ελευθερια που απολαμβαναν εξ αιτιας των κρατων τους ηταν αυτη που επετρεψε στον πολιτισμο αυτο να υπαρχει.
Ο φιλελευθερισμος ειναι διεθνιστικος απο την φυση του και παραλληλα συνδεδεμενος με το προτυπο του πλουσιου και επιτυχημενου και οχι του καλου και αγαθου.
Ετσι η καταληξη του ειναι αναποφευκτα η τυραννια που αποριπτει την προοδο για να διαφυλαξει τα προνομια της αρχουσας ταξης.
Ο ερωτας ειναι μονο ενα μερος του "κατα φυσιν ζειν" ο οποιος πρεπει να μενει στα πλαισια του και να μην απλωνεται παντου. Η ξεβρακωτες που διαφημιζουν αγελαδινα γιαουρτια ειναι η καταντια των κοινωνιων που δεν ξερουν να οριοθετουν τις αξιες. Ειναι το αντιθετο αλλα εξισου βαρβαρο με την μπουργκα.
Η Αφροδιτη ειναι η μια μονο οψη της γυναικας. Υπαρχει και η σεβαστη "νοικοκυρα" Εστια και η συζυγος Ηρα και το αγριοκοριτσο η Αρτεμη και η σοφη "καριεριστα" Αθηνα και η μανα Δημητρα.
Ο Παρις δινοντας το μηλο στην Αφροδιτη καταστραφηκε μετα απο μερικα χρονια ηδονης.
Το ιδιο κινδυνευει να παθει και η κοινωνια μας.
Τωρα για την σωματικη και ψυχικη υγιεινη στην Ινδια δεν ειμαι σιγουρος.
Ειχα δει Ινδους να "πλενονται" τελετουργικα στα πανβρωμικα νερα του Γαγγη.
Εχω την εντυπωση οτι σε παρομοια νερα πλενονται και πνευματικα.
Σε κατηγορω καμια φορα για ανατολιτικη σκεψη. Εκεινο που θελω να πω ειναι οτι μεσα απο ωραιες αλλα νεφελωδεις φρασεις, με καποιες ενδειξεις οτι κατι υπαρχει σ αυτες, αλλα χωρις καμια πραγματικη αποδειξη, προσπαθουμε να πουμε κατι, χωρις καν να αισθανομαστε την αναγκη για μια λογικη αποδειξη.
Επειδη πιθανον θα εισαι κοντα στην ηλικια του γιου μου που πλησιαζει τα τριαντα, δεν εκπλησομαι. Απο τοτε που ηταν μικρος ειχα παρατηρησει οτι τοσο ο τροπος διδασκαλιας και τα βιβλια οσο και τα κομικς και τα παιδικα προγραμματα της τηλεορασης, ηταν τετοια που να μην φαινεται πουθενα η σχεση του αιτιου με το αιτιατο.
Ετσι κι αυτος δεν ενιωθε οτι τα πραγματα πρεπει να εχουν μια λογικη σειρα.
Ετσι ενω προφανως εισαι εργατης της γνωσης, δεν μπορω να καταλαβω την λογικη σου και επειδη εχω μεγαλη αυτοπεποιθηση στην δικη μου (ισως λανθασμενα αλλα την εχω) καταληγω στο συμπερασμα οτι ομφαλοσκοπεις και δεν προσπαθεις να τεκμηριωσεις λογικα τα λεγομενα σου, αλλα αρκεισε σε λεξεις και σκορπιες ιδεες.
Σαν μεγαλυτερος λοιπον που βλεπω σε σενα εναν νεο με μελλον (εννοειται οτι δεν μιλαω για πλουτο και κοινωνικη καταξιωση αν και στα ευχομαι κι αυτα) σε "μαλωνω" για να διορθωθεις.
Εσυ απο την μερια σου θα αποφασισεις αν λεω κατι που μπορει να σου χρησιμευσει η θα με αγνοησεις.
