Jul 16, 2015

214 – Πῶς ὁ Ἔρχαρντ ἀπεξαρτητοποίησε τὴν Εὐρώπη ἀπὸ τὶς ΗΠΑ: Μάθημα γιὰ τοὺς Ἕλληνες

214 – Πῶς ὁ Ἔρχαρντ ἀπεξαρτητοποίησε τὴν Εὐρώπη ἀπὸ τὶς ΗΠΑ: Μάθημα γιὰ  τοὺς Ἕλληνες

Ludwig Erhard, ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν τῆς Βόννης, τὸ 1949-1963 καὶ κατόπιν αὐτοῦ καγκελλάριος τῆς Δυτικῆς Γερμανίας τὸ 1963-1966, πολὺ πρὸ τῆς ἑνώσεως τῶν δύο Γερμανιῶν, ὑπῆρξε περισσότερο ἀπὸ τὸν Ἄντεναουερ ὑπὸ τὸν ὁποῖο καὶ ὑπηρέτησε ὡς ὑπουργός, ὁ γερμανὸς πολιτικὸς ποὺ προσεπάθησε νὰ οἰκοδομήσῃ, μετὰ τὴν ἀποτυχία τοῦ Χίτλερ (λόγου ἀνοίγματος διπλοῦ μετώπου καὶ κατὰ τῆς ΕΣΣΔ καὶ κατὰ τῆς Ἀγγλίας-'Αμερικῆς), μίαν ἠπειρωτικὴ Εὐρώπη. Ἔμεινε στὴν Ἱστορία ὡς ὁ ἀρχιτέκτων τοῦ μεταπολεμικοῦ "γερμανικοῦ οἰκονομικοῦ θαύματος".
           
Ὁ Ἔρχαρντ  καὶ ἐπὶ Τρίτου Ῥάϊχ ὑπῆρξε ἐθνικιστὴς καὶ ἠπειρωτικὸς ἑνωποιός, δηλαδὴ εἶχε παράλληλες θέσεις μὲ αὐτὲς τοῦ στρατηγοῦ ντὲ Γκώλ.  Ἡ συζήτηση γύρω ἀπὸ τὴν στάση του τὴν ἐποχὴ τοῦ Τρίτου Ῥάϊχ, ἐὰν καὶ κατὰ πόσο ὑπῆρξε ἀντιστασιακός, δὲν ἔχει νόημα, ἐφ'ὅσον πρωτίστως ὑπῆρξε ὡς γερμανὸς ἀστός, ὑποστηρικτὴς τῶν συμφερόντων τῆς γερμανικῆς ἀστικῆς τάξεως καὶ ὄχι αὐτῶν τῆς ἀστικῆς ἀγγλοσαξωνικῆς θαλασσοκρατίας.
           
Τὸ 1945, στὰ 48 του ἤδη χρόνια, εἶναι καθηγητὴς στὸ Μόναχο καὶ ὑποχρεοῦται, ὄχι ἀπὸ συμπάθεια ἀλλὰ ἀπὸ ἀνάγκη νὰ γίνῃ οἰκονομικὸς σύμβουλος τῆς ἀμερικανικῆς στρατιωτικῆς κατοχικῆς διοικήσεως τῆς Βαυαρίας. Ἔτσι τὸ 1945-1946 γίνεται ὑπουργὸς Ἐμπορίου καὶ Βιομηχανίας τῆς Βαυαρίας καὶ ὡς εἰδικὸς τοῦ χρήματος κατωρθώνει νὰ ἀπελευθερώσῃ τὴν βαυαρικὴ χρηματιστικὴ πολιτικὴ ἀπὸ τὴν γραμμὴ ποὺ εἶχαν χαράξει οἱ δυτικὲς δυνάμεις κατοχῆς. Ὅταν ἱδρύθη τὸ 1949 ἡ Ὁμοσπονδιακὴ Δημοκρατία τῆς Βόννης παρέμεινε ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν τοῦ Ἀντενάουερ μέχρι τὸ 1963, ἐφαρμόζοντας μία μονεταριστικὴ πολιτική γερμανικῆς καὶ ὄχι ἀγγλοσαξωνικῆς παραδόσεως, συνθέσεως ἰδιωτικῆς πρωτοβουλίας καὶ κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης, ὑπὸ τὴν ὀνομασία ordoliberalism (ἐλευθερία καὶ τάξη) ποὺ ἔγινε γνωστὴ ὡς Σχολὴ τοῦ Φράϊμπουργκ καὶ τοῦ ἐτησίου περιοδικοῦ της ποὺ ἔφερε τὸν τίτλο Ordo. Ὁ Ἔρχαρντ ἐσχημάτισε γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ μὲ τοὺς ἰδεολογικοὺς συνεργάτες του ἕναν "σύνδεσμο κοινοτικῆς δράσεως γιὰ μία κοινωνικὴ πολιτικὴ ἀγορᾶς".
           
Τὴν Κυριακὴ 20 Ἰουνίου 1948, ὁ Ἔρχαρντ, σὲ μία κίνηση αἰφνιδιασμοῦ κατήργησε αὐθημερὸν τὸ τότε γερμανικὸ μᾶρκο, τὸ Reichsmark, καὶ τὸ ἀντεκατέστησε μὲ τὸ Deutsche Mark. 90% τῆς ἀξίας τοῦ παλαιοῦ μάρκου κατηργήθη. Κάθε ἐπιχείρηση ἐλάμβανε μόνον 60 DM (Deutsche Mark) γιὰ κάθε της ὑπάλληλο, τὸ ἴδιο καὶ κάθε Γερμανός. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ, σὲ μιὰν ἡμέρα ἐξηφάνησε τὴν διαφθορὰ καὶ τὴν μαύρη ἀγορά. Γιὰ νὰ μαζεύσουν χρήματα οἱ Γερμανοὶ ὑπεχρεώθησαν νὰ ῥιχθοῦν στὴν δουλειά. Ἡ παραγωγὴ μέσα σὲ τρεῖς μῆνες ἐπέρασε, σὲ σχέση μὲ τὸ 1936, ἀπὸ 45% στὶς 75%. Στὶς 19 Σεπτεμβρίου 1949, τὸ Deutsche Mark ὑπετιμήθη κατὰ 20% καὶ αὐτὸ ἐβοήθησε περαιτέρω τὴν παραγωγὴ μὲ τρόπο ὥστε τὸ 1952 ἡ γερμανικὴ οἰκονομία νὰ γνωρίσῃ τὸ πρῶτο της ἐμπορικὸ πλεόνασμα.
           
Ἐνῷ στὴν Γαλλία ὁ στρατηγὸς ντὲ Γκὼλ εἶχε κατορθώσει μὲ τὴν ἀνεξάρτητη πολιτική του ἔναντι τῶν Ἀγγλοαμερικανῶν, νὰ ἀπεξαρτήσῃ προσωρινῶς τὴν χώρα του ἀπὸ τοὺς Ἀγγλοσάξωνες, ὁ Ἔρχαρντ κατώρθωσε κάτι ἀκόμα πιὸ σημαντικό. Μὲ τὴν μονεταριστική του πολιτικὴ ἐπέτυχε μὲ τρόπο πολὺ πιὸ μόνιμο νὰ ἀπεξαρτήσῃ τὴν χώρα του ἀπὸ τοὺς Ἀγγλοαμερικανούς. Ἔτσι, μετὰ τὸν θάνατο τοῦ ντὲ Γκώλ, ἡ Γαλλία ὑπέπεσε καὶ πάλι στὰ νύχια τῆς θαλασσίας ἀγγλοσαξωνικῆς δυνάμεως ἐνῷ ἡ Γερμανία ἐσυνέχισε τὴν ἀνοδική της πορεία βασισμένης στὴν χρηματιστικὴ πολιτικὴ τοῦ Ἔρχαρντ. Τὸ ἀποτέλεσμα ὑπῆρξε σαφές: Ὁ ψευδογκωλλιστὴς Σαρκοζὺ ἐπανέφερε τὴν Γαλλία στὴν ἀμερικανικὴ ἐξάρτηση ἐνῷ ἡ Γερμανία τῆς Μέρκελ ἀνεδείχθη ἡ πλέον ἰσχυρὴ δύναμη τῆς ἠπειρωτικῆς Εὐρώπης. Γι’αὐτὸ καὶ ἐπιτρέπεται στὸ Βερολῖνο νὰ δίδῃ μαθήματα στὴν σημερινὴ παρασιτικὴ Ἑλλάδα.

Δημήτρης Κιτσίκης                                   16 ‘Ιουλίου 2015



6 comments:

  1. Επιτέλους ένα άρθρο που μας δίνει τροφή για σκέψη και ελπίδα πέρα από προβοκατόρικες και αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις. Εσείς δηλαδή κ.Κιτσίκη είστε τελικά κατά της ευρω-ατλαντικής συμμαχίας ή προτείνετε απλά διάφορες λύσεις εξόδου;

    ReplyDelete
  2. Ὡς Ἕλλην δὲν μὲ ἀφορᾷ οὔτε ἡ εὐρωατλαντικὴ συμμαχία, οὔτε η ἀντιπαράθεση Εὐρώπης-ΗΠΑ. Τὸ γεωπολιτικό μας κέντρο εἶναι τὸ Αἰγαῖο, ποὺ εἶναι τὸ παγκόσμιο κέντρο ἀντιπαραθέσεων τῶν Μεγάλων Δυνάμεων, ΗΠΑς, Γερμανίας, Κίνας Ῥωσίας. Πρέπει πρῶτα νὰ ἀρχίσουμε νὰ ἑνωποιοῦμε τὸν Αἰγαιακὸ χῶρο (ἡ Ἑλλὰς εἶναι θάλασσα περιστοιχισμένη ἀπὸ γῆ), μὲ μία συνομοσπονδία Ἑλλάδος Τουρκίας ὑποβοηθουμένης ἀπὸ συμμαχία μὲ τὸ Ἰσραήλ. Ἀπαραίτητη προϋπόθεση εἶναι μία νέα Γιάλτα ποὺ θὰ ἰσορροπήσῃ τὴν παρουσία στὸ Αἰγαῖο τῶν ΗΠΑ καὶ τῆς Ῥωσίας. Μεταξὺ ἠπειρωτισμοῦ Γερμανίας Ρωσίας καὶ θαλασσίων δυνάμεων ΗΠΑ-Ἀγγλίας ὑποχρεωτικὰ ἐπιλέγουμε τοὺς Ἀγγλοαμερικανοὺς καὶ συνεπῶς σωστὴ εἶναι ἡ ἐπιλογὴ τοῦ Τσίπρα. Ἀλλὰ μακροπροθέσμως ἡ ἀπαγκίστρωσή μας ἀπὸ τὸ εὐρὼ καὶ τὴν ΕΕ εἶναι ἐπιβεβλημένη καὶ μὲ τὴν βοήθεια τῶν ΗΠΑ καὶ τῆς Ῥωσίας, κατορθωτή. Μόνοι μας τὸ ἐπιθυμητὸ πέρασμα στὴν δραχμὴ εἶναι πολὺ δύσκολο καὶ, ἐπιπλέον ἀδύνατο, μὲ τὸ παρὸν συνταγματικὸ καθεστώς. Δημήτρης Κιτσίκης

    ReplyDelete
  3. " Γι’αὐτὸ καὶ ἐπιτρέπεται στὸ Βερολῖνο νὰ δίδῃ μαθήματα στὴν σημερινὴ παρασιτικὴ Ἑλλάδα."

    Ἡ Ἑλλάδα ὡς κράτος ὑπῆρξε ἀνέκαθεν παρασιτικό, ἐχθρική γιά τόν λαό της, προβληματική καί ἀσυντόνιστη μέ τούς ὑπολοίπους λαούς. Συνεπῶς ὄχι μόνον ἡ Γερμανία, ἀλλά ὁποιοδήποτε ἄλλο κράτος, δικαιοῦται νά τῆς δίνει μαθήματα ἀπό συστάσεώς της...

    ReplyDelete
    Replies
    1. διορθώνω " ...καί ὁποιοδήποτε ἄλλο κράτος..."

      Delete
  4. 1. Παρασιτισμος και εξουσια ειναι συνωνυμα. Η ιδεολογια της αρχουσας η δυναμει αρχουσας ταξης - εσχατως του ΣΥΡΙΖΑ - ειναι δικαιολογια για τον παρασιτισμο της. Το ιδιο και οποιαδηποτε ιδεολογια. Και ο ανθρωπος ως ειδος επιχειρει ναι ιδεολογικοποιησει τα παρασιτικα χαρακτηριστικα του, κυριως την θυσια των ζωων.

    2. Με καποιες επιφυλαξεις για τη ρωμαικη και τη βυζαντινη περιοδο αποσο θυμαμαι ο μονος που κατορθωσε ποτε να ενοποιησει το Αιγαιο ηταν ο Μινωας, μυθικος βασιλιας της Κρητης.

    ReplyDelete
  5. Τάδε ἔφη Ζαρατούστρας:

    «Ἡ Ἑλλάδα ὡς κράτος ὑπῆρξε ἀνέκαθεν παρασιτικό, ἐχθρική γιά τόν λαό της, προβληματική καί ἀσυντόνιστη μέ τούς ὑπολοίπους λαούς. Συνεπῶς ὄχι μόνον ἡ Γερμανία, ἀλλά ὁποιοδήποτε ἄλλο κράτος, δικαιοῦται νά τῆς δίνει μαθήματα ἀπό συστάσεώς της...»

    Παρασιτικὸς θεωρεῖται ἕνας ὀργανισμὸς ὁ ὁποῖος ζεῖ εἰς βάρος κάποιου ἄλλου. Ἡ Ἑλλάδα ὡς κράτος οὐδέποτε ἐσκλάβωσε κάποιο ἄλλο κράτος, οὐδέποτε ἀνεμίχθη στὶς ἐσωτερικὲς ὑποθέσεις κάποιου ἄλλου κράτους, οὐδέποτε παρεκκίνησε πόλεμο ἐναντίον ἄλλου κράτους καὶ οὐδέποτε ἐκμεταλλεύτηκε οἰκονομικῶς ἕνα ἄλλο κράτος. Τουναντίον, ὅλοι αὐτοὶ ποὺ τῆς κουνοῦν σήμερα τὸ δάκτυλο, τὴν ἔσφαζαν, τὴν λήστευαν καὶ τὴν βίαζαν τὸ 1974, τὸ 1955, 1941-44, 1922, κἄ.

    Βεβαίως, ὡς κράτος ἀναξιοκρατίας καὶ ἡμετεροκρατίας, συστηματικῶς καταπολεμᾶ τοὺς πολίτες του καὶ ἀποδεδειγμένα τοὺς πιὸ ἐντίμους, ἀλλὰ ὄχι τοὺς πολίτες ἄλλων κρατῶν. Τὸ νὰ δίνῃ μαθήματα στὴν Ἑλλάδα ὅμως ἡ Γερμανία καὶ χῶρες αὐτῆς τῆς συνομοταξίας ἀποτελεῖ ὕβριν. Ἡ ὑποκρισία τῶν Γότθων εἶναι τόσο ἐκκωφαντικὴ ποὺ ὁ Χριστοφοράκος κυκλοφορεῖ ἐλεύθερος στὴν Γερμανία καὶ μαζὺ μὲ αὐτὸν δεκάδες ἄλλοι τέτοιοι μεγαλοσχήμονες τοῦ τραπεζιτικοῦ κυρίως χώρου.

    Ὅσο γιὰ τὸ «προβληματικὸν» καὶ «ἀσυντόνιστον» τῆς Ἑλλάδος μὲ τὶς ἄλλες χῶρες τὸ θεωρῶ ἐπιεικῶς ἄκυρον. Ἂν ἡ χώρα ἦταν τόσο προβληματικὴ καὶ ἀσυντόνιστη δὲν θὰ κατεκλύζετο ἀπὸ ἑκατομμύρια ἀλλοδαπῶν ἐπισκεπτῶν κάθε χρόνο.

    Ἡ Ἑλλάδα, δυστυχῶς, πάσχει ἀπὸ τὸ σύνδρομο τοῦ νὰ ἀρέσῃ στοὺς ἄλλους ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νὰ ἀρέσῃ στὸν ἴδιον της τὸν ἑαυτό. Τέτοιον πρόθυμον καρπαζοεισπράκτορα δύσκολα θὰ βροῦν στὴν γύρα οἱ Ἀμερικανοί, οἱ Εὐρωπαῖοι, ἀλλὰ καὶ οἱ Ἀσιάτες, γι' αὐτὸν τὸν λόγο γιὰ ὅλους αὐτοὺς ἡ Ἑλλάδα εἶναι ὁ ἰδανικός τους σύμμαχος καὶ τώρα τελευταίως «ἑταίρος».

    Καλὸ θὰ ἦταν νὰ ἀποβληθῇ ἀπὸ τὴν ψυχοσύνθεσι τοῦ Ἕλληνος τὸ σύμπλεγμα κατωτερότητος ἔναντι τοῦ Εὐρωπαίου. Ἡ χώρα γιὰ νὰ σταθῇ στὰ πόδια της δὲν χρειάζεται κανένα «εὐρωπαϊκὸ ὅραμα» καὶ κανενὸς εἴδους ἐξάρτησιν (οἰκονομικὴ ἢ πνευματικὴ) ἀπὸ ξένους, ἀλλὰ φιλοπατρία, φιλότιμο, ἀξιοπρέπεια καὶ ἐντιμότητα.

    ReplyDelete