Mar 10, 2014

97 - Βασιλεὺς Παῦλος καὶ Δημήτρης Κουφοντίνας

97 - Βασιλεὺς Παῦλος καὶ Δημήτρης Κουφοντίνας

Ἡ χθεσινὴ Καθημερινὴ τῆς Κυριακῆς ἐδημοσίευσε δύο ἄρθρα, τὸ ἕνα ἀφιερωμένο στὸν καλοκάγαθο βασιλέα Παῦλο (1901-1964), πατέρα τοῦ σημερινοῦ βασιλέως τῆς Ἑλλάδος Κωνσταντίνου Β΄ (καὶ ὑπογραμμίζω  «τοῦ σημερινοῦ») καὶ τὸ ἄλλο στὸ βιβλίο τοῦ συναρχηγοῦ τῆς 17Ν, Δημήτρη Κουφοντίνα, ποὺ εἶχαν τὸ κουράγιο νὰ κυκλοφορήσουν οἱ ἐκδόσεις Λιβάνη, μὲ τίτλο Γεννήθηκα 17 Νοέμβη. Ὁ ἰδεολογικὸς αὐτὸς τίτλος μοῦ θυμίζει τί εἶχε γράψει ἕνας ἄλλος ἰδεολόγος, ὁ πατέρας μου, ὁ πρύτανις Νῖκος Κιτσίκης (1887-1978), ὁ περίφημος κομμουνιστὴς διανοούμενος, ὅταν μετὰ ἀπὸ μία σπάνια σταδιοδρομία στὸν κολοφῶνα τῆς διεθνοῦς ἐπιστήμης, ξαναέγινε μαθητοῦδι, εἰσερχόμενος στὸ ΚΚΕ:  «Γεννήθηκα τὸ 1944»!
             
Ἡ Ἑλλὰς δὲν δύναται νὰ ξαναγίνῃ ὁ ἑαυτός της χωρὶς βυζαντινοῦ τύπου ἀπολύτου καὶ ὄχι συνταγματικῆς μοναρχίας καὶ ἡ ἐκδίωξη τοῦ βασιλικοῦ θεσμοῦ τὸ 1974 ὑπῆρξε ὄνειδος. Εἴτε ὡς Ναπολέων τοῦ τύπου Καποδίστρια, εἴτε ὡς μοναρχία τοῦ τύπου τῆς 4ης Αὐγούστου, ἡ ἐπάνοδος τοῦ θεσμοῦ εἶναι προϋπόθεση οἱασδήποτε ἀναγεννήσεως τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων.

Ἀπόδειξη αὐτοῦ εἶναι τὸ ἕτερο ἄρθρο τῆς Καθημερινῆς, γραμμένο ἀπὸ τὸν δημοσιογράφο Ἠλία Μαγκλίνη γιὰ τὸ βιβλίο τοῦ Κουφοντίνα μὲ τίτλο, «Εἶναι κάτι χειρότερο ἀπὸ ἀνήθικο αὐτὸ τὸ βιβλίο: εἶναι κακογραμμένο». Στάζει μῖσος. Πῶς θὰ ἔκρινε ὁ Μαγκλίνης ἀπομνημονεύματα προέδρων τῶν ΗΠΑ –καὶ φυσικὰ ὄχι μόνον τῶν Μπούς – ποὺ εἶχαν ματώσει τὸν πλανήτη μὲ τὰ φρικιαστικὰ ὁμαδικὰ ἐγκλήματα σὲ βάρος δεκάδων λαῶν; Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ συγκριθοῦν τὰ 13 θύματα τοῦ Κουφοντίνα στὴν διάρκεια 15 ἐτῶν(1985-2000), ὀλιγώτερο ἀπὸ ἕνα τὸν χρόνο, μὲ τὶς ἑκατοντάδες χιλιάδες κάθε χρόνο τοῦ δυτικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ; Καὶ ἡ σκέψη μου πάει στὸν ἀδικοχαμένο ἀρραβωνιαστικὸ στὰ φοιτητικὰ χρόνια τῆς μεγάλης μου ἀδελφῆς Μπεάτας, τὸν Νῖκο Μομφερρᾶτο, πρῶτο θῦμα τοῦ Κουφοντίνα τὸ 1985.

