May 24, 2015

196 – Μία χώρα ἁγίων καὶ ἡρώων καταποντίζεται

196 – Μία χώρα ἁγίων καὶ ἡρώων καταποντίζεται

Ὁ ἐξευτελισμὸς τῶν ἐναπομεινάντων Ἑλλήνων στὴν χώρα μας συνεχίζεται. Ὁ γηρασμένος τῶν λαϊκῶν προαστείων, φοβισμένος, περιθωριοποιημένος, βλέποντας τὴν συνταξιοῦλα του νὰ ἐξατμίζεται πιάνεται ἀπὸ τὰ μαλλιὰ τοῦ πρωθυπουργοῦ Τσίπρα, αὐξάνει δημοσκοπικὰ τὴν ὑποστήριξή του στοὺς πρώην κομμουνιστὲς τοῦ Σύριζα καὶ δέχεται τὴν ἐξαφάνιση τῆς χώρας του προκειμένου νὰ μὴν πεινάσῃ περαιτέρω, ἐνῷ κατηγορεῖ τὸ ΚΚΕ γιὰ κόκκινο φασισμὸ ἐπειδὴ κρατᾷ τὸ κεφάλι τοῦ Κολοκοτρώνη καὶ τοῦ Ἄρη ψηλὰ καὶ ἐπιμένει γιὰ ἔξοδο ἀπὸ τὸ εὐρὼ καὶ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση.

Τὸ μόνο ποὺ μᾶς εἶχε ἀπομείνει ἦταν ἡ ἀξιοπρέπεια καὶ τὸ φιλότιμο. Οἱ πτωχοὶ καὶ ἀποικισμένοι τοῦ 1944, μὲ ξυρισμένα τὰ κεφάλια τῶν παιδιῶν μας γιὰ νὰ μὴν πιάνουν ψεῖρες, ἀλλὰ ἀπελευθερώνοντας τὴν Ἀθήνα ἀπὸ τοὺς Γερμανοτσολιάδες  τοῦ Ἰωάννη Ῥάλλη καὶ τοὺς Ἄγγλοτσολιάδες τοῦ Γεωργίου Παπανδρέου, μὲ συνθήματα λαοκρατίας, αὐτὴν τὴν εἰκόνα ποὺ ἀνεπαρίσταναν μὲ ζωντάνια τὰ χαρακτικὰ τοῦ Τάσου. Στὰ  μπουντρούμια καὶ τὰ βασανιστήρια ἡρωϊκὰ διελάλουν τὸ ΟΧΙ ὁ Μίκης Θεοδωράκης καὶ ἡ κομμουνίστρια μητέρα μου Μπεάτα.  Σήμερα πᾶνε ὅλα αὐτά, πάει ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀποδεκατισμένου καὶ γηρασμένου λαοῦ μας, μήπως καὶ χάσουμε τὰ ἐναπομείναντα ψίχουλα τῆς συνταξιούλας μας.

Πάμφθηνα τὰ ὅπλα κυκλοφοροῦν διεθνῶς, ἀλλὰ στὰ Ἐξάρχεια τὰ παιδία παίζει μὲ τὴν πυρπόληση τῶν κάδων καὶ τὸ μουντζούρωμα τῶν τοίχων τῶν κτιρίων τῆς Ἀνωτάτης Παιδείας, ἀντὶ νὰ πάρουν τὰ βουνὰ ποὺ ἐν ἀπουσίᾳ τους θὰ γεμίσουν συντόμως μὲ τζιχαδιστὲς τοῦ Χαλιφάτου.

