Mar 20, 2014

99 - Οὐδεμία θέση σημαίνει θέση ὑπὲρ τοῦ συστήματος

99 - Οὐδεμία θέση σημαίνει θέση ὑπὲρ τοῦ συστήματος

«Τὸ Ποτάμι» ὡς ἐκλογικὸ κόμμα εἶναι τὸ σημερινὸ σπυρὶ στὰ πρόσωπα τῶν Ἑλλήνων δημοσιογράφων. Εἶναι τὸ βρώμικο σπυρὶ στὸ πρόσωπο τοῦ Γιώργου Παπαδάκη ποὺ στὴν ἐκπομπή του στὸν Ἀντέννα, κάθε πρωΐ , ἰσχυρίζεται ὅτι δὲν εἶναι ἡ φωνἠ τοῦ Καναλάρχη του. Καλεῖ πάντα βουλευτὲς καὶ ὑπουργούς γιὰ νὰ μὴν δύναται ὁ καθεὶς νὰ πίνῃ τὸν πρωϊνό του καφὲ χωρὶς νὰ ξερνᾷ. Χθὲς εἶχε καλέσει τὸν βουλευτὴ τῆς ΝΔ, τὸν Ἀργύρη Ντινόπουλο χωρὶς νὰ τολμήσῃ νὰ διαμαρτυρηθῇ οὔτε λεπτὸ ὅταν αὐτὸ τὸ ἀνθρωπάκι ποὺ τὰ ὑπολείμματα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἐκλέγουν ἀκόμη βουλευτή, εἶχε τὸ θράσος νὰ ὑβρίζῃ συνεχῶς τὸν ἐξαίρετο οἰκονομολόγο Γιάννη Βαρουφάκη.

Ὁ Παπαδάκης φυσικὰ καὶ θὰ ξανακαλέσῃ τὸν Ντινόπουλο, ἐνῷ σπανίως καλεῖ ἀνθρώπους τοῦ πνεύματος, ἀλλὰ προωθεῖ ὅπως καὶ ὅλοι οἱ δημοσιογράφοι, τὸν συνάδελφό τους Σταῦρο Θεοδωράκη ποὺ συνεκρότησε ἕνα κόμμα μὲ μηδὲν πρόγραμμα, ὀνόματι  Ποτάμι, τὸ ὁποῖο πηγαίνει σὰν γάντι στὸν ἀποχαυνωμένο γεράκο τοῦ ἑλληνικοῦ καφενείου.  Ἡ οὐδεμία θέση τοῦ Ποταμιοῦ εἶναι ἐξ ὁρισμοῦ θέση ὑπὲρ τοῦ συστήματος.

Ὁ Παπαδάκης συνεχίζει νὰ δηλώνῃ ἀνεπίτρεπτη τὴν χρήση βίας γιὰ τὴν ἐπίτευξη τῶν κοινωνικῶν ἀγώνων ἐνῷ γνωρίζει βεβαίως ὅτι ἐφέτος στὸ Νταβὸς τοῦ παγκοσμίου καπιταλισμοῦ ἐλέχθη ὅτι 88 πρόσωπα στὸν κόσμο κατέχουν ὅσα κατέχουν 3.5 δισεκατομμύρια πολῖτες. Δηλαδὴ θεωρεῖ ὅτι δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ συλληφθοῦν αὐτὰ τὰ 88 πρόσωπα καὶ νὰ ἐκτελεσθοῦν ἀπὸ λαϊκὸ δικαστήριο. Θεωρεῖ ὅτι οἱ στρατιὲς ἀνέργων καὶ οἱ στρατιὲς μεταναστῶν δὲν πρέπει νὰ πάρουν τὰ ὅπλα καὶ νὰ ἐκτελέσουν τοὺς δημοσιογράφους τῶν καναλιῶν ποὺ καθημερινὰ ἀναγνωρίζουν μὲν ὅτι ἐργάζονται γιὰ ἕνα σύστημα ἀπαξιωτικὸ γιὰ τὴν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια ἀλλὰ συνεχίζουν νὰ δίνουν τὸν λόγο στοὺς δημίους ποὺ ὑπερασπίζονται τὶς  εὐρωπαϊκὲς καὶ ἀμερικανικὲς ἀξίες Γκουαντανάμο περὶ  δημοκρατίας καὶ ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ἡ Ἑλλὰς προεδρεύει σήμερα τῆς ΕΕ καὶ μαζί μὲ τὸν Παπαδάκη δὲν ἀρθρώνει οὔτε ψίθυρο γιὰ τὸ ἀποτρόπαιο πραξικόπημα τοῦ Κιέβου τῆς 22ας Φεβρουαρίου 2014, οὔτε γιὰ τοὺς πληρωμένους μισθοφόρους τῶν πολλαπλῶν ἐγχρώμων καὶ ἐποχικῶν «ἐπαναστάσεων», οὔτε γιὰ τὶς συστηματικὲς σφαγὲς τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους, τοὺς Οὐνῖτες καὶ τοὺς ῥωμαιοκαθολικοὺς ποὺ παίρνουν μεροκάματο, 50 € τὴν ἡμέρα στὸ Κίεβο ὡς ἐλεύθεροι σκοπευτές, ἀπὸ τοὺς 88 τοῦ Νταβός. Ἄξιος ὁ μισθός τους!

32% Ἕλληνες ἄνεργοι, μαζὶ μποροῦμε νὰ πᾶμε πολὺ μακριὰ γιὰ νὰ προφθάσουμε τὴν ὑποκρισία τοῦ Παπαδάκη ποὺ μόνος του μπορεῖ νὰ τρέχῃ γρήγορα ἀλλὰ δὲν θὰ ἀποφύγῃ τὴν δίκαιη ἐπαναστατικὴ βία. Κάθε πρωΐ ζαλίζει τὸν ἄνεργο πολίτη μὲ βουνὰ στατιστικῶν καὶ ἀπίθανες λογιστικὲς λεπτομέρειες  προφασιζόμενος ὅτι ὑποστηρίζει τὰ συμφέροντά του καὶ ὅτι δὲν κάνει λαϊκισμό, μὲ μοναδικὸ ἀποτέλεσμα νὰ αὐξάνῃ τὴν ἤδη προχωρημένη γεροντικὴ ἄνοια καὶ νὰ πολλαπλασιάζῃ τοὺς ἐκλογεῖς τοῦ Ποταμιοῦ.

Ξυπνήσατε Ἕλληνες, σκαμπιλισθῆτε καὶ βγῆτε ἀπὸ τὸν λήθαργο γιὰ νὰ ψηφίσετε ἔστω καὶ μία φορὰ ὑπερήφανα μὲ τὸν πεντοζάλη ποὺ θὰ τσακίσῃ τοὺς Παπαδάκηδες ποὺ μᾶς ποτίζουν μὲ μάκο, τὴν παπαρούνα, γνωστὴ ὡς μήκων ἡ ὑπνοφόρος μὲ τὴν ὁποία οἱ γιαγιάδες μᾶς ἐπότιζαν καθημερινὰ γιὰ νὰ μὴ κλαῖμε ὅταν μωρὰ πεινούσαμε καὶ ἔτσι ὅταν μεγαλώναμε νὰ παραμένουμε κοιμωμένοι.


                        Δημήτρης Κιτσίκης                                 20 Μαρτίου 2014  

7 comments:

  1. Έτσι είναι. Όμως ο γέρων ανόητος του καφενείου και ο δημοσιογράφος που στηρίζει τον καλανάρχη του, μήπως και οι δύο ομού και άθελά τους σχεδόν ανήκουν σε αυτό που λέγεται κομματικό σύστημα ; Ο καθηγητής Petropulos το είχε αναλύσει στο βιβλίο του (Petropoulos Antony John, Πολιτική και συγκρότηση κράτους στο ελληνικό βασίλειο (1833-1843), εκδ. ΜΙΕΤ, Αθήνα, 1997).

    Εάν είναι έτσι, κανείς δεν μπορεί να εξεγερθεί, διότι δεν υπάρχουν ούτε χειμερινά ανάκτορα να καταλάβει ούτε Βαστίλλη να γκρεμίσει.

