201 - Τὸ τέλος τοῦ Τσίπρα
Τὸ ΚΚΕ τὸν εἶχε προειδοποιήσει: Σύντροφε Τσίπρα μὴ
προχωρήσῃς. Δὲν χρειάζεται νὰ παίζῃς στὰ δάκτυλα τὸν μαρξισμὸ λενινισμό γιὰ νὰ
καταλάβῃς ὅτι σὲ μία οἱαδήποτε κοινοβουλευτικὴ δημοκρατία, ἡ ἰσχὺς ἀνήκει στὴν ἰδιωτικὴ
οἰκονομία, δηλαδὴ στὶς τράπεζες, ἐνῷ ἡ πολιτικὴ ἐξουσία ποδηγετεῖται πάντα ἀπὸ
αὐτές, χωρὶς καμμία ἐξαίρεση, μέσῳ τῶν ἐκλογῶν, τοῦ πολυκομματισμοῦ καὶ τῆς
Βουλῆς.
Ἡ οἰκονομικὴ καπιταλιστικὴ ὀλιγαρχία ἐπιτρέπει σὲ ἕνα ἐπαναστατικὸ
κίνημα νὰ εἰσέλθῃ στὴν ἀστικὴ Βουλὴ μὲ κάποιο ποσοστό, ὅπως 5 %, ἔστω καὶ τὸ
πολὺ 10%, ὥστε νὰ καλυφθῇ μὲ τὸν μανδύα τῆς δημοκρατικότητος, ἀλλὰ ἐὰν τὸ κόμμα
αὐτὸ ὑπερβῇ τὸ ἀκραῖο αὐτὸ ποσοστὸ καὶ διεκδικήσῃ νὰ κυβερνήσῃ, οἱ τράπεζες θὰ
κινητοποιήσουν τὸν μηχανισμὸ ἐξαρθρώσεώς του,
μὲ μηχανισμοὺς διαφθορᾶς καὶ ἀφορήτων πιέσεων ποὺ ἔχουν δοκιμασθῆ ἐπιτυχῶς
ἀπὸ γεννήσεως τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ πρὸ δύο αἰώνων. Δὲν ὑπάρχει καμμία, μὰ
καμμία περίπτωση νὰ ξεφύγῃς ἀπὸ τὸν ἐναγκαλισμὸ τοῦ καπιταλιστικοῦ φιδιοῦ παρὰ
μόνον μὲ τὸν αἰφνίδιο ἀποκεφαλισμὸ τοῦ ἑρπετοῦ καὶ λουτρὸ αἵματος.
Ἀπὸ τὸ 1968, εἶχε ἀρχίσει ἡ πορεία τῶν ἀτάκτων παιδιῶν τοῦ
ΚΚΕ ἐπάνω στὰ ἐπικίνδυνα μονοπάτια τῆς ἀνέμελης ῥέμπελης ἐλευθερίας τοῦ ἀσώτου
υἱοῦ. Εὐρωκομμουνισμός, ΚΚΕ ἐσωτερικοῦ, Συνασπισμὸς καὶ τί ἄλλο; Ἕνα εἶναι τὸ
κόμμα ἐφώναζε ὁ Φλωράκης, ἕνα εἶναι τὸ ἐπαναστατικὸ σπίτι, ἀλλὰ ποὺ νὰ ἀκούσουν
οἱ ἀνυπόμονοι νέοι ῥέμπελοι. Ἤθελαν νὰ ἀποδείξουν ὅτι ἦσαν πιὸ σοφοὶ καὶ ὅτι ἠδύναντο
νὰ ἐπιτύχουν τὴν ἐπανάσταση ξεπερνῶντας τὰ σκονισμένα γένεια τῶν Μὰρξ καὶ Ἔγκελς
καὶ τὴν ψυχρὴ λογικὴ τοῦ Λένιν καὶ τοῦ Στάλιν. Καὶ ἀφοῦ ἄθελά τους ἔβαλαν φωτιὰ
στὸ πατρικὸ σπίτι, τὴν Σοβιετικὴ Ἕνωση, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὸ 1956, ἀπὸ τὸν
Χρουστσώφ ποὺ διελάλη ὅτι ἠδύναντο νὰ ἀναμειχθοῦν καὶ νὰ συγκατοικήσουν εἰρηνικὰ
νερὸ καὶ λάδι, πάγο καὶ πῦρ, δηλαδὴ οἱ δύο ἀντίθετοι κόσμοι τοῦ καπιταλισμοῦ καὶ
τοῦ σοσιαλισμοῦ, συνέχισαν τὴν ἀποδιοργάνωση τοῦ παγκοσμίου κομμουνιστικοῦ
κινήματος στὸ ὄνομα τῆς διαφορετικότητος καὶ τῆς ἐθνικῆς ἰδιαιτερότητος. Καὶ ὁ
κόκκινος στρατός, ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ στὴν Κίνα διελύθη.
Σύντροφε Τσίπρα, περιστοιχησμένος ἀσφυκτικὰ ἀπὸ τοὺς
μαλθακοὺς ἐπιγόνους τοῦ πάλλαι ποτὲ ΠΑΚ-ΠΑΣΟΚ-17Ν, σὲ σφίγγει ἀσφυκτικὰ στὸ
λαιμὸ σὰν λαμπρὸ περιδέραιο, τὸ φίδι τῶν τραπεζῶν καὶ τώρα εἶναι πλέον ἀργά. Καὶ
ἴσως κάποια στιγμή, προτοῦ ὁλοκληρώσῃς τὴν προδοσία τῶν παιδικῶν σου ὀνείρων,
στρέψῃς τὸ κεφάλι ὀπίσω καὶ ἀφήσῃς δύο δάκρυα στὸ προσκεφάλι τῆς καγκελλαρίου
Μέρκελ. Πράγματι ἦταν τόσο γλυκὸ καὶ παραπλανητικὸ τὸ χαμόγελό της.
Τὸ μάθημα τοῦ κυβερνητικοῦ Σύριζα, ἐρχόμενο μετὰ τὸ
μάθημα τοῦ 20χρονου κυβερνητικοῦ ΠΑΣΟΚ εἶναι σκληρό. Γι’αὐτοὺς ποὺ τὸ ἐκατάλαβαν
ἄς ἀγνατεύσουν τὰ βουνὰ τῆς Πίνδου. Ἐκεῖ ἐπάνω στὰ κορφοβούνια ὁ ἄνεμος φυσᾷ ἐλεύθερος
καὶ ὁ καπετὰν Γιώτης-Φλωράκης στὴν τελευταία του ἐντολή, ἐπιστρέφοντας στὰ
μονοπάτια του, εἶχε ζητήσει νὰ ταφῇ στὴν
ὑψηλότερη πλαγιὰ τῶν ἀέρηδων, μακριά, πολὺ μακριὰ ἀπὸ τὰ χνῶτα τῶν τραπεζῶν.
Δημήτρης Κιτσίκης 11
Ἰουνίου 2015
ως εκ θαυματος ετοιμαζομουν να γραψω τα εξης πριν δω την νεα αναρτηση
ReplyDeleteΟ αθλιος Τσιπρας του εχει δωσει ο θεος την ιστορικη ευκαιρια να ζητησει παγκοσμια σεισαχθεια και ο αθλιος το παιζει παρθενα, ειμαστε ο χειροτερος λαος της οικουμενης
και ο πλεον ανεραστος
(Ἐξηγοῦμαι). Τὸ ἀγαπημένο θέμα τῆς ῥομαντικῆς τραγῳδίας, π.χ. τοῦ Πρίγκηπα τοῦ Χόμπουργκ τοῦ Κλάιστ, εἶναι ὁ τραγικός ἥρωας ποὺ βρίσκεται ξαφνικά μόνος μὲ τὸν ἑαυτό του πρὸ ἑνός μεγάλου διλήμματος. Φίλοι καὶ συγγενεῖς τοῦ λένε νὰ κάνει τὸ τάδε, ποὺ εἶναι πρὸς τὸ συμφέρον του - τί πᾷ νὰ πεῖ συμφέρον - ἀλλά ἐκείνος ξαφνικά πηγαίνει κόντρα στὸ συμφέρον αὐτό διότι ἀκούει μιὰ μυστική φωνή ποὺ τοῦ λέει τὶ πρέπει νὰ κάνει. Ἡ διαδικασία αὐτή μοιάζει πάρα πολύ μὲ τὴν ἐρωτική διαδικασία, διότι ὁ ἔρωτας εἶναι ἀνατροπή τοῦ προηγούμενου ἀξιακοῦ κώδικα χάριν ὲνός νέου κόσμου ποὺ γεννιέται.
ReplyDeleteΔὲν πάει νὰ τοῦ λέει τὸ ΚΚΕ, δὲν πᾷ νὰ τοὺ λένε τὰ συγκροτήματα, ὁ Τσίπρας εἶναι ἡγέτης θέλει δὲν θέλει. Μπορεῖ νὰ μὴν ἔχει ἔρθει ἀκόμα τὸ τέλος του. Ἀλλά τὸ τραγικό δίλημμα μοιάζει μὲ τὸ ἑξῆς. Ἡ Ἑλλάδα χρωστάει καὶ δὲν μπορεῖ νὰ πληρώσει. Ἄν πάλι καταργήσει τὸ χρέος της θὰ καταργηθοῦν ὁλονῶν τὰ χρέη. Αύτό άκούγεται πρωτάκουστο ! Ἀπαράδεκτον, καινοφανές ! Ὁ ἔρωτας εἶναι τὸ καινοφανές αὐτό ποὺ ἔρχεται ὅμως σὰν λογικότατη ἐσωτερική συνέπεια. Ὁ ἥρωας ὅμως πρέπει νάναι μόνος, γιὰ νὰ ἀκούσει τὴ μυστική φωνή.
Κωσταντῆ, ἐδῶ ὁ κόσμος χάνεται καὶ τὸ μουνὶ κτενίζεται! Ἐπανῆλθες στὶς ἐμμονές σου μὲ τὸν ἔρωτα. Μοῦ θυμίζεις τὸν Χρῆστο Γιανναρᾶ ποὺ κατεδικάσθη ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος γιὰ τὴν αἵρεση τοῦ Νικολαϊτισμοῦ, γιὰ τὴν ἐμμονή του νὰ μπλέκῃ παντοῦ τὸν ἔρωτα στὸν λόγο του.
ReplyDeleteΔημήτρης Κιτσίκης
Tς τς τί γλώσσα κε Κιτσίκη...μακάρι ἔρωτας νάτανε μόνο τὸ μουνί ! Ἐν πάσει περιπτώσει ξαναδιαβάστε τί γράφω. Δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ σκεφτόμαστε τὴν ἴδια στιγμή τὸν Τσίπρα ἐσείς κι έγώ...Ἀντί γιὰ τὴ λέξη ἔρωτας βάλτε τὴ λέξη ἀποστολή. Ἔτσι τὸν ἐννοῶ...
ReplyDeleteΛοιπὸν, γιὰ νὰ γίνω σαφής χωρίς πολλούς ἔρωτες. Εἰστε άπὸ τοὺς τελευταίους ἱστορικούς ποὺ πιστεύουν στὸν ῥόλο τῆς προσωπικότητας μέσα στὴν ἱστορία. Γι αὐτό σὰς ξεχώρισα. Καλῶς ἡ κακῶς, ὴ κρίσιμη αύτή συγκυρία σχετίζεται μὲ τὸν ἠγέτη. Τῶρα, γιατί εἶπα ὅτι ὁ Τσίπρας κάνει σὰν παρθένα....
Σὲ κρίσιμες ὶστορικές συγκυρίες ὁ ἡγέτης μετατρέπεται σὲ Σαμάνο. Καλεῖται δηλαδή νὰ δράσει σὲ ἕναν ψυχικό χῶρο ποὺ εἶναι ἐνιαῖος μὲ αὐτόν τῶν ὑπολοίπως άνθρώπων. Γι αὐτό σχετίζεται πάρα πολύ μὲ τὸν ἔρωτα. Ὁ σαμάνος-ἡγέτς ἀντιστέκεται στὴν άποστολή του, σὰν μιὰ γυναῖκα ποὺ διστάζει νὰ δοθεῖ.
Στὸν Τσίπρα λοιπόν ἔχει δοθεῖ μιὰν αποστολή, τὴν ὁποῖα δὲν ἐκπληρώνει μέχρι στιγμῆς. Καὶ μᾶς ἔχει πρήξει ὅλους μὲ τὴν ἀπορία ἄν θὰ τὴν ἐκπληρώσει ἤ ὄχι. Παραπάνω λοιπόν παίρνοντας παράδειγμα ἀπὸ τὸν χῶρο τῆς σοβαρῆς γερμανικῆς λογοτεχνίας,ποὺ ἔχει ἀσχοληθεῖ πάρα πολύ, ὅπως καὶ ἡ άρχαῖα, μὲ τὸ ζήτημα τοῦ ἡγέτη, βλέπω ὅτι σὲ κρίσιμες στιγμές ὁ ἡγέτης δρᾶ σωστά ὅταν δρᾷ σὰν ἐρωτευμένος.
ReplyDeleteΔηλαδή ὑπακούει σὲ μιὰν ἐσωτερική φωνή ποὺ ἀκούει, ἄσχετη καὶ ἀπό τοὺς ψηφοφόρους του καὶ τοὺς Γιανναράδες. Διαφωνεῖτε ; Γιατί αὐτό λέγατε στὸν κο Σαχίνη, ὁ ἠγέτης εἶναι θέλημα Θεοῦ.
Τὸ θαῦμα λοιπόν στὴν περίπτωσή μας θὰ ἦταν ὁ κος Τσίπρας νὰ ἀποδειχτεῖ τέτοιος ἡγέτης καὶ νὰ κάνει κάτι τὸ άναπάντεχο. Κατά τὴ γνώμη μου θὰ ἦταν παγκόσμιας ἐμβέλειας, κάτι σὰν παγκόσμια σεισάχθεια. Χρειαζόμαστε ἕναν Γκάντι καὶ παραπάνω. Τὸ νὸημα τῆς έπίθεσης κατά τῆς Ἑλλάδας ἀφορᾷ τὶς σχέσεις τῶν άνθρώπων. Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρουν πέντε-δέκα ψωροἑκατομμύρια. Τους ἐνδιαφέρουν τὰ ἐργασιακά καὶ ἡ νοοθεσία, γι` αύτά κόπτονται.
Ναί, ὁ ἥρωας κάνει τὴν Ἱστορία ὡς θεόπνευστος ποὺ εἶναι. Δὲν κατευθύνει, κατευθύνεται ἀπὸ τὸν Θεό. Ἐκ τῶν προτέρων οὐδεὶς δύναται νὰ προβλέψῃ τὸν ἥρωα, οὔτε ὁ ἑαυτός του. Ἥρωας χωρὶς μυστικισμό, δηλαδὴ χωρὶς πάθος (ἔρωτας;) δὲν γίνεται. Βλέπε τὸν Μωυσῆ τοῦ Alfred de Vigny. Γιὰ τὸν Τσίπρα ἀμφιβάλλω ἀλλὰ ποτὲ δὲν ξέρεις. Δημήτρης Κιτσίκης
ReplyDeleteΔημήτρης Κιτσίκης
Et, debout devant Dieu, Moïse ayant pris place,
ReplyDeleteDans le nuage obscur lui parlait face à face (Alfred de Vigny)
Μετάφρασή μου: "Καὶ ὄρθιος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, στημένος ὁ Μωϋσῆς, - Μέσα στὸ μαῦρο σύννεφο τοῦ ὡμίλει - Πρόσωπο μὲ πρόσωπο". Δημήτρης Κιτσίκης
Ὠραῖα μετάφραση ! Καὶ άποφεύγει τὴν παιχνιδιάρικη ὁμοιοκαταληξία ποὺ μᾶς ἔχει φάει, ἀπὸ τὸν καιρό τῆς Ἀναγέννησης.
ReplyDeleteΤὸ μόνο ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς σώσει στὸν Τσίπρα τὴν ὕστατη ὦρα εἰναι ἕνας ἐνδεχόμενος ἀπόηχος λαϊκῆς καταγωγῆς. Σὺφωνα μὲ τὴν ἀνάλυσή μου, ἡ παγκόσμια συγκυρία εἶναι ἡ ἑξῆς. Οἱ ἄθλιοι χρηματιστές, ἐνθουσιασμένοι καὶ συνάμα άπελπισμένοι ἀπό τὴν κατάρρευση τοῦ φίλου καὶ ἐχθροῦ κομμουνισμοῦ, θέλουν νὰ άποκτήσουν αὐτό ποὺ όνειρεύονται ὅλοι οἱ parvenus, οἱ νεόπλουτοι - lettres de noblesse. Τίτλους εὐγενείας.
Ἡ λιτότητα, ποὺ οἱ φωστήρες μας οἰκονομολόγοι καταδικάζουν ὠς ἀνορθόλογη οἰκονομική συμπεριφορά - λές καὶ ὑπάρχει όρθολογική οἰκονομική συμπεριφορά, ἤμαρτον !- εἶναι πάρα πολύ ἀπλά ἡ φραγή τῆς κοινωνικῆς άνόδου στοὺς μὴ ἔχοντας ἤδη λεφτά. Ὅλα τὰ κοινωνικά μέτρα ποὺ παίρνονται ἀπὸ τὸ 89 ἔχουν αὐτή τὴ χροιά. Ἡ διάλυση τῇς μόρφωσης έπίσης - διότι ὴ μόρφωση ὀδηγεῖ σὲ αὐξημένες ἀπαιτήσεις ἐκ μέρους τοῦ φτωχοῦ ἀλλά ἔξυπνου πληθυσμοῦ καὶ ένδεχόμενες ἐπαναστάσεις.
Ποιὸ εἶναι τώρα τὸ πρόβλημα ὅλων αύτῶν τῶν Σόρος καὶ συμμορία. Ὅτι γιὰ νὰ ἀποκτήσουν τίτλους εὐγενείας, καὶ νὰ τοὺς κληροδοτήσουν στὰ παιδια τους κάποιος πρέπει νὰ τοῦς τους δώσει. Ἡ Ἀμερική ὅμως δὲν ἔχει μονάρχη ! Καὶ ἑξάλλου τὸν μονάρχη, ὅπως καὶ τὸν ἡγέτη μὸνον ὸ Θεός μπορεῖ νὰ τὸν χρίσει.
Ἡ Ἰωάννα τῆς Λωρραίνης εἶναι τὸ πιό γνωστό παράδειγμα θεόσταλτου ἡγέτη. Δύο ἦταν οἱ ἀποστολές της. Νὰ διώξει τοὺς Ἄγγλους ἀπὸ τὴ Γαλλία καὶ νὰ χρίσει τὸν Δελφίνο. Ἐκπλήρωσε καὶ τὶς δύο άποστολές καὶ κάηκε ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους καὶ τὸν ἐπίσκοπο Κωσόν προφέροντας τὸ ὅνομα τοῦ Ἰησοῦ.
Ἐκτιμῶ ὅτι διαλέγοντας τὴν Ἑλλάδα γιὰ τὴν εὐόδωση τῶν σχεδίων τους οἱ νεόπλουτοι τὴν πατήσανε. Θὰ τοὺς τσακίσουμε. Τὴν Ἰωάννα τὴν κάψανε λόγῷ της καταγωγῆς της. Ἀπό ποῦ κι ὠς ποῦ μιὰ χωριατοπούλα άπό τὸ Ντονρεμύ κανονίζει τὴν τύχη δύο βασιλείων ! Σὰν μάρτυρας τῆς ἐπιστήμης, σκίζει τὴν ὀμολογία της καὶ ἀρνεῖται νὰ πάρει χάρη. Τῆς ζητάγανε νὰ μείνει ὅλη της τὴ ζωή φυλακισμένη καὶ ἀκόμα περισσότερο νὰ παραδεχτεῖ ὅτι οἱ ἄγιοι ποὺ ἔβλεπε στὰ ὁράματά της ἠταν σταλμένοι ἀπὸ τὸ Διάβολο.
Τὰ ὀράματα αὐτά εἶναι ὁ ἔρωτας ἤ δὲν ξέρω τὶ. Εἶναι δηλαδή ὴ ἴδια μας ὴ σκέψη, ὸ ἐαυτός μας στὴ σχέση του μὲ τὸν κόσμο. Ἀπελπισμένοι εἶναι οὶ αὐτουργοί τῆς έπίθεσης διότι ὁ Θεός δὲν ἐφευρίσκεται. Αύτό ποὺ θέλουνε δὲν μποροῦν νὰ τὸ πάρουνε, καὶ τὸ ξέρουνε.
(ΥΓ συγννώμη λάθος - νὰ στέψει τὸν Δελφίνο, ὄχι νὰ χρίσει τὸν Δελφίνο)
ReplyDelete