Τὸ μόνο ποὺ μᾶς εἶχε ἀπομείνει ἦταν ὁ ἑλληνισμός, ὁ συμπαντικὸς αὐτὸς πολιτισμὸς ἐνώπιον τοῦ ὁποίου, ἐπὶ τρεῖς χιλιάδες χρόνια ἡ γῆ ὁλόκληρη προσκυνᾷ. Καὶ πλέον συγκεκριμένα ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα ποὺ δὲν ὑπῆρξε ποτὲ λόγια ἀλλὰ Λόγος, κατὰ τὴν πρόσφατη δήλωση τοῦ ἀρχιεπισκόπου. Καὶ ἐνῷ παρακαλοῦμε κλαψουριάρικα τὴν Ἁγία Βαρβάρα νὰ σώσῃ τὴν συνταξιοῦλα μας, τὶς προάλλες ἐνεφανίσθημεν καὶ πάλι στὴν Eurovision μὲ τὸ εὐρὼ στὸ στόμα, τραγουδῶντας, ὄχι στὴν γλῶσσα τοῦ Ὁμήρου ἀλλὰ πιθηκίζοντας στὰ ἀγγλικὰ τῆς Ἀγγλίας, τῆς Αὐστραλίας καὶ τῶν ΗΠΑ, ποὺ οὔτε κἄν γλῶσσα τῆς Εὐρώπης εἶναι, ἐνῷ ἡ Ἰταλία ἐπαιάνιζε στὰ ἰταλικά, μὲ φόντο ἀρχαιοελληνικοὺς στύλους καὶ ἀγάλματα.  Πλήρης ἐξευτελισμός.

Στὴν Σοβιετικὴ Ἕνωση, ὅπου ἡ ἠθικὴ τοῦ κομμουνισμοῦ εἶχε ἀντικαταστήσει τὴν ἠθικὴ τοῦ χριστιανισμοῦ, τὸ φιλοδώρημα, κοινῶς μπακσίσι, ἀπηγορεύετο αὐστηρὰ καὶ ἐθεωρῆτο οἰκονομικὸ ἔγκλημα, ὡς ἀπαρχὴ διαφθορᾶς, τόσο γιὰ τὸν προσφέροντα φιλοδώρημα ὅσο καὶ γιὰ τὸν ἀποδεχόμενο τὸ φιλοδώρημα, διότι μεταξὺ τοῦ πουρμπουὰρ στὸν ταξιτζῆ καὶ τοῦ πουρμπουὰρ γιὰ τὰ ἐξοπλιστικὰ στὸν Τσοχατζόπουλο, ὑπῆρχε μόνον διαφορὰ μεγέθους.

Ὅσο δὲν ἐγκλεισθοῦν στὶς φυλακές, μαζὶ μὲ τὸν πελάτη, ὁ ταξιτζῆς καὶ ὁ σερβιτόρος ποὺ ἀποδέχονται τὸ πουρμπουάρ, ἡ πρώην φυλή μας ἁγίων καὶ ἡρώων θὰ παραμείνῃ ὁ καρπαζοεισπράκτορας τῶν διεθνῶν τραπεζῶν μὲ ὁμιλουμένη τὴν ἀγγλικὴ στὰ Eurovision. Θὰ φέρῃ τὸν ἀπαξιωτικὸ τίτλο τοῦ γκαρσονιοῦ τῆς Εὐρώπης. Ἐκτὸς καὶ...


Δημήτρης Κιτσίκης                                 24 Μαΐου 2015

7 comments:

  1. ....ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω....καλά είναι να λέμε για συντάξεις και επαναστάσεις όταν υπάρχει η σιγουριά διαφυγής του εξωτερικού, ο ντόπιος πλήβιος αναγκάζεται να επιβιώση με ότι μπορεί...δυστηχώς τα ίδια γινόντουσαν και τον Οκτώμβριο του 1944, λίγους μήνες πριν το πόλεμο οπου η εταιρεία ΚΑΣΤΡΙ έκανε αγοροπωλησίες χιλλιάδων στρεμμάτων στη γνωστή περιοχή με τους γνωστούς δοσιλόγους των βρετανικών λιρών, ενώ ο απλός λαός που δεν είχε πρόσβαση στην αληθινή πληροφορία έχανε το αίμα του για κάτι υποσχόμενο που δεν έλαβε ποτέ!!!....

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ξέρεις πότε τελείωσε αυτός ο λαός; Την ημέρα που του έδωσαν το χαρτί της ελευθερίας και δεν είδε στο τέλος της σελίδας τα ψιλά γράμματα του συμβολαίου που υπέγραφε. Ήταν η τελευταία του ευκαιρία πριν εφτά δεκαετίες να σπάσει όλες τις συμφωνίες με τους μέχρι τότε εξουσιαστές Ευρωπαίους και να φτιάξει κράτος. Δεν άντεχε όμως άλλο πόλεμο, άλλη στέρηση, άλλη μάχη και είπε να ελευθερωθώ τώρα και βλέπουμε για αύριο.
      Φθάσαμε μετά από 70 χρόνια να διαπραγματευόμαστε την Ελευθερία. Να μεταρρυθμίσουμε τους όρους ακόμη και αυτής της υποτιθέμενης Ελευθερίας. Να υπογράψουμε πάνω σε εκείνες τις ξεθωριασμένες παλιές υπογραφές των προγόνων μας τους ίδιους όρους για να πάρουμε λεφτά. Από πότε η Ελευθερία μπαίνει σε διαπραγμάτευση και από πότε ξεπουλιέται;
      Υπογράφω, ανήκω, διαχειρίζομαι, αναγκάζομαι, συλλαμβάνω, εκτελώ, εξαγοράζομαι, ξεπουλιέμαι, διαπραγματεύομαι είναι ρήματα που ταιριάζουν απόλυτα σε έναν λαό που έχει την τιμή ο εθνικός του ύμνος να είναι ο μοναδικός στον κόσμο που υμνεί την Ελευθερία και την σιγουριά ότι μπορεί να φοβάται ελεύθερα.

      Delete
  2. Τὸ σχόλιο τοῦ Aegean Eagle θὰ ἠδύνατο νὰ ἀπευθυνθῆ στὸν Μὰρξ ποὺ στὸ Κομμουνιστικὸ Μανιφέστο του παρώτρυνε τοὺς ἐργάτες νὰ ξεσηκωθοῦν μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι δὲν εἶχαν τίποτα παραπάνω νὰ χάσουν παρὰ μόνον τὶς ἁλυσίδες τους ἤ στὸν Γληνὸ ποὺ στὴν Κατοχὴ παρώτρυνε τοὺς Ἕλληνες νὰ ξεσηκωθοῦν στοὺσ κόλπους τοῦ ΕΑΜ μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι δὲν εἶχαν τίποτα παραπάνω νὰ χάσουν ἀπὸ τὴν λιμοκτονία. Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  3. Η Ελληνικότητα κατά την αρχαιότητα, δεν εστιάζεται στον τόπο, αλλά στον τρόπο: είναι ο τρόπος του βίου. Ο υπέρτατος στόχος της συλλογικής συμβίωσης εκδηλώθηκε Αρχαία Ελλάδα με τη συγκρότηση της πόλεως και αποσκοπούσε στον λεγόμενο κατ’ αλήθειαν βίο.

    Η πόλις ξεπερνά έναν απλό συνοικισμό, αφού διαθέτει και μεταφυσικό νόημα. Η μετοχή στην πόλιν σημαίνει μετοχή στον λόγο. Λόγος ονομάζεται ο συσχετισμός υποκειμένων και αντικειμένων στην παγκόσμια αρμονία. Αυτός ο συσχετισμός παραμένει αναλλοίωτος και άφθαρτος στο χρόνο. Ο λόγος φανερώνει την ύπαρξη: καλεί και γοητεύει τη θέα. Έτσι, το σύμπαν ονομάστηκε κόσμος (κόσμημα).

    Αλήθεια σημαίνει μη λήθη, μη απόκρυψη, δηλαδή φανέρωση, η οποία έχει το χαρακτηριστικό της αναφορικότητας: συγκροτεί σχέση (κοινωνία). «Καθ΄ ὅ,τι ἃν κοινωνήσωμεν, ἀληθεύομεν, ἃ δε ἃν ἰδιάσωμεν, ψευδόμεθα» γράφει ο Ηράκλειτος.

