15 - Ὑπ’ ὄψιν Χρυσῆς Αὐγῆς

15 - Ὑπ’ ὄψιν Χρυσῆς Αὐγῆς

Οἱ εἰκοσάρηδες τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς εἶναι φυσικὸ νὰ ἀγνοοῦν ὅτι ἡ σημερινὴ ἑλληνικὴ κλεπτοκρατεία ποὺ μᾶς κυβερνᾷ εἶναι, κατὰ τὸ πλεῖστον, ἀπόγονοι δωσιλόγων ποὺ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Κατοχῆς, ἐπούλησαν τὴν Ἑλλάδα στὴν μαύρη ἀγορά, μὲ μόνο κίνητρο τὸν ἐμπλουτισμό τους καὶ οὐδόλως ἀπὸ ἰδεολογικὸ ἀντικομμουνισμό, χωρὶς νὰ πιστεύουν στὸ ἐλάχιστο στὸν ἐθνικοσοσιαλισμό, γιὰ τὸν ὁποῖο ἐμάχετο  ὁ γερμανικὸς στρατός.

Στὴν σημερινὴ νέα κατοχὴ ποὺ βιώνει ἡ χώρα μας, οἱ νέοι αὐτοὶ δωσίλογοι, ἀπόγονοι τῶν δωσιλόγων τοῦ 1941-1944, μή ἔχοντας τὴν παραμικρὴ σχέση μὲ τὸν πατριωτισμὸ τοῦ Μεταξᾶ, οὔτε μὲ καμμία ἀπολύτως ἰδεολογία, ὡς νέοι μαυραγορίτες, πλουτίζουν πουλῶντας τὴν ψυχὴ τοῦ ἑλληνισμοῦ. Ἐλπίζουν δὲ νὰ χρησιμοποιήσουν κάποια στιγμὴ τὴν νεολαία τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, ὅπως ἔκαμαν τὸ 1946-1949 μὲ τοὺς προγόνους της,  κατὰ τὴν μαρτυρία τοῦ παπαδοπουλικοῦ καθηγητοῦ Δημήτρη Τσάκωνα, γιὰ νὰ στρέψουν τὴν ἐπερχομένη νύκτα τοῦ Ἁγίου Βαρθολομαίου κατὰ τῶν κομμουνιστῶν. Κατόπιν δὲ αὐτοῦ νὰ παραμερίσουν τὴν Χρυσὴ Αὐγή, ὅπως ἔκαμε ὁ Φράνκο μὲ τὴν ἰσπανικὴ Φάλαγγα, καὶ νὰ κυβερνήσουν ἀνενόχλητοι ὡς Κόζα Νόστρα.

Ὁ Ἰωάννης Ῥάλλης ἦταν ὁ τρίτος καὶ τελευταῖος πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος ποὺ συνηργάσθη μὲ τοὺς Γερμανοὺς κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Κατοχῆς τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὶς Δυνάμεις τοῦ Ἄξονος  κατὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατέχοντας τὸ ἀξίωμα ἀπὸ τὶς 7 Ἀπριλίου 1943 ἔως τὶς 12 Ὀκτωβρίου τοῦ 1944, διαδεχόμενος τὸν Κωνσταντῖνο Λογοθετόπουλο στὴν ἐλεγχόμενη ἀπὸ τοὺς Ναζὶ ἑλληνικὴ κυβέρνηση-ἀνδρείκελο στὴν Ἀθήνα. Ὁ Ῥάλλης ἄλλαξε τὸ Ὑπουργικὸ Συμβούλιο καὶ συνέβαλε καθοριστικὰ στὴν δημιουργία τῶν λεγόμενων «Ταγμάτων Ἀσφαλείας», δωσίλογων παραστρατιωτικῶν ὁμάδων ἐξοπλισμένων ἀπὸ τὴν Βέρμαχτ καὶ ἀφιερωμένων στὴν ἐκτέλεση τῶν ὁμάδων ἀντίστασεως (κυρίως τοῦ ΕΛΑΣ). Ὄντας  πιὸ ἔμπειρος πολιτικὸς ἀπὸ τοὺς προκατόχους του, ἦταν πιὸ σεβαστὸς  στοὺς Γερμανοὺς καὶ ἀπεδείχθη πιὸ ἀποτελεσματικὸς κατὰ τῶν κινημάτων ἀντίστασεως. Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδος, ὁ Ῥάλλης κατεδικάσθη σὲ ἰσόβια κάθειρξη γιὰ συνέργεια μὲ τοὺς Γερμανούς. Ἀπεβίωσε στὴν φυλακὴ τὸ 1946. Ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωάννη Ράλλη, ὁ Γεώργιος Ράλλης, ἔγινε Πρωθυπουργὸς κατὰ τὸ 1980-1981.

Τὸ 1946, στὰ πλαίσια μίας κυβερνητικῆς ὁδηγίας ἀπὸ τὸν κεντρῶο βενιζελικὸ πρωθυπουργὸ Σοφούλη (καὶ ὄχι ἀπὸ κάποιον φασιστὴ πολιτικό), οἱ κομμουνιστὲς τῆς ἡλικίας κατατάξεως στὸν στρατὸ ἐστέλνοντο στὸ ἄγονο νησὶ τῆς Μακρονήσου, πρόγονος τοῦ ἀμερικανικοῦ κουβανικοῦ Γκουαντανάμο. Τὸ σχέδιο συνίστατο στὸ νὰ ἀποκαταστήσουν αὐτοὺς τοὺς κακούς Ἕλληνες σὲ ἰδεώδεις πολῖτες. Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι εἶχαν συμμετάσχει στὴν ἐθνικὴ ἀντίσταση κατὰ τῆς γερμανικῆς κατοχῆς, ἐθεωροῦντο  προδότες  καὶ ἐχθροί τῆς πολιτείας. Ἡ ἀποκατάστασή τους ὠνομάζετο Κολυμβήθρα τοῦ Σιλωὰμ καὶ συνίστατο σὲ βασανιστήρια, διαβίωση σὲ σκηνὲς σὲ ἐξαιρετικὰ ζεστὸ ἢ κρύο καιρό, πεῖνα καὶ δίψα, ἀπομόνωση, ἀπειλές καὶ πλύση ἐγκεφάλου. Ὅταν τὸ ἠθικὸ τους εἶχε σπάσει ἠδύναντο νὰ ὑπογράψουν μία δήλωση κακῶς πεπραγμένων καὶ νὰ κάνουν αἴτηση μετανοίας. Ἐστέλνοντο  ἔπειτα στὶς πρῶτες γραμμὲς τοῦ μετώπου γιὰ νὰ πολεμήσουν τοὺς συντρόφους τους! Ὅσοι ἠρνοῦντο  νὰ ὑπογράψουν, ἐδικάζοντο στὸ στρατοδικεῖο, ἐξετελοῦντο ἢ ἐκλείνοντο στὴν στρατιωτικὴ φυλακὴ τῆς Μακρονήσου. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἔκτισαν οἱ δωσιλόγοι, μόνον  κατ’ὄνομα Ἕλληνες, τοὺς νέους Παρθενῶνες, ὅπως σήμερα τοὺς κτίζουν μὲ τοὺς λαθρομετανάστες, τοὺς ὁποίους ἀφοῦ ἐκμεταλλεύονται  ἀνασφάλιστους μὲ φθηνὰ ἡμερομίσθια, τοὺς κλείνουν σὲ στρατόπεδα συγκεντρώσεως, χωρὶς νὰ λύσουν στὸ ἐλάχιστο τὸ κοινωνικὸ πρόβλημα τῆς χώρας μας, ἀποκλειστικὸ ὑπεύθυνο  τοῦ ὁποίου εἶναι τὸ Κολωνάκι ποὺ πρέπει κάποτε νὰ κατεδαφισθῇ ὁλοσχερῶς, ὡς σύμβολο δωσιλογισμοῦ.

                                    Δημήτρης Κιτσίκης                     9 Αὐγούστου 2012