Mar 22, 2014

100 - Πρὸς τὸν λαὸ τῶν ἀνέργων

100 - Πρὸς τὸν λαὸ τῶν ἀνέργων

Στὸ βιβλίο μου, «Συγκριτικὴ  Ἱστορία  Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας στὸν 20ο αἰῶνα», εἶχα γράψει γιὰ τὸ πραξικόπημα στὸ Γουδὶ τοῦ 1909 (διότι εὐτυχῶς καὶ ἐπρόκειτο γιὰ πραξικόπημα, ὅπως  παραστρατιωτικὸ πραξικόπημα κοκκινοφρουρῶν ὑπῆρξε ὁ ῥωσικὸς Ὀκτώβρης τοῦ 1917) ὅτι «οἱ Ἕλληνες ἀξιωματικοὶ θὰ μποροῦσαν  νὰ σχηματίσουν οἱ ἴδιοι κυβέρνηση, ἀλλὰ δὲν τόλμησαν ν’ ἀναλάβουν μία τέτοια εὐθύνη». Εὐτυχῶς ὁ Παπαδόπουλος ἐτόλμησε ἀλλὰ ὑπὸ τὴν συνεχῆ πίεση τοῦ Κατεστημένου ἐδήλωνε ὅτι τὸ ἐπαναστατικό του καθεστὼς  ἦταν μεταβατικὸ μέχρι ποὺ νὰ ἐπιστρέψῃ ἕνας ὑγιὴς κοινοβουλευτισμὸς καὶ δυστυχῶς αὐτὸ ἀπεφάσισε νὰ κάνῃ τὸ 1973 καὶ ἔπεσε.

 Ἀλλὰ ὑγιὴς κοινοβουλευτισμός, ἐξ ὁρισμοῦ, δὲν δύναται νὰ ὑπάρξῃ ποτέ. Ὁ μελλοντικὸς ἐπαναστάτης ἀξιωματικὸς πρέπει μιὰ γιὰ πάντα νὰ ἀποκλείσῃ τὸν ἀστικὸ κοινοβουλευτισμό, νὰ ἀφανίσῃ τοὺς βουλευτὲς καὶ νὰ ἐγκαθιδρύσῃ λαοκρατία, μὲ δημοψηφίσματα καὶ ἀπόλυτο μονάρχη βυζαντινοῦ τύπου.  Θὰ ἀντιμετωπίσῃ βεβαίως τὴν παρακμὴ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ποὺ λόγῳ προχωρημένης γηράνσεως καὶ ἀνοίας ἀδυνατεῖ νὰ πρωτοτυπήσῃ ὅπως κάνουν οἱ Ἱσπανοί, οἱ ὁποῖοι ἵδρυσαν τὸ κίνημα τῶν ἀγανακτησμένων ποὺ ἐμεῖς ἁπλῶς ἀντιγράψαμε ὡς αἰώνιοι ἀντιγραφεῖς. Τώρα οἱ Ἱσπανοὶ πρωτοτυποῦν καὶ πάλι μὲ τὴν «πορεία τῆς φτώχειας» τῶν ἀνέργων, ἀπὸ τὰ ἔσχατα τῆς χώρας, ὁδηγούμενοι μὲ τὰ πόδια πρὸς τὴν Μαδρίτη, ὅπως ἔκαμε τὸ κίνημα τοῦ Μουσσολίνι τὸ 1922, μὲ τὴν «πορεία πρὸς τὴν Ῥώμη».

Διερωτῶμαι γιατὶ τὸ ΚΚΕ, παραμένει σοφὴ κουκουβάγια καὶ δὲν ὀργανώνει πορεία-ποδαρόδρομο ἀπὸ τὰ ἔσχατα τῆς χώρας πρὸς τὴν Ἀθήνα, γιὰ τὴν κατάληψη τοῦ Κολωνακίου καὶ ἀφήνει ἕναν Τάκη Μπαλτᾶκο, γραμματέα τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου, κομματόσκυλο τοῦ Σαμαρᾶ, νὰ διαιρῇ τὸν ἑλληνικὸ λαὸ μὲ τὴν ἀπίθανη δήλωσή του ὅτι «ἀσφαλῶς καὶ εἶμαι ἀντικομμουνιστής, ἔτσι γεννήθηκα καὶ ἔτσι θὰ πεθάνω», στὸ ῥαδιόφωνο Βῆμα 99,5, τὴν Παρακευὴ 21 Μαρτίου 2014. Ἡ ἀναγέννηση τῆς χώρας χρειάζεται ἑνότητα καὶ κανένα «ἀντί». Ἐὰν ἐννοοῦσε ὅτι «κουτσὸς γεννήθηκα καὶ ἔτσι θὰ πεθάνω» ἡ ἀναπηρία του αὐτὴ εἶναι προσωπικό του πρόβλημα ἀλλὰ καὶ εἶναι ἐπικίνδυνη διότι εἶναι καὶ πνευματικὴ ἀναπηρία. Μόνον μία ξένη Δύναμις θὰ ἐνδιεφέρετο νὰ διχάσῃ τὸν ἑλληνικὸ λαό. Καλά, ποῦ εἶναι οἱ τιμωροὶ αὐτῶν τῶν προδοτῶν τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους; Ὅταν ὁ βυζαντινὸς βασιλεὺς ἐπιστρέψῃ μὲ δημοψήφισμα καὶ ὄχι ἐκλογές, πρέπει νὰ ἐξαφανίσῃ τὸ ἀντικομμουνιστικὸ Κολωνάκι, ὄχι γιὰ νὰ ἐγκαθιδρύσῃ κομμουνισμὸ ἀλλὰ  γιὰ νὰ ἐπαναφέρῃ τὴν ἑνότητα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ διὰ τῆς λαοκρατίας.

Ἐσεῖς, οἱ ὀλίγοι νέοι ποὺ ἔχετε παραμείνει στὴν Ἑλλάδα, σκεφθῆτε το. Βγάλτε τοὺς καναπέδες τῶν γερόντων  στὸ πεζοδρόμιο καὶ κάψατέ τους. Νὰ παρατήσετε ἀκόμη καὶ τὰ ποδήλατα καὶ μὲ τὰ πόδια νὰ διασχίσετε τὴν ὀμορφώτερη χώρα τοῦ κόσμου, στὰ βουνὰ καὶ τὰ λαγκάδια, καὶ νὰ κατασκηνώσετε, ὄχι στὴν πλατεῖα Συντάγματος ἀλλὰ στὶς κορυφὲς τοῦ δωδεκάθεου Ὀλύμπου, ἐκεῖ ποὺ ἀπεβιβάσθησαν οἱ πρῶτοι Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι δὲν ἦσαν οὔτε κομμουνιστὲς οὔτε καπιταλιστές. Ἦσαν θεοί.


            Δημήτρης Κιτσίκης                                                         22 Μαρτίου 2014

6 comments:

  1. Υπάρχει περίπτωση στην σύγχρονη, ενταγμένη Ελλάδα όπου ο κοινοβουλευτισμός θα μπορούσε να διαλυθεί και να αντικατασταθεί με απολυταρχία και λαοκρατία, χωρίς ξένη επέμβαση; Μόνο με την υποστήριξη των Ρώσων θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο.

    ReplyDelete
  2. Υπάρχει περίπτωση στην σύγχρονη, ενταγμένη Ελλάδα όπου ο κοινοβουλευτισμός θα μπορούσε να διαλυθεί και να αντικατασταθεί με απολυταρχία και λαοκρατία, χωρίς ξένη επέμβαση; Μόνο με την υποστήριξη των Ρώσων θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο.

    ReplyDelete
  3. Συμφωνῶ. Γι'αὐτὸ καὶ χρειάζεται νὰ συγκροτηθῇ ἕνα πανελλήνιο ἀνατολικὸ ῥωσικὸ κίνημα.
    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  4. Ίσως ο ελληνικός λαός έχει ακόμα τον Όλυμπο μέσα του, και δεν θέλει να ξέρει για τους βαρβάρους, που ξέρουνε μόνο από μαχαίρι.

    Ίσως δηλαδή κανένα πολίτευμα να μην μπορέσει ποτέ να στεριώσει για πολύ σε έναν λαό που είναι κατα βάθος βαθειά θρησκευόμενος, και που το νόημα της ζωής του είναι στη φύση και στην εξωτερική ζωή,

    Ίσως οι Έλληνες αίναι Ορθόδοξοι αλλά όχι ανατολίτες. Ίσως το νόημα της ζωής τους ψάχνουνε να το βρούνε στην αγάπη, και όχι στον Βασιλέα. Ούτε καν στον Βασιλέα των ουρανών.

    ReplyDelete
  5. Η αρχαιοελληνική αγάπη - και αρχαιοελληνική εννοούμε τέτοια που τη θέλουμε - δεν έχει καταναγκασμό. Δεν έχει το νόημα ότι πρέπει να αγαπάς επειδή σού απαγορεύεται να μισείς. Όμως στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε βία, ιεροποιημένη βία, ίσως, αλλά βία. Δεν συμφωνώ με την παρατήρηση του κου Γιάγκου στην προηγούμενη ανάρτηση ότι άλλο η υπαρξιστική φιλοσοφία και άλλο η πολιτική. Διοτι υπάρχει το εξής παράδοξο : όταν θα πεθάνουμε δεν ξέρουμε τι θα γίνει ή αν θα γίνει κάτι, αλλά ξέρουμε ότι ο κόσμος θα χαθεί ή θα αλλάξει. Κόσμος και ατομική συνείδηση είναι το ένα και το αυτό.

    Υποθέτω ότι ο βυζαντινός βασιλέας είναι ζώσα πραγματικότητα για κάποιους, αλλά είναι πράγματι - η δεν είναι ; Κατά πόσο το Βυζάντιο είναι ελληνικό ; Δεν θέλω να πω ότι το Βυζάντιο δεν ήταν ελληνικό και να μπω σε αυτή τη διαμάχη άνευ ουσίας αν το ελληνικό έθνος είναι αιώνιο ή πρόσφατο, αν είναι πραγματικό ή κατασκευή. Ρωτάω αν πράγματι υπάρχουνε Έλληνες που να θέλουνε τον βυζαντινό βασιλέα, ειλικιρινά, όχι σαν αντίδραση μόνο σε αυτό που τους συμβάίνει.

    ReplyDelete
  6. "Κοσμος και ατομικη συνειδηση ειναι ενα" λες και αν εννοεις οτι κοσμος για τον καθενα ειναι αυτο που αντιλαμβανεται, θα συμφωνησω.
    Θα πρεπει ομως να ειναι φανερο οτι η αντιληψη και οι αισθησεις δινουν μια εικονα, η οποια θα ηταν αχρηστη για την επιβιωση αν δεν ανταποκρινοταν σε καποιο επιπεδο και με καποιον τροπο στην πραγματικοτητα.
    Αυτο σημαινει οτι πρεπει ο καθενας να αλλαζει τις αντιληψεις του μεχρι να βρει αυτες που του δινουν την χρησιμοτερη εικονα της πραγματικοτητας, που ισως να ταυτιζεται με την ορθοτερη.
    Σημαινει ακομη οτι το προβλημα της αλλαγης της πραγματικοτητας ωστε να γινει πιο ευχαριστη απλως μετατρεπεται σε αλλαγη της πραγματικοτητας ωστε να γινει πιο ευχαριστη η εικονα που εχουμε.
    Επειδη νομιζω οτι ο Αριστοτελης εχει δικιο οταν λεει

    ΤΕΛΟΣ ΜΕΝ ΟΥΝ ΠΟΛΕΩΣ ΤΟ ΕΥ ΖΗΝ….. ΤΟΥΤΟ Δ ΕΣΤΙΝ,ΩΣ ΦΑΜΕΝ, ΤΟ ΖΗΝ ΕΥΔΑΙΜΟΝΩΣ ΚΑΙ ΚΑΛΩΣ
    Ο σκοπος της πολης (κρατους) ειναι το ευ ζειν... αυτο δεν ειναι οπως ειπαμε το να ζεις με ευδαιμονια και καλα.

    υποστηριζω οτι θα πρεπει να βρουμε τροπους ωστε η εικονα που θα εχουμε για το κρατος μας να μας επιτρεπει να ζουμε ευχαριστα και καλα.
    Οπως ειπαμε ο καθενας αντιλαμβανεται τον κοσμο διαφορετικα, οποτε εκει που εγω ζω ευχαριστα καποιος αλλος μπορει να διαφωνει.
    Αυτο ακριβως νομιζω οτι προσπαθουν οι κοινωνιες να θεραπευσουν με την κοινη παιδεια των μελων τους και με την αναζητηση της ομονοιας μεσω του ομοθρησκου, ομαιμου και ομοτροπου του Εθνους.
    Η κοινοτητα των αντιληψεων μπορει να δημιουργησει και κοινοτητα σκοπου.
    Στα πλαισια αυτα π.χ οι πολυπολιτισμικες κοινωνιες ειναι καταδικασμενες να αποτυχουν, γιατι τα μελη τους δεν εχουν κοινες αντιληψεις ουτε θα ευχαριστηθουν με τα ιδια πραγματα.
    Για να επιβιωσουν χρειαζονται "ανωθεν" παιδεια, η οποια οπως ειναι φυσικο εξυπηρετει τους ανωθεν και οχι τους λαους.
    Η βυζαντινη αυτοκρατορια κρατησε μια χιλιετια ομογενοποιοντας τους λαους της με τον χριστιανισμο τον οποιο επεβαλλε "ανωθεν".
    Αυτο μπορει να ηταν πολυ καλο γι αυτους που το επεβαλλαν και η ολιγαρχια της εποχης να καταφερε να ζει σαν καλοθρεμμενο τσιμπουρι,αλλα οχι και για τους λαους οι οποιοι υποδουλωθηκαν σ αυτην.
    Επομενως προσωπικα ουτε απο αντιδραση ουτε με λωβοτομη δεν προκειται να νοσταλγησω την δοξα των αυτοκρατορων που αφου εσφαξαν και αποδεκατισαν τους προγονους μου για να τους κανουν δουλους του Θεου, τελικα του εκαναν δουλους δικους τους και τους εφεραν ενα βημα απο την εξαφανιση αδιαφορωντας και τοτε (οπως και σημερα) για το αν αυτη η χωρα θα κατοικειται απο Ελληνες και ενδιαφερομενοι μονο να υπαρχει κοπαδι για αρμεγμα.

    ReplyDelete