64 - Καὶ ὅμως τὰ προνουντσιαμιέντα προαναγγέλλονται

64 - Καὶ ὅμως τὰ προνουντσιαμιέντα προαναγγέλλονται

Οἱ δημοσιογράφοι τοῦ κατεστημένου εἶναι παρλαπίπες. Ὡς ἡμιμαθεῖς δὲν ἔχουν καιρὸ γιὰ διάβασμα ἀλλὰ ἐπειδὴ ἔχουν τὸν ἔλεγχο τῶν ΜΜΕ κατακλύζουν τὰ μυαλὰ τῶν πολιτῶν μὲ ἡμιαλήθειες, ἡ τελευταία τῶν ὁποίων εἶναι αὐτὲς τὶς ἡμέρες ὅτι τὰ πραξικοπήματα δὲν προαναγγέλλονται καὶ πὼς οἱ ἔφεδροι καταδρομεῖς εἶναι ἔφεδροι-φαιδροί! Τοὺς πληροφορῶ, ὡς ἱστορικός, ὅτι ἀπὸ τὶς πολλὲς κατηγορίες πραξικοπημάτων ὑπάρχει καὶ τὸ pronunciamiento ποὺ καθίσταται στὸ νὰ προαναγγέλλῃ ἡ πραξικοπηματικὴ ὁμάδα τὴν ἀνάληψη πραξικοπηματικῆς πρωτοβουλίας. Αὐτὸ ἀκριβῶς ἔγινε στὶς 15 Αὐγούστου 1909 στὸ Γουδί. Πληροφορῶ ὅσους δὲν τὸ ἔχουν ἀκόμη ἀντιληφθῆ ὅτι ἀπὸ τὸ 2011, ὁ στρατὸς καὶ ἡ ἀστυνομία εὑρίσκονται σὲ συνεχῇ πραξικοπηματικὴ ἀναταραχή. Ἡ προβοκάτσια τῶν τελευταίων ἡμερῶν κατὰ τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς κινδυνεύει νὰ μετατραπῇ σὲ Στάλινγκραντ γιὰ τὸ ἑλληνικὸ καθεστώς, ὅπως στὴν διεθνῆ πολιτικὴ Στάλινγκραντ ὑπῆρξε ἡ προβοκάτσια στὴν Συρία κατὰ τοῦ Ἄσσαντ.

Ἡ προβοκάτσια εἶναι σύνηθες ὅπλο στὴν πολιτική. Ἄς ὑπενθυμίσουμε μερικές: 1610, δολοφονία τοῦ Ἑρρίκου Δ΄ τῆς Γαλλίας, 1912, δολοφονία τοῦ Βασιλέως Γεωργίου Α΄ στὴν Θεσσαλονίκη, 1963, δολοφονία Λαμπράκη, 2013, δολοφονία Φύσσα. Ἡ προβοκάτσια τῆς πυρκαϊᾶς τῆς γερμανικῆς βουλῆς ἀπὸ τοὺς ναζῖδες, τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1933, γιὰ ἐνοχοποίηση τῶν κομμουνιστῶν, ἔγινε ἀμέσως μετὰ τὴν ἐκλογικὴ νίκη τοῦ Χίτλερ  καὶ τὴν ἀνάληψη τῆς ἐξουσίας. Τί νόημα εἶχε ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ νὰ δολοφονήσῃ τὸν Φύσσα, τὴν στιγμὴ ποὺ εὑρίσκετο σὲ πλήρη ἐκλογικὴ ἄνοδο; Θὰ ἠδύνατο νὰ τὸ κάνῃ μετὰ τὴν ἀνάληψη τῆς ἐξουσίας. Ἡ παγίδα ποὺ ἐστήθη στὴν 17 Ν τὸ 2002 καὶ κατέληξε στὴν διάλυση τῆς ὀργανώσεως κατέστη δυνατὴ διότι ἡ 17 Ν δὲν ἦταν ἄμεσα συνδεδεμένη μὲ τὶς μᾶζες. Ἡ πτώση τοῦ Παπαδόπουλου τὸ 1973 κατέστη δυνατὴ ἐπειδὴ αὐτὸς εἶχε ἀρνηθῆ νὰ ὀργανώσῃ μαζικὸ κίνημα γιὰ νὰ ἐπωφεληθῇ ἀπὸ τὴν τότε δημοφιλῆ ἀπόφασή του νὰ καταργήσῃ τὴν βασιλεία. Τὸ πραξικόπημα τοῦ Λένιν ἐπέτυχε ἐπειδὴ εἶχε προηγουμένως ὀργανώσει τὶς μᾶζες ὅπως ἔκαμε τώρα ἡ Χρυσῇ Αὐγή.