    Η ιδιωτεία, δηλαδή η άρνηση ενεργούς ενασχόλησης με τα κοινά δεν θεωρούνταν απλώς υποτιμητική, αλλά ακύρωση του ίδιου του σκοπού της πόλεως. Εκτός από την Εκκλησία του Δήμου, η οντολογία αυτή ήτανε πανταχού παρούσα: στην αρχιτεκτονική, στο θέατρο, στη γλυπτική, σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας. Ένας ναός, ένα άγαλμα (αγάλλομαι) προξενεί την αγαλλίαση από τη θέα μίας αθάνατης ιδέας (της ομορφιάς, της δύναμης...)

    Γνωθι σ' αυτον, Μηδεν αγαν, Καλο κι αγαθο, Το καλο ολων επανω απο το προσωπικο οφελος, Αειεν αριστευειν

    Αυτα που χαρακτηριζον και τους νεοελλαδιτες.

    ReplyDelete
  4. Γιὰ τοὺς Νεοέλληνες,ἡ ἐξιδανικευμένη ἀρχαῖα Ἑλλάδα εἶναι μεταξύ ἄλλων ὴ ἐπιθυμία τους νὰ ἀνήκουν στὴ Δύση. Ἡ Δύση εἶναι ἡ κοινωνική ἄνοδος. Ἡ κοινωνική ἄνοδος στη μορφή ποὺ την ἀντιλαμβανόμαστε μόνο σὲ ἕνα κρατικό περιβάλλον μπορεῖ νὰ λάβει χῶρα, καὶ κράτος σημαίνει καὶ πάλι Δύση - εἶναι δηλαδή μιὰ παλαῖστρα, τὴν ὁποία ἐποπτεύει ὁ μονάρχης, ἔνσαρκος ἤ ἀφηρημένος. Στὴν παροῦσα συγκυρία δὲν ἔχει νόημα λοιπόν νὰ πάρουν τὰ ὅπλα οὶ Νεοέλληνες, διότι δὲν ἔχουν σὲ ποιόν νὰ τὰ στρέψουν. Σὲ καμία περίπτωση, και παρά τὴν προπαγάνδα, δεν ἔχει ἀπειληθεῖ το ἀνήκειν τῶν Ἑλλήνων στη Δύση. Οὖτε ὸ κομμουνισμός ἀμφισβήτησε ποτέ στὴν οὐσία τὸ ἀνταγωνιστικό σχῆμα ποὺ περιέγραψα παραπάνω. Τὸ μόνο ποὺ ἔχει νόημα εἶναι νὰ αλλάξει ἡ Δύση. Ἡ Δύση ἔχει καὶ αὐτή μιὰ μεταφυσική συγκρότηση, ὅπως λέει ὁ κύριος παραπάνω γιὰ την ἀρχαῖα πόλη. Αύτό που ἔχει νόημα εναι νὰ μετατραπεῖ ὴ Δύση ἀπό παλαίστρα σὲ κάτι ἀνεκτό`Ὴ Ἑλλαδίτσα μας δὲν φταίει σὲ τίποτα. Αύτό ποὺ φταίει εἶναι ὁ κοινωνικός ἀνταγωνισμός.

    ReplyDelete
  5. Y.Γ. Σὲ ἕνα καθεστώς ἀνταγωνισμοῦ, αὐτός ποὺ τὸν ἀποδέχεται εἶναι ῥαγιάς.

    ReplyDelete
  6. " Η Ελληνικότητα κατά την αρχαιότητα, δεν εστιάζεται στον τόπο, αλλά στον τρόπο: είναι ο τρόπος του βίου". Πολὺ σωστὰ αὐτὰ ποὺ ἐπισημαίνει ὁ Nityananda Atman. Συγχαρητήρια.
    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete