133 – Περὶ ἀνισότητος (δεύτερο μέρος): Ἡ φιλοσοφία στὸν γυναικωνίτη

133 – Περὶ ἀνισότητος (δεύτερο μέρος):

Ἡ φιλοσοφία στὸν γυναικωνίτη

Ὁ παραπάνω τίτλος (La philosophie dans le boudoir) προέρχεται ἀπὸ τὸν τίτλο τοῦ βιβλίου τοῦ μαρκησίου τοῦ Σάντ. Μόλις τώρα ἐπέστρεψα ἀπὸ τὸ Ἡράκλειο τῆς Κρήτης ὅπου ἐγνώρισα ἕνα περίφημο παραδοσιακὸ ζαχαροπλαστεῖο ποὺ διευθύνεται ἀπὸ γυναῖκα. Τὰ ζαχαρωτὰ τὴς ἀρχαίας Κρήτης ποὺ ἐτοιμάζονται μὲ ἄκρα γυναικεία φαντασία στὰ ἐκεῖ ζαχαροπλαστεῖα, ἀποκαλύπτουν ἕνα βασικὸ στοιχεῖο τῆς φύσεως: τὴν ἀνισότητα καὶ τὴν πλήρη διαφορετικότητα τῆς γυναικὀς.

Στὴν οἰκία τῆς ζαχαροπλάστου, ὅπου ὁ σύζυγος ἔχει ἐκλείψει, εἶναι διαμορφωμένος ἕνας γυναικωνίτης, διακοσμημένος μὲ ἐξαίσιους πίνακες ποὺ ἐφιλοτέχνησε ἡ ἰδία ἡ ζωγράφος ζαχαροπλάστις, στοὺς ὁποίους ἡ ἀπαγορευμένη μορφὴ τοῦ ἀνδρὸς εἰσχωρεῖ φευγάτη καὶ στὸν ὁποῖο κείτεται ἕνας στηθόδεσμος καὶ ἄλλα ἐρωτικὰ σύμβολα τῆς γυναικείας παρουσίας.

Κάνετε λάθος. Δὲν πρόκειται γιὰ κακόφημη οἰκία ἀλλὰ γιὰ καταφύγιο τῆς γυναικείας φύσεως, τελείως διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν φύση τοῦ ἀνδρός. Οὐδεὶς ἄνδρας δύναται νὰ  ἔχῃ τὴν ἰδιαίτερη εὐαισθησία τῆς γυναικός, αὐθορμήτως βίαιος καὶ καταστροφικός. Ἡ γυναῖκα πλέκει, ἥσυχα καὶ συστηματικὰ τὰ μαλλιά της στὸν γύρω κόσμο ὅταν ὁ ἄνδρας ἀποκεφαλίζει. Τὸ γυναικεῖο φίδι μὲ τὸ ὑπέροχο γυαλιστερὸ δέρμα ἐκπίπτει ἀπὸ τὸν παράδεισο καὶ ἀθόρυβα περιπλέκει τὸν ἄνδρα ποὺ κοιμώμενος ὀνειρεύεται πολέμους. Ὁ γυναικωνίτης εἶναι τὸ βασίλειο τῆς γυναικὸς στὸ ὁποῖο ὁ ἄνδρας εἰσέρχεται μόνον κατόπιν γυναικείας ἀδείας.

Ὁ ἔρωτας (καὶ δὲν πρόκειται ἐδῶ περὶ χριστιανικῆς ἀγάπης) ὡς ὑπερτάτη ἀναρχία, σφηνωμένος στὴν φύση, πέραν τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ, ξεδιπλώνεται στὸ ὑπόκωφος τῶν λέξεως τοῦ μαρκησίου: «Εἶναι μία φοβερὴ ἀδικία νὰ ἀπαιτῇς ἀπὸ ἀνθρώπους ἀνίσων χαρακτηριστικῶν νὰ ὑπόκεινται σὲ ἴσους νόμους: ὅτι ταιριάζει στὸν ἕνα δὲν ταιριάζει στὸν ἄλλο».

Ὁ γυναικισμὸς ποὺ ἐξηπλώθη στὸν δυτικὸ εἰκοστὸ αἰῶνα ὑπὸ τὴν φρικιαστικὴ ἐπονομασία φεμινισμός, καταστρέφει συστηματικὰ τὸν ἀνθρώπινο ἱστὸ μὲ τὴν ἰσοπέδωση τῆς γυναικὸς, ἀπηλλαγμένης ἀπὸ τὸν στηθόδεσμο καὶ παντελοφορεμένης. Ὁ Ζάν-Ζὰκ Ῥουσσώ, στὸν ΙΗ΄αἰῶνα, μὲ τὸ βιβλίο του Αἰμίλιος ποὺ καθώριζε τὴν ῥιζικὴ διαφορὰ γυναικὸς καὶ ἀνδρός, ἐθρήνη γιὰ τὴν γυναικοποίηση τοῦ ἀνδρὸς ποὺ ἐνεγκλωβίζετο στὰ πλοκάμια τοῦ ἀνερχομένου ἤδη φεμινισμοῦ, καὶ ποὺ ὑπὸ τὴν παράφρονη θεωρία τοῦ γαλλικοῦ ἰσοτισμοῦ, κατέστρεφε καὶ τὰ δύο φῦλα σὲ ἕνα ἄμορφο ἑρμαφρόδιτο ἀνδρόγυνο.

Τὸ κόκκινο λουλούδι ἁπαλὰ πλαγιασμένο στὸ ζαχαρωτὸ τῆς ζαχαροπλάστου πρέπει νὰ παραμείνῃ ἐσαεὶ τὸ σύμβολο τῆς διαφορετικότητος καὶ τῆς ἁρμονικῆς ἀνισότητος γιὰ νὰ σωθῇ ἡ ἀνθρωπότης ἀπὸ τὴν πυρηνικὴ ἐξαφάνιση. Χωρὶς τὴν ἐπιβίωση τῆς θηλυκῆς γυναίκας σὲ ἕναν κόσμο γκέϋ παραφροσύνης, χωρὶς τὴν ἐπάνοδο στὴν ἀνισότητα τῆς φύσεως καὶ στὴν ἐρωτικὴ διαφορετικότητα, ὁ Ἁρμαγεδδὼν εἶναι ἀναπόφευκτος.

            Δημήτρης Κιτσίκης                                 24 Αὐγούστου 2014