Χωρὶς τοὺς ἱστορικοὺς ὁ κόσμος ποτὲ δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ καταλάβῃ ὅτι στὴν Ἱστορία τίποτα δὲν τελειώνει γιὰ πάντα. Πόσες φορές, ἀπὸ τὸ 1897, ὅταν ὁ Γεώργιος Φιλάρετος ἐδημοσίευσε τὸ βιβλίο του Ξενοκρατία καὶ Βασιλεία ἐν Ἑλλάδι,  ἔχουμε ἀκούσει ὅτι ὁβασιλικὸς θεσμὸς ἔχει παρέλθει ἀνεπιστρεπτί; Καὶ ὅμως, 1917, 1920, 1922, 1935, 1946, 1967, 1973, εἶναι ἡμερομηνίες ἀποχωρήσεως καὶ ἐπανόδου τοῦ Βασιλέως στὴν Ἑλλάδα! Συνεπῶς, γιατί εἶναι ἀπίθανο καὶ στὸ μέλλον νὰ ἐπιστρέψῃ ὁ βασιλικὸς θεσμὸς;  Ἀναρίθμητες φορὲς ἔχουν γίνει πραξικοπήματα-κινήματα στὴν Ἑλλάδα. Γιατί νὰ μὴν γίνῃ καὶ σήμερα;

Οἱ προϋποθέσεις εἶναι ὥριμες γιὰ ἕνα νέο στρατιωτικὸ πραξικόπημα-κίνημα στὴν Ἑλλάδα. Εἶναι κάτι ἀναπόφευκτο. Ἐὰν δὲν γίνει αὔριο θὰ γίνῃ μεθαύριο ἤ ἀργότερα, ἀλλὰ θὰ γίνῃ. Αὐτὸ εἶναι τὸ μόνο σίγουρο. Ἀπὸ τὸ 2011 ἡ χώρα μας ζῇ σὲ συνεχῆ πραξικοπηματικὴ διέγερση. Ὁ στρατὸς ὅσο καὶ ἀποχαυνωμένος νὰ ὑπῆρξε ἀπὸ τὸ ΠΑΣΟΚ τώρα ξυπνᾷ.

Δημήτρης Κιτσίκης                                   26 Σεπτεμβρίου 2013

62 - Τὰ δύο ἄκρα καὶ ἡ ἐπέμβαση τοῦ στρατοῦ

62 - Τὰ δύο ἄκρα καὶ ἡ ἐπέμβαση τοῦ στρατοῦ

Ἐνῷ τὸ μεῖζον θέμα γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ δὲν εἶναι οὔτε ὁ κοινοβουλευτισμός, οὔτε οἱ μισθοί, οὔτε ἡ οἰκονομία, οὔτε κἄν ἡ ἐπιβίωση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, ἀλλὰ νὰ συσπειρωθοῦμε ὅλοι γιὰ νὰ προτείνουμε καὶ νὰ ἐπιτύχουμε στὰ διεθνῇ φόρα, στὶς διεθνεῖς ὀργανώσεις, στὴν ΕΕ καὶ στὸν κόσμο νὰ υἱοθετηθῆ ὡς παγκοσμία γλῶσσα ἡ ἑλληνική, ἐφ’ὅσον οὐδεὶς ἐπὶ τοῦ πλανήτου ἀμφισβητεῖ ὅτι ὁ ἑλληνικὸς πόλιτισμὸς εἶναι ἐμπνευστὴς τῶν πάντων, ἀσχολούμεθα μὲ τὸ ἀπὸ καταβολῆς κόσμου θέμα τῆς βίας.

Μεταξὺ 1975-1980, οἱ τουρκικὲς πόλεις ἦσαν γεμάτες μὲ καθημερινὲς ἐκφράσεις βίας τῶν δύο ἄκρων, συμπεριλαμβανομένων καὶ δολοφονιῶν. Ὅταν ἐρωτοῦσα γιατὶ δὲν ἐπενέβαινε ὁ στρατὸς γιὰ νὰ βάλῃ τέλος στὸ χάος, ἡ ἀπάντηση ἦταν ὅτι ἔπρεπε νὰ πολλαπλασιασθοῦν ἀκόμη οἱ συγκρούσεις, γιὰ νὰ σαπίσῃ σὲ τέτοιο βαθμὸ ἡ κατάσταση ὥστε ὅταν θὰ ἐπενέβαινε ὁ στρατὸς ὁ κόσμος ὅλος νὰ ἐδέχετο ὡς λύτρωση τὸ στρατιωτικὸ πραξικόπημα. Αὐτὸ ἀκριβῶς ἔγινε τὸ 1980 μὲ τὸ πραξικόπημα τοῦ στρατηγοῦ Ἐβρέν, ὁ ὁποῖος καὶ ἀπηγόρευσε ὅλα τὰ κόμματα καὶ ὄχι μόνον τὰ δύο ἄκρα.

Κινδυνεύει λοιπὸν ὁ Σαμαρᾶς νὰ εὑρεθῆ, κατόπιν ἐπεμβάσεως τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ, στὸ ἴδιο κελλὶ μὲ τὸν Μιχαλολιάκο, τὸν Κουτσούμπα, τὸν Τσίπρα, τὸν Καμμένο καὶ τὸν Βενιζέλο. Ὁμόνοια, θὰ εἰπῇ ὁ στρατός. Τώρα ἄς ὁδεύσωμε γιὰ τὴν ἐξακτίνωση τοῦ ἑλληνισμοῦ.

Στὸν ΙΘ΄αἰῶνα τὰ ἐγχώρια καὶ διεθνῆ κατεστημένα δὲν ἦσαν άκόμη ἔμπειρα μὲ τὴν χρήση τοῦ ὅπλου τῆς προβοκάτσιας. Σήμερα, ἡ προβοκάτσια εἶναι παντοῦ:μέσα καὶ ἔξω. Οἱ κουκουλοφόροι χωρὶς κουκούλες εὑρίσκονται ἀνάμεσά μας. Γι’αὐτὸ καὶ τὸ ΚΚΕ εἶναι τὸ μόνο κόμμα ποὺ ἐπιτυγχάνει στὶς διαδηλώσεις καὶ στὴν δουλειά του νὰ περιφρουρῇ ἀποτελεσματικὰ τὸ σῶμα του γιὰ νὰ μὴν εἰσχωροῦν οἱ προβοκάτορες. Τὸ 1963, στὴν Θεσσαλονίκη ἔγινε ἡ προβοκάτσια  μὲ τὴν δολοφονία τοῦ Λαμπράκη ὅπου ἐκατηγορήθη ἀδίκως ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς. Τὸ 2013, ἔγινε ἡ προβοκάτσια στὴν Συρία, μὲ χρήση χημικῶν ὅπλων καὶ έκατηγορήθη ἀδίκως τὸ καθεστὼς τοῦ Ἄσσαντ. Χωρὶς νὰ γνωρίζουμε ἀκόμη τί ἔγινε μὲ τὴν δολοφονία τοῦ Παύλου Φύσσα στὸ Κερατσίνι, λογικὰ δὲν γίνεται ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ νὰ τὴν ἔπραξε (ἄν καὶ ὁ δολοφόνος ἦταν χρυσαυγίτης), τὴν στιγμὴ ποὺ ὑπάρχει γνωστὸ σχέδιο ἀπὸ καιρὸ νὰ ἀπαγορευθῆ αὐτὸ τὸ κόμμα, ὡς προάγγελο γιὰ τὴν ἀπαγόρευση τοῦ ἀκροαριστερισμοῦ, βάσει τῆς θεωρίας τῶν δύο ἄκρων. Γιατί ὁ Ἄσσαντ νὰ ἐχρησιμοποίησε τὰ χημικά ὅπλα ποὺ κατέχει ἀκριβῶς τὴν στιγμὴ ποὺ ἐκέρδιζε τὸν πόλεμο καὶ ἀκριβῶς τὴν στιγμὴ ποὺ οἱ ἐπιθεωρητὲς τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν ηὑρίσκοντο ἐπὶ συριακοῦ ἐδάφους, μερικὰ μόνον χιλιόμετρα ἀπὸ τὴν ῥήψη τῶν χημικῶν; Γιατί ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ νὰ χρησιμοποιήσῃ τὴν βία ποὺ κατέχει γιὰ νὰ πράξῃ δολοφονία, τὴν στιγμὴ ποὺ γνωρίζει κάλλιστα ὅτι ὑπάρχει σχέδιο ἀπαγορεύσεώς της καὶ ὅτι οἱ ἀντιπαλοί της ψάχνουν γιὰ δικαιολογία γιὰ νὰ τὴν βγάλουν ἐκτὸς νόμου;

           

Ἡ προβοκάτσια τῶν ἀνοιξιάτικων καὶ ἀραβικῶν ἐξεγέρσεων, τῶν ἐπεμβάσεων στὸ Ἀφγανιστάν, τὸ Ἰράκ, τὴν Λιβύη καὶ τὴν Συρία ὅπως καὶ τῆς δολοφονίας Λαμπράκη στὸ ἐσωτερικό, πρέπει νὰ προβληματίσουν τὰ κόμματα ὥστε νὰ μὴν εὑρεθοῦν ἕνα πρωὶ ἀπαγορευμένα ὅλα καὶ στὸν Κορυδαλλό.

Δημήτρης Κιτσίκης                                 19 Σεπτεμβρίου 2013