Δὲν νομίζω ὄτι ψάχνω άπλῶς γιὰ κουβέντα, άλλά καὶ ἄν συμβαίνει αὐτό ἤδη άπό τὴν άπάντησή σας βγάζω πράγματα. Ἐξάλλου τὸ κάθε σχόλιο ἔχει άπόσταση ἡμερῶν ἀπὸ τὸ προηγούμενο. Τὸ θέμα τῆς ἀνάρτησης περιλαμβάνει τὴν ἔγνοια γιὰ καθορισμὸ τοῦ πολιτισμοῦ, καὶ ἐσεῖς δώσατε δύο στοιχεῖα ποὺ συνάδουν μὲ τὶς ἔρευνές μου. Ὀ λογικὸς τρόπος σκέψης δὲν εἶναι διακριτός άπὸ τὴν ἔκφραση. Ὄσο γιὰ τὴν Ἰνδία, πέρα άπό προσωπικὴ προτίμηση γιὰ αὐτοβιογραφικοὺς λόγους, εἶναι ὀ πολιτισμός ποὺ απ'ὄλους βρίσκεται κοντύτερα στὸν ἀρχαῖο ἐλληνικό, κάτι ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ προσέχουμε ὄταν ἀντιμετωπίζουμε τοὺς τσιγγάνους. Προχωρῶ τῶρα στὰ δύο στοιχεῖα ποὺ δώσατε.
ReplyDeleteΤὸ πρῶτο εἶναι Ο πολιτης αφηνεται ελευθερος να εξερευνησει τον κοσμο αλλα ταυτοχρονα ειναι σφιχτα δεμενος με το συνολο της Πολης.
Αὑτὸ εἶναι άκριβῶς αύτὸ γιὰ τὸ ὀποῖο μιλάω, άλλά δὲν γίνομαι κατανοητός διότι τὸ κάνω ἐλλειπτικὰ.
Τὸ δεύτερο στοιχεῖο ποὺ δώσατε εἶναι
Ο ερωτας ειναι μονο ενα μερος του "κατα φυσιν ζειν" .
Σὰς δίνω συγχαρητήρια.
Τῶρα, καὶ συγγνώμη ποὺ κάνω άκόμα λάθη στοὺς τόνους, μπορῶ νὰ σᾶς πῶ τί ἐννοοῦσα μὲ αὐτὰ τὰ ἀλαμπουρνέζικα καὶ μακάρι νὰ πέφτω μέσα καὶ στὸ θέμα τῆς ἀνάρτησης. Ἠ άρχαῖα έλληνική πόλις εἶναι τὸ κατὰ φύσιν ζῆν. Ὀ ἔρωτας εἶναι τὸ κατά φύσιν ζῆν. Αύτό ποὺ προσπαθῶ νὰ πῶ τόσον καιρὸ εἶναι ὄτι τὰ πολιτικὰ θέματα εἶναι στὴν πραγματικότητα ἠ ἀναζήτηση τῆς φύσεως, καὶ ὅτι ὁ καλύτερος τρόπος νὰ βροῦμε τὸ καλύτερο πολίτευμα εἶναι ἠ φύση. Συγκεκριμένα, ἐννοῶ ὄτι δὲν ἔχει τόση σημασία νὰ ὀραματιζόμαστε ἕνα καλύτερο πολίτευμα άπὸ τὸ σημερινό, ἀλλὰ νὰ ἀνακαλύψουμε τὴ φύση σήμερα. Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ πολιτικὴ γιὰ τὸν ἀρχαῖο Ἕλληνα ἤτανε φύση, ένῶ γιὰ μὰς εἶναι ἀπόπειρα έπιστροφῆς στὴ φύση. Έδῶ λοιπόν ἔρχεται καὶ σοῦ λέει κάποιος, ὀ καλύτερος τρόπος νὰ χάσεις τὴ φύση εἶναι νὰ ψάχνεις νὰ τὴ βρεῖς.
ReplyDeleteἘλπίζω νὰ ἔγινα κατανοητός. Λέω ὄτι εἴμαστε ἤδη μέσα τὴ φύση, κι ἀς εἶναι δυσάρεστη. Αύτό ποὺ μένει εἶναι νὰ δοῦμε πῶς θα κινηθοῦμε μέσα στὴ φύση. Ἀλλά ´οχι μονάχα σὲ ἕνα φαντασιωσικό πεδίο, σὲ ἕνα πραγματικό πεδίο.