130 - Ἡ προεδρικὴ νίκη τοῦ Ἔρντογαν σηματοδοτεῖ τὸ τέλος τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητος τῆς κεμαλικῆς Τουρκίας

130 - Ἡ προεδρικὴ νίκη τοῦ Ἔρντογαν σηματοδοτεῖ τὸ τέλος τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητος τῆς κεμαλικῆς Τουρκίας

Δὲν ἐχρειάσθη οὔτε ἐξωτερικὴ ἐπέμβαση οὔτε ἡ μακροχρόνια ἐξέγερση τῶν Κούρδων. Ὁ ἴδιος ὁ Ἔρντογαν ἔθεσε τὴν ταφόπλακα στὴν ἀκεραιότητα τῆς ἐδαφικῆς ἐκτάσεως ποὺ εἶχε ἐξασφαλίσει ὁ Κεμὰλ στὸν Μεσοπόλεμο. Ἡ πλέον καταδικαστικὴ λέξη ποὺ τὸ μέχρι τώρα τουρκικὸ κατεστημένο ἐχρησιμοποίει γιὰ νὰ κατακεραυνώσῃ τὸν πολιτικὸ ἀντίπαλο ἦταν bölücü, διαμελιστής, δηλαδὴ ὁ Τοῦρκος αὐτὸς ποὺ ἐστόχευε νὰ διαμελίσῃ τὴν Τουρκία. Τὴν ἔκφραση αὐτή, τὸ καθεστὼς τὴν ἐχρησιμοποίει κατὰ τῶν Κούρδων τοῦ Ὀτσαλάν.

Καὶ πρὸ τοῦ Κεμὰλ ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία εἶχε ἐν μέρει δυτικοποιηθῆ καὶ εἰδικὰ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν μεταρρυθμίσεων τοῦ 1839. Χάριν σὲ αὐτὴν τὴν δυτικοποίηση, ἀπὸ τὸ 1839 μέχρι τὸ 1914, τὸ ἑλληνικὸ στοιχεῖο τῆς Αὐτοκρατορίας εἶχε γνωρίσει μία πρωτοφανῆ ἄνθιση. Τὰ ἀνατολικά, κυρίως κουρδικά, στοιχεῖα, δηλαδὴ οἱ Βάρβαροι τῶν Ὀρέων τῆς Ἀνατολίας, προσηλωμένοι στὸ πρόσωπο τοῦ χαλίφου, μόλις ἦλθε ὁ Κεμὰλ, ποὺ ἐβασίσθη στὴν δύναμη τῶν Ἀλεβηδῶν, κατεσφάγησαν καὶ ἔτσι  ἐμμέσως ἐδικαιώθη τὸ ἀρμενικὸ χριστιανικὸ ἔθνος ποὺ εἶχε ὑποστῆ γενοκτονία ἀπὸ τοὺς βαρβάρους Κούρδους σουννῖτες.

Ὁ κεμαλισμὸς ἐξειλήχθη σταδιακὰ ἀπὸ τὸν κομμουνισμὸ στὸν φασισμό, ἀλλὰ παραμένοντας ἕνα ὁλοκληρωτικὸ ἀντικληρικὸ κράτος. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ἡγέτου τὸ 1938 καὶ μετὰ τὸν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ἡ ἐθνικιστικὴ στρατοκρατία του ἤρχισε νὰ γίνεται ἀπειλὴ γιὰ τὰ γειτονικὰ κράτη καὶ ἰδίως γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ αὐτὸ τὸ ἐκμεταλλεύθησαν τὰ ἰσλαμικὰ στοιχεῖα τῆς ἀνατολικῆς Τουρκίας τὰ ὁποῖα ὑπὸ τὸν μανδύα τοῦ καπιταλιστικοῦ φιλελευθερισμοῦ καὶ ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ διπλοπροσώπου Ἔρντογαν, ἐπανέφεραν σταδιακά, ἀπὸ τὸ 2002, τὴν τουρκικὴ κοινωνία στὸ σκότος τοῦ κουρδικοῦ σουννιτικοῦ ὀπισθοδρομισμοῦ ποὺ δὲν εἶχε ξεχάσει τὸν θεσμὸ τοῦ χαλιφάτου. Καὶ ἔτσι, ὁ ὀθωμανισμὸς τοῦ Ἔρντογάν ἀπεκαλύφθη ὅτι ἦταν ὁ ὀθωμανισμὸς πρὸ τοῦ 1839 καὶ μάλιστα αὐτὸς τοῦ σφαγέως τῶν Ἀλεβηδῶν τοῦ 1517, τοῦ σουλτάνου-χαλίφου  Γιαβοὺζ Σελὶμ Α΄.

Ἐν τῷ μεταξὺ ὅμως ὅλη ἡ αἰγαιακὴ ζώνη τῆς Τουρκίας, καὶ παρὰ τὴν εἰσβολὴ τῶν Κούρδων μεταναστῶν ποὺ εἶχαν ἀντικαταστήσει τὸν πολιτισμὸ τῶν Ἑλλήνων μὲ τὴν κουρδικὴ βαρβαρότητα, ὅλη αὐτὴ ἡ τουρκικὴ ἀκτὴ τοῦ  Αἰγαίου, ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη μέχρι τὴν Ἀλεξανδρέτα, εἶχε ἐκσυγχρονισθῆ καὶ ὡρκίζετο πλέον στὸ ὄνομα τοῦ ἐχθροῦ τοῦ σουννιτικοῦ Ἰσλάμ, τοῦ Ἀτατούρκ. Ὁ δὲ κεμαλικὸς στρατὸς ποὺ ἐπεβάλλετο δυναμικὰ κατὰ τῶν  ἰσλαμικῶν στοιχείων τῶν ἀνατολικῶν ἐπαρχιῶν, εἶχε τώρα ἀποδεκατισθῆ ἀπὸ τὸν φιλελεύθερο Ἔρντογαν ὁ ὁποῖος εἶχε μάλιστα ἐπιτύχει νὰ  προσεταιρισθῇ τὴν εὔνοια τοῦ Φαναρίου μὲ τὴν διπλοπροσωπία του.

Στὶς προεδρικὲς ἐκλογὲς τῆς 10^ης Αὐγούστου 2014, ἀπεδείχθη ὅτι ὁ Ἔρντογαν ἦταν ὁ ἐκπρόσωπος τῶν 20 ἑκατομμυρίων Σουννιτῶν τῆς ἀνατολικῆς Τουρκίας ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν τυφλὰ ὡς χαλίφη. Στὴν δεκαετία τοῦ 1990 εἶχε δηλώσει: «Ἡ δημοκρατία εἶναι ὅπως τὸ λεωφορεῖο. Κατεβαίνεις ὅταν ἔφθασες στὸ τέρμα». Τὸ 2014 τὸ λεωφορεῖο ἔφθασε στὸ τέρμα ἔχοντας τώρα ἐχθροὺς τοὺς σούφιδες τῶν Φετουλατζίδων, τοὺς Ἑβραίους, τοὺς  Ἀρμενίους, τὶς γυναῖκες καὶ τὴν μισὴ κεμαλικὴ καὶ ἀλεβιδικὴ Τουρκία δυτικὰ τῆς Ἀγκύρας.

Τὸ καθεστὼς τοῦ Ἔρντογὰν θυμίζει ἔντονα τὸ καθεστὼς ποὺ ἐγκατέστησε ὁ σουλτάνος Ἀβδουλχαμὶτ Β΄ ἀπὸ τὸ 1876 ἕως τὸ 1908: ἑνα μῖγμα μοντερνισμοῦ, ἰσλαμισμοῦ, αὐταρχισμοῦ καὶ συντηρητικῶν ὀθωμανικῶν ἀξιῶν βασισμένων στοὺς Κούρδους τῶν Ὀρέων. Τὸ ἀποτέλεσμα ὑπῆρξε ἡ δυτικοτραφὴς ἐπανάσταση τῶν Νεοτούρκων, ὁ πρῶτος παγκόσμιος πόλεμος καὶ ὁ διαμελισμός τῆς χώρας. Ἡ τωρινὴ προεδρικὴ νίκη τοῦ Ἔρντογαν ἐξασφαλίζει πλέον τὸν σίγουρο διαμελισμὸ τῆς Τουρκίας. Ἕλληνες εὐφρανθεῖτε!

Δημήτρης Κιτσίκης                                 13 Αὐγούστου 2014