Sep 6, 2015

236 - Ἡ γλῶσσα ὡς ἔκφραση προσωπικότητος

236 - Ἡ γλῶσσα ὡς ἔκφραση προσωπικότητος

(Παρακαλῶ τὴν Ἐλεύθερη Ὥρα ποὺ ἀναδημοσιεύει τὰ ἄρθρα τοῦ μπλόγκ μου, νὰ τιμωρῇ τὸν διορθωτή της ὁ ὁποῖος τολμᾷ νὰ ἀλλοιώνῃ τὴν ὀρθογραφία μου, συνεπῶς καὶ τὴν σκέψη μου -γράφοντας π.χ.φασίστας ἀντὶ γιὰ φασιστής, δύο διαφορετικὲς ἔννοιες, ἤ ἀλεβίτες ἄντι γιὰ ἀλεβῆδες, δύο διαφορετικὲς θρησκευτικὲς κοινότητες- βασισμένος στὸν αὐτόματο διορθωτὴ τοῦ ὑπολογιστοῦ του, μὲ ἀφαίρεση τοῦ 1% τοῦ μισθοῦ του γιὰ κάθε κομπιουτερικῶς διορθωμένη λέξη ὥστε νὰ μειώνεται ὁ μισθός του κατὰ 10% γιὰ κάθε 10 "διορθωμένες" λέξεις. Εὐχαριστῶ. Δ.Κ.)

Πέραν τῶν συνήθων ὀρθογραφικῶν ἀβλεψιῶν ποὺ φορτώνουμε στὸν «δαίμονα τοῦ τυπογραφείου» ἡ κάθε πνευματικὴ προσωπικότης ἐκφράζεται μέσῳ τῆς ἰδικῆς του γλώσσας μὲ τὴν ὁποία ἐπιβάλλεται καὶ ἀναγνωρίζεται. Ὁ δημιουργικὸς ζωγράφος, ὁ δημιουργικὸς ποιητὴς δὲν χρειάζεται νὰ ὑπογράψῃ τὸ ἔργο του. Ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὴν μοναδικότητά του, ἀπὸ τὴν ἰδαιτερότητά του, ἀπὸ τὸ ὕφος του, ἀπὸ τὴν γραφῖδα του. Οἱ φιλόλογοι ποὺ διδάσκουν στὴν νεολαία, ἀπὸ τὴν Α’ Δημοτικοῦ τί εἶναι ὀρθὸ καὶ τί εἶναι λάθος στὴν γραμματική, στὴν ὀρθογραφία καὶ τὴν σύνταξη, πνίγουν ἀπὸ τὰ γεννοφάσκιά της τὴν παιδικὴ δημιουργικότητα καὶ τὴν μετέπειτα ἰδιοφυΐα τοῦ προσώπου.

Δὲν ὑπάρχει ἀρχαία, ἐκκλησιαστική, βυζαντινή, καθαρεύουσα, δημοτική, δημοτικιά, νεοελληνική, πολυτονικὴ, μονοτονική, ἀτονικὴ γλῶσσα. Ἡ ὑπερτάτη ζωντανὴ γλῶσσα ἐκφράζει πρῶτον τὴν γλωσσικὴ παράδοση τοῦ γένους: ὅ,τι ἐγράφη ἀπὸ τὸν Ὅμηρο στὸν Ἐλύτη εἶναι σωστὸ καὶ ζωντανὸ καὶ θεμιτό. Δικαίωμα τοῦ καθενὸς νὰ γράφῃ ἀρχαῖα, ἐκκλησιαστικὰ ἤ νεοελληνικά. Ἐπιπροσθέτως δικαίωμα τοῦ καθενὸς νὰ προσθέτῃ ἐπάνω στὴν στέρεα βάση τῆς γλωσσικῆς παραδόσεως τὶς ἰδικές του πενιές, τὸ ἰδικό του ὕφος. Δὲν δύναται νὰ ὑπάρχη κρατική, ἐπίσημη γλῶσσα, πόσο μᾶλλον νὰ ἀπαγορεύεται σήμερα στὸ Δημόσιο νὰ γράφῃς πολυτονικά. Ἡ γλῶσσα μου εἶναι καθαρῶς κιτσικικὴ καὶ ἐὰν συνεχίσουν νὰ μὲ διαβάζουν μετὰ θάνατον, θὰ ἀναγνωρίζουν τὴν γραφή μου καὶ χωρὶς τὴν ὑπογραφή μου.

Στὴν πνευματικὴ καταστροφὴ ποὺ δημιουργεῖ ἡ δικτατορία τῶν φιλολόγων ἀπὸ τὴν Α΄ Δημοτικοῦ ἕως τὴν δημοσία ζωὴ τοῦ γένους, μέσῳ τῶν διορθωτῶν καὶ μεταφραστῶν ποὺ λυμαίνονται τοὺς ἐκδοτικοὺς οἴκους, τὶς ἐφημερίδες, τὰ ῥαδιόφωνα, τὶς τηλεοράσεις, τὰ δημόσια γραφεῖα, τὰ ὑπουργεῖα καὶ τὴν Βουλή, προστίθεται καὶ ὁ αὐτόματος διορθωτὴς τῶν ὑπολογιστῶν ποὺ κατασκευάζεται ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς φιλολόγους, οἱ ὁποῖοι μέσῳ τῆς μηχανῆς ἐπιβάλλουν τὴν ἄποψή τους ὑπὸ τὸ κάλυμμα τῆς μηχανικῆς ἀντικειμενικότητος. Οἱοσδήποτε σώφρων ἄνθρωπος ποὺ σέβεται τὸν ἑαυτό του πρέπει νὰ ἀπενεργοποιεῖ τὸν αὐτόματο διορθωτὴ γιὰ νὰ σεβασθῇ τὴν γραφὴ τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τοῦ ἄλλου.

Τὸ παράδειγμα τῶν πολιτικῶν εἶναι ἄκρως διαφωτιστικό. Εἶναι γνωστὸ ὅτι τὸ μόνο ποὺ ἐνδιαφέρει τὸν πολιτικό, ἀκόμη καὶ ὅταν εἶναι καθηγητὴς Πανεπιστημίου, εἶναι τὸ προσοδοφόρο ἐπάγγελμα τοῦ βουλευτοῦ, ἐκμεταλλευόμενος τὴν ἀφέλεια τοῦ πλήθους. Ἀδιαφορεῖ παντελῶς γιὰ πολιτισμὸ καὶ παιδεία. Πολιτικοὶ οἱ ὁποῖοι ἐξεφράζοντο ἀκόμη καὶ στὴν καθαρεύουσα καὶ ἔγραφαν πολυτονικά, προσαρμόζονται στὴν γλῶσσα τοῦ συρμοῦ, λένε τοῦ Γενάρη, τοῦ Φλεβάρη, φθάνει νὰ ἐκλεγοῦν. Εἶναι οἱ πλέον ἐπιζήμιοι γιὰ τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό, περισσότερο καὶ ἀπὸ τοὺς φιλολόγους.

Προτείνω λοιπὸν νὰ καταργηθῇ τὸ ἐπάγγελμα τοῦ διορθωτοῦ. Ἄλλωστε γίνονται ἔτσι οἰκονομίες. Οἱ περισσότεροι διορθωτὲς εἶναι ὄχι μόνον ἡμιμαθεῖς ἀλλά, μὲ παρασιτικὸ τρόπο, ἐπαφίενται στὸν αὐτόματο διορθωτὴ καὶ εἶναι συνεπῶς ἄχρηστοι. Οἱ δὲ φιλόλογοι, οἱ ὁποῖοι κόπτονται γιὰ τὴν δῆθεν ζωντανὴ γλῶσσα τοῦ λαοῦ ἀπὸ τὰ γραφεῖα τους, ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τὸ ψάρι βρωμᾷ ἀπὸ τὸ κεφάλι, ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῶν πανεπιστημίων. Ζωντανὴ γλῶσσα εἶναι ἡ ζωντανὴ ἔκφραση τοῦ καθενὸς ἀπὸ ἐμᾶς μὲ πλήρη ἐλευθερία τῆς δημιουργικότητός μας. Καὶ ἄς ἀφήσουν ἥσυχο τὸν λαὸ ποὺ οὐδέποτε ἐγνώρισαν. Ὁ Δελμοῦζος, ὡς Βενιζελικὸς καὶ συνεπῶς ἰμπεριαλιστής, κατὰ τὴν ἰδική του ὁμολογία ἁπλοποίησε τὴν γλῶσσα γιὰ νὰ τὴν διδάσκονται πιὸ εὔκολα οἱ ἀλλογενεῖς ποὺ εἰσήρχοντο στὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια, Ἀλβανοί, Σλαῦοι (Σλαῦοι ὄχι Σλάβοι), Τοῦρκοι. Κατέστρεψε τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα πρὸς χάριν τοῦ βενιζελικοῦ ἐπεκτατισμοῦ.

