Jan 7, 2014

83 - Τὰ δύο ἐπαναστατικὰ ἄκρα καὶ ἡ καταστροφὴ τῆς χώρας

83 - Τὰ δύο ἐπαναστατικὰ ἄκρα καὶ ἡ καταστροφὴ τῆς χώρας

Μαῦρα κοράκια ὑπερίπτανται τοῦ λαβωμένου σώματος τῆς χώρας ποὺ ψυχορραγεῖ. Οἱ δυτικοὶ ἰμπεριαλιστὲς εἶναι ἀποφασισμένοι νὰ ξεσκίσουν τὸ ἑλληνικὸ σῶμα, νὰ τὸ διαμελίσουν ἐν μέσῳ τοῦ διευρυνομένου νεκροταφίου τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου ὅπου πολλαπλασιάζονται τὰ μνήματα, μὲ στόχο νὰ ἀνεξαρτητοποιήσουν τὸ ἀεροπλανοφόρο Κρήτη, ὅπως προηγουμένως τὸ ἐπέτυχαν μὲ τὴν ἀνεξαρτητοποίηση τῆς Κύπρου καὶ ὅπως ἀκόμη ἐνωρίτερα, στὴν Δυτικὴ Μεσόγειο, εἶχε ἐπιτευχθῆ ὁ στόχος τους μὲ τὴν ἀνεξαρτητοποίηση τῆς Μάλτας, τοῦ Γιβραλτὰρ καὶ ἴσως αὔριο καὶ τῆς Κορσικῆς, ἀκόμη καὶ τῆς Σαρδηνίας.

Ἡ χώρα μας πάμπλουτη σὲ ὑπέδαφος ψυχορραγεῖ καὶ ἐμεῖς ἰδεολογικὰ μαλώνουμε. Ὁ Βαγγελοσαμαρᾶς προβάλλει τὴν θεωρία τῶν δύο ἄκρων γιὰ νὰ ἐπιβάλῃ, μὲ Ἕλληνα Πινοσέτ, τὴν φιλελεύθερη δικτατορία τοῦ μονοπωλιακοῦ κεφαλαίου ποὺ θὰ ὁλοκληρώσῃ τὸ ξεπούλημα στὸ ξένο κεφάλαιο. Ἄμυαλε λαέ! Τρίβουν μὲ ἱκανοποίηση τὰ χέρια τους οἱ Βαγγελοσαμαρᾶδες ὅταν βλέπουν τὰ δύο ἄκρα νὰ ἀλληλοδολοφονοῦνται καὶ νὰ δημιουργοῦν τὸ χάος ποὺ στὸ ὄνομα τῆς ὑπερβάσεώς τους θὰ ἐπέμβουν γιὰ νὰ καθήσουν στὸ σβέρκο τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Χρυσῆ Αὐγὴ καὶ ἀντάρτικο πόλεων τῆς νεκραναστημένης 17 Νοέμβρη, χάρη στὴν ἀπόδραση τοῦ Χριστοδούλου Ξηροῦ, σὲ θέση Παναθηναϊκοῦ-Ὀλυμπιακοῦ στὰ γήπεδα τοῦ κρατιδίου, θὰ ἀλληλοεξοντωθοῦν μὲ τὸν τρόπο ποὺ ξεκίνησαν νὰ τὸ κάνουν στὴν διάρκεια τοῦ 2013.

Σᾶς ἱκετεύομε. Χρυσῆ Αὐγὴ καὶ 17 Νοέμβρη  δώσατε τὰ χέρια σας στὸν κοινὸ ἀγῶνα κατὰ τοῦ ἰμπεριαλιστικοῦ καπιταλισμοῦ τῶν τραπεζῶν. Μετὰ τὴν νίκη, ἀλλὰ μόνον μετά, ἀλληλοσφαχθῆτε ἐὰν τὸ ἐπιθυμῆτε. Πρὸς Θεοῦ, ὄχι πρίν. Τόσο ἄμυαλοι εἶσθε; Δὲν βλέπετε ὅτι σᾶς ἔχουν στήσει καὶ στοὺς δύο παγίδα; Σᾶς τὸ λέγει ἕνας ἱστορικὸς ποὺ γνωρίζει ἄριστα τὰ τόσα προηγούμενα τῆς ἀστικῆς προβοκάτσιας τοῦ διαίρει καὶ βασίλευε. Ἐὰν δὲν ἔχετε ἀκούσει ἀκόμη τὸ ἑνωτικὸ κήρυγμα τοῦ ἐθνικομπολσεβικισμοῦ, ἐνημερωθῆτε το προτοῦ εἶναι ἀργά. Ὁ Βαγγέλης καραδοκεῖ.


            Δημήτρης Κιτσίκης                                 7  Ἰανουαρίου 2014

7 comments:

  1. Τα έχει πει ο Νίτσε παραστατικά στο βιβλίο Γενεαλογία της Ηθικής. Ο ασκητής ιερέας γιατρεύει την πληγή του ανθρώπου, και την ώρα που τη γιατρεύει τη μολύνει. Ο κομμουνισμός και ο φασισμός ήταν ο ασκητής ιερέας του εικοστού αιώνα. Η εκκλησία για να παίξει το ρόλο του ασκητή ιερέα πρέπει να είναι καταδιωκόμενη, διότι όπως και ο Σαμάνος των πρωτόγωνων σιβηριανών κοινωνιών, ο ασκητής ιερέας πρέπει να βρίσκεται κάπως εκτός της κοινωνίας. Αυτή υπήρξε πάντοτε και η κατάρα της ορθοδοξίας, από τον καιρό του Ιωάννη του Χρυσόστομου : ήταν αυτοκρατορική, και αμέσως ο κόσμος ο δραστήριος είτε της γύριζε την πλάτη είτε έμπαινε μέσα για ίδιον όφελος. Ο κομμουνισμός και ο φασισμός είναι ο ασκητής ιερέας.Αν είχανε επικρατήσει, θα είχανε πάψει να είναι.

    ReplyDelete
  2. O ακραίος λιμπεραλισμός θριαμβεύει όπως και ο φασισμός στα πρώτα του βήματα διότι καβαλάει την ψυχολογία του κακού παιδιού. Το καλό παιδί τρώει φάπες στο σχολείο από τα κακά παιδιά και ξερει ότι έχουνε δίκιο τα κακά παιδιά, Διότι ποιος σου είπε εσένα βρε μαλακισμένο ότι ο Θεός είναι μαζί σου ; Η εκκλησία αποκλείεται να βγάλει ηγέτη διότι πολύ απλά δεν την έχουνε πειράξει. Όμως άμα βγει ηγέτης αυτή τη στιγμή οποιοσδήποτε θα είναι και αυτός της σφαγής, όπως ο Στάλιν που τόπαιζε πολύ καλά το παιχνίδι. Η πανανθρώπινη αλληλεγγύη δεν λειτουργεί σαν επαναστατικό σύνθημα, χρειάζεται αίμα.

    Εγώ περιμένω από τους Έλληνες να αντέξει ο καθένας μόνος του, σαν φιλόσοφος.

    Αλλιώς χαθήκαμε. Ας πούμε ότι ισχύει εν τέλει το ανήκομεν εις την Δύσιν. Τότε πρέπει να ξαναπιάσουμε το νήμα όχι από τους Παλαιολόγους, αλλά από τον Σωκράτη.

    ReplyDelete
  3. Τὰ δύο σχόλια τοῦ Κωνσταντῆ ἀναφέρονται στὴν τραγωδία τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδὴ τοῦ ἐκλεκτοῦ, τοῦ φιλοσόφου, φυσικὰ ὄχι τοῦ κοινοῦ ἀνθρώπου, μεταξὺ καλοῦ καὶ κακοῦ ποὺ μετὰ ἀπὸ τὴν Πτώση εἶναι ἀδύνατον νὰ ὑπερβῇ. Τὸ καλὸ εἶναι ἡ ἀγάπη, τὸ κακὸ εἶναι ἡ δικαιοσύνη. Στὸν ὄνομα τῆς δικαιοσύνης ἡ Ἱστορία ἔχει ματώσει τὴν Ἀνθρωπότητα. Στὸ ὄνομα τῆς ἀγάπης τὰ βουνὰ τῶν Ἰμαλαΐων καὶ τοῦ Ἄθους ἔχουν γεμίσει μὲ μοναχούς. Ἀνοίγεις τοὺς βραχίονες γιὰ νὰ ἀγκαλιάσῃς καὶ συνάμα δημιουργεῖς τὴν τραγωδία τοῦ σταυροῦ. Σωστὲς οἱ παρατηρήσεις σας γιὰ τὸν κομμουνισμό, τὸν φασισμό καὶ τὴν ἐκκλησία. Ἀλλὰ λύση δὲν ὑπάρχει παρὰ μόνον στὸν Χριστό στὸν ὁποῖο συνθέτεται ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἀγάπη. Εἶναι τὸ μεγάλο καὶ ἄπιαστο μυστήριο στὴν πράξη: Ἄπιαστο καὶ γιὰ τὴν θρησκεία καὶ γιὰ τὴν ἰδεολογία. Κάτι πρέπει νὰ ξέρῃ ὁ Χριστόδουλος Ξηρὸς ποὺ ἔχει πατέρα ἱερέα. Ὅσο γιὰ τὸν Σαμαρᾶ καὶ τὸν Βαγγέλη πρόκειται γιὰ ἀμελητέες ποσότητες, σίγουρα ὑποδεέστερες τοῦ ἁπλοῦ ἀνθρώπου τοῦ καφενείου.
    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  4. O καημένος ο Χριστούλης έχει παρεξηγηθεί συχνά σαν ένα αντρικό, άγαμο πρόσωπο, που δεν γεννήθηκε από σύλληψη, και παρεμβάλλεται σαν εχθρός στον έρωτα μεταξύ άντρα και γυναίκας ή όποιον. Οι αρχαίοι είχαν το ίδιο πρόβλημα - και αυτοί είχαν δυσκολία να κάνουνε μια επαφή τετ α τετ. Γι αυτό και είχανε την Αφροδίτη και το Διόνυσο, υπέρ του έρωτα, και την Ήρα και την Άρτεμη εναντίον του έρωτα. Οι θεοί τους ήταν η κοινή ψυχολογική συνισταμένη. Αν πάτε στο μουσείο του Λούβρου, περνάτε κάποια στιγμή απόι την Αφροδίτη της Μήλου στη βυζαντινή Παναγία του Τσιμαμπούε. Και οι δύο είναι θρησκευτικότατες παρουσίες - με τη διαφορά ότι στην αρχαιότητα οι θεοί περιλαμβάνουν τον έρωτα, ενώ στην αναπαράσταση του Χριστιανισμού μόνον οι οικογενειακές σχέσεις επιτρέπονται, Ο Χριστός υπερασπίζεται τον φτωχό ως Χριστός που μαρτύρησε πάνω στο σταυρό, όμως είναι και ο Παντοκράτορας που βρίσκεται πάνω στο θόλο και ο ακάνθινος χριστός που βρίσκεται πάνω από τον δικαστή που σε έστελνε τρις εις θάνατον τον καιρό του εμφυλίου, Υποθέτω χωρίς να ξέρω ότι ο Χριστόδουλος Ξηρός κάτι κραταει από εκείνη τη φριχτή εποχή. Γιατί όμως ο Χριστός δύσκολα, εκτός από το Πάσχα, συνδέεται με τη χαρά της ζωής και την τελείως, μα τελείως ελεύθρη σεξουαλικότητα ; Δεν είχε πρόβλημα ο φίλος μας τις προάλλες να γράψει τη λέξη μαλακία ;Εγώ νομίζω ότι για πολλούς ο Χριστός συμβολίζει την απελπισία μπροστά στην απουσία αιώνιας ζωής. Είναι αυστηρός ή μεταρσιωμένος γιατί σε θλίβει το γεγονός ότι δεν πιστεύεις ότι θα αποκτήσεις αυτό που θες. Ο Χριστός λοιπόν έγινε το σύμβολο της απελπισίας. Υπάρχει ένας διακριτικός μαζοχισμός στον δικαστή που καταδικάζει εις θάνατον. Περιμένουμε λοιπόν τον ήρωα φιλόσοφο που θα κάνει τον Χριστό γελαστό και αληθινό φωτοδότη - που θα μας δώσει την αθανασία και θα τη δούμε με τα μάτια μας.

    ReplyDelete
  5. Πέραν τῶν σκέψεων ποὺ γεννοῦν στὸν καθένα μας οἱ θρησκευτικὲς ἐκφάνσεις τοῦ πολυχιλιετοῦς πολιτισμοῦ μας, ὑπάρχει μία βασικὴ διαπίστωση: ἡ Ἑλληνικὴ Θρησκεία βασίζεται στὴν θάλασσα, ἡ Ὀρθοδοξία στὴν ἔρημο. Σὲ ἄρθρο μου στὸ περιοδικὸ "Τρίτο Μάτι"(τεῦχος 213, Σεπτεμβρίου 2013) μὲ θέμα τὴν "Ἑλληνικὴ αὐτογνωσία", ἔγραφα: "Τὸ γυμνὸ ἀνήγειρε μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Ῥωμηοσύνης, μεταξὺ θαλάσσης καὶ ἐρήμου, τεῖχος ἀδιαπέραστο. Τὸ ἀπολλώνειο γυμνὸ δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ ἀντέξῃ τὴν ἀφόρητη ζέστη τοῦ ἐρημικοῦ ἡλίου ποὺ χωρὶς τὴν ὁλοκληρωτικὴ κάλυψη τοῦ ἀνδρικοῦ σώματος ἀλλὰ καὶ τοῦ γυναικείου, θὰ τὰ κατέκαιε". Καλὸ εἶναι νὰ διαβάσετε ὁλόκληρο τὸ ἄρθρο.
    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
    Replies
    1. θα το ήθελα πολύ, αλλά επειδή τυχαίνει να βρίσκομαι στη Γαλλία θα μου πάρει κάποιο χρόνο να το βρω, εκτός και αν ξέρετε να μου πείτε πού θα μπορούσα να το βρω στο Παρίσι. Δεν το βρίσκω στο διδίκτυο. Πάντως πέφτετε μέσα ασφαλώς. Φαίνεται πως ο Ευριπίδης περιέχει ακόμα την τελευταία αναλαμπή ενός αιγαιακού στοιχείου που το βλέπουμε στις τοιχογραφίες της Κρήτης και της Θήρας - θυμηθείτε την τοιχογραφία του γυμνού ψαρά - , στις αγγειογραφίες τις αρχαϊκές, με το μεγάλο μάτι στη μέση του μετώπου τν μορφών, στους μαιάνδρους, στα ακροκέραμα και στο μάτι το ζωγραφισμένο πάνω στις τριήρεις. Ο Βιλαμόβιτς ο φιλόλογος, που το είχε πάρει χαμπάρι αυτό το στοιχείο, παρατηρεί ότι ενώ οι Ιταλιώτες έχουνε πάντα μια αίσθηση της ανθρώπινης λεπτομέρειας, του ρεαλιστικού καθημερινού στοιχείου, οι Έλληνες όλοι τους στυλιζάρουνε. Ε εγώ προσπαθώ να υποδείξω, όχι να αποδείξω,ότι αυτό το στυλιζάρισμα των αρχαϊκών και κλασσικών Ελλήνων αντιστοιχεί σε μια κινούμενη ψυχολογία η οποία αρνείται το τέλος - σαν κύμα και άλλο κύμα και άλλο κύμα. Γι`αυτό και αρνείται να καθηλωθεί στο εγώ. Βλέπει κανείς αυτήν την τάση στους νέγρους, στο χορό τους και την τέχνη τους, αλλά και εν μερει στους Ινδούς, που είναι οι πλησιέστεροι ίσως σήμερα από όλους τους λαούς στους αρχαίους Έλληνες πριν την ελληνιστική εποχή. Όπως και οι αρχαίοι Έλληνες, οι Ινδοί και οι νέγροι δεν μπορούνε να νοήσουνε κράτος, π.χ. αλλά μόνον ήθη και έθιμα.

      Έχουμε τρία στάδια χοντρικά την εποχή των αρχαίων Ελλήνων όπου όλα τα αγάλματα ήταν ζωγραφισμένα, πολύχρωμα. Δέυτερο στάδιο, τα βασίλεια των διαδόχων του Αλεξάνδρου και οι Ρωμαίοι. Και τρίτο στάδιο, ο Χριστιανισμός. Περιμένω να βρω το άρθρο σας. Από πού προήλθε το ασκητικό στοιχείο της τρίτης πςεριόδου, του Χριστιανισμού ; Υπάρχει ήδη κάτι το ξερό, το βαρύ, στην ελληνιστική περίοδο, στην έννοια του φιλοσόφου.Κάτι τέτοιο νομίζω πως ήθελε να πει ο Νίτσε. Η σκέψη και ο προβληματισμός αντικαθιστούν τις αισθήσεις και τις μορφές. Είμαι όμως ακόμα αδιάβαστος και λέω ό,τι έχω πιάσει μέχρι στιγμής. Είναι μόνο εντυπώσεις.

      Delete
  6. Στὸ Παρίσι πάντως πωλεῖται στὰ περίπτερα ὁ ἑλληνικὸς τύπος. Τὸ μηνιαῖο περιοδικὸ "Τρίτο Μάτι", στὸ ὁποῖο ἀρθρογραφῶ τακτικὰ ἀπὸ τὸ τὸ 1999 (βλέπε καὶ τὸ παρὸν τεῦχος 216 μὲ ἄρθρο μου γιὰ τὸ Ἀνατολικὸ Κόμμα) εἶναι εὐρείας κυκλοφορίας καὶ πωλεῖται στὰ περίπτερα τῶν ἑλληνικῶν πόλεων. Ἐὰν θέλετε, στείλατέ μου τὴν ἠλεκτρονική σας διεύθυνση στὸ Ἵδρυμα Δημήτρη Κιτσίκη (www.idkf.gr) μέσω τοῦ foundation@idkf.gr κι ἐγὼ μὲ τὴν σειρά μου θὰ σᾶς στείλω τὸ κείμενο τοῦ ἐν λόγῳ ἄρθρου.
    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete