Aug 27, 2014

134 - Ὁ τυμβωρύχος τοῦ ἑλληνισμοῦ

134 -  Ὁ τυμβωρύχος τοῦ ἑλληνισμοῦ

Στὶς 22 Αὐγούστου 2014 ἀπεβίωσε σὲ ἡλικία σχεδὸν 108 ἐτῶν ( εἶχε γεννηθῆ στὶς 28 Νοεμβρίου 1906) ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας, ὁ Ἐμμανουὴλ Κριαρᾶς. Μαζὶ μὲ τὸν συνάδελφό του, κατὰ πέντε χρόνια μεγαλύτερό του, Ἰωάννη Κακριδῆ (1901-1992) εἶχε συγκροτήσει τὴν διανοουμενιστικὴ ὁμάδα τοῦ γλωσσικοῦ Κιουκλουκλανισμοῦ ΚΚΚ –Κόμμα Κακριδῆ Κριαρᾶ) ποὺ ἐτρομοκράτησε ἐπὶ δεκαετίες τοὺς σκεπτομένους Ἕλληνες, ὄχι μόνον ἐπιβάλλοντας τὸν ψυχαρισμὸ ἀλλὰ ἀκόμα περισσότερο, μέσῳ τοῦ ΠΑΣΟΚ τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου, καθιερώνοντας μὲ κοινοβουλευτικὸ πραξικόπημα τὸ μονοτονικὸ σύστημα γραφῆς.

Κάθε φορὰ ποὺ οἱ λαβωμένοι Ἕλληνες ἀγκομαχοῦσαν ὑπὸ τὰ κτυπήματα τῶν Κολωνακιωτῶν μονοτονιστῶν διανοουμένων, ὁ Κριαρᾶς ἐπενέβαινε γιὰ νὰ δηλώσῃ μὲ τὴν συνήθη ἐκδικητικότητά του ὅτι ὅσο περνοῦσε ὁ χρόνος καὶ μία νέα γενεὰ ἐξεπαιδεύετο στὰ σχολεῖα τῆς χώρας στὸ μονοτονικό, τόσο πιὸ δύσκολα θὰ ἦτο γιὰ τοὺς Ἕλληνες πολυτονιστὲς νὰ σώσουν τὴν γλῶσσα ἀπὸ τελεία καταστροφή. Οὐδεὶς Κίσσινγκερ ἐχρειάζετο γιὰ μία τέτοια κατεδάφιση.

Καὶ εἶχε δίκαιο. Οἱ πολιτικοὶ ὅλων τῶν ἀποχρώσεων ποὺ ἐνδιεφέροντο ὡς βουλευτές, ὅπως ὅλοι οἱ βουλευτές, ἁπλῶς νὰ πλουτίσουν, ἀκόμη καὶ αὐτοὶ ποὺ προτοῦ εἰσέλθουν στὸ Κοινοβούλιο ὑπεραμύνοντο  τοῦ πολυτονικοῦ καὶ οἱ δημοσιογράφοι ὅλων τῶν ἀποχρώσεων ὅπως καὶ οἱ καθηγητὲς ὅλων τῶν ἀποχρώσεων ποὺ ἐξέφραζον τὴν προτίμησή τους γιὰ τὸ πολυτονικό, ὅπως ὁ Χρῆστος Γιανναρᾶς, ἐδέχοντο νὰ γράφουν στὸ μονοτονικὸ μὲ διάφορες  εὐφάνταστες δικαιολογίες ὅπως ὅτι τεχνικοὶ λόγοι τοὺς ἀπέτρεπαν πλέον νὰ γράφουν πολυτονικὰ ἤ ὅτι τὰ ἀφεντικὰ τῶν ΜΜΕ δὲν ἐδέχοντο νὰ τοὺς δημοσιεύουν πολυτονικά.

Ὅλοι στὸν βοῦρκο τῆς μετριότητος ὑπὸ τὸ λάβαρο τοῦ ΚΚΚ. Χωρὶς καμμία ἐξαίρεση, ἀπὸ τὴν ἄκρα ἀριστερὰ μέχρι καὶ τὴν ἄκρα δεξιά. Μόνον ἡ Ἐκκλησία ἀντεστέκετο ἀλλὰ γιὰ πόσον καιρὸ ἀκόμη; Τελευταία ἐπιτυχία αὐτοῦ τοῦ ῥαγιαδισμοῦ ἐσημειώθη στοὺς ὑπολογιστές. Ἐνῷ τὰ Windows XP, Vista, Windows 7, εἶχαν ἀκόμη ἐνσωματωμένα τὰ πολυτονικὰ ἑλληνικὰ γιὰ ὅλους, τὰ Windows 8, μεταξὺ  τῶν διακοσίων ἐνσωματωμένων γλωσσικῶν γραφῶν ἔχει κρατήσει μόνον τὰ «ελληνικά», καταργῶντας τὴν πρόσθετη ἑλληνικὴ πολυτονικὴ γραφὴ ἐνώπιον τῆς πλήρους ἀδιαφορίας τῶν ἐλαχίστων ἑκατομμυρίων στὸν κόσμο ποὺ ὁμιλοῦν ἀκόμη αὐτὴν τὴν τοπικὴ γλῶσσα ποὺ ἀποκαλεῖται ἐσφαλμένα «ελληνικά» καὶ ποὺ δὲν ἔχει πλέον καμμία ἐμπορικὴ ἀξία. Ὅλα τὰ ἐμπορικὰ προϊόντα διαφημίζονται στὰ ἀραβικὰ καὶ σὲ πολλαπλὲς ἀπίθανες  βαρβαρικὲς γλῶσσες, ἐνῷ τὰ «ελληνικά»  δὲν ἔχουν πλέον κἄν τὴν ἀξία τῶν γερμανοελβετικῶν.

Τὸ ἑλληνικὸ κοινὸ στὴν ἀμάθειά του συνεχίζει νὰ πρεσβεύῃ ὅτι  ἡ σωτηρία τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας θὰ ἐπιτευχθῇ μὲ τὴν ἀποπομπὴ τῶν greeklish ποὺ χρησιμοποιοῦν τὰ παιδιὰ καὶ τῶν ξένων λέξεων ποὺ συνεχίζουν νὰ χρησιμοποιοῦν οἱ ἀμόρφωτοι ὅπως τὰ περίφημα κομπιοῦτερ ( ἀντὶ ὑπολογιστές) καὶ τὰ αἴρ κοντίσιον (ἀντὶ  κλιματισμός).  Ἀλλὰ ξἐνες λέξεις πάντα εἰσεχώρησαν στὰ ἑλληνικὰ, ὅπως ἡ σαλάτα, καὶ αὐτὸ τὸ φαινόμενο εἶναι φυσικὸ καὶ ὑγιές. Ὁ παρηκμασμένος Ἕλλην ὅμως ἔχει ξεχάσει κάτι ποὺ οἱ γονεῖς του τοῦ ΙΘ΄αἰῶνος ἐθεώρουν φυσικό, δηλαδὴ τὸν ἐξελληνισμὸ τῶν ξένων ὀνομάτων καὶ λέξεων.

Κάθε εἰσερχομένη ξένη λέξη πρέπει νὰ πέρνει ἑλληνικὸ διαβατήριο γιὰ νὰ τῆς ἐπιτραπῇ νὰ χρησιμοποιηθῆ, δηλαδὴ πρέπει νὰ μὴν μένῃ ἄκλιτη, ἀλλὰ νὰ κλίνεται: ἡ Οὐάσιγκτων-τῆς Οὐασιγκτῶνος, ἡ Μοντρεάλη-τῆς Μοντρεάλης, τὸ τρακτέρι-τῶν τρακτερίων, τὰ ταξιὰ-τῶν ταξιῶν, ὁ Μιττερράνδος-τοῦ Μιττερράνδου (Mitterrand) , κλπ.

Ἴσως κάθε ἐλπὶς νὰ ἐπανέλθῃ ἡ ἑλληνικὴ στὴν πλανητικὴ καὶ συμπαντική της διάσταση δὲν ἔχει χαθεῖ, ἐφ’ ὅσον ὅμως ἀφαιρεθῇ ἀπὸ τὸν λαὸ τῶν Ἑλλήνων πυγμαίων.


            Δημήτρης Κιτσίκης                                 28 Αὐγούστου 2014

31 comments:

  1. Ενδεχομένως και ο Κακριδής και ο Κριαράς δεν ξέραν αρχαία. Δηλαδή διαβάζανε τα αρχαία ελληνικά σαν ξένη γλώσσα. Όλοι ανεξαιρέτως οι φιλόλογοι σε δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, φροντιστήριο και πανεπιστήμιο μάς μαθαίνανε αρχαία σαν τα αρχαία να είναι ξένη γλώσσα και δεν ξέρω αν και ο Κοραής ακόμα ανήκε σε αυτή την κατηγορία.

    Δεν μπορώ να γράψω πολυτονικά αν δεν βρω το κλειδί των αρχαίων. Το κλειδί των αρχαίων πάει με τη φυσικότητα της γλώσσας και φυσικότητα της γλώσσας πάει να πει ότι όταν διαβάζεις το κείμενο δεν το διαβάζεις με κόπο και κόμπλεξ. Όταν βρω το κλειδί των αρχαίων, τότε θα μπορώ να γράψω πολυτονικά.

    Η αρχαία ελληνική προφορά πάει με μια συναισθηματική, όχι λεξικογραφική και φιλολογική αντιμετώπιση του αρχαίου κόσμου. Πρέπει να πετάξουμε τον Έρασμο στα σκουπίδια για να μαθυμε αρχαία και να διαβάζουμε κατευθείαν από το πρωτότυπο. Οι μεταφράσεις των περισσοτέρων δημοτικιστών είναι για πέταμα, διότι έχουνε ψευτοφυσικότητα.

    ReplyDelete
  2. Κωσταντῆ, προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις. Ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἐπὶ δύο χιλιάδες χρόνια ἐχρησιμοποίουν τόνους στὴν γλῶσσα τους ποὺ δὲν ἦτο πλέον ἡ ἀρχαία. Ἄλλωστε οἱ ἀρχαῖοι δὲν ἐχρησιμοποίουν τόνους καὶ μόνον κεφαλαῖα καὶ μάλιστα ἔγραφαν τὶς λέξεις χωρὶς νὰ ἀφήνουν κενὸ μεταξὺ τῶν λέξεων διότι ἦσαν ἐπαρχιῶτες καὶ στὸ χωριὸ δὲν χρειάζεται νὰ ἐξηγῇς πῶς προφέρεται καὶ πῶς ἀναγνωρίζεται ἡ λέξη ποὺ ὅλοι οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ γνωρίζουν. Μόνον μὲ τὴν παγκοσμιοποίηση τῶν ἑλληνικῶν μετὰ τὸν Μεγαλέξανδρο, ἐχρημοποιήθησαν οἱ τόνοι γιὰ νὰ προφέρουν σωστὰ στὰ πέρατα τῆς γῆς καὶ σήμερα ποὺ τὰ ἑλληνικὰ ἐσυρρικνώθησαν πάλι σὲ τοπικὴ γλῶσσα οἱ τόνοι φαντάζουν ἄχρηστοι.

    Ὁ Ἔρασμος ἔκαμε σπουδαία δουλειὰ ἁπλῶς ὡς ξένος ὁμιλοῦσε τὰ ἑλληνικὰ ὅπως ἕνας Ὁλλανδὸς θὰ ὡμίλει τὰ κινέζικα, σωστὰ ἀλλὰ μὲ ἀθλία προφορά. Ἐπάνοδος στὴν ἐρασμιακὴ προφορὰ περιορισμένης μορφῆς ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοῦς κατοίκους τοῦ ἑλληνικοῦ κρατιδίου εἶναι ἄκρως ἐφικτὴ καὶ ἐπιθυμητὴ μέσῳ τῆς παιδείας ἀπὸ πρώτης Δημοτικοῦ γιὰ νὰ πείσουμε τοὺς ξένους νὰ υἱοθετήσουν καὶ αὐτοὶ τὴν ἑλληνικὴ ἀπὸ πρώτης Δημοτικοῦ ὡς παγκοσμία γλῶσσα.

    Τὸ 1821 ἐχάθη ἡ εὐκαιρία νὰ μάθῃ ὅλος ὁ ἑλληνικὸς λαὸς (ὁ ὁποῖος τότε ἦταν σχεδὸν καθ'ὁλοκληρίαν ἀγράμματος) ἀπὸ τὴν πρώτη δημοτικοῦ ὡς μητρικὴ γλῶσσα τὴν ἀρχαία. Ἀντ' αὐτοῦ μᾶς ἐκόλλησαν τεχνιτὲς γλῶσσες, τὴν καθαρεύουσα καὶ τὴν δημοτική. Σήμερα δὲν θέλουμε νὰ ἐπιστρέψουμε στὰ ἀρχαῖα. Ἁπλῶς ἐπιζητοῦμε μία ζωντανὴ άλλὰ συντηρητικὴ πολυτονικὴ γλῶσσα, συντηρητικὴ γιὰ νὰ ἐπανασυνδεθοῦμε μὲ τοὺς προγόνους μας μέσῳ τοῦ μίτου τῆς Ἀριάδνης.

    Μὲ τὶς μαξιμαλιστικές σου θέσεις ἀποφεύγεις νὰ κάμῃς τὴν προσπάθεια νὰ γράφῃς πολυτονικὰ καὶ νὰ ἀγωνισθῆς γιὰ τὴν ἱερὴ ὑπόθεση τῆς ἐπαναφορᾶς τοῦ πολυτονικοῦ. Μερικοὶ θὰ ἠδύναντο νὰ σὲ χαρακτηρίσουν ῥίψασπη.

    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  3. Ο ΡΙΨΑΣΠΙΣ.
    ἀσπίδι μὲν Σαΐων τις ἀγάλλεται, ἣν παρὰ θάμνῳ,
    ἔντος ἀμώμητον, κάλλιπον οὐκ ἐθέλων·
    αὐτὸν δ᾽ ἐξεσάωσα. τί μοι μέλει ἀσπὶς ἐκείνη;
    ἐρρέτω· ἐξαῦτις κτήσομαι οὐ κακίω.

    Εξήγησα ακριβώς ποιο είναι το σκεπτικό μου. Εγώ έμαθα να γράφω μονοτονικά και δεν έχω πολυτονιστή διότι είμαι σε σύστημα Linux. Tέλος, επειδή ασχολούμαι με την αρχαία τραγωδία και με έμπνευση που πήρα και από σας έχω έσει με τα μούτρα στην αρχαία τραγωδία, θέλω να την καταλάβω αν μου επιτραπεί από την αρχή μέχρι το τέλος. Μακάρι να μην είχανε καταργήσει τους τόνους πριν γεννηθώ. Δεν ξέρω τι καλύτερη προσπάθεια θα μορούσα να προσφέρω από το να καταλάβω τον αρχαίο τονισμό και την αρχαία τραγωδία αντί να παπαγαλίζω κανόνες άνευ νοήματος. Συμφωνώ απολύτως μαζί σας ότι η μεταρρύθμιση του μονοτονικού δεν έπερεπε να έχει γίνει αλλά έγινε.

    Εγώ που δεν έχω μάθει το πολυτονικό ΟΠΤΙΚΑ σαν τους γονείς μου και εξ αιτίας της μονοτονικής μεταρρύθμισης, είμαι αναγκασμένος να το μάθω ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ. Αν αυτό είναι ρίψις ασπίδος, τότε ναι, είμαι ρίψασπις σαν τον Αρχίλοχο.Ο Αρχίλοχος είναι μέρος ενός άρθρου που άρχισα να γράφω με την έμπνευσή σας και έχει σκαλώσει στο ζήτημα που επαναφέρατε. Δεν φταίω εγώ που είναι τεράστιο και δεν τόχουνε λύσει δύο αιώνες νεοελληνικού κράτους ! Έννοια σας και δεν κάνω άλλη δουλειά εδώ και κανά χρόνο.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Υ.Γ. Για να καταλάβετε ποιο είναι ΑΚΡΙΒΩΣ το πρόβλημα προσπαθήστε να τραγουδήσετε τους στίχους του Αρχιλόχου κολλώντας τους σε μια παραδοσιακή ελληνική μελωδία. Ας πούμε, τα Σαράντα παλληκάρια από τη Λεβαδειά. Θα δείτε ότι κολλάει ! Η αρχαία ελληνική μουσική ήταν περίπου σαν τη δική μας.

      Delete
    2. This comment has been removed by the author.

      Delete
    3. Υπάρχει η πιθανότητα να τραγουδιότανε το ποίημα αυτό περίπου σαν τα δημοτικά. Οι αρχαίοι δεν είχανε ομοιοκαταληξία, όπως και τα παλαιά δημοτικά δεν είχανε. Προφανώς τραγουδιόντουσαν τα ποιήματα του Αρχιλόχου όπως και τα δημοτικά - η κάθε στροφή σπάει στα δύο, και έχουμε το εξής σχήμα - δύο φορές το πρώτο μισό, δύο φορες το επόμενο μισό. Και το δεύτερο μισό ξεκινάει από τις τελευταίες λέξεις του πρώτου μισού. Έτσι εξηγείται και η βραχύτητα του ποιήματος. Δεν είναι απόσπασμα, που λένε μερικοί. Είναι σαν ένα πληρέστατο λαϊκό αστικό τραγούδι.

      ἀσπίδι μὲν Σαΐων τις ἀγάλλεται, ἣν παρὰ θά- (δις)

      ἣν παρὰ θάμνῳ, ἔντος ἀμώμητον, κάλλιπον οὐκ ἐθέλων· (δις)

      ΕΤΣΙ παίρνει νόημα το πολυτονικό. Είναι ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΗΜΕΙΟΓΡΑΦΙΑ.

      Delete
    4. This comment has been removed by the author.

      Delete
    5. Συγγνώμη, ξαναδιατυπώνω. Πρώτο μισό πρώτο στίχου / δεύτερο μισό πρώτου στίχου, ξεκινώντας από την τελευταία λέξη του πρώτου μισού .ἀγάλλεται. Προφέρουμε και τα δύο λάμδα σαν τους Κύπριους και διαλύουμε τις διφθόγκους στα εξ ων συνετέθησαν. Άρα το "ἀγάλλεται" προφέρεται αγάλ-λεταϊ, με το τελευταίο ι να είναι πιο ασθενές από το α.. Πάυση.Επανάληψη.

      Πρώτο μισό δέυτερου στίχου που τελειώνει στο ἀμώμητον. Το ω είναι ακριβώς όπως όταν τραγουδάμε που σέρνουμε τα φωνήεντα. Προφέρεται αμό-ο-μί -ι- τον. Το η ήταν κάτι ΜΕΤΑΞΥ ε και ι και γι αυτό μετατράπηκε σε ι, βέβαια ! /δεύτερο μισό. Επανάληψη.

      Αν δούμε τα αρχαία κείμενα σαν τραγούδια, τότε όλα αρχίζουν να παίρνουνε νόημα. Δεν έχει σημασία να ξέρουμε τι γινότανε τότε ακριβώς. Σημασία έχει να δένει το γλυκό. Και έτσι σκέφτονταν και οι αρχαίοι ! Είχανε λειτουργική σκέψη, όχι σχολαστική.

      Delete
  4. Ἐνδιαφέρουσες οἱ παραπάνω θέσεις σου Κωσταντῆ.
    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  5. Ε να τα ήξερε και ο Νίτσε όταν έγραφε για τη μουσική προδιάθεση ως προκαταρκτικό όρο για την ποιητική δημιουργία του Σίλλερ στην γέννηση της τραγωδίας (σελ 28). Ας το παραδεχτούμε, ότι εκτός από τη γλώσσα, υπάρχει και η ελληνική μουσική που καταστρέψαμε και επέζησε με το λαϊκό τραγούδι.
    Ανήμποροι να βρούμε τη μουσική στα κείμενα του Πλάτωνα, τη βρήκαν οι Άγγλοι http://www.manchester.ac.uk/discover/news/article/?id=5894

    ReplyDelete
  6. Τα ήξερε ο Νίτσε και είχε προτείνει ότι οι διάλογοι της τραγωδίας γίνονταν σε έναν τόνο που μοιάζει με τη voix de lecture - δεν ξέρω πώς λέγεται στα ελληνικά - όπως στην εκκλησία.Μαζί όμως με αυτά πρόσθεσε και διάφορες αστήρικτες αρλούμπες, με αποτέλεσμα ο Βιλαμόβιτς να τον κάνει φέτες.

    ReplyDelete
  7. Ο Αριστοτέλης περιγράφει την ίδια διαδικασία που γίνεται στον Σίλλερ, που από τη μουσική αίσθηση αναβλύζει ο στίχος, στην κοινωνική διαμόρφωση ολόκληρου του είδους.

    Γενομένη δ᾽ οὖν ἀπ᾽ ἀρχῆς αὐτοσχεδιαστικῆς--καὶ [η τραγωδία] καὶ ἡ κωμῳδία, καὶ ἡ μὲν ἀπὸ τῶν ἐξαρχόντων τὸν διθύραμβον, ἡ δὲ ἀπὸ τῶν [ἐξαρχόντων] τὰ φαλλικὰ ( ἃ ἔτι καὶ νῦν ἐν πολλαῖς τῶν πόλεων διαμένει νομιζόμενα) κατὰ μικρὸν ηὐξήθη, προαγόντων ὅσον ἐγίγνετο φανερὸν αὐτῆς· καὶ πολλὰς μεταβολὰς μεταβαλοῦσα, ἡ τραγῳδία ἐπαύσατο, ἐπεὶ ἔσχε τὴν αὑτῆς φύσιν.

    ReplyDelete
    Replies
    1. H πιο πιθανή ερμηνεία αυτού του αποσπάσματος που ο καθένας το μεταφράζει όπως τούρχεται είναι ότι οι εξάρχοντες τον διθύραμβο και τα φαλλικά είναι οι επικεφαλής μιας θρησκευτικής πομπής, σαν τον επιτάφιο. Το σημείο κλειδί είναι η πρωτοβουλία που παίρνουν αυτοί οι εξάρχοντες να αναπτύσσουν σιγά σιγά ό,τι φανερώνεται από την τραγωδία. Το ότι η τραγωσδία και η κωμωδία προέρχονται από μια πομπή εξηγεί και το κατά τάλλα ανεξήγητο γεγονός του χορού.

      Delete
  8. Όπως βλέπετε λοιπόν το κέιμενο του Αριστοτέλη το διαπερνάει μια εκκλησιαστική νοοτροπία, μια κοινωνική ζωή αργή στην οποία δίνει ρυθμό η λατρεία. Η ατμόσφαιρα αυτή είναι γνωστή από την ελληνική επαρχία. Είναι η εκκλησιαστική ζωή που δίνει το ρυθμό σε μια κοινωνία, και αυτή πάλι παίρνει το ρυθμό της από τον κύκλο της αγροτικής παραγωγής. Άπαξ και βγεις από αυτόν τον εκκλησιαστικό ρυθμό, όπως ο υποφαινόμενος, π.χ., δεν έχεις γυρισμό. Η ελληνική γλώσσα μαζί με το πολυτονικό διατηρήθηκε στη γραπτή της μορφή από την εκκλησία. Δεν μπορεί το ελληνικό κράτος να σταθεί χωρίς την εκκλησία. Αντίθετα η εκκλησία μπορεί να σταθεί μια χαρά χωρίς το ελληνικό κράτος.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Nαι, αλλά δεν μας το λέγανε ! Το αφήνανε στο ντούκου. Όπως όλα.

      Delete
  9. Aς πούμε λοιπόν, όπως για το ζήτημα του πολυτονικού-μονοτονικού, ότι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει φύγει θέλοντας και μη από τον εκκλησιαστικό ρυθμό. Μέχρι να αντικαταστήσει αυτόν τον ρυθμό με κάτι καλύτερο, ή, εν πάσει περιπτώσει, κάτι που θα τής ταιραιάζει, θα ζει στο βασίλειο της αυθαιρεσίας, Και ο εκκλησιαστικός ρυθμός είναι αυθαίρετος, αλλά είναι ανώνυμος. Δεν αποφασίζει μετο έτσι θέλω κανένας Κριαράς, Κακριδής ή Παπανδρέου να αλλάξει τον ρυθμό των πραγμάτων.

    Κατά την ταπεινή μου γνώμη,και χωρίς να θέλω να ισχυριστώ ότι έτσι λύνονται όλα τα προβλήματα, το κάθε άτομο είναι αναγκασμένο τότε αυτό που δεν του δίνει ούτε η εκκλησία ούτε η παράδοση να το βρει στον ίδιο του τον εαυτό. Όπως δηλαδή η εκκλησία είναι ανώνυμη, έτσι και το κάθε άτομο πρέπει να βρει έναν ρυθμό ανώνυμο στον εαυτό του μέσα. Όταν χορεύεις, όταν τραγουδάς ή όταν συνθέτεις όπως ο Σίλλερ που ανέφερε ο Θεμιστοκλής, δεν συνθέτεις εσύ, αλλά μια μουσική αίσθηση ή ένας ρυθμός ή πείτε το όπως θέλετε. Αντί να σού δίνει το ρυθμό το καμπαναριό, σου δίνει ρυθμό η ίδια η ζωή όταν την βλέπεις σαν να μη σού ανήκει. Αυτό όμως προϋποθέτει έναν αργό χρόνο και ένα άφεμα, στα πάντα - πολύ ντελικάτο.

    ReplyDelete
  10. Ἡ ἀτονικὴ γραφὴ εἶναι χίλιες φορές προτιμητέα τῆς μονοτονικῆς διότι σοῦ ἐπιτρέπει νὰ ἀπελευθερωθῇς ἀπὸ τὴν βλακώδη δικτατορία τῶν Ἑλλήνων φιλολόγων (μία φάρα ἐξ ἴσου ἐπιζημία μὲ τοὺς ταξιτζῆδες), ποὺ δημοσιεύουν ἀσυναρτήτους φετβάδες γιὰ τὸν τονισμὸ τῶν λέξεων μὲ ἀποτέλεσμα ὁ μέσος Ἕλλην νὰ τὰ ἔχῃ χαμένα καὶ νὰ τραυλίζῃ. Ἔτσι οἱ φιλόλογοι μᾶς λένε ὅτι ὁ τόνος δὲν καταβαίνει στὴν γενικὴ στὰ ἐπίθετα ἀλλὰ ὅτι καταβαίνει στὰ οὐσιστικά! Ἑπόμενο εἶναι ὁ μέσος Ἕλλην νὰ τὰ χάνῃ καὶ νὰ μὴν κατεβάζῃ τὸν τόνο οὔτε στὰ οὐσιαστικὰ μὲ ἀποτέλεσμα τὰ ἑλληνικὰ νὰ μετατρέπονται σὲ βουλγαρικά. Π.χ. τὸ σωστὸ εἶναι: "τοῦ δευτέρου παγκοσμίου πολέμου". Τοῦ ἀμορφώτου φιλολόγου ποὺ τὸ ἐπιβάλλει στὰ σχολεῖα εἶναι: "τοῦ δεύτερου παγκόσμιου πολέμου". Καὶ τοῦ ὑπὸ σύγχυση μέσου Ἕλληνος καταντᾷ νὰ εἶναι: "τοῦ δεύτερου παγκόσμιου πόλεμου"!

    Ἡ ἀτονικὴ γραφὴ ἀποκαθιστᾷ τὴν ἐλευθερία προφορικῆς ἐκφράσεως στὸν Ἕλληνα. Ὁ φιλόλογος-ταξιτζῆς δὲν δύναται νὰ βάζῃ κακὸ βαθμὸ στὸν μαθητὴ ποὺ κατεβάζει τὸν τόνο στὴν γενικὴ τῶν ἐπιθέτων ἐφ' ὅσον στὸν γραπτό του λόγο οὐδεὶς τόνος εἶναι ἐμφανής. Πρόκειται γιὰ προσωρινὴ λύση μέχρι ποὺ νὰ πλαγιάσουν οἱ φιλόλογοι στὸν λόφο τῶν διεφθαρμένων ἀγκαλιὰ μὲ τοὺς ταξιτζῆδες.

    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  11. Τη βρήκαμε τη λύση. Το μονοτονικό είναι ΕΚΤΡΩΜΑ. Διότι πολύ απλά σε ΟΛΕΣ τις γλώσσες υπάρχει αναντιστοιχία του γραπτού και του προφορικού. Ε, το γραπτό όμως σε μας είχε τα πνεύματα, την ψιλή, την οξεία, τη βαρεία, την περοσπωμένη και την υπογεγραμμένη. Δεν είναι τμήματα της γλώσσας, αλλά τμήματα της ΓΡΑΦΗΣ.

    ReplyDelete
  12. Γιατί ο Έλλην δεν μπορεί να τα πει όπως είναι ;Ιδού το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις. Το πολυτονικό είναι τμήμα της ιστορικής ΜΙΚΡΟΓΡΑΜΜΑΤΗΣ γραφής. Η απαίτηση για μονοτονικό δεν έχει να κάνει με την καθαρεύουσα και τη δημοτική, αλλά την αντικατάσταση του χειρογράφου από τα απομονωμένα γράμματα του Γουτεμβέργιου. ΑΥΤΟ είναι το πρόβλημα.Οι μονοτονιστές λοιπόν θέλουνε να προσωμοιάσουνε την ελληνική γραφή με τη λατινική. Πράγματι, η ψιλή δεν έχει νόημα σε μια λογική Γουτεμβέργιου διότι δηλώνει την ΑΠΟΥΣΙΑ δασείας. Τι λέγαμε για τη γενιά του Τριάντα ; Θέλουνενα ξεχάσουνε ότι η Ελλάς ανήκει στην Ενδιάμεση περιοχή, και άρα ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ είναι γλώσσα που στη γραπτή της μορφή μοιάζει και με άλλες γραπτές γλώσσες χειρόγραφες της περιοχής. Νάτα μας ! Με άλλα λόγια, επειδή τα πνεύματα θυμίζουνε ΒΥΖΑΝΤΙΟ, θέλουμε να κρατήσουμε από την αρχαία Ελλάδα ό,τι θυμίζει τη ΔΥΣΗ, δηλαδή γεωμετρικά, ορθογώνια πράγματα, όχι στρογγυλά. Τώρα κατάλαβα ! Βάζω αμέσως πολυτονικά αλλά μού έχει χαλάσει ένα κουμπί. Πράγματι είναι ΚΟΛΟΒΗ η μικρογράμματη γραφή χωρίς τα πνεύματα. ΤΟ βλέπεις ότι χάσκει.

    Γιατί οι Έλληνες δεν τα λένε τα πράγματα όπως είναι ;

    ReplyDelete
  13. ΕRRATA Όπου προσωμοιάσουνε διάβαζε προσομοιάσουνε.

    ReplyDelete
  14. Η όλη υπόθεση δεν έχει καμία σχέση ούτε με τους αρχαίους ούτε με τους νέους ούτε τίποτα. Η όλη υπόθεση ήταν να μοιάσει η ελληνική γραφή με τη λατινική.

    ReplyDelete
  15. Πάμε τώρα παρακάτω, και σάς υπόσχομαι ότι θα βάλω πολυτονικό μόλις μπορέσω. Ας πούμε ότι έχω δίκιο, και ότι η υπόθεση πολυτονικό-μονοτονικό έχει τη βάση της στη γραφή, και τη μετάβαση από το χειρόγραφο στην τυπογραφία - και ότι δεν έχει σχέση με τίποτε άλλο.

    Γιατί έναν αιώνα τώρα που συζητιέται η υπόθεση αυτή (βλ. Ελισαίο Γιαννίδη) δεν διατυπώνεται, απόσο γνωρίζω, στις σωστές της διαστάσεις ; Δεν συμβαίνει το ίδιο με πάρα πολλά ζητήματα, περιλαμβανομένης της σημερινής οικονομικής κρίσης ; Άρα υπάρχει κάτι στην ψυχική και διανοητική ζωή της σύγχρονης Ελλάδας που μας ταλαιπωρεί. Τι είναι αυτό το πράγμα ; Άλλος λέει, είναι η σύγκρουση ανατολής και δύσης. Άλλος λέει, είναι η σύγκρουση Ορθοδοξίας και κοσμικής ζωής.Άλλος λέει, ο υπανάτυκτος χαρακτήρ του νεοελληνικού κράτους. Και άλλος λέει (εμένα αυτό μου λέγανε για έξι χρόνια) το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα.Το ζήτημα όμως δεν είναι μόνο το κάθε επιμέρους ζήτημα, αλλά ένα γενικότερο. Συγκεκριμένα - γιατί σε οποιοδήποτε θέμα, τα πράγματα δεν τίθονται στο σωστό πλαίσιο ; Μήπως το πρόβλημα είναι η σκέψη. Μήπως κάτι εμποδίζει τη σκέψη του Νεοέλληνος να θέσει ένα θέμα στις σωστές του διαστάσεις ;Επειδή η σκέψη είναι κάτι συνολικό, επηρεάζεται από τα πάντα. Από της σωματικές και οικονομικές συνθήκες, από το φαγητό, από το περιβάλλον. Υπάρχει όμως ένα λεπτό ζήτημα. Ανεξάρτητα από συνθήκες, αν η σκέψη είναι - για να μην πω τη λέξη ελεύθερη - εάν η σκέψη έχει ή δεν έχει ένα ταβάνι που την εμποδίζει να προχωρήσει. Η άποψή μου είναι ότι στην περίτωση της Ελλάδας το ταβάνι αυτό δεν είναι το Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα του Φρόυντ, αλλά ένα άρρητο συμβόλαιο. Η αποστολή των παιδιών είναι να θάψουνε τους γονείς τους οι οποίοι και αυτοί το ίδιο έιχανε κάνει στους δικούς τους γονείς.

    Άρα με το πού γεννιέται το παιδί έχει αυτή την αποστολή. Ό,τι και να κάνει στο μεσοδιάστημα πολύ απλά είναι για να περνάει η ώρα. Και άρα οποιοδήποτε ζήτημα φτάνει μέχρι τα μισά, διότι θυμάται η σκέψη αυτή της την αποστολή και το παρατάει.
    Αφού ξέρω τι πρέπει να κάνω σε σαράντα χρόνια από τώρα, ό,τι και να κάνω στο μεταξύ δεν έχει νόημα.

    ReplyDelete
  16. Κε καθηγητα, στα περι εβραιων διαφωνουμε, ομως στο γλωσσικο σας βγαζω το καπελο.
    Ο Κακριδης και ο Καζαντζακης κατα την μεταφραση των Ομηρικων επων επεδειξαν ιταμο γλωσσικο οπορτουνισμο-τσογλανισμο που ευθυνεται για πολλα δεινα στο μυαλο των παιδιων μας εδω και δεκαετιες. Την γνωμη σας παρακαλω.

    ReplyDelete