Δημήτρης Κιτσίκης                                 6 Σεπτεμβρίου 2015


6 comments:

  1. να τιμωρηθούν ολοι οι άχρηστοι που θεωρούν του έλληνες γκρεκύλους...είμαστε στο 2015 και όχι στη δεκαετία του 1940....

    ReplyDelete
    Replies
    1. και λέω 1940 όχι τυχαία γτ ο λαός πεινούσε και κάποιο ζούσαν στον κόσμο του παντεσπάνι...και κάποιο άλλοι αγόραζαν 2500 στρέμματα με την βούλα των γερμανικών αρχών (Οκτώμβριος 44- εταιρεία ΚΑΣΤΡΗ, που αργότερα το Η έγινε Ι) πότε θα τιμωρηθούν όλοι αυτοί ? ΠΟΤΕ?? ΈΧΟΥΝΕ ΤΟ ΑΙΜΑ των διψασμένων ελλήνων στα κεφάλια τους...γι αυτό και δεν έχουν δει προκοπή και ψυχική ηρεμία ούτε αυτοί μα ούτε και τα παιδεία τους...

      Delete
  2. Ἐπειδή ἔχω ἐργαστεῖ ὡς διορθωτὴς στὸ περιοδικὸ Ἀθηνόραμα πρέπει νὰ πῶ ὄτι πολὺ μικρὰ περιθώρια ἔχει ὁ διορθωτής νὰ ἐπέμβει στὸ χάλι τῶν κειμένων ποὺ τοῦ παραδίδονται, πολλά ἐκ τῶν ὀποίων τὸν ἔχουν λάβει ὑπόψιν τους ὥστε νὰ κάνει αὐτός τὴ δουλειὰ τοῦ άρθρογράφου. Εὔχεταί ὁ μόνιμος καὶ ὄχι έποχιακός διορθωτής -ἐπειδή ὀ κάθε άρθρογράφος ἔχει τὰ βίτσια του - νὰ ὐπάρξει ἐπιτέλους στὴν Ἑλλάδα μιὰ Γαλλική Ἀκαδημία. Καὶ νὰ ξέρει ποιὰ εἶναι ἡ ἐπίσημη γλώσσα ὥστε νὰ μὴν τραβάει αὐτός τὰ παρἀπονα τοῦ κάθε ἰδιότροπου ἀρθρογράφου.... Τἠν ἔλλειψη μιᾶς ἀξιόπιστης Ἀκαδημίας τὴν ἀναπληρώνουν λοιπόν οἰ κατὰ τόπους καὶ καιροὺς παραφυάδες τοῦ ἡμιεπίσημου δημοτικισμοῦ.....

    Δὲν μπορεῖ νὰ λυθεῖ τὸ πρόβλημα μὲ τὸ νὰ ἐπισκευάζουμε τὰ μερεμέτια. Πρέπει νὰ τὸ πάρουμε ἐπιτέλους χαμπάρι -ποτὲ δὲν θὰ γίνει ἡ Ἑλλάδα Ἀπόλυτη Μοναρχία, ποτὲ δὲν θὰ γίνει ἡ Ἑλλάδα τὸ ἀντίστοιχο τῆς Γαλλίας τῶν Λουδοβίκων. Μόνον τότε θὰ βροῦμε τὸν δικὸ μας κανόνα. Άλλιῶς οἰ Λουδοβίκοι μας θὰ εἶναι τὸ ἀναίσθητο Κεφάλαιο, ποὺ δὲν ἀφουγκράζεται τοὺς λογοτέχνες άλλἀ τὸ ὐμνοῦν αὐτοί ξετσίπωτα γιὰ νὰ τοὺς δημοσιεύει.... Ἀκόμα καὶ ἡ Γαλλία τῶν Λουδοβίκων ἔγινε τέτοια ἐπειδή παραμέρισε -μὲ κάποιο σεβασμό - τὴν αὐθεντία τοῦ σχολαστικοῦ μεσαίωνα καὶ στάθηκε στὰ πόδια της, κάπως, άφουγκραζόμενη τὸ ἔνστικτό της, καλό ἤ κακό.Τὸ πρόβλημα λοιπὸν δὲν εἶναι ὁ διορθωτής, ὀ άρθρογράφος κι ὁ κύριος Διευθυντής, οὔτε ὁ σχολαστικός καὶ φιλομακεδόνας Ἀριστοτέλης -λές καὶ τὸν ξέρουμε - ἀλλά ὁ ἅνθρωπος. Πάντων χρημάτων μέτρον ἐστιν ἄνθρωπος, εἶπε ὁ Πρωταγόρας -δηλαδή ἐννοοῦσε μάλλον ὄτι ὁ ἄνθρωπος εῖναι τὸ μέτρο ὅλων τῶν Άναγκῶν, τοῦ τἴ Πρέπει, τί εἶναι ἀπαραίτητο, ὄ ἴδιος εῖναι τὸ μέτρο - καὶ ὄχι τῶν Πραγμάτων, ποὺ λένε οἰ μὴ πειστικές ἀποδόσεις -ὄχι μεταφράσεις, σύμφωνα μὲ τὸν κο Κιτσίκη - περιλαμβανομένης ἴσως τοῦ Πλάτωνα, ποὺ ἴσως δὲν κατάλαβε τί ἔλεγε ὁ Πρωταγόρας (Θεαίτητος).

    ReplyDelete
  3. Υ.Γ. Ὁ Πρωταγόρας ἔλεγε ἴσως ὄτι ἀφοῦ εῑναι ὄ ἴδιος τὸ μέτρο, τί χρειάζεται (χρῆι) νὰ νομοθετεῖ, π.χ. τὴ γλώσσα, ὄπως ὁ Δελμοῦζος τῆς άναρτησης ; Ὁ Σολωμός στὸ Διάλογό του τὀλεγε καθαρά, σοφολογιώτατος εἶναι αὐτὸς ποὺ τοῦ ἀλλουνοῦ θέλει νὰ τοῦ σηκώσει τὴ γλώσσα. Ἢ γραμματική εῖναι πρόσχημα, ὄπως ἡ Βίβλος, τὸ Κοράνι, τὸ Κεφάλαιο τοῦ Μάρξ καὶ ὁ Ποινικὸς Κώδικας.

    ReplyDelete
  4. Y.Γ.2 Συγγνώμη γιὰ τὴ μακρηγορία, ἀλλά νομίζω ὅτι ἔχω νἄ προσθέσω κάτι. Ἴσως, ὅπως συχνὰ γίνεται σὲ αὐτό τὸ μπλόγκ, νὰ ὑποκρύπτεται στἤν ἀνάρτηση.

    Ὄταν ὁ διορθωτής διορθώνει, κάνει κάτι πολύ βαθύτερο ἀπὸ τὸ νὰ ἐπιβάλλει μιὰ γλωσσική ἄποψη. Κάνει κάτι ἄλλο -θεολογία.Τὸ πρόβλημά μας εἶναι ὅτι ἔχουμε λάθος θεολογία, αὐτό εἶναι τὸ πρόβλημά μας. Ἔχουμε κολλήσει στὴν ἰδέα τοῦ αὐστηροῦ Θεοῦ ποὺ τιμωρεῖ γιὰ τὴν ἀπόκλιση ἀπὸ τὸν κανόνα.

    Αὐτός εἶναι ὁ Διἀβολος. Ὁ Θεός ἀγαπᾶ καὶ προστατεύει καἴ δικαιώνει τὴν ἀπόκλιση καὶ φανερώνει ὅτι ἦταν σωστή. Ὁ γελαστός Θεός πάντα βάζει κέρατα στὸν αὐστηρό Διάολο.

    ReplyDelete