Jul 3, 2014

118 - Ἕνας λαὸς ποιητῶν

118 - Ἕνας λαὸς ποιητῶν

Τυγχάνει νὰ μὲ ἐρωτοῦν, αὐτοὶ ποὺ εἶναι σὲ θέση νὰ γνωρίζουν τὴν ζωή μου, τὸ μεγάλο γιατί.

Πέραν τοῦ DNA σου δὲν εἶσαι Ἕλλην μοῦ λένε. Ἡ μητρική σου γλῶσσα εἶναι ἡ γαλλικὴ ἄν καὶ ἡ μητέρα σου ἦταν Ἑλληνίδα. Γιατί Ῥωμηός, καὶ μὲ ἦτα, ἐφ’ ὅσον οἱ γονεῖς σου, ἄθεοι, σὲ ἔκαμαν γνήσιο Ἀναγεννησιακό, μὲ ἀπαγόρευση νὰ τρῶς ἔστω καὶ ἕναν μπακλαβᾶ ἀπὸ τὴν ἀνθυγιεινὴ ἀνατολίτικη κουζίνα; Ἐφ’ὅσον σὲ ἔστειλαν στὴν Γαλλία, παιδὶ 12 ἐτῶν μὲ ἐλάχιστα ἑλληνικά, ἐκεῖ ποὺ δύει ὁ ἥλιος τῆς καρδιᾶς καὶ ἀνατέλλει καθημερινῶς ἡ ratio, ἐφ’ ὅσον στὰ 17 σου δὲν ἐγνώριζες τὴν μόνη καὶ μοναδικὴ λαλιὰ ποὺ τὰ ἄστρα ψιθυρίζουν προσευχόμενα νυχθημερὸν στὸν Πλάστη, αὐτὴν τὴν γλῶσσα ποὺ σὲ ἕναν λαὸ ληστῶν ἐχάρισε δύο Νομπὲλ ποιήσεως καὶ πάμπολλα ἄλλα δυνητικὰ Νομπέλ, ὄχι λογοτεχνίας, ὄχι φιλολογίας, ὄχι φυσικῆς, ἀλλὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ δὲν ἐδόθησαν ποτὲ στὸν Ὅμηρο.

Μὲ ἐρωτοῦν γιατί, μετὰ ἀπὸ 18 χρόνια (1947-1965) ἠθέλησες νὰ ξαναδῇς τὴν Ψωροκώσταινα, νὰ μάθῃς ἀπὸ μόνος σου ἑλληνικά καὶ ἀντί νὰ γράφης τὰ δεκάδες περισπούδαστα ἐπιστημονικὰ βιβλία σου καὶ τὰ χιλιάδες ἄρθρα σου, στὰ γαλλικὰ καὶ τὰ ἀγγλικὰ ποὺ ὁ καθεὶς ἐπιζητᾷ, γιὰ νὰ ἔχῃς ἀνέτως πρόσβαση στὴν δυτικὴ φήμη, ἐσὺ ἐπέμενες νὰ γράφης σὲ μία διάλεκτο ἐλαχίστων ἑκατομμυρίων ἐπὶ τοῦ πλανήτου, διάλεκτο ποὺ οὐδεὶς γνωρίζει, προσπαθῶντας νὰ τὴν ἀναβιβάσῃς ὀρθογραφικὰ καὶ πολυτονικὰ σὲ κάποιο πιὸ ὑποφερτὸ ἐπίπεδο;

Γιατί, ἐνῷ συνέχιζες νὰ διαβιῇς στὴν Ἑσπερία, ἐχώρισες τὴν τέλεια Ἄγγλίδα, ἐπὶ μακρὸν σύζυγό σου καὶ ἐνυμφεύθης Ἑλληνίδες, ἐνῷ οἱ Γραικοὶ παρφουμαρισμένοι ληστὲς τοῦ Κολωνακίου καὶ οἱ παρόμοιοί τους μὲ χνῶτα σκόρδου τῆς Καισαριανῆς, εἶχαν καταδικάσει σὲ θάνατο τὴν μητέρα σου, τὴν εἶχαν βασανίσει στὰ μπουντρούμια τοὺ ἀθλίου ἑλληνικοῦ κρατιδίου, πεθαίνοντας κατόπιν σαλεμένη;

Γιατί, ἐνῷ καὶ ὁ Μυτιληνιὸς πατέρας σου καὶ ἡ Κρητικιὰ μητέρα σου, πλήρως δυτικοποιημένοι, ἠγωνίσθησαν γιὰ ἰδέες τοῦ Δυτικοῦ Διαφωτισμοῦ, ὡς μαρξιστὲς λενινιστές, ἐσὺ ἐπέμενες νὰ ἀκολουθῇς τὸν μυθοπλάστη Ἡσίοδο, τὸν αὐτοκρατορικὸ ἑλληνοκεντρικὸ Ἰσοκράτη, τὸν παλαιοημερολογίτη Μᾶρκο ἐξ Ἐφέσου καὶ τὸν καθαρευουσιάνο αὐτόχειρα Περικλῆ Γιαννόπουλο;

Γνωρίζεις κάλλιστα ὅτι θὰ ἀφήσῃς τὸ κουφάρι σου στὴν Ἑσπερία, ὅπου συνεχίζεις νὰ διαβιῇς καὶ ὅπου ἀνήκεις. Καὶ ἐνῷ ὅλοι οἱ κάτοικοι τοῦ γραικυλικοῦ κρατιδίου συνωστίζονται στὰ σύνορα τῆς Δύσεως σὰν Πακιστανοί, γιὰ νὰ εὕρουν μίαν θέση στὴν Ἀγγλία ἤ τὴν Ἀμερική, ἐσὺ νοητικὰ μονάζεις σὲ ἑλληνικὸ χωριό.

Γιατί; Ἐπειδὴ στὶς ἀπόμερες σπηλιὲς τοῦ κόσμου, οἱ ἐλάχιστοι ἐναπομείναντες θνητοί, στὴν σκιὰ τῆς Ἀκροπόλεως, γεννημένοι μὲ τὴν θεϊκὴ ἑλληνικὴ λαλιά, εἶναι σύσσωμα ὁ μοναδικὸς λαὸς γνησίων ποιητῶν δημιουργῶν τοῦ Σύμπαντος.


Δημήτρης Κιτσίκης                                 3 Ἰουλίου 2014

17 comments:

  1. Διονύσιος ΜπάσταςJuly 3, 2014 at 11:10 AM

    Αχ δάσκαλε...πως είναι να είσαι στη πύλη,όταν ο "άλλος" είναι πια μέσα στη πόλη, και πως νιώθεις, όταν από τους ποιητές, επέζησαν μόνο οι Σκιές...

    ReplyDelete
  2. Γιατί ήρθες μέχρι εδώ, τον ερώτησε.
    Νόμισα πώς οι πιθανότητες νά την βρώ εδώ ήταν περισσότερες, αποκρίθηκε εκείνος. Στο λιγοστό φώς της Εσπερίας όμως μπορείς να δείς μόνο το είδωλό της, ποτέ την ίδια την πραγματικότητα.

    ReplyDelete
  3. Μπράβο Κύριε Κιτσίκη. Νομίζω ότι σας καταλαβαίνω λόγω Γαλλίας. Έχεις δίκιο.

    ReplyDelete
  4. φοβερο κειμενο,αλλα γιατι το νυχθημερον με ωμεγα;

    ReplyDelete
  5. Ἀνώνυμε, εὐχαριστῶ γιὰ τὴν ἐπισήμανση. Ἔκανα τὴν διόρθωση.
    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  6. Mε τα πολλά, επιστρέφουμε σε αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε εσώτερο είναι - κάτι που δεν είναι ούτε νέο ούτε παλαιό.

    ReplyDelete
  7. Τὸ ἄρθρο ἀποτελεῖ μελοδραματισμὸ ἐπὶ χάρτου …

    Θέλετε νὰ γκρεμίσετε τὸ Κολωνάκι; Ξεπερᾶστε τόν ποιητή Μάο καί γκρεμῖστε τὴν Ἀκρόπολη, τήν ἴδια στιγμή τό Κολωνάκι θά γίνει ἐρείπιο. Ἢ, φροντῖστε γιὰ τὴν μεταφορὰ τῶν ἐπὶ ἑλλαδικοῦ ἐδάφους ἀρχαίων, στὸ Παρίσι, στὸ Βερολῖνο, στήν Μόσχα, στό Πεκῖνο, τήν Τεχεράνη, ἤ ἀλλαχοῦ. Νά μεταφερθοῦν σὲ χῶρες τέλος πάντων, ὅπου γιὰ τὶς κοινωνίες καὶ τοὺς λαοὺς τους αὐτὰ τὰ μάρμαρα κάτι παραπάνω - ἔστω καὶ στρεβλὸ - ἀντιπροσωπεύουν, πέρα ἀπὸ ἀντικείμενο ἀρχαιοκαπηλίας καὶ τουριστικῶν εἰσιτηρίων. Ἀνακηρύξτε τόν Παρθενῶνα σέ παγκόσμιο μνημεῖο καί ὄχι ἐθνική κληρονομιά.

    Μία τέτοια πρόταση γκρεμίσματος – δημιουργίας εἶναι βαθειὰ ποιητική. Καιρὸς νὰ σταματήσει νὰ εἶναι μέλλον τῆς Ἑλλάδας μιά καρικατούρα τοῦ ἀναμασημένου παρελθόντος της.

    Ἐνταφιάστε τὸν ἀρχαιοκάπηλο καὶ τσοχατζοπουλικὸ ἐθναμύντορα Μακρυγιάννη καὶ ἐμπνευσθεῖτε ἀπὸ τήν αὐτοθυσία τῶν 200 ποιητῶν πού στάθηκαν ἀπέναντι στὰ αὐτόματα τοῦ ἐκτελεστικοῦ ἀποσπάσματος στὴν Καισαριανή.

    Λαός ποιητῶν καί πράσινα ἄλογα … Λαός οὐραγῶν καί ὑποζυγίων πού αὐτοθαυμάζεται, θά προσέθετα …

    ReplyDelete
    Replies
    1. Είσαι πολύ μετριοπαθής για εμένα. Γιατί να σταματήσουμε εκεί; Ας σταματήσουμε επιτέλους να λεγόμαστε Έλληνες, προκειμένου να απαλλαχθούμε από αυτή την κατάρα μας, αυτή την άθλια προγονοπληξία.

      Delete
  8. Ὁμολογῶ ὅτι τὸ ἀναρχικὸ ξέσπασμα τοῦ Ζαρατούστρα μοῦ ἄρεσε. Ἀποδεικνύει ὅτι καὶ αὐτὸς ἀνήκει στὴν χορεία τῶν ποιητῶν.
    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  9. Εγω απο ποιηση ειμαι σκραπας, εχω ομως παρατηρησει οτι ολοι οι μεγαλοι ποιητες και λογοτεχνες μας ειχαν τα ποδια τους σαν ριζες στο χωμα της πατριδας.
    Ο Παλαμας, ο Καλβος, ο Σικιελιανος, ο Καζατζακης, ο Παπαδιαμαντης, ο Σεφερης, ο Καβαφης, ο Βαλαωριτης και πληθος ακομη Ελληνων.
    Στον καιρο του πολυπολιτισμου και του διεθνισμου, δεν ξερω αν υπαρχει καποιος που να δικαιουται τον τιτλο του ποιητη η του λογοτεχνη.
    Θυμαμαι πριν χρονια εναν πολιτικο της ΝΔ, τον Κουβελο, που μιλησε για "λαπαδες ποιητες".
    Βρεθηκε πολιτικος να πει μια σωστη κουβεντα και πεσανε να τον φανε.
    Το φυλλο που πεφτει απο το κλαρι, σαπιζει και το οτι οταν οι προγονοι μας δειχνουν, εμεις κοιταμε το δαχτυλο, δεν ειναι λογος να απαρνηθουμε το δεντρο στο οποιο ανηκουμε.
    Τα ομορφα λογια για τους προγονους, αποτελουν επαινο για αυτους που παρεχουν τον εαυτο τους αξιο την προγονικης δοξας και κατηγορια γι αυτους που την ευγενικη καταγωγη τους την ντροπιαζουν με την τεμπελια και την κακια τους.
    Δεν χρειαζεται να το ακουσουμε απο τον Ισοκρατη για να καταλαβουμε την λογικη του, αλλα το λεει τοσο ομορφα

    ΕΙΣΙΝ ΓΑΡ ΟΙ ΤΟΙΟΥΤΟΙ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΕΠΑΙΝΟΣ ΜΕΝ ΤΩΝ ΑΞΙΟΥΣ ΣΦΑΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΑΡΕΤΗΣ ΠΑΡΕΧΟΝΤΩΝ, ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΔΕ ΤΩΝ ΤΑΣ ΕΥΓΕΝΕΙΑΣ ΤΑΙΣ ΑΥΤΩΝ ΡΑΘΥΜΙΑΙΣ ΚΑΙ ΚΑΚΙΑΙΣ ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΟΝΤΩΝ.

    ReplyDelete
  10. Οἱ Ὁμηρικοὶ ἐχρησιμοποίουν τὸν ποιητικὸ λόγο ὡς τραγούδι ὅπως ἀνέπνεαν καὶ προφορικὰ μάλιστα. Ὁ πεζὸς λόγος ἦλθε ἀργότερα καὶ ἦταν παρακμὴ τοῦ ποιητικοῦ λόγου.Γι αὐτὸ καὶ δὲν ἔχει νόημα νὰ ἀξιολογῇ κανεὶς τὸν ποιητικὸ λόγο ὅταν εἶναι αὐθόρμητος, ὅπως δὲν ἔχει νόημα νὰ ἀξιολογῇ κανεὶς μία φυσικὴ δραστηριότητα τοῦ ἀνθρώπου ὅπως ἡ ἀναπνοή του ἤ τὸ περπάτημά του. Οἱ Δυτικοὶ κατέστρεψαν τὸν γνήσιο ποιητικὸ λόγο ἐπειδὴ τὸν ἔκαμαν τέχνη, δηλαδὴ τεχνητὴ ἔκφραση. Ἔτσι ἐνεφανίσθησαν οἱ ἐπαγγελματίες κριτικοὶ τοῦ ποιητικοῦ λόγου ποὺ ἀπεφάσιζαν ἐὰν τὸ τάδε ποιητικὸ κείμενο εἶναι ἀξίας ἤ ὄχι. Ὁ Γιῶργος Γιᾶγκος, ἐφ' ὅσον παραμένει Ἕλλην εἶναι ποιητὴς χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζη, ὅπως ὁ κύριος Jourdain στὸ ἔργο τοῦ Μολιέρου, Ὁ ἀρχοντοχωριάτης, ἐχρησιμοποίει τὸν πεζὸ λόγο χωρὶς νὰ τὸ ξέρῃ. Ἔχω παρατηρήσει, ὅτι σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς Δυτικούς, σχεδὸν ὅλοι οἱ Ἕλληνες γράφουν ἤ ἔγραψαν κάποτε ποιήματα ἤ καὶ τραγούδια, ἀσχέτως ἐὰν δὲν τὰ ἔχουν δημοσιεύσει καὶ ἀσχέτως ἐὰν τὰ περισσότερα, κατὰ τὴν γνώμη κριτικῶν, δὲν εἶναι ἐπιπέδου. Ἡ πηγὴ βγάζει νερό, ὁ Ἕλλην βγάζει ποίημα, ἐνῷ ὁ Δυτικὸς χρειάζεται ἀντλία γιὰ νὰ βγάλη νερό, γιὰ νὰ βγάλη ποίημα, χρειάζεται δηλαδὴ τεχνητὴ ὑποστήριξη. Ὁ Ἕλλην λοιπόν, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ παραμένει Ἕλλην, εἶναι ἐκ γενετῆς ποιητής, δηλαδὴ δημιουργὸς τοῦ λόγου. Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ ὅτι ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι ἡ πλουσιώτερη τοῦ κόσμου. Ὅταν κάποιο τραγούδι λέει, "σὲ φόρεσα σὰν καθαρὸ πουκάμισο", μόνον Ἕλλην δύναται νὰ γράψῃ κάτι τέτοιο.
    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
    Replies
    1. Τέλειον τό ὅλον τοῦ λόγου σας κε Κιτσίκη !!!!!!!!!!

      Delete
  11. Από ιστορική άποψη, και αυτό είναι εν μέρει αντικείμενο μιας διατριβής που δεν ξέρω αν θα γίνει δεκτή, ήδη στην αρχαία Ελλάδα εμφανίζεται μια απορία σε σχέση με τα ομηρικά ποιήματα, και κατά πόσον αυτά είναι ή όχι προφορικά, όχι από την άποψη αν έχουνε γραφτεί ή όχι, αλλά από την άποψη ότι είναι ένα είδος θεατρικής σκηνοθεσίας που εμπεριέχεται στο λόγο - κάτι σαν σινεμά. Τα ποιήματα αυτά απαγγέλονταν από επαγγελματίες αοιδούς και μετά ραψωδούς. Ακόμα όμως πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι υπήρχανε και αρααία δημοτικά τραγούδια, που ίσως η μουσική τους να έχει φτάσει μέχρις εμάς.

    ReplyDelete
  12. Αυτό που λέει παραπάνω ο κος Κιτσίκης για την προφορικότητα των ελληνικών σε σχέση με τους ξένους, ο φιλόλογος Βιλαμόβιτς το βάζει μέσα στην αρχαία Ελλάδα ως πολιτικό και θρησκευτικό πρόβλημα με τα εξής περίπου λόγια : η αριστοκρατική αυστηρότητα του παλαιού πολιτισμού δεν άφηνε να ανθίσουν τα λουλούδια της καρδιάς.

    ReplyDelete
  13. H γραμμικότητα, αυτή η μεσολάβηση μεταξύ πηγής και έκφρασης, είναι η πάλη των τάξεων. Ακόμα και στον πιο κομμουνιστή δυτικό σκηνοθέτη, τον Σοστακόβιτς, υπάρχει ένα πρόβλημα. Για να παιχτεί μια συμφωνία, χρειάζονται εκτελεστές, Οι εκτελεστές ενυπάρχουν στη γραφή της συμφωνίας. Αυτό που λέει ο Κιτσίκης για τους Δυτικούς είναι ότι η έκφρασή τους μπουκώνεται από την πάλη των τάξεων.

    ReplyDelete
  14. Ο αρχηγός εξαρτάται από τον υποτακτικό του. Ο συνθέτης εξαρτάται από τους εκτελεστές του. Ο βασιλιάς εξαρτάται από τους υπηκόους του. Τα πουλάκια κελαηδάνεόχι για να υμνήσουνε το Θεό, όπως λένε οι μαλάκες οι δυτικοί. Τα πουλάκια κελαηδάνε τελεία. Ο Θεός είναι τα πάντα. Έτσι καταλαβαίνω εγώ τον Κιτσίκη.

    ReplyDelete
  15. Ἀπίθανοι Ἀλιάκμονες,
    καί σεῖς βΑΡΕΙς Χειμῶνες,
    πού στρέφετε τά (χ)νῶτα σας..;;
    στά Εὐτράπελα Ἐμβόλια (μήπως);;
    ..τά ἀεί προδίδοντα ἡμᾶς,
    ἤ στα ἰσχνά '' ἵσως'' ὑμῶν,
    ..τήν τρεμμάμενη Τόλμη(ν) ἡμῶν;;_____

    με ἀγάπη!! (οὐχί μετρίως)Με ἀνέπαυσε ἡ γραφή σας κε Κιτσίκη (συνωνόματε) Εὖγε!!

    ReplyDelete