    ReplyDelete
  2. Εχω ξαναπει οτι το πολιτευμα που ονομαζουμε σημερα δημοκρατια δεν ειναι ουτε καν μια τιμια ολιγαρχια.
    Εκμετταλευομενοι την αγνοια του κοσμου για το τι σημαινει δημοκρατια οι ολιγαρχες οχι μονο επετυχαν τον αθλο που αναφερει το αρθρο, μερικες δεκαδες απ αυτους να κατεχουν τοσα οσα τριαμισυ δις ανθρωπων, αλλα και να και να τους πεισουν οτι πρεπει να παλεψουν μεχρι θανατου για την "δημοκρατια" τους.
    Οποιος λοιπον προσπαθει ν ανατρεψει αυτο το πολιτευμα βρισκεται αντιμετωπος οχι με αυτους τους οποιους θα μπορουσε να μεταχειριστει με καθε αγριοτητα δικαιως, αλλα με τον γειτονα τον φιλο και τον συγγενη του, τον οποιο πρεπει να πεισει.
    Νομιζω οτι ακομη και οι λιγες ειλικρινεις προσπαθειες απο ανθρωπους που πραγματικα θελουν μια καλυτερη κοινωνια για ολους και οχι μονο για τον εαυτο τους, δεν γινονται προς την σωστη κατευθυνση η οποια ειναι και η μονη με ελπιδες επιτυχιας.
    Η σωστη κατευθυνση ειναι προς την Δημοκρατια.
    Την δημοκρατια που ο λαος εχει λογο στις αποφασεις κι οχι μονο στην επιλογη αντιπροσωπων απο τους εκλεκτους των κομματων.
    Που κρινει με αμεσο τροπο στα δικαστηρια τις πραξεις των αρχοντων και δεν αφηνει σε πουλημενους, διορισμενους και μη λογοδοτουντες σε κανεναν δικαστες την κριση.
    Που επιτρεπει οχι να λες οτι θελεις, αλλα την ισηγορια και δεν αφηνει τον καθε καναλαρχη να πιπιλαει μεσω των δημοσιογραφων παπαγαλων ολη μερα τα μυαλα του στερουμενου φωνης λαου.
    Ενα τετοιο πολιτευμα θα μεταβιβαζε ενα μερος της εξουσιας στον λαο ο οποιος ειναι αξιος εμπιστοσυνης οχι για την ειδικευση και την σωφροσυνη του, αλλα γιατι ειναι ο μονος που το συμφερον του ταυτιζεται με του κρατους.
    Θα ηταν ευκολο να γινει δεκτο απο αυτον και πολυ δυσκολο να ανατραπει απο τους διαθετοντες τεραστιο πλουτο 88 του αρθρου.
    Μπορει να πεισουν τον λαο να στραφει εναντιον ενος διεφθαρμενου ολιγαρχικου καθεστωτος οπως στην Ουκρανια, η εναντιον των "σοσιαλιστων" τυπου Κανταφι, αλλα ειναι πολυ δυσκολο να τον πεισουν να στραφει κατα του εαυτου του.
    Οσο αφηνουμε αυτο το πολιτευμα να ζει δεν εχουμε καμμια ελπιδα.
    Οποιος εχει το χρημα εχει τα παντα.

    ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΟ ΝΑ ΤΙΣ ΛΑΒΟΥΜΕ ΥΠ ΟΨΙΝ ΜΑΣ, Ο ΤΥΠΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΑΣ.

    Η ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΕ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΦΕΡΕΙ ΛΑΟΥΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΜΑΣ, ΔΙΟΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΙΑ ΠΑΛΗ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΟΛΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

