224 - Πῶς θὰ ξανακερδίσῃ ὁ ἑλληνισμὸς τοὺς Ἄραβες.

224 - Πῶς θὰ ξανακερδίσῃ ὁ ἑλληνισμὸς τοὺς Ἄραβες.

           

Ὁ ἑλληνισμὸς ἔχει ἤδη σαγινεύσει τὴν Εὐρώπη, τὴν Ῥωσία, τὴν Κίνα, τὴν Ἰνδία, τὴν Ἀφρικὴ, τὴν ἀμερικανικὴ ἤπειρο, τὰ Βαλκάνια, τὴν Τουρκία, τὸ Ἰσραήλ καὶ τὸ Ἰράν, ἀλλὰ ἔχασε τοὺς Ἄραβες· μέσῳ δὲ τοῦ ἀκραίου σουνιτικοῦ ἰσλὰμ, ὁ ἑλληνισμὸς κινδυνεύει νὰ καταποντισθῆ μαζί με ὅλην τὴν Εὐρώπη. Ἐπειδὴ τὸ ἑλληνικὸ κρατίδιο, ὡς failed state, ἀπεδείχθη ὄχι μόνον ἄχρηστο ἀλλὰ καὶ ἐπικίνδυνο γιὰ τὴν ἐπιβίωση τοῦ ἑλληνισμοῦ, θὰ χρειασθῆ πολὺ μεγάλο μυαλὸ γιὰ νὰ ἀνατρέψῃ τὴν κατάσταση καὶ νὰ φέρῃ πίσω στὴν ἑλληνικὴ ἀγκαλιὰ τὸ παραστρατημένο ἀραβικὸ ἔθνος.

Τελευταία αἰτία τῆς καταθλιπτικῆς παρακμῆς τῶν Ἑλλήνων πολιτικῶν εἶναι ἡ πρόσφατη εἰσέλευση κουλτουριαραίων μετριοτάτου ἐπιπέδου, μέσῳ τοῦ σοσιαλδημοκρατικοῦ Σύριζα, στὴν κυβέρνηση. Θλιβερὸ σύμβολο τοῦ φαινομένου αὐτοῦ εἶναι ἡ ἀναπληρώτρια ὑπουργὸς Μεταναστευτικῆς Πολιτικῆς, Τασία Χριστοδουλοπούλου, δικηγόρος καὶ συνδικαλίστρια τῆς σειρᾶς πού, ὡς τυπικὴ κουλτουριαραία, διατείνεται μπουρδολογῶντας ὅτι «μάχεται ἐνάντια σὲ κάθε εἴδους διακρίσεις, μὲ βάση τὴν ἐθνικὴ καταγωγή, τὸ θρήσκευμα, τὸ φῦλο, τὸν σεξουαλικὸ προσανατολισμό, τὶς πολιτικὲς πεποιθήσεις καὶ τὴν κοινωνικὴ προέλευση».

Ἀπὸ τότε ποὺ ἔγινε ὑπουργὸς κινδυνεύει νὰ ἀποτελειώσῃ ὅτι ἔμεινε ἀκόμη ὄρθιο ἀπὸ τὸ ἄμοιρο κρατίδιο. Καθημερινά, ἐμφανιζομένη ὡς μητέρα Τερέζα τῶν μεταναστῶν ἐκατηγόρησε καὶ πάλι τὸν δήμαρχο τῆς Κῶ, τὸν  Γιῶργο Κυρίτση, ὅτι δὲν βοηθᾷ στὴν «δημιουργία μονίμου χώρου φιλοξενίας τῶν προσφύγων στὴν Κῶ»!

Ὅπως τὸ ΚΚΕ, κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἑλληνοτουρκικοῦ πολέμου τοῦ 1919-1922, ὑπεστήριξε τὴν τουρκικὴ πλευρὰ μαζὶ μὲ τοὺς μπολσεβίκους, ἔτσι καὶ ὁ νασερισμὸς εἶχε μεγάλη ἐπιρροὴ στὴν Κύπρο καὶ τὴν Ἑλλάδα, ὄχι ὅμως στοὺς κομμουνιστικοὺς κύκλους, ἀλλὰ στοὺς ἐθνικιστικοὺς καὶ μάλιστα ἀκροδεξιούς κύκλους. Ὁ μεταξικὸς Κωνσταντῖνος Πλεύρης εἶχε φιλικὲς ἐπαφὲς μὲ τοὺς νασερικοὺς κανταφικοὺς τῆς Λιβύης ἐνῷ ὁ συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος, ἡγέτης τοῦ στρατιωτικοῦ κινήματος τῆς 21^ης Ἀπριλίου 1967, ἐπωνομάζετο πρὸ τοῦ ἐγχειρήματος, «μικρὸς Νάσερ». Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος ἀνέπτυξε φιλικὲς σχέσεις μὲ τὸν Νάσερ καὶ τὴν πολιτική τοῦ οὐδετερισμοῦ. Καὶ στὴν περίπτωση αὐτὴ ὅμως δὲν ἦταν πλέον ὁ ἑλληνισμὸς ποὺ ἐπηρέαζε τοὺς Ἄραβες  ἀλλὰ τριτοκοσμικὰ ἑλληνικὰ κρατίδια ποὺ ἠκολούθουν ὡς πρότυπο τὸν ἀντιαποικιακὸ ἐθνικισμὸ τῶν Ἀράβων γιὰ νὰ δώσουν καὶ αὐτοὶ κάποια λύση στὴν ἔξοδό τους ἀπὸ τὴν δυτικὴ ὑποτέλεια.

Μετὰ τὴν ἧττα τοῦ νασερισμοῦ, τοῦ κανταφισμοῦ καὶ τοῦ μπααθισμοῦ, οἱ Ἄραβες ἔπεσαν στὰ δίχτυα ἑνὸς ὀρθοδόξου σουνιτικοῦ ἰσλαμισμοῦ μὲ δόρυ τοὺς ταλιμπάνους τοῦ Ἀφγανιστάν, τὸ ὁποῖο τρέφει ἕνα φοβερὸ μῖσος κατὰ τῆς ἰμπεριαλιστικῆς Δύσεως, συμπεριλαμβανομένου καὶ τοῦ κομμουνισμοῦ, καὶ συγκαταλέγει στοὺς κόλπους τῆς Δύσεως τὸν ἑλληνισμὸ καὶ συλλήβδην τὸν χριστιανισμό. Εἰδικά, τὸ ἑλληνικὸ κράτος εὑρίσκεται ἐνώπιον ἀντιστοίχου διλήμματος μὲ αὐτὸ ποὺ πάντα εἶχε ἔναντι τῶν Ῥώσων. Ἡ συμπάθειά του πηγαίνει  στοὺς Ἄραβες, ἀλλὰ ἡ γεωπολιτικὴ του θέση ὡς μέλος τῆς ΕΕ  καὶ ὡς θαλασσία δύναμις τὸ συμπεριλαμβάνει, μαζὶ μὲ ὅλον τὸν ἑλληνισμό, στὰ θύματα τῆς πλήρους καταστροφῆς τῆς Εὐρώπης ποὺ ἐπιδιώκουν οἱ ἀκραῖοι θρησκευτικοὶ σουνιτικοὶ κύκλοι τῶν Ἀράβων.

Οἱ ΗΠΑ συνειδητὰ οἰκοδόμησαν τὸ τέρας τοῦ ἀκραίου ἀραβικοῦ ἰσλαμισμοῦ γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἄποψη τοῦ μακαρίτου παραστρατημένου μαθητοῦ μου Σαμουὴλ Χάντινγκτον περὶ τῆς ἀναποφεύκτου συγκρούσεως τῶν πολιτισμῶν, ἁπλῶς παρουσίαζε ἀμερικανικὸ σχέδιο κατὰ τοῦ κομμουνιστικοῦ κοινωνικοῦ ἐχθροῦ ποὺ ἐτέθη σὲ ἐφαρμογὴ καὶ τὸ ὁποῖο τελικὰ ἀπεδείχθη δίκοπο μαχαίρι.

Παντοῦ, στὰ σουνιτικὰ ἐδάφη Ἀράβων, Πακιστανῶν καὶ Ἀφγανῶν, ὁ χριστιανισμὸς διώκεται καὶ οἱ ἱερεῖς του σφάζονται. Ὁ χριστιανισμὸς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς σφαδάζει. Σὲ μία συνέντευξη, ὁ M.A. Khan, συγγραφεὺς, τὸ 2009, τοῦ βιβλίου Islamic Jihad, ποὺ ἀσχολεῖται μὲ τὴν κατάκτηση τῆς Ἰνδίας ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους (διότι ἀγνοοῦμε ὅτι ὁ τζιχαδισμὸς δὲν ἀπειλεῖ μόνον τὴν Δύση ἀλλὰ καὶ τὴν Ἀνατολή), δηλώνει: «Αὐτὸ ποὺ διαπιστώνουμε σήμερα στὶς μουσουλμανικὲς χῶρες, δηλαδὴ στὸ Πακιστάν, στὸ Ἀφγανιστάν, στὸ Ἰράκ, στὴν Σομαλία καὶ στὸ Σουδάν, εἶναι ὁ ἐκταλιμπανισμὸς καὶ ἐκσαουδισμὸς τῆς κοινωνίας, δηλαδὴ ἡ ἐγκατάσταση τῆς Σαρίας, (τοῦ θρησευτικοῦ ἰσλαμικοῦ νόμου), σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς ζωῆς καὶ τῆς κοινωνίας. Σὲ ἄλλες μουσουλμανικὲς χῶρες ἡ ἀπαίτηση γιὰ μία τέτοια ἐξέλιξη παίρνει ἐπίσης μορφή καὶ σὲ μερικὲς δεκαετίες τὸ πρόσωπο ὁλοκλήρου τοῦ ἰσλαμικοῦ κόσμου θὰ ἔχῃ ἀλλάξει δραματικά».

Ἡ Εὐρώπη κινδυνεύει ἄμεσα, λέγει ὁ Khan. Στὴν Ἀγγλία, ὁ μουσουλμανικὸς πληθυσμὸς αὐξάνεται δέκα φορὲς πιὸ γρήγορα ἀπὸ τὸν ὑπόλοιπο πληθυσμό. Τὴν ἴδια πορεία παίρνει καὶ ἡ ὑπόλοιπη δυτικὴ Εὐρώπη Τὸ ἀποτέλεσμα; Ἑως τὰ μέσα αὐτοῦ τοῦ αἰῶνος οἱ μουσουλμᾶνοι θὰ εἶναι ἡ μεγαλύτερη θρησκευτικὴ ὁμάδα τῆς Εὐρώπης. Ἐπιπλέον, οἱ μουσουλμᾶνοι τῆς δυτικῆς Εὐρώπης εἶναι πολὺ πιὸ ἀκραῖοι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἄφησαν πίσω στὶς πατρίδες τους. Συνεπῶς, ὁ ἐκταλιμπανισμὸς τῆς Εὐρώπης θὰ ὑπάρξῃ ἀναπόφευκτος μέχρι τὰ μέσα τοῦ αἰῶνος καὶ θὰ ἐπεκταθῆ στὴν Βόρειο Ἀμερική, τὴν Αὐστραλία, τὴν Ῥωσία καὶ τὴν Ἰνδία.

Εἰδικὰ στὸ Πακιστάν, ἡ κατάσταση τῶν ἰνδουϊστῶν εἶναι τραγική. Μύριοι ἰνδουϊστὲς καταφεύγουν στὴν Ἰνδία γιὰ νὰ γλιτώσουν ἀπὸ τὴν καταπίεση τῶν ταλιμπάνων. Ὁ πρόεδρος Ὀμπάμα φαίνεται νὰ συμφωνῇ μὲ τοὺς φόβους τοῦ συγγραφέως γιὰ ἐκταλιμπάνηση τοῦ πλανήτου, δηλαδὴ τοῦ σουνιτικοῦ φανατισμοῦ, δίνοντας προτεραιότητα στὴν καταπολέμηση τῶν ταλιμπάνων στὸ Ἀφγανιστάν καὶ προσπαθῶντας νὰ συνεννοηθῆ μὲ τοῦς σιῗτες τοῦ Ἰράν, γιὰ νὰ συγκροτήσῃ μία περσοσιϊτικὴ ἑνότητα ποὺ νὰ συμπεριλαμβάνῃ ὅλους τοὺς λαοὺς περσικῆς καταγωγῆς ἔστω καὶ σουνιτικῆς ὅπως τὸ Ἀφγανιστάν, μαζὶ μὲ τοὺς σιῗτες, ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ Ἰράν (σιῗτες τοῦ Ἰράκ, Ἀζερμπαϊτζάν, Ἀφγανιστά, Ἰράν) εἰς βάρος τῶν σουνιτῶν Ἀράβων. Ὅπως γράφει ὁ Khan, «ἡ ἀποτροπὴ τοῦ ἐκταλιμπανισμοῦ τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος πρὸς τὸ παρὸν φαίνεται  ἀναπόφευκτος, ἐκτὸς ἐὰν συμβῆ κάτι τὸ ῥιζοσπαστικό, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι τὸ κεντρικὸ μέλημα γιὰ τὸν πολιτισμό, ὅπως τὸν ἀντιλαμβάνομαι». (Συνέντευξη τοῦ Khan, στὶς 20 Ἰουλίου 2009, στὸν Bill Warner, διευθυντὴ τοῦ Center for Study of Political Islam).

Ἡ δυτικὴ ἱστοριογραφία μᾶς εἶχε συνηθίσει, τοὺς δύο τελευταίους αἰῶνες στὴν ἰδέα ὅτι ἡ ἀραβικὴ παρουσία στὴν παγκόσμια ἱστορία, ἀπὸ τὸν Ζ΄(7^ο) μέχρι τὸν ΙΕ΄ (15^ο) αἰῶνα, ὑπῆρξε θετικὴ ἐπειδὴ μετέφερε στὴν Εὐρασία καὶ τὴν Ἀφρική, καὶ εἰδικὰ στὴν Δυτικὴ Εὐρώπη τὸν ἑλληνισμό. Ἡ παγκοσμιοποίηση τοῦ ἑλληνισμοῦ εἶχε ὁλοκληρωθῆ μὲ ἕναν ἄριστο ἀγγελλιαφόρο: τὸν Ἄραβα.

           

Ἐὰν θεωρήσουμε ὅτι ἡ παγκόσμια ἱστορία, ἀπὸ τὰ βάθη τῆς προοϊστορίας μέχρι σήμερα εἶναι οὐσιαστικὰ ἡ πορεία τοῦ ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὴν ἀρχικὴ μορφοποίησή του στὴν σημερινὴ ἐπικράτησή του σὲ ὅλην τὴν ἔκταση τοῦ πλανήτου, στὴν διάρκεια τῆς ὁποίας συνέλαβαν ὅλοι οἱ λαοὶ γιὰ νὰ κτίσουν καὶ νὰ ὁλοκληρώσουν αὐτὸ τὸ λαμπρὸ πλανητικὸ οἰκοδόμημα ποὺ ὀνομάζομε ἑλληνισμός, τὰ 900 χρόνια τῆς ἀραβικῆς παρουσίας στὴν ἀνόρθωση αὐτοῦ τοῦ ναοῦ τοῦ πολιτισμοῦ ὑπῆρξε καθοριστική.

Σήμερα, ἡ ὕπαρξη τοῦ ἑλληνικοῦ κρατιδίου ὑπὸ τὴν ἡγεσία τῆς διεφθαρμένης κουλτουριάρικης ἐλὶτ τοῦ Κολωνακίου εἶναι τὸ κύριο ἐμπόδιο γιὰ τὴν ἐπανασύνταξη τῆς Ἑλλάδος στὸ παγκόσμιο ἑλληνικὸ γίγνεσθαι. Μόνον ἕνας ἐμπνευσμένος ἀπόλυτος ἡγέτης ἐγκατεστημένος στὸν αἰγαιακὸ χῶρο, δύναται νὰ ἀπελευθερώσῃ τὴν χώρα ἀπὸ τὴν εὐρωπαϊκὴ δουλεία καὶ νὰ τὴν ἐπαναφέρη στὸν φυσικό της χῶρο τῆς Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς στὴν ὁπόία ἀνήκουν καὶ οἱ Ἄραβες.

Δημήτρης Κιτσίκης                                 12 Αὐγούστου 2015