May 21, 2015

195 – Γιατί ἡ πολιτικὴ ἐγκληματικότης εἶναι ὑποχρεωτικὰ συνδεδεμένη μὲ οἱοδήποτε πολιτικὸ καθεστώς

195 – Γιατί ἡ πολιτικὴ ἐγκληματικότης εἶναι ὑποχρεωτικὰ συνδεδεμένη μὲ οἱοδήποτε πολιτικὸ καθεστώς

Τὰ τελευταῖα 60 χρόνια ἡ Αἴγυπτος ἐπέρασε διαδοχικὰ ἀπὸ τὴν βασιλεία στὸ ἐκκοσμικευμένο καθεστὼς τοῦ νασσερισμοῦ καὶ τῶν ἐπιγόνων του, κατόπιν στὸ ἰσλαμικὸ καθεστὼς τῶν Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων καὶ πάλι τέλος στὸ ἐκκοσμικευμένο καθεστὼς τοῦ στρατάρχου Σίσσι. Σὲ ὅλη αὐτὴν τὴν περίοδο, τὰ δέκα ἑκατομμύρια τῶν Αἰγυπτίων χριστιανῶν, ἐπὶ τῶν ὁποίων ἐβασίζετο ὁ αἰγυπτιακὸς πολιτισμὸς ἑλληνικῆς ἐμπνεύσεως ἐπὶ δύο χιλιάδες χρόνια, συνέχεια τῶν Ἑλλήνων ἀλεξανδρινῶν φαραώ, ἐσφάζοντο περιοδικῶς ἀπὸ τοὺς βαρβάρους Ἄραβες ποὺ εἶχαν ἐξέλθει στὸν Ζ΄αίῶνα μ.Χ. ἀπὸ τὴν ἄγονη καὶ ἑρημικὴ Ἀραβία ἡ ὁποία ἀκόμη καὶ σήμερα, ὡς Σαουδικὴ Ἀραβία, προβάλλει τὸ ἀπόλυτο πρόσωπο τῆς βαρβαρότητος, πολὺ πιὸ ἀποκρουστικὸ ἀπὸ τοὺς βαρβάρους τῆς Βορείου Εὐρώπης τοῦ Ζ΄ αἰῶνος μ.Χ., τὶς γερμανικὲς, σλαυϊκὲς καὶ τουρκικὲς φυλές, οἱ ὁποῖες μὲ τὸν χρόνο ἐξεπολιτίσθησαν, δηλαδὴ ἐξελληνίσθησαν,  σὲ σημεῖο ποὺ ὡς Ἰσπανοὶ μουσουλμᾶνοι ἐπὶ 700 χρόνια, μέχρι τὰ τέλη τοῦ ΙΕ΄αἰῶνος, ἐμεγαλούργησαν μὲ ἀποτέλεσμα οἱ αἰωνίως βάρβαροι Ἄραβες νὰ ἰσχυρισθοῦν ὅτι ὁ ἱσπανικὸς μουσουλμανικὸς πολιτισμὸς τὸν εἶχαν δημιουργήσει οἱ ἀραβικὲς ὁρδὲς ποὺ εἶχαν περάσει τὰ Στενὰ τοῦ Γιβραλτάρ καὶ ὄχι οἱ Ἱσπανοί, ἀσχέτου θρησκείας. Τὸ ἴδιο εἶχε συμβῆ καὶ στὴν βυζαντινὴ Ἀνατολία ὅπου τὸ Ἰσλὰμ ἐπεκράτησε ὄχι μέσῳ τῶν Ἀράβων ἀλλὰ μέσῳ τῶν ἐξελληνισμένων Τούρκων Ῥούμι, Σελτζουκιδῶν καὶ Ὀθωμανῶν, γιὰ νὰ καταλήξουν στὸν ἐξελληνισμένο Θεσσαλονικιὸ Μουσταφᾶ Κεμάλ, τὸν συνεχιστῆ τοῦ ἐξελληνισμένου Καβαλιώτη Αἰγυπτιώτη Μεχμὲτ Ἀλί, ἱδρυτοῦ τὸ 1815, τῆς Νέας Αἰγύπτου.

Ἐπαναστατικὴ ῥιζικὴ ἀλλαγή χωρὶς πολιτικὴ ἐγκληματικότητα εἶναι φύσει ἀδύνατος διότι, ὅπως κάλλιστα γνωρίζουν οἱ ἀρνητὲς τοῦ κράτους, οἱ ἀναρχικοὶ, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν πρώτων χριστιανῶν ἐρημιτῶν τῆς Αἰγύπτου μέχρι τῶν ἀναρχικῶν τῶν ῥωσικῶν στεππῶν τοῦ ΙΘ΄αἰῶνος, κράτος ἴσον ἔγκλημα. Ἔτσι ὁ στρατάρχης Σίσσι, στὶς 16 Μαΐου τοῦ 2015, ἔδωσε ἐντολὴ νὰ καταδικασθοῦν σὲ θάνατο, ὁ ἀνατραπὴς τὸ 2013 ἰσλαμιστὴς πρόεδρος τῆς Αἰγύπτου, Μοχάμετ Μόρσι ποὺ εἶχε ἐκλεγῇ μέσῳ ἐλευθέρων ἐκλογῶν καὶ ἑκατὸ ἄλλους ὀπαδούς του, ἀφοῦ προηγουμένως ὁ Σίσσι ἔσφαζε ἐπάνω ἀπὸ 1.400 ὀπαδοὺς τῶν Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων, 15.000 ἐρίχνοντο στὴν φυλακή μὲ ἑκατοντάδες καταδῖκες σὲ θάνατο, προλέγοντας τὸ τί θὰ ἠδύνατο προσεχῶς νὰ συμβῇ καὶ στὴν ἐξαθλιωμένη Ἑλλάδα.

Ὅσο αὐξάνεται τὸ ποσοστὸ ἐπαναστατικότητος ἀλλὰ καὶ ἀντεπαναστατικότητος ἑνὸς ἀνατρεπτικοῦ κινήματος,  τόσο αὐξάνεται καὶ τὸ ποσοστὸ ἐγκληματικότητος. Ἔτσι ὁ ἀντεπαναστάτης καὶ οἰκονομικὰ φιλελεύθερος δικτάτωρ Πινοσέτ, ποὺ ἀνέτρεψε τὸ σοσιαλιστικὸ χιλιανὸ καθεστὼς πρὸς χάριν τῆς παραμονῆς στὴν ἐξουσία τοῦ ἀστικοῦ καθεστῶτος, ὑπῆρξε ἐξ ἴσου ἐγκληματικὸς μὲ τὸν Λένιν ποὺ ἀνέτρεψε στὴν Ῥωσία τὸ ἀστικὸ καθεστώς. Δικαία ἤ ἄδικη, ἡ σφαγὴ παραμένει σφαγή, πάντα συνδεδεμένη μὲ τὴν ἐξουσία καὶ τοὺς νόμους της. Μόνον ὁ χριστιανισμός, χωρὶς κρατικὴ ἐκκλησία, ἀποτρέπει τὸ ἔγκλημα. Ἔτσι, ὁ Χριστός, ἔχοντας δύο ἰμάτια, οἰκειοθελῶς δίδει τὸ δεύτερο ἰμάτιο εἰς τὸν μή ἔχοντα κανένα, ἐνῷ ὁ Λένιν ἀρπάζει τὸ δεύτερο ἰμάτιο ἀπὸ τὸν κατέχοντα καὶ τὸ δίδει στὸν μὴ ἔχοντα, τὴν ὥρα ποὺ ὁ Πινοσὲτ ἐξασφαλίζει τὴν ἰδιοκτησία καὶ τῶν δύο ἰματίων στὸν κατέχοντα καὶ τοῦ προσθέτει μάλιστα καὶ τὴν σάρκα τοῦ κολασμένου τῆς γῆς.

Ὁ Γάλλος ποιητὴς κομμουνιστὴς Ἀραγκὸν ἔλεγε ὅτι ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀνοίγει διάπλατα τοὺς βραχίονές του γιὰ νὰ ἀγκαλιάσῃ τὴν Ἀνθρωπότητα, ἄθελά του σχηματίζει τὸ σχῆμα τοῦ Σταυροῦ στὸ ὁποῖο θὰ σταυρώσῃ τὴν Ἀνθρωπότητα ποὺ θέλει νὰ σώσῃ. Αὐτὴ εἶναι ἡ μοῖρα τοῦ ἀνθρώπου. Παραμένει διαπαντὸς κοινωνικὰ ἐγκληματίας. Γι αὐτὸ καὶ ἡ ἐξουσία ἐχθρεύεται τὰ μοναστήρια ποὺ τῆς δίδουν τὸ αἴσθημα ἐνοχῆς ἤ προσπαθοῦν νὰ τὰ κατευνάσουν μὲ δῶρα. Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι οὔτε γκαρσόνι, οὔτε ταξιτζῆς: Δὲν δέχεται φιλοδωρήματα.


Δημήτρης Κιτσίκης                                          21 Μαΐου 2015

31 comments:

  1. Μόνο ο Χριστιανισμός είναι η πραγματική ευαγή πίστη και η οντολογική λύση στα προβλήματα του ανθρώπου. Μόνο ο Ιησούς Χριστός δίδαξε την ανιδιοτελή αγάπη η οποία οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς. Όλα μα όλα τα υπόλοιπα συστήματα είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα, εκ του πονηρού και εφήμερα.

    ReplyDelete
  2. Δὲν εἶναι μόνο ὁ Χριστιανισμός, ἀπό ἡθική καὶ ἱστορική σκοπιά, ἀλλά ἀπό πάντοτε ὁ ἄνθρωπος ἔχει καταλάβει ὅτι ἡ βία πρός τὸν πλησίον εἶναι βία πρὸς τὸν ἑαυτό.Τὁ ὸποιοδήποτε πολιτικό καθεστώς εἶναι ὴ ἀγιοποίηση τοῦ φόνου. Ὁ τρόπος ἀλλάζει ἀλλά ἡ οὐσία παραμένει ἡ ἴδια. Οἱ ἀνώτερες τάξεις, ποὺ κατέχουν καὶ τὰ δύο ἱμάτια, καὶ σκίζουνε τὶς σάρκες τῶν γυμνῶν, ξέρουνε πὼς θάρθει καὶ ἡ δική τους ἡ σειρά. Γι`αύτό καὶ ἀναπτύσσουν αὐτό ποὺ λέμε ἰδεολογία - εἶναι ἕνα διανοητικό σύστημα ποὺ διευκολύνει τὸν θνητό νὰ γίνει θύτης, ένῷ ξερει πὼς εἶναι θῦμα.

    Ἡ ἰδεολογία προσπαθεί νὰ πεῖσει τὸν θύτη ὅτι θὰ γίνει κάτι μαγικό καὶ δὲν θὰ γίνει θῦμα μετά. Στὴν ἑλληνική ἀρχαιότητα, ὸ Ξενοφάνης διαμαρτυρόταν γιὰ τὸ πῶς παρουσίαζε τὰ πράγματα ὁ Ὅμηρος. Ὁ Σόλων νομίζω - δὲν εἶμαι σιγουρος - εἶχε πεῖ μὲ λιγότερη ἀκρίβεια - ποτέ μου δὲν εἶδα τύραννο γέρο.Τὸ πολιτικό καθεστώς εἶναι ἱδεολογία. Δὲν διαχωρίζονται αὐτά τὰ δύο. Συμπυνονται δὲ στὸ ῥῆμα πρέπει, χρεών ἐστι. Τὸ πρέπει λέει ὅτι ὑπάρχει κάτι πιό σημαντικό άπό τὴ ζωή - ἄρα μπορεῖς νὰ σκοτώσεις.

    ReplyDelete
  3. Ούτε ιδεολογία ούτε θρησκεία είναι ο Χριστιανισμός και δεν υπάρχει καμία άλλη ιδεολογία ή θρησκεία που να προβάλλει αυτυά που πιστεύει ο Χριστιανισμός. Είναι η σχέση του Δημιουργού με το δημιούργημα. Αυτό είναι ο Χριστιανισμός. Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να μας καταδείξει το πως οφείλεται να είναι αυτή η σχέση. Καμία σχέση δεν έχουν αυτά με την κοσμική λογική αντίληψη και ηθική.

    ReplyDelete
  4. Και φυσικά δεν είναι πολιτικό σύστημα ο Χριστιανισμός. Επομένως είναι τελείως άκυρες οι συγκρίσεις που επιχειρεί ο κ. Κιτσίκης μεταξύ Πινοσέτ, Λένιν και Χριστού.

    ReplyDelete
  5. Ὄχι, πολύ καλά τὰ εἶπε ὁ κος Κιτσίκης. Τὸ ὅλο θέμα συνοψίζεται στὸ ἐπίρρημα οἰκειοθελῶς.Κατά τὴ γνώμη μου τὴν ταπεινή δὲν εἶναι τὸ πολιτικό ἔγκλημα ποὺ στηρίζει ἤ άνατρέπει τὸ καθεστώς. Τὸ ἔγκλημα ΕΙΝΑΙ τὸ καθεστώς.Γι`αύτό καὶ ὁ Μπελογιάννης διέταζε ἐκτελέσεις σὰν πολιτικός ἐπίτροπος πρὶν ἐκτελεστεῖ. Γιἀὐτό καὶ ἡ μαφία ποὺ βλέπαμε στὴν προηγούμενη ἀνάρτηση ἀποτελεῖ ὀργανικό τμῆμα τοῦ ἀστικοῦ καθεστῶτος. Γι`αὐτό καὶ τὰ δικαστήρια ποὺ εἶναι, βέβαια, ἐγκληματικοί ὀργανισμοί. Ὅλα τὰ ἐγκλήματα γίνονται ἐν ὀνόματι μιᾶς θεότητας. Ὅταν ἡ θεότητα αὐτή εἶναι ἀφηρημένη, λέγεται καθῆκον ἤ ἰδεολογία.

    Ὁ Χριστός δὲν εἶναι πολίτευμα στὸ βαθμό ποὺ δεν εἶναι πολίτευμα καὶ ἄρα ΔΕΝ ΖΗΤΑΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.Οἰκειοθελῶς δίνω τὸ ἰμάτιο σημαίνει δὲν κάνω φιλανθρωπία, δὲν κάνω θυσία. Τὸ νόημα τοῦ χριστιανισμοῦ εἶναι ἡ ἀπαλλαγή τῆς ἀνθρωπότητας ἀπό τὴν αὐτοθυσία, ποὺ μεταμφιέζεται σὲ ἀνθρωποθυσία.

    ReplyDelete
  6. Καθόλου αφηρημένη δεν είναι η θεότητα. Είναι ο Ιησούς Χριστός ο οποίος έγινε άνθρωπος και θυσιάστηκε υπέρ ημών στο σταυρό.

    "Τὸ νόημα τοῦ χριστιανισμοῦ εἶναι ἡ ἀπαλλαγή τῆς ἀνθρωπότητας ἀπό τὴν αὐτοθυσία, ποὺ μεταμφιέζεται σὲ ἀνθρωποθυσία."

    Το νόημα του Χριστιανισμού είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που λές. Ο Χριστός προτρέπει τους ανθρώπους να ακολουθήσουν το παράδειγμά του, ότι όποιος πιστεύει σε αυτόν οφείλει να θυσιάζεται και να είναι υπηρέτης υπέρ των άλλων. Δυστυχώς μάλλον δε μπορείς να τα κατανοήσεις αυτά γιατί έχεις για θεό τους λογισμούς σου. Διακατέχεσαι δηλαδή από κοσμική λογική. Δε στα λέω αυτά για να σε μειώσω. Οι περισσότεροι άνθρωποι έτσι σκέφτονται.

    ReplyDelete
  7. Ὄχι, μὴν νομίζεις. Στὰ προσχέδιά μου γιὰ ντοκτορά λέω ὅτι ἐνδεχομένως ἡ σκέψη νὰ εἶναι μιὰ θεά.

    Ἀλλά διαφωνῶ μὲ τὴν θυσία. Τίποτα ἀπολύτως δὲν δικαιολογεῖ θυσία ἐκτός ἀπό κάποιον ψευτοθεό.

    ReplyDelete
  8. Μα για αυτό οι χριστιανοί πάντα είχαν και έχουν μάρτυρες της πίστης. Όταν ο άνθρωπος κατανοήσει το Χριστό, όταν έχει το Χριστό μέσα του, τότε φτάνει στην απόλυτη ελευθερία. Δε φοβάται το θάνατο. Βασικά δε φοβάται τίποτα. Ξεπερνάει το φόβο του θανάτου ο χριστιανός. Όταν λέμε στην Ανάσταση θανάτω θάνατον πατήσας αυτό ακριβώς εννοούμε. Έχουμε μαρτυρίες ότι πολλοί μάρτυρες γελούσαν όταν τους σκότωναν. Αυτό για να το κάνεις, προϋποθέτει υψηλά γνωσιολογικά αισθητήρια. Προϋποθέτει οντολογική μεταμόρφωση εν Χριστών. Σημαίνει ότι έχεις φτάσει σε σημείο θέωσης.

    ReplyDelete
  9. Κατά κάποιον τρόπο ὁ ψευτοθεός εἶναι ἡ βιασύνη. Πολλοί ψυχολόγοι λένε ὅτι ὁ ἐγκληματίας ἐγκληματεῖ γιὰ νὰ τάσει τὸ θεό μιὰ ὤρα ἀρχύτερα - πάρε γιὰ παράδειγμα τὸν Ῥασκόλνικωφ στὸ Ἔγκλημα καὶ Τιμωρία τοῦ Ντοστογιέφσκι.

    Τῶρα, οἱ ἀνώτερες τάξεις, ποὺ δὲν ἐγκληματοῦν μὲ τα χέρια τους, ἐγκληματοῦν μὲ τὸ θέατρο.

    Κάνουν πώς ΞΕΡΟΥΝΕ τὸν Θεό, πὼς τὸν ἔχουνε ἤδη φτάσει. Στὴ σημερινή έποχή τὸ θέατρο λέγεται ἐπιστήμη. Ὁ καθηγητής Πανούσης ξέρει άπό πρὶν ὅτι ἐπιστημονικά θὰ δολοφονηθεῖ ὁ κρατούμενος ἀπό τοὺς συγκρατουμένους του. Τὸ θέατρο εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἔγκλημα.

    ReplyDelete
  10. Τέλος πάντων. Όπως κι αν έχει είναι μέγα λάθος να ταυτίζεται ο Χριστιανισμός με άλλες ιδεολογίες και πολιτικά συστήματα. Αυτό έχω να πω. Και δε το λέω αυτό γιατί θιχτηκα ή για να τονίσω ότι ενδεχομένως με αυτόν τον τρόπο υποβιβάζεται ο Θεός στα ανθρώπινα μέτρα. Εξάλλου ο αληθινός Θεός δε χρειάζεται την υπεράσπιση κανενός.

    Αυτό που με καίει είναι άλλο. Είναι ότι αυτό κ.Κιτσίκη, το κάνει ένας άνθρωπος που δεν έχει κατανοήσει μάλλον τι πιστεύει. Και δυστυχώς το κάνετε συνέχεια και είπα επιτέλους να σας κάνω αυτήν την παρατήρηση.

    ReplyDelete
  11. Nαὶ μόνο ποὺ δὲν τόκανε αὐτο ὁ κ.Κιτσίκης.

    ReplyDelete
  12. Ἀγαπητὲ Ε.Μ. ἡ πίστη δὲν φθάνει: "ἐρευνᾶτε τὰς γραφὰς" εἶναι τὸ σύνθημα τοῦ χριστιανοῦ.Καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἔθεσε τὶς βάσεις τοῦ χριστιανικοῦ κομμουνισμοῦ. Βλέπε τὸ ἐξαίρετο βιβλίο τοῦ Κυριάκου Δουνέτα, "Ὀρθόδοξη Κοινωνιολογία" (τοῦ Χρυσοστόμου) ποὺ ἐδημοσίευσε τὸ Ἵδρυμα Δημήτρη Κιτσίκη. Ὁ χριστιανισμὸς εἶναι καὶ βίωμα σὲ αὐτὴν τὴν ζωή, συνεπῶς καὶ κοινωνιολογία.
    Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κύριε Κιτσίκη, εγώ δεν αμφισβήτσηα ότι κάποιες αρχές μεταξύ Χριστιανισμού κομμουνισμού ίσως μοιάζουν. Όμως τονίζω ότι ο Χριστιανισμός δεν δύναται σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί πολιτική ή κοινωνική πρόταση.

      Σαφώς και είναι πρωτίστως βίωμα και εμπειρία ο Χριστιανισμός. Πάνω σε αυτά στηρίχτηκε η θεολογία. Τι σχέση έχουν όμως αυτά με τον κομμουνισμό; Στον κομμουνισμό θέλουν οι φτωχοί να τα πάρουν από τους πλουσίους για να διοικούν αυτοί τα μέσα, ενώ στο Χριστιανισμό χωράνε όλοι, πλούσιοι, φωχοί, μεσαίοι αν μετανοήσουν. Δεν είναι και καλώς δεν είναι πολιτική κίνηση ο Χριστιανισμός. Επίσης ο Ιησούς Χριστός αρνείται κάθε είδους βία. Τι σχέση έχει πάλι αυτό με τον κομμουνισμό; Ο κομμουνισμός χρειάζεται τη βία, γιατί μόνο έτσι μπορεί αν επιβληθεί.

      Με άλλα λόγια ο Χριστιανισμός αγκαλιάζει τους πάντες είτε αριστερούς είτε δεξιούς, είτε αναρχικούς, είτε ακροδεξιούς, είτε ναζί, είτε καπιταλιστές, είτε τραπεζίτες, είτε είτε είτε κλπ κλπ. Είναι πέραν από όλα αυτά τα ανθρώπινα κατασκευάσματα το μήνυμα του Χριστού. Κάτι τέτοιο δε δύναται ποτέ να θεωρηθεί υπό το πρίσμα του κομμουνισμού, που ως γνωστόν έχει ως μοχθηρύς εχθρούς απέναντί τον καπιταλισμό και το ναζισμό, δηλαδή δύο άλλες ανθρώπινες κατασκευές. Με τον τρόπο αυτό αναγκαστικώς αποκλείει μεγάλο μερίδιο της ανθρωπότητας στις τάξεις του.

      Ο Ιησούς Χριστός όμως είναι για όλους. Και για αυτόν που βίασε και για αυτόν που έκλεψε και για αυτόν που είναι αγαθός και για τον πονηρό και για τον κομμουνιστή και για τον ναζί.

      Καμία σύγκριση ή έστω υποτυπώδης σχέση επομένως.

      Delete
    2. Ἔ.Μ`Ὁ Χριστός εἶναι γιὰ ὅλους ἤ εἶναι ὅλοι ;

      Delete
    3. Είναι για όλους. Δεν έχουν όλοι μέσα τους το Χριστό. Εάν κάποιος προσπαθεί κι επιθυμεί να γίνει καλός άνθρωπος, χωρίς όμως να αγαπά και αν πιστεύει το Χριστό, τότε δε θα καταφέρει τίποτα ουσιαστικό. Έτσι λειτουργεί η σχέση με το Θεό.

      Delete
    4. Το θέμα δεν είναι να βγάλεις το κακό από μέσα σου, αλλά να αντικτασταθεί από την αρετή του Χριστού και την αγάπη. Αν αυτό μπορεί να το κάνει κάποια από τις ιδεολογίες(κομμουνισμός, ναζισμός, καπιοταλισμός) τρυπήστε μου τη μύτη.

      Delete
    5. Για αυτό και θα δώσω άλλη μια διαφορά. Ο κομμουνισμός θεωρεί ως καθήκον(θεωρητικά) την φιλανθρωπία προς το συνάνθρωπο. Ο Χριστιανισμός δε θεωρεί ότι υπάρχει κάτι ως "καθήκον" για τον άνθρωπο. Όταν είσαι ελεύθερος και πραγματικά αγαπάς δεν υπάρχουν καθήκοντα. Εκεί η φιλανθρωπία λειτουργεί σχεδόν οντολογικά ως αυτονόητη ως αποτέλεσμα της γνήσιας αγάπης και όχι ως ενέργειας προς έπαρση με επίφαση της αγάπης όπως συμβαίνει στον κομμουνισμό.

      Delete
    6. Σύμφωνοι. Ἀλλά στενόκαρδα σοῦ λέω ὅτι ὑποπίπτεις σὲ κάποια ἀντίφαση. Ἄν ὁ Χριστός ὅπως λές περίπου παραπάνω ὑπάρχει δὲν εἶναι νας στόχος νὰ φτάσει κανείς, ἀπλά εἶναι. Σὲ διαφορετική περίπτωση - δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ μαλλιοτραβιόντουσαν οἱ προτεστάντες μεταξύ τους καὶ μὲ τοὺς καθολικούς - ὁ Χριστός ἐμφανίζεται σὰν μιὰ ἀνταμοιβἠ.

      Δηλαδή σὰν τὸ προϊόν ἑνός ἀγῶνα. Μὰ τὶ σόι Θεός εναι αὐτός τότε ποὺ ἐξαρτᾶται ἀπό τὶς θυσίες τῶν ἀνθρώπων ;

      Delete
    7. Δε γνωρίζεις ότι προτεστάντες είναι (καρα)αιρετικοί; Μεγάλο κεφάλαιο...

      Δεν είναι στόχος να ζει κανείς σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού; Δηλαδή να αγαπά αλλήλους και να να αγαπά τους εχθρούς του; Εάν εσύ τα κάνεις αυτά, τότε είσαι πολύ προχωρημένος και μπράβο σου.

      Επίσης να γνωρίζεις ότι όταν ο Χριστός μιλάει για αγάπη δεν εννοεί αυτήν την αγάπη που έχουμε στο νου μας. Η αγάπη προς τον συνάνθρωπο και τους εχθρούς έρχεται μαζί με αγάπη προς το Θεό. Ο Θεός είναι σαν να σου λέει ότι "αν θέλεις να αγαπάς εμένα, τότε θα αγαπάς και όλους τους άλλους ανθρώπους, και αυτούς που σε βρίζουν και σε συκοφαντούν. Αν δεν αγαπάς αυτούς, τότε δεν αγαπάς εμένα." Έτσι ο άνθρωπος θεραπεύεται, οδηγείται στη πραγματική αγάπη τρου συνανθρώπου ως πρόσωπο και κοινωνία προς τον συνάνθρωπο.

      Όλα τα πάθη προέρχοντα από την μη αγάπη του άλλου ως ξεχωριστό πρόσωπο.

      Delete
    8. Σύμφωνοι. Ἀλλά ἀν δεῖς παρακάτω λέω ὅτι ὁ καθηγητής Βεργόπουλος δὲν μπορεῖ νὰ πεῖ σὰν καθηγητής ποὺ εἶναι ὅτι τὸ πρόβλημα εἶναι ἡ οἰκονομία καὶ ὄχι οἱ κακές οίκονομικες ἀποφάσεις. Καὶ αύτά ποὺ λές εἶναι σωστά ὅμως ἀποκλείουν τὸ....λάθος ! Μήπως ἡ πίστη εἶναι μιὰ εύκολία, ποὺ ἀποφεύγει τὸ πολύπλοκο φάσμα τῆς ἐμπειρίας ; Mήπως ἡ πίστη εἶναι θέατρο, διότι ἰσχυρίζεται πράγματα ποὺ δέν εἶναι ;

      Μήπως ἡ ἀληθινή πίστη εἶναι ὁ Χριστός, σύμφωνοι, άλλά καὶ τὰ πάντα ; Ὁ Παρμενίδης τὸ λέει διά παντός πάντα περῶντα, τὰ πάντα πρέπει νὰ περάσουνε μέσα ἀπό τὰ πάντα.

      Delete
    9. "Μήπως ἡ πίστη εἶναι μιὰ εύκολία, ποὺ ἀποφεύγει τὸ πολύπλοκο φάσμα τῆς ἐμπειρίας ;"

      Νομίζω πως μέσω της πίστης ξεκαθαρίζεται καλύτερα το πολύπολοκο φάσματα της εμπειρίας.

      Τον Παρμενίδη τον χρησιμοποιείς συνέχεια αλλά έχει σοβαρά γνωσιολογικά προβλήματα διότι το έργο του δε σώζεται ολόκληρο.

      Τι θα πει τα πάντα πρέπει να περάσουνε μέσα από τα πάντα;

      Delete
    10. Πράγματι, ἀλλά μὲ αὐτόν άσχολοῦμαι τί νὰ κάνω...τὸ συγκεκριμένο ἀπόσπασμα λέει, γιὰ νὰ εἶμαι ἀκριβῆς, λίγο βιαστικά τὸ μετέφρασα Ἀλλ΄ ἔµπης καὶ ταῦτα µαθήσεαι, ὡς τὰ δοκοῦντα χρῆν δοκίµως εἶναι διὰ παντὸς πάντα περῶντα. Δική μου άπόδοση - Πρέπει ὅμως νὰ μάθεις καὶ τίς [λανθασμένες γνώμες τῶν θνητῶν], διότι πρέπει οι γνώμες αὐτές νά ἔχουν τὴ σωστή τους θέση, και ὁ μόνος τρόπος εἶναι νὰ περάσουν τὰ πάντα μέσα ἀπό τὰ πάντα.

      Μέ ἄλλα λόγια, δὲν εἶναι μόνο οἱ ἄνθρωποι, άλλά καὶ οἱ γνώμες τους ποὺ εἶναι τὸ εἶναι, καὶ τὸ εἶναι βρίσκεται ἐδῷ ποὺ μιλάμε και πάνω σὲ κάθε ἐκδήλωση. Ἄρα τὸ λάθος - δική μου ἐρμηνεῖα - εἶναι ὅτι ἐμποδίζουμε τὰ πάντα νὰ περάσουνε μέσα ἀπό τὰ πάντα, βιαζόμαστε νὰ ἀποδώσουμε μιὰν ἐπιφανειακή ἐρμηνεία στὸν ἄλλο. Διακόπτουμε τὸ εἶναι.

      Delete
    11. Μάλιστα. Ο Παρμενίδης θεωρεί ότι οι γνώμες των ανθρώπων προϋπάρχουν ή διαμορφώνονται από την εμπειρία και τη ζωή;

      Βλέπεις όμως ότι χαρακτηρίζει λανθασμένες τις γνώμες των πιστών; Προφανώς ο Παρμενίδης είχε κατανοήσει ότι ο ανθρώπινος νους και η λογική έχουν συγκεκριμένα όρια. Σαν άνθρωποι δε μπορούμε να κατανοήσουμε τα πάντα. Κατανοούμε όσα ανήκουν στο νοητικό φάσμα του νου μας. Άρα πρέπει όλοι οι άνθρωποι να ακούσουν τα πάντα από τους άλλους, τα οποία αρκετά από αυτά ίσως θα είναι λανθασμένα, ώστε μέσω της εμπειρίας να φτάσει ο άνθρωπος στην αλήθεια και την αναρχία. Ο συνάνθρωπος είναι ευκαρία ανάπτυξης για τον άλλον άνθρωπο.

      Οι γνώμες θα έχουν τη σωστή τους θέση. Δηλαδή μια λανθασμένη γνώμη ενός μπορεί να οδηγήσει κάποιους άλλους σε μια σωστή προσέγγιση ενός άλλου θέματος. Άρα δε πρέπει να βλέπουμε τον άνθρωπο εχθρικά ως αντι- κείμενο αλλά ως σου είπα, ως ξεχωριστό πρόσωπο προς κοινωνία. Ο άλλος άνθρωπος είναι το "είναι" όχι η γνώμη του. Η γνώμη του ίσως είναι λανθασμένη. Όμως προκύπτει μέσα στο "είναι" να εισβάλλει μέσω των γνωμών το "μη είναι", διότι ο ανθρώπινος νους έχει συγκεκριμένο όριο σκέψεως και γνωσιολογικής προσέγγισης των θεμάτων και πολλές φορές λανθάνει.

      Delete
    12. Άρα η ζωή και η σκέψη προχωράει καλύτερα μέσω της τέλειας γνώσης του άλλοι προσώπου.

      Delete
    13. Ὄχι, ὄχι, σύμφωνα μὲ τὴ δική μου αἴσθηση ὁ Παρμενίδης κάνει τὸ ἑξῆς ποὺ καὶ σὺ εἶπες παραπάνω. Δηλαδή καταργεῖ τὴ διάκριση προσώπου καὶ περιβάλλοντος. Γι`αυτό καὶ ὁ Ζήνων ὁ μαθητής του πάσχισε νὰ άποδείξει ὅτι δὲν ὑπάρχει κίνηση.

      Ἡ διαφορά εἶναι ὅτι τὸ ὄν τοῦ Παρμενίδη, ὅπως καὶ γιά πολλούς θεόπνευστους, δὲν εἶναι κάτι ἄλλο, κάτι μετά, ´η κάτι ἀνάμεσα. Ἄρα δὲν τὸ φτάνεις, δὲν εἶναι μιὰ γνώση ποὺ κατακτᾶται.

      Delete
    14. Παρεμπιπτόντως, ἡ θρησκεῖα ποὺ ἔχουμε ὅλοι, χριστιανοί καὶ μουσουλμάνοι.εἶναι ὅτι ὸ Θεός εἶναι κάτι ποὺ πρέπει νὰ φτάσεις. Ἀπλώς δὲν λέγεται θρησκεία ἀλλά ἐπιστήμη, δουλειά, καθῆκον, διασκέδαση....τέχνη...ψυχανάλυση...σπόρ...

      Delete
    15. Δεν κατανόησα. Αλλά δε πειράζει. Μην περιορίζεσαι όμως σε τέτοια.

      Delete
    16. Λέω ὅτι δὲν περιορίζεται τὸ θρησκευτικό σὲ μιὰ συγκεκριμένη φφαῖρα άλλά βρίσκεται στὰ πάντα.

      Delete
  13. Δὲν μπορεῖ κανείς νὰ πεῖ, ἄλλο τὸ θρησκευτικό καὶ ἄλλο τὸ πολιτικό ζήτημα. Τὸ νὰ ἰσχυρίζεται ἕνα καθεστώς ὅτι δὲν εἶναι θρησκευτικό εἶναι πάρα πολύ ὕποπτο. Διότι σημαίνει ότι ἀποσιωπᾷ τὰ ἐγκλήματά του. Καὶ τὸ νὰ ἰσχυρίζεται κάποιος θρησκευόμενος ὅτι δὲν άσχολεῖται μὲ τὰ κοινά εἶναι ὕποπτο, γιατί ἄν τόλεγε θά ἦταν πολιτικός.

    ReplyDelete
  14. Γι αὐτό καὶ ἀναλύσεις ὅπως αὐτή τοῦ κου Βεργόπουλου https://www.youtube.com/watch?v=uJDggM66ei4 ποὺ εἶναι ἀρκετά συγκρατημένες καὶ σωστές, παρατρέχουν τὸ κεντρικό ζήτημα ποὺ εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἐγκληματική φύση τῆς οἰκονομίας.

    ReplyDelete