    Ασχετως απο το αν καποιος πιστευει στην αυθεντικοτητα των προτοκολλων (Προτοκολλα των σοφων της Σιων) εγω τα χρησιμοποιω, γιατι οπως δειχνουν και τα ανωτερω αποσπασματα μετα απο 120 χρονια ακομη επαληθευονται.
    Αλλωστε απλως επαναλαμβανουν τον Αριστοτελη.
    ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΝ ΜΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΛΗΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΣ ΑΡΧΑΣ, ΤΟ Δ ΑΙΡΕΤΑΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΝ
    Οι εκλογες ειναι χαρακτηριστικο της ολιγαρχιας. Γι αυτο οι εκλεγμενοι πρεπει οπωσδηποτε να ελεγχονται και να λογοδοτουν στον λαο.
    Αυτο υποστηριζει και ο Ισοκρατης οτι γινοτανε πριν το πολιτευμα της Αθηνας μετατραπει σε καθαρη δημοκρατια-οχλοκρατια
    ΟΤΙ ΔΕΙ ΤΟΝ ΔΗΜΟΝ ΩΣΠΕΡ ΤΥΡΑΝΝΟΝ ΚΑΘΙΣΤΑΝΑΙ ΤΑΣ ΑΡΧΑΣ ΚΑΙ ΚΟΛΑΖΕΙΝ ΤΟΥΣ ΕΞΑΜΑΡΤΑΝΟΝΤΑΣ
    Πρεπει ο λαος σαν τυραννος να εγκαθιστα τους αρχοντες και να τιμωρει τους εξαμαρτανωντας.

    ReplyDelete
  3. Το πρόβλημα είναι ότι η πολιτική δεν γίνεται ποτέ από το μηδέν, αλλά με βάση το τι συμβαίνει. δηλαδή δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας μια ιδρυτική συνθήκη, ´οπου οι άνθρωποι μαζευτήκανε μαζί και αποφασίσανε από κοινού πώς θέλουνε να ζήσουνε. Αυτό είναι ένας μύθος του Διαφωτισμού, ο οποίος μύθος εξυπηρετούσε τα επιχειρήματα των αστών, που θέλανε αλλαγές που να εξυπηρετούνε την πάρτη τους.

    Η Ελλάδα με βάση τον Πετρόπουλο που προανέφερα και με βάση την προσωπική μας εμπειρία ήταν διαιρεμένη ως νεοελληνικό κράτος ανάμεσα σε δύο συστήματα αντιφατικά. Το ένα ήταν το φατριαστικό, ή κομματικό, η οικογενειοκρατικό, και το δεύτερο ήταν το μοναρχικό. Τόσο η Γαλλική όσο και η Οκτωβριανή επανάταση γίνανε σε μοναρχίες, όπου από αιώνες μια φατρία, στη Γαλλία των Καπέτων ή Λουδοβίκων, και στη Ρωσία των τσάρων ή Ρωμανώφ, είχε κατορθώσει να συγκροτήσει μια εθνική φατρία, πάνω στην οποία στήθηκε το μοναρχικό κράτος. Οι γιακωβίνοι στη Γαλλία αποκεφάλισαν τον τελευταίο Λουδοβίκο ως πολίτη Καπέτο. Οι μπολσεβίκοι τουφεκίσανε τον Ρωμανώφ.

    Ο Καποδίστριας λέει ο Πετρόπουθλος προσπάθησε να στήσει μιαν εθνική φατρία με κορμό το ρωσικό κόμμα, ή το κόμμα των Ναπαίων, όπως το λέγανε οι αντίπαλοί του. Ο Κιτσίκης το λέει Ανατολικό κόμμα. Αλλά απέτυχε. Τη διαίρεση ανάμεσα στο μοναρχικό σύστημα και το φατριαστικό σύστημα την ξέρουμε όλοι στην Ελλάδα διότι μας έχει κάνει σχιζοφρενείς.

    Οι κοινωνικές επαναστάσεις, οι βίαιες, που ξέρουμε,χωρίζονται τυπικά σε δύο κατηγορίες. Η Γαλλική και η οκτωβριανή επανάσταση γίνονται με αποκεφαλισμό και ανασυγκρότηση του μοναρχικού συστήματος. Οι αποικιακού τύπου επαναστάσεις γίνονται με γιγάντωση ενός κόμματος μπολσεβικικού τύπου που προσπαθεί να καταπιεί τυς πάντες.

    Τέλος κατά τη γνώμη μου μια πραγματική επανάσταση θα ήταν ενδεχομένως μια προσωπική επανάσταση που αρνείται την εξουσία όχι εις όφελος της αναρχίας αλλά μιας εσωτερικής Νομαρχίας. Η Νομαρχία αυτή βρίσκεται στο μη λεκτικό μέρος της ψυχής, έχει αντίληψη, ευαισθησία και όχι βια, και δεν έχει καμία σχέση με την πολιτικά ιδιοτελή μη βία του καθεστώτος, που είναι μη βία για τους μεν και βία για τους άλλους, άρα βία για όλους.

    ReplyDelete
  4. Το αν θα σε κλεβει ο μοναρχης η η ολιγαρχια μικρο ενδιαφερον εχει για τον λαο.
    Η αληθεια ειναι οτι οι επαναστασεις σπανια γινονται καθαρα απο το λαο και εξυπηρετουν τα συμφεροντα του. Συνηθως ειναι αποτελεσμα της δρασης καποιας οργανωμενης μειοψηφιας που θελει να γινει χαλιφης στην θεση του χαλιφη.
    Απο την αλλη με μπερδεψες με την "εσωτερικη νομαρχια".
    Υποθετω οτι ειναι κατι που χρειαζεται Πλατωνικη παιδεια

    ΕΠΙΘΥΜΗΤΗΝ ΤΕ ΚΑΙ ΕΡΑΣΤΗΝ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ ΤΕΛΕΟΝ, ΑΡΧΕΙΝ ΤΕ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣΘΑΙ ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΟΝ ΜΕΤΑ ΔΙΚΗΣ. (Αυτή που κάνει τον νέο να γίνεται επιθυμητής και εραστής του να γίνει τέλειος πολίτης, γνωρίζοντας να άρχει και να άρχεται με δικαιοσύνη.)

    Εκεινο που πιστευω ειναι οτι στις καταλληλες συνθηκες μπορει καποιος ηγετης να βαλει τις βασεις για μια πορεια προς πιο δημοκρατικες μορφες διακυβερνησης.
    Οπως επισημαινει ο Πλατωνας στους "Νομους"

    ΜΗΔΕΙΣ ΗΜΑΣ ΠΕΙΘΕΤΩ , Ω ΦΙΛΟΙ, ΑΛΛΗ ΘΑΤΤΟΝ ΚΑΙ ΡΑΟΝ ΜΕΤΑΒΑΛΛΕΙΝ ΑΝ ΠΟΤΕ ΠΟΛΙΝ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ Η ΤΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΣΤΕΥΟΝΤΩΝ ΗΓΕΜΟΝΙΑ
    Κανεις να μη μας πεισει φιλοι μου οτι μπορει γρηγοροτερα και ευκολοτερα να αλλαξει μια πολη τους νομους απ το να τους αλλαξουν οι ηγεμονες.

    Αν ο Παπαδοπουλος αντι να προσπαθησει με το συνταγμα του 73 να επαναφερει τον κοινοβουλευτισμο κινιοταν προς την δημοκρατια ουτε αυτος θα πεθαινε στην φυλακη ουτε οι προδοτες πολιτικοι θα ειχαν ξεπουλησει την Ελλαδα.
    Σημερα ισως δοθει παλι μια ευκαιρια με την Χ.Α.
    Ηδη υποσχεται θεσμους για δημοψηφισματα και προεδρικη δημοκρατια.
    Αν θελει να επιβιωσει θα πρεπει να συνεχισει στην ιδια πορεια.
    Αλλωστε θα πρεπει καποτε να γινει κατανοητο οτι δεν μπορεις να δηλωνεις εθνικιστης και να αφαιρεις ολες τυις εξουσιες απο το Εθνος δινοντας τις σε μοναρχες οι ολιγαρχιες.

    ReplyDelete
  5. Όχι, δεν χρειάζεται πλατωνική παιδεία αυτό που είπα χαριτολογώντας εσωτερική νομαρχία. Δεν είναι εύκολο. Ξεκινάει από την ιδέα ότι πρώτα έρχεται η αίσθηση και η αντίληψη και μετά όλα τα άλλα. Σημαίνει ότι πρώτα ο καθένας μας είναι μόνος μπροστά σε αυτό που του συμβαίνει και μετά έρχονται όλα τα άλλα. Οι κοινωνίες δεν είναι μονάχα θεσμοί και σκέψεις και πολιτεύματα, αλλά μέρος της ατομικής ζωής. Οπότε δεν καταλαβαίνω πάντοτε τι νόημα έχει να συζητάμε για το πώς θα ήτανε μια καλύτερη κοινωνία. Αφού ζούμε εδώ και τώρα. Είναι σαν να συζητάμε για το τι θα γίνει μετά το θανατό μας.

    ReplyDelete
  6. Eιτε δεχθουμε την συγχρονη φυσικη που μας λεει οτι το συμπαν εχει ηλικια γυρω στα 17 δις χρονια και θα ζησει ακομη περισσοτερα πριν καταστραφει, ειτε καποια αλλη θεωρια το θεμα ειναι οτι το τι θα κανει καποιο απο τα δις ατομα ενος πλανητη απο τα δις του γαλαξια, σε ενα συμπαν με δις γαλαξιες, που πιθανον ειναι μερος δις συμπαντων, σε ενα δισεκατομμυριοστο κλασμα της ζωης του συμπαντος που ειναι η διαρκεια της ζωης του δεν εχει απολυτως καμμια σημασια για το συμπαν.
    Εχει ομως σημασια για το ατομο που δεν αυτοκτονει αντιλαμβανομενο την ασημαντοτητα του αλλα προσπαθει να δωσει νοημα στην ζωη του.
    Ολα ειναι θεμα επιπεδου στο οποιο σκεφτεσαι.
    Ειμαι ενα ασημαντο ατομο , μιας ασημαντης χωρας ενος ασημαντου πλανητη, σε καποιον ασημαντο γαλαξια, σε καποιο συμπαν.
    Αλλα ειμαι εγω.
    Τα υπολοιπα ειναι απλως ο τοπος που ζω.
    Δεν εχουν σημασια εξω απο εμενα.
    Ζω εδω και τωρα και θελω να παω στο εκει και τοτε.
    Υπαρχει παντα η πιθανοτητα το συμπαν να καθοριζεται απο τις αρχικες του συνθηκες οποτε ολα τα μορια του σωματος μας και ολα τα φωτονια που με την μορφη του ηλεκτρισμου καθοριζουν την λειτουργεια των νευρωνων μας και επιβαλουν την σκεψη μας, ειναι προκαθορισμενες καταστασεις και η ελευθερη βουληση και σκεψη ειναι απατη.
    Καλα θα ηταν λοιπον οταν μιλαμε για πολιτικη να προσποιουμαστε οτι ειμαστε κατι σπουδαιο.
    Οταν φιλοσοφουμε για την φυση του κοσμου μπορουμε να γινουμε οσο αφηρημενοι θελουμε Οταν ομως συζηταμε για το πως θα επιβιωσουμε καλυτερα (οσο κι αν ειναι αυτο για το συμπαν αδιαφορο) πρεπει να ψαξουμε εφικτες λυσεις.
    Ο καθενας σιγουρα μπορει και πρεπει μονος του να προσπαθησει για την βελτιωση του και ακομη πιο σιγουρα μονος του να υποστει την οποια πραγματικοτητα.
    Μονος του ομως δεν μπορει να την αλλαξει.
    Πρεπει η μαζι με αλλους να προσπαθησει να την αλλαξει (η ειναι υποχρεωμενος απο τις αρχικες συνθηκες του συμπαντος να φαινεται οτι προσπαθει να την αλλαξει) η να την δεχτει μοιρολατρικα αφου τιποτε δεν ειναι προιον ελευθερης βουλησης (η ειναι υποχρεωμενος να την δεχτει μοιρολατρικα γιατι αυτο οριζουν οι αρχικες συνθηκες του συμπαντος).
    Με λιγα λογια μην μπερδευεις την υπαρξιακη φιλοσοφια με την πολιτικη γιατι δεν θα βγαλουμε ακρη ποτε.

    ReplyDelete
  7. Γιῶργο Γιάνγκο, ἀπαντῶ στὸ σχόλιό σας γιὰ τὸν Παπαδόπουλο μέ καινούργιο ἄρθρο.
    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete