Oct 5, 2015

245- Τὸ Ξανθὸ Γένος τοῦ Βορρᾶ καὶ ἡ ῥωσικὴ ἀχαριστία

245- Τὸ Ξανθὸ Γένος τοῦ Βορρᾶ καὶ ἡ ῥωσικὴ ἀχαριστία

Ἐξ ὁρισμοῦ ἡ Μεγάλη Δύναμις δὲν δύναται νὰ ἔχῃ φίλους παρὰ μόνον συμφέροντα. Τὴν ἐποχὴ ποὺ ἡ Ῥωσία τοῦ Λένιν καὶ ἡ Κίνα τοῦ Μάο διεξήγαγαν ἐπαναστατικὸ ἀγῶνα ὑπῆρχε τοὐλάχιστον γνησία ἀλληλεγγύη μὲ τοὺς κομμουνιστὲς συντρόφους τῆς ὑφηλίου. Σήμερα οἱ δύο αὐτὲς χῶρες ἀκολουθοῦν ὅπως καὶ οἱ ἄλλες Μεγάλες Δυνάμεις τὴν ἰμπεριαλιστικὴ ὁδό. Σὲ ὑπολογίζουν ἐὰν ἔχῃς καὶ προσφέρῃς χρήματα. Σοῦ δίδουν ἐὰν δίδῃς.  

Ὅμως, ἡ Ῥωσία, τὸ ξανθὸ γένος τοῦ Βορρᾶ, ἡ μεγάλη κόρη τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶναι ἡ ἀπαραίτητη σύμμαχος τοῦ ἑλληνισμοῦ στὴν περικύκλωση τῆς Τουρκίας. Μαζὶ μὲ τοὺς ὑπολοίπους Σλαύους ὀρθοδόξους παρουσιάζεται ὡς τὸ κατ’ ἐξοχὴν δίκοπο μαχαίρι. Ἡ κόρη προσεπάθησε στὸ παρελθὸν καὶ θὰ προσπαθήσῃ στὸ μέλλον νὰ καταβροχθίσῃ τὴν μητέρα.

Γιατί ὅμως χρειάζεται περικύκλωση τῆς Τουρκίας μὲ στόχο τὴν ἀπόσχιση τῶν Κούρδων καὶ τῶν μὴ ἀλεβηδικῶν ἐδαφῶν της; Διότι ἡ σημερινὴ Τουρκία περιλαμβάνει μονίμους ἐχθροὺς τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων καὶ πρωτίστως τῶν σουννιτῶν Ἰσλαμιστῶν.  Ὁ σουννιτικὸς ἰσλαμισμός, ξένος πρὸς τὸν τουρκισμό (παρὰ τὴν συστηματικὴ σύγχυση ποὺ κάνει ὁ Γραικύλος μεταξὺ Τούρκου καὶ ἀκραίου μουσουλμάνου) εἶναι τυπικὸ προϊὸν τῆς καπιταλιστικῆς περιόδου. Γιὰ νὰ τὸν ἀντιστρατευθῇ χρησιμοποιεῖ τὰ ὅπλα του. Μετατρέπει τὸ Ἰσλὰμ σὲ πολιτικὴ ἰδεολογία. Οἱ μαθητευόμενοι μάγοι τοῦ Βατικανοῦ καὶ τῆς Οὐασιγκτῶνος ἤνοιξαν τοὺς ἀσκοὺς τοῦ Αἰόλου. Ἐὰν ὁ ἰσλαμισμὸς ἠπείλη μόνον τὴν Δύση, θὰ ἦτο εὐπρόσδεκτος σύμμαχός μας. Ἀλλὰ ἀπειλεῖ πλέον καὶ τὸ Αἰγαῖο.

Ἡ συμμαχία μὲ τοὺς Σλαύους, ὅπως καὶ μὲ τοὺς Κούρδους πρέπει νὰ εἶναι προσεκτικὴ διότι ἀπὸ φίλους ἐνδέχεται ἀφνιδίως νὰ μετατραποῦν σὲ ἐχθρούς. Κατὰ τὴν περίφημη προφητεία τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, στὸν ΙΗ΄ αἰῶνα, οἱ Κοῦρδοι ποὺ ἀντιπροσωπεύουν τὸ ἕν τρίτον περίπου τοῦ πληθυσμοῦ τῆς σημερινῆς Τουρκίας, καὶ δὲν ἔχουν καμμία πολιτιστικὴ συγγένεια μὲ τὸν κόσμο τοῦ Αἰγαίου, θὰ πᾶνε στὴν Κόκκινη Μηλιά, οἱ Ἀλεβῆδες ποὺ ἀντιπροσωπεύουν τὸ δεύτερο τρίτο αὐτοῦ τοῦ πληθυσμοῦ, θὰ βαπτισθοῦν χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι καί, τέλος, μετὰ ἀπὸ ἕναν πόλεμο, τὸ τελευταῖο τρίτο, αὐτὸ τῶν σουννιτῶν Ἰσλαμιστῶν τοῦ Ἔρντογαν, θὰ ἀποδεκατισθῇ.

Ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ ὑπερισχύσουν μονίμως οἱ  κοινὲς ῥίζες τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶναι ἡ Ῥωσία νὰ ἀναγνωρίσῃ μιὰ γιὰ πάντα, τὰ πνευματικὰ πρωτεῖα τοῦ ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης. Τὰ ἑλληνικὰ πρέπει νὰ διδάσκονται ὑποχρεωτικὰ σὲ ὅλες τὶς ὀρθόδοξες σλαυϊκὲς χῶρες ἀπὸ τὸ Δημοτικὸ μέχρι τὸ Πανεπιστήμιο σὲ ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς κατοίκους. Ὀρθοδοξία χωρὶς τὴν μεγάλη σλαυϊκὴ συμβολὴ γλωσσῶν καὶ κουλτούρας δὲν νοεῖται, ἀλλὰ ὑπὸ τὸν ὅρο νὰ μὴν ἀμφισβητηθῇ ποτὲ πλέον τὸ ἑλληνικὸ πρωτεῖο.

Ἐπειδὴ ὅμως, ὅπως ἐπανειλημμένως ἀπεδείχθη στὸ παρελθόν, καὶ συγκεκριμένα μὲ τὸ σχέδιο ἀναβιώσεως τοῦ Βυζαντίου στὴν Πόλη ἀπὸ τὴν Αἰκατερίνη τὴν Μεγάλη, τυπικὰ ὡς ἑλληνικὸ κράτος, στὴν οὐσία ὅμως ὡς ῥωσικὸ προτεκτορᾶτο, ἤ καὶ σήμερα ὅταν ὁ Πούτιν ἀποφεύγει νὰ κάμη χρήση τῆς προσωπικότητος τοῦ Καποδίστρια γιὰ νὰ ὑπογραμμίσῃ ὅτι μία ἐνδεχομένη ἐπάνοδος τοῦ ῥωσικοῦ κόμματος στὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση θὰ σημάνῃ τὴν ἀναγνώριση ἀπὸ τὴν Μόσχα τῶν πρωτείων τῶν Ἀθηνῶν, εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ ἐπιλέξουμε καὶ πάλι ὡς γεωπολιτικὸ ἑταῖρο τὸν Ἀγγλοσάξωνα ποὺ ναὶ μὲν μᾶς κρατᾷ τὸ κεφάλι κάτω ἀλλὰ τοὐλάχιστον δὲν βάζει σὲ κίνδυνο τὴς ἐπιβίωση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ κρατᾷ σὲ ἀπόσταση τὸ Φανάρι ἀπὸ τὴν Μόσχα, ὡς Τρίτη Ῥώμη.

Ἐμεῖς ὅμως δὲν πρέπει νὰ ἀπογοητευόμεθα. Ὅπως καὶ τὸ μικρὸ Ἰσραὴλ ἐπεβλήθη ἐπὶ τῆς Μεγάλης Δυνάμεως τῶν ΗΠΑ, ἔτσι καὶ ἐμεῖς, ὑπὸ τὴν καθοδήγηση ἑνὸς Πανέλληνος ἥρωος, ποὺ θὰ ἐπιβληθῇ ὡς μονάρχης ἐπὶ τῶν ἐθνικιστικῶν μύθων τῶν Γραικύλων μὲ μίαν ἄκρως συνθετικὴ καὶ πολύπλευρη πολιτικὴ ποὺ ἀρχικὰ μόνον αὐτὸς θὰ γνωρίζῃ, μὲ τὴν τακτικὴ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου πού «ἀφοῦ ἐξευτέλισε τοὺς Ἕλληνες, πῆρε τὴν κόρη τοῦ Δαρείου γυναῖκα καὶ κατάχτησε τὴν Ἀνατολή» (Ἴων Δραγούμης, Ὅσοι ζωντανοί, 1911), θὰ ὑποχρεώσουμε τοὺς Ῥώσους μέσῳ ὠσμώσεως, ὅπως ἔγινε καὶ μὲ τοὺς Τούρκους, νὰ ἐξελληνισθοῦν.

Δημήτρης Κιτσίκης                                 5 Ὀκτωβρίου 2015



5 comments:

  1. Χιλιοευχαριστούμε για το ωραιότατο άρθρο σας κύριε Καθηγητά! Όλη η ουσία αποτυπωμένη σε λίγες λέξεις.

    ReplyDelete
  2. Βέβαια αντί για τους Αγγλοσάξωνες, δε θα ήτο καλλίτερο να πηγαίναμε με τους Ρώσους, με στόχο την αναζωπύρωση του Ελληνικού επεκτατισμού και Εθνικισμού με σκοπό στον πόλεμο και τα χρόνια που έρχονται μέσω του Λόγου,καο του Ξίφους, ανακτώντας την Πόλη να επανελληνίσουμε και να ιάσουμε την Μικρά Ασία με υιατρικό την Ελληνορθοδοξία, να την επανακατευθύνουμε δηλαδή είς τον σωστόν δρόμον? Ποία η άποψή σας?

    ReplyDelete
  3. Βεβαίως,σωστά. Ἡ καρδιά μας εἶναι μὲ τοὺς Ῥώσους, ἀλλὰ ἡ λογική μας εἶναι μὲ τοὺς Ἀγγλοσάξωνες. Συστηματικά, οἱ Ῥῶσοι μᾶς προδίδουν, ἐμᾶς τὰ ἀδέλφια τους: τὸ 1776 με τὰ Ὀρλώφικά, μὲ τὸ σχέδιο ἐπανιδρύσεως τοῦ Βυζαντίου ἀπὸ τὴν Αἰκατερίνη, μὲ τὴν μὴ παροχὴ βοηθείας στὸν Καποδίστρια, μὲ τὴν ἀλλαγὴ στάσεως ὑπὲρ τῶν Βουλγάρων μετὰ τὸ 1856, μὲ τὴν ὑποστήριξη στὸν Κεμὰλ τὸ 1919-1922, μὲ τὴν συμφωνία Τσῶρτσιλ-Στάλιν τὸ 1944 γιὰ τὴν διαίρεση τῶν Βαλκανιῶν, μὲ τὶς ἐπανειλημμένες δηλώσεις τοῦ Πούτιν ὅτι τὸ Αἰγαῖο καὶ ἡ Ἑλλὰς εἶναι, εἴτε τὸ θέλουμε εἴτε ὄχι, τσιφλίκι τῶν Ἀγγλοσαξώνων, τέλος μὲ τὴν ἀπαίτηση τὰ πατριαρχικὰ πρωτεῖα νὰ τὰ ἔχῃ ἡ Μόσχα καὶ ὄχι τὸ Φανάρι. Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  4. Ἐννοεῖται, τῶν Βαλκανίων, ὄχι τῶν Βαλκανιῶν. Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  5. Ἑμεῑς λοιπόν ταυτιζόμεθα, ἄν κατάλαβα καλά άπὸ τοὺς προλαλήσαντες, μὲ τὴ Δεύτερη Ῥώμη, αὐτή τοῦ Μεγαλου Κωνσταντίνου. Ἡ πρώτη διατύπωση τοῦ Χριστιανικοῦ δόγματος ἔγινε ὑπό τἠν καθοδήγησή του, λένε οἱ ἱστορικοί (Ὀστρογκόρσκυ), καὶ μὲ τὴν Πρώτη Οἱκουμενική Σύνοδο, ποὺ μετέτρεψε τὸν Χριστιανισμὸ σὲ αὐτοκρατορική θρησκεία.

    Ὅμως ὁ λόγος ποὺ τὸ ἔκανε αὐτὸ ὁ Ῥωμαῖος αύτοκράτορας Κωνσταντἶνος (άφοῦ μακέλεψε τοὐς άνταγωνθστές του γιὰ τὸ θρόνο) ἦταν ὄτι οἱ διωγμοί τῶν προκατόχων του (τοῦ Διοκλητιανοῦ, λ.χ.) δὲν εἶχαν ἀποδώσει. Ὅπως τὸ εἶπε ἔνας ἱστορικός, ποὔ ἀναφέρει μιὰ ὑποσημείωση τοῦ Ὀστρογκόρσκυ, ἔνας Ῥωμαῖος αὐτοκράτορας ποὺ ἤθελε νὰ συγκρατήσει τὴν ἀνατολή ἔπρεπε, ἄν δἔν ἦταν Χριστιανός, νὰ εἶναι τουλάχιστον φιλο-χριστιανός (sinon pas Chrétien, au moins pro-Chrétien).
    Γιατί ;Διότι τὸ ἑλληνόφωνο τμῆμα τῆς Ῥωμαϊκῆς αύτοκρατορίας, τὸ ἀνατολικό, εῑχε έκχριστιανιστεῑ σἔ τεράστιο βαθμό. ¨Ἑδώ εἴμαστε.

    Αύτό μᾱς δίνει ἔνα χοντρικό σχῆμα, πἀρα πολύ χοντρικό, άπλοῖκό, άλλά ποὔ μᾶς δίνει μιἄ έλπίδα άποσαφήνισης τῶν έννοιῶν. Ὁ ἑλληνισμός, εἴχαμε πεῖ, εἶναι έξ ὁρισμοῦ μή-τοπικός καὶ ἄρα μή-¨Ελλαδικός. Τῶρα, μᾶς προσφέρεται μιὰ ἀπόπειρα πολιτισμικῆς ἐξακρίβωσης τῶν μεταβάσεων- ὁ ἑλληνισμός μετατράπηκε σὲ χριστιανισμό ! ¨Ἀλλά, τί χριστιανισμό ;

    Διότι ἡ μετατροπή τοῦ χριστιανισμοῦ σὲ αύτοκρατορική θρησκεῖα εῑναι ὄχι ἔλληνική ἀλλά ῥωμαϊκή ὔπόθεση. Μὲ τἤν πρώτη Οίκουμενική Σύνοδο, τὸ Ῥωμαῖκό κράτος καλούπωσε τὸν χριστιανισμό. Καὶ ὁ Χριστός μετατράπηκε σὲ εἴδωλο τοῦ Ῥωμαίου αύτοκράτορα.

    Αὐτὸ έπιτέλους μᾶς έξηγεῖ ἔνα μέρος τοῦ ήθικοῦ πανζουρλισμοῦ ποὺ έπικρατεῑ στὴν Ἑλλάδα. Ἡ πλειοψηφία τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ 4ου αίῶνος μ.Χ. συμβιβάστηκε τότε μὲ τὸν Κωνσταντῖνο γιὰ νὰ νομιμοποιηθεῖ ἡ ἐκκλησία καὶ νὰ πάψουν οἱ διωγμοί. Οἱ Χριστιανοί, μέχρι τότε, ἔνα και μόνο πράγμα δἐν δέχονταν -νὰ προσκυνήσουν τὴν είκόνα τοῦ αύτοκράτορα (νὰ κάνουνε δήλωση, θὰ λέγαμε ἀναχρονιστικά) .

    Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος βρῆκε τή λύση -μεταμφίεσε τὸν αὐτοκράτορα σὲ Χριστό. Τὸ ποίμνιο βρέθηκε διχασμένο. Ἅν δὲν προσκύναγε τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, δὲν θάτανε χριστιανικό, ἐνῶ ήταν - ἄν τὴν προσκύναγε, θὰ ἦταν εἰδωλολατρικό ἐνῶ δἔν ἤταν.

    Ὅ ἴδιος πανζουρλισμός ἐπικρατεῑ καὶ σήμερα. Ἑπειδή ὁ ἡγέτης τῶν Ἑλλήνων χριστιανῶν δὲν μπορεὶ νὰ εἶναι ἠγέτης ἄν δὲν εἶναι Ῥωμαῖος, πρέπει νὰ εἶναι Ἔλληνας μέχρι νἄ έκλεγεῑ καὶ Ῥωμαῖος ἀφότου ἐκλεγεῖ. Ἡ συμπεριφορά τοῦ Τσίπρα μοιαζει πάρα πολύ μὲ αύτή ἑνός πρὠτου Χριστιανοῦ. Στὴν ἀρχή, δἐν θέλει νὰ προσκυνήσει, μετά, λέει, θὰ σἄς έκπροσωπήσω, ὦ Ἕλληνες Χριστιανοί, χωρίς νὰ προσκυνήσω, καὶ μετά ἔχει μεταμορφωθεῑ σὲ αὐτοκράτορα.

    Ἅν δὲν ξεκαθαρίσουμε λοιπόν ποιά εἶναι ἡ σχέση μας μὲ τὸν Ῥωμαῖο, τὸν Ῥωμηό, αὐτόν ποὺ τὸ κράτος του εἶναι ἡ Ῥὠμη, πρώτη, δεύτερη (Κων/πολη) καὶ τρίτη (Μόσχα), θὰ ἔχουμε πάντοτε έπαμφοτερίζουσα, μπερδεμένη ταυτότητα καὶ συμπεριφορά. Θὰ προσκυνᾶμε τὸν Αὐτοκράτορα μεταμφιεσμένο σὲ Χριστό καὶ θὰ κάνουμε άντίσταση στὸν Τοῦρκο μπερδεύοντάς τον μὲ τὸν μουσουλμάνο.Τὄ ζήτημα τῆς μοναρχίας εῑναι πρωτεῦον. Θέλουμε Ἕλληνα, Χριστιανό, Ῥωμαῖο ἤ Τοῦρκο αύτοκράτορα ; Ἥ δἔν θέλουμε αύτοκράτορα, διότι ποτέ ἔνας Ἕλληνας (οὔτε ἕνας Χριστιανός, ἄν ίσχύει ἤ σύζευξη τῶν δύο σὲ κάποιο βαθμό), δἒν μπορεῑ νὰ κάτσει σἐ θρόνο ;;

    Ἅν ίσχύει τὸ δεύτερο, πρέπει νἄ δοῦμε τὶ βρίσκεται γιὰ μᾶς στὴ θέση τοῦ Αύτοκράτορα. Ἀλλιῶς, θὰ κάτσει έκεί πάνω ἄλλος, καὶ θὰ ζητάει προσκύνημα. Ὅπερ καὶ ἐγένετο, κατὰ ἕνα μέρος. Αύτὴ τὴ στιγμὴ ποὺ μιλάμε ἠ μισή Ἑλλάδα ἔχει μηδίσει. Δηλαδή - προσκυνᾶ τὸν Μέγα Βασιλέα. Τὄ άποτέλεσμα εῑναι ἤ μεταμόρφωση σὲ Ῥινὀκερω.

    ReplyDelete