Apr 3, 2016

290 - Ὀρθόδοξη γλωσσολαλιά

290 - Ὀρθόδοξη γλωσσολαλιά

Στὶς 5 Νοεμβρίου π.ἡ. 1846, ὁ οἰκουμενικὸς πατριάρχης Ἄνθιμος (Ἰωαννίδης) ΣΤ’ ποὺ ἀπὸ τὸ 1845 ἕως τὸ 1873 ἀνέβηκε τρεῖς φορὲς στὸν θρόνο τοῦ Φαναρίου, ἔστειλε μία προτρεπτικὴ ἐπιστολὴ στοὺς Ἕλληνες ὀρθοδόξους τῆς Βιέννης ποὺ κατεδίκαζε τὴν ἀποδοχὴ ἀπὸ τὴν ἑλληνωρθόδοξη ἐκκλησία τους τῆς δυτικῆς πολυφωνικῆς τετραφώνου μουσικῆς.

Τὸ ἐπίσημο πατριαρχικὸ δεκασέλιδο κείμενο ἔφερε τὸν ἑξῆς τίτλο: «Ἐγκύκλιος πατριαρχικὴ καὶ συνοδικὴ ἐπιστολὴ καταργοῦσα καὶ ἀπαγορεύουσας τὴν καινοτόμον εἴσαξιν καὶ χρῆσιν τῆς καινοφανοῦς τετραφώνου μουσικῆς ἐν ταῖς ἱεραῖς ἀκολουθίαις τῶν ἀπανταχοῦ ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν». 

Ὑπεστήριζε ὅτι ἡ βυζαντινὴ μονοφωνικὴ ψαλμωδία ἦταν κληρονομιὰ τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὅτι ἡ εἴσοδος κοσμικῆς μουσικῆς καὶ εἰδικὰ τετραφωνικῆς στὴν ὀρθόδοξη λατρεία παρεβίαζε τοὺς κανόνες ποὺ κατεδίκαζαν τοὺς νεωτερισμούς καὶ ἠλλοίωνε τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση. Πράγματι, ἡ τετραφωνία ποὺ εἶχε εἰσαχθῆ ἀπὸ τὴν Δύση  στὴν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπὸ τοὺς Ῥώσους, ἐπεκτάθη καὶ σὲ μερικὲς ἑλληνικὲς ἐκκλησίες στὸν ΙΘ΄αἰῶνα. Οἱ πρῶτοι ποὺ ὑπέκυψαν σὲ αὐτὸν τὸ δυτικισμὸ ὑπῆρξαν οἱ Ἕλληνες τῆς Βιέννης ποὺ τὸ 1844 ἐπισήμως κατήργησαν τὴν βυζαντινὴ παραδοσιακὴ ψαλμωδία καὶ τὴν ἀντεκατέστησαν μὲ τὴν δυτική. Κατόπιν αὐτοῦ ἡ δυτικὴ μουσικὴ ἐπεκτάθη καὶ στὶς ἑλληνικὲς κοινότητες τῆς Βουδαπέστης, τοῦ Μπάντεν, τῆς Ἀλεξανδρείας, τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἀλλοῦ. Ἡ ἐπέμβαση τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου ἀπεδείκνυε ὅτι ὅσο ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία ἀντεστέκετο στὸν δυτικὸ ἀποικισμό, παρέμενε καὶ ἀσπίδα κατὰ τῆς ἁλώσεως τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τὸν δυτικισμό.

Ἔκτοτε ἡ βυζαντινὴ ψαλμωδία ἐβλήθη κατὰ κράτος ἀπὸ πλῆθος δυτικισμούς, ἀπὸ αἱρέσεις ὅπως αὐτὴ τοῦ νέου ἡμερολογίου τοῦ 1923, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ ὀρθόδοξος λαὸς νὰ ἀπομακρυνθῇ σταδιακὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία του ὅπως αὐτὸ διαπιστώνεται στὴν Ὀρθόδοξη Μητρόπολη Τορόντου καὶ εἰδικὰ στὴν ἐκκλησία μας τῆς Ὀττάβας ὅπου τὸ θεῖο μυστήριο ἔχει ἐξατμισθῆ. Διότι ἡ νεολαἰα τῶν Ἑλλήνων μεταναστῶν γιὰ νὰ παραμείνῃ στὴν Ὀρθοδοξία διψᾶ γιὰ θεῖο μυστήριο, πέραν τῆς ἀπαραμίλλου ἑλληνικῆς πολυτονικῆς γλώσσας ποὺ ἡ τοπικὴ Ἐκκλησία κάνει στὴν πράξη ὅ,τι ἠμπορεῖ γιὰ νὰ τὴν ἐξαφανίσῃ, παρὰ τὶς ὑποκριτικὲς δηλώσεις της περὶ τοῦ ἀντιθέτου. Τὸ κατηχητικὸ γίνεται στὰ ἀγγλικὰ καὶ τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς λειτουργίας, ὅπως καὶ τὸ κήρυγμα τοῦ ἱερέως γίνεται στὰ ἀγγλικά,  ὁ ὁποῖος ἀπευθύνεται στὰ παιδιὰ μόνον στὰ ἀγγλικά.

Κατόπιν αὐτοῦ δὲν ἐκπλήσσει τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Πεντηκοστιανὴ Ἐκκλησία ἐξαπλοῦται σὲ ὅλην τὴν Βόρειο καὶ Νότιο Ἀμερικὴ μὲ τὴν μεγάλη ἔμφαση ποὺ δίδει στὰ ὀρθοδόξου προελεύσεως χαρίσματα τῆς προφητείας καὶ τῆς γλώσσας τῶν ἀγγέλων, τῆς γλωσσολαλιᾶς. Οἱ πιστοὶ ἔρχονται στὴν ἐκκλησία γιὰ νὰ εὑρεθοῦν μεταξὺ τῶν ἀγγέλων, ὑπὸ τὸ χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀλλὰ σὲ καμμία νεοημερολογίτικη ἐκκλησία τῆς Ἀμερικῆς δὲν αἰσθάνεσαι τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Καὶ ὅμως στὸν ΙΔ΄αἰῶνα, ὁ ἅγιος Ἰωάννης Κουκουζέλης, πρωτοψάλτης καὶ μουσικοσυνθέτης στὴν Κωνσταντινούπολη  ἐμελοποίησε τὰ περίφημα βυζαντινὰ κρατήματα, δηλαδὴ τὴν γλωσσολαλιὰ τῶν ἀγγέλων «τεριρέμ, ἀνενά, τοτοτό», τέλειος ψαλμὸς τῶν ἀγγέλων πρὸς τὸν Θεό. Πρόκειται γιὰ ἄσημες συλλαβές, ὅπως τε ρι ρεμ, τε νε να...

Τὰ κρατήματα εἶναι  πολύ παλιά παράδοση ἡ ὁποία ἁπλῶς κορυφώνεται τὴν εποχή τῆς καλοφωνίας στὸν ΙΔ΄αἰῶνα καὶ τότε εἶναι ποὺ μελοποιοῦνται συστηματικά ἀπό μεγάλους μαΐστορες ὅπως ὁ Κουκουζέλης. Πράγματι, στὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ λατρευτική παράδοση ἀξιοποιεῖται τόσο ὁ λόγος ἐκφράζοντας τὸ ῥητό, μὲ τὸν ὑμνογραφικὸ λόγο, ὅσο καὶ τὸ ἄρρητο, μὲ τὰ μελισματικὰ τεριρέμ. Σὲ αὐτὰ ἡ παρουσία τοῦ λόγου μειώνεται καὶ τὴν θέση του παίρνουν μελισματικὲς ἄσημες θέσεις. Σὲ σημαντικώτατα σημεῖα τῆς Θείας Λειτουργίας ὅπως τὸ Χερουβικὸ καὶ τὸ Κοινωνικό, ὁ προφορικὸς λόγος ὑποχωρεῖ καὶ ἡ δύναμη τοῦ μέλους ἐκφράζει τὴν ἱερότητα τῆς στιγμῆς, τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,  τὴν πνευματικὴ καὶ κατανυκτικὴ ὑπόσταση τῶν πιστῶν. Στὰ κρατήματα ἀναπτύσσεται ἡ βυζαντινὴ μουσικὴ σὲ ὅλο της τὸ μεγαλεῖο, ἀποδεσμευμένη ἀπὸ τὴν λειτουργία τῶν λέξεων τοῦ δυτικοῦ ῥασιοναλισμοῦ.

Δημήτρης Κιτσίκης               3 Ἀπριλίου 2016


75 comments:

  1. Πολύ ωραίο άρθρο. Συγχαρητήρια.

    ReplyDelete
  2. Πιάσατε πολὺ μεγάλο θέμα. Ἡ ἀνατολικὴ ἐκκλησία ἀκολούθησε παροιμιωδῶς συντηρητικὴ καλλιτεχνικὴ πολιτικὴ ὄχι μόνο λόγῳ ἀλεξανδρινοῦ ἀττικιστικοῦ πνεύματος ἀλλὰ κυρίως λόγῳ ἀπειλῶν ἀφομοίωσης ἀπὸ τὸν πολυθεϊσμὸ στὴ Δὐση καὶ τὸν ἀνεικονικὸ μονοφυσυτισμὸ στὴν Ἀνατολή (βλ. Ἔ. Γκόμπριχ, τὸ Χρονικὸ τῆς Τέχνης, στὸ κεφάλαιο γιὰ τὴν βυζαντινὴ τέχνη).

    Στὴ μουσική, τὸ καλλιτεχνικὸ πρότυπο τῆς ὀρθοδοξίας εἶναι ὁ πλήρης διαχωρισμὸς θρησκευτικῆς καὶ μὴ θρησκευτικῆς μουσικῆς. Γι αὐτὸ καὶ στὴν καθημερινὴ γλώσσα ὅταν ὁ πιστός ἀπευθύνεται στὸν Θεό ψέλνει, ἐνῶι ὅταν μιλᾶ γιὰ ἀνθρώπινα πράγματα τραγουδᾶ. Βλ. τὸ πολύκροτο δοκίμιο τοῦ Σπυρίδωνος Ζαμπελίου Πόθεν ἡ κοινὴ λέξις τραγουδῶ, διαθέσιμο στὸ ἴντερνετ.

    ReplyDelete
  3. (Σημ. φυσικά, τὸ κράτημα μιᾶς συλλαβῆς εἶναι γνώρισμα κάθε φωνητικῆς μουσικῆς, περιλαμβανομένης τῆς δυτικῆς, ἄκου λ.χ. τὴν καντάτα τοῦ Λουθηρανοῦ Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπὰχ Widerstehe doch der Sünde (Φυλάξου ἀπὸ τὴν Ἀμαρτία) https://www.youtube.com/watch?v=cOAJRmp4yKc.

    Φαίνεται πὼς ἡ δυτικὴ ἐκκλησιαστικὴ μουσικὴ ἀφέθηκε νὰ ἐπηρεαστεῖ ἀπὸ τὴν δημοτικὴ μουσικὴ τῆς δυτ. Εῦρώπης, ποὺ χαρακτηριζόταν ἀπὸ τὴ μείζονα κλίμακα, πάνω στὴν ὁποῖα μείζονα κλίμακα χτίστηκε (ἄν δὲν κάνω λάθος) κατὰ τὸν δυτικὸ μεσαίωνα ἠ ἐκκλησιαστικὴ πολυφωνικὴ της παράδοση.

    Ἡ ἀνατολὴ παρέμεινε μονοφωνικὴ ἐν τῶι πλῆρες σχεδόν συνόλωι της καὶ μάλιστα ἠ Δύση τὴν ξαναπλησίασε, τὴν μονοφωνία, ὅταν ἔνα μεγάλο ῥεῦμα λαϊκῆς μουσικῆς τὴν ξανακατέκλυσε τὸν 18ο αῖῶνα. Ἡ κλασσικὴ μουσικὴ τῆς κλασσικῆς ἐποχῆς (Χάυντν, Μότσαρτ, Μπετόβεν) χαρακτηρίζεται ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ὅ μουσικολόγος Χάνς Κέλλερ ὀνομάζει ὁμοφωνικὴ πολυφωνία, ἤ ἀλλιῶς συμφωνικὴ γραφή.

    Ἑξάλλου, τὰ ἔγχορδα μὲ δοξάρι, ἄγνωστα στὴν ἀρχαῖα Ἕλλάδα, μᾶς ἦρθαν κατὰ πᾶσα πιθανότητα ἀπὸ τὰ τουρκομογγολικὰ φῦλα τῆς εὑρασιατικῆς στέππας, ποὺ πρῶτα ἐξημέρωσαν τὸ ἄλογο (βλ. Μάριο Ἁλινέι http://www.continuitas.org/intro.html) καὶ κράταγαν συχνὰ δοξάρι, ὅντας δεινοὶ καβαλλάρηδες καὶ τοξότες.

    Μόλις διαβοῦμε τὰ σύνορα τῆς Δυτ. Εὺρώπης, τὴν Ἵσπανία στὸ νότο καὶ τὴν ἀπόληξη τῆς Εὐρασιατικῆς Στέππας πρὸς Άνατολάς, Τσεχία, Ούγγαρία, Κροατία (ὁ Χάυντν ἦταν Κροατικῆς καταγωγῆς) βρισκόμαστε σὲ μιὰ τεράστια μουσικὴ ἔκταση ποὺ φτἀνει μέχρι τὴν Ἱαπωνία καὶ στὴν ὀποἰα ἠ μείζων κλίμακα (ντορεμιφασολλασι) εἶναι μονάχα μία ἀπὸ τὶς πολλές. Τὸ νὰ συνδυάζουμε τὸν λεγομένο μιξολύδιο τρόπο (ἀνατολικὴ κλίμακα) ἀποκλειστικὰ μὲ τὸ τσιφτετέλι καὶ τὸν μουεζίνη εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἐπίδρασης ποὒ ἄσκησε ὀ δυτικὸς ὀριενταλισμὸς στὸ αὐτὶ μας.

    Ἡ ἀρχαῖα ἑλληνικὴ μουσικὴ ἀνήκει σχεδὸν σίγουρα σὲ αὐτὴ τὴ ζώνη. Ἡ δημοτικὴ μουσικῆ τῶν βαλκανίων καὶ τῆς μεσογείου καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ μουσικὴ τῆς ὀρθοδοξίας εἶναι παραπάνω ἀπὸ πιθανὸν νὰ βρίσκονται πολὺ κοντύτερα στὴν ἀρχαῖα ἑλληνικὴ μουσικὴ ἀπὄ ὄτι ἠ δυτικὴ μουσική. Καὶ αὐτὸ παρὰ τὸν κάποιο ἐξανατολισμό ποὺ ἐνδεχομένως ὐπέστη ὁ ἕλλαδικὸς χῶρος κατὰ τὸ Βυζάντιο καὶ τὴν τουρκοκρατία. Αὐτὸ ποὔ μᾶς μπερδεύει εἶναι ὅτι ἠ Δύση ξεκινῶντας ἀπὸ τὴν Ἀναγέννηση μιμήθηκε μετὰ μανίας τὴν ἑλληνορωμαϊκὴ γλυπτικὴ (καὶ τὴν ἀγγειογραφία, ἴσως, κάποια στιγμή) καὶ ἔτσι νομίζουμε ὄτι οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες θὰ ἔπρεπε νὰ τραγουδοῦν ὄπως ὁ... Βιβάλντι.

    ReplyDelete
  4. ΥΓ. Ἡ ὀρθοδοξία διέσωσε τὴν ἀρχαῖα θρησκευτικότητα. https://www.youtube.com/watch?v=7oeVLIFnprc

    ReplyDelete
  5. ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ, ΕΧΕΙ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ, ΠΩΣ ΑΝ Η ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΙΕΘΕΤΕ ΤΗΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟΙ!. ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΑΥΤΗ Η ΔΗΛΩΣΗ ΛΕΕΙ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ!. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΑΣ ΚΥΡΙΕ ΚΑΘΗΓΗΤΑ!

    ReplyDelete
  6. ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ, ΕΧΕΙ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ, ΠΩΣ ΑΝ Η ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΧΕ ΥΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ!, ΘΑ ΕΙΧΕ ΑΣΠΑΣΤΕΙ ΤΟΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΙΣΜΟ!. Η ΔΗΛΩΣΗ ΑΥΤΗ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ, ΜΑΣ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ!. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ!.

    ReplyDelete
  7. «αἱρέσεις ὅπως αὐτὴ τοῦ νέου ἡμερολογίου τοῦ 1923»

    Είναι τρίτη φορά που το αναφέρετε αν δεν απατώμαι στα τελευταία σας άρθρα, γελοιοποιώντας και ρίχνοντας το επίπεδο τόσο πολύ, τουλάχιστον για όσους γνωρίζουν τα εκκλησιαστικά πράγματα.

    Μόνο δύο ερωτήσεις, στις οποίες θα απαντήσετε αν φυσικά το επιθυμείτε και δύο διευκρινίσεις εκ μέρους μου.

    1)Σε ποια αιρετική παλαιοημερολογήτικη παρασυναγωγή ανήκετε; Ή μάλλον σε ποια από όλες τις δεκάδες ανήκετε;

    2)Μνημονεύετε τον Οικουμενικό Πατριάρχη ή τον τοπικό επίσκοπο ο οποίος να είναι αποδεχτός από τις υπόλοιπες εκκλησίες;


    Διευκρίνιση πρώτη. Πως είναι δυνατόν να αποκαλείτε αίρεση το νέο ημερολόγιο; Μπορείτε να μας εξηγήσετε αναλυτικά τις δογματικές διαφοροποιήσεις;

    Διευκρίνιση δεύτερη. Αποκαλείτε αιρετική εν ολίγοις την Εκκλησία της Ελλάδας. Όμως φαίνεται πως δεν γνωρίζετε, πως η Εκκλησία της Ελλάδας βρίσκεται σε κοινωνία και με την Εκκλησία των Ιεροσολύμων και την Εκκλησία της Ρωσίας, οι οποίες χρησιμοποιούν το παλαιό ημερολόγιο. Αυτό που δεν καταλαβαίνετε είναι ότι αίρεση δεν σημαίνει το τι ημερολόγιο χρησιμοποιείς. Αίρεση σημαίνει δογματική διαφοροποίηση στη θεολογική διδασκαλία (π.χ. Αρειανισμός), η οποία συνήθως εν συνεχεία ακολουθείται από διοικητική διαφοροποίηση και διαίρεση. Στους παλαιοημερολογίτες έχουμε ξεκάθαρη διοικητική διαφοροποίηση. Στην ουσία όμως πρόκειται για αίρεση, διότι συκοφαντούν τους κανονικούς επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος, χωρίς αυτοί να έχουν κοινωνία με κανέναν.

    Σας είχα υπενθυμίσει προ καιρού, τον ΣΤ΄ Κανόνα της Β΄Εν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου του 381μ.Χ. Φαίνεται είσθε τόσο Έλληνας και τόσο παραδοσιακός που δεν τον γνωρίζετε καν. Διότι αν τον γνωρίζατε δε θα συνεχίζατε με μανία να επιμένετε στην αίρεση. Διαβάστε τι λέει λοιπόν:

    «...Αἱρετικοὺς δὲ λέγομεν, τούς τε πάλαι τῆς ἐκκλησίας ἀποκηρυχθέντας, καὶ τοὺς μετὰ ταῦτα ὑφ᾿ ἡμῶν ἀναθεματισθέντας· πρὸς δὲ τούτοις, καὶ τοὺς τὴν πίστιν μὲν τὴν ὑγιῆ προσποιουμένους ὁμολογεῖν, ἀποσχίσαντας δέ, καὶ ἀντισυνάγοντας τοῖς κανονικοῖς ἡμῶν ἐπισκόποις».

    Οι παλαιοημερολογίτες δεν έχουν κοινωνία με καμία Εκκλησία. Ούτε με την Εκκλησία της Ελλάδος ούτε με καμία άλλη, αν δεν κάνω λάθος. Συνεπώς είναι αιρετικοί. Ο κανόνας της Εκκλησία το λέει. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να τον διαβάσετε.

    Βέβαια υπάρχουν παλαιοημερολογίτες είναι διαχωρισμένοι σε πολλές ομάδες. Συμβαίνει μάλλον αυτό λόγω του ότι είναι τόσο παραδοσιακοί και επιθυμούν την ενότητα. Όμως και οι αγιορείτες μοναχοί αν και χρησιμοποιούν το παλαιό ημερολόγιο, εξαιτίας του ότι μνημονεύουν κανονικά τον Οικουμενικό Πατριάρχη και υπάγονται σε αυτόν, δεν είναι αιρετικοί. Δεν είναι αιρετικοί, διότι δεν αποσχίζονται από το σώμα της Εκκλησίας. Για αυτό σας ξαναρωτάω. Μνημονεύετε τον Οικουμενικό Πατριάρχη στη συναγωγή που πηγαίνετε (αν πηγαίνετε βέβαια);

    Το θέμα είναι σύνθετο κι εσείς το μόνο που κάνετε πάλι είναι να συγχύζετε τον κόσμο περισσότερο με τα συνθήματά σας. Μετά λοιπόν την ελληνοσατανική συνομοσπονδία που προτείνετε, τώρα προτείνετε και ανερυθρίαστα την αίρεση, αποκαλώντας μάλιστα με αναίδεια αιρετικούς τους πιστούς και την Εκκλησία της Ελλάδος. Τι δουλειά έχει όμως ο Χριστός με το Σατανά του Ισλάμ; Που ακριβώς συμφωνούν αυτά τα δύο;

    «τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;
    τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ;»

    ReplyDelete
  8. Δεν είναι γλωσσολαλιά αυτό που κάνουν οι Πεντηκοστιανοί. Έλεος. Δαιμονισμός λέγεται. Τεχνικές δαιμονισμού και μαγείας χρησιμοποιούν. Κύριε Κιτσίκη, μου φαίνεται απίστευτο και ακατανόητο, που υποστηρίζετε ότι μάι αίρεση του 20ου αιώνα χρησιμοποιεί μία συνήθεια των αποστολικών χρόνων...

    ReplyDelete
  9. Ἀγαπητὲ Ἰωάννη, νομίζω πὼς ἔχω καταλάβει τὸ πνεῦμα σου, τὸ ὁποῖο σέβομαι ἀλλὰ μὲ τὸ ὁποῖο δὲν συμφωνῶ. Ἀπεχθάνομαι προσωπικὰ τὸν δογματισμό, γι αύτὸ καί, ἄν καὶ κομμουνιστής, δὲν ἠθέλησα ποτὲ νὰ γίνω μέλος τοῦ ΚΚΕ. Ἄν καὶ μέλος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (νεοημερολογίτικη) κρατῶ ἀποστάσεις. Τὰ περὶ σατανισμοῦ ὅλων ὅσων δὲν συμφωνοῦν μαζί μου τὰ θεωρῶ ὑπερβολικά.Ἄν καὶ δὲν συμφωνῶ μὲ τὸν οἰκουμενισμό, πάντα, ὡς ἄνθρωπος τοῦ διαλόγου (συνεπῶς ἀντισυμβατικὸς καὶ ἀντιφατικός) ἤμουν ἀνοικτὸς σὲ διάλογο μὲ τοὺς ῥωμαιοκαθολικούς. Ἀλλὰ προτιμῶ στὴν ῥωμαιοκαθολικὴ ἐκκλησία τοὺς Lefebvristes, δηλαδὴ τοὺς παραδοσιακούς. Αὐτὸ ποὺ μὲ ἐνόχλησε πρωτίστως τὸ 1963 ἦταν οἱ νεωτερισμοὶ τοῦ Ἰωάννου ΚΓ΄ στὴν Β΄ Βατικάνειο Σύνοδο, ποὺ κατὰ τὴν γνώμη μου κατέστρεψαν τὴν ῥωμαιοκαθολικὴ ἐκκλησία. Αὐτὸ τὸ ἔζησα ἀπὸ κοντὰ στὴν Γαλλία. Δὲν πιστεύω στὴν πρόοδο καὶ στὴν Ἀναγέννηση. Πρωτεύει γιὰ μένα ἡ παράδοση. Γι αὐτὸ καὶ ὑποστηρίζω τοὺς παλαιοημερολογῖτες. Τὰ πάντα δύνανται νὰ θεωρηθοῦν αἵρεση καὶ ὁ δημιουργὸς θεωρεῖται πάντα αἱρετικός. Καὶ ὁ χριστιανισμὸς ἀρχικῶς ἦταν μία έβραϊκὴ αἵρεση, ὅπως καὶ τὸ Ἰσλὰμ ἦταν ἀρχικὰ μία χριστιανικὴ αἵρεση καὶ ὁ λενινισμὸς ἦταν ἀρχικὰ μία μαρξιστικὴ αἵρεση καὶ φυσικὰ ὁ μαοϊσμός. Συνεπῶς ὅταν τοποθετούμεθα, ὑποχρεωτικὰ εἴμεθα ὅλοι αἱρετικοί.

    Ὡς Ῥουσσωϊκός ὑποστηρίζω καὶ τὸν ἰδιότυπο χριστιανισμὸ τοῦ Ῥουσσώ.Εἶναι ἀδύνατον νὰ εἰσέλθω σὲ καλούπι, γι'αὐτὸ εἶμαι καὶ ὑπὲρ τῆς συνθέσεως κομμουνισμοῦ καὶ φασισμοῦ, δηλαδὴ τοῦ ἐθνικομπολσεβικισμοῦ.

    Θὰ σὲ παρακαλέσω λοιπόν, σὲ αὐτὸ τὸ μπλὸγκ νὰ ἀποφεύγῃς τὰ περὶ σατανισμοῦ γιὰ ὅ,τι δὲν συμβαδίζει μὲ τὶς σεβαστὲς κατὰ τὰ ἄλλα δοξασίες σου. Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  10. Ἕνα μεῖζον φιλοσοφικό, θεατρικό, θεατρολογικό καὶ καθημερινὸ πρόβλημα εἶναι ἄν ὑπάρχει ἤ ὄχι καινοτομία. Οἱ ἐχθροὶ τῆς καινοτομίας (βλ. γιὰ παράδειγμα τὴν ἀντίδραση τῶν ἀρχαίων Ἀθηναίων στοὺς νεωτερισμοὺς τοῦ Εὐριπίδη τοῦ τραγικοῦ καὶ τοῦ Τιμόθεου, διθυραμβικοῦ ποιητῆ) ἱσχυρίζονται πὼς ὁ καινοτόμος δὲν καινοτομεῖ ἀλλὰ ἀνακατεύει.

    Καὶ ὅμως τοῦ Εὐριπίδη ἡ μουσικὴ γιὰ τὸ πρῶτο στάσιμο τοῦ Ὀρέστη παρὰ τὴν ἀλλοίωση τῆς ἀναβίωσης ἀνατριχιάζει, μὲ ἐρωτηματικό, ὅπως καὶ οἱ στίχοι.https://www.youtube.com/watch?v=Gn7jvHI2kU4

    ReplyDelete
  11. Καθηγητά οι σχέσεις Αράβων, δηλαδή Μεσανατολιτών καλλίτερα όχι Σαουδαράβων ή Αράβων της Αραβικής χερσονήσου, και Ελλήνων πώς είναι γενικά? Τί πιστεύουν εσείς που ξέρετε για εμάς, οι κάτοικοι της Μέσης Ανατολής και οι Ιρανοί?

    ReplyDelete
  12. "Πρωτεύει γιὰ μένα ἡ παράδοση."

    Με ποιο μέτρο μετράμε την παραδοσιακότητα;

    ReplyDelete
    Replies
    1. Προ της Δυτικοποιήσεως.

      Delete
    2. Κωνσταντινουπολίτη, αυτό δεν μου λέει πολλά.

      Delete
  13. Μὲ τὴν προσκόλληση στὸν τύπο ἡ παράδοση καταντᾶ εἶδος μουσειακό.Τὸ ζητούμενο εἶναι ἡ συνειδητὴ καὶ ζωντανὴ σχέση μὲ τὸ παρελθόν, καὶ μία τέτοια προσέγγιση δὲν ἐξασφαλίζεται μὲ τὴν προσκόλληση στοὺς τύπους, ἀλλὰ δίνοντας σὲ αὐτοὺς νέο περιεχόμενο ἀφοῦ προηγουμένως ἔχει κατανοηθεῖ τὸ παληό. Οἱ λεγόμενοι θεματοφύλακες τῆς παράδοσης εἶναι αὐτοί πού τήν καταδικάζουν σέ μούμια. Ἡ παράδοση δημιουργεῖται, δὲν συντηρεῖται. Κάτι τέτοιο ὅμως προϋποθέτει πνευματικὴ καλλιέργεια καὶ ὄχι καθίζηση, ἀντιγραφή, ἀπαγορεύσεις, τεχνητή ὁμοιομορφία, παπαγαλία καὶ ἀναμάσημα.

    Μπορεῖ νὰ κάνω καὶ λάθος, ἀλλὰ δὲν νομίζω οἱ - ἀδίκως ἀπαξιωθέντες στό ὄνομα τῆς « ἐθνικῆς» -θρησκευτικῆς ὁμοιομορφίας φαντάζομαι - παλαιοημερολογῖτες νὰ ἔχουν τέτοιου εἴδους ἀνησυχίες… Ὄχι βέβαια ὅτι ἡ ἐπίσημη ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία σὰν «ἐθνικὸ» σῶμα ἔχει παράξει πνευματικὸ ἔργο …

    ΥΓ Ἀπό ὅτι γνωρίζω καί ἡ ρωσική ἐκκλησία χρησιμοποιεῖ την πολυφωνία, καί δεν νομίζω νά ἔπαθε τίποτε. Ἄλλος λοιπόν πρέπει νά εἶναι ὁ λόγος τῆς καθ’ ἡμᾶς φθορᾶς …

    ReplyDelete
  14. Πολὺ σωστὰ Ζαρατούστρα. Ἔχω ἐπανειλημμένως τοποθετηθῆ μὲ τὴν ῥήση τοῦ Ἴωνος Δραγούμη γιὰ παράδοση καῖ ὄχι πρόληψη. Ἄλλωστε ὅλη μου ἡ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο νομίζω τὸ ἀπδεικνύει.Αὐτὸ σημαίνει νὰ εἶσαι ἀντισυμβατικός.Γιὰ τὴν Ῥωσία ἔχω τοποθετηθῆ κατὰ τοῦ Πετρισμοῦ καὶ τὴν ἄλογη εἰσαγωγὴ δυτικῶν προτύπων ἀπὸ τὸν Πέτρο, συμφωνῶντας σὲ αὐτὸ μὲ τὸν Νοτοστογιέβσκι.Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  15. *Ἐννοεῖται "Ντοστογιέβσκι".
    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  16. Καθηγητά θέλετε να μου απαντήσετε στο ερώτημά μου? Στα βιβλία σας γράφετε ότι τους Ρούμ(Ρωμηούς) τους θεώρούν γηγενείς, οι μουσουλμάνοι. Αληθεύει αυτό?

    ReplyDelete
  17. Σωστὸ Ἕλληνα.
    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  18. Άρα δεν μας βλέπουν ως Σταυροφόρους και ως Δυτικούς, έτσι? Μας βλέπουν ως γηγενείς, ως απογόνους της Ρωμανίας,,έτσι?

    ReplyDelete
  19. Πολὺ σωστά.
    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  20. Ευχαριστώ. Και μακάρι να μείνει έτσι...αλλιώς..."μπαμ-μπουμ, πιστολιές...άντε καίγεται ο μπασμά Χανές(αεροδρόμιο Βρυξελλών)".

    ReplyDelete
  21. Ένας φίλος μου Αλαουίτης που έχω στο φέισμπουκ μου ότι η "Ανατολίτκη Ελληνική" μουσική που του έστειλα έχει μεγάλη επίδραση στην Συρία και την Ισλαμική κουλτούρα και ότι γενικά αυτό είναι γνωστό. Το είπα και για την Ισλαμική αρχιτεκτονική οτι είναι η πρώιμη Βυζαντινή αρχιτεκτονική(400-600μ.Χ.) και μου άρεσε που το ήξερε. Επίσης, στο ίδιο κανάλι(Traditional Music Channel, Youtube που βρήκα την "Greek Middle East Music", είχε και μερικά Σουφικά άσματα τουρκικά. Αρκετά από αυτά θα έλεγα μοιάζανε ακουστικώς Βυζαντινές ψαλμωδίες. Τί έχετε να πείτε επί αυτού? Δηλαδή μήπως ο Σουφισμός, που εν αντιθέσει με τον Αραβικό σουννισμό, είναι εγγενείς στην Μικρά Ασία, αποτελεί μία Ισλαμοποίηση της Ελληνορθοδοξίας και της κουλτούρας της εκεί στην Μικρά Ασία?

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ἀποδεδειγμένα ἀπὸ τοὺς μουσικολόγους ἡ ὀθωμανικὴ μουσικὴ εἶναι βυζαντινῆς προελεύσεως.
      Δημήτρης Κιτσίκης

      Delete
    2. Ναι αυτό, αλλά ο Σουφισμός μήπως αποτελεί μία Ισλαμοποίηση της πρώην Ελληνορθόδοξης κουλτούρας στην Μικρά Ασία?

      Delete
  22. 1-Γιὰ τὴν πολυφωνία - δὲν δένει εὔκολα μὲ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, μεταξὺ ἄλλων, καὶ εἶναι κατὰ βάσιν ἐκκλησιαστικὸ προϊόν. Ὑπάρχουν κάποιοι αἰσθητικοὶ νόμοι ποὺ συγκροτοῦνται σὲ αἰσθητικὰ συστήματα, καὶ ἡ δυτικὴ πολυφωνία εἶναι ἕνα τέτοιο σύστημα. Ἡ ἐκκλησία δὲν δέχεται εὔκολα τὴν καινοτομία διότι εἶναι τελετουργικὸ σύστημα καὶ ἄρα ἐπιδιώκει τὴν ἐπανάληψη. Γιατὶ τὴν ἐπιδιώκει ; Διότι ἡ προσοχἠ τοῦ πιστοῦ στρέφεται πρὸς τὸ θεῖον καὶ ὄχι πρὸς τὸν καλλιτέχνη. Ἀναγκαστικὰ οἱ καινοτομίες στὸ τυπικὸ τῆς λατρείας εἶναι καὶ δογματικές ἀλλαγές, τρόπον τινά.

    Δίνω ἕνα παράδειγμα. Τὸ δεύτερο μέρος τοῦ Ῥέκβιεμ τοῦ Μότσαρτ εἶναι γραμμένο στὰ ἑλληνικά. Κύριε ἐλέησον, Χριστέ ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον. Διαπνέεται ἀναντίρρητα ἀπὸ γνήσιο θρησκευτικὸ συναίσθημα. Γιατί νὰ μὴν τὸ υϊοθετήσει ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία στὶς νεκρώσιμε ἀκολουθίες ; 1) Εἶναι πολυφωνικό. 2) Ἔχει ὄργανα. 3) Εἶναι γραμμένο στὴν δυτικὴ ἐλάσσονα κλίμακα. 4) Ἀπευθυνόταν σὲ καθολικὴ έκκλησία. 5) Ὅλα αὐτὰ εἶναι δευτερεύοντα. Ἡ ἴδια ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία ἀποφάσισε μιὰ ὀριστικὴ παγίωση τοῦ τυπικοῦ της σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, νομίζω κατὰ τη διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας, οὐσιαστικά, καὶ πλέον ἡ ὀρθοδοξία γιὰ τὸν περισσότερο κόσμο ΕΙΝΑΙ αὐτὴ ἡ παγίωση, ὅπως ἐξάλλου τὸ ὐποβάλλει καὶ τὀ ὄνομά της - ὀρθό δόγμα, ἄρα τὰ ὑπόλοιπα εἶναι λάθος.

    Ἡ παγίωση αὐτὴ εἶναι, τὄ ἔγραψα παραπάνω, ὄ πλήρης διαχωρισμός μεταξὺ ἱεροῦ καὶ κοσμικοῦ. Λάθος εἶναι τὸ μὴ ἱερό.

    ReplyDelete
  23. YΓ ἐπειδὴ τὸ θέμα αὐτὸ νομίζω εἶναι τεράστιο θὰ ἤθελα νὰ παραθέσω ἔνα ἀπόσπασμα τοῦ Ἡροδότου, ποὺ βρίσκεται στὴ βάση τοῦ ἱστορικοῦ σκέλους τοῦ μελλοντικοῦ διδακτορικοῦ μου, ἄν γίνει, καὶ ποὐ ἐμπεριέχει τὰ προβλήματα ποὺ συζητᾶμε, προκειμένου νὰ γίνει κατανοητό ὄτι ὀ θρησκευτικὸς νεωτερισμός 1) εἶναι δυνατὸν νὰ πιάσει τόπο 2) βρίσκεται συχνὰ στὴ βάση τοῦ προβλήματος ταὑτότητας ποὐ ἀντιμετωπίζουμε 3) ἀλλὰ εἶναι πάντα βίαιος. Δὲν εἶναι ἀστεῖο πράγμα ἕνας θρησκευτικὸς νεωτερισμός - ἀναφέρθηκε παραπάνω τὸ παράδειγμα τοῦ Μεγάλου Πέτρου, καὶ θυμίζω τὸν βίαιο ἐκδυτικισμὸ ποὺ ἐπέβαλε στὴν Τουρκία ὁ Κεμὰλ Ἁτατούρκ (καὶ στὴ μουσικὴ - διότι ἔφερε στὴν Ἄγκυρα τὸν Γερμανὸ συνθέτη Πάουλ Χίντεμιτ γιὰ νὰ θέσει αὐτὸς τὶς βάσεις τῆς νέας τουρκικῆς (δυτικίζουσας, ἀναγκαστικὰ, πλέον) μουσικῆς.

    Θυμίζω λοιπὸν ὄτι γιὰ μᾶς, τραγουδῶ σημαίνει λέω τραγούδι ποὺ δὲν εἶναι ἐκκλησιαστικό, ψἐλνω, πάλι, σημαίνει λέω λατρευτικὸ τραγοῦδι - πλῆθος ἀγγέλλων ψάλλουσι τὸ Δόξα ἐν ὑψίστοις. Γιατί λέμε τραγουδῶ καὶ ὄχι ἀείδω, ᾁδω ὅπως οἰ άρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι ; Ἡ πρώτη φορά ποὺ ἀπαντᾶται ὁμόρριζο τοῦ ῥήματος τραγουδῶ εἶναι τὸ παρακάτω απόσπασμα.

    Λέει λοιπὸν τὸ άπόσπασμα. [...] πέμψας ἐς Θήβας τὰς Βοιωτίας [ὁ τῆς Σικυῶνος τύραννος Κλεισθένης] ἔφη θέλειν ἐπαγαγέσθαι Μελάνιππον τὸν Ἀστακοῦ· οἱ δὲ Θηβαῖοι ἔδοσαν. [5.67.3][...] τά τε δὴ ἄλλα οἱ Σικυώνιοι ἐτίμων τὸν Ἄδρηστον καὶ δὴ πρὸς τὰ πάθεα αὐτοῦ τραγικοῖσι χοροῖσι ἐγέραιρον, τὸν μὲν Διόνυσον οὐ τιμῶντες, τὸν δὲ Ἄδρηστον. Κλεισθένης δὲ χοροὺς μὲν τῷ Διονύσῳ ἀπέδωκε, τὴν δὲ ἄλλην θυσίην Μελανίππῳ.

    μτφ. ἀμφίβολη δικὴ μου. Ὁ Κλεισθένης, τύραννος τῆς Σικυώνας, ἔστειλε στὴ Θήβα τῆς Βοιωτίας καὶ εἴπε ὅτι θέλει νὰ τοῦ δώσουν τὰ ὁστά τοῦ Μελανίππου, γιοῦ τοῦ Άστακοῦ. Οἰ Θηβαῖοι τοῦ τάδωσαν.[...] Μέχρι τότε, οἰ Σικυώνιοι τιμοῦσαν τὸν [ἤρωα] Ἄδραστο, καὶ γιορτάζανε τὰ Πάθη του Ἀδράστου μὲ ΤΡΑΓικούς χορούς, ποὺ δὲν ἀπευθύνονταν στὸν Διόνυσο, ἀλλὰ στὸν Ἁδραστο. Ὁ Κλεισθένης λοιπὸν τοὺς γύρισε τοὺς χορούς, καὶ τοῦς ἔβαλε νὰ τιμοῦν τὸν Διόνυσο, ὅχι τὸν Ἅδραστο. Ὁσο γιὰ τὴν ὑπόλοιπη θυσία, τὴν ἔβαλε νὰ γίνεται γιὰ τὸν Μελάνιππο.

    ReplyDelete
  24. Πολὺ σωστὲς οἱ παραπάνω παρατηρήσεις τοῦ Κωσταντῆ. Τὴν ἴδια τοποθέτηση ὥς πρὸς τὴν διαφοροποίηση τοῦ μυστικοῦ ἄσματος καὶ τῆς κοσμικῆς μουσικῆς ἔχουν καὶ οἱ Τοῦρκοι.
    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  25. Tὸ ἱερὸ εἶναι αὐτὸ ποὺ καθορίζει τὸ κοσμικό. Ἡ ὁριοθέτηση τοῦ ἱεροῦ καθορίζει τὸ κοσμικὸ καὶ ἡ ὁριοθέτηση αὐτὴ εἶναι ἡ πολιτική. (πςςςς !)

    ReplyDelete
  26. ...μὲ ἄλλα λόγια, ἡ πολιτικὴ προσπαθεῖ νὰ βάλει ἕναν φράκτη ἀνάμεσα στὸ ἱερό καὶ τὸ κοσμικό. Ἀπὸ τὴ φύση του, τὸ ἱερὀ εἶναι ἀπαραβίαστο. Γιὰ παράδειγμα, ὁ χῶρος πίσω ἀπὸ τὸ τέμπλο σὲ μιὰν ὀρθόδοξη ἐκκλησία εἶναι τὸ ἄβατο. Δὲν μπορεῖ νὰ μπαίνει ἐκεί μέσα ὅποιος τοῦ καπνίσει - πρέπει νὰ ἔχει μιὰν εἰδικὴ σχέση μὲ τὸ λατρευόμενο ὅν. Ἥ πολιτικὴ εἶναι ἡ διαφύλαξη τοῦ ἀπαραβίαστου - ἀλλά ἐνέχει τὸν ἑξῆς κίνδυνο. Ὁ φύλακας τοῦ ἱεροῦ μπορεῖ ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ νὰ ἀλλάξει τοὺς κανόνες. Αὐτὸ ἐπιχειρεῖ ὁ Κλεισθένης παραπάνω, αὐτὸ κάνουν οἱ καινοτόμοι στὴν ἄσκηση τῆς λατρείας.

    Οἱ ἐλεάτες ἔφτασαν νομίζω σὲ μιὰν ἐπαναστατικὴ θεώρηση τοῦ πράγματος, λέγοντας ὅτι τὸ ἱερὸ δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ περιέχεται στὴν ἱερὴ μουσικὴ, γιὰ παράδειγμα, καὶ λείπει ἀπὸ τὴν κοσμικὴ μουσική, ἀλλὰ τὸ σύνορο ἀναμεταξύ τους. Κατ αὐτὸν τὸν ὁρισμό, κανείς οὐσιαστικὰ δὲν μπορεῖ νὰ παραβιάσει τὸν ἱερό χῶρο. Εἶναι δυσνόητο, ἀλλά ἀξίζει τὸν κόπο νὰ τὸ ψάξει κανείς.

    ReplyDelete
  27. Νομίζω ὅτι ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ μουσικὴ ὅπως καί ὅλος ὁ ἑλληνικός πολιτισμός, μὲ πολὺ φυσικὸ τρόπο μέσῳ τῶν θρησκειῶν, μοιράστηκε στὰ τρία. Μέσῳ τοῦ καθολικισμοῦ στὴν δυτικὴ Εὐρώπη, μέσῳ τῆς ὀρθοδοξίας στὸν ἑλληνορωμαϊκὸ κόσμο, καὶ μέσῳ τοῦ ἰσλὰμ σὲ Πέρσες καὶ Ἄραβες. Οἱ ἀναπόφευκτες μουσικολογικὲς διαφορὲς πού προέκυψαν δὲν ἀλλοιώνουν τὴν κοινὴ καταγωγὴ καὶ ἀφετηρία. Ἀντίθετα ἡ ἐπιμονὴ γιὰ μία στείρα τήρηση τῶν ἐπί μέρους τύπων ( μονοφωνία, πολυφωνία, πεντάγραμμο, κλίμακες κ.λπ.) σὲ χώρους μὲ διαφορετικὲς ἱστορικὲς ἐπιδράσεις λειτουργεῖ ἰσοπεδωτικά, ἀκυρώνει τὴν συνειδητὴ συμμετοχὴ - ἄρα εἶναι ἀντιθρησκευτικὴ - καὶ ἀσελγεῖ πάνω στὸ ἱστορικὸ περιεχόμενο. Ἐξ ἴσου δκτατορικό εἶναι νά θέλεις νά ἐπιβάλλεις τά ριζίτικα στα Ἑπτάνησα, ὅπως καί τήν καντάδα στήν Κρήτη. Καί ἀντιαισθητικώτερο ὅλων εἶναι ἡ ἐπιβολή τοῦ μπουζουκιοῦ ὁπουδήποτε.

    Οἱ ρίζες τοῦ πολυφωνικοῦ τραγουδιοῦ τῆς Ἠπείρου πᾶνε πίσω στὸν Μεσαίωνα. Ἀπὸ πού κι ὡς πού ἡ πολυφωνία ταυτίζεται μὲ καινὰ δαιμόνια καὶ δυτικισμό; Στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο ἄλλη μουσικὴ ἔχουν τὰ Ἑπτάνησα, ἄλλη ἡ δυτικὴ ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα, ἄλλη τὸ Αἰγαῖο, ἄλλη ἡ Θράκη. Ὅλες ἑλληνικές. Πρέπει – ἐφαρμόζοντας τό πνεῦμα τοῦ Μητροπολίτη στήν καθημερινή μας μουσική ἔκφραση - νὰ τοὺς ὑποχρεώσουμε ὅλους νὰ ἀκοῦν τὸ κακοπαιγμένο νεοελληνικὸ λαϊκό μπουζούκι πού – παρεμπιπτόντως - δὲν φτάνει οὔτε τὸ δαχτυλάκι τοῦ ὑπέροχου τούρκικου ἀμανέ;

    Ἐν τέλει ἡ οὐσία τῆς διαφορᾶς μεταξύ κοσμικοῦ καί μυστικοῦ ἄσματος ὑφίσταται ὡς πρός τόν τρόπο συνειδητῆς συμμετοχῆς καί ὄχι ὡς πρός τόν τύπο. Ὑπ’ αὐτὴ τὴν ἔννοια ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Μητροπολίτη πρὸς τοὺς ὀρθοδόξους τῆς Βιέννης εἶναι σαφῶς προβληματικὴ. Γιὰ νὰ μὴν πῶ ἀντιθρησκευτική ἤ τίποτε ἄλλο. Πάλι καλὰ πού δὲν εἴχανε οἱ ἄνθρωποι τὴν μοῖρα τοῦ Καζαντζάκη …

    ReplyDelete
  28. Στήν δικιά μου 'αντίληψη ἀλλο συντήρηση καί ἄλλο ἀντίδραση. Καινοτόμος μπορεῖ νά εἶναι καί ὅποιος παραβιάζει τήν φύση τῶν πραγμάτων…Ἔτσι συναντιέται ὁ καινοτόμος μέ τόν ἀντιδραστικό. Στήν δικιά μου ὀπτική παρεμβάσεις σάν τοῦ Ἀνθίμου δέν εἶναι συντηρητικές, ἀλλά ἀντιδραστικές καί καινοτόμες. Διοικητικῆς μόνον ὑφῆς πού ὁμοιάζουν μέ τήν ἐπιβολή τοῦ μονοτονικοῦ…

    ReplyDelete
  29. Κάτια άσχετο που οφείλω να πω. Είπα ότι ο Μαύρος Κρίνος είναι Στρασσεριστές του καναπέ, δηλαδή δεν κάνουν καμία επαναστατική ενέργεια. Λαμβάνουν όμως μερος όπως και άλλοι Ε/Σ και Φασοστές στον πόλεμο στην Συρία, υποστηρίζοντας το νόμιμο Μπααθιστικό(Αραβικός Εθνικισμός-Φασισμός) καθεστώς. Για αυτήν των την ενέργεια τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Μακάρι να είχα και εγώ το κουράγιο να παρατήσω τις σπουδές μου, ακούγοντας τα χίλια μύρια από τους γονείς μου, και να ενταχθώ σε ένα ανάλογο εάν δυνατό, Ορθόδοξο τάγμα, στην Συρία.

    ReplyDelete
  30. Ἐπιχειρῶ νὰ κάνω πιὸ λιανὰ αὐτὰ ποὺ λέω παραπάνω γιὰ τοὺς Ἐλεάτες.

    Ἄν γιὰ παράδειγμα τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως βγάλει μιὰν ἐγκύκλιο, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποῖα ἡ θεία λειτουργία θὰ τελεῖται ἀπὸ τοῦδε καὶ στὸ ἑξῆς ὑποχρεωτικὰ μὲ συνθεσάιζερ, ἠλεκτρικό μπουζοῦκι καὶ πολυφωνικὴ χορῳδία ἀπὸ γυμνούς τρανσσέξουαλς, τίποτε ἀπολύτως δὲν θὰ ἔχει παραβιάσει τὸν ἱερό χῶρο.

    Ὁ Θεός, σοῦ λένε, δὲν κινδυνεύει. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ποὺ κινδυνεύει, ἐπειδὴ νομίζει ὄτι πρέπει ὁ ἴδιος νὰ προστατέψει τὸ ἱερό. Αὐτὴ εἶναι ἡ σκέψη τῶν Ἐλεατῶν, κατὰ τὴν δικὴ μου ἀνάγνωση. Δηλαδή λένε ὅτι ὁ ἄνθρωπος σφάλλει ὄταν θεωρεῖ ἑαὐτὸν φύλακα τοῦ ἱεροῦ.

    Μὲ ἄλλα λόγια, ὁ ἄνθρωπος δὲν ἀπειλεῖται ἀπὸ τὴν βεβήλωση, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν πολιτική.

    ReplyDelete
  31. ..Σὲ σχέση δὲ μὲ τὴν ὀρθοδοξία, εἶναι μιὰ ὀμπρέλα, νομίζω, ποὺ καλύπτει τρία διαφορετικά ἱστορικὰ στρώματα. 1) Πίστη σὲ ἀγίους καὶ λείψανα, ποὺ ἀντιστοιχοῦν στὴν προχριστιανική, τοπικιστικὴ περίοδο - σύγκρινε μὲ τὸ παραπάνω ἀπόσπασμα τοῦ Ἡροδότου. 2)Τὴν πάρα πολὺ μεγάλη ῥωμαἱκὴ περίοδο, ποὺ εἶναι μιὰ ἄνωθεν, τελείως, μὰ τελείως, αὐστηρότατα συγκεντρωτικὴ ὀργάνωση τῶν τοπικῶν λατρειῶν ποὺ ξεκινάει δειλά-δειλά πρὶν τὸν Ἰησοῦ. Ἤδη τὸ παραπάνω ἀπόσπασμα μὲ τὴν δραστηριότητα τῶν τυράννων τοῦ 6ου αἱ. εἶναι ἐνδεικτικὸ τῆς ἄνωθεν βούλησης γιὰ τὸν ἔλεγχο τῶν τοπικῶν λατρειῶν. 3) Τὴ σύγχρονη περίοδο, ποὐ γιὰ τοὺς Ἕλληνες (ἤ τοὺς θέλοντες νὰ εἶναι τέτοιοι) ὀρθοδόξους εἶναι ἡ πολιτική ὀργάνωση τους μέσῳ τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας, ποὺ ἦταν ἀναγνωρισμένος θεσμὸς πρῶτα στὸ πλαίσιο τοῦ ὀθωμανικοῦ κράτους, καὶ ἔπειτα τοῦ ἐθνικοῦ τους κράτους.

    Τὰ δύο πρῶτα στρώματα εἶναι δυνάμει καὶ πολιτικὰ, καὶ θρησκευτικὰ (πολυθεϊσμός-μονοθεϊσμός). Τὸ ἐρώτημα εἶναι ἄν τὸ τρίτο στρῶμα, τὸ ἐθνικό, εἶναι κάτι ἄλλο ἀπὸ πολιτικό.

    ReplyDelete
  32. Τα εξηγεί αυτα περί σωμάτων στο βιβλίο του "Ορθοδοξία και η Τρίτη Ιδεολογία", ο Καθηγητής.

    ReplyDelete
  33. Ο Δάσκαλος Κωνσταντίνος Πλεύρης στην χθεσινή Επανελλήνιση, έχει άκρως λογικά εωρτήματα και επιχειρήματα σχετικά με την (μη)-ιστορικότητα του Γιαχβέ και της Παλαιάς Διαθήκης. Πώς Γιαχβέ εστί Ιησούς, ενώ ο πρώτος κοντύτερα στον διάβολο εβρίσκεται σκοτώνοντας νήπια και βρέφη? Καθηγητά οφείλετε επιτέλους να μας απαντήσετε. Σας τα είχα ρωτήσει και παλιά, μα απάντηση δεν πήρα!

    ReplyDelete
  34. https://www.youtube.com/watch?v=pmKPaEVcXRc

    ReplyDelete
  35. Ἡ προσπάθεια τοῦ Πλεύρη θυμίζει τὶς προσπάθειες τῶν διανοουμένων τῆς Δύσεως,στὸν ΙΘ΄αἰῶνα, μὲ βάση τὴν ἐπιστημοσύνη καὶ τὸν ῥασιοναλισμὸ νὰ ἐξηγήσουν θρησκευτικὲς γραφὲς ὡς νὰ ἦταν ἱστορικὰ συγγράμματα. Ἔτσι ἐπλήθυναν τότε οἱ μελέτες περὶ τοῦ ἱστορικοῦ Χριστοῦ. Ἀλλὰ οἱ θρησκεῖες δὲν βασίζονται στὴν ἱστορικότητα παρὰ μόνον στὴν πίστη.Ἐὰν ὑπῆρχε ἤ ὄχι ὁ Ἀβραὰμ ἤ ὁ Χριστὸς δὲν ἔχει καμμία σημασία γιὰ τὴν πίστη. Ἐὰν οἱ θρησκεῖες, ὅλες οἱ θρησκεῖες, βασίζονται σὲ πλῆθος ἐγκλημάτων, ὅπως καὶ πράγματι βασίζονται, αὐτὸ δὲν ἔχει καμμία σημασία γιὰ τὸν πιστό. Τὸ ἔχω γράψει ἐπανειλημμένως ὅτι ἀλλος εἶναι ὁ Γιαχβέ, ἄλλος ὁ Τριαδικὸς Θεὸς καὶ ἄλλος ὁ Ἀλλάχ.Ἡ Ὀρθοδοξία μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ Καινὴ Διαθήκη βασίζεται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη καὶ ὅτι ὁ Χριστὸς ἐτοποθετήθη ὁ ἴδιος, ἑβραῖος στὸ θρήκευμα.Αύτὸ μοῦ φθάνει ὡς ὀρθόδοξος. Ἐκτὸς καὶ θέλω νὰ ἱδρύσω μία ἄλλη θρησκεία, ὅπως τὸ Ἰσλάμ, π.χ. ποὺ ἀναγνωρίζει μὲν τὸν Χριστὸ ὡς προφήτη ἀλλὰ ὄχι ὡς Θεό.Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  36. Ἐὰν πιστεύω στὸν Ἀπόλλωνα δὲν μὲ ἐνδιαφέρει ἐὰν ὑπῆρξε ἤ ὄχι ἱστορικὸ πρόσωπο καὶ ἐὰν πιστεύω στὴ Πυθία τῶν Δελφῶν δὲν μὲ ἐνδιαφέρει ἐὰν ἦταν μαστουρωμένη ὅταν ἔλεγε τὶς ἀλήθειες ποὺ ἐγὼ ἐπίστευα.Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  37. Η τοποθέτησή σας επί του θέματος, θυμίζει λίγο το μαρξιστικό "Θρησκεία είναι το όπιο των λαών". Δηλαδή σαν να μου λέτε ότι την δέχεσθε ως όπιο, "δεν με νοιάζει εάν πράγματι υπάρχουν τα αγγελάκια που βλέπω από τις ντουμανιές και το μαύρο, αρκεί που εγώ τα βλέπω". Τα βλέπει ναι, μα λόγω του χόρτου. Εδώ έχουμε ιστορικά στοιχεία ότι ο Ιησούς υπήρξε, γεννήθηκε, έζησε, "κοιμήθηκε" και αναστήθηκε. Για τον Αδάμ έχουμε μόνον "μάγκικες" φαντασιώσεις. Εκτός αυτού, δεν καταλαβαίνω πώς άσπρο(Καινή Διαθήκη) βασίζεται στο μαύρο(Παλαιά). Ίσως να σχετίζεται με την διαλεκτική, αλλά το όλο σχήμα μου είναι δυσνόητο. Ο Γιαχβέ περισσότερα κοινά στοιχεία με την θεά Κάλι των Ινδουιστών και τον Μπαφομέτ έχει παρά με τον Ιησού.

    ReplyDelete
  38. Επίσης κάτι πολύ ση,αντικό. Πώς δύναται να σχετίζεται Παλαιά Διαθήκη με Καινή, αφού η Παλαιά δεν κάνει σχεδόν πουθενά στην ψυχή? Με την έννοια που κάνει μνεία η Καινή Διαθήκη εννοώ. Δηλαδή την ψυχή ως το δεύτερο μέρος της ανθρώπινης οντότητος. Η εβραϊκή αντίληψη πιστεύει ότι η ψυχή ακολουθεί το σώμα στον θάνατο...δηλαδή πεθαίνει και αυτή? Αυτό πάει τελείως κόντρα στην σκέψη του Σωκράτους(βασισμένη στην διαλεκτική και τον ορθολογισμό) περί ψυχής(η ψυχή είναι αθάνατη).

    ReplyDelete
  39. Μεγάλοι πατερες της Εκκλησίας, όπως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος και άλλοι, είπαν ότι η Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία είναι η οδός προς την Χριστιανική διδασκαλία(Ορθοδοξία, τότε Χαλκηδονική Χριστιανοσύνη). Δεν γίνεται όμως να βασίζεται σε δύο αντίθετα η Καινή Διαθήκη. Δηλαδή στις αντίθετες απόψεις περί ψυχής ανάμεσα στον Σωκράτη και τους Εβραίους. Η Ορθοδοξία ακολουθεί την άποψη ότι η ψυχή είναι αθάνατη εάν δεν απατώμαι. Συνεπώς πώς βασίζεται η Καινή στην Παλαιά Διαθήκη? Εγώ αδυνατώ να βρω ομοιότητες, πλην του εβραϊκού στοιχείου. Σε διδαχές, απόψεις και Θεϊκές οντότητες(Ιησούς/Τριαδικός Θεός, Γιαχβέ) είναι αντίθετες σε πολλά σημεία. Εγώ πάντως απορώ πώς υπάρχει ως βιβλίο...ειδικά ορισμένα χωρία του έχουν ασημοτάτους χαρακτηρισμούς("τα
    ο άρωμα των μυρών σου...").

    ReplyDelete
  40. Κωνσταντινουπολίτη, ὁ κος Κιτσίκης ἔχει πάρα πολύ δίκιο. Ἑγώ εἶμαι θεωρητικὰ ῥασιοναλιστής καὶ ἡ οἰκογένειά μου εἶναι ἄθεη, μητέρα καὶ πατέρας. Ξέρω κάποια πράγματα (καὶ ἀγνοῶ ἄπειρα) γιὰ τὴν ἱστορία τῶν θρησκειῶν, ὄμως εἶδες τὶ ἔγινε ἐδῶ μέσα πρίν κάποιον καιρό σὲ σχέση μὲ τὸν ἱδρυτὴ τῆς Χριστιανικῆς θρησκείας. Σὲ στιγμές κρίσης οἱ αὐτόματες ἀντιδράσεις φανερώνουν τὸ τὶ πιστεύει κανείς καὶ ποιὸν ἀγαπάει κανείς. Δὲν μπορεῖ νὰ ἀναλυθεῖ ἠ ἀγάπη τῆς μητέρας γιὰ τὸ παιδί της καὶ παρομοίως δὲν μπορεῖ νὰ ἀναλυθεῖ τὸ θρησκευτικό αἴσθημα, οὔτε νὰ γίνει ἀντικείμενο ἐκμετάλλευσης χωρίς... ἁμαρτία. Σὲ μιὰ παράσταση ποὺ εἶδα μιὰ ἠθοποιός ἔβριζε τὰ θεῖα. Ἥταν ἀποκρουστικό.

    Συνεπῶς τὸ μυαλὸ ξέρει μὲν ὄτι κάποιο ἑβραϊκό στοιχεῖο ὑπεισῆλθε ἱστορικὰ στὴ θρησκευτικότητα τῶν λαῶν τῆς ῥωμαϊκῆς αὑτοκρατορίας, τὸ σύνολο ὄμως τῆς ψυχῆς δὲν κάνει αὑτὸν τὸν διαχωρισμό. Γι αὐτό καὶ ἄν κάποιος βρίσει τὸν Ἁπόλλωνα ἤ τὸν Ποσειδῶνα θὰ τὸν πάρουμε γιὰ τρελλό, ἄν βρίσει ὄμως τὰ θεῑα ποὺ ξέρουμε σὰν θεῖα διότι ὡς τέτοια ἀναγνωρίζονται θὰ τὸν πάρουμε σὰν βαθειὰ θυμωμένο ἄνθρωπο ἤ σὰν διεστραμμένο (τὸν σκηνοθἐτη τῆς παραπάνω παράστασης, λ.χ.).

    Ὁ Πλεύρης κάθε φορά ποὺ τὸν ἀκούω κάνει τὸ ἑξῆς πάρα πολύ ἀπλό - παρουσιάζει τὴν ἀρχαιογνωσία τῆς γερμανικῆς ἐθνικιστικῆς ἱστορικῆς σχολῆς σὰν ἑλληνική. Τίποτε γραπτὸ δὲν μπορεῖ ὅμως νὰ ἀντικαταστήσει τὸ θρησκευτικό αἴσθημα ἔνός λαοῦ. Εἶναι ἀποκλειστικά προφορικό. Ὁ Πλεύρης σφάλλει. Ἡ ἀρχαῖα Ἑλλάδα ΕΠΕΤΑΙ, δὲν προηγεῖται, σὲ θέματα θρησκείας.

    ReplyDelete
  41. ΦΙΛΕ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΗ!, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΓΡΑΦΩΝ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!!!

    ReplyDelete
  42. ...Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ διαφορά μεταξὺ ἱεροῦ καὶ κοσμικοῦ ἀντιστοιχεῖ (καὶ ἐνίοτε συμπίπτει μὲ) τὴ διαφορά μεταξὺ γραπτοῦ καὶ προφορικοῦ, λόγιου καὶ ἐνστικτώδους, λαϊκοῦ καὶ ἐπιτηδευμένου. Ὅ Ζαρατοῦστρα ἔχει δίκιο νὰ ἐπισημαίνει (ἐάν τὸν καταλαβαίνω σωστά, ἀλλιῶς, σημειώσατε Χ ) ὄτι τὸ λαϊκίζον εἶναι γραπτὸ ποὺ περνάει γιὰ προφορικό. Ἡ οὐσία τοῦ γραπτοῦ εἶναι ἠ δέσμευση γιὰ τὸ μἐλλον - ἔτσι θὰ τραγουδᾶς, καὶ ὄχι ἀλλιῶς. Θὰ χτίζεις ἐκκλησίες βυζαντινοῦ ῥυθμοῡ καὶ μόνον κι ἄς εἶναι μὲ μπετόν ἀρμέ. Μὲ ἄλλα λὀγια, τὸ γραπτό εἶναι κανονιστικό (πλὴν ἐξαιρέσεων) καὶ τὸ προφορικό ἐφήμερο (πλὴν ἐξαιρέσεων). Γι αὐτὸ παντοῦ καὶ πάντοτε τὸ προφορικὸ τσακίζει τὸ γραπτό.

    Τῶρα, πᾶμε στὴ μουσική. Ἁπὸ κάμποσες ἀπόψεις, τὸ γλωσσικό αἴσθημα, τὸ μουσικό αἴσθημα, κι ἄν θἐλετε βάλτε τὸ θρησκευτικό αἴσθημα, διαμορφώνεται στὰ πρῶτα χρόνια (ἄν ὄχι τοὺς πρώτους μῆνες) τῆς ζωῆς τοῦ παιδιοῦ. Τὸ αἴσθημα αὐτὸ, ποὺ εἶναι ἕνα αἱσθητικὸ ΚΡΙΤΗΡΙΟ, περιέχει ἔνα στοιχεῖο ποὺ ἐμφανίζεται σὰν προερχόμενο ἀπὸ καταναγκαστικὴ ἐκπαίδευση (π.χ. ὀρθογραφία) καὶ ἔνα ἄλλο, προγενέστερο, ποὺ βασίζεται σὲ αὐτόματα διαμορφωμένα ψυχο-διανοητικά συστήματα πρόσληψης καὶ ἀναπαραγωγῆς τῆς πραγματικότητας. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ μουσική εἶναι ΛΟΓΙΑ μουσική. Εἶτε στὴ Δύση, εἴτε στὴν Ἀνατολή. Παρόμοια (τηρουμένων χιλίων ἀναλογιῶν) τὰ ὁμηρικά ἔπη εἶναι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ποίηση καὶ ὄχι δημοτικό τραγοῦδι. Καὶ τὸ δημοτικό τραγοῦδι ἔχει τοῦς ἐπαγγελματίες του, ἀλλά παίρνω σὰν δεδομένο ὄτι ἠ οὐσία τῆς μουσικῆς (τῆς τέχνης τῶν Μουσῶν, ἑτυμολογικά) εἶναι ὁ ἐρασιτεχνισμός, καὶ ὄχι ὁ ἐπαγγελματισμός.

    Ὁ ἐπαγγελματίας ὄμως τῆς ΛΟΓΙΑΣ μουσικῆς ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ θὰ τὴν προσεγγίσει ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ μέσα ἀπὸ τὸ ἀθέλητο δικό του αἰσθητικό κριτήριο. Καὶ τὸ κριτήριο αὐτὸ θὰ φανερωθεὶ καὶ στὸν θεατή του, τὸν ἀκροατή του, ἄν αὐτός εἶναι προσεκτικός θεατής καὶ προσεκτικὸς ἀκροατής. Δηλαδή ἄν ἀκούσεις προσεκτικά τὴν Κάλλας (ἤ ἄν τὴν δεῖς στὰ βίντεο) θὰ δεῖς κάποια διαφορά ἀπὸ μιὰ σοπράνο ἄλλης ἐθνικότητας. Παρόμοια, ἄν διαβάσεις βυζαντινοὺς συγγραφεῖς, θὰ σοῦ βγοῦν τὰ μάτια ὄξω ἀπὸ τὴν προσπάθειά τους νὰ γράψουν σὲ στρυφνό ἀττικό ὔφος. Μὲ κάποια προσοχὴ ὄμως θὰ ἀνακαλύψεις ὄτι τὸ προφορικό τους ἔνστικτο προδίδεται πίσω ἀπὸ τὴν προσπάθειά τους νὰ τὸ καλύψουν. Ἑγὼ πάλι νομίζω συνέχεια πὼς ἀκούω πίσω ἀπὸ τὸν Χἀυντν τὸν μουζικάντη τοῦ χωριοῦ καὶ ἐνθουσιάζομαι.

    Αὐτὸ ὄμως δὲν σημαίνει ὄτι κανείς γεννιέται καὶ πεθαίνει Ἑβραῖος, Γερμανός ἤ Ἕλληνας (τί πάει νὰ πεῖ Ἕλληνας, τίποτε, κατά τὸ ΔΙΚΟ μου ἔνστικτο, εἶναι μιὰ ταμπέλα νεοκλασσικοῦ ὔφους). Ὅταν γρἀφει δηλαδή ὁ Ῥἰχαρντ Βάγκνερ ὄτι οἱ Ἕβραῖοι δὲν ἔχουν γνήσιο μουσικό αἴσθημα (κι ἄς εἶναι Μέντελσον καὶ Μέγερμπέερ) λέει ἀρλοῦμπες - ἀπλῶς εἶναι ἀντισημίτης ὁ ἴδιος, καὶ ποιός - ὁ Βάγκνερ, ἴσως ὁ πιό ἐπιτηδευμένος μουσικός τῶν αἰώνων, ὁ πιὸ θεατρικός (βλ. Ῥίχαρντ Βάγκνερ, ὁ Ἑβραϊσμός στὴν μουσική - ἐπιφυλάσσομαι νὰ τὸ ξαναδιαβάσω μήπως κάνω λάθος).

    Ὅλα αὐτὰ σημαίνουν ἀπλῶς ὄτι πάντοτε ὁ ἀκροατής, ὁ θεατής, ψάχνει νὰ βρεῖ τὴν ΦΥΣΗ καὶ ὄχι τὴν ΤΕΧΝΗ, ἤ μᾶλλον, ψάχνει νὰ βρεῖ τὴν τέχνη ποὺ δὲν καταστρέφει τὴν φύση (βλ. Σίλλερ, Περὶ ἀφελοῦς καὶ συναισθηματικῆς ποίησης). Αὐτὸ εἶναι καὶ μιὰ προσωπική ἀναζήτηση, διότι ἀφορᾶ πολύ περισσότερο τὸν θεατή, τὸν ἀκροατή, παρά τὸν μουσικό. Καὶ παρομοίως, δὲν τοῦ φταίει ὁ Ἑβραίος τοῦ ἀλλουνοῦ ἄν ἔχει χάσει ὁ ἴδιος τὴν πίστη του. Νὰ βἀλει κάτω τὸν πισινό του νὰ ἀποκαταστήσει τὴ σχέση του μὲ τὸν ἑαυτό του. Ἁλλά δημιουργεῖ ἔνα ἑρωτηματικὸ σὲ σχέση μὲ τὸ θεῖο ὄπως αὑτὸ ἐκφράζεται στὴν ἐπίσημη λατρεία. Ἡ ἐπίσημη λατρεία εἶναι λόγια. Καὶ έδῶ, χωρίς νὰ μπορῶ νὰ τὸ ἀποδείξω, ἔχω τῆν ἐντύπωση ὄτι γιὰ τοὺς περισσότερους ἀπό μᾶς ἐπίσημη λατρεία σημαίνει ὀρθοδοξία.

    ReplyDelete
  43. Άρθρο μου στο Παρατηρητήριο Ελληνοφώνων Γραικύλων 3. Τρίτη φορά που ανεβήκαμε μετά την φεϊσμπούκια καταστολή είς διπλούν.

    ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ:

    Καταγγέλουμε, από στοιχεία φίλων, ότι το φιλελεύθερο και νεοταξικό(στην προπαγάνδα του,"Καημένοι πρόσφυγες", "Αγανακτισμένοι πρόσφυγες", κλπ) capital.gr, έχει ξεκινήσει τους τελευταίους 6+ μήνες, πολιτική καταστολής(crack-down) της κάθε Εθνικιστικής φωνής στο φόρουμ του. Θυμίζουμε ότι ο κύριος υπεύθυνος όλων των αντεθνικών και ανώμαλων(παρελάσεις γκέι, lgbtq(lesbian, gay, bisexual, transexual, queer) δικαιώματα για γάμο, οικογένεια και υιοθεσία τέκνων, χορήγηση ορμονών σε μικρά ΑΝΗΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ για να αλλάξουν φύλο, κατασκηνώσεις όπου αλλάζουν φύλο τα παιδιά ντύνοντας τα αγόρια κορίτσια και τα κορίτσια αγόρια), φαινομένων της εποχής μας, είναι η Ιδεολογία του Φιλελευθερισμού, η οποία ως ατομιστική ιδεολογία, δέχεται το άτομο μόνον του, ενώ δεν αναγνωρίζει ΚΑΝΕΝΑ σύνολο, ούτε Θρησκεία, ούτε Έθνος, ούτε Φυλή ούτε τελικώς και το σεξουαλικό φύλο κάποιου. Για την μέγιστη προώθηση της αποσυνθέσεως των Εθνών, χρησιμοποιεί διάφορες μαρξιστικές αόριστες ιδέες(ταξικός πόλεμος, κοινοκτημοσύνη, οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα, ισότητα όπως την ορίζει αυτός, κλπ).

    Οι αντεθνικές πολιτικές του Φιλελευθερισμού είναι πολλές. Καταρχήν αρχίζει από την ανεξιθρησκεία, χωρίζοντας δηλαδή την Θρησκεια απο την Κοινωνία, κάνει το πρώτο βήμα για την εφαρμογή της αθεΐας, αφού η θρησκεία καταντά απλή εγκεφαλική ενασχόληση, σαν να λύνεις ένα σταυρόλεξο, αφού το άτομο στον καθημερινό του βίο, μαθαίνει να μην την βιώνει, με τον διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας. Μετά προβάλει συνεχώς μία κουλτούρα δίχως τίποτε Χριστιανικό ή θρησκευτικό, ενώ όποιος προσπαθεί να υπερασπιστεί τις Θρησκευτικές αξίες του Έθνους του, σταμπάρεται ως "γραφικός", "θρήσκος" και λοιπά. Θρησκευτικά πρόσωπα γίνονται πρωταγωνιστές οργίων ή άκρως άσεμνων πράξεων, όπως στο περιοδικό Charlie Hebdo, όπου ο Ιησούς, ο Πατέρας και η Παναγία επιδίδοντο σε σεξουαλικά όργια, με βοηθήματα τα ιερά Χριστιανικά σύμβολα(Σταυρός, Χι-Ρό, κλπ). Έπειτα έρχεται ο πολυφυλετισμός, συνεπώς το άτομο δεν μπορεί να έχει πλέον Εθνική συνείδηση, αφού "όλοι είμαστε άνθρωποι", μα Κίτρινοι, μα μαύροι, μα Λευκοί και όλοι είμαστε "παγκοσμιοποιημένοι". Οσοι ασχολούνται με την προάσπιση των Εθνικών Ιδεών και Αξιών, σταμπάρονται ως "Φασίστες, ρατσιστες, ναζί", ενώ σε ολόκληρη την καθημερινή καταναλωτική κουλτούρα, προβάλλονται πολυφυλετικά ζευγάρια και μικτά παιδιά εμφανίζονται σε διαφημίσεις να παίζουν με παιχνίδια αντί για παιδιά μίας και μόνον φυλής. Έπειτα ήρθε η "ισότητα", ο φεμινισμός και η πλήρη απομάκρυνση της Γυναίκας από την ιερή Οικογένεια. Η γυναίκα σύμφωνα με την φιλελεύθερη λογική, πρέπει να είναι ανεξάρτητη, αυτόνομη και σαν τον άνδρα σε όλες τις πτυχες της ζωής της. Να αποφασίζει αυτή πότε και εάν θα κάνει παιδιά, ενώ οφείλει να έχει δικαίωμα στον φόνο ενός αγέννητου παιδιού, μέσω των εκτρώσεων. Επίσης μπορεί οποτε θέλει να πάρει διαζύγιο, το παιδί από τον άνδρα και την μισή περιουσία. Αυτομάτως δημιουργείται ένα κλίμα απολύτου ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΣ, των δύο φύλων, ενώ η κεντρική προοπτική της συγκροτήσεως Οικογενείας, απουσιάζει ΠΛΗΡΩΣ. Αποτέλεσμα είναι η τρομερή υπογεννητικότητα που μαστίζει όλη την φιλελεύθερη Δύση και μαζί και την Ελλάδα, αφού "ανήκομεν εις την Δύσιν". Πλέον στις φιλελεύθερες Δυτικές χώρες, γεννιέται 1 μόνον παιδί κατά μεσο ορο, ανά γυναίκα. Δηλαδή ο πληθυσμός μειώνεται στο ήμισυ κάθε γενιά!

    ReplyDelete
  44. Έπειτα ήρθε η καταστολή στο πιο φυσικό αίσθημα, αυτο του σεξουαλικού φύλου. Βλέπαμε κιναίδους, διεμφυλικούς και χίλιους δύο άλλους, σε ταινίες, μουσικές, σόου της δεκάρας, μαζί με χίλιες δύο ελαφρύνσεις για αλλαγή φύλου, συγκρότηση οικογένειας από γκέυ ή διεμφυλικούς(τρασνέξουαλς), χορήγηση ορμονών σε ανήλικα παιδιά. Σε λίγο θα δούμε και τρανσέξουαλ στρατιώτες!

    Το βαρέλι δεν έχει πάτο! Για όλα τα παραπάνω, ΟΛΑ, οφείλεται ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ, όχι ο κομμουνισμός. Ο Φιλελευθερισμός μέσω των παραπάνω προωθεί την ατζέντα του, δηλαδή τον ολοκληρωτικό ΑΤΟΜΙΣΜΟ. Το άτομο, μόνο του από τα πάντα! Φυλή, Έθνος, Θρησκεία, Οικογένεια, Σεξουαλικό Φύλο, δεν υφίστανται για τον Φιλελευθερισμό, παρά μόνον το άτομο, μόνο του, "απελευθερωμένο" από όλα, ως ΚΕΝΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ.

    Τα σημερινά αίσχη, δεν συνέβησαν ποτέ στην ΕΣΣΔ. Συνεπώς ο υπ'αριθμόν 1 εχθρός σήμερα είναι ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ. Και οι κομμουνιστές δυστυχώς, γίνονται ΤΣΙΡΑΚΙΑ του, λόγω των αντεθνικών τους ιδεών("οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα", "θρησκεία είναι το όπιο των λαών").

    ReplyDelete
  45. Διόρθωσα το "αντίπαλος" σε "εχθρός". Είναι σωστότερο.

    ReplyDelete
  46. Σημ. Περί ἑλληνικῆς πολυφωνίας βλ. {Γ}Ιάνη Ξενάκη, Προβλήματα ἑλληνικής μουσικῆς σύνθεσης. Ἐπιθεώρηση Τέχνης, τεῦχος 9, Σεπτέμβρης 1955, σ.σ.185-189 https://parapoda.wordpress.com/2016/02/05/%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BB%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82/

    ReplyDelete
  47. - καὶ, Κωνσταντινουπολίτη, στὴν κατά τἄλλα σωστή ἀνάλυσή σου ἐγώ θὰ προσέθετα ὅτι ὁ κατὄνομα φιλελευθερισμός ἀποκρύπτει μιὰν ἀπτή πραγματικότητα, ὅτι κανείς δὲν εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ αὐτὸ ποὺ τοῦ συμβαίνει, ἐκτός κι ἄν ἀποφεύγει νὰ τὸ καταλάβει. Καὶ ὅτι κατὰ συνέπεια ἡ φιλελεύθερη προπαγάνδα εἶναι μιὰ ἐπιχείρηση μαζικῆς ἐνοχοποίησης τῶν λαῶν.

    Αὐτὸ εἶναι καὶ ἡ κυριότερη ἀδυναμία ποὺ βρίσκω στὴν παραπάνω ἀνάλυση τοῦ Ξενάκη. Ἑπηρεασμένος ἴσως ἀπὸ τὴν κομμουνιστικὴ αἰσιοδοξία τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ξεχνᾶ ὅτι ἡ σύνθεση στὸν καιρό μας εἶναι μιὰ κοινωνική λειτουργία ποὺ προϋποθέτει καταμερισμό ἐργασίας. Τὸν καιρὸ τοῦ Κουκουζέλη, ὁ καταμερισμός γινόταν σὲ ἄλλη βάση. Αὐτό ὅμως εἶναι τὸ πρόβλημα τῆς λόγιας μουσικῆς (μουσικὴ σήμαινε κάθε πνευματικὴ δραστηριότητα, γιὰ τοὐς ἀρχαίους). Ὁ καταμερισμὸς ἐργασίας.

    ReplyDelete
  48. Αυτονόητο το αντίδοτο στον Φιλελευθερισμό και την μαρξιστική του εκδοχή, την Σοσιαλ(κιναιδο)κρατία. Το αντίθετο ονομάζεται Φασισμός/Εθνικισμός/Εθνικοσοσιαλισμός ή εάν αφήσουν επιτέλους τα "Η Ελλάδα μέχρι τν Όλυμπο" και "Μακεδονία Ανεξάρτητη"(δηλαδή μη-Ελληνική), τότε δυνάμεθα να συνεργαστούμε με τους Σοσιαλιστές, υπό την μορφή του Στρασσερισμού. Αυτά.

    ReplyDelete
  49. Καθηγητά το επόμενό σας άρθρο, θα έχει να κάνε με την γεωπολιτική? Καιρό έχουμε να διαβάσουμε ένα άρθρο σας για τα γεωπολιτικά τεκταινόμενα.

    ReplyDelete
  50. Ἐμένα μοῦ ἄρεσε πολὺ ποὺ ἡ γεωπολιτική ἀναδύεται σὰν συνιστῶσα ἑνός πνευματικοῦ κόσμου καὶ ὄχι τὸ ἀνάποδο. Λὲς ὅτι τὸ ἀντίδοτο εἶναι ὁ φασισμός ἀλλὰ δὲν βλέπω σὲ τὶ εἶναι ἀντίδοτο. Οὔτε στὴν κατεύθυνση ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ πάρει ἡ ἑλληνικὴ μουσική, οὔτε στὸ πρόβλημα τοῦ καταμερισμοῦ ἐργασίας σὰν ἀκρωτηριασμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, οὔτε στὸ πρόβλημα τῆς βίας, οὔτε τῆς ύγείας, οὔτε τῆς οἰκογένειας, οὔτε - κυρίως αὐτὸ - στὴ διάσταση ἀνάμεσα στὴν ἀτομική (δηλαδή ἀδιαίρετη) ἐμπειρία καὶ τὸν βεβιασμένο συλλογικό μῦθο.

    ReplyDelete
  51. Το πραγματικό αντίδοτο είναι η προ-Αναγεννησιακή, Ρωμανία. Ο Φασισμός είναι ό,τι καλλίτερο έχουμε εντός του συγχρόνου Διαφωτιστικού πλαισίου. Είναι πολύ πιο υγιές τέκνο του Ελληνισμού, εν συγκρίσει με τον κατάπτυστο Φιλελευθερισμό και τον διχαστικό Κομμουνισμό.

    ReplyDelete
  52. Ἁντίθετα, τὰ τεριρέμ γιὰ μένα τοὐλάχιστον ἔχουνε πιὸ πολὺ ζουμί. Ὅπως τὰ διαβάζω, γιατὶ δὲν ξέρω ἀπὸ ὀρθόδοξη μουσικὴ, μοῦ θυμίζουν τὸ κλασσικό σχῆμα θέμα-παραλλαγή, μὲ τὰ τεριρέμ στὴ θέση τῆς παραλλαγῆς. Τὶ γίνεται. Ξεκινᾶς ἀπὸ ἔνα κείμενο. Τὸ κείμενο εἶναι λέξεις, οἱ λέξεις περιέχουν προσδοκίες, ὄμως ἡ παραλλαγή τῶν λέξεων, ποὺ εἶναι μιὰ ῥυθμική ἀλλοίωσή τους, σὲ ἐπαναφἐρει στὸ μὴ-λεκτικό σῦμπαν, στὴν ἀπλή ὔλη τῶν λέξεων, μὲ ἄλλα λόγια συντονίζει τὸ μὴ-λεκτικό κομμάτι τοῦ ἑαυτοῦ σου μὲ τὴν πραγματικότητα. Ὅταν οἱ λέξεις ἐπανἐρχονται στὸ τέλος, ἔχουν ξεφορτωθεῖ τὸ βάρος τῆς συνήθειας. Δὲν μπορεῖς πλέον νὰ πεῖς φασισμός-κομμουνισμὸς γιατὶ ἔχεις θυμηθεῖ ὄτι οἰ λέξεις αὐτές δὲν ἀντιστοιχοῦν σὲ τίποτα ἀπολύτως. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια ἀρχίζεις καὶ συνειδητοποιεῖς ὄτι μιὰ δύναμη σὲ κινεῖ ποὺ ΔΕΝ εἶσαι ἐσὺ καὶ τὴν ἐμπιστεύεσαι περισσότερο ἀπότι πρίν. Αὐτός εἶναι ὀ ῥόλος τῆς τέχνης. Νὰ δείξει στὸν ἄνθρωπο ὄτι δὲν κινεῖται μόνος του, ὅτι τὸν κινεῖ μιὰ ἀνώτερη δύναμη. Δὲν χρειάζεται λοιπόν νὰ συνεχίζει νὰ φορτώνει τὶς λέξεις - καὶ τὴν καμποῦρα του - μὲ σαβοῦρα ἄχρηστων προσδοκιῶν. Θὰ τοῦ τὰ δώσει ὄλα ἤ δύναμη αὐτὴ. Ἡ τέχνη εἶναι ἔνα ξεφόρτωμα. Δὲν προσθέτει, ἀφαιρεῖ.

    ReplyDelete
  53. Καθηγητά γιατί οι Ρώσσοι το,1828-1829, δεν πήρανε την Πόλη ενώ μπορούσαν, στον παρακάτω πόλεμο?

    https://en.wikipedia.org/wiki/Russo-Turkish_War_(1828%E2%80%9329)

    ReplyDelete
  54. Μήπως τελικά δεν έχουν όραμα την Αναγέννηση της Ρωμανίας?

    ReplyDelete
  55. "γιατί οι Ρώσσοι το,1828-1829, δεν πήρανε την Πόλη ενώ μπορούσαν, στον παρακάτω πόλεμο"
    Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο ποὺ ὁ Στἀλιν δὲν ἐπῆρε τὴν Ἑλλάδα τὸ 1944 καὶ ὁ Πούτιν τὴν Οὐκρανία τὸ 2015. Οἱ Μεγάλες Δυνάμεις

    ReplyDelete
  56. (συνέχεια) Οἱ Μεγάλες Δυνάμεις σἐβονται τὴν ἀρχὴ τῆς ἰσορροπίας μεταξύ των.Τὸ νὰ ζητᾶς παραπάνω εἰς βάρος τῆς ἄλλης κινδυνεύεις μὲ πόλεμο καὶ νὰ τὰ χάσῃς ὅλα. Μόνον οἱ μικροὶ εἶναι ἀκραῖοι στὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ, ὅπως ἡ Ἑλλὰς ποὺ στὴν έξωτερική της πολιτικὴ κάνει ὄνειρα θερινῆς νυκτός. Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  57. Μάλιστα, ευχαριστώ. Και ακριβώς επειδή η Ρωσσία παραβίασε αυτήν την ισορροπία, τις κυρήξανε τον πόλεμο στην Κριμαία το 1854...

    ReplyDelete
    Replies
    1. *της κυρήξανε

      Delete
    2. Όπως θέλετε...

      Delete
    3. Ναι, μπέρδεψα τα ήτα και ύψιλον, παρακαλώ αγνοείστε το...το κάνω συχνά.

      Delete
    4. Στην λέξη, "κηρύττω", εννοώ, τα μπερδεύω συχνά.

      Delete
  58. Είχατε όμως πει παλιά, ότι δυνάμεθα να έχουμε πολιτικές διεκδικήσεις είς βάρος της Τουρκίας, με συμμάχους τους Αλεβήδες. Δεν λέω το αδύνατον, δηλαδή να προσαρτήσουμε όλη την Μ.Ασία με την μία, μα για μερικά εδάφη. Είχατε πει ότι δύναται η Ελλάς να γίνει μεσαία δύναμη μετά από πόλεμο, όπως έγινε το 1919-1920.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Α1. Ἕχει ἤ εἶχε ποτέ τὸ ἑλληνικό κράτος ἄλλη ἰδεολογία ἀπὸ τὸν ἀντιτουρκισμό ἤ Α2.- σταθερό κέντρο φοροσυλλογῆς καὶ ἀναδιανομῆς ; Β. Ἅν ὄχι, εἶναι δυνατὸν δομικὰ νὰ ΜΗΝ ἔχει ἐδαφικές διεκδικήσεις εἰς βάρος τῆς Τουρκίας ;

      Delete
  59. ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΤΙ-ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ!!!!!! ΖΗΤΩ Η ΧΡΥΔΗ ΑΥΓΗ!!! ΠΑΤΡΙΔΑ-ΤΙΜΗ-ΧΡΥΔΗ ΑΥΓΗ! ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!!!!!!!!!!!!

    ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ! Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΕΘΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ! ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΤΩΜΑ ΜΑΣ, ΘΑ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ!!

    https://www.youtube.com/watch?v=kjqj1E8CJp4

    ReplyDelete
  60. Το Εθνικό μου αίσθημα, στα καλλίτερά του....

    ReplyDelete
  61. Τελικά όντως η Κύπρος χάθηκε λόγω των Αμερικανών και λόγω των ΟΧΙ του Παπαδόπουλου σε αυτούς και το Ισραήλ στον πόλεμο Yom Kippur. Βρήκα τις απαντήσεις στα ερωτήματά μου, σε μία παλιά σας συνέντευξη:

    http://www.logiosermis.net/2012/10/1985.html#.VwijGKSLTid

    ReplyDelete
  62. Καθηγητά κάτι άλλο. Βλέπετε την Χρυσή Αυγή να κυβερνά? Και εάν τα καταφέρει, θα σταθεί ή θα καταρρεύσει λόγω των Αμερικανών? Τί πιστεύετε?

    ReplyDelete
  63. Ἁπὸ τὰ ἐλάχιστα ποὺ ξέρω ἡ Γαλλικὴ Ἑπανάσταση πράγματι φαίνεται ἤθελε ἐθνικό κράτος, δεδομένου ὅτι ἔκοψε τὰ κεφάλια τοῦ βασιλέως, τὼν ἀριστοκρατῶν καὶ οὐκ ὁλίγων ἱερωμένων.
    Η ἑλληνική Ἐπανάσταση πάλι, πράγματι φαίνεται ἤθελε καὶ αὐτὴ ἐθνικό κράτος, διὀτι ἔδιωξε ἤ καὶ σκότωσε ἤ καὶ ξαναβάπτισε τοὺς Τούρκους ποὺ βρίσκονταν στὰ ἐδάφη ποὺ ἀπελευθέρωσε. Καὶ οἱ Τοῦρκοι αὐτοὶ ἀνῆκαν, ἄν δὲν κάνω λάθος, ὄχι σὲ ἐθνικό κράτος, ἀλλὰ σὲ μιὰ Θεοκρατικὴ Αὐτοκρατορία. Καὶ οἱ Ἑλληνοκύπριοι καὶ οἱ Τουκοκύπριοι ἦταν μακρινοί ὑπήκοοι ἄν δὲν κάνω λάθος, βἐβαια, τοῦ Ἀγγλικοῦ Στέμματος. Πρὶν τὴν ἀνεξαρτησία. Ὅχι ;

    Ἑάν ἀπειλεῖται σήμερα τὸ ἐθνικὸ κράτος, τῶρα ποὺ μιλάμε, δηλαδή, τί συμβαίνει, ἐπιστρέφουμε στὴ Μοναρχία ; Aὐτὸ θέλει νὰ ἐμποδίσει ἡ X.A. ;

    ReplyDelete
  64. ΣΗμ. Γιὰ τὸ Κυπριακό. Ἅν τὸν κατάλαβα, συνοπτικά, ὁ Κύπριος δημοσιογράφος Μακάριος Δρουσιώτης ἰσχυρίζεται κατόπιν μελετῶν του ὄτι 1) ἠ Τουρκικὴ εἰσβολή (Ἀττίλας) δὲν ἔγινε κατόπιν ἐντολῆς ἤ ἔγκρισης τοῦ Κίσσινγκερ. Ὅτι τὀ κύριο μέλημα τῶν Ἀμερικανῶν ῆταν νὰ μὴν γίνει ἑλληνοτουρκικός πόλεμος. 2) Ὅτι ὁ Κίσσινγκερ ἔκανε τὸ λάθος νὰ ἐπικεντρωθεῖ στὸν φόβο του μήπως ὁ Μακάριος μεταβληθεῖ στὸν Φιντέλ Κάστρο τῆς Μεσογείου ἐνῶι στὸ μεταξὺ 3) ἡ τότε ΕΣΣΔ τὸ κεμαλικό καθεστὼς τὸ στήριζε πολύ περισσότερο ἀπότι τὸν Μακάριο καὶ ὅτι, πράγματι, τὴν τουρκική κατοχὴ τοῦ 1974 τὴν ὑποβοήθησε μὲ τὴν διεθνή της στάση. 4) Ὅτι ἦταν τὸ λεγόμενο παρακράτος, ἑλληνικό καὶ τουρκικό, δηλαδή, τὰ μὴ ἐλεγχόμενα κέντρα ἄσκησης πολιτικῆς, ποὺ αὐτονομα καὶ ἄνευ ἐντολῆς ἐνεπλέχθησαν σὲ ἀλληλοσπαραγμό. Αὐτὰ περίπου ἰσχυρίζεται ὁ κος Δρουσιώτης, ἐὰν τὸν κατάλαβα καλά.

    ReplyDelete