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ δολοφονοῦν σήμερα καθημερινὰ τὸν ἑλληνικὸ λαὸ ποῖος θὰ τοὺς δικάσῃ. Δὲν ὁμιλοῦμε ἐδῶ γιὰ ἠθικολογίες, δηλαδὴ γιὰ τὴν ἀπύθμενη ὑποκρισία τοῦ τριτοκοσμικοῦ ἀστικοῦ κόσμου τοῦ Κολωνακίου. Ποῖος θὰ δικάσῃ τὸν Βαγγέλη Βενιζέλο, ποὺ λέγει αὐτομάτως ναὶ σὲ ὅλα τὰ ἀφεντικά; Ναὶ στὴν εἰσβολὴ στὴν Συρία, ναὶ στὸ ναζιστικὸ πραξικόπημα τῆς 22 Φεβρουαρίου 2014 στὸ Κίεβο, ναὶ στὴν κλοπὴ τῶν περιουσιακῶν στοιχείων τῆς ἑλληνικῆς βασιλικῆς οἰκογενείας, ναὶ στὶς ἐξευτελιστικὲς συνωμοσίες κατὰ τοῦ Γιώργου Παπανδρέου.

Ἑλληνικὲ λαέ, ὁ Βασιλεὺς Παῦλος, ὁ Δημήτρης Κουφοντίνας, ὁ Νῖκος Κιτσίκης, ὁ Νῖκος Μομφερρᾶτος καὶ χιλιάδες ἰδεολόγοι ποὺ γεννᾷ ἡ χώρα μας πρέπει νὰ μονοιάσουν κάποιαν ἡμέρα γιὰ νὰ ἐκδιώξουν δημοσιογραφίσκους τοῦ Κολωνακίου ποὺ θεωροῦν τὸν ἑαυτό τους Μπαλζάκ, σὰν τὸν  μεγαλοαστὸ Ἠλία Μαγκλίνη ποὺ ξερνᾷ τὸ μῖσος του ὡς νευρωτικὸς ἐν εἴδει ταλέντου. Ὁ ἐθνικομπολσεβικισμὸς βασίζεται στὴν ἑλληνικὴ διαλεκτικὴ τῆς συνθέσεως τῶν ἀντιθέτων μὲ ἀποκλειστικὸ στόχο τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἑλληνισμοῦ.


            Δημήτρης Κιτσίκης                                 10 Μαρτίου 2014

7 comments:

  1. Ένα από τα ερωτήματα που νομίζω πως θα πρέπει να απαντήσει στον εαυτό του κυρίως ο εθνικομπολσεβίκος -ο οποίος από ό,τι αντιλαμβάνομαι δεν καθοδηγείται από την καθεστηκυία ηθική (χωρίς να είναι ανήθικος), αλλά μάλλον, από την ακεραιότητά του, όπως ο ίδιος την ερμηνεύει- είναι ποιά είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητός του, ή οι αντιλήψεις του για τον κόσμο, που τον καθορίζουν ως μεμονωμένο άτομο μέσα στο πλήθος. Τι είναι αυτό που θεωρεί σημαντικό, τι είναι αυτό που τον κάνει να νοιώθει τυχερός ή αποκλεισμένος, τι τον εξοργίζει, τι τον πληγώνει...
    Θα φανταζόμουν τον Έλληνα εθνικομπολσεβίκο ως ένα πρόσωπο, που ενδιαφέρεται, φροντίζει και ανησυχεί για τους “άλλους”, έχει υψηλό αίσθημα ευθύνης, διατηρεί σχέση εμπιστοσύνης με εκείνους τους οποίους υπηρετεί και ενεργεί με τρόπο που θέτει τις δικές του εγωϊστικές προτεραιότητες σε δευτερεύουσα θέση. Ο Έλληνας εθνικομπολσεβίκος έχει αναπτύξει αυτού του είδους τα χαρακτηριστικά μέσω της συνεχούς εκπαίδευσης, η οποία του παράσχει τη συνεχή δύναμη, την ιδεολογική και κριτική ικανότητα, την αστείρευτη περιέργεια και αυτογνωσία, που του είναι απαραίτητα εργαλεία για να μπορεί να τοποθετεί τις ανάγκες και τα προβλήματα των “άλλων” μπροστά από τα δικά του. Αυτές οι πολύτιμες αξίες του Έλληνα εθνικομπολσεβίκου είναι εκείνες που του δίνουν τη δυνατότητα να μετατρέπει το θυμό του σε φροντίδα και κατανόηση παρά σε μηδενιστική καταστροφή.
    Στο πλαίσιο αυτό και ο Βαγγελοβενιζέλος και ο Κουφοντίνας έχουν απορριφθεί μόνο και μόνο από τις απουσίες.

    ReplyDelete
  2. Αν η απολυτη μοναρχια επιλεγεται ως προσωρινο μετρο για την σωτηρια των Ελληνων απο τον αφανισμο θα συμφωνησω υπο προυποθεσεις.
    Δεν μπορει ομως να επιδιωκεται ως μονιμο πολιτευμα, οπως δεν μπορει να συγκρινεται ο Καποδιστριας η ο Μεταξας που διοικησαν την χωρα για μερικα χρονια με τους Βυζαντινους αυτοκρατορες.
    Οι μεν εταξαν την ζωη τους στην υπηρεσια του Γενους ενω οι δε μεταχειριστηκαν τους λαους της αυτοκρατοριας συλληβδην ως δουλους.
    Η διαφορα αν και μπορει να εντοπιστει σε πολλα θεματα στην ουσια πιστευω οτι τελικα ειναι μονο χρονικης διαρκειας.
    Ηταν θεμα χρονου το ποτε ο Καποδιστριας η ο Μεταξας η πιθανωτερα καποιοι διαδοχοι τους θα θεωρουσαν δικαιωμα τους να φερονται στους Ελληνες οπως οι Αυτοκρατορες.
    Δεν ξερω γιατι δεν αναφερθηκε και ο Παπαδοπουλος.
    Ισως γιατι σ αυτον υπηρξε "διαδοχος" ο οποιος καταφερε σε λιγους μηνες να προκαλεσει δυο εθνικες καταστροφες.
    Μια της Κυπρου και αλλη μια την επανοδο των πουλημενων παλιων πολιτικων ενισχυμενων με τους της "γενιας του Πολυτεχνειου" και δυναμωμενων στην αντεθνικη τους δραση απο την "αποτυχια" της δικτατοριας.
    Η εξουσια διαφθειρει και η απολυτη εξουσια διαφθειρει απολυτα.
    Αν σ αυτο προσθεσουμε και το οτι οι διεφθαρμενοι κυνηγουν την εξουσια με καθε τροπο ως μεσω πλουτισμου ειναι θεμα χρονου το ποτε η μοναρχια θα μεταπεσει σε τυραννια.
    Μια προσωρινη μοναρχια θα ηταν η καλυτερη ευκαιρια για να καθιερωθει ενα πολιτευμα ισορροπημενο το οποιο θα χρησιμοποιει πραγματικα τον λαο σαν κριτη των αρχοντων, με δεδομενο οτι ο λαος μπορει να μην ειναι ο πιο ειδικος, αλλα ειναι ο μονος που σιγουρα ενδιαφερεται για το συμφερον του και για το κρατος του.
    Οπως επισημαινει ο Πλατωνας στους "νομους" του ο καλυτερος και ευκολωτερος τροπος για να αλλαξεις το πολιτευμα και τους νομους ειναι να τους αλλαξουν οι κυβερνωντες.

    ΜΗΔΕΙΣ ΗΜΑΣ ΠΕΙΘΕΤΩ , Ω ΦΙΛΟΙ, ΑΛΛΗ ΘΑΤΤΟΝ ΚΑΙ ΡΑΟΝ ΜΕΤΑΒΑΛΛΕΙΝ ΑΝ ΠΟΤΕ ΠΟΛΙΝ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ Η ΤΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΣΤΕΥΟΝΤΩΝ ΗΓΕΜΟΝΙΑ

    Και μαλιστα οχι το ιδιο ευκολα απο οποιοδηποτε πολιτευμα αλλα

    ΕΚ ΤΥΡΡΑΝΙΔΟΣ ΜΕΝ ΠΡΩΤΟΝ, ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΔΕ ΕΚ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, ΤΡΙΤΟΝ ΔΕ ΕΚ ΤΙΝΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. ΤΟ ΔΕ ΤΕΤΑΡΤΟΝ, ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ, ΤΗΝ ΤΟΥ ΤΟΙΟΥΤΟΥ ΓΕΝΕΣΙΝ ΧΑΛΕΠΩΤΑΤΑ ΔΥΝΑΤ ΑΝ ΠΡΟΣΔΕΞΑΣΘΑΙ. ΠΛΕΙΣΤΟΙ ΓΑΡ ΕΝ ΑΥΤΗ ΔΥΝΑΣΤΑΙ ΓΙΓΝΟΝΤΑΙ
    Απο τυραννιδα πρωτα, δευτερον απο βασιλευομενη πολιτεια, τριτον απο καποια δημοκρατια, το δε τεταρτον η ολιγαρχια, δυσκολωτατα μπορει να δεχτει την γεννηση του καινουργιου πολιτευματος, διοτι βρισκονται σ αυτην πολλοι αρχηγοι.

    Επομενως απο το ολιγαρχικο πολιτευμα στο οποιο ζουμε δεν μπορουμε να περιμενουμε αλλαγες.
    Επειδη δεν προβλεπεται να εγκατασταθει με καποιον τροπο δημοκρατια που να αποφασισει να αυτοπεριοριστει, το μονο που μενει ειναι και το καλυτερο. Δηλαδη μια μοναρχια που να αποφασισει ν αλλαξει το πολιτευμα.
    Κατι τετοιο πηγε να κανει ο Παπαδοπουλος με το συνταγμα του 73 αλλα ουτε καμμια σοβαρη αλλαγη στο πολιτευμα επεφερε που θα εκανε τον λαο ρυθμιστη και συμμαχο του, ουτε προλαβε να το εφαρμοσει, πραγμα λογικο αφου προσπαθησε να παιξει μπαλλα με την ολιγαρχεια στην εδρα της.

    ReplyDelete
  3. Αγαπητέ μου κύριε Κιτσίκη,

    σάς ενημερώνω ότι η σημερινή "Αυγή" εις την εσχάτην σελίδα της ενεθυμήθη τον αείμνηστον πατέρα σας. Αφού αναγνώσητε το κείμενον, θα επεθύμουν να μάς είπητε αν αληθεύουν όσα λέγει η Συριζέϊκη εφημερίς...

    http://www.avgi.gr/article/2044228/apo-ton-n-kitsiki-ston-g-sakellaridi

    ReplyDelete
  4. Εὐχαριστῶ Ἀνώνυμε γιὰ τὴν ἀποστολὴ τοῦ ἄρθρου τῆς Αὐγῆς.Οἱ πληροφορίες ποὺ δίδει σχετικὰ μὲ τὶς δημοτικὲς ἐκλογὲς τῶν Ἀθηνῶν τοῦ 1964 εἶναι σωστές. Ὅσο γιὰ τὸ παρασκήνιο τῶν ἐκλογῶν αὐτῶν ποὺ ἔζησα ἀπὸ κοντά, ὑπῆρξε χαρακτηριστικὸ τοῦ μονίμως διεφθαρμένου κλίματος τῆς κολωνακιώτικης ψευδοδημοκρατίας πολὺ πρὶν ἀπὸ τὴν ἐπανάσταση τῆς 21ς Ἀπριλίου 1967, μὲ ἐκλογικὰ μαγειρέματα κατὰ τῆς λαϊκῆς θελήσεως ποὺ θυμίζουν τὰ σημερινὰ κατὰ τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς. Ἡ ΕΔΑ, τὸ1964 ηὑρίσκετο σὲ ἄνοδο καὶ ἐξέφραζε τὴν λαϊκὴ θέληση, ὅπως σήμερα τὴν έκφράζει ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ καὶ ἡ ἀφαίρεση τῆς νίκης ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Νίκου Κιτσίκη γιὰ νὰ δοθῇ στὸν ἀσφαλιστὴ Πλυτᾶ, ὀφείλεται ἐξ ὁλοκλήρου στὶς ἀντιδημοκρατικὲς ἐνέργειες τοῦ Γεωργίου Παπανδρέου τοῦ Πρεσβυτέρου ποὺ ἀπηγόρευσε στὸν Κατσώτα νὰ δώσῃ τὶς ψήφους του στὸν καλύτερο γνώστη τῶν προβλημάτων τῆς πρωτευούσης, τὸν πρύτανι Κιτσίκη, ἐνῷ ὁ Ἀνδρέας ποὺ ἐκόπτετο τότε ὅτι ηὑρίσκετο στὰ ἀριστερά, ἀκομη καὶ τοῦ ΚΚΕ(!) δὲν ἔκαμε τὴν παραμικρὴ προσπάθεια νὰ ἐπηρεάσῃ τὸν πατέρα του ὑπὲρ τοῦ Κιτσίκη. Ἀφοῦ ἔγινε δήμαρχος ὁ Πλυτᾶς, σὲ συνάντηση ἐνώπιόν μου μὲ τὸν πατέρα μου, μὲ σεβασμὸ τοῦ ἐζήτησε συγγνώμην γιὰ τὴν ἀρπαγὴ τοῦ Δήμου τῶν Ἀθηνῶν. Προσέθεσε ὅτι ὁ Δῆμος ἀνῆκε αὐτοδικαίως στὸν Κιτσίκη. Οἱ λόγοι ποὺ ἔσπρωξαν τὸ 1964 τοὺς δημότες τῶν Ἀθηνῶν νὰ ψηφίσουν Κιτσίκη εἶναι αὐτοὶ ποὺ θὰ τοὺς κάνουν νὰ ψηφίσουν τὸν Ἠλία Κασιδιάρη. Βλέπω τὸν πατέρα μου ἐκ τοῦ τάφου νὰ μοῦ λέγῃ: Δημήτρη, παιδί μου, νὰ ψηφίσῃς Κασιδιάρη!
    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  5. Στη μυθολογία, ο βασιλιάς και ο ήρωας είναι το ισοδύναμο αυτής της υπόθεσης: ότι η σκέψη μας είναι δική μας.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εάν η σκέψη μας δεν είναι δική μας, αλλά κανενός, τότε ο βασιλιάς Πρίαμος και ο ήρωας Θησέας υπάρχουνε σαν εικόνες για όσον καιρό μας παρουσιάζονται.

      Delete
  6. Δεν καταλαβαίνω πως ημπορείς να συνθέτεις μπολσεβικισμό, μαοισμό, σταλινισμό, εθνικισμό, ελληνισμό, χριστιανισμό, οίκος του γκλύξμπουργκ, καθεστώς των συνταγματαρχών, καθεστώς της 4ης Αυγούστου, ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία, οθωμανική αυτοκρατορία, σε μια συνεκτική ιδεολογία. Είσαι πολύ αλλόκοτος, κ. Κιτσίκη, με όλο το σεβασμό.

    ReplyDelete