Apr 26, 2013

40 - Ἡ Πρωτομαγιὰ τοῦ Ἐθνικομπολσεβικισμοῦ


40 - Ἡ Πρωτομαγιὰ τοῦ Ἐθνικομπολσεβικισμοῦ

Τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1933, τὸ ἐθνικοσοσιαλιστικὸ καθεστὼς στὴν Γερμανία, τὸ ὁποῖο εἶχε μόλις πάρει τὴν ἐξουσία, ἐξήγγειλε ὅτι ἡ Πρωτομαγιὰ θὰ ἑωρτάζετο κάθε χρόνο ὡς ἐθνικὴ ἐπίσημη "Ἡμέρα τῆς Ἐθνικῆς Ἐργασίας" καὶ ὅτι ἡ ὅλη ὀργάνωση θὰ τὴν ἀνελάμβανε τὸ κράτος, ὅπως αὐτὸ ἐγένετο καὶ στὴν Σοβιετικὴ Ἕνωση. Ἡ μόνη διαφορὰ ἦταν ὅτι ἡ Πρωτομαγιὰ στὴν Μόσχα ἑωρτάζετο ὡς ταξικὴ ἐνῷ στὸ Βερολῖνο ἑωρτάζετο ὡς völkish, δηλαδὴ ὡς λαϊκή. Μετὰ τὴν λήξη τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ἡ Πρωτομαγιὰ παρέμεινε κρατικὴ ἑορτὴ καὶ στὶς δύο Γερμανίες, τὴν κομμουνιστικὴ καὶ τὴν καπιταλιστική. Στὴν Ἀνατολικὴ Γερμανία, ἐπειδὴ τὸ κράτος ἦταν καὶ ἐπισήμως ταξικὸ καὶ ἀντεπροσώπευε τὸ προλεταριάτο, ἡ ἐργατιὰ ἦτο ὑποχρεωμένη νὰ συμμετέχῃ στὶς μεγάλες παρελάσεις ὀργανωμένες ἀπὸ τὸ κράτος, ἐνῷ στὴν Δυτικὴ Γερμανία τὸ κράτος τῆς ὁποίας ἦταν ἀνεπισήμως ταξικό, δηλαδὴ καπιταλιστικό, οἱ παρελάσεις ὠργανώνοντο ἀπὸ τὰ ἐργατικὰ συνδικάτα, ὡς οὐσιαστικὸ  κατάλοιπο τῆς ναζιστικῆς περιόδου. Ἀντιθέτως στὶς ἀγγλοσαξωνικὲς χῶρες, καὶ παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ προέλευση τῆς Πρωτομαγιᾶς ἦταν ἀμερικανική, ὁ φόβος τοῦ λαοῦ ἦταν τόσο ἔντονος ὥστε ἡ Πρωτομαγιὰ δὲν ἑωρτάζετο ἀπὸ τὸ κράτος. Στὸν Καναδᾶ καὶ τὶς ΗΠΑ ἑορτάζεται μίαν "Ἡμέρα τῆς Ἐργασίας", τὴν πρώτη Δευτέρα τοῦ Σεπτεμβρίου, γιὰ νὰ μὴν θυμίζῃ τὴν ἐργατικὴ Πρωτομαγιά, καὶ πρόκειται γιὰ μίαν ἡμέρα ἀναπαύσεως πρὶν ἀνοίξουν τὰ σχολεῖα, χωρὶς κανένα ταξικὸ ἤ λαϊκὸ περιεχόμενο. Ἀντιθέτως, ὡς Πρωτομαγιὰ ἑορτάζεται ἐπισήμως σὲ ἐπάνω ἀπὸ 80 μὴ ἀγγλοσαξωνικὲς χῶρες στὸν κόσμο ἀποδεικνύοντας ὅτι τὰ ἀγγλοσαξωνικὰ κράτη ἀντιπροσωπεύουν τὴν καρδιὰ τοῦ καπιταλισμοῦ.

Στὴν Ἑλλάδα ὁ ἐμφύλιος πόλεμος κατέστρεψε τελείως τὴν ἰδέα ὅτι ὁ φασισμὸς καὶ ὁ ἐθνικοσοσιαλισμὸς δύνανται νὰ ἔχουν κοινοὺς στόχους μὲ τὸν κομμουνισμό, ἀσχέτως κομμάτων, σχέση ἀντικαπιταλιστική. Οὔτε ἡ Χρυσῆ Αὐγή, οὔτε τὸ ΚΚΕ, δέχονται νὰ κάνουν τὴν παραμικρὴ παραχώρηση, νὰ ξεπεράσουν τὴν νοοτροπία τοῦ ἐμφυλίου πολέμου γιὰ νὰ συμμαχήσουν, γύρω ἀπὸ τὴν Πρωτομαγιά, σὲ ἕναν κοινὸ ἀγῶνα κατὰ τοῦ καπιταλισμοῦ, ὑπὸ τὴν ἡγεσία ἑνὸς Ἕλληνος Τσάβες. Πᾶνε διχασμένοι στὸν ἀγῶνα κατὰ τοῦ κοινοῦ ἐχθροῦ, ἐξαπολύοντας ἑκατέρωθεν ὕβρεις, μὲ ἀποτέλεσμα τὸ ἀστικὸ καθεστὼς νὰ τὰ ἀνακηρύξῃ κάποια στιγμὴ ἐκτὸς νόμου καὶ ὁ καπιταλισμὸς νὰ διαιωνισθῇ στὴν Ἑλλάδα ὅπως καὶ ἀλλαχοῦ. Μόνον μία ἐθνικομπολσεβικικὴ πολιτικὴ δύναται νὰ ἀνατρέψῃ τὴν θλιβερὴ αὐτὴ κατάσταση.

            Δημήτρης Κιτσίκης                                   26 Ἀπριλίου 2013 

5 comments:

  1. Στὴν ἀνάρτηση Ἡ μαφιοκρατία ἀνώτατο στάδιο τοῦ καπιταλισμοῦ, με ἀφορμή τὴν
    κεντρικὴ ἰδέα τοῦ ἐθνικομπολσεβικισμοῦ διατύπωσα τὴν -κατὰ τὴν γνώμη μου – ( μὴ ) δυνατότητα ἐφαρμογῆς του στὴν Ἑλλάδα. Προσθέτω τὸ ἑξῆς

    Ἑλληνικὸς κομμουνισμὸς σήμερα σημαίνει ΚΚΕ, μία ἱστορία τραγικότητας καὶ αὐτοθυσίας. Ἐγκληματικὰ λάθη πολιτικῆς, πραγματικοὶ ἥρωες πού βάδιζαν ὁλόρθοι μπροστὰ στὸ ἀπόσπασμα καὶ ἐλάχιστη διανοητικὴ παραγωγή. Ἀδυναμία συντονισμοῦ μὲ τὸ πολιτικὸ περιβάλλον, μὲ συνέπεια τὴν σημερινὴ ἀποστασιοποίηση. Ἡ βαρειὰ ἱστορία ἀποτελεῖ τὸ μεγάλο του πλεονέκτημα. Ἀρκεῖ νὰ ἐμφανισθῆ κάποιος πού θὰ τὴν μεταμορφώση σὲ πολιτικὴ πράξη.

    Ἑλληνικὸς φασισμὸς πού καθρεπτίζεται στὶς μουτσοῦνες τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, Παρά τόν ἀντικαπιταλισμό πού θά ἔπρεπε νά ἐκφράζουν ὡς φασιστές συλλαμβάνονται πολλές φορές νά ψηφίζουν κατά τά συμφέροντα τῶν ἐφοπλιστῶν...Κατὰ δήλωσίν τους θὰ ἀποκαταστήσουν ὡς ἥρωες τοὺς ταγματασφαλῖτες τῆς γερμανικῆς κατοχῆς. Κατανοητὸ ἀφοῦ στεροῦνται ἡρώων καὶ πράξεων αὐτοθυσίας. Ἐδῶ πιὰ ὅμως, δὲν μιλᾶμε γιὰ ἁπλὸ ἀντικομμουνισμὸ, μιλᾶμε γιὰ τρικυμία ἐν κρανίῳ, μιά φαρσοκωμωδία πού ἀγγίζει τὰ ὅρια τοῦ γελοίου.

    Ὁ συνδυασμός τραγικοῦ και γελοίου κατά πᾶσαν πιθανότητα θά ἀποβεῖ ἱλαροτραγωδία… ( μιλᾶμε για την Ἑλλάδα πάντα …)

    Κατά συνέπεια Πρωτομαγιά καί έργατική καί κόκκινη ... ( τό ἔγραψα πρίν 3 χρόνια, δέν θά ἄλλαζα καί πολλά...)

    ReplyDelete
  2. Δυστυχῶς ὁ Zaratustra ἔχει δίκαιο. Ἡ ἑλληνικὴ ἱλαροτραγωδία προέρχεται οὐσιαστικὰ ἀπὸ τὴν ἔλλειψη θεωρητικῆς σκέψεως τόσο τοῦ ἑλληνικοῦ κομμουνισμοῦ ὅσο καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ φασισμοῦ. Ὁ μιμητισμὸς τοῦ Ῥωμηοῦ καὶ στὸν τομέα τῶν ἰδεολογιῶν εἶναι ἕνα τρανὸ παράδειγμα τῆς πλήρους παρακμῆς τοῦ λαοῦ μας. Ἡ ἰδικὴ προσπάθειά μου μιᾶς ζωῆς στοχασμοῦ γύρω ἀπὸ τὸν ἑλληνοκεντρισμό, ποὺ ἔχω καταγράψει σὲ ἄπειρα πονήματά μου καὶ στὴν πανεπιστημιακὴ διδασκαλία μου στὸ ἐξωτερικό, ἔχει παραμείνει στὴν Ἑλλάδα οὐσιαστικὰ χωρὶς ἀναταπόκριση ἀκριβῶς ἐπειδὴ ἡ σκέψη μου συλλαμβάνεται ὡς στοχασμὸς Ἕλληνος καὶ ὄχι ξένου, καταγραμμένη ἀπ'εὐθείας στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ ὄχι στὰ γαλλικὰ ποὺ εἶναι ἡ γλῶσσα μου. Ἐὰν ἡ σκέψη μου ἦτο μεταφρασμένη στὰ ἑλληνικά, ὅπως αὐτὴν τοῦ Ντούγκιν φερ'εἰπεῖν, θὰ εἶχε ἴσως περισσότερο ἀκροατήριο, ἁπλῶς ἐπειδὴ δὲν θὰ μὲ ἀντελαμβάνοντο ὡς ἐγχώριο. Αὐτὴ πράγματι εἶναι ἡ ῥωμαίϊκη ἱλαροτραγωδία. Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  3. Πράγματι ὁ μιμητισμός καί ἡ ξενομανία εἶναι ἡ μία διάσταση τῆς ἑλλαδικῆς πνευματικῆς ξηρασίας. Μιά ἀκόμη διάσταση ἀκόμα πιό ὀλέθρια, πού συμπληρώνει τήν προηγούμενη, εἶναι ἡ συστηματική δίωξη ὁποιασδήποτε προσπάθειας πρωτογενοῦς πνευματικῆς πατραγωγῆς. Σέ ἕνα τέτοιο διαχρονικό πλαίσιο ὁ ψυχαρισμός ἐκπαραθυρώνει τούς ἀττικιστές πού πράγματι ἤθελαν νά μορφώσουν, ὁ Ἄγγελος Βλάχος ἐπιτίθεται στόν Ροῒδη, λοιδωρεῖται καί αὐτοκτονεῖ ὁ Συκουτρῆς, ὁ Θεοτοκᾶς καί ἡ τόσο ὐπερεκτιμημένη γενηά τοῦ 30 προτιμοῦν τούς Γιαγκούλες τῶν ἑλληνικῶν βουνῶν ἀπό τόν Καβάφη, ὁ Καραθεοδωρῆ μέχρι νά γίνει δεκτός ὡς καθηγητής τοῦ βγαίνει τό λάδι, τόν Ἀβροτέλη Ἐλευθερόπουλο καί τό ἔργο του τά ἔχει φάει τό μαῦρο σκοτάδι .. Καί πολλά παρόμοια μέ τελικό ἀποτέλεσμα γιά νά θριαμβεύει ὡς παράσιτο τό λεγόμενο ἐθνικό ἑλλαδικό κράτος νά θεωρεῖται πνευματικό κεφάλαιο ὁ Μακρυγιάννης καί καλλιτεχνικό ὁ Θεόφιλος !!!

    ReplyDelete
  4. Αυτή η νοοτροπία της ηττοπάθειας του σύγχρονου Γραικύλου συνιστά το ουσιαστικά ψυχολογικό πρόβλημα του Ψευτοέλληνα-Ρωμηού. Αποδεικνύει δε περίτρανα, αυτό που ισχυρίζομαι ότι δηλ. κατ' ουσίαν ουδεμία συνέχεια - ακόμα και φυλετική, αν και εγώ είμαι αντιρατσιστής και πιστεύω στο πνεύμα - υπάρχει μεταξύ Ελληνισμού του παρελθόντος και συγχρόνου ελλαδικού κρατιδίου-Μπουζουκιστάν.
    Πράγματι, το αυτό συνέβη και με εμένα. Μόλις αντιλαμβάνονται οι Γραικύλοι ότι είσαι ξένος ή ότι έχεις ζήσει επί σειρά ετών εκτός Ελλάδος (ακόμη και στην Ουγκάντα), σε αντιμετωπίζουν με θαυμασμό και πάντως με περιέργεια. Αντιθέτως, δεν εκτιμούν και διώκουν μάλιστα το εγχώριο. Και αυτό δείχνει το σύμπλεγμα που χαρακτηρίζει την ψυχή των δήθεν "Ρωμηών", αλλά στην πραγματικότητα Γραικύλων.
    Αντιθέτως, η Τουρκία σήμερα διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητος του παραδοσιακού Έλληνα. Ακόμη και δημογραφικά ανέρχεται διαρκώς, ενώ οι "Έλληνες" του σάπιου κρατιδίου γενοκτονούνται από μόνοι τους μέσω της υπογεννητικότητος. Τελικά πράγματι "οι καλύτεροι Έλληνες είναι οι Τούρκοι". Και, το ξαναγράφω εδώ, η μόνη λύση για τον Ελληνισμό θα προέλθει από την Τουρκία. Η δε Ελλάς θα σωθεί πλέον μόνο μέσω "νύχτας Αγίου Βαρθολομαίου" και ανορθόδοξων-μη πολιτικών μέσων, που θα βγάλουν την χώρα από την κόλαση του καταραμένου ευρώ και θα την εντάξουν ως επίκεντρο-πνευματική κιβωτό της ανθρωπότητος εκεί που πραγματικά ανήκει, δηλ. στην Ενδιάμεση Περιοχή.

    